BUITENAARDSE SYMBOLEN OP MILK HILL EN IN SOUTH FIELD

Deel 1

Door: Linda Moulton Howe © 2009

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.earthfiles.com/news.php?ID=1578&category=Environment

Links: De ‘Buitenaardse Symbolen’ graanformatie in de tarwe van het South Field nabij Alton Priors, Wiltshire, Engeland. Gemeld op 27 juni 2009. Luchtfoto: © 2009 Julian Gibsone.

Rechts: Milk Hill Zomer Zonnewende graanformatie van 21 - 22 juni 2009 met vijf lijnen ‘buitenaardse symbolen’ die werden toegevoegd bij een derde uitbreiding gemeld op 27 juni 2009. Luchtfoto: © 2009 Lucy Pringle
Foto’s en info afkomstig van: http://www.cropcircleconnector.com/2009/2009.html

2 juli 2009 Wiltshire County, Engeland - Onder het Witte Paard van Milk Hill werd op de zomer zonnewende van zondag 21 juni 2009 om 04:30 door Steve Armot gemeld dat er een ‘cirkel en een patroon’ in het tarweveld aldaar lag.

Onder het Witte Paard van Milk Hill, nabij Alton Barnes, Wiltshire, Engeland, werd het bovenstaande patroon voor het eerst door Steve Armot ontdekt om 04:30 op de zomer zonnewende van zondag 21 juni 2009 en gemeld aan Cropcircleconnector.com.
Luchtfoto: © 2009 Lucy Pringle.
Meer info: http://www.cropcircleconnector.com/2009/milkhill3/milkhill2009c.html

Het patroon heeft een druppelvormig midden met een configuratie van vier met elkaar verbonden cirkels aan één zijde en nog eens vijf cirkels van toenemende diameter op gewelfde lijnen die vanuit het midden van de druppelvorm komen. De volgende morgen, op 22 juni 2009, bleek er een meer complexe toevoeging in de nacht te zijn aangebracht.

Uitbreidende Milk Hill graanformatie met de tweede sectie toegevoegd die op 22 juni 2009 werd gemeld.
Luchtfoto: © 2009 Julian Gibsone

Vijf dagen later, op zaterdag 27 juni 2009, werd er een derde uitbreiding gemeld. Lijnen met ‘buitenaardse symbolen’ waarvan enkele overeenkomen met Maya getallen en symbolen, komen vanuit de tweede uitbreiding en brengt daarmee de totale lengte van de formatie op meer dan 270 meter.

De bovenste luchtfoto toont het gehele Milk Hill ‘buitenaardse symbolen’ patroon dat in drie fases ontstond.
De onderste luchtfoto geeft de lijnen met symbolen weer.
Luchtfoto’s: © 2009 Julian Gibsone

 

Wetenschappers analyseren de Milk Hill fases 1, 2 en 3

Een Australische wetenschapper die anoniem wil blijven en Mike Reed, een gepensioneerde natuurkundige en telescoopingenieur aan de Arizona State University, hebben een tijd nagedacht over deze formatie. Toen schreef de Australische wetenschapper:

Drie afzonderlijke graanformaties uit 2001, 2003 en 2008 lijken allemaal een algemeen ‘astrolabium’ motief te laten zien. Het astrolabium is een antiek Grieks instrument om de locatie van de zon, maan, planeten of sterren in de lucht te bepalen.

Een andere enkele ‘astrolabium’ graanformatie verscheen op 25 juli 2001 bij Gog Magog Hills, nabij Cambridge, Engeland.

De Australische wetenschapper verklaart dat twee weken voor 25 juli 2001 een gecompliceerd labyrint ook bij Gog Magog verscheen dat een schema van eclipsen verschafte. Dus, zo concludeert hij, is het logisch dat 75 radiale segmenten, tezamen met drie maansikkels een ‘eclips’ betekent.

Hij stelde de afbeelding hierboven samen en verklaart dat de ‘zon- of maaneclipsen (verduisteringen) periodiek op aarde te zien zijn, eens in elke zes maanden of 25 weken. Drie van dergelijke sets verduisteringen verschijnen dus in een totaal van 3 x 25 = 75 weken of 1,5 jaar.

