‘Robert, je hebt het absoluut juist. Als commandant van een lanceerbemanning op luchtmachtbasis Minot van 1966-1970, kan ik je vertellen dat er UFO-incidenten waren. Waarbij tijdens één (waarbij ik aanwezig was) het beveiligingsteam boven in een defensieve houding ging en de lichten werden uitgedaan. Er was een UFO-waarneming aan de basis gemeld en de radar volgde het. Plotseling dook het op bij het lanceer controlecentrum en daarom werden de lichten uitgedaan en ging men in de defensieve houding.

De details van het incident zijn nogal gering, maar het gebeurde ergens in 1967 of ’68. Het werd door de luchtmacht behandeld als een non-incident. Met andere woorden, er werd van de lanceerbemanning geen verslag gevraagd. Ik weet niet of het beveiligingsteam een verslag heeft gemaakt, maar de gehele zaak maakte dat je je wat ongemakkelijk voelde.

In die tijd was ik een 1e luitenant en was ik de juniorofficier in de capsule. Het beveiligingsteam bleef ons op de hoogte houden van de toestand. Vooral over de opwinding op het lanceer controlecenter. Als je beneden zit dan zie je helemaal niets. Ik zou willen dat ik boven was geweest toen het incident zich voordeed, maar zoals je weet zitten de lanceerbemanningen 24 uur onafgebroken beneden. Maar de basis bevestigde dat ze een ongeïdentificeerd object op de radar volgden.’

‘Ik zat in het 742e (Strategic Missile Squadron). De capsules die wij bemanden waren Kilo, Lima, Mike, November en Oscar. Ik was voornamelijk toegewezen aan Kilo en Lima. Ik kan mij niet de naam herinneren van de seniorofficier die aanwezig was tijdens het incident, het was niet de gebruikelijke commandant waarmee ik altijd samenwerkte. Hij was verscheidene jaren ouder dan mij. Ik werkte daarna nooit meer met hem samen en ik kan me niet veel meer over hem herinneren. Hij kan in diverse squadrons hebben gediend. Soms gooiden ze de schema’s wel eens door elkaar als ze problemen hadden met de dienstroosters. De commandanten waarmee ik werkte toen ik juniorofficier was, waren kapitein John Deresky en later kapitein Charles Brickley. Geen van beiden was die nacht bij mij.

Het jaar was ’67 of ’68 voordat ik opschoof naar de rol als commandant. Ik trachtte wat