PrintversieLMHDriehoekenPhoenix2

TERUG NAAR ARTIKEL

TIENDE VERJAARDAG VAN DE MAART 1997 PHOENIX LIGHTS

Wat was het 3 km lange driehoekige voertuig?

Deel 2

Vertaling: Paul Harmans

“Ik zag ramen! En ik zag vormen, mensachtige schaduwen.”

Shahla Saracen, ooggetuige

16 maart 2007 Phoenix, Arizona – Tien jaar geleden op 13 maart 1997 werd er door duizenden mensen een serie ongeïdentificeerde lichten in de lucht gerapporteerd, van Paulden en Prescot tot Phoenix en Tucson in de staat Arizona en verder naar het westen boven de staat Nevada. De eerste meldingen komen rond 20:00 lokale tijd en houden de rest van de avond aan. Dan, tussen 22:00 en 22:30 verschijnt er een boogvormige rij lichten boven Phoenix die op video wordt gezet door inwoners en op het lokale nieuws verschijnen. Later verschijnen de beelden over het hele netwerk en de nieuwszenders op de kabel.

Paradise Valley ooggetuigen van een groot driehoekig voertuig

Stacey Roads en haar familie en vriend (zie deel 1) wisten niet dat rond dezelfde tijd van 20:30, een man en zijn vrouw uit de aannemerij evenzo waren verbaasd over de grootte, de stilte en de lage hoogte van een enorme driehoek in de lucht, die van het noordwesten naar het zuidwesten over hun huis op de Paradise Valley heuveltop vloog. Hun huis ligt ongeveer 30 km ten noorden van het centrum van Phoenix.

Foto 5
Paradise Valley (blauwe stip) ten noordoosten van Phoenix waar het huis van Max en Shahla Saracen staat. Inwoners van zowel Paradise Valley als Apache Junction (gele stip) zetten de boog lichten die op 13 maart 1997 tussen 22:00 en 22:30 boven Phoenix te zien was op video.

Onder hun huis was een nieuwe verkaveling onder constructie en die was in de fase van het uitzetten van straten. Het stel, Max en Shahla Saracen, wisten dat de afstand van het ene eind van de nieuwe verkaveling naar het andere eind 2,8 km was. Deze buitengewone driehoek in de lucht was op zijn minst net zo lang toen het langzaam over dit in ontwikkeling zijnde terrein vloog. Max beschreef hoe zij het object in eerste instantie zagen en zijn vrouw vertelde daarna dat zij vier mensachtigen zag staan in een van de vele rechthoekige ramen die in een rij en op gelijke afstanden in de driehoek zaten.

INTERVIEW:

Max en Shahla Saracen, bouwers van luxueuze huizen in 1997, Phoenix, Arizona: Toen we in noordelijke richting omhoog reden door de woestijn, op weg naar huis van de winkel, was het rond 20:30 of iets daarvoor, misschien 20:15 (het was nog tijdens zonsondergang) en zagen we in de noordwestelijke lucht een grote V van lichten, zoals een snoer van lichten in de lucht, en ze vlogen lager dan de vliegtuigen die erboven vlogen.

Maar deze vorm was zo groot. Het was zo omvangrijk dat we van de weg gingen en uitstapten om het te bekijken. We stonden direct in het vluchtpad terwijl het van de noordwestelijke kant van de vallei naar de zuidoostelijke zijde vloog, naar beneden naar Tempe. Het meest opvallende aan deze lichten was dat toen ze boven ons hoofd kwamen, ze de sterren aan de hemel aan het zicht onttrokken. Wat je dus kon zien was dat het een structuur had, een duidelijk afgebakende driehoek. Het had een soort van bewegende lichten aan de zijkant, maar het licht verlichtte niet de rest van de structuur. De lichten waren wel duidelijk te zien. Er was geen flikkering of gloed om deze lichten, ze waren niet heel erg fel.

Linda Moulton Howe: Wat voor kleur hadden ze?

Max Saracen: Een soort witgeel. Het leek alsof deze driehoek zeer geheimzinnig was. Dat was de impressie die ik vanaf het begin had, omdat het compleet geluidloos was en het van eind tot eind meer dan twee kilometer lang was, als het al geen drie kilometer was. Het was het meest buitengewone dat we ooit hebben gezien.

