VERMINKING DRACHTIGE KOE IN STOCKHOLM, SASKATCHEWAN, CANADA

Door: Linda Moulton Howe © 2008

Vertaling: Paul Harmans

Bron: www.earthfiles.com

“We hadden het slaapkamerraam die nacht open (30 april 2008) en er was geen geblaf van zowel onze Pitbull als onze Bassethonden. Dat vonden we wel heel erg vreemd.”

Heather Harris, veefokster te Stockholm

22 mei 2008 Stockholm, Saskatchewan, Canada – Er heeft zich weer een veeverminking voorgedaan in Saskatchewan, Canada, gevonden op 1 mei 2008. Deze keer is het een 2 jaar oude drachtige koe op een boerderij op ongeveer 8 kilometer van Stockholm, een boerengemeenschap van ongeveer 500 inwoners niet ver van Esterhazy en de grens bij Manitoba. Pal west ligt de grote stad van Saskatchewan, Regina.

Tijdens mijn 29-jarige onderzoek naar de dierverminkingen, hoorde ik in de herfst van 1979, van sheriffs en hulpsheriffs in Colorado die niet in het openbaar wilden praten, maar mij vertelden: “We hebben niet te maken met roofdieren of Satanische sekten. We hebben te maken met wezens uit de ruimte.”

Om onbekende redenen hebben de dierverminkers hun favoriete plekken op aarde waarnaar ze blijven terugkeren voor de oogst van oren, ogen, tongen, kaakbeenvlees, genitaliën, vagina’s en rectaal weefsel. Een gebied in Canada dat misschien wel de meest gerapporteerde dierverminkingen kent, en dan voornamelijk vee, is de provincie Saskatchewan. Als ik mijn Earthfiles.com archief doorzoek op de ongewone dood van dieren in Saskatchewan, dan vind ik vele zaken en interviews die ik heb gedaan met verbaasde en gefrustreerde ranchers die willen dat iemand van de autoriteiten het gaat onderzoeken en openlijk vertelt wie de daders van de griezelige moorden zijn.

Mijn eerste televisiedocumentaire over het fenomeen van de dierverminkingen, ‘A Strange Harvest’ (Een Vreemde Oogst), werd uitgezonden door het CBS station in Denver, Colorado, op 28 mei 1980. Kort daarna ontving ik een telefoontje van Lynn Lauber van de Royal Canadian Mounted Police (RCMP), de toenmalige hoofdonderzoeker naar de dierverminkingen in de provincie British Columbia. Zijn bureau vertelde de media in die tijd dat zij een Satanische sekte in de gaten hielden genaamd ‘O’, waarvan de RCMP beweerde dat die verantwoordelijk was voor het mysterie van de dierverminkingen. Maar toen mr. Lauber in juni 1980 over de telefoon rechtstreeks met mij sprak, vertelde hij dat het slechts een cover-verhaal was om de media en het volk bij de RCMP weg te houden. Privé vertelde hij mij dat hij het eens was met de politiemannen in mijn documentaire, welke de wereldwijde dierverminkingen linkten aan ‘wezens uit het heelal.’

En nu komt een andere recente melding van dierverminking uit Saskatchewan. Je kunt op de foto’s van de veeboer duidelijk de vreemde, bloedeloze wegsnijdingen van weefsel van hun 2 jaar oude drachtige koe zien. Ik heb het verslag van deze verminking in het deel van Earthfiles gezet dat alleen voor abonnementhouders is in te zien, omdat een aantal bezoekers heeft geklaagd over het feit dat de foto’s door iedereen openlijk zijn te bekijken en nogal verontrustend kunnen zijn.

Overweeg het feit dat de politie en de RCMP het niet eens onderzoeken. Hoe is dat mogelijk, tenzij de ordehandhavers weten dat in dergelijke bloedeloze gevallen niemand te arresteren valt, omdat de autoriteiten het geaccepteerd hebben dat de aanvallers niet van deze planeet zijn?

Nog twee verbaasde en gefrustreerde veefokkers zijn Heather en Ed Harris, die dertien jaar geleden naar hun boerderij in Stockholm, Saskatchewan verhuisden en een veestapel van ongeveer 40 koeien hebben. Het stel is al 33 jaar getrouwd en vullen hun inkomen aan met het technische werk van Ed en het koken van Heather voor een plaatselijk restaurant.

