RECENTE VEEVERMINKINGEN IN MONTANA

Door: Linda Moulton Howe © 2010

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.earthfiles.com/news.php?ID=1707&category=Real X-Files

“Er kwam een lichtstraal naar beneden en die raakte dat kalf en dat kalf ging in die lichtstraal omhoog en was verdwenen!”

Rancher uit Montana

 

17 mei 2010 Nooroostelijk Montana – In 1975-76 waren er zoveel veeverminkingen in Montana, Wyoming, Colorado, New Mexico en andere delen van de Verenigde Staten, dat sheriffs rapporteerden dat sommige karkassen nog warm waren, maar waarbij op chirurgische wijze een oor, oog, wang, tong, genitaliën en rectaal weefsel waren weggesneden, zonder bloedverlies, zonder tekenen van een worsteling en geen sporen van hetgeen de dieren doodde en verminkte.

De verminkingen haalden voor het eerst in september 1967 het nationale en internationale nieuws toen een appelschimmelpaard in Colorado dood werd gevonden waarbij het vlees van de gehele hals was gestript, waarbij organen op bloedeloze wijze uit de borst waren verwijderd en het hersenweefsel uit de schedel was gehaald.

De grond bestond uit droog poederstof en er was geen enkel teken van sporen rondom het dode paard, zelfs niet van haar eigen hoeven. Maar onderzoekers vonden haar waarschijnlijk laatste sporen zo’n 30 meter van haar karkas verwijderd. Haar hoeven hadden een opgewonden rond spoor getrokken alsof ze trachtte weg te komen, maar iets had haar op dezelfde plek gehouden. (Zie voor de details het boek An Alien Harvest © 1989 geschreven door Linda Moulton Howe in de Earthfiles Shop.)

Eén regio in Noord Amerika die op zijn minst honderd gemelde verminkingen sinds de vroege jaren ’70 kent is westelijk Montana, op ranches in de Great Falls en Cascade districten en noordwestelijk in de districten Pondera, Teton, en Glacier. Het Cascade district was het eerste gebied met een getande rand in de insnijding, gedaan door de verminkers en waarvan later na onderzoek van pathologen werd gezegd dat het snijden met gebruik van grote hitte was gedaan. Maar onder een microscoop hebben de insnijdingen van de verminkingen gedurende al die jaren nooit een spoor van koolstofresten laten zien. Patholoog en hematoloog John Altshuler uit Denver, Colorado, heeft vele insnijdingen van verminkingen bij rundvee, paarden, konijnen, katten en andere dieren bestudeerd. Hij vergeleek de insnijdingen van de verminkers die geen koolstofresten achterlieten met de bekende menselijke chirurgische laseringrepen die altijd de ‘peperkorrels’ van koolstof achterlaten omdat het aardse leven op koolstof is gebaseerd. Daarom wijst de afwezigheid van koolstof bij de veeverminkingen erop dat de insnijdingen zijn gedaan door een soort dichtschroeiing waarbij een onverklaarde afwijking optreedt.

Noordoostelijk Montana, niet ver van de grens met North Dakota, heeft niet zoveel veeverminkingen gemeld als het westelijke deel van de staat. Maar op 9 april 2010 en één maand later op 9 mei 2010 werden er twee koeien op zeer afgelegen ranches ten noordwesten van Glasgow gevonden op 25 kilometer van elkaar, die op gelijke wijze waren verminkt. Geen van beide ranchers heeft ooit eerder dergelijke bloedeloos opengesneden karkassen gevonden. De verminking van 9 april betrof een 7 jaar oude drachtige Black Angus koe die dood werd gevonden waarbij de linkerwang was weggesneden in een sleutelvormig patroon en haar tong was zo diep achter in de keel weggesneden dat haar strottenhoofd aan de basis van de tong zichtbaar was. Beide ranchers hebben om anonimiteit gevraagd, maar de rancher van de koe van 9 april stemde ermee in om met mij te praten en dat ik de informatie mocht gebruiken op Earthfiles en de radio.