Linda Moulton Howe: Hoe hoog zat het?

Max Saracen: Ongeveer 300 meter. Het zat helemaal niet hoog.

Linda Moulton Howe: Wat ging er door je hoofd toen je daar stond te kijken naar iets in de lucht dat van een grootte leek te zijn van tussen de twee of drie kilometer, compleet geluidloos was en slechts op 300 meter hoogte vloog?

Max Saracen: Het was erg onwerelds, dat was mijn eerste indruk. Extreem onwerelds. En ik dacht: “Als dit van ons is en een geheime militaire driehoekige structuur, dan is dit heel vreemd want als het van de militairen is waarom zouden ze het dan over een gebied vliegen waar zeer veel mensen wonen?” Als je zoiets zou doen dan zou je het tenminste nog om 3 of 4 uur in de morgen doen als de meeste mensen slapen.

Het eerste dat we deden toen we thuis kwamen was onze waarneming op papier zetten. En verder niets totdat ik in de krant zag dat een gepensioneerd hoofd van de politie de eerste getuige was die erover belde. En omdat hij erover belde en ik weet dat ze in een politiekorps getraind zijn in waarneming, toen voelde ik mij niet langer voor gek staan als ik ook zou bellen.

Maar mijn vrouw heeft een beter zicht op de lange afstand. Haar zicht is onvoorstelbaar en zij kon ramen zien.

Linda Moulton Howe: Is zij er ook en kan ik haar interviewen?

Max Saracen: Wil je nu met haar spreken?

Linda Moulton Howe: Ja, graag.

Max Saracen: Blijf aan de lijn Linda.

Linda Moulton Howe: Hallo. We hadden het net over het grote driehoekige object dat jij en je man op 13 maart 1997 zagen. Hij zegt dat jouw zicht op lange afstand buitengewoon is.

Shahla Saracen: Op lange afstand ja. Ik keek naar de lichten toen zie uitgingen en wat het object ook was, het moet binnenin verlicht zijn geweest, omdat ik ramen zag.

Linda Moulton Howe: Als je zegt dat er ramen waren, waar zaten die in deze gigantische driehoek?

Shahla Saracen: Dat is moeilijk te zeggen omdat het al donker was toen de lichten uitgingen. Toen we het voertuig voor het eerst rond 20:15 zagen was het nog licht. Tegen de tijd dat de lichten uitgingen was het al later, maar ik denk dat de ramen op dezelfde lijn lagen als waarop de lichten zaten. En het vloog zo langzaam over ons heen, zo langzaam! De reden waarom ik ongeveer weet hoe groot het was, is omdat we hier voor een aannemer werken en we een algemeen plan maken. En het algemene plan was hier al uitgezet, ik wist hoeveel blokken er waren, ik heb het nog eens nageteld, het was 28 blokken wijd.

Linda Moulton Howe: En hoe wijd is 28 blokken?

Shahla Saracen: Ongeveer 2,8 kilometer.

Linda Moulton Howe: Andere mensen die de driehoek ook hebben gezien, zeggen dat het ongeveer 3 kilometer groot was.

Shahla Saracen: Ja, dat is wat het was en wij konden het ongeveer meten omdat wij dat algemene plan hadden uitgezet, alleen de huizen die het dichtst bij de weg stonden waren al gebouwd. De huizen meer naar het westen waren nog niet gebouwd en dat is waar de driehoek in feite vandaan kwam, vanuit het westen.

De vorm van voren gezien was meer een V. Toen het boven ons zat was het zo kolossaal, ik kon niet exact zien of de achterkant boemerangvormig of driehoekig was. Het was zo’n eind weg, het zweefde een aantal minuten boven ons, misschien wel vijf minuten. Nou ja, het zweefde niet het bewoog op langzame snelheid dus het leek op zweven. Toen, plotseling, vloog het weg naar het zuiden, in de richting van Tucson.

Linda Moulton Howe: Toen het wegvloog, verhoogde het toen de snelheid?

