TERUG NAAR ARTIKEL

DE WETENSCHAP BETREFFENDE UFO’s

Elektromagnetische voortstuwing kan een ruimteschip verder en sneller de ruimte inbrengen dan elk ander aan de mens bekend voortstuwingssysteem

Door: Paul Harmans

(Op voorstel van Dick Perk)

http://video.nl.msn.com/watch/video/the-science-of-ufos/7jgy9y6j
De video is helaas niet in te sluiten in dit artikel

Bovenstaande korte video (waaraan de titel en omschrijving van dit artikel is ontleend) is slechts een klein onderdeeltje van een grotere documentaire die National Geographic (NG) in 2009 maakte en in januari 2010 uitzond over de grote driehoeken die vele honderden getuigen op 13 maart 1997 boven drie aaneengesloten staten in Amerika, maar voornamelijk in Phoenix, Arizona, zagen. De korte video gaat over het mogelijke voortstuwingssysteem van een dergelijk groot object. De driehoeken waren van gigantische afmetingen, vlogen op zeer lage hoogten (ze moesten soms optrekken om over heuvels en obstakels te komen), vlogen op zeer lage snelheid en hingen soms zelfs geheel stil of schoten binnen een seconde, vanuit bijna stilstand naar de horizon en deden dat alles ook nog eens volkomen geluidloos. Verderop in het artikel een vertaling van een deel van de tekst in deze video.

Afbeelding driehoek boven heuvel

NG maakte deze documentaire om de wetenschap in staat te stellen deze UFO-zaak te verklaren. NG staat erom bekend, net als het Discovery Channel, UFO’s en de aanverwante fenomenen eerder af te kraken dan serieus te nemen. Maar deze keer heeft NG een onbevooroordeeld product afgeleverd. De betrokken wetenschappers kijken naar alle aspecten van deze waarnemingen en komen uiteindelijk tot de conclusie dat er geen verklaringen voor kunnen worden gevonden, tenzij de honderden eensluidende getuigenissen allemaal verzonnen zijn en er nooit een dergelijk groot object in de lucht vloog, maar dat is een conclusie die natuurlijk niet getrokken kan worden als je je gezonde verstand gebruikt. Dat beweren vaak alleen mensen die de zaak in de doofpot willen stoppen. De wetenschappers vonden zowel geen verklaring voor de gigantische driehoeken die vroeg in de avond tijdens de schemering door velen werden gezien en ook niet voor de lichten die later op de avond stuk voor stuk zichtbaar werden en op een gebogen rij vele minuten op exact dezelfde plek bleven hangen alvorens weer stuk voor stuk uit te knippen.

De eerdere verklaring dat het flares waren, uitgegooid door de Amerikaanse luchtmacht, blijkt niet te kloppen. De bekende video-expert Jim Dilettoso onderzoekt voor NG de video met daarop de gebogen rij lichten die ’s avonds rond half tien in de lucht boven Phoenix verscheen. Hij vergelijkt de lichtintensiteit van die lichten met de intensiteit van flares. Dilettoso maakt van de beschikbare beelden een grafiek waarin duidelijk is te zien dat flares flikkeren zoals je inderdaad kunt verwachten bij vlammen en die dus niet een constante intensiteit vertonen, de rode kronkelige lijn in de grafiek geeft de flares weer. De blauwe lijn in de grafiek staat voor de onverklaarde lichten boven Phoenix en is compleet strak, de lichten schijnen dus met een constante helderheid zoals je van bijvoorbeeld een gloeilamp zou verwachten.

De betrokken wetenschappers hebben ook gekeken naar het voortstuwingssysteem dat een dergelijk groot object zou moeten hebben om de getoonde vluchtkarakteristieken te kunnen volvoeren. De bekende aardse technieken vielen al snel af en wat overbleef was de veronderstelling dat het object mogelijk een elektromagnetische voortstuwing had. Daarmee kun je alle getoonde manoeuvres van de objecten boven Phoenix uithalen. Het punt is dat wij op aarde een dergelijke techniek enkel en alleen van de tekentafel kennen, we hebben het nog niet in praktijk kunnen brengen.

Vertaling van de gesproken tekst vanaf 01:50 tot einde van de video

‘Anders dan bij traditionele raketten die grote hoeveelheden brandstof gebruiken om op te stijgen, kan elektromagnetisme voldoende energie leveren voor een ruimteschip zonder de normaal benodigde stuwstof. Om een dergelijk energiebron te creëren moeten elektromagneten supergekoeld worden tot extreem lage temperaturen waarna er elektriciteit aan ze wordt toegediend. Op deze temperatuur laten elektromagneten een ongebruikelijke werking zien. In de eerste paar nanoseconden nadat de elektriciteit is toegediend, gaan ze vibreren, in feite vibreren de magneten zo snel, wel zo snel als 400.000 keer per seconde, dat ze enorme hoeveelheden energie leveren, meer dan enige andere scheikundige brandstof. Als ingenieurs voldoende energie kunnen verschaffen om het op gang te brengen, dan kan deze vibratie een voldoende grote kracht leveren om een ruimteschip verder en sneller de ruimte in te brengen dan elk ander aan de mens bekend voortstuwingssysteem… en het zou geluidloos zijn!

Elektromagnetische energie past bij de vele karakteristieken van het voertuig die de getuigen beschrijven... het stilhangen, de 90 graden bochten, de zeer hoge snelheden, kan hiermee allemaal gedaan worden, zolang je maar elektrische stroom blijft toedienen, met aanvaardbare energiesystemen omdat het gewicht niet te groot kan zijn, dan kunnen al deze dingen gedaan worden. Elektromagnetisme kan het allemaal gelijktijdig doen, maar we hebben niet de energie om voldoende massa te versnellen, dat is bepalend. Elektromagnetisme kan werken, maar het heeft veel meer energie nodig dan wetenschappers momenteel kunnen opwekken…’

TERUG NAAR ARTIKEL