TERUG NAAR ARTIKEL

MILITAIREN PRATEN OVER INTERACTIE TUSSEN DE REGERING EN UFO’s

Door: Linda Moulton Howe 2006

Deel 1

Vertaling: Paul Harmans

“Het was algemeen bekend dat gedurende de lanceringen van testraketten ‘mysterieuze schijven’ met een snelheid van duizenden mijlen per uur in beeld schoten en het traject van de raketten volgden om vervolgens weer weg te schieten. Hij vertelde ook dat twee luchtvaartmensen ziek werden nadat ze omgeven waren door een licht en later stierven ten gevolge van radioactieve besmetting.”

Bron: Een commandant van White Sands Proving Ground in de jaren ‘50

7 februari 2006 - Op 20 en 21 januari 2006 plaatste ik op Earthfiles, en sprak ik tijdens een radio-interview op Coast To Coast over, een bijgewerkte versie van een gesprek tussen de fysicus Bruce Maccabee van de Amerikaanse marine en een geofysicus van de luchtmacht waaraan gerefereerd werd als ‘Hawk’. Ik maakte ook meer bekend over een voormalige afgevaardigde van de staat van New Mexico, Andrew Kissner en zijn onderzoek naar de V-2 raketten op White Sands Proving Ground waarbij in 1947 tijdens de lanceringen vliegende schijven opdoken.

Sinds deze afzonderlijke verslagen heb ik meer dan honderd e-mails gekregen van personen die zowel een eerstehands militaire- en/of inlichtingenachtergrond hebben alsook van personen die familie zijn van mensen met zo’n achtergrond. Veel daarvan hebben gevraagd om hun identiteit anoniem te houden. Ik denk dat het van belang is dat ik enkele e-mails met jullie deel en ik hoop dat andere bezoekers en radioluisteraars contact met mij willen opnemen als zij aanvullende informatie hebben die dergelijke zaken aanvullen of zelfs overstijgen.

MILITAIREN REAGEREN OP DE RADIO-UITZENDING EN DE ARTIKELEN OP EARTHFILES VAN 20-21 JANUARI 2006

1. USAF radar - Verticaal rijzende ‘Snelle Lopers’ (Zie ook de update onder deze mail.)
Gebruik alstublieft mijn naam niet. De informatie die ik heb kan wel of niet voor u van nut zijn. Maar nadat ik naar u had geluisterd in Mr. Noory’s programma van vanavond (20 jan. 2006), dacht ik dat u het misschien wel interessant zou vinden.

Mijn carrière in de USAF duurde ongeveer vijfentwintig jaar, van 1968 tot 1991. Deze hele periode werd doorgebracht met radaroperaties. Eerst als radarwaarnemer en ik eindigde als chefoperaties voor een van de squadrons van het U.S. Space Command op een locatie in Colorado Springs, Colorado.

Gedurende mijn carrière volgde ik honderden snel bewegende objecten. Ik dacht er niet al te veel van, totdat ik vanavond hoorde beweren dat de geschatte snelheid van UFO’s op zijn minst ligt op 1500 tot 1700 mijl per uur. Wij refereerden aan deze objecten als ‘Snelle Lopers’ en schreven het toe aan de SR-71’s of andere experimentele vliegtuigen. Er waren er echter enkele die niet voldeden aan de criteria voor normale vliegtuigen. De snelheden konden bijvoorbeeld variëren tijdens een waarneming op de radar van 1500 tot boven de 2000 mijl per uur binnen een paar seconden. Sommige kwamen binnen op een hoogte van 45 tot 50 duizend voet en leken dan te stoppen of langzamer te gaan vliegen tot slechts een paar honderd mijl per uur, maar als we ze dan verifieerden op onze hoogteradar, dan ontdekten we dat ze helemaal niet langzamer waren gaan vliegen, maar op een fenomenale snelheid aan het klimmen waren tot boven de 100 duizend voet binnen enkele seconden.

In 1976 werd ik getraind in elektronische oorlogvoering. Het was mijn taak om onder alle omstandigheden de hoogst mogelijke kwaliteit van radarontvangst te behouden. Dit was in een tijd die ik noemde de ‘oude handwerktijd’ toen men in dit beroep nog aan een console vol met frequentie analyserende apparatuur werkte en je kon zien waar het vijandelijke stoorsignaal zich bevond en je daar met de hand je radarfrequenties vanaf richtte. Een soort fijnafstemming van een radiostation voor het beste geluid. Met deze speciale opleiding achter de rug was het relatief eenvoudig het verschil te zien tussen een concreet doel en een valse return.