Shahla Saracen: Ja dat deed het, maar een klein beetje.

Linda Moulton Howe: Was er enig geluid waar te nemen?

Shahla Saracen: Nee, geen enkel geluid.

Linda Moulton Howe: Zelfs niet toen het wat sneller wegvloog?

Shahla Saracen: Nee, we hoorden niets.

Lijn van lichten, rechthoekige ramen en mensachtige vormen

Linda Moulton Howe: Kun je beschrijven hoe de bewegende lichten rond de rand eruit zagen?

Shahla Saracen: Ik kon niet zien hoeveel er waren, want soms waren er meer en dan weer minder. Bijvoorbeeld waren er gedurende een paar minuten veel meer lichten aan dan daarna. Toen, op een bepaald moment, gingen ze allemaal gedurende een paar seconden uit. Ik denk voor 5 of 10 seconden en daarna gingen ze allemaal weer aan.

Linda Moulton Howe: Toen alle lichten uit waren, wat dacht je dat je toen kon zien?

Shahla Saracen: Ik zag ramen! En ik zag vormen, mensachtige schaduwen. Ik zei dat toen ook tegen Max en ik zei: “Zet dat niet in het verslag, ik wil niet dat iedereen mij als idioot zie.” (Lacht.) Dat is echt de waarheid.

Linda Moulton Howe: Kon je tijdens de schemering iets zien wat op metaal leek of iets van een deklaag op het object?

Shahla Saracen: Het zag er zeer dof en mat uit. Het was een zeer doffe laag.

Linda Moulton Howe: Wat voor kleur?

Shahla Saracen: Donker, zoals donkergrijs of zwart.

Linda Moulton Howe: Het had aan- en uitgaande lichten rondom de rand? Was dat alleen aan de randen die de V vormden?

Shahla Saracen: Ja, aan twee zijden, omdat toen het sneller wegvloog ik geen lichten aan de achterkant kon zien, het had alleen lichten aan de voorkant.

Linda Moulton Howe: Je zag een object dat vanuit jouw gezichtspunt behoorlijk solide was, het had een matte laag, geelwitte lichten die rondom de rand aan en uit gingen en een V vorm hadden. Plotseling gingen die lichten uit. Toen die allemaal uitgingen…

Shahla Saracen: Toen kon ik het lichtschijnsel zien dat de ramen verlichtte. Toen die buitenlichten uitgingen kon je de verlichting van binnen zien. Het leek op ramen. Het heeft er ook mee te maken dat ik in de bouwwereld zit en altijd kijk hoe ramen eruit zien. Ik heb daar plezier in omdat we er elke dag mee te maken hebben.

Linda Moulton Howe: Wat voor vorm hadden ze?

Shahla Saracen: Vierkant. Vierkante ramen en dat verbaasde me.

Linda Moulton Howe: Wat voor kleur was het licht daarachter?

Shahla Saracen: Het was licht net als bij ons.

Linda Moulton Howe: Zoals een wit licht?

Shahla Saracen: Ja, het leek geen vreemd soort licht te zijn. Dat is mij niet opgevallen. Het zou mij wel zijn opgevallen als er iets vreemds aan was.

Linda Moulton Howe: Wat voor soort schaduwen zag je in de vierkante ramen?

Shahla Saracen: Grijze schaduwen. Je kon er vier zien, ik vertelde Max dat ik er vier telde. Toen gingen de lichten weer aan en dat verblindde me en ik kon niets meer waarnemen.

Linda Moulton Howe: Maar die vier schaduwen, wat hadden die voor vorm?

Shahla Saracen: Zoals de schaduwen van de grijzen, weet je wel. Zoals ik ze op televisie had gezien en daar schrok ik van.

Linda Moulton Howe: Hoe bedoel je?

Shahla Saracen: Ik hield mij niet echt bezig met dit soort onderwerpen. Ik ben iemand die arrogant genoeg was om te denken dat zoiets niet kan gebeuren, totdat ik het zelf zag. Dus dat was behoorlijk schokkend voor me. Maar ik zag die ramen die als vierkanten langs de romp liepen. Het was niet helder verlicht daarbinnen. Het was net zoals wij de lichten wat dimmen. Ik zag deze vier vormen, als grijze schaduwen. Daar leken ze volgens mij op, als een soort spook maar dan grijs. Dat soort, een zachte vorm, niet hoekig. Ik kon geen gezichten of iets anders zien, zo dichtbij was het niet.

