KRISTALBATTERIJ, ONEINDIGE ENERGIE!

Door: Paul Harmans

september 2011

Na het bekijken van de laatste DVD (nr. 27) in de serie Energy From The Vacuum, waarop John Bedini uitlegt hoe je met eenvoudige materialen een kristalbatterij kunt maken die nooit leeg raakt, ben ik samen met goede vriend Hans op zoek gegaan naar de juiste materialen en hebben we inmiddels de eerste experimenten gedaan. Ik geef hieronder de foto’s met daarbij een korte uitleg.

De benodigde materialen

Een koperen bakje, te koop bij kringloopwinkels voor nog geen euro. Pas wel op dat er geen gesoldeerde bodem in zit, het soldeer zal smelten zodra je het bakje gaat verhitten.

Een stuk magnesium, moeilijker verkrijgbaar, maar bij een scheepswerf voor plezierjachten vonden we voor 35 euro een magnesium anode met een diameter van 10cm.

Het volgende bedrijf verkoopt in veel diameters ook het magnesium stafmateriaal waar Bedini mee werkt. Ik heb het bedrijf gemaild of het ook aan particulieren levert en wat de kosten van het materiaal zijn. Zodra ik antwoord heb zal ik dat hier melden. Update: Ik heb antwoord van het bedrijf, een halve meter magnesium rond staf met een diameter van 8cm kost, niet schrikken... 485 euro plus 25 euro verzendkosten. Het bedrijf liet mij ook weten geen prijs te stellen om in dit artikel genoemd te worden. Nou ja, met dergelijke prijzen denk ik niet dat ze veel klanten via dit artikel zullen trekken.

Het boraxpoeder hebben we bij een drogisterij op Internet gekocht, 18 euro de kilo, maar dat moet ook goedkoper kunnen.
http://www.drogisterij.net/huishoudelijk-Schoonmaakmiddelen-Chempropack-borax-poeder/P/168247 (De borax kost hier 10 euro, maar er komt nog iets van 8 euro aan extra kosten bij.)

(UPDATE) Na een aantal testen zijn Hans en ik erachtergekomen dat de aluin die in Nederland voornamelijk te koop is, kalium aluminium sulfaat is en dat tast het magnesium aan waardoor dat uiteindelijk zal verdwijnen. Bedini zegt op de DVD echter dat er geen galvanische werking is en dat er geen materiaal wordt aangevreten. Het aluin dat Bedini gebruikt is het ammonium aluminium sulfaat, dat wordt ook wel gebruikt bij het wecken van groenten en fruit. In Nederland is dat moeilijk verkrijgbaar of het is heel duur (3,95 voor nog geen 100 gram). In Amerika kun je dik 500 gram kopen voor iets meer dan 4,50 euro. Daar komt nog 4 euro verzendkosten bij. Op de volgende link kun je het juiste aluin (alum) bestellen:
http://www.iherb.com/Frontier-Natural-Products-Alum-Granules-16-oz-453-g/30813?at=0

Het maken van de batterij

We stampen de blokken aluin zo fijn mogelijk.

De magnesium anode bevat een ingesloten stalen ring en die is alleen te verwijderen door de anode doormidden te zagen. In beide helften hebben we een gaatje geboord waarin we een messing boutje hebben gedraaid om als meetpunt te dienen. Overigens heeft Hans zijn eigen anode heel gelaten, dus compleet met stalen ring en het lijkt geen effect op de werking van zijn batterij te hebben. Er wordt van alle kanten gewaarschuwd dat het bewerken van magnesium gevaarlijk is, het is namelijk brandbaar spul. Wees voorzichtig en zaag en boor buiten, wij hebben echter geen enkele vonk waargenomen tijdens het zagen en boren. Het materiaal lijkt op aluminium, maar is nog wat lichter van gewicht.

Het goed schoongemaakte (de binnenkant, evt. met staalwol) koperen pannetje wordt op het gasfornuis verhit.

Totdat het zwartheet is.