 

Milk Hill fase 2 toevoeging 22 juni 2009
De tweede toevoeging aan Milk Hill op 22 juni, schijnt ook astronomisch symbolisme weer te geven. De Australische wetenschapper concludeert dat de tweede toevoeging veel lijkt op een ‘planetarium’, een traditioneel mechanisch apparaat dat wordt gebruikt om de bewegingen van planeten te laten zien.

Australische wetenschapper: Dit specifieke planetarium lijkt gebaseerd te zijn op het model waarbij de aarde het centrum is en dat favoriet was bij Claudius Ptolemeus in het oude Alexandrië (150 n.Chr) en gedurende de Middeleeuwen werd onderwezen, in plaats van het model waarbij de zon in het centrum staat en dat werd geïntroduceerd door Copernicus in 1540 n.Chr. We zijn allemaal bekend met het heliocentrische model van ons zonnestelsel van Copernicus waarbij de zon in het centrum staat met de negen planeten eromheen. De meeste mensen zijn vandaag de dag niet op de hoogte van het geocentrische model van ons zonnestelsel van Ptolemeus en daarom laten we het hieronder zien:

In het rechterdiagram staat de aarde in het centrum en daaromheen roteren vijf heldere planeten samen met de zon en de maan. De relatieve rangorde van deze zeven heldere astronomische objecten in het model van Ptolemeus zijn, als we uitgaan van het centrum: 1 = maan, 2 = Mercurius, 3 = Venus, 4 = zon, 5 = Mars, 6 = Jupiter en 7 = Saturnus. In het linkerplaatje laat de tweede toevoeging aan de Milk Hill graanformatie gebogen omloopbanen zien van slechts vijf van deze astronomische objecten, namelijk: 1 = maan, 2 = Mercurius, 3 = Venus, 4 = zon en 6 = Jupiter. We zullen later bespreken waarom 5 = Mars en 7 = Saturnus mogelijk zijn weggelaten.

Aan de bovenkant laat de afbeelding van de Milk Hill formatie zes of zeven planetaire symbolen zien1-2-3-4-5-6 (als we ook de aller-buitenste gekromde lijn erbij betrekken) daarbij vormen zij zes rechthoekige, omlijnde gebieden. Het is duidelijk dat deze rechthoeken een connectie hebben met de astronomische objecten 1-2-3-4-5-6 van Ptolemeus, maar wat kan hun relatie zijn?

 

Hoogtes boven of onder de locale horizon van de maan, zon en 4 planeten

Elke rechthoek met één streep betekent: ‘negatieve hoogte’ (onder de horizon), en elke rechthoek met twee strepen betekent ‘positieve hoogte’ (boven de horizon). Onze beste berekening van 6 juli 2009 produceert hoogtes boven of onder de locale horizon als volgt: maan = -64 graden (niet zichtbaar); Mercurius = 62 graden; zon = 61 graden; Venus = +42 graden; Mars = +39 graden en Saturnus = +22 graden. Planeet Jupiter op -39 graden is niet zichtbaar en wordt dus niet getoond. Op de naastliggende data zoals 5 of 8 juli 2009, overschrijdt de negatieve hoogte van onze maan niet de positieve hoogtes van +62 of +61 van Mercurius of de zon zoals nodig is.

Het antwoord op dit ogenschijnlijk moeilijke probleem is in feite heel simpel: wat is de ware werking van een sextant, zoals getoond bij Milk Hill een dag eerder? Wel, een sextant vertelt ons hoe hoog in de lucht elk helder astronomisch object staat op het moment van de observatie, in eenheden van 0 graden tot 90 graden ten opzichte van de locale horizon. In astronomische taal worden deze hoogtes horizonhoogtes genoemd.

Kan elk van deze zes rechthoeken ons de relatieve hoogtes voor de zes astronomische objecten 1-2-3-4-5-6 van Ptolemeus geven op een kalenderdatum in de nabije toekomst?