Linda Moulton Howe: Maar de vorm was mensachtig?

Shahla Saracen: Ja.

Linda Moulton Howe: Een hoofd, schouders?

Shahla Saracen: Daar leek het wel op. Ik kon niet de scherpe randen zien het waren meer de vormen van spoken, je weet wel zoals Casper het spook. Ik zag een schaduw in menselijke vorm.

Linda Moulton Howe: Was er één per raam? Of bewogen ze?

Shahla Saracen: Nee, het leek dat er vier tezamen waren, ze stonden samen voor één raam. Dat is waar het op leek, alsof het vier vormen aan elkaar waren, ze stonden dus niet ver van elkaar.

Linda Moulton Howe: En ze keken uit dat raam?

Shahla Saracen: Ja, dat is wel zoals het voelde.

Linda Moulton Howe: Een object in de lucht dat bijna 3 kilometer in diameter breed is, voor wat betreft mijn kennis van de aardse technologie hebben wij zoiets niet, waar dan ook op onze planeet. Een gestructureerd 3 kilometer lang object dat heel langzaam op 300 meter hoogte in complete stilte kan zweven.

Shahla Saracen: Oh ja, dat kwam bij mij ook op. We hebben niets wat daarop lijkt. We hebben niets dat zo groot is.

Was dit driehoekige voertuig van buitenaardse herkomst?

Linda Moulton Howe: Wat is jouw idee wat dit mogelijk kan zijn?

Shahla Saracen: Een UFO! Een buitenaards schip wat niet van onze planeet afkomstig is, laten we het daar maar op houden. We hebben hier niets wat daar op lijkt, zoals je net zelf ook al zei. Nu ik dat weet, kijk ik met meer aandacht naar de lucht.

We kwamen meteen daarna thuis, we waren slechts vijf minuten van ons huis, en we schreven meteen alles op. Toen vroegen we ons af: “Waarom hier?” Daarna gingen we naar buiten en keken naar het westen waar de atoomcentrale staat. We dachten dat het dat misschien was. Maar in het westen ligt ook de Luke luchtmachtbasis en in het zuidwesten de Barry Goldwater Missile Range waar ze testen doen. Dus we dachten dat we in die richting moesten kijken wilden we meer vreemde lichten zien. Toen rond 22:30 zagen we weer lichten. Iedereen zag ze.

Linda Moulton Howe: Wat zag je rond 22:30?

Shahla Saracen: Het waren diverse lichten en veel groter. Ze leken veel groter te zijn en van ver te komen. Dat was om 22:30 en het leek alsof er die nacht veel activiteit werd gerapporteerd. Het was echt heel vreemd en we vroegen ons allemaal af: “Waarom?” Als het de militairen waren, waarom zouden ze hier in het donker zijn? De militairen hebben plaatsen in Nevada en Utah en in Arizona waar ze vliegen, maar niet boven Phoenix, een metropool met 2,5 miljoen inwoners.

De officiële verklaring van de Amerikaanse luchtmacht: Lichtkogels (Flares)

Foto 6
De Luke luchtmachtbasis (rode stip), meteen ten westen van het centrum van Phoenix, ontkende in eerste instantie dat ze meldingen hadden gekregen van UFO-waarnemingen op 13 maart 1997 en meldde dat uit navraag bij andere militaire bases was gebleken dat er geen militaire oefeningen werden gehouden.

Linda Moulton Howe: Wat was jou reactie en die van Max toen de Luke luchtmachtbasis zei dat het militaire lichtkogels waren geweest?

