VEILIGHEIDSAGENTEN VUURDEN OP EEN UFO BOVEN DE MINUTEMAN LOCATIE OP LUCHTMACHTBASIS ELLSWORTH

Door: Linda Moulton Howe © 2013

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.earthfiles.com

“De veiligheidsagenten van luchtmachtbasis Ellsworth waren zo geschokt dat ze het vuur op de UFO openden.”

John Smith, voormalige raketlanceerofficier, luchtmachtbasis Ellsworth, South Dakota

“Een totaal aantal van 9 personen, inclusief 3 officieren, verdwenen (werden opzettelijk overgeplaatst?) na dit incident op luchtmachtbasis Ellsworth.”

Anoniem

Luchtmachtbasis Malmstrom nabij Great Falls, Montana (bovenste linkercirkel); luchtmachtbasis Minot, nabij Minot, North Dakota (bovenste rechtercirkel); luchtmachtbasis Ellsworth nabij Rapid City, South Dakota (middelste rechtercirkel) en luchtmachtbasis Warren, nabij Cheyenne, Wyoming (onderste rode cirkel)

14 februari 2013 Albuquerque, New Mexico - Sinds mijn interview op 25 oktober 2010 met de gepensioneerde USAF kapitein Robert Salas over zijn eerstehands ondergrondse ervaringen in een Minuteman silo op luchtmachtbasis Malmstrom, Montana, op 24 maart 1967, ontvang ik regelmatig andere meldingen over UFO-bemoeienis op de Minuteman atoom ICBM locaties. Het volgende deed zich voor in juli 1976 en ik verwelkom graag verdere respons en zal de vraag om vertrouwelijkheid respecteren.

Ik heb dit Earthfiles artikel ook naar Robert Salas gestuurd en hem om opmerkingen gevraagd:

********

 

Onderwerp: Belangrijk en indrukwekkend UFO-incident op een Minuteman ICBM locatie op luchtmachtbasis Ellsworth in (bij benadering) juli 1976

Aan Linda Moulton Howe:

Ik ben al lange tijd abonnee van Earthfiles en ik heb je boeken ‘An Alien Harvest’ en ‘Glimpses of Other Realities, Vol. I and Vol. II’ verscheidene jaren geleden gekocht en gelezen. Ik heb je verschillende malen op Coast to Coast AM gehoord. Ik heb je show gehoord met George Noory en je interview met gepensioneerd USAF kapitein Robert Salas en ik heb ervan genoten. Ik respecteer je enorm als een onderzoekster, schrijfster, journalist en spreker.

Dit is een verhaal over John Smith (werkelijke naam op verzoek achtergehouden), momenteel een burger technicus welke als supervisor een contract heeft op een Amerikaanse luchtmachtbasis. John is een zeer competente, zeer gerespecteerde technische supervisor met acht technici die onder zijn toezicht werken.

Eén van deze technici die onder zijn toezicht werkt is een elektrotechnicus genaamd Steve Doe (werkelijke naam op verzoek achtergehouden), en hij is weer een goede persoonlijke vriend en buurman van mij. Steve Doe is overigens ook een goede vriend van John.

Het volgende verhaal over John is er één waarover hij niet graag praat, maar het is een verhaal dat hij gedurende een lange tijd stukje voor stukje aan Steve toevertrouwde. Daarna vertelde Steve het weer gedurende een tijd stukje voor stukje aan mij en ik heb getracht het hier op te sommen.

Zowel Steve als John zijn gepensioneerde luchtmachtofficieren, ze werken momenteel als burger op dezelfde Amerikaanse luchtmachtbasis.

In ongeveer juli 1976 was John Smith een nieuw toegewezen eerste luitenant en raketlanceerofficier op een Minuteman raketsilo op luchtmachtbasis Ellsworth, South Dakota.

(Noot: Op de luchtmachtbasis Ellsworth, South Dakota, nabij Rapid City, stelde de USAF op 1 december 1960 het 850th Strategic Missile Squadron in gebruik. Op 21 augustus 1961 begon de bouw van de Minuteman IB gebouwen en bouwde men 150 silo’s en de daarvoor benodigde lanceercontroleruimtes. De activering van de 44th Strategic Missile Wing op 1 januari 1962, markeerde het in werking stellen van SAC’s eerste Minuteman ‘IB’ wing. Zeven maanden later markeerde de activering van het 66th Strategic Missile Squadron het begin van SAC’s eerste Minuteman IB squadron. In april 1963 werd de eerste raket in de voorbereide silo geplaatst. Twee maanden later nam SAC de eerste flight van 10 Minuteman IB ICBM’s over en in juli 1963 werden enkele daarvan op een alert status gezet.)

