TWEE PAARDEN IN RUSH, COLORADO ‘VERBRAND EN VERMINKT’

Door: Linda Moulton Howe © 2010

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.earthfiles.com

‘Langs de omheining, zeer dicht bij de plek waar de paarden dood werden gevonden, is een 60 meter lang stuk waarvan het duidelijk is dat de paarden daar heen en weer renden en snel omdraaiden om te trachten weg te komen van iets.’

Maggie Smith, Rush, Colorado

Rush, Colorado, gemarkeerd met rode stip, ligt 60 kilometer pal ten oosten van Colorado Springs. In die regio liggen van Cripple Creek in de uiterste linkerhoek naar het oosten via Fort Carson, Stratmoor, Black Forest, Elizabeth, Kiowa, Calhan, Ramah en Simla de plaatsen waar sinds de vroege jaren ’70 tot aan vandaag de dag herhaaldelijk veeverminkingen voorkomen.

6 september 2010 Rush, Colorado – Op dinsdagavond 10 augustus 2010 hoorde een inwoner van Rush, Colorado, Maggie Smith (pseudoniem op verzoek), rond 22:00 haar honden en andere honden in het landelijke gebied blaffen. Dat deden ongeveer 2 kilometer verderop Mike en Glenda Schneider ook, zij hadden drie paarden in hun weide, een 1 jaar oud merrieveulen genaamd Princess, een 4 jaar oude hengst genaamd Buck en een andere hengst genaamd King van 1,5 jaar oud. De Schneiders vroegen zich af waar de honden zo verontrust over waren, maar ze gingen niet naar buiten om het te onderzoeken. Maggie deed dat wel.

INTERVIEW

Maggie Smith, buurvrouw binnen 2 kilometer afstand van de paardenweide van de Schneiders in Rush Colorado: Mijn dieren waren zeer, zeer opgewonden. Ik heb honden, geiten en ganzen. Alle dieren waren zeer opgewonden en ik kon de dieren rondom mij ook horen, zoals de paarden van de buren achter mij en de koeien, je kon ze allemaal een luid geluid horen maken. Toen hoorde ik rond 23:00 de prairiehonden ten zuiden van mij janken. Dat alles ging door tot ongeveer 3 uur ’s morgens op 11 augustus 2010.

Linda Moulton Howe: Dus het begon rond 22:00 tot 03:00 (van dinsdag op woensdag)?

Maggie Smith: Ja.

Linda Moulton Howe: Ging je naar buiten om te kijken wat er mis was?

Maggie Smith: Ja, ik ging naar buiten en liep langs de onderkomens voor mijn dieren omdat ik dacht dat het een das was. Omdat ik de prairiehonden hoorde dacht ik dat wellicht één van hen dichterbij was. De dierenverblijven liggen allemaal achter mijn huis, dus liep ik daarheen en liep rond het geitenverblijf. Ik kon in het veld niets zien. Ik kon niets anders horen dan de dieren.

 

Zondag 15 augustus 2010, 5 dagen nadat de verminkte paarden waren gevonden

Maggie Smith: Ik kwam op zondag 15 augustus mijn buren Glenda en Mike Schneider tegen en zij vertelden mij dat ze vijf dagen daarvoor, op woensdag 11 augustus, twee van hun drie paarden dood in de weide hadden gevonden. Die weide ligt in een heuvelachtig gebied en kan niet gezien worden vanuit hun en mijn huis. Dus op die dag ging ik naar hen toe en nam foto’s van de paarden en ik nam de afmetingen van de verwondingen op en schreef alles op en gaf het papier aan Glenda Schneider.

Buck, een 4 jaar oude hengst

15 augustus 2010, Buck, de 4 jaar oude hengst waar hij vijf dagen eerder op 11 augustus 2010 dood en verminkt werd gevonden. De klassieke ‘sleutelgat’ vormige wegsnijding van het kaakvlees van de rechterkaak van het paard was nog goed te zien en Buck’s rechteroog was verwijderd. De rest van het lichaam was sneller vergaan dan normaal en de ribben waren ongewoon schoon. Buck had een horizontale snede over zijn keel. Er was een zeer lange snede die onder een hoek van 90 graden op die horizontale snede stond en van de keel naar de lies van Buck liep over het centrum van de buik. De grond vertoonde geen aanwijzing dat Buck leeggebloed was, zoals Princess wel bloed rondom haar lichaam had op ongeveer 60 meter van Buck’s locatie.
Foto: © 2010 Maggie Smith

De grote hengst Buck was een behoorlijk groot paard een werkpaard. Hij lag in het veld in een oost-west oriëntatie. Hij had wat leek op brandsporen, met de grootte van een veeprikker of een onthoorningsijzer.

