ENORME UFO WAARGENOMEN NABIJ ATOOMRAKETTEN GEDURENDE HET UITVALLEN VAN HET LANCEERSYSTEEM IN OKTOBER 2010

DEEL 1
De burgergetuigenissen

Door: Robert Hastings

19 juni 2011

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.theufochronicles.com/2011/06/huge-ufo-sighted-near-nuclear-missiles_19.html

Op 23 oktober 2010 verloor de Amerikaanse luchtmachtbasis F.E. Warren, in Cheyenne, Wyoming, tijdelijk de mogelijkheid te communiceren met 50 van haar Minuteman III atoomraketten. De vijf Missile Alert Facilities, die in geval van oorlog verantwoordelijk zijn voor het lanceren van deze raketten - Alpha tot en met Echo, onderdeel van het 319th Missile Squadron - waren daartoe niet in staat gedurende de periode van de storing.

Dit opvallende verhaal werd doorgespeeld aan Mark Ambinder, een redacteur van The Atlantic, welke krant het drie dagen later publiceerde. De luchtmacht erkende daarna al snel het probleem en zei dat een back-up systeem de raketten alsnog had kunnen lanceren, tevens beweerden ze dat de uitval niet meer dan 59 minuten duurde. Dat laatste is echter niet waar. Twee rakettechnici, gestationeerd op F.E. Warren, zeggen dat de communicatieproblemen in feite, met onderbrekingen, verschillende uren duurden.

Van belang is dat dezelfde personen melden dat door ‘talrijke luchtmachtteams’ diverse waarnemingen werden gedaan van een enorm sigaarvormig voertuig dat op de dag van de storing hoog boven het raketveld manoeuvreerde en ook op de dag daarna. De enorme UFO werd beschreven als lijkend op een Duitse Zeppelin uit de 1e Wereldoorlog, maar had geen passagiersgondel onder de romp en ook geen reclame zoals het geval zou zijn bij een commerciële Zeppelin.

De vertrouwelijke luchtmachtbronnen melden verder dat de commandant van hun squadron de manschappen streng had gewaarschuwd niet met journalisten of onderzoekers te spreken over ‘de dingen die wel of niet gezien zijn’ in de recente maanden in de lucht nabij de raketten en hij stelde behoorlijke straffen in het vooruitzicht aan iedereen die de veiligheidregels overtrad. Als gevolg daarvan moeten deze personen momenteel anoniem blijven.

Robert L. Hastings

Deze verontrustende informatie werd mij afgelopen december verschaft via een gepensioneerde onderhoudstechnicus met contacten op F.E. Warren. Twee andere gepensioneerde USAF bronnen hebben, meer algemeen, bevestigd dat ze van hun contacten meldingen ontvingen van meer UFO-activiteiten boven het 9600 vierkante mijl grote raketveld in het najaar van 2010.

Deze onthullingen zijn niet zo heel verrassend. Gedurende de afgelopen zeven maanden heb ik verschillende, onafhankelijke meldingen van politiepersoneel en burgers ontvangen die in verband staan met UFO-incidenten die zich tussen september 2010 en april 2011 in de regio voordeden.

Als het mysterieuze sigaarvormige object, dat herhaaldelijk werd waargenomen op 23 en 24 oktober, op de een of andere wijze was betrokken bij het uitvallen van het lanceersysteem van de 50 raketten, dan is het niet voor het eerst dat een UFO interfereerde op de functionaliteit van atoomraketten, althans volgens verschillende USAF veteranen, die de moed hebben in de openbaarheid te treden met hun eigen, officieel nog steeds geheime, nabije ontmoetingen met UFO’s op verscheiden ICBM bases gedurende het tijdperk van de Koude Oorlog.

Op 27 september 2010, minder dan een maand voor het incident op F.E. Warren, namen zes daarvan deel aan mijn UFO Raketten Connectie persconferentie in Washington DC en beschreven UFO-activiteit op de F.E. Warren raketlocaties - alsook op de raketlocaties rondom de bases Malmstrom in Montana en Walker in New Mexico - in de jaren ’60 en ’70. Een andere deelnemer, een voormalige plaatsvervangend basiscommandant, besprak zijn eigen waarneming in 1980 van een schijfvormig object dat boven een opslagplaats van atoomraketten hing en daar blijkbaar laserachtige lichtstralen naar binnen scheen.