Op woensdag 30 april 2008 om 10:30 ‘s avonds controleerde Ed de kudde, alle dieren waren aanwezig en gezond. Maar de volgende dag (1 mei 2008) vond Heather ’s middags één van hun drachtige koeien die in de weide lag.

INTERVIEW:

Heather E. Harris, veefokster, Stockholm, Saskatchewan, Canada: We waren naar buiten gegaan om wat balen hooi aan het vee te voeren en we liepen naar de schakelaar om de stroom van het schrikdraad te halen en toen zagen we het dier dat op de grond lag. Ik ging er meteen heen om te zien wat er verdorie aan de hand was en toen ik bij haar kwam lag ze met haar achterzijde naar me toe en haar rectum was verdwenen. Ook andere delen waren weg. Haar oor was verwijderd, haar oog was weg en ook haar tong en delen van de boven- en onderlippen en het deel van de navel en de uiers.

Linda Moulton Howe: Waren de uiers in een cirkelvorm, vierkant of ovaal verwijderd?

Heather E. Harris: Het leek meer op een ovaal door de wijze waarop ze lag.

Linda Moulton Howe: Het rectale en vaginagebied – was uit het gat alleen het rectum uitgesneden of ook de vagina?

Heather E. Harris: Ze waren beide weg.

Linda Moulton Howe: Was dat in een cirkelvormig stevig gat?

Heather E. Harris: Ja, er was geen bloed, geen enkel teken van bloed.

 

Geen sporen rondom de dode koe en geen blaffende honden

Linda Moulton Howe: Kon je enige ongewone sporen van wat voor soort ook vinden?

Heather E. Harris: Absoluut niets, En ons terrein is behoorlijk afgezonderd. Als je langs ons huis zou rijden, zou je je niet eens realiseren dat we vee houden. Het enige dat ik vond en heel vreemd was… kijk ik fok ook honden. Als jij hierheen zou willen komen, dan zouden we moeite hebben elkaar hier op het erf te verstaan vanwege het vele blaffen. En toch, die ene nacht, was er niet één die blafte. We hadden die nacht het slaapkamerraam open en er was geen geblaf van zowel onze Pitbull als van onze Bassethonden. Dat vonden we wel heel erg vreemd.

 

Geen enkel ander dier benaderde de dode koe

Linda Moulton Howe: Zijn je enige roofdieren opgevallen rondom het karkas?

Heather E. Harris: Nee. We vonden min of meer dat het karkas snel degenereerde, maar er waren geen vogels of prairiehonden die in haar nabijheid kwamen.

Linda Moulton Howe: Is dat ongewoon in jullie gebied?

Heather E. Harris: Het is ongewoon dat mijn grote waakhond er niet bij kwam (om van de dode koe te eten). Als we een dier slachten, dan vreet hij altijd alles dat hij eruit te pakken kan krijgen. Maar hij ging nooit naar deze verminkte koe.

Linda Moulton Howe: Normaal, als je een dode koe hebt, komen er grote roofdieren op af en vogels die allemaal onmiddellijk aan het karkas beginnen?

Heather E. Harris: O ja, dat doen ze. We hebben wel wat prairiehonden in het gebied en die komen meteen op dood spul af.

Linda Moulton Howe: Dus dat is vreemd, het feit dat jouw drachtige, verminkte koe zelfs niet na enkele dagen werd aangevreten door prairiehonden.

Heather E. Harris: Ja, dat is behoorlijk vreemd.

 

Het mysterie van niet in de nacht blaffende Bassethonden en een Pitbull

Linda Moulton Howe: Hoe ver lag de koe vanaf jullie huis?

Heather E. Harris: Ongeveer twee blokken weg.

Linda Moulton Howe: Dat is behoorlijk dichtbij, zeker voor honden om wat te horen.