Linda Moulton Howe: Waarom denk je dat je keek naar een verbrande vacht?

Maggie Smith: Het leek verbrand en het rook bij Buck naar verbranding. Zijn rechterheupgewricht lag bloot en de pees die over de heup liep leek op een gekookt varkensschouderstuk dat daardoor een roodachtige kleur had gekregen. Dat is hoe Buck’s heupgewricht eruit zag. Het bureau van de sheriff vertelde dat Buck door de bliksem op zijn heup was geraakt. Maar er waren geen onweersbuien in de nacht van 10 op 11 augustus.

Buck’s heupbot zag er ‘gekookt’ uit
Foto: © 2010 Maggie Smith

Linda Moulton Howe: Alsof het aan grote hitte was blootgesteld?

Maggie Smith: Ja. En de keel van Buck was doorgesneden. Hij had twee sneden. Hij had een snee die 90 graden op zijn keel stond en één over de hele lengte van zijn lichaam, van zijn borst naar zijn lies.

Linda Moulton Howe: Heb je aan de randen van de insnijdingen gevoeld om te kijken of die hard waren?

Maggie Smith: Tegen die tijd lagen de paarden al sinds woensdag 11 augustus in de zon (zondag 15 augustus is vijf dagen later) en alles was erg zacht. Toen ik zijn been oplichtte bleek de insnijding die liep van de keel naar de borst door te lopen over de gehele lengte van zijn lichaam. Het leek mij een scalpelsnede.

Linda Moulton Howe: Jij was daar ongeveer vijf dagen nadat de Schneiders de dode paarden vonden. Waren er sporen van bloed rondom ze?

Maggie Smith: Nee, Buck had geen enkele plas bloed rondom hem. Buck’s rechteroog was verwijderd. Hij lag in dezelfde oost/west positie als Princess, maar dan 60 meter ten westen van haar met de benen en de staart gestrekt. Hij had een snede van mogelijk 20 tot 25 centimeter vanaf zijn kaak die horizontaal over zijn keel ging. Dan was er nog een lange snede die onder een hoek van 90 graden de horizontale snede kruiste en die doorliep over de gehele lengte van Buck’s lichaam, helemaal naar zijn lies.

Maggie Smith’s hand in witte handschoen houdt een deel van de horizontale snede in de keel van Buck open. Dwars door deze snede, onder een hoek van 90 graden, loopt een andere lange insnijding vanaf Buck’s keel naar zijn lies. Zijn lege rechteroogkas is zichtbaar in de bovenste rechterhoek van de foto.
Foto: © 2010 Maggie Smith

Toen ik de snede opende en naar binnen keek, leek er daar weinig weefselmassa van hem te zijn, terwijl toen ik bij Princess naar binnen keek daar overal maden krioelden over allerlei soorten organen binnenin haar.

Linda Moulton Howe: Alsof zijn organen weg waren?

Maggie Smith: Ja. Ik vond wel wat van zijn darmen. Ik liep in het veld rond en vond drie delen van zijn darmen en het leek alsof ze in een rechte lijn waren doorgesneden. Het was een klein deel van de darm. Het was eruit getrokken en lag in het gras op ongeveer 6 a 7 meter vanaf het paard, elk deel lag ongeveer 1,5 meter van het andere deel en de stukken darm lagen op een rechte lijn.

Klein stuk darm op ongeveer 6 a 7 meter van Buck’s lichaam in de weide in Rush, Colorado
Foto: © 2010 Maggie Smith

Linda Moulton Howe: Misschien dat prairiehonden het eruit hebben getrokken en het daar hebben laten liggen?

Maggie Smith: Ik zag sporen van vier verschillende groottes prairiehonden. Er waren op zijn minst vier prairiehonden die op de karkassen waren afgekomen. Maar de prairiehonden hadden nog van geen van de beide paarden gevreten toen ik er op zondag 15 augustus was.

Linda Moulton Howe: Dat is wat de Schneiders vertelden, geen plundering ondanks dat er een hoop prairiehonden zijn.