In 1982 was ik toegewezen aan NORAD in het Missile Warning Center. Daar ontdekte ik dat er werkelijk ‘men in black’ waren. Onze taak was om te ontdekken waar ter wereld er raketlanceringen waren. Dat werd gedaan door middel van infrarood, radar en andere middelen voor detectie. Wij verwerkten dan de gegevens en overhandigden die aan het Pentagon en verschillende andere gebruikers.

Er waren tijden dat we een anomalie detecteerden en we verwerkten de gegevens zoals ons was geleerd. Later, gewoonlijk aan het eind van de shift, kwamen er personen het Center binnen en vroegen om alle informatie die van die specifieke waarneming was verzameld. Ze verdwenen dan voor een paar minuten of uren en als onze logboeken terug kwamen dan waren de bladzijden die dergelijke informatie bevatten weg en ons werd verteld dat we niets hadden gezien.

Update voor e-mail 1
Ik schrijf u om een e-mailboodschap te bevestigen die u op uw website plaatste, de mail met de titel 1. USAF radar - Verticaal rijzende ‘Snelle Lopers’. Wat deze persoon vertelt over zijn tijd bij het NORAD Missile Warning Center is absoluut waar. Van 1983 tot 1987 was ik een computer technicus bij de luchtmacht op Cheyenne Mountain en van 1987 tot 1988 werkte ik in SPADOC en maakte deel uit van het Automated Intelligence Upgrade (AIU) programma bij NORAD. Ik had een Top Secret/SCI bevoegdheid en was een van de weinige technici die toestemming had om in elk deel van het complex te werken. Ik werkte regelmatig in het Missile Warning Center en heb de dingen meegemaakt die de persoon in zijn e-mail omschrijft en de bezoeken en de instructies die met die bezoeken kwamen. Het was eigenlijk iets wat regelmatig gebeurde. Ik had ook toegang tot de commando post, Space Operations, Intel, SPADOC en andere gevoelige terreinen. Wat hij schrijft is slechts het topje van de ijsberg.

2. U.S. grensbewaking - UFO interactie met Atlasraketten
Ik luisterde zojuist naar uw fascinerende verslag over UFO’s. Ik wil u over iets vertellen wat ik vele jaren geleden, zo rond 1964 gehoord heb. Ik was gestationeerd bij de Amerikaanse grensbewaking in Carlsbad, New Mexico gedurende de tijd dat een goede vriend werkte voor het oude AEC.

Op een nacht dronken we wat bier en speelden kaart. Hij was op de ondergrondse atoomfaciliteiten in Las Vegas geweest en was in Carlsbad voor R&R (Research en R?). Zijn naam was JB. Hij liet ons allemaal geheimhouding zweren en vertelde ons toen over een ondergrondse luchtmachtbasis nabij Roswell, New Mexico. Hij zei dat het in de woestijn lag, op wat hij dacht dat BLM (?) land was, ongeveer 40 of 50 mijl ten noordoosten van Roswell. Hij vertelde dat de overheid een grote grot in het kalksteen had ontdekt, vele malen groter dan de grotten in Carlsbad en het had omgebouwd tot de een of ander ondergrondse luchtmachtbasis en installatie. Volgens hem had het een grote schuifdeur zodat er vliegtuigen naar binnen konden vliegen, ik denk dat hij helikopters bedoelde omdat het wel een heel grote opening zou moeten hebben als er straaljagers naar binnen moesten. Hij zei dat de deuren konden worden gesloten en dat dan de hele locatie vanaf de buitenkant onzichtbaar was, omdat de deuren met zand waren bedekt en er net zo uitzagen als de rest van het landschap.

We hadden wel eens met een terreinwagen in dat gebied gereden en er behoorlijke stukken in afgelegd, maar we hebben nooit wat gezien. Het landschap is daar zo dor, slechts mijlen en mijlen zandduinen. Hij vertelde ons ook dat er geen wegen naartoe leidden, dat alles door de lucht er heen- en weggevoerd werd.