INTERVIEW:

John Smith (niet zijn echte naam), 42 jaar oude veerancher en uitrustingsleverancier in noordoostelijk Montana: In feite maakte ik mij er voldoende zorgen over dat ik contact opnam met mijn locale regeringsman en ik stuurde hem de foto’s van onze verminkte koe. Hij heeft slachtingen gezien bij elk soort dier dat bekend is in noordoostelijk Montana, maar zoiets als dit had hij nog nooit gezien. Met mijn uitrustings- en jagersachtergrond heb ik iets dergelijks ook nog nooit gezien. Het is gewoon iets dat een natuurlijk roofdier niet doet.

Mijn vader en broer gingen op pad en vonden de koe. Ze vonden haar tussen 09:30 en 10:00 ’s morgens op 9 april 2010 en ze vertelden dat de koe nog vers was. Ze was niet langer dood dan misschien 6 of 7 uur. Weet je, als je bent opgegroeid en je hele leven zoals ons dode dieren hebt gezien, de koe was nog warm. Er is echt geen bloed, het is slechts de vochtigheid van de kaak. En het weefsel zag eruit alsof ze slechts een paar uur dood was toen ze haar vonden. Het gebeurde mogelijk gedurende de nacht tussen 03:00 en daglicht. Dat is onze beste schatting.

Het was een Black Angus koe van ongeveer 7 jaar oud . Het was een koe die ik juist met een aanhangwagen naar deze afgelegen weide had gebracht, tezamen met een paar andere koeien en ik heb ze daar ongeveer drie tot vier dagen voor de verminking neergezet. Ze mankeerde niets. Ik bedoel, ze had geen gezwellen, helemaal niets. Het was een perfect gezonde koe die in twee of drie weken zou kalveren.

Beginnend met haar snuit, de huid was weggestript op een soort ovaalvormige wijze onder het linkeroog door en terug onder haar linkerkaak en de onderste lip. Het kaakbeen was verbazingwekkend schoon! De tong was compleet verdwenen.

Ik heb honderden en honderden herten geslacht, maar ik kan het niet zo netjes doen. Die snede is een perfecte snede. Er zijn geen rafels, geen haar dat eruit is getrokken zoals een roofdier dat zou doen. Dat is wat me het meest dwars zit. Ik bedoel, wat of wie deed dat met deze chirurgische precisie?

Linda Moulton Howe: Als we verder kijken dan de kop, wat was er nog meer weggesneden?

John Smith: Niets. Het enige dat bij haar weg was, was die linkerwang en haar tong. Al haar voortplantingsorganen en haar uier waren er nog.

Linda Moulton Howe: Iets dat nogal ongewoon is bij een verminking waarbij wel, wat genoemd wordt een sleutelvormige wegsnijding van de wang is en waarbij ook de tong zeer diep in de keel is weggesneden.

John Smith: Ja, de tong was weggesneden. Toen ik haar kop optilde en haar bek open deed kon je de bovenkant van haar strottenhoofd zien! De tong was er compleet uitgesneden. En de twee witte botjes die de tong steunen waren er nog. Als het een natuurlijk roofdier was geweest die dit had gedaan, dan waren deze twee kleine kraakbeenbotten die de tong steunen van elkaar gekauwd geweest.

Linda Moulton Howe: Deze diepe dwarse insnijding in de keel is één van de klassieke aanwijzingen van de wereldwijde veeverminkingen die op zijn minst teruggaan tot de vroege jaren ’60, als het al niet eerder is.

John Smith: Er was absoluut geen teken van een worsteling, geen teken van natuurlijke slachting op het dier. Ik bedoel, er waren geen sporen van prairiehonden. Er was geen teken van een das of iets anders dat zich vastbeet in deze koe en de linkerkant van haar kop wegvrat. Ik heb honderden en honderden dode koeien in mijn leven gezien, maar ik heb nog nooit iets gezien dat hier op leek. Er waren absoluut geen sporen, niet van een vervoermiddel, niets! En wij hebben de enige weg daarin en eruit en het bestaat gewoon niet dat iemand daarheen reed en dat deed!