Shahla Saracen: Nou ja Linda, dat is het krankzinnige eraan. Die nacht van 13 maart 1997 en de volgende morgen vertelde de Luke luchtmachtbasis dat zij niets in de lucht hadden en dat er ook niets van andere bases rondvloog. Ze vertelden dat ze hadden gebeld met Colorado, New Mexico, Utah, Nevada, ons in Arizona en Californië om te checken of iemand anders daar iets in de lucht heeft gehad. En in die nacht en de volgende morgen van 14 maart 1997 werd er op de radio gemeld en op het TV-kanaal Channel 10 dat de militairen hadden verteld dat ze rond die tijden absoluut niets in de lucht hadden. Toen, een paar maanden later, kwamen ze met dat lichtkogelverhaal.

Linda Moulton Howe: Dus er werd op 14 maart 1997 geen verklaring afgegeven dat het lichtkogels waren?

Shahla Saracen: Geen lichtkogelverklaring die nacht of de volgende dag en zelfs niet in de volgende weken. Dat verhaal over lichtkogels kwam pas maanden later. Dat is flauwekul weet je?

Linda Moulton Howe: Hoe kijk je tegen de bestaande politiek van de stilzwijgendheid van de Amerikaanse regering in relatie tot deze staats-wijde waarneming aan?

Shahla Saracen: Wel, ik denk dat de regering paranoïde is. Zij denkt dat het volk het bestaan van leven van andere planeten niet aan kan. Maar ze zijn hier. En wij zagen hen. Ik weet het nu!

Linda Moulton Howe: De onbeantwoorde vraag is: waarom demonstreerde de UFO zoiets dergelijks, aan zoveel mensen in een hele staat en het voertuig was zo gigantisch groot?

Shahla Saracen: Ja, het is ongelooflijk, is het niet? En het was ook boven delen van Nevada en Californië. In delen van oostelijk Californië waren er waarnemingen van en ook in zuidelijk Nevada, net over de grens. Maar in principe was het Arizona en waarom? Het was duidelijk dat ze wilden dat ze werden gezien.

22:00 – 22:30 Max Saracen ziet oranje UFO’s, straaljagers en een boog van lichten.

Max Saracen: Ik zag meer vreemde lichten rond 22:00 tot 22:30. Mijn vrouw was aan de telefoon en ik was naar buiten op de patio gegaan omdat ik die lichten boven het midden van Phoenix zag. We wonen ongeveer 30 km ten noorden van het centrum van Phoenix, maar we wonen op een hoger gelegen deel, dus we kunnen de stad vanaf hier goed zien liggen. Het eerste wat mij opviel, dat moet rond 22:00 zijn geweest, was dat vreemde licht in de lucht, een groot oranje licht en twee straaljagers. Ik zag één straaljager direct onder een UFO doorgaan die richting het westen vloog en toen wegschieten en het andere vliegtuig ging recht omhoog de lucht in, recht op het oranje licht af. Je kon de vlammen uit de motor van de straaljager zien en schoot toen weg alsof het daar zo snel als mogelijk was wilde wegkomen.

Linda Moulton Howe: Wat deed het oranje gloeiende object?

Max Saracen: Het deed helemaal niets. Het stond daar gewoon in de lucht. Ik denk dat het oranje object ongeveer tegelijk verscheen met boog lichten, die op de beroemde videobeelden staat en boven het centrum van Phoenix verscheen. Het was allemaal zo’n beetje rond hetzelfde tijdstip. Ik riep mijn vrouw van de telefoon en zei: “Laten we wat dieper de woestijn ingaan, daar is geen straatverlichting en dus hebben we daar een beter zicht op wat er gaande is.”

We reden daar dus samen met de honden naartoe. Zij bleef in de auto en ik stapte uit en liep de woestijn in. Het was op dat punt dat - ik weet niet of je de video al hebt gezien van de lichten die één voor één een formatie vormen en daarna allemaal tegelijk verdwijnen? Vanwaar wij waren zagen we dat deze lichten zeer hoog in de lucht zaten en ze waren gigantisch groot! Groter dan de lichten van een stadion. Toen werd ik bang, toen ze één voor één aangingen en ik daar stond, zonder bescherming in de woestijn. En die grote lichten boven de stad gingen aan en toen weer uit. Toen ze allemaal waren uitgegaan was dat het eind van het voertuig, het was verdwenen.