 

Het incident
In ongeveer juli 1976 was John Smith een raketlanceerofficier bij de 44th Strategic Missile Wing op luchtmachtbasis Elsworth, South Dakota op een raketlanceerlocatie met 10 Minuteman II Mod raketten met meerdere atoomkoppen, de eerste groep van de laatst gemodificeerde raketten voordat de Minuteman III kwam, het waren dus de meest geavanceerde ICBM’s die ons land in die tijd had.

Dit waren ook de eerste Minuteman raketten die in verbinding stonden met de ‘command data buffer’, ze konden dus rechtstreeks communiceren met de raketcomputers. Boven de grond, boven het ondergrondse lanceercontrolecentrum, had een onderofficier 5 agenten (met M-16 geweren) onder zijn commando.

 

Het verdwijnen van 9 man
Naast John Smith waren er boven 2 officieren die sliepen alvorens ze de wacht van John zouden overnemen. En John’s plaatsvervangend commandant, die van South Dakota kwam, sliep op dat tijdstip ook. Dat is een totaal van 9 personen, inclusief 3 officieren die na dit incident op luchtmachtbasis Ellsworth allemaal verdwenen (met opzet overgeplaatst?).

(Opmerking Robert Salas: in plaats van het gebruik van het woord ‘verdwijnen’ wordt waarschijnlijk bedoeld dat de mannen werden verspreid over andere bases, een typische zet van de USAF om de getuigen gescheiden te houden.)

John ontving een telefoontje over de rode telefoon van de onderofficier boven die hem vertelde: “Meneer, we moeten u melden dat we onder de aanval van een UFO liggen!” John kon het ratelen van de M-16 geweren op de achtergrond horen. De veiligheidsagenten van luchtmachtbasis Ellsworth waren zo geschokt dat ze het vuur op de UFO openden. Blijkbaar hing de UFO boven het silohek en cirkelde rondom de buitenzijde van het hek.

John zag dat alle lichten op zijn raketcontrolepaneel van slag raakten en varieerden van ‘klaar om te lanceren’ tot ‘no go’. John trachtte verwoed controle over het controlepaneel te krijgen en trachtte handmatig de aftelling te voorkomen. Hij was zo geschokt dat hij daadwerkelijk in zijn broek scheet.

 

Vermiste tijd
De onderofficier belde 5 minuten later terug en informeerde John dat de UFO was verdwenen en dat zij allemaal zonder munitie zaten en dus niet in staat waren de kernwapens te beschermen. John had ook nog zoiets als wat hij schat aan 10 minuten vermiste tijd of geheugenverlies.

John belde daarna de dichtstbijzijnde raketsilo op, die ongeveer 50 mijl verderop lag, en vertelde hen dat ze waren aangevallen door een UFO en dat ze zonder munitie zaten en dat hij een noodaanvulling nodig had om de raketten die onder zijn commando stonden te beschermen. Hij meldde dat via de radio, die gehoord kon worden door alle andere commandanten van de silocomplexen en ook door het controlecenter op het hoofdkwartier van luchtmachtbasis Ellsworth.

John heeft geen idee waarom hij zolang wachtte met het melden van de noodsituatie, en hij weet ook niet hoelang hij wachtte (de duur van de vermiste tijd?)

De volgende morgen werd John met een helikopter teruggevlogen naar luchtmachtbasis Ellsworth. Hij herinnert zich dat ze twee deuren van de helikopter open lieten omdat hij stonk, als gevolg van het in zijn broek schijten.

 

Geheimhouding opgelegd door het Office of Naval Intelligence
Die morgen werd hij op luchtmachtbasis Ellsworth door een officier ven het Office of Naval Intelligence (ONI) ondervraagd/geheimhouding opgelegd. (Let op, dit is zeer ongebruikelijk! Robert Salas en anderen werden geheimhouding opgelegd door de AFOSI [Air Force Office of Special Investigations]. Ik heb van anderen gehoord dat het de Navy is die in het geheim is opgedragen in het geheim onderzoek te doen naar UFO’s).