Linda Moulton Howe: Dus, iemand die zou trachten om met een vervoermiddel naar die weide te rijden, die zou langs uw huis moeten?

John Smith: Juist, maar ze zouden niet langs het huis hoeven te rijden, ze zouden dan echter wel sporen moeten achterlaten omdat er slechts één toegangsweg is. En deze weide ligt ver weg van de hoofdweg, dus als je niet weet waar het vee zich bevindt, dan moet je in het holst van de nacht behoorlijk wat rondrijden om een koe te vinden.

Conditie van het ongeboren kalf is onbekend

Ze had haar kalf nog niet geworpen en ik zou willen dat ik haar wat beter had gecontroleerd om te zien of het kalf nog in de baarmoeder zat. Ik heb haar wel opengesneden om te kijken of haar interne organen er nog waren en ik kon het hart voelen. Ik trok haar milt eruit en die was wit en zag er niet uit zoals het hoort.

Linda Moulton Howe: Betekent dat dat er bloed was weggenomen?

John Smith: Ja, ik zou zeggen dat er geen bloed meer in het dier zat.

Linda Moulton Howe: Met wie nam u contact op?

John Smith: Wel, we lichtten de sheriff in. Mijn vader belde hem en hij zei dat hij er geen verklaring voor had, behalve dan dat het misschien grondeekhoorns waren. (Lacht)

Linda Moulton Howe: Kwam er een plaatsvervangend sheriff of de sheriff zelf om het met eigen ogen te zien?

John Smith: Nee, nee. Er is niemand langsgekomen. De enigen die het hebben gezien zijn ikzelf, mijn broer en mijn vader.

Linda Moulton Howe: Zit u dat niet dwars dat de wethandhavers een dergelijke terughoudende positie innemen?

John Smith: Niet echt. Waar wij wonen, ik weet dat het geen mens was dat het deed en ik weet ook dat het geen dier was dat het deed. Ik kan niet verklaren wat dit is. Ik zou willen dat ik het wist. Zij zouden niet meer kunnen vinden dan ik kon door naar haar te kijken.

Linda Moulton Howe: Dus het bureau van de sheriff zegt in principe dat er niets is dat ze kunnen doen?

Vermiste organen bij verminking

John Smith: Juist. Ik heb een vriend in het meest oostelijke deel van Montana (aan de grens met North Dakota) en hij had een paar kennissen (naast hem wonende ranchers) waarbij een koe dood ging en daar was geen enkele reden toe. Toen zij de dierenarts lieten komen deden ze een necropsie op de koe omdat ze nog heel vers was en toen ze haar openden bleek dat ze interne organen miste, zoals haar lever en haar hart.

Linda Moulton Howe: En geen insnijdingen aan de buitenkant van haar lichaam die een dergelijke verwijdering mogelijk maakten?

John Smith: Nee. Er was een kleine snede, misschien 2,5 cm lang, maar het bestaat niet dat het hart daardoor op een normale manier werd weggehaald.

Linda Moulton Howe: Veel mensen weten niet dat een doorsnee hart van een volwassen koe ongeveer 20 bij 25 bij 30 cm is.

John Smith: Dat is ongeveer de juiste maat ja.

Linda Moulton Howe: Hoe krijg je in Godsnaam zoiets groots door een enkele snede van 2,5 cm?

John Smith: Juist, dat is iets dat geen van ons voor elkaar krijgt.

9 mei 2010, verminkte koe 25 kilometer verderop

Linda Moulton Howe: U stuurde mij op 9 mei 2010 een e-mail, dat is een maand nadat u uw verminkte koe had gevonden. En u schreef: ‘Deze koe werd twee of drie dagen geleden gevonden in een weide van de buren, ongeveer 25 kilometer vanaf onze koe.’ Wat weet u over deze laatste verminking in uw regio die plaatsvond op 9 mei?