Heather E. Harris: Dat is het zeker! Mijn fokhonden zitten ’s nachts in kennels, behalve de Bassethonden. Die waren die nacht buiten en we hebben een Pitbull als waakhond op het erf. Hij mist nooit iets. Alles moet voor hem netjes en rustig zijn. Als er een koe uitbreekt, dan jaagt hij haar weer naar binnen. Hij regelt alles op het erf en rondom het huis hier. De Bassethonden worden in feite gefokt voor de jacht, ze hebben hele goede neuzen. Dat is waarom wij niet begrijpen waarom ze niet blaften.

Linda Moulton Howe: Dus de Bassethonden en de Pitbull maakten geen enkel geluid?

Heather E. Harris: Ja, het was stil. Ons slaapkamerraam was open en het was een stille nacht.

Linda Moulton Howe: Het is bijna net zo vreemd als de insnijdingen dat de honden stil zijn gebleven.

Heather E. Harris: Ja, in feite zei ik eens tegen Ted: “Goh, ik vraag me af of we in een verlamde staat kunnen worden gezapt terwijl ‘zij’ dat doen?” Je weet wel hoe je in tv-programma’s ziet dat ze zo’n pistool hebben dat alles stil laat staan en ze je daarna weer naar het leven terugzappen.

Linda Moulton Howe: Ze zouden dan de honden tegelijkertijd gezapt hebben.

Heather E. Harris: Ja.

 

Buurvrouw zag twee nachten later vreemde lichten in de lucht

Linda Moulton Howe: Heb je je buren gevraagd of ze iets ongewoons hebben gehoord?

Heather E. Harris: Nee, dat heb ik niet gedaan. Er was wel iemand die we de foto’s lieten zien en hij vertelde ons dat op een avond zijn vrouw vreemde lichten in de lucht had gezien. Maar dat was nadat wij de koe op donderdag hadden gevonden. Zij zag de lichten op zaterdag 3 mei. Blijkbaar slaapt ze ’s nachts nooit zo goed en de lichten vielen haar op. Ze maakte hem wakker om ook te kijken, maar de lichten verdwenen net voordat ze hem wakker had.

Linda Moulton Howe: Dus slechts twee nachten later?

Heather E. Harris: Ja.

Linda Moulton Howe: Beschreef ze de kleur, de grootte of bewegingen?

Heather E. Harris: Ik geloof dat ze zei dat er drie lichten waren en dat het licht in het midden een andere kleur had, iets van blauw of zo. Het vreemde is dat wij zo’n 5 kilometer vanaf de snelweg wonen. Dus ze zaten wel dichtbij ten zuiden van ons in de vallei.

Linda Moulton Howe: Maar ten zuiden van jullie heeft niemand tot nu toe meer vreemde veeverminkingen gemeld?

Heather E. Harris: Nee.

 

Geen politie of RCMP onderzoek

Linda Moulton Howe: Tijdens jullie 13 jaar van veefokken, heb je daarin ooit eerder een verminking als dit gezien?

Heather E. Harris: Nee.

Linda Moulton Howe: Wat was jullie reactie?

Heather E. Harris: Ed kwam naar mij toe met de tractor en een baal hooi en hij stond gewoon verstomd. Ik ging naar hem toe om hem te laten stoppen en zei, je wilt het niet eens zien. Ik ging meteen naar binnen om de politie te bellen. Ed ging toch kijken en hij was ook totaal geschokt.

Linda Moulton Howe: Kwam de politie naar jullie toe?

Heather E. Harris: Nee.

Linda Moulton Howe: Ze kwamen niet?

Heather E. Harris: Nee, we hebben foto’s genomen op vrijdag 2 mei en toen op zondag 4 mei was er een politieagente in het restaurant waar ik kook en ik gaf haar mijn camera en vroeg haar om eens naar de laatste 7 foto’s te kijken. Toen ik weer thuis kwam merkte ik dat het RCMP bureau van hier had gebeld en ik belde hen terug en de agent vroeg mij of ik mijn camera wilde brengen zodat ze de foto’s konden kopiëren en een verklaring konden opmaken. Ik ging daar maandag 5 mei naartoe, na mijn werk, maar hij was er niet en ik heb daarna nooit meer wat gehoord.

