WAAROM WILLEN DE BUITENAARDSEN GEHEIMHOUDING?

Deel 2

Door: David M. Jacobs

Vertaling: Paul Harmans

Bron: Een document in mijn (Paul Harmans) uitgebreide UFO-archief

Het intellectuele dilemma - hoe ruimtereizen in overeenstemming zijn te brengen met de huidige wetenschappelijke kennis - heeft een sleutelrol gespeeld bij hoe de astronomische gemeenschap het op een serieus niveau verkennen van het UFO-fenomeen wist te voorkomen. Toch is dat intellectuele dilemma een serieus probleem. In plaats van te vragen waar de buitenaardsen vandaan komen en hoe ze hier komen, is het toepasselijker te vragen: “Zien mensen deze abnormale, kunstmatig geconstrueerde en intelligent bestuurde objecten die ze melden werkelijk? Hebben mensen werkelijk de ontvoeringservaringen die ze beschrijven?” De vraag is niet hoe buitenaardsen hierheen komen, maar of ze hier zijn. Het ‘hoe’ is uiteindelijk een technisch detail.

David M. Jacobs, Ph.D.

Bedreigingen voor de geheimhouding
Toch is het geheimhoudingsbeleid dat is ingesteld niet helemaal perfect. De buitenaardsen kunnen blijkbaar geen totale geheimhouding in stand houden. Getuigen zien UFO’s. Sporen van hun bestaan zijn achtergebleven in de vorm van markeringen op de grond en fysieke effecten in de omgeving. Veel ontvoerden hebben een bewust geheugen aan hun ervaringen. Ontvoerden zijn zich bewust van ‘ontbrekende tijd’. Ze hebben onverklaarbare littekens en andere lichamelijke ‘aanwijzingen’. Naast deze symptomen van ontvoeringsactiviteit bevat het geheimhoudingsbeleid veel meer zwakheden.

Het eerste zwakke punt zijn de mechanische apparaten die in vele ontvoerden worden geïmplanteerd. Rondlopen met een implantaat kan een risico inhouden. Het monitorsysteem dat de buitenaardsen waarschuwt bij een poging het implantaat te verwijderen, werkt alleen in een niet-noodgeval situatie. Voor zover ik weet hebben op zijn minst bij 20 gevallen ontvoerden, die niet op de hoogte waren van hun ontvoeringservaringen, een implantaat uitgeniest of is het op een andere wijze losgeraakt. In potentie kan het losraken een gevaar voor de geheimhouding zijn. De buitenaardsen hebben ‘geluk’ gehad dat dat niet het geval is geweest, de verwonderde en niet op de hoogte zijnde ontvoerden hebben aangenomen dat zij per ongeluk een object ergens hebben opgedaan (‘de wind zal het wel in mijn neus hebben doen waaien’). Of een ontvoerde voelde zich gedwongen het weg te gooien. Bijvoorbeeld, een jonge vrouw gooide een 5cm lang plasticachtig object weg dat uit haar vagina kwam, iets dat haar schokte en bang maakte. Ze ‘wist’ dat ze het object onmiddellijk weg moest gooien. Ze spoelde het door het toilet en trok nog drie keer door om er zeker van te zijn dat het weg was. Toen voelde ze zich beter.

Het niet gefilmd of gefotografeerd worden is essentieel om het buitenaardse geheim in stand te houden. Ze gaan angstvallig te werk om er zeker van te zijn dat de ontvoerde zijn fotografische detectieapparatuur heeft uitgezet voordat de ontvoering plaatsvindt. Indien noodzakelijk kunnen ze een stroomuitval in het huis of de woonbuurt veroorzaken zodat de detectieapparatuur uitvalt. Ze willen niet gezien worden.

Bescherming van de foetus
Het echt belangrijke buitenaardse gebied dat kwetsbaar is - datgene dat het hardst geraakt wordt als de geheimhouding niet in stand wordt gehouden - is het inbrengen van een foetus. Omdat het voortbrengen van nakomelingen het hoofddoel van de ontvoeringen is, zijn het succesvol inbrengen van een foetus en het weer weghalen doorslaggevend. Feitelijk alle vrouwelijke ontvoerden hebben foetussen ingeplant gekregen en na een periode van weken of maanden zijn die weer verwijderd. Zonder de foetus inbrengen/wegnemen fase van het programma zou het hele ontvoeringsfenomeen lam gelegd worden en dus niet functioneren. Het is dus absoluut essentieel dat de foetus gedurende deze fase wordt beschermd tegen een abortus.

