OCCUPY DEN HAAG

Door: Paul Harmans

15 oktober 2011

Net als veel Nederlanders en de rest van de wereldbevolking ben ik het spuugzat dat de elite zich verrijkt over de rug van de burger. De zogenaamde financiële experts van de banken hebben vele miljarden belegd in landen waarvan elke burger ze vooraf zondermeer had kunnen vertellen dat het een bodemloze put is, maar nee, zij wisten het beter, dus ging het geld met scheppen tegelijk naar Griekenland, Italië, Spanje en Portugal. Toen het uiteindelijk bij deze ‘experts’ begon te dagen dat ze hun geld dreigden kwijt te raken, deden ze een dringend beroep op een andere soort ‘experts’, dat net als hen ook blind is voor de waarschuwingen (en de stem!) van het volk, namelijk de politici. Via die ‘vrinden’ op hoog niveau wisten de banken hun klauwen uit te slaan naar jouw en mijn belastinggeld. Zonder onze toestemming gaf onze ‘democratische’ regering miljarden aan de landen in problemen en deze landen schoven het geld meteen weer in het laatje van de banken, want die hadden immers nog geld van ze tegoed. Zelfs de Griekse bevolking wil ons geld niet hebben, ook zij wijzen naar de banken en de politici als de ware schuldigen van de crisis.

Maar de demonstraties gaan natuurlijk om meer dan dat, het gaat ook over olieconcerns die de prijzen voor brandstof opdrijven, banken die bonussen als zoete broodjes uitdelen aan hoge medewerkers, directeuren van nagenoeg alle goede doelen die tonnen per jaar verdienen, een media die naar de pijpen van de elite en politiek danst, een farmaceutische industrie die miljarden winst maakt op chemische medicijnen voor een zelf verzonnen griepuitbraak en ook om het negeren door politiek en media van zeer belovende doorbraken op energiegebied, zoals de E-Cat Koude Fusie technologie (al zal dat laatste voor veel betogers nog een onbekend verhaal zijn).

Vandaar dat ik vanmorgen (zaterdag 15 oktober) naar Den Haag toog om mee te doen aan de demonstraties die, in navolging van die in Amerika, op deze dag overal ter wereld georganiseerd zijn. Ik was rond half twaalf op het Malieveld en er waren toen al iets meer dan honderd mensen aanwezig. Dat aantal groeide in de loop van de middag naar misschien zo’n duizend.

Twee technici waren nog koortsachtig in de weer met de elektrische bekabeling van een remote camerasysteem dat aan de rand van het Malieveld werd geplaatst. Het wilde blijkbaar niet werken (of ze waren te laat opgestaan) en de politie had het snel nodig om de videobanden vol te zetten met de koppen van de actievoerders.

Op het veld werden al spandoeken omhooggehouden en er waren wat ludieke actievoerders.

Een radioreporter stond te discussiëren met wat mensen, hij begreep er niets van dat de mensen de media niet vertrouwden. Hij was er toch? Ja, ja, zowaar 1 man van de een of andere radiozender, maar waar was de rest? Oké, even later zag ik waarachtig een man met een zware camera op zijn nek slepen en ik ontwaarde op die camera een microfoon met erop ‘NOS’. Hij was alleen en maakte zijn excuses aan sommige mensen die hij wat wilde vragen, omdat camera bedienen, microfoon vasthouden en vragen verzinnen even wat chaotischer was dan hij gewend was.

Ik deelde de razende radioreporter nog mee dat je tegenwoordig beter, om jezelf van het ware nieuws op de hoogte te stellen, een goeie Internetverbinding kon hebben, de omstanders knikten instemmend. Kuifje van de NOS stiefelde meteen op het meisje af dat het bord droeg waarop stond ‘Media, vertel de waarheid!’ Hij voelde zich zeker aangesproken en wilde wel eens weten wat ze dan fout deden.

We moesten ons aan het achterste eind van het Malieveld verzamelen, zover mogelijk van de openbare weg af. Er werden al wat tentjes opgezet en het was een gezellige boel.

Rond kwart voor 1 kwam er actie, een aantal actievoerders zette luidkeels koers richting het pannenkoekenhuis en de openbare weg die leidt naar het Binnenhof. Meteen volgde een grote groep mensen.