Maggie Smith: Ja, we hebben hier buiten op zijn minst drie behoorlijk grote roedels prairiehonden, en daarom sluit iedereen zijn dieren ’s nachts in de schuur op. Mike en Glenda zeiden dat de tong van beide paarden was verwijderd, maar op zondag met al die maden kon ik dat niet zien.

Van links naar rechts: Buck’s ronde brandmerken op zijn linker achterbeen, een iets rond drielagig brandmerk, bloedeloze insnijding van lies naar keel, een plak van het bot met een gladde rand van het rechter voorbeen van knie tot schouder en het rechteroog verwijderd
Illustratie: © 2010 Maggie Smith

Zijn rechter voorbeen had een weggesneden plak over de lengte van zijn been, het bovenste bot in zijn been vanaf zijn knie naar zijn schouder. Op de binnenkant van zijn linker achterbeen had hij een serie ronde verbrande cirkels binnenin elkaar. De cirkel in het centrum leek en rook verbrand. Het was een perfecte cirkel van ongeveer 2,5 cm diameter. Er is een grotere cirkel om de kleine cirkel waar je de spier kan zien en dan een nog wijdere cirkel in de huid. De totale diameter toen ik het zag was ongeveer 20 cm gemeten door de serie van drie cirkels die elk binnen de ander lag.

Linda Moulton Howe: Hoe zat het met de oren van Buck?

Maggie Smith: Zijn oren waren op geen enkele wijze beschadigd. Hij was zo stijf van de rigor mortis die zondag dat ik zijn hoofd niet kon verdraaien om te kijken of zijn linkeroor weg was.

Princess, een 1 jaar oud merrieveulen

Princess, een 1 jaar oud merrieveulen met een donkere poel bloed zichtbaar op de grond rondom haar lichaam op 15 augustus 2010
Foto: © 2010 Maggie Smith

Maggie Smith: Bij Princess lijkt het alsof ze is leeggebloed op zo’n 60 meter afstand van Buck’s lichaam. Er lag een grote plas bloed rondom haar lichaam.

Linda Moulton Howe: Kun je beginnen met Princess en dan werken vanaf haar hoofd en het lichaam, vertel me alles dat je opviel.

Maggie Smith: Oké, Princess, het zwart met witte merrieveulen, ze had geen waarneembare wonden behalve de insnijding die liep van de basis van de keel naar haar lies. Voor zover ik weet had ze geen andere wonden. Toen ik delen van haar optilde om naar binnen te kijken, kon ik weinig zien vanwege de vele maden, ik kon dus niet zien of er organen weg waren.

Linda Moulton Howe: Zat er gedroogd bloed op haar vacht?

Maggie Smith: Ja, op haar wel, niet op Buck.

Linda Moulton Howe: Welnu, mr. Schneider vertelde dat haar vagina en rectum waren uitgeboord in een gat van ongeveer 10 tot 15 cm in diameter.

Maggie Smith: Dat kon ik niet zien vanwege de vele maden.

Linda Moulton Howe: Mevr. Schneider was het met haar man eens, dus ik neem aan dat het zo was.

Maggie Smith: Je moet weten dat ik ze op zondag zag en ze werden op woensdag gevonden, ongeveer vijf dagen eerder.

Linda Moulton Howe: Mr. Schneider vertelde ook dat de staart van Princess op onnatuurlijke wijze omhoog was getrokken en breder was geworden.

Maggie Smith: Dat is juist en dat was bij beide paarden zo. De staarten waren omhooggetrokken en het haar ervan was opzij geveegd, breder was geworden zoals hij het zei.

Linda Moulton Howe: Er waren geen ogen en oren bij Princess verwijderd?

Maggie Smith: Niets, behalve die insnijding van haar borst naar haar lies en de enige andere markeringen op haar waren de vreemde haarloze gebieden op haar linker voorbeen en in de buurt van haar linker achterflank. Het zag eruit of het haar eraf was gewreven, delen huid zonder haar. De haarloze markeringen zagen er bijna uit als Chinese karakters. Zeer vreemd.

Het 1 jaar oud merrieveulen Princess had vreemde haarloze gebieden op het linker voorbeen en flank. En een enkele insnijding vanaf de borst naar de lies.
Illustratie: © 2010 Maggie Smith

King, een nog in leven zijnde 1,5 jaar oude hengst

Linda Moulton Howe: Dan is er nog King, die leeft nog?

Maggie Smith: Ja, King is een kleine hengst van ongeveer 1,5 jaar oud.