Maar naar het oosten stonden deze twee heldere, fel oranje bollen, misschien een anderhalve kilometer uit elkaar, en die stonden nog steeds in de lucht. Langzaam in een draai flikkerden ze en toen verdwenen ze. De lichten gingen uit. Maar zij hingen daar dus nog een minuut of vijf nadat de grote lichten boven de stad waren verdwenen.

Linda Moulton Howe: Je zag ook straaljagers die probeerden de oranje lichten te benaderen?

Max Saracen: Ja, heel duidelijk.

Linda Moulton Howe: Wat deden deze straaljagers precies?

Max Saracen: Eén van hen dook onder het voertuig en schoot toen weg richting de Luke luchtmachtbasis. De ander schoot omhoog recht op het object af en maakte plotseling een rechtse bocht en schoot toen weg de verte in. Zo snel ging het, maar ik kon zien dat het een straaljager was omdat je het vuur aan de achterkant van het toestel uit de motor zag komen.

Linda Moulton Howe: Kon je de vliegtuigen horen?

Max Saracen: Nee, ik kon ze niet horen, maar je kon zien hoe helder de vlammen waren.

Linda Moulton Howe: De twee objecten die jij zag gloeien, die lijken op de twee objecten waar de vrachtwagenchauffeur Bill Griner dichtbij kwam, dichtbij genoeg om hem te laten zien dat ze leken op een tol voor kinderen, misschien diamantvormig. Hij zegt dat hij twee straaljagers van de Luke luchtmachtbasis zag opstijgen en het leek erop dat ze recht op één van de oranje objecten afvlogen en dat het leek alsof ze er recht invlogen. Griner vertelde dat het object recht omhoog opsteeg, met zo’n formidabele snelheid dat het hem deed denken aan Star Trek, wanneer de Enterprise in een warp drive gaat en naar de oneindigheid schiet. Het lijkt erop dat jij dat niet hebt gezien?

Max Saracen: Nee, ik zag niet dat het object omhoog schoot. Het stond stationair. Maar de straaljagers toen die wegvlogen, verdwenen ook de oranje lichten.

Linda Moulton Howe: Leken de oranje UFO’s enige reactie te vertonen op de straaljagers?

Max Saracen: Nee, ze deden niets, geen verandering, niets.

Linda Moulton Howe: Wat gebeurde er toen?

Max Saracen: Er kwam een heel snoer lichten in formatie, vier of vijf wel in een ritmische opeenvolging. Eén voor één en ze gingen ook weer één voor één uit, beginnend bij de laatste die was aangegaan. En het was beangstigend omdat deze grote lichten zo’n 30 minuten boven de stad zweefden.

Linda Moulton Howe: Gingen deze lichten meer dan één keer aan en uit?

Max Saracen: Nee, slechts één keer.

Linda Moulton Howe: En wat toen?

Max Saracen: Dat was het eind van het grote boogvormige ding boven Phoenix.

Linda Moulton Howe: Maar om 20:30 was wat jullie zagen een definitieve V-vorm met aan en uitgaande lichten aan de zijkanten.

Max Saracen: Dat is juist, het was een duidelijke driehoekige vorm, heel anders dan de boog. En nadat deze lichten boven de stad waren verdwenen waren er in het oostelijke deel van de lucht nog twee felle oranje-gouden vuurballen, perfecte cirkels. Ik heb zoiets al eens eerder gezien boven de marinebasis van Portsmouth in Engeland in de late jaren ’70. Ik zag oranje, felle bollen die landden op de marinebasis daar. Het deed mij heel sterk daaraan denken.

Linda Moulton Howe: Waren er verklaringen voor de oranje bollen in Portsmouth?

Max Saracen: Nee, dat was weer een ander doodgezwegen verhaal, een geheime affaire. Niemand sprak daarover.

Linda Moulton Howe: Denk je dat het buitenaards was?

Max Saracen: Oh ja.

Documentaire over de Phoenix Lights:
http://video.google.nl/videoplay?docid=-6380894968804178688&q=phoenix+ufo+duration%3Along

Een vergelijkbaar (en zeg maar gerust ook een onweerlegbaar) geval:
UFO boven Illinois deel 1
UFO boven Illinois deel 2

TERUG NAAR ARTIKEL