TERUG NAAR ARTIKEL

GELUIDLOZE, ONGEÏDENTIFICEERDE DRIEHOEK VLIEGT ONWEERSSTORM BINNEN BOVEN FAIRBORN, OHIO, USA

Linda Moulton Howe 2005

Vertaling: Paul Harmans februari 2006

21 september 2005 Fairborn, Ohio - Op maandagavond 19 september hoorden Michael Johnson en zijn vrouw rond 22.30 een verrassend en onverwacht diep gerommel van onweer. Beiden zijn amateur-radioverslaggever en lid van de Dayton Sky Warn vereniging, welke de hemel in de gaten houdt voor ongewoon weer en dan een waarschuwing laat uitgaan. Voor zover zij wisten werd er geen onweer verwacht, maar Mike greep zijn digitale camera, zoals hij altijd doet bij dergelijk weer, om ongewone bliksemflitsen of andere interessante kenmerken van de storm te fotograferen.

Interview

Michael Johnson, gepensioneerd manager van de G.E. vliegtuigonderdelenwinkel te Fairborn, Greene County, Ohio: Wat ik ten eerste wilde doen was naar buiten gaan om te bekijken wat het krachtsniveau van de storm was. Gedurende de jaren heb ik vaak foto’s gemaakt van het weer. Ik stapte naar buiten de veranda op en het weerlicht was tamelijk hevig en intens. Deze storm kwam voor mij heel onverwachts.

Ik had sinds een maand of zeven een nieuwe digitale camera en ik wilde kijken of ik verschillende instellingen kon veranderen om het weerlicht te kunnen fotograferen terwijl het door de lucht flitste, dit was het soort weerlicht dat pulserend door de lucht bewoog, dus wist ik dat ik een kans had om er iets van te vangen met mijn camera.

Linda Moulton Howe: Dus je probeerde de belichtingstijd te verstellen op de camera?

Michael Johnson: Het interessante bij dit soort camera’s, dit is een Sony Cybershot, model DSCP-150, is dat ze het daarbij wat gemakkelijker hebben gemaakt voor mensen zoals ik. Wat ze hebben gedaan is dat ze alle aparte instellingen zoals lensopening en filmsnelheid en zo, onder kleine symbolen hebben ondergebracht. Eén van die symbolen is voor nachtfoto’s en ik neem aan dat het voor een langere sluitertijd zorgt. Er staat dus een symbool voor vuurwerk op en dat is om foto’s in het donker te nemen en voor daglicht staat er een symbool van iemand op het strand, dus je hoeft niet zo heel erg slim te zijn. (Opmerking van de auteur: de juiste tijdsinstelling voor de sluiter is dus niet bekend.)

Linda Moulton Howe: Zette je de camera op een driepoot of had je hem in je handen?

Michael Johnson: Het klinkt een beetje dom, maar ik heb geen driepoot. In feite druk ik de camera tegen mijn voorhoofd, met mijn vinger op de knop, ik denk dat dat wel voldoende stabiliteit geeft en ik stond met mijn rug tegen de muur. Ik keek in de richting waarvan ik vermoedde dat er weerlicht zou komen. Terwijl ik stond te kijken, zag ik dat object. Het verraste me dat dat ding in een dergelijk hevig weer vloog en dus probeerde ik het te fotograferen. Ik trok de camera van mijn voorhoofd, maar ik hield hem stevig vast en trachtte op dat object in te zoomen.

Linda Moulton Howe: Dus je hebt een gewone foto en een close-up ervan?

Michael Johnson: Ik had alleen de gewone foto. Toen ik die naar mijn computer overzette viel me die kleine witte stip op die de groep van drie lichten volgde. Ik had dat niet gezien toen ik de foto nam. Op mijn computer heb ik het programma Photo Studio 2000 en daarmee sneed ik de foto bij en stuurde dat deel naar mijn zoon die piloot is. Ik nam dus één foto, maakte die groter en bewaarde die. Ik veranderde niets aan het origineel. Ik bewaarde dat ingezoomde deel van de foto ook. Zo komt het dat er twee foto zijn, de ene die het origineel is en de andere ingezoomd met Photo Studio 2000.