Linda Moulton Howe: De Schneiders vertelden mij dat hij geagiteerd in de wei stond en ook brandmerken op zijn lichaam had?

Maggie Smith: Hij had markeringen op zijn been, een zeer vreemde C-vormige markering op één van zijn benen. Het leek niet op een schaafwond. Het leek meer op afgebladderde huid.

Ongewone C-vormige markering ingebrand aan de binnenkant van het rechter voorbeen van de nog in leven zijnde hengst King.
Gefotografeerd op 15 augustus 2010 door Maggie Smith ©

Linda Moulton Howe: Was dat gelijk aan de brandmerken op Buck?

Maggie Smith: Ze waren anders. De markering op King was een markering met een smalle lijn. Hebben de Schneiders je overigens verteld over de vreemde lijnen op King’s neus? Hij had een 8 cm lang patroon op de rechterzijde van zijn neus, precies boven zijn neusgat. Het leek alsof iemand met een apparaat zijn vel had weggehaald. Elke plek lag ongeveer 1,5 cm van de andere en het was een set perfect rechte lijnen. Er waren zeven, keurige lijnen, zeker niet gemaakt door prikkeldraad.

Aan de rechterzijde van King’s neus waren 7 parallel lopende markeringen die een gebied besloegen van 8 cm lang bij 2,5 cm breed. De vreemde C-vormige markering zat aan de binnenkant van het rechter voorbeen
Illustratie: © 2010 Maggie Smith

 

Vertrapte weide waar de paarden blijkbaar snel heen en weer hebben gerend

“De omheining lag slechts 50 tot 60 cm vanaf het spoor waarlangs de paarden snel heen en weer hebben gerend. Maar de paarden hebben de omheining niet geraakt.”

Maggie Smith: Er viel me in de weide nog iets anders op toen ik daar voor Mike en Glenda (de eigenaren van de paarden) rondliep. Langs de omheining, zeer dicht bij de plek waar de paarden dood werden gevonden, is een 60 meter lang stuk waarvan het duidelijk is dat de paarden daar heen en weer renden en snel omdraaiden om te trachten weg te komen van iets. Als een paard plotseling stopt en draait, dan laat het een klein slipspoor achter in zijn hoefafdrukken. Dat was te zien in dat vertrapte gebied. De paarden hadden het gras vertrapt. Het vreemde is dat het hele pad waar de paarden heen en weer hadden gerend slechts 3 tot 3,5 meter breed was. De omheining lag slechts 50 tot 60 cm vanaf het spoor waarlangs de paarden snel heen en weer hebben gerend. Maar de paarden hebben de omheining niet geraakt.

Je weet wellicht dat paarden die willen ontsnappen aan roofdieren zelfs dwars door een omheining breken. Maar in dit geval renden de paarden alleen maar heen en weer aan de binnenkant van de omheining in een smal spoor. Princess lag ongeveer 6,5 meter ten zuiden van het vertrapte spoor in het veld, het spoor langs de omheining was ongeveer 60 meter lang. Mijn camera ging op 15 augustus kapot toen ik foto’s van de paarden nam, dus ik heb geen foto van het vertrapte gebied.

Buck lag ongeveer halverwege het vertrapte gebied, naar het westen. Het was duidelijk dat de paarden hadden gerend omdat de vochtige grond was aangestampt. Er waren slipsporen waar de paarden waren gestopt, gedraaid en weer de andere kant op waren gerend en gestopt, gedraaid en weer de andere kant op. Deze twee paarden renden heen en weer en het lijkt erop dat ze op de grond werden gesmeten toen ze trachten weer het veld in te rennen om weg te komen van wat het ook was.

Linda Moulton Howe: Zijn er ongewone lichten in de lucht gemeld?

Maggie Smith: Van alle mensen die we hebben gesproken heeft niemand iets gezien. Maar ik was een hoofdvakstudent op de middelbare school en ook op de universiteit. Mijn bijvak was antropologie. Er is teveel niet verklaarbaar aan onze culturele ontwikkeling. En we leven in een universum dat te groot is om geen ander soort intelligent leven te hebben. Als het zoiets is dat buitenaardsen dieren vergaren voor specifieke genetische doeleinden, dan begrijp ik de bedoelingen daarvan niet, waarom zou een zeer vergevorderde beschaving zoiets primitiefs als het genetisch materiaal van onze planeet nodig hebben?