UFO’s GEOBSERVEERD DOOR U.S. AIR FORCE SECURITY GUARDS GEDURENDE DE FRANSE ATOOMPROEVEN IN ALGERIJE

Door: Robert Hastings

7 februari 2013

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.ufohastings.com/articles/ufos-observed-by-us-air-force-security-guards-during-french-atomic-testing-in-algeria

Robert Hastings

Op 30 januari 2013 diende ik mijn recentste persbericht in, getiteld: ‘Onderzoeker spoort Amerikaanse militaire veteranen aan hun UFO-waarnemingen op nucleaire wapensites te onthullen.’ Mijn hoop was/is dat personen die nog niet naar buiten waren/zijn getreden betreffende hun UFO-ervaringen, contact met mij opnemen op ufohastings@aol.com.

De eerste die dat deed was Larry Rogers en hij verschafte een onverwachte blik op de UFO-activiteiten gedurende de periode van de Franse atoomproeven die in het begin van de jaren ’60 in de Sahara woestijn plaatsvonden. Ik heb mr. Rogers tweemaal via de telefoon geïnterviewd en hij heeft mij zijn militaire DD214 dienstboekje gegeven, dat aangeeft dat hij gedurende die tijd aanwezig was op de Amerikaanse luchtmachtbasis in Noord Afrika.

In 1960 werd de 3e klasse luchtmachtsoldaat Larry W Rogers toegewezen aan het USAF's 3926th Air Police Squadron K-9 en gestationeerd op de Ben Guerir luchtmachtbasis in Marokko. In die tijd was Frankrijk begonnen met de detonatie van haar eerste atoombom in het aangrenzende Algerije, toen nog een kolonie. De detonaties vonden plaats op de Reggane testsite, zo’n 600 mijl ten zuidoosten van de Amerikaanse luchtmachtbasis.

Rogers vertelde mij: “Persoonlijk zag ik nooit de heldere flits van de testen, Wat wij konden zien was een lucht die, als gevolg van het zand en de andere overblijfselen die in de lucht werden geblazen, bij zonsopkomst en zonsondergang fonkelend gekleurd was. In feite leek het alsof de hele lucht dagenlang gekleurd was na elk van die testen.”

Op een nacht, kort na zo’n detonatie, stonden Rogers en vijf andere leden van zijn squadron aan de noordelijke kant van de landingsbaan van de basis op wacht, vergezeld van hun Duitse herders. “Ik kan de juiste datum bij geen benadering meer vaststellen,” zei hij, “Er zijn geen seizoenen in de Sahara woestijn en er was dus geen bepaald weer waarmee ik de gebeurtenis kan associëren. Ik ben bang dat de datum onbekend zal blijven.”

Op een bepaald moment begonnen Rogers en de anderen een groep van kleine gloeiende objecten die in de lucht hingen waar te nemen, blijkbaar boven het Atlas gebergte, zo’n 90 mijl weg aan de zuidoostelijke horizon. “Er waren er ongeveer 6 van. Ze waren echt heel helder, maar ik weet niet of ze van zichzelf licht gaven of dat ze de zon reflecteerden. Ze zaten daar hoog genoeg voor in de lucht en ondanks dat het al volledig donker was, kan het dat de zon die al achter de horizon zat de objecten nog verlichtte.”

Rogers ging door met: “De objecten kunnen mogelijk direct boven de bergen hebben gehangen, of daarachter of ervoor. Dat was moeilijk te bepalen vanwege de afstand en het donker. In ieder geval, ze leken vreemd voor ons, dus belden we naar de commandopost van het squadron. Wat later zagen we vier straaljagers snel in de richting van de lichten vliegen. Ze waren opgestegen van de Zaragoza luchtmachtbasis in Spanje en ze vlogen bijna direct over onze positie. Ze waren echt heel luidruchtig en ik kon de blauw vlam van de naverbranders zien.”

