PrintversieEdgarMitchell08b

EDGAR MITCHELL EN ROSWELL

Door: Kevin Randle

26 juli 2008

Vertaling: Wouter van Brummelen

Bron: A Different Perspective http://kevinrandle.blogspot.com

De afgelopen paar dagen is er een hoop gezegd en gesproken over wat Dr. Edgar Mitchell blijkbaar heeft verteld aan een publiek in Groot-Brittannië. In sommige versies schijnen de verhalen te suggereren dat Mitchell een soort communicatie met buitenaardse wezens heeft gehad toen hij op de maan was, en verder dat hij gezegd heeft dat er inderdaad een cover-up bestaat.

Op vrijdag 25 juli had Mitchell de mogelijkheid om enkele van deze misvattingen uit de wereld te helpen toen hij te gast was bij BlogTalkRadio's Shapeshifting, verzorgd door Lisa Bonnice. Hij zei dat er een cover-up was bij Roswell, maar suggereerde ook dat de NASA er niets van wist. In reactie op één van Bonnice's vragen over Roswell, zei Mitchell:

“Ik was aan het praten over het Roswell incident, hoofdzakelijk het Roswell bezoek, maar er zijn vele andere bezoeken gerapporteerd, maar daar heb ik geen persoonlijke kennis van, dat was echter waar ik echt over aan het spreken was... mijn informatie komt van wat ik ‘the old timers’ (oude van dagen. Vert.) noem, omdat ik opgroeide in het gebied van Roswell en toen ik naar de maan ging wilden sommige van deze old timers in die periode - enkele lokalen en andere militairen en inlichtingen mensen die onder een strenge eed stonden om niks te onthullen van dit - hun geweten schoon maken en zich bevrijden van deze psychische last voordat ze zouden overlijden en ze kozen mij en dachten onafhankelijk van elkaar – het was geen gezamenlijke opzet - dat ik mogelijk een veilig persoon zou kunnen zijn om hun verhaal aan te vertellen. Zij bevestigden allemaal dat het Roswell incident een echt incident was en dat zij er op een bepaalde manier een rol in hadden gespeeld, iets waarover ze wilden praten.”

Mitchell zei verder:

“Dus, dat de crash van een buitenaards ruimteschip in het Roswell gebied echt heeft plaatsgevonden en dat in veel overleveringen, ik kan niet zeggen in alle overleveringen, maar veel daarvan hebben het gegeven in zich dat er dode lichamen zijn geborgen en levende wezens in beslag genomen en dat zij niet van onze wereld waren. Dat was het verhaal. En natuurlijk was er melding van gemaakt in de ‘Roswell Daily Record’, slechts één dag, direct de volgende dag werd alles ontkend en werd er een cover verhaal over een weerballon voor in de plaats gezet. Dat was pure onzin. Dat was een cover-up.”

Later vertelde Mitchell aan Irene Klotz van de Discovery Channel:

“Daar nog boven op ging ik met mijn verhaal naar het Pentagon – niet de NASA, maar het Pentagon – en vroeg om een bijeenkomst met de Intilligence Committee van de Joint Chiefs of Staff en kreeg die ook. Ik vertelde hun mijn verhaal, wat ik wist en uiteindelijk kreeg ik de bevestiging van de admiraal waarmee ik sprak dat ik inderdaad de waarheid vertelde.”

Het complete interview is hier te zien:
http://dsc.discovery.com/space/qa/alien-ufo-edgar-mitchell.html

En toen, met de geschiedenis van Barry Goldwater en diens pogingen om het crashmateriaal te zien nog vers in zijn geheugen gegrift, vertelde de admiraal aan Mitchell:

“...Er is een UFO-crash geweest. Er was een buitenaards ruimteschip. Deze heer (de Admiraal) heeft zijn uiterste best gedaan om me toegang te verschaffen, maar zoals zo veel anderen tijdens de laatste 60 jaar, sinds John F Kennedy, was hij er niet toe in staat. In essentie werd hem dit verteld: “Admiraal, je hebt geen enkele reden waarom je dat zou moeten weten, dus houd ermee op.”