De persconferentie ontving een overweldigende media-aandacht en dat resulteerde in duizenden Internet en gedrukte artikelen en het werd wereldwijd in diverse tv-programma’s besproken. CNN nam de gehele conferentie op en je kunt de video op de volgende link bekijken.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3jUU4Z8QdHI

Het voorval van oktober 2010
Toen ik voor het eerst hoorde van het incident op 23 oktober 2010 op luchtmachtbasis F.E. Warren van het uitvallen van het lanceersysteem, vroeg ik mij onmiddellijk af of de officiële verklaring van de luchtmacht - dat een simpele computerstoring het probleem had veroorzaakt - wel klopte. Volgens mijn onderzoeksresultaten van gelijke, grootschalige raketstoringen op andere USAF bases gedurende de jaren, was het vermoeden gerechtvaardigd dat er iets meer vertrouwelijks bij was betrokken.

Maar ik trok natuurlijk niet meteen conclusies. Toen ik voor het eerst het nieuws hoorde dacht ik: “Oké Robert, dat moet je uitzoeken, en wel zo snel mogelijk”. Vanwege toezeggingen in het lezingencircuit, inclusief een presentatie aan de Oxford universiteit in Engeland, kon ik helaas pas begin december de mogelijke UFO-betrokkenheid bij de gebeurtenissen van 23 oktober onderzoeken.

Ondanks dat een definitieve, gedocumenteerde link met de communicatiestoring moeilijk is te vinden, kan echter toch gezegd worden dat er inderdaad een UFO-aanwezigheid werd geobserveerd door verschillende personen die op die datum op het raketveld van F.E. Warren werkten en ook op de dag erna. Ik zal uitgebreid ingaan op de intrigerende meldingen van het luchtmachtpersoneel nadat ik die eerst in de context van de waarnemingen van burgers heb geplaatst.

De burgerwaarnemingen
Als toevoeging op de militaire meldingen die ik ontving, zijn er ook overtuigende getuigenissen van een aantal burgergetuigen die in verband staan met de nog voortgaande UFO-activiteit op het enorme raketveld van F.E. Warren, dat zich uitstrekt over het gebied van drie staten, te weten zuidoost Wyoming, zuidwest Nebraska en noordoost Colorado. Tussen eind september 2010 en begin april 2011 zijn er geloofwaardige meldingen van sigaar-, cilinder-, bol- en driehoekvormige objecten die nabij en zelfs laag boven verschillende raketsilo’s in de gewesten Banner, Kimball, Cheyenne en Morrill van Nebraska manoeuvreerden. Andere waarnemingen deden zich voor in het gewest Laramie, Wyoming, ten noorden en oosten van de stad Cheyenne.

Sommige van deze verslagen werden mij toegestuurd door politiemensen waarmee ik al eerder in november contact had gehad, andere waren het gevolg van de mediaverslagen die volgden op mijn bezoek, een maand later, van vier dagen aan de regio, waarin ik interviews gaf aan twee lokale kranten en een radiostation en waarbij ik getuigen van de waarnemingen vroeg contact met mij op te nemen op mijn e-mailadres ufohastings@aol.com.

Gedurende deze interviews noemde ik weloverwogen enkele van de details die ik reeds in bezit had niet om zodoende de kans op valse meldingen van bedriegers, die mogelijk verschillende al gepubliceerde details in hun eigen fictieve verhaal zouden inpassen, te minimaliseren.

In elk geval, onder de meldingen die gedurende een periode van een week binnenkwamen zaten de volgende:

Getuige A, die woont aan de oostkant van Sidney, Nebraska, mailde mij op 16 december het volgende:

De stad Sidney is letterlijk omgeven door raketsilo’s die behoren bij de Hotel en India Vluchten die ten oosten van de stad liggen, waar de getuige het object zag bewegen in een soort roosterpatroon, van noord naar zuid en van zuid naar noord en dan weer naar het zuiden.