De wachten keken toe terwijl de straaljagers in de verte verdwenen. Een paar minuten later zagen Rogers en de anderen ze hoogstwaarschijnlijk in actie bij de mysterieuze lichten in de lucht. “we konden zien dat de straaljagers arriveerden, of tenminste, dat dachten we omdat de UFO’s plotseling snel en onregelmatig begonnen te bewegen. Ze hadden daarvoor bijna bewegingloos in de lucht gestaan, maar nu schoten ze heen en weer, met haakse bochten alsof ze kat en muis met de straaljagers speelden. Enkele van de lichten vlogen volledige cirkels, het leek alsof ze volledig om de vliegtuigen heen vlogen. We konden niet geloven wat we zagen. Het was verbazingwekkend.” Toen voegde hij eraan toe: “Ik denk dat de UFO’s daar niet waren om een atoombomtest gade te slaan, maar dat ze daar waren ten gevolge van een test.”

De ontmoeting in de lucht duurde ongeveer 45 minuten. Toen verlieten de straaljagers het gebied, mogelijk omdat ze zonder brandstof kwamen te zitten. Vermoedelijk vlogen ze terug naar hun basis in Spanje. Rogers en zijn metgezellen werden, nadat zij hun honden in de kennel hadden gebracht en hun wapens naar de wapenkamer, onverwacht gevraagd in een personenwagen van de luchtmacht te stappen. Ze werden naar het hoofdkwartier gereden, van elkaar gescheiden en in aparte kamers gezet en door twee officieren in uniform ondervraagd.

“Ze speelden Good Cop, Bad Cop,” vertelde Rogers mij. “Eén van hen was kalm tijdens het stellen van zijn vragen aan mij, maar de ander jaagde mij vrees aan door te zeggen dat als ik zou praten over hetgeen ik zag, dat ik daar heel erge spijt van zou krijgen. Ik vermoed dat het OSI agenten waren, maar dat weet ik niet zeker. Mij werd een UFO-verordening getoond - ik herinner mij duidelijk dat ik bovenaan ‘AFR 200-2’ las - en ik werd bevolen een non-disclosure verklaring te tekenen. Ik vermoed dat de andere jongens net zo bang als mij waren omdat we onder elkaar nooit meer over het incident spraken.”

Frankrijk voerde 210 nucleaire testen uit tussen 13 februari 1960 en 27 januari 1996, zowel op de afgelegen Algerijnse locatie die door Rogers wordt genoemd, als in Frans-Polynesië. Vier detonaties deden zich in de Sahara woestijn voor gedurende de tijd dat hij was gestationeerd op de Ben Guerir luchtmachtbasis in het naburige Marokko, inclusief die van de eerste Franse A-Bom op 13 februari 1960 met de codenaam ‘Gerboise Bleue’.

Rogers waarneming deed zich kort na één van deze testen voor en de aanwezigheid van de UFO’s was daar mogelijk aan gekoppeld, ondanks het feit dat de ongeïdentificeerde lichten zich op een nogal grote afstand van de feitelijke detonatielocatie bevonden toen ze werden waargenomen door de politiemensen van de luchtmacht. Hadden ze zich minuten eerder dichter bij die locatie bevonden? Of bestudeerden zij die zich mogelijk aan boord van deze voertuigen bevonden, de afdrijvende radioactieve wolken in het gebied van het Atlas gebergte? Dat is allemaal speculatie natuurlijk en we zullen mogelijk nooit het antwoord weten.

Een vollediger overzicht van UFO-activiteiten op nucleaire wapensites - inclusief waarnemingen van U.S. militair personeel op de testgebieden in Nevada en de Pacific in de jaren 1950 - kan gevonden worden in mijn 600 pagina’s dikke boek UFOs and Nukes dat op mijn boekenpagina wordt aangeboden voor de prijs van 23,95 dollar. Pas op, speculanten verkopen het op Amazon voor 85 dollar en meer.