Met dat idee in gedachten raadplegen we een astronomische almanak om de hoogtes te berekenen voor de zon, maan en de vijf heldere planeten over een behoorlijk aantal data gedurende de zomer van 2009. Dan vergelijken we die berekende waarden met de relatieve hoogtes van de zes rechthoeken die worden getoond in de tweede toevoeging van Milk Hill. De tijd van observatie moet duidelijk dicht bij 12:00 universal time liggen omdat één arm van de sextant in de formatie is uitgelijnd op zuid-noord, parallel aan de tractorsporen in het gewas terwijl de zon ‘s middags in zuid Engeland pal zuid-noord staat.

Onze beste theoretische overeenkomsten met de rechthoeken van de graanformatie zijn voor de komende data van 6 of 7 juli 2009. Waarom zouden de graancirkelkunstenaars de moeite nemen om ons een sextant en een planetarium te laten zien, om vervolgens dat planetarium in zes rechthoeken te coderen die 6 of 7 juli 2009 betekenen, als er rond of op die data niet iets zeer belangrijks gaat gebeuren?

In de eerste stages van het uitstootproces kan een coronale protuberans op de zon een druppelvorm aannemen, zoals de vorm die voor de aarde wordt getoond in de Milk Hill sextant gemerkt met een blauw sterretje. In latere stages van het uitstootproces kan elke protuberans zich ontwikkelen naar een ronde vorm, zoals wordt getoond naast de zon in de graanformatie, gemerkt met een rood sterretje.

Als fase 2 van de Milk Hill formatie ons werkelijk vertelt over een coronale protuberans (en geen komeet), dan kan dat de reden zijn waarom de makers van de formatie 5 = Mars en 7 = Saturnus weglieten van hun gekromde omloopbaan, maar wel 1-2-3-4-6 tonen. Op 6 en 7 juli staan zowel Mars als Saturnus, bij een mogelijke gerichte coronale protuberans van onze zon, tegenover de andere vier planeten en onze maan.

Gedurende de laatste twee jaar is onze zon tussen zonnecyclus 23 en 24 abnormaal rustig geweest. In de afgelopen maand echter is ze meer actief geworden. Wat nu als er binnenkort iets gebeurt?

Gebaseerd op voorgaande voorbeelden uit 2004 en 2009, kunnen we er behoorlijk zeker van zijn dat de intelligentie achter de graancirkels een druppelvorm als symbool gebruikt voor een coronale protuberans op onze zon. Waarom hebben ze op 21 juni de planeet aarde in de vorm van een grote druppel getekend, tenzij verschillende coronale protuberansen binnenkort van invloed zullen zijn op de aarde?

We kunnen aan de linkerkant van de graanformatie een ronde cirkel zien die staat voor onze zon, en die vijf protuberansen uitstoten langs gekromde banen de ruimte in en die uiteindelijk samenkomen bij de planeet aarde, bij het rode sterretje.

Aan de rechterkant zien we een symbool van een handhalter dat staat voor onze maan. Het handhalter maansymbool verschijnt voor het eerst in graancirkels van de vroege jaren negentig. Twee lange, smalle bogen markeren waar boven de horizon onze maan zal staan op 7 juli, op 12:00 universal time (pal noord) of 17:00 universal time (pal oost). Een eerdere graanformatie bij Milk Hill, van 13 juni 2009, suggereert dat onze zon laat in de middag van 7 juli zal vlammen, om 17:00 universal time, als ze laag in het westen op 308 graden staat.

‘Kwal’ of verstoord aards magnetisch veld uitgestrekt door een sterke zonnewind na een zonne-uitbarsting ligt bij Waylands Smithy nabij Kingstone Coombs, Oxfordshire, Engeland, in een formatie gemeld op 29 mei 2009 uitgelijnd op de zonsondergang van 7 juli, op 308 graden.

 

Milk Hill fase 3 toevoeging 27 juni 2009

Vijf lijnen met ‘buitenaardse symbolen’ verlengen deel 2 van de Milk Hill graanformatie als een derde toevoeging aan het uitbreidende en gecompliceerde patroon in het gewas. Fase 3 werd gemeld op 27 juni 2009.
Luchtfoto: © 2009 Lucy Pringle

Wordt vervolgd

Eerder artikel op ufowijzer over deze mogelijke astronomische informatie:
ASTRONOMISCHE INFORMATIE IN ENGELSE GRAANFORMATIES VAN 2009?