Nadat ik haar e-mail had ontvangen, sprak ik met haar via de telefoon en vroeg om een tekening van de UFO. In plaats daarvan stuurde ze mij een model van de cilinder en schreef me later: “Fijn dat je mijn model hebt ontvangen. Het is vrij ruw, maar het geeft je een idee wat voor soort voertuig het was dat ik zag. Als het model dat ik je stuurde door een professionele modelmaker was gemaakt dan zou het korter zijn geweest. Het voertuig dat ik zag was niet erg lang.”

Een andere persoon, getuige B, mailde me op 23 december en schreef:

De getuige vertelde me later dat de raketsilo die het dichts bij de zwevende UFO lag, ------ was en dat het haar opviel dat er daarna buitengewone luchtmachtactiviteit op de locatie was gedurende de dagen die volgden op haar waarneming. Ze stuurde mij ook een tekening van het object, die toonde een sigaarvormig voertuig met een ononderbroken streep van verlichting onderaan één zijde, het zweefde onder een hoek van 45 graden boven de grond.

Enkele maanden later ging de getuige ermee akkoord geïnterviewd te worden voor een artikel over de vele waarnemingen in de regio dat verscheen in The Western Nebraska Observer. (1) De journalist, Patrick Cossel, schreef: ‘de getuige zegt dat ze neigt naar een open geest aangaande zaken, maar ondanks dat ze getracht heeft zichzelf ervan te overtuigen dat het iets anders was, kan ze het object niet anders identificeren als iets buitenaards.’

Voor wat betreft het ogenblikkelijk verdwijnen van de UFO merkte ze op: “Alles wat ik kan zeggen is dat ik hoop dat ze vriendelijk zijn. Als zij de technologie hebben om op die wijze te bewegen, dan hebben wij geen enkele kans.”

Een derde e-mail aan mij, van getuige C, dateert van 17 december 2010, het luidt:

De getuige vertelde mij vervolgens: “Het tweede object was koepelvormig. De top was donker. Wat betreft de lichten, degene aan de top was wit en het andere, aan de onderkant, was rood.” Ze schatte ook dat ze op het tijdstip van de waarneming zo’n 25 kilometer ten zuiden van Alliance waren, of ongeveer 40 kilometer ten noordoosten van enkele raketsilo’s die waren toegewezen aan Vlucht Charlie.

Een andere persoon, getuige D, zei dat zijn waarneming zich voordeed op 19 februari 2011, rond 03:00 en 03:30 in de morgen terwijl hij ten noordoosten van Gurley, Nebraska, reed. Toen hij de wegkruising van de Cheyenne districtwegen 54 en 129 naderde en naar het zuidoosten keek, zag hij op ongeveer 150 tot 200 meter afstand iets in het veld. Hij deed zijn grote lichten aan en zag een metalige cilinder die verticaal stond. Het stond op één uiteinde en dat deed het op een raket lijken, het had blauwe en gele lichten die reflecteerden op de romp van het object.

De getuige zei: “Het veld was helemaal vlak en er was daar niets anders dan tarwestoppels. Iets bewoog daar in de rondte, maar ik kon niet zeggen wat het was. Het leek alsof iemand voor de blauwe lichten langs bewoog en gedurende een seconde een flikkering veroorzaakte. Dat bleef zich herhalen, alsof iemand zich heen en weer bewoog voor dat licht. Ik wilde niet echt stoppen om het uit te zoeken (lacht).”

De getuige zei dat de Missile Alert Facility H-1, welke de controle heeft over alle tien de ICBM’s van Vlucht Hotel niet ver van het object lag. (Ik schat iets van 3 kilometer, gebaseerd op mijn plattegrond van het raketveld.)

Hij was uren eerder, tijdens daglicht, die plek voorbij gereden op weg naar Denver en had toen niets ongewoons gezien. De volgende dag reed hij weer langs die plek, maar zag alleen een leeg veld.