Er gebeurde in die tijd werkelijk zeer vreemde dingen. UFO’s, vreemde gebeurtenissen rond de silo’s met Atlasraketten rondom Roswell. Van één zo’n gebeurtenis waren wij persoonlijk getuige. Vermoedelijk was er per ongeluk een Atlasraket gelanceerd terwijl de deuren van de silo nog gesloten waren. De raket drong zich volgens zeggen halfweg door de deuren en explodeerde toen. Het meest verontrustende deel ervan is, dat er, zoals wordt beweerd, een atoomkop opzat en dat die werd weggeblazen en ergens bij de rijksweg terecht kwam.

Mijn partner en ik reden in een patrouillewagen richting Portales, New Mexico, toen we op een wegafzetting van de staatspolitie en de luchtmacht stuitten. Het was rond 04.00 ’s ochtends en het was nog donker. Er vlogen helikopters en er waren overal voertuigen die aan beide zijden van de rijksweg in de rondte reden. Eén van de politieagenten die de wegafzetting bewaakten, vertelde ons wat er gaande was. Hij vertelde ons dat de luchtmacht buiten zichzelf was omdat ze de atoomkop niet konden vinden. Hij liet ons er uiteindelijk door omdat we in een herkenbare patrouillewagen reden en gaf ons de waarschuwing dat als we het ding toevallig tegen kwamen, we het niet moesten oppakken.

Ongeveer een maand later waren we in Roswell en we stopten bij het politiebureau. Toevallig ontmoetten we daar dezelfde politieagent die bij de wegafzetting stond. We vroegen hem hoe het was afgelopen met de vermiste atoomkop. Hij vertelde dat de luchtmacht hen had medegedeeld dat een oude indiaan met zijn auto was gestopt en het ding achter in zijn laadbak had gegooid en ermee naar, als ik het mij goed herinner, St Louis was gereden. Daar verscheen hij met brandwonden vanwege de radioactieve straling in een ziekenhuis en zodoende konden ze de atoomkop achterhalen.

Ik heb meerdere mensen over dergelijke zaken gevraagd en die vertelden mij dat een dergelijk verhaal niet echt aannemelijk klinkt, tenminste het deel over de indiaan die de kop meenam. Ze zeiden dat dergelijke atoomkoppen veel te groot waren om door één man opgetild en vervoerd te worden. Dus wat er nou allemaal van waar was dat weet ik niet. We hoorden dat er in een andere silo zo’n zelfde ongeluk was gebeurd. Natuurlijk werden al die silo’s ontruimd door de luchtmacht en ook de luchtmachtbasis van SAC daar.

Later hoorde ik dat sommige van de ongelukken met de raketten in de silo’s waren veroorzaken doordat er UFO’s in het gebied waren, maar dat hoorden we niet van de luchtmacht. Ik denk dat het hele verhaal over een per ongeluk afgevuurde raket verzonnen was om te verdoezelen dat er UFO’s bij betrokken waren.

Gedurende die tijd zagen veel mensen UFO’s en daaronder waren enkele staatspolitieagenten. Enkele zeer vreemde dingen gebeurden er ook rondom White Sands en Alamogordo in die tijd. Eén zo’n incident hoorde ik van een politieman en dat was dat alle stroom uitviel op een strook van de rijksweg ten noorden van Alamogordo. Ook zijn auto viel stil, alle elektrische zaken vielen uit, ook bij enkele andere auto’s zo ver hij kon zien. De motoren daarvan stopten gewoon. Dat duurde ongeveer 15 minuten en toen kwam alles weer terug en reed iedereen verder.

Ik ben op de hoogte van een geval waarbij een staatspolitieman een UFO vroeg in de morgen zag landen. Hij was in staat zijn om met zijn patrouillewagen dichter bij de plek te komen waar het stond geparkeerd, zo’n paar honderd meter vanaf de rijksweg. Hij pakte zijn camera en schoot wat film voordat het weer opsteeg. Daarna maakte hij foto’s van de indrukken in de grond en hij meldde de waarneming via de radio. Vrij kort na zijn melding werd hij overvallen door enkele in burgerkleding gestoken mannen van White Sands. Ze pakten hem zijn camera af, trokken er de film uit en die kreeg hij niet meer terug, zo vertelde hij ons.