Dan wordt het hete pannetje snel in een emmer water gedompeld waarin een handvol boraxpoeder is opgelost. Hierdoor verdwijnt de zwarte aanslag en krijgt het koper de juiste (onzichtbare) laag om als batterij te dienen.

Na het boraxbad kun je met wat keukenpapier het koperen bakje voorzichtig schoonmaken. Je strooit vervolgens wat aluin op de bodem en maakt dat vochtig met water waarin je wat aluin hebt opgelost. Verdeel de dunne laag aluin gelijkmatig over de bodem. Nu maak je een velletje keukenpapier op maat zodat het de bodem en de zijwanden van het pannetje bedekt. Dan plaats je de magnesium anode in het midden van het pannetje op het keukenpapier en vul je het op met de rest van de aluin die je ook weer vochtig maakt met het water met daarin wat opgeloste aluin.

Vul het aluin aan totdat het ongeveer de bovenkant van het magnesium bereikt en maak de aluin goed vochtig, het begint nu hoorbaar te pruttelen. De aluin vormt kristallen en die zorgen ervoor dat er stroom gaat lopen tussen het koper en magnesium, voor een exacte uitleg moet je echter naar Bedini luisteren, die legt het op de DVD haarfijn uit. Sluit de multimeter aan, de plus op het koperen bakje en de min op het boutje in het magnesium (mag overigens ook andersom) en kijk hoeveel volt en milliampères de batterij levert. Meestal loopt het voltage wat terug, maar zal op ongeveer 1,5 volt blijven staan.

De kristalbatterij van Hans, het koperen bakje is een stuk groter dan mijn pannetje, maar de opbrengst is min of meer gelijk.

Een LED lampje brandt vrolijk op de geleverde spanning. Het circuitje is nodig omdat je een LED lampje niet rechtstreeks op de plus en min van een batterij kunt aansluiten. In sommige gevallen is alleen een weerstandje ook voldoende, dat hangt van het type LED af.
http://www.circuitsonline.net/schakelingen/122/lichteffecten/witte-led-op-15-v.html

Volgens John Bedini ontstaat er geen galvanische werking in de batterij, dus er gaat geen materiaal verloren, het magnesium of het koper wordt niet aangevreten en blijft dus jarenlang in tact. Zolang de aluin maar vochtig wordt gehouden blijft de batterij stroom leveren, dus in principe eindeloze 'Free Energy'! Als je maar tegelijk met het water geven van de planten in het raamkozijn ook je batterij van wat kraanwater voorziet.

O ja, nog een opmerking voor de ontkenners, als er dan toch, na een hele lange tijd materiaal verdwijnt, bedenk dan maar eens hoe lang een 1,5 volt batterij die je in de winkel hebt gekocht meegaat! En de werking van de kristalbatterij blijkt al dik 100 jaar bekend te zijn, maar ja, geen producent die er 1 wilde maken, stel je voor, dat zou toch een heel wat minder vette bankrekening voor hem opleveren. Reken maar dat handige studenten op een technische universiteit al heel snel het vermogen zouden weten te vergroten en er een versie van weten te maken die waterdicht is en dus gewoon te koop zou kunnen zijn. Overigens bestaan dergelijke batterijen in het alternatieve circuit ook al in geheel vaste vorm, er worden dan wat andere materialen gebruikt, maar stroom is stroom niet waar? Ach, de gevestigde wetenschap heeft deze opzienbarende eigenschappen van simpele materialen altijd ontkend, zij hebben eerst apparaten van vele miljarden belastingeuro's nodig (zoals bijvoorbeeld CERN) om iets vast te kunnen stellen dat Andrea Rossi, John Bedini, Tom Bearden en vele andere uitvinders (bij wie wijsheid de intelligentie aanstuurt in plaats van andersom) voor minder dan duizend euro eigen geld op de keukentafel kunnen demonstreren.

De DVD van John Bedini kun je bestellen op onderstaande link. Hij geeft hierop veel informatie en laat exact de werkwijze zien:
http://energyfromthevacuum.com/Disc27CrystalBatteries/Disc27CrystalBatteries.html

John Bedini toont op de DVD zijn kristalbatterijen.