De getuige zei ook dat op een nacht in de herfst van 2010, rond 03:00 - 04:00 in de morgen, hij noordwaarts reed op route 385, nabij Huntsman, Nebraska, toen hij een object in de lucht in vreemde patronen zag bewegen nabij het op non-actief gestelde Sioux Army Depot. Te midden van andere manoeuvres, schoot de UFO op hoge snelheden door de lucht, stopte ogenblikkelijk midden in de lucht en schoot dan weer terug de tegengestelde kant op. De getuige was onzeker geworden van het spektakel en bleef rijden.

Alle getuigen spreken van hun terughoudendheid om de waarnemingen met anderen te bespreken uit angst als gestoord te worden gezien, of ze werden geconfronteerd met ongeloof als ze het wel deden. Om die reden heeft geen van hen mij toestemming gegeven hun naam in dit artikel te gebruiken.

Twee locale politie professionals die ook onafhankelijk van elkaar UFO-waarnemingen deden, zijn net zo terughoudend bij het zichzelf identificeren als ze over hun ervaringen praten. De eerste zag op de avond van 23 januari, rond 18:45, verschillende heldere, witte lichten die rond dansten in de lucht op een paar kilometer ten noordoosten van de stad Kimball en zei dat het definitief geen vliegtuigen waren. Terwijl de lichten bewogen als groep, varieerde hun posities onderling, wat er op duidde dat ze niet vastzaten aan een enkel luchtvoertuig. Er werd geen geluid gehoord.

Ik interviewde op 29 maart 2011 ook de tweede persoon, een plaatsvervangend sheriff. Hij vertelde mij: “Op 19 maart 2011, rond 21:50, terwijl ik op de County Line Road de Interstate 80 kruiste, in zuidelijke richting, zag ik een voertuig met blauwe en rode zwaailichten dat westwaarts reed op de Interstate. Een staatspolitieman van Nebraska volgde het. Ik hoorde op de radio dat de luchtmacht een noodtransport uitvoerde terug naar haar basis. We vroegen om details, maar ze wilden ons niets meer vertellen dan dat.

Een minuut of twee later, ik was zo’n anderhalve kilometer ten zuiden van de I-80, zag ik een groen licht dat laag bij de horizon en parallel eraan vloog. Het licht bewoog op een zeer hoge snelheid en had geen staart, iets dat mijn aandacht trok. Ik heb ’s nachts tijdens mijn patrouilles rondom het district talloze vallende sterren gezien, maar dit was veel groter dan een vallende ster en bewoog ook veel sneller. De kleur ervan was groen, gelijk aan het licht van een verkeerstoren op een luchthaven. Het licht verscheen ten zuidwesten van mij, ongeveer op een koers van 260 graden, west-zuidwest en bewoog naar ongeveer 245 graden zuidwest van mijn locatie, waarna ik het achter de klif uit het zicht verloor. Het licht was zichtbaar gedurende slechts 1 tot 1,5 seconde.

Ongeveer 5 tot 10 minuten later ontving ik een sms van mijn verloofde waarin ze zei dat zij naar huis reed van Pine Bluffs, Wyoming, en dat de lichten van de raketsilo ten noorden van haar aan en uit gingen. De rijtijd van Highway 30 naar Echo-2 is ongeveer vijf minuten. Toen zij voorbij de silo kwam waren de lichten uit en bleven uit. Ze zei dat ze niemand aan het werk zag rondom de silo en vond dat vreemd. De silo bevond zich ongeveer pal oost van mij en het groene licht ten zuidwesten van mij. Ik vroeg haar op welk tijdstip zij de lichten aan en uit zag gaan en ze antwoordde dat het rond 21:50 was. Gedurende de tijd dat ik het licht waarnam bewoog het niet naar de Echo-2 silo.”

Op een bepaald punt gedurende ons gesprek vestigde de plaatsvervangend sheriff de aandacht op de samenvallende tijdstippen van de drie gebeurtenissen - het noodtransport terug naar F.E. Warren, de waarneming van het groen luchtobject en de aan en uit gaande lichten op de raketsilo. Hij en ik waren het er echter over eens dat er geen echt bewijs bestaat, ten minste momenteel niet, om ze aan elkaar te linken.