John Smith werd toen in afgezonderde bewaring gesteld in het legerhospitaal (28th Medical Group, 2900 Doolittle Dr., Ellsworth AFB). John herinnert zich hier heel weinig van en hij werd alleen behandeld door een hoofdzuster, welke een kolonel was. Hij werd na ongeveer 2 weken uit het legerhospitaal ontslagen. Hem werd verteld dat hij de ziekte van Pfeiffer had en dat hij naar huis moest om te genezen en weer op krachten te komen.

John heeft beweerd dat hij testen heeft laten uitvoeren die aantonen dat hij nooit aan de ziekte van Pfeiffer heeft geleden. (Noot: ik heb het op het Internet gecontroleerd en er bestaan testen die kunnen aantonen dat iemand nooit aan de ziekte van Pfeiffer heeft geleden).

Het was John niet toegestaan auto te rijden en hij werd dus naar de luchthaven gebracht om daar een burgertoestel te nemen en hem werd toegestaan thuis in Iowa te herstellen. Hij was ongeveer 6 weken thuis en hij herinnert zich weinig van die tijd - enkel wat werken in de tuin en het kijken naar voetbal op de televisie. (Noot: Dit is hoogst ongebruikelijk voor een militair om naar huis gestuurd te worden en daar te herstellen. Dat is nog nooit voorgekomen!)

Toen John weer in actieve dienst trad op luchtmachtbasis Ellsworth was de accu van zijn auto die daar een paar maanden had gestaan leeg en moest opgeladen worden. John heeft het idee dat hij door de luchtmacht werd gedrogeerd en hypnose heeft ondergaan, ondanks dat hij zich dat niet kan herinneren.

 

186 M-16 kogels afgevuurd op UFO
Toen John de eerste keer op Ellswort terugkeerde, werd hij ondervraagd door een luchtmachtkolonel die hem een zak met M-16 kogels overhandigde. De kolonel vroeg hem of hij zich kon herinneren dat hij de order kreeg deze kogels op te rapen die door de bovengrondse veiligheidsagenten waren afgevuurd op de UFO. John kon het zich niet herinneren dat hij die order had gekregen en hij denkt dat de kolonel zijn geheugen wat betreft het incident wilde testen (en de effectiviteit van de drugs op zijn geheugen?) Hem werd gevraagd de kogels te tellen en er waren er 186.

John werd door de kolonel opgedragen dat hij nooit met anderen over dit incident mocht praten. John werd door de kolonel berispt. Maar hij herinnert zich niet dat hij ooit door iemand werd opgedragen de gebruikte kogels op te rapen en hij denkt dat dat ook niet gebeurde. Hij denkt dat de kolonel dat heeft verzonnen.

 

Hield Rockwell International de kernraketsilo in de gaten voor terugkerende UFO?
John ging over op actieve dienst als een raketlanceerofficier op dezelfde raketsilo. Echter, deze keer installeerde Rockwell (de automatische geleidings- en controlesystemen divisie van Rockwell International) een speciaal zwart kastje boven John’s bed in de silo dat elke elektrische stroomschakeling in de silo opsloeg en de gegevens doorzond aan de luchtmachtbasis Ellsworth. (Opmerking Robert Salas: Dat is speculatie over het doel van het zwarte kastje. Ik weet dat toen ik met ‘John’ sprak, hij geen idee had waar dat zwarte kastje voor was.)

Ze verwachtten blijkbaar een mogelijke terugkeer van de UFO en wilde instrumentatie om gade te slaan wat er wellicht gebeurde. Maar er was nooit een herhaling van het incident bij de silo terwijl John er was.

 

Implantaat en scoopmarks aan de achterkant van de nek
John heeft een implantaat en een paar scoopmarks aan de achterkant van zijn nek. Het implantaat heeft ongeveer de grootte van een dime (18mm), staat rechtop en er groeit geen haar op het litteken. John merkte op dat een kapster ooit hardop gilde toen ze zijn haar knipte en het implantaat op zijn nek zag. John heeft geen enkele herinnering aan wanneer en hoe hij het implantaat of de scoopmarks kreeg.

 

Werd het implantaat door de USAF verwijderd?
Is het mogelijk dat John ten tijde van het UFO-incident werd ontvoerd en dat Rockwell daarom dat zwarte kastje boven zijn bed plaatste toen hij naar actieve dienst terugkeerde? Steve Doe vermoed dat het implantaat door de luchtmacht is verwijderd terwijl John gedrogeerd was en dat hetgeen er over is gebleven, het litteken is waar het implantaat zat.