Bewerkte complete foto en het ingezoomde deel

Linda Moulton Howe: Waarom heb je maar één foto gemaakt?

Michael Johnson: Dat is een goeie vraag. Toen ik de lichten zag zat volgens mij de onderkant van de wolken tussen de 1500 en 2000 voet. We zouden dat kunnen checken bij de meteorologische dienst. Maar er zaten een hoop wolkenslierten onder de basis van de wolken. En dit object bewoog zich in en uit de wolken. Ik zag het hooguit tien tot vijftien seconden, misschien twintig en toen bewoog het langzaam en verdween in de wolken.

Linda Moulton Howe: Nam je de foto meteen toen je het zag en keek je er daarna alleen maar naar of keek je eerst en nam je toen de foto?

Michael Johnson: Je moet in gedachten houden waar ik mee bezig was. Ik trachtte de bliksem te fotograferen. Ik had de cameraknop half ingedrukt en je krijgt dan dat kleine figuurtje dat opflitst in je scherm en zegt dat je nu een foto kunt maken. Dus ik hield de knop daar en zodra ik het weerlicht zag drukte ik de knop verder in om een foto te maken. Terwijl ik de knop ingedrukt hield, keek ik bijna recht naar het oosten. Dat ding kwam van net buiten mijn zicht mijn gezichtsveld binnen, ik zou zeggen vanuit het noordwesten en op ongeveer 75 tot 80 graden boven de horizon. Dus ik draaide langzaam (omdat ik beweging zag) en nam de foto omdat de knop al klaar stond om die te maken.

Linda Moulton Howe: Toen maakte je dus die foto en bekeek het vervolgens gedurende de volgende tien tot vijftien seconden?

Michael Johnson: Ik zou zeggen dat ik gedurende die gehele tijd het object eerst vanuit mijn ooghoeken zag, toen draaide ik mij er naartoe en nam in de volgende drie of vier seconden de foto. Tegen de tijd dat ik het in mijn vizier had, de foto nam en vervolgens weer naar de nieuwe positie wilde gaan, was het verdwenen.

Linda Moulton Howe: De driehoek verdween door zelf in de wolken te verdwijnen, of sloten de wolken er omheen?

Michael Johnson: Ja, dat is wat ik geloof. Ik denk dat wat het deed hetzelfde is wat een piloot wolkenscheren noemt (juist onder het wolkendek vliegen). Dus ik denk dat het object dat ik fotografeerde ergens tussen de 1000 en 1500 voet hoogte boven mijn huis zat. (Dat geeft geen antwoord op de vraag of het zelf in de wolken verdween of dat de wolken zich om het object sloten. Vert.)

Geluidloze driehoek van lichten vliegt hevige onweersstorm binnen

Michael Johnson: De dingen die dit geval (de driehoek) anders maken zijn:
1. Het vloog laag.
2. Het vloog een volgens mij zeer heftig gedeelte van de storm binnen, iets wat zeer ongebruikelijk is voor elke piloot. Mijn zoon is piloot en weet wat die doen en wat niet. Direct een onweersstorm van deze omvang binnenvliegen wordt niet aangeraden voor de meeste vliegtuigen. Dus dat is waarvan ik dacht dat het ongewoon was.
3. Terwijl ik daar buiten stond, ik woon op het platteland en geluid reikt daar behoorlijk ver, speciaal als het ’s avonds vochtig is, kon ik niets horen. Je kon dit vaartuig niet horen, dit object, ik weet niet wat het was, maar je kon niet horen dat het geluid maakte.

Linda Moulton Howe: Gezien je bekendheid met wat er de Wright-Patterson luchtmachtbasis en het terrein van de Nationale Garde binnenkomt en uitgaat, kun je dan zeggen dat je dit patroon van lichten nooit eerder hebt gezien?