Onze vriend JB, die voor AEC werkte, ging dood aan kanker toen hij achter in de twintig was. Dat verraste mij niet, want hij vertelde ons dat hij in de kraters klom om radio-equipement terug te halen juist na een test met een A.bom. We konden niet geloven dat hij dat deed, omdat iedere idioot weet dat de straling enorm moest zijn. Ik vermoed dat hij daarom op zo’n jonge leeftijd door kanker werd verteerd.

Er gebeurde ontelbare andere dingen in die tijd in oost en centraal New Mexico. We wisten in die tijd niets van de UFO-crash in 1947. Dat nieuws kwam pas later, lang nadat ik verhuisd was. Ik ging in 1990 bij de grensbewaking met pensioen, na 32 jaar dienst.

Enkele van de meest duidelijke UFO-waarnemingen hoorde ik toen ik was gestationeerd aan de Canadese grens in Derby Line, Vermont, maar dat is een ander verhaal.

Ik hoop dat dit u een beetje kan helpen bij uw onderzoek. Ik ben het met u eens over de UFO-zaak. Ik denk dat de overheid, om wat voor redenen dan ook, de waarheid voor ons achter houdt.

3. U.S. Marine - Groene, ellipsvormige ovaal trekt een patroon in de lucht
Tijdens de basisopleiding voor de Amerikaanse marine in december 1966, was ik één van het op zijn minst 500 man tellend aanwezige marinepersoneel daar die getuigen van een UFO waren. Het leek op een smaragdgroene ovaal in de donkere lucht rond 04.30. Onze trainingscompagnie marcheerde naar de pantry voor het ontbijt. Het voorval duurde ongeveer 20 tot 30 minuten. Vanaf het moment dat wij de barakken uitkwamen tot de tijd dat wij de pantry bereikten, vloog de groene ovaal van de ene kant van de horizon naar de andere in ongeveer 1 seconde! Toen onze compagnie het terrein net buiten de pantry bereikte en we richting het zuiden keken, schoot de ovaal recht naar boven en stopte exact boven ons en bleef daar voor een tijdje.

Toen het uiteindelijk weer begon te bewegen, maakte het de omtrekken van een trap, het stopte op elk hoekpunt een moment. Toen het uiteindelijk beneden aan de horizon kwam stopte het weer voor een tijdje. Toen vloog het naar een punt ongeveer 45 graden boven de horizon of zeg maar halverwege naar boven de lucht in. Daar bleef het weer als bevroren staan. Op dat punt werd het steeds kleiner en kleiner totdat we het niet meer konden zien.

De volgende dag vertelde onze compagniecommandant, de hoogste onderofficier afkomstig van de onderzeedienst, dat het politiebureau van San Diego was overstroomd met telefoontjes afkomstig van de inwoners. Hij vertelde ook dat de twee bases in het gebied (NAS Miramar en NAS Coronado Island) het object op radar hadden opgepikt en straaljagers de lucht in hadden gestuurd om het object te onderscheppen.

4. U.S. Marineofficier - Amerikaanse militair schoot op schijf
Ik wil het verhaal van mijn vader vertellen, die een officier bij de marine was van 1941 tot 1973, hij was een kapitein en gedurende die periode had hij de hoogste veiligheidsbevoegdheid, wat men noemde een ‘super veiligheidsbevoegdheid’. Natuurlijk gaf hem dat de mogelijkheid om te luisteren en te kijken naar het meest geheime materiaal. Hij was ook de reserve commandant van NAS Twin Cities in Minneapolis, vanaf 1969 totdat de basis in 1970 werd ontmanteld.

Vanwege zijn rang, zijn veiligheidsbevoegdheid en het feit dat hij een BS bezat van de Eastern Michigan universiteit, werd hij in 1965 geselecteerd om een cursus te volgen met de naam West Coast Weapons Seminar, gesponsord door het leger en de contractanten Lockheed en Aerojet-General - welke in die tijd tezamen werkten aan het Polaris raketproject. De bijeenkomsten vonden plaats op de marinebasis in Point Hueneme, Californië en de nadruk lag op voortstuwingssystemen. Mijn vader vertelde dat er ruwweg 50 wetenschappers en hoge militairen meededen.