Het inbrengen van een foetus is precies waar de zekerheid in gevaar kan komen. Als de foetus eenmaal is ingebracht kan de vrouw weer doorgaan met haar normale leven. Ondanks dat weinig vrouwen zich bewust zijn van de foetus, hebben zij - en niet de buitenaardsen - de controle erover en ook over de zwangerschap. Voor de buitenaardsen valt deze cruciale verschuiving in controle binnen een riskant tijd. Als de vrouw zich realiseert dat ze een foetus draagt, ingebracht door buitenaardsen, dan kan ze beslissen de zwangerschap af te breken. Inderdaad, veel vrouwelijke ontvoerden hebben om een abortus gevraagd. Het buitenaardse monitorsysteem onthult gewoonlijk een geplande abortus zodat de foetus van te voren door hen verwijderd kan worden, maar andere beschermende methoden moeten ook ingesteld worden.

Het misleiden van de vrouw door het implanteren van een buitenbaarmoederlijke unit is een andere manier om de bescherming van de foetus te waarborgen. Deze unit verandert niet de vorm, grootte of kleur van de baarmoeder en roept vaak niet de karakteristieke hormonale reactie op. Daardoor heeft de ontvoerde weinig aanwijzingen voor een zwangerschap en zal geen actie ondernemen de zwangerschap te beëindigen.

Een ander trucje is een seksueel actieve vrouw te laten denken dat ze zwanger is. Er bestaat altijd de mogelijkheid dat de zwangerschap een normaal gevolg is van een seksuele relatie, zelfs als het stel voorbehoedsmiddelen heeft gebruikt. Als de vrouw alsnog besluit de zwangerschap te laten beëindigen, dan zit er voor de buitenaardsen normaal gesproken voldoende tijd tussen de beslissing en de noodzakelijke testen, om de foetus weer te verwijderen. In de meeste gevallen, tegen de tijd dat de vrouw voor de abortus verschijnt, is de foetus verdwenen. Doorgaans is dan de diagnose van de dokter dat het om een schijnzwangerschap ging, of een spontane abortus, een absorptie of een uitgestelde menstruatie. De vrouw zal geen verband leggen tussen de ‘verdwijning’ van de foetus en het ontvoeringsfenomeen.

Redenen voor geheimhouding
De grote vraag blijft echter: waarom doen de buitenaardsen zo geheimzinnig? Het antwoord kan gevonden worden in de motieven en de doelen van het voortplantingsprogramma. Omdat de foetus beschermd moet worden, is het het meest effectief als de ontvoerde niets van de zwangerschap afweet en dus moet het voor haar geheim worden gehouden. Als respons op Lucy Sanders vragen was één buitenaardse onkarakteristiek toeschietelijk. Hij vertelde haar:

We hebben ons eigen belang omdat we jouw eicel hebben verwijderd en het voor ons eigen genetisch doel gebruiken. We weten dat dat zeer verontrustend is voor de menselijke vrouw omdat zij het reproducerende orgaan is van de twee soorten, zij is de gastvrouw voor reproductie en wij verwijderen enkel hetgeen we nodig hebben.

Toen Lucy hem vroeg wat dat betekende, antwoordde hij:

Buiten het beschermen van de foetus zijn er nog andere redenen voor geheimhouding. Als de ontvoeringen, zoals al het bewijs duidelijk kenbaar maakt, een inter-generatieel fenomeen is waarbij de kinderen van de ontvoerden zelf ook ontvoeringslachtoffer zijn, dan is één van de buitenaardse doelen het genereren van meer ontvoeringsslachtoffers.

Zijn alle kinderen van de ontvoerden betrokken bij het fenomeen? Het bewijs duidt erop dat het antwoord ‘ja’ is. Als een ontvoerde kinderen heeft met een niet-ontvoerde dan is de kans groot dat al hun nakomelingen ontvoerden zullen zijn. Dat betekent dat via de normale bevolkingsaanwas, scheidingen, tweede huwelijken enzovoorts, de ontvoeringspopulatie zich snel door de generaties zal verspreiden. Als deze kinderen opgroeien en trouwen en zelf weer kinderen hebben, dan zullen al hun kinderen, of ze nu met een ontvoerde of niet-ontvoerde getrouwd zijn, ontvoerden worden.