Toen dit ons overkwam wendden we ons tot de RCMP en we dachten dat zij wel wat antwoorden voor ons hadden. Iets wat ons ook verontruste, was of er misschien straling was gebruikt. En wij zaten hier maar, er was ons gevraagd het karkas niet weg te halen totdat de autoriteiten waren geweest. En dat was op vrijdag 2 mei. Maar uiteindelijk, op maandag 6 mei hebben we het daar weggehaald, ik bedoel, die verminkte koe ligt daar tussen het andere vee waarbij ook kalfjes op komst zijn. Dit is iets waar de RCMP eens wat meer aan zou moeten doen.

Linda Moulton Howe: Heb je het de RCMP of de politie gevraagd waarom ze het niet onderzoeken?

Heather E. Harris: Nee, dat heb ik niet. Een journalist in Esterhazy ging naar ze toe en vroeg erover en het werd gepubliceerd in de krant en dat de zaak werd behandeld als kattenkwaad en dat het nog in onderzoek was.

Linda Moulton Howe: Wat was je reactie toen je hoorde dat de politie zegt dat het ‘kattenkwaad’ is?

Heather E. Harris: Ik walgde daar behoorlijk van. Ik wist dat ze nooit naar hier waren gekomen, dus hoe kwamen ze tot een dergelijke conclusie?

Linda Moulton Howe: Dus niemand van de RCMP of de politie kwam om het dier te bekijken?

Heather E. Harris: Nee, er kwam niemand.

Linda Moulton Howe: Toen jij en je buren en de andere veeboeren in de gemeenschap dit bespraken, wat was ieders opinie over het feit dat de politie en de RCMP het niet willen onderzoeken?

Heather E. Harris: Niemand heeft echt iets gezegd. Iedereen hier is nogal druk met het trachten de oogst binnen te halen. De enige persoon waarmee ik het besprak was één van de buren en ze was ook behoorlijk geschokt dat ze dit niet meer serieus nemen. Het is bijna alsof ze het niet willen weten.

Linda Moulton Howe: Of ze willen niet onderzoeken wat ze al weten en ze kunnen niemand arresteren omdat er nog nooit iemand voor is gearresteerd of beschuldigd.

Heather E. Harris: Oké, ik weet het niet, het zorgt er wel voor dat ik me ’s nachts een beetje nerveus voel.

Linda Moulton Howe: Kwam de dierenarts wel naar de weide?

Heather E. Harris: Nee, ik nam foto’s mee naar de dierenarts. Ik heb er helemaal niet aan gedacht haar te bellen omdat het dier dood was. Ik zou willen dat wel gedaan te hebben.

Linda Moulton Howe: Kun je samenvatten wat dierenarts Kathleen Francis je over de foto’s van het dier vertelde?

Heather E. Harris: Ze was geschokt toen ik ze aan haar toonde. Ik geloof dat ze niet wilde geloven wat ze zag. Ze vertelde dat ze zelf dergelijke insnijdingen niet kon maken. Ze dacht ook dat het niet met een scalpel was gedaan. Ze vond het ook vreemd dat er geen bloed te zien was. Kathleen dacht dat het misschien een instrument is dat de wond meteen dichtschroeit als het door het vlees gaat.

 

Dierverminkers uit de ruimte

Linda Moulton Howe: Eén van de mysteries is altijd al geweest wat het voor instrument is dat gebruikt wordt op al deze dieren rondom de wereld.

Heather E. Harris: Ja, dat is uniek, ik vraag mij af of het van deze wereld is?

Linda Moulton Howe: Het waren sheriffs die begonnen met mij te vertellen, toen ik mijn eerste onderzoeken als journalist begon: “Linda, we hebben niet te maken met roofdieren of Satanische sekten. We hebben te maken met wezens vanuit de ruimte.”

Heather E. Harris: Ja, wel, ik sluit dat niet uit omdat maar zeer weinig mensen weten dat wij vee bezitten. Zelfs een buurman hier verderop, waar we afgelopen maand (april) wat balen hooi kochten, was verbaasd dat wij vee hadden.

En ik heb altijd geloofd dat wat het deed, vanuit de lucht kwam. Dat is mijn gevoel omdat er verder geen tekenen of sporen zijn. Ik sluit dat soort dingen beslist niet uit. Mijn houding is dat wij ook mensen naar de maan en zo sturen. Dus alles is mogelijk.