John Smith: De zoon van de eigenaar reed in de morgen op een 4-wheeler en stootte op de koe. Het had hieraan voorafgaand gedurende twee of drie dagen behoorlijk geregend. Toen hij haar vond, ik zou zeggen dat ze minder dan 10 uur dood was. Voor zover ik weet waren er geen sporen, geen tekenen, helemaal niets rondom haar. En voor zover ik weet was alleen haar wang verwijderd en mogelijk een deel van de tong.

Linda Moulton Howe: Dat is dus zeer gelijk aan uw koe van een maand eerder?

John Smith: Juist, aan dezelfde linkerkant. Het linkeroog bevatte geen vocht meer. Ja, het is griezelig frappant!

Ik ben er toch wel van in de war, niet dat ik nou zo naïef ben om te denken dat wij mogelijk de enige schepping zijn die bestaat, maar ik vind het moeilijk om in aliens te geloven. Maar ik vind het ook moeilijk om te geloven dat iets dat ik ken in staat is dit met deze koe te doen.

Ooggetuige in Montana ziet kalf in lichtstraal oprijzen

Linda Moulton Howe: Dat is zoals ik mij als journalist ook voelde in de herfst van 1970, toen politieagenten mij vertelde dat het wezens vanuit de ruimte waren, het voelde alsof ik door de spiegel van Alice in Wonderland stapte.

John Smith: Juist. Toen dit gebeurde stuurde ik de foto’s van mijn verminkte koe naar een vriend van mij in zuidoostelijk Montana. Ik sprak er eerst met hem over. Ik vertelde hem dat we iets vreemds hadden meegemaakt. Ik beschreef hem wat ik jou ook heb verteld. Hij zei: “wel, daar weet ik alles van, mijn broer had hetzelfde zo rond 2006.”

Dus belde ik zijn broer en ik mailde hem de foto’s en hij zei: “Ja, dat lijkt exact op mijn koe, behalve dat bij haar ook de genitaliën en de uier waren verdwenen.”

Hij zei: “toen ik nog een kind was ging een vriend van mij logeren bij de buren en was daar in de lente toen de kalveren werden geboren. Het was bij een vader en moeder en een ongeveer 20 jarige jongen waar mijn vriend verbleef. De 20 jarige jongen ging rond middernacht naar buiten om de kalveren te controleren en kwam zo opgewonden en bevend weer naar binnen dat hij mijn vriend wakker maakte, die zo’n 13 of 14 was en nog te jong was om alleen thuis te blijven.

Mijn vriend vertelde mij dat de 20 jarige het huis kwam binnenstormen en schreeuwde en gilde: ‘Ze hebben het kalf! Ze namen het kalf mee!’. Mijn vriend vertelde me dat de vader wakker werd en de jongen kalmeerde en hem wat koffie gaf. Uiteindelijk vroeg de vader aan de 20 jarige: ‘Wie nam het kalf mee?’ Hij, de 20 jarige, vertelde: ‘Er kwam een lichtstraal naar beneden en die raakte dat kalf en dat kalf ging in die lichtstraal omhoog en was verdwenen!” Daarna gingen ze naar buiten om te kijken en het kalf was weg en werd nooit meer gevonden.”

Dat zijn ranchers in oostelijk Montana, die verzinnen iets dergelijks niet, Ik bedoel, wat er ook gebeurde, hij zag het gebeuren!

Persoonlijk denk ik dat onze regering weet waar we mee te maken hebben. Ze weten het wellicht niet tot in de puntjes, maar ze hebber er een heel wat beter idee van dan de rest van ons. En ik denk dat ze een hoop informatie achterhouden. Maar als je weet wat er gebeurt als de regering plotseling toegeeft: “Ja, er zijn hier andere wezens en die zeggen dat ze ons hier als mens hebben neergezet, 10.000 jaar, 50.000 jaar, welk getal je ook wilt nemen, dat zal de totale religieuze wereld op zijn kop zetten.

Wat onze regering ook weet en daar al 50 jaar over liegt, het zou mooi zijn als ze daar mee naar buiten kwam en ons vertelt wat ze weet. Dat is wat ik graag zou zien gebeuren. Ik ken liever de waarheid, zelfs als ik er bang van word, dan dat ik in het duister moet tasten.