Ik vroeg later aan een gepensioneerde USAF onderhoudstechnicus over de aan en uit gaande lichten en of zoiets een ongewoon voorval was. Hij vertelde dat soms, wanneer een onderhoudsploeg ’s nachts moeite had de afgelegen locatie van de silo te vinden, de lanceerofficier van de Vlucht de lichten aan en uit draaide om hen zodoende naar de silo te leiden. Maar deze persoon kon niet verklaren waarom de lichten op Echo-2 uit waren gegaan en uit bleven, zoals beschreven door de verloofde van de plaatsvervangend sheriff, omdat zoiets tegen alle veiligheidsprotocollen zou zijn.

Andere getuigen die in of nabij het raketveld van F.E. Warren wonen - personen die niet door mij zijn geïnterviewd - melden ook dat ze in de herfst van 2010 UFO’s hebben gezien. Ten minste vier van hen schreven onafhankelijk van elkaar aan het National UFO Reporting Center (NUFORC) en beschreven hun ervaringen, inclusief deze niet geïdentificeerde persoon in Greeley, Colorado, dat ongeveer 60 kilometer ten zuidwesten van de Oscar en November Vluchten ligt:

Dit incident - dat voorviel ongeveer een week voor het uitvallen van het lanceersysteem op F.E. Warren - is gelijk aan de waarneming die mijn interesse wekte en mij aanzette tot het interviewen van burgergetuigen in de driestaten regio waar de ICBM’s van de basis staan opgesteld. Op 10 december 2010 ontving ik een e-mail uit het Kimballdistrict (Nebraska), Sheriff Harry Gillway informeerde mij dat een persoon welke hij kende een UFO had gezien en gefotografeerd die werd achtervolgd door een straaljager, zo rond 23:30 op 28 november. Kort daarna reed ik van mijn woonplaats in New Mexico naar Nebraska om de getuige, die anoniem moet blijven, te interviewen.

Deze persoon meldt dat hij een configuratie in de westelijke lucht zag dat leek op een onverlicht, driehoekig of boemerangvormig voertuig dat op hoge snelheid van noord naar zuid vloog, maar volkomen stil was. Terwijl hij toekeek schoten er kleurrijke uitbarstingen van licht van het object, zoals vuurwerk, en het voerde een S-manoeuvre uit voordat het doorging op het rechte vluchtpad. Een minuut of zo later verscheen er een militair straalvliegtuig, ook vanuit het noorden en het achtervolgde de UFO. Het vliegtuig - mogelijk een F-16 - had de naverbrander aan en je kon een lange, conisch gevormde vlam achter het toestel zien. De straaljager was zo dichtbij en zo luidruchtig dat de grond schudde. De getuige gebruikte zijn mobieltje om te trachten de UFO te fotograferen, maar alles wat er te zien is zijn de veelkleurige lichten die er vanaf kwamen en ze zien er op de foto uit als vegen, mogelijk vanwege de lange sluitertijd. Een tweede foto laat een grote uitlaatpluim zien achtergelaten door de straaljager en die vult bijna het gehele beeld.

Deze waarneming vond plaats ten noordwesten van Bushnell, Nebraska en ik schat dat het vluchtpad van de UFO het boven of nabij de raketsilo’s D-8, D-10 en D-11van Vlucht Delta bracht gedurende de korte periode dat het zichtbaar was voor de getuige. Een luchtmacht-plattegrond van de ICBM locaties in dat gebied wijst erop dat het object tevens veel andere silo’s heeft gepasseerd, aannemende dat het de algemene noord naar zuid route aanhield.

(1) http://www.westernnebraskaobserver.net/node/2766

(2) http://www.nuforc.org/webreports/078/S78441.html

 

Het boek UFOs and Nukes is alleen te koop via de website van Robert Hastings zelf, je kunt hem eventueel vragen het exemplaar te signeren: www.ufohastings.com