Om de inter-generatiële aard van het voortplantingsprogramma te beschermen, moet het voor de ontvoerden geheim worden gehouden zodat ze zullen doorgaan met het krijgen van kinderen. Als de ontvoerde weet dat het programma inter-generatieel is, dan zullen ze waarschijnlijk geen kinderen nemen. Dat zou een cruciaal deel van het programma tot staan brengen, iets dat de buitenaardsen niet kunnen toestaan.

De uiteindelijke reden voor geheimhouding is de uitbreiding van het voortplantingsprogramma. Om letterlijk in de samenleving te integreren moeten de buitenaardsen er zeker van zijn dat ontvoerden zich voortplanten met niet-ontvoerden en daardoor weer nieuwe ontvoeringskinderen produceren. Als de ontvoerden zich bewust zouden zijn van het programma, dan kunnen ze beslissen om helemaal geen kinderen te nemen of alleen te huwen met andere ontvoerden. Dus, het aantal kinderen barende stellen bestaande uit ontvoerden en niet-ontvoerden is van essentieel belang voor het voortplantingsprogramma.

Het voortplantingsprogramma moet geheim blijven, niet alleen voor de vrouwen, maar ook voor de mannen en voor de gemeenschap in zijn geheel. Toen Claudia Negrón zes jaar oud was, verklaarde een jong hybride meisje op zijn minst een deel van het programma aan haar:

Is de geheimhouding in gevaar?
Je kunt zeggen dat sinds we het bewijs van het voortplantingsprogramma hebben, de geheimhouding effectief in gevaar is gebracht. Maar dat is niet het geval. De muur van buitenaardse geheimhouding zal alleen doorbroken kunnen worden als veel mensen binnen onze gemeenschap, wellicht de meerderheid, zich volledig realiseren wat er met hen gaande is en de implicaties ervan voor hen en hun nakomelingen begrijpen. Na 50 jaar van publiek bewustzijn van de UFO-waarnemingen en ontvoeringen, gaat het debat nog steeds over of het fenomeen wel ‘echt’ is en de wetenschappelijke gemeenschap weigert het te onderzoeken.

Dus, op dit moment in de tijd, is het buitenaardse beleid van geheimhouding nog steeds een enorm succes, ondanks de miljoenen UFO-meldingen en ontvoeringsverslagen. De grote meerderheid van de ontvoerden hebben de herinneringen aan hun ervaringen opgeborgen in hun geest zitten, verwikkelt in een labyrint van dromen, verzinsels, valse herinneringen en opgewekte beelden - exact waar de buitenaardsen ze willen hebben. En als ontvoerden deze ervaringen wel ontdekken, dan krijgen ze te maken met sociale afkeuring, spot, ongeloof en minachting.

Geheimhouding is niet nodig om de gemeenschap te beschermen tegen de ‘schok’ van onthulling of ‘contact’. Noch is het noodzakelijk de enkelingen te beschermen tegen het ontwrichten van hun leven. Geheimhouding is nodig om het buitenaardse voortplantingsprogramma te beschermen. Het is een verdedigende maatregel, niet tegen de vijandigheid van gewelddadige en angstige mensen, maar tegen de vijandigheid van een gastpopulatie die zou protesteren tegen het slachtoffer zijn van een wijdverspreid programma van fysiologische exploitatie.

Nu kunnen we begrijpen waarom de buitenaardsen niet willen landen op het gazon van het Witte Huis. Als ze dat wel zouden doen, konden de redenen waarom ze naar de aarde zijn gekomen wel eens ontdekt worden en dan konden ze wel eens niet meer in staat zijn hun voortplantingsprogramma voort te zetten. De meeste van de vroegere geheimhoudingstheorieën namen aan dat de buitenaardsen zich verstopten om hun bestaan te verbergen. Het is nu duidelijk dat de hoofdreden voor geheimhouding het verborgen houden van hun activiteiten is en daarom moeten zij hun bestaan geheim houden.

Omdat het geheim is, is het ontvoeringsfenomeen, dat essentieel voor het voortplantingsprogramma is, tot enorme proporties uitgegroeid. En beide, het doel en de omvang, hebben diepgaande, verontrustende implicaties voor de toekomst.