Aan de rand van het veld stonden een paar politieagenten op een mountainbike, zij namen een positie in opdat niemand het veld kon verlaten. Helaas bleek het cordon zo lek als de portemonnee van de Griekse regering. In sneltreinvaart kwam de bereden politie te hulp, ze galoppeerden naar de opengevallen gaten richting de weg. Actievoerders scandeerden vanachter de ridders naar hun maten die al wel kans hadden gezien weg te komen en die op hun beurt de omsingelde massa aanmoedigde door te breken.

Het duurde niet lang of het werd duidelijk dat zes paarden, een stuk of wat van ons belastinggeld gekochte fietsjes en wat loslopende dienders bij lange na niet genoeg waren om de groep in bedwang te houden, en tussen de toeterende auto’s door ging het in de richting van het Korte Voorhout, de brede laan in de richting van het Binnenhof. Paarden, fietsjes, agenten en natuurlijk de demonstranten koersten op volle vaart de laan in, onderwijl scanderend (de demonstranten, niet de politie): “Nee, wij gaan de crisis niet betalen, nee, wij gaan de crisis niet betalen!”

Er werd tussendoor nog even op lollige wijze een politieauto tegengehouden en versiert met een protestbord met daarop een schietschijf geschilderd, de agenten keken niet blij, maar deden niets. Ach, ik weet ook wel dat de Nederlandse politie ook snapt dat zij bij ons, de 99% horen, en best wel sympathie voor de demonstranten kan opbrengen. Wat natuurlijk ook heeft geholpen is dat J.P.Morgan of een andere criminele bank, de Nederlandse politie een dag voor de demonstratie geen 6 miljoen dollar heeft geschonken, iets wat Morgan wel aan de New Yorkse politie deed en dat leverde daar een slagveld op toen mepgrage agenten met in het vooruitzicht een barbecue met veel vlees en bier - met dank aan J.P. Morgan - op de demonstranten inhakten.

Verderop, op het kruispunt van het Lange Voorhout, had het gezag te paard snel een blokkade opgeworpen en nadat daar ook nog eens drie politiebussen met sirenes en gierende banden hun positie innamen en hun lading agenten met knuppel ophoesten, was de kortste weg richting Haags politiek bolwerk versperd. Een enkele demonstrant werd even hardhandig de goede richting opgeduwd, weg van het doel. Helaas voor de politie kent Den Haag meerdere straten die naar Rome leiden en de grootste groep demonstranten was inmiddels links afgeslagen de Schouwburgstraat in om vandaar weer in de richting van het Binnenhof te marcheren.

Binnen een minuut kwamen er met groot geraas en op hoge snelheid drie donkerblauwe ME bussen aangesneld. Even dacht iedereen dat het nu echt tot knokken zou komen, maar de kloeke bussen vervolgden hun weg en namen hun stelling in op het Binnenhof. De blokkade met de paarden, de beknuppelde politie en hun makkers op de fietsjes, werd opeens opgebroken waardoor de laatste actievoerders alsnog ruim baan hadden. Toen we echter na wat zijstraten bij het Binnenhof kwamen, zagen we dat de toegang tot het bolwerk waar het regeringsschorem zetelt, door alle soorten agenten die we eerder al waren tegengekomen hermetisch was afgesloten.

Afijn, de politiek weet zich veilig beschermd tegen mensen die niet vijandig zijn, maar hen graag eens willen laten weten hoe ze over hun eenzijdige beleid denken. Niet dat er ook maar één verantwoordelijke aanwezig geweest zal zijn, ze zullen allemaal wel veilig op een plek hebben gezeten waar ze, zoals gewoonlijk, niets kunnen zien en horen van hun burgers die het zat zijn.

De paardenstront lag in alle straten en iemand merkte op: “Moeten jullie dat niet opruimen, wij krijgen een bekeuring.”

Uiteindelijk gingen de demonstranten de confrontatie op het belegerde Binnenhof niet aan en ze verzamelden zich op het naastgelegen plein waar het standbeeld van Willem van Oranje staat en alsof het zo moest wezen, dat was helemaal door vogels ondergescheten, wat een mooie metafoor!

Op de terugweg naar de auto liep ik langs een paar exorbitant dure panden aan het Tournooiveld, natuurlijk prijkte daar boven de deur de bekende merknamen van een paar van de ‘experts’ die de crisis hebben veroorzaakt: ING en Staalbankiers. Verderop, naast het centraal station liep ik onder nog zo’n decadent bouwwerk door, nu van ABN-AMRO. Wat een confronterende afsluiting van een toch wel geslaagde dag.