Nadat ik je verslag op Coast to Coast hoorde, besloot ik mijn vader wat vragen te stellen. Houdt in gedachten dat hij niet naar de uitzending had geluisterd en in feite nog nooit van de zender had gehoord. Zijn antwoorden kunnen daarom ook niet gekleurd zijn door iets in de media. Ik begon met hem te vragen of de onderwerpen UFO’s en buitenaardsen wel eens besproken waren op die zeer geclassificeerde cursus. Hij begon aanvankelijk met de opmerking dat hij niet op iets specifieks kon ingaan wat in de besprekingen aan bod was gekomen. Toen vroeg ik hem dat hij op basis van wat hij op de cursus had gehoord en gezien geloofde dat buitenaardsen bestonden. Hij zei: “Wel, ik zou zeggen ja.”

Na wat je een pijnlijke stilte zou kunnen noemen, schokte hij mij door vrijwillig het volgende te vertellen. “Er was een voertuig neergeschoten.” Ik vroeg hem welk voertuig was neergeschoten? Hij reageerde: “Een UFO werd enkele jaren daarvoor neergeschoten, ik geloof dat het laat in de jaren ’40 was.” Ik vroeg hem of het er één of twee waren? Hij beweerde dat er volgens zijn kennis slechts één werd neergeschoten. Dat lijkt aan te sluiten op wat je op je website en de radio aankaart. Hij voegde daaraan toe dat het V-2 programma, waaraan je ook refereerde, volgens hem exclusief werd opgezet door de marine met als oogmerk de erop volgende ontwikkeling van de intercontinentale Polaris raket en dat de marine daardoor jaren voorlag op andere onderdelen van de strijdkrachten wat betreft rakettechniek.

Zoals je zal begrijpen, niets van dat alles werd door hem mee naar huis gebracht, het was strikt ‘For Eyes Only’ en werd enkel besproken binnen de relatief gelimiteerde groep officieren en wetenschappers. Ondanks dat hij vandaag de dag 86 is heeft hij nog een scherpe geest en zijn kennis van de militaire zaken is buitengewoon. Als een veel onderscheiden officier was hij altijd zeer beraden en door en door professioneel.

Gedurende zijn ambtsperiode als kapitein, bezocht hij ook bases van NORAD, Ellsworth AFB in South Dakota, Offut AFB nabij Omaha, NAS Roosevelt Roads in Puerto Rico en hij werkte een tijdje op het Pentagon.

Ik had altijd een beetje scepsis aangaande UFO’s. Ik weet dat mijn vader een veiligheidsbevoegdheid had en ik wist dat hij geen informatie mocht blootgeven, dus stelde ik hem er ook geen vragen over. Ik betreur het dat ik zo lang heb gewacht. Ik waardeer jouw zeer interessante radioverslag en je verslagen op Earthfiles. Ik hoop dat dit een beetje heeft geholpen.

5. Roswell militaire radar - piloot verdwijnt bij achtervolgen UFO
Ik werkte met een man met de naam H.F. die woont in Brush Prairie, Washington (noordelijke voorstad van Vancouver, Washington) en hij werkte op radarinstallaties en was zeer alert vanwege Roswell.

Hij wist van een piloot die verdween toen hij een UFO achtervolgde. Hij had een zeer hoge veiligheidsbevoegdheid op het gebied van communicatie, werd door men in black verteld dat sommige gebeurtenissen nooit waren voorgevallen en dat er over andere niet gesproken mocht worden, zoals over objecten met een zeer hoge snelheid die door de radar werden getraceerd. Zelfs na een behoorlijke tijd durfde hij Area-51 niet ter sprake te brengen (Nellis luchtmachtbasis, Nevada) omdat hij niet in Leavenworth (gevangenis) terecht wilde komen.

Hij rapporteerde een eerstehands waarneming van een moederschip in de woestijn toen hij daar gestationeerd was en hij rapporteerde dat hij sporen van radioactiviteit in het spoor van het schip had gevonden.

6. White Sands Missile Range commandant - Mysterieuze schijf en radioactieve lichtstraal
Een vriend van mij vertelde mij dat zijn vader in de jaren ’50 commandant was geweest op White Sands geloof ik en die had verteld dat het algemeen bekend was dat er gedurende het lanceren van testraketten mysterieuze schijven met een snelheid van duizenden mijlen per uur in beeld schoten en het traject van de raketten volgden om vervolgens weer weg te schieten. Hij vertelde ook dat twee luchtvaartmensen ziek werden nadat ze omgeven waren door een licht en later stierven ten gevolge van radioactieve besmetting.

TERUG NAAR ARTIKEL