******

 

Nawoord Paul Harmans - ufowijzer
Is de geheimhouding die zo buitengewoon belangrijk is voor de buitenaardsen, meteen ook de reden dat de Amerikaanse overheid het UFO-fenomeen al sinds 60 jaar sterk ontkent en kosten noch moeite spaart om de hele wereld ervan te overtuigen dat UFO’s niet bestaan en dat het allemaal onzin is? Kan de Amerikaanse overheid niet toegeven dat het fenomeen reëel is omdat men door de buitenaardsen strikte geheimhouding is opgelegd op straffe van iets zeer vreselijks? Er wordt wel beweerd dat de Amerikanen in de jaren ’40 en ’50 (wellicht ook in latere jaren) contact met buitenaardsen hadden en dat men in ruil voor buitenaardse kennis en techniek de buitenaardsen heeft toegestaan mensen te ontvoeren ten faveure van een buitenaards project dat heel belangrijk voor de buitenaardsen is.

Ook van de dierverminkingen wordt wel beweerd (o.a. door de voormalige kolonel Philip Corso) dat dat tevens een deel van de afspraak was omdat de buitenaardsen het weefsel en de levenssappen van de aardse dieren nodig hebben voor hun kruisingen tussen mens en buitenaardse. De vloeistof in de doorzichtige containers aan boord van UFO’s waarin foetussen van diverse leeftijden zijn ondergedompeld, kan wel eens bestaan uit wat men bij een dierverminking weghaalt. Het weggenomen dierlijke weefsel kan mogelijk gebruikt worden voor een pseudomoederkoek of iets dat ons voorstellingsvermogen totaal te boven gaat.

Wat zijn de bedoelingen van de buitenaardsen met al die hybride nakomelingen? Het volgende is speculeren, maar ik fantaseer wel eens of deze ‘buitenaardsen’ wellicht de scheppers van leven op andere planeten in het universum zijn? Is het Bijbelse paradijs wellicht de hele planeet aarde? Er wordt wel beweerd dat de aarde een bijzondere planeet in het heelal is, met een zeer grote verscheidenheid aan mooi en weelderig leven, inclusief de mens, die dan wel niet op het niveau van verre ruimtereizen zit, maar wel over bijzondere gaven beschikt zoals bijvoorbeeld een groot aantal verschillende emoties.

Wordt de aarde door een hogere intelligentie gebruikt als een soort galactische kweektuin waarvan de vele soorten leven worden uitgezet op andere levensvatbare planeten. En moeten er voor de diverse afwijkende omstandigheden op die andere planeten een aantal genetische ingrepen plaatsvinden (hybriden kweken) op het leven dat uit de aardse kweektuin wordt geoogst?

De hybriden die de buitenaardsen via de aardse mens in hun voorplantingsprogramma verkrijgen, kunnen wel eens niet op aarde worden ‘uitgezet’, maar elders in het universum. Wellicht wordt bij de hybriden, net als van de mens wordt beweerd, het geheugen aan hun afkomst gewist en hen de telepathische communicatie afgenomen als ze eenmaal als een Adam en Eva op hun aarde zijn geplaatst en de boodschap ‘gaat heen en vermenigvuldig u’ hebben gekregen.

*******

 

David M. Jacobs
David M. Jacobs, Ph.D. is een universitair hoofddocent aan de Temple universiteit en is gespecialiseerd in de Amerikaanse geschiedenis en cultuur van de twintigste eeuw. Dr. Jacobs begon midden jaren ’60 met het onderzoeken van de controverse over ongeïdentificeerde vliegende objecten en heeft gedurende 38 jaar van primair onderzoek veel gegevens en analytische hypotheses over het onderwerp vergaard.

In 1973 voltooide Dr. Jacobs zijn proefschrift op het gebied van de intellectuele geschiedenis aan de universiteit van Wisconsin-Madison met als onderwerp de controverse over ongeïdentificeerde vliegende objecten in Amerika. Dit was slechts de tweede Ph.D graad die werd toegewezen op een UFO-gerelateerd thema. Een herziene versie van zijn proefschrift werd door Indiana University Press gepubliceerd met als titel The UFO Controversy in America (1975). Het is nog steeds het enige sympathieke boek over het onderwerp en het bestaan van UFO’s dat door een academische uitgeverij gepubliceerd werd. Gedurende 25 jaar heeft Dr. Jacobs de enige professionele universitaire studie op het gebeid van UFO’s met als titel: ‘UFO’s en de Amerikaanse gemeenschap’ onderwezen.

Sinds 1973 heeft Dr. Jacobs veel van zijn professionele en persoonlijke energie in het onderzoek van UFO’s gestoken en in het bijzonder in het ontvoeringsfenomeen. Door het uitvoeren van bijna 900 hypnotische regressies met meer dan 140 ontvoeringsslachtoffers is Dr. Jacobs één van de vooraanstaande UFO ontvoeringen onderzoekers ter wereld.

http://www.ufoabduction.com