Laten we dit eens nader bekijken. Mitchell zegt niet dat hij hier iets van gezien heeft of dat hij werkte met informatie van binnenuit, maar dat hij sprak met mensen die er zelf bij betrokken waren bij. Dit moeten dus mensen zijn geweest die hij vertrouwde, en mensen die aanvoelden dat zij hem erover konden vertellen om wie hij was. Maar dit allemaal voegt weinig toe aan wat we al weten over Roswell. Hij geeft geen namen, hoewel ik verwacht dat we enkelen zouden kunnen identificeren als we dat zouden willen. Hij verandert plotseling van koers, maar het geeft ons ook een aanwijzing over de bron van sommige informatie. Hij zei:

“De luchtmacht hier is voorspelbaar genoeg belast met de taak om het luchtruim te beschermen en de ontwikkelde technologieën van onze natie. De inlichtingendiensten wisten helemaal niet wat te doen met een buitenaards ruimteschip en wisten ook niet of het wel, of niet vijandig was. Ze wilden ook niet dat de Sovjets er zich in zouden mengen, of er van zouden weten, dus het gemakkelijkste was om er over te liegen, het in de doofpot te stoppen, het geheim te maken en daarna te ontkennen dat het zou zijn gebeurd. Dat is wat er is gebeurd en helaas, of misschien helaas, dat weet ik niet, president Truman selecteerde daarna een comité van hooggeplaatste militairen, burger academici en andere mensen en vormde daarmee het “Military and Joint Intilligence Committee.”

Dit is hetzelfde soort verhaal dat Brigadier General Arthur Exon me een aantal jaar geleden heeft verteld. Exon zei dat hij de naam van het comité niet kende, alleen dat hij enkelen van de betrokken mensen kende en dat hij informatie had over sommige anderen. Exon gaf namen, zoals Stuart Symington, die in Juli 1947 the ‘Under Secretary of War for Air’ was, generaal Carl Spaatz, de opperbevelhebber van de luchtmacht, en hij suggereerde ook dat Dwight Eisenhouwer, die de ‘Chief of Staff of the Army’ (opperbevelhebber der strijdkrachten Vert.) was in 1947, lid was van het comité. Exon vertelde me:

“Ik wist alleen dat er een top inlichtingen echelon (afluisterprogramma Vert.) vertegenwoordigd was, de President's Office was vertegenwoordigd en de ‘Secretary of Defense’ (toen nog het ministerie van oorlog) was vertegenwoordigd en deze mensen bleven zitten op sleutelposities, zelfs als ze uit het comité gingen. Bijvoorbeeld als hun beroep veranderde zoals Eisenhouwer die president werd en Symington die uiteindelijk senator werd.”

Mitchell maakt dan duidelijk wat hij gelooft dat het comité was. Hij zei:

“Afgekort MAJIC of ‘Majic 12’, dat is hoe ze genoemd werden en ze kregen macht om de zogeheten buitenaardse aanwezigheid, crash of wat er ook ging gebeuren in goede banen te leiden. Ze kregen een zeer geheim certificaat dat hen de autoriteit gaf, misschien teveel autoriteit, en in de loop van de laatste 60 jaar sinds dat incident zijn er continu voorvallen in de doofpot gestopt, is er over gelogen, zijn ze verstopt en mensen zijn niet in staat geweest daar wat over te weten te komen. Inclusief Barry Goldwater toen hij kandidaat voor het presidentschap was – heeft geprobeerd om er achter te komen en er informatie uit los te krijgen maar werd afgewezen. Later probeerde President Ford er enige informatie uit los te krijgen en maar ook hij werd weggestuurd.”

Dit is het punt waar we verder gaan op basis van speculatie van Mitchell. Zowel Mitchell als Exon suggereren dat er een comité werd opgericht om de vondsten bij Roswell te onderzoeken en uit te buiten. Exon noemde het de ‘Unholy Thirteen’, simpelweg omdat hij er geen andere naam voor had. Dat was de naam die hij voor het comité gebruikte toen er over gediscussieerd werd. Bill Moore, Richard Doty, en anderen hebben documenten ontvangen die erop wijzen dat het bekend stond als de Majestic Twelve, of MJ-12, code naam MAJIC.