John verliet de luchtmacht (met eervol ontslag), hij deed afstand van zijn aanstelling als officier omdat er geen mogelijkheid was dat hij ooit promotie zou krijgen vanwege het incident op zijn staat van dienst.

John is nu een contractwerker en werkt op een Amerikaanse luchtmachtbasis als een technicus/supervisor. Volgens Steve is John Smith zeer ervaren is zeer gerespecteerd.

********

 

John Smith is uitermate overweldigd en angstig vanwege dit incident in juli 1976 op luchtmachtbasis Ellsworth. Hij is tevens behoorlijk bezorgd over het lot van de andere 9 personen die verdwenen en ondanks dat ze mogelijk zijn overgeplaatst, is hij toch bang dat hen misschien iets erger is overkomen. John herinnert zich weinig van het incident, alleen hetgeen dat hier is samengevat. John heeft dit verhaal beetje bij beetje aan Steve verteld, omdat John hem mag en vertrouwt.

John wil momenteel nog niet in het openbaar treden en doet dat misschien wel nooit. Steve Doe vertelde John dat hij een klein beetje van zijn verhaal over het incident aan mij had verteld. Ik heb nooit persoonlijk met John gesproken, zelfs niet via de telefoon.

John is ook niet bereid om professionele regressiehypnotherapie te ondergaan, om hem te helpen herinneren en John wil geen chirurgische ingreep op zijn implantaat of het litteken daarvan. Misschien dat dat na verloop van tijd zal veranderen.

********

 

Luchtmachtbasis Warren, Cheyenne, Wyoming, 1965

“Mijn vader vertelde mij over de alarmen die ze hadden (op Minuteman locaties) omdat een raketsilo was opengemaakt, dat de betonnen afsluitdeksels die bovenop de raketsilo liggen naar één kant waren verschoven en dat het radioactieve materiaal in de atoomkop dood was.”

Martin Cole, zoon van Boeing Minuteman technicus Alden Stockwell Cole

Op 25 oktober 2010 plaatste ik (Linda M.H.) op Earthfiles mijn interview met de gepensioneerde luchtmachtkapitein Robert L. Salas over zijn indrukwekkende ervaring op de luchtmachtbasis Malmstrom waar hij op 24 maart 1967 op de Oscar vlucht was gestationeerd, 30 meter onder de grond in een Minuteman raketbunker, toen plotseling tien Minutemanraketten binnen 10 seconden om de seconde op non-actief gingen. Boven de grond had het Security Alert Team 1e luitenant Salas gebeld om hem te vertellen dat er in de lucht een grote, roodgloeiende schijf geluidloos boven de raketsilo’s stil hing. Het verbluffende was dat 1 week daarvoor, op 16 maart 1967, ook op de luchtmachtbasis Malmstrom, de bemanning van vlucht Echo een identieke gebeurtenis meemaakte waarbij ook om de seconde hun tien ICBM’s op non-actief gingen. Lt. Salas hoorde later dat er vanaf ten minste 1966 tot in de jaren ’70 verschillende Minuteman ICBM’s op non-actief of weer op actief waren gezet.

Ondanks dat lt. Salas en anderen met eerstehands kennis over deze UFO-interferenties met Amerika’s meest geheime wapens werden opgedragen een geheimhoudingsverklaring te ondertekenen en hun mond dicht te houden als ze carrière wilden maken, waren er zoveel problemen met de Minutemanraketten en de gloeiende schijven van onbekende herkomst, dat Alden Stockwell Cole bij Boeing de meeste tijd van zijn dienstverband in de jaren ’60 besteedde aan het oplossen van deze vreemdheden op de Warren, Malmstrom en Minot luchtmachtbases.

Alden’s zoon, Martin Cole, nam vanuit zijn huis in Whitefish, Montana contact met mij op na mijn verslag op 25 oktober. Martin vertelde dat hij was geboren in september 1950, maar dat op 8 jarige leeftijd zijn ouders waren gescheiden. Toen Martin in 1965 15 jaar oud werd, bracht hij dat jaar in de zomer en tijdens een paar daaropvolgende schoolvakanties, zijn tijd bij zijn vader op verschillende luchtmachtbases door. Daar luisterde Martin naar zijn vader als die vertelde over de lichten in de lucht, die niet alleen zonder menselijke tussenkomst raketten konden stoppen of opstarten, maar ook in staat waren de zware betonnen deksels bovenop de silo’s van de Minuteman’s op te lichten en ze verderop op de grond te zetten, tot grote verbazing van al het wetenschappelijke en militaire personeel.