Michael Johnson: Ja, maar ik heb wel andere vreemde lichten in deze omgeving gezien en ik heb altijd aangenomen dat het iets van de militairen was. Je ziet gedurende de dag heel veel normale vliegtuigen, maar ’s nachts zie je enkele verschillende lichtconfiguraties. Ik wil niet zeggen dat het compleet anders was dan wat ik hier wel eens heb gezien, maar ik heb nog nooit iets gezien dat geen herrie maakte.

Maar punt 4. Wat eveneens ongewoon was, toen ik die foto naar mijn computer over zette was daar dat kleine volglicht, dat aan de linkerkant van de foto staat, of ten noorden van mij hier thuis. Ik heb nooit eerder zoiets een vliegtuig zien achtervolgen.

Fairborne tussen Wright-Patterson luchtmachtbasis
en de Springfield Nationale Garde basis.

Michael Johnson: Ik zal je enige logistieke informatie geven over waar Fairborne ligt, het is in ieder geval een interessante plek.

Pal ten westen van mijn positie ligt de Wright-Patterson luchtmachtbasis. Ongeveer 4 tot 5 mijl ten oosten van mijn huis ligt de basis van de Springfield Nationale Garde, ik zit er zo’n beetje tussenin. Ik zie dus een hele hoop vliegverkeer. Ik heb de Stealth gevechtsvliegtuigen hier ’s nachts gezien, dat doen ze vaak. Ik denk dat ze rondom Wright-Patterson vliegen. Ik heb recht onder een waarvan ik denk dat het een B-1 bommenwerper was gestaan terwijl het een afwijkende koers vloog naar Wright-Patterson en daarbij laag en langzaam over het dak van mijn huis kwam. Ik zie hier dagelijks vliegtuigen en het is niet ongewoon om te zien dat als er een storm op komst is, er dan veel vliegtuigen binnen komen, gewoonlijk op de Wright-Patterson luchtmachtbasis. Je ziet ze dan een patroon aannemen en achter elkaar landen, wellicht om de storm te ontlopen.

Mysterieuze driehoeken boven België, 1989-1991

Linda Moulton Howe: Het geruisloze, driehoekige object dat jij fotografeerde, lijkt precies op de objecten die van 1989 tot op zijn minst in 1991 werden gerapporteerd. Ze werden geclassificeerd als ongeïdentificeerd. Sommige autoriteiten gingen zelfs zover te zeggen dat het wellicht iets is dat niet van deze planeet afkomstig is. Wat is jouw reactie op de mogelijkheid dat wat je hebt gefotografeerd misschien een zeer geavanceerde buitenaardse technologie is?

Michael Johnson: Ik sta wel open voor dergelijke gedachten, maar ik moet ook toegeven dat onze regering een aantal vliegtuigen heeft waarvan wij gedurende soms wel twintig jaar niet op de hoogte zijn. Ik weet het niet. Ik zeg niet ‘vliegende schotel’, maar ik zeg UFO, omdat ik niet weet wat het was. Wat ik zag was iets dat niet leek op wat ik hier wel heb gezien. Maar om vast te stellen dat ik iets zag dat van buitenaardse oorsprong is, welnu, die vaststelling kan ik niet maken.

Linda Moulton Howe: Maar geruisloos een gevaarlijke onweersstorm binnenvliegen is niet bepaald iets wat menselijke piloten doen en geruisloos is niet bepaald iets wat past bij onze luchtvaart?

Michael Johnson: Ik denk dat dat een goede opmerking is en dat is hetzelfde als wat ik deed. Dit is de eerste keer dat ik echt gefascineerd ben door een licht in de lucht. Ik neem ’s nachts altijd foto’s van de maan en de sterren en dit is de eerste keer dat ik geboeid ben door een foto van een luchtvoertuig.

TERUG NAAR ARTIKEL