Op dit moment maakt het eigenlijk niet veel uit wie er gelijk heeft over de naam van het comité, of zelfs de exacte aard ervan. Wat belangrijk is, is dat we twee zeer hoog geplaatsten hebben die spreken over een overkoepelend comité dat Roswell onderzocht, en beleid uitzette voor UFO's. We hebben de namen van sommigen van deze mensen die voorkomen op beide lijsten. Exon, zei bijvoorbeeld dat Roscoe Hillenkoetter erbij was, net als James Forrestal die de eerste Minster van Defensie werd in 1947.

Nu hebben we weer meer bevestiging over dit comité en terwijl we, in de UFO gemeenschap ruzie maken over wie er gelijk over heeft, wordt het echte verhaal niet echt doorgegeven. Ten eerste, we hadden een brigadier generaal van de luchtmacht, die op de juiste tijd en op de juiste plek was om het te weten, die ons verteld heeft over dit comité.

Nu hebben we een voormalige astronaut die ons vertelt over dit comité en als hij het Majic 12 wil noemen, dan is dat zo. Maar het belangrijkste punt is dat we een andere man hebben die in staat zou moeten zijn om het te weten. We zouden veel meer moeten zoeken naar het comité in plaats van er over te discussiëren binnen onze eigen gelederen over wie er gelijk heeft en wie het mis heeft. Misschien zijn de MJ-12 documenten frauduleus, misschien ook niet, maar dat is niet waarom het gaat. Het gaat erom dat er een comité was en is, een comité die deze informatie heeft en we zouden daarnaar moeten zoeken.

Als we terug kijken in de UFO-geschiedenis dan zien we een aantal dingen. Ten eerste, voorafgaand aan 8 juli 1947 interesseerde de overheid en in het bijzonder het militaire apparaat zich niet voor al de verhalen over vliegende schotels. The kranten in die tijd staan vol met speculaties, verslagen, interviews met ooggetuigen en artikelen die proberen uit te leggen wat er gaande is.

Dan, op 9 juli, de dag nadat het verhaal bekend wordt in Roswell, zien we dat er krantenartikelen zijn die zeggen dat het leger en de marine vandaag in beweging kwamen door verhalen over vliegende schotels die door de atmosfeer vliegen te onderdrukken. Dit was een wijdverbreid verhaal en ik heb het gevonden, en variaties ervan, in vele kranten. Waarom geven het leger en de marine op 9 juli plotseling zoveel om deze verhalen? Ik wil opmerken dat veel kranten gestopt zijn met het melden ervan.

Edwart Ruppelt, die op een bepaald moment de leider van Project Blue Book was, schreef in zijn boek ‘The Report on Unidentified Flying Objects’,

“De enige andere mensen die de complete zaak van de Lubbock Lights hebben bestudeerd, was een groep die, dankzij hun relaties met de overheid volledige toegang had tot onze dossiers. En deze mensen waren geen pulp schrijvers of fanatiekelingen met wijd opengesperde ogen, zij waren wetenschappers – raket deskundigen, kernfysici, en inlichtingen deskundigen...”

Dus, veeleer om te trachten te bewijzen dat de naam van MJ-12 correct is, zouden we onze krachten moeten bundelen om alles te weten te komen over dit overkoepelende comité. Zoektochten in het verleden hebben zich beperkt tot de mensen welker namen op het MJ-12 document staan. Misschien zouden we deze uit moeten breiden, en diegenen die Exon heeft genoemd toevoegen. Misschien dat we daar iets vinden.

Op dit moment hebben we astronaut Edgar Mitchell, die duidelijke taal spreekt over de UFO-crash, gebaseerd op zijn gesprekken met de mensen van Roswell die hij persoonlijk kende, sprekend over het overkoepelende comité dat hij het label MJ-12 heeft gegeven, en sprekend over de voortdurende UFO cover-up van de overheid. We hebben ook een luchtmacht generaal die over sommige dingen spreekt. Begint het geen tijd te worden dat we dit iets meer serieus gaan nemen en samen gaan werken om dit mysterie te ontrafelen, in plaats van ons zorgen te maken over wie er gelijk heeft en wie niet?

TERUG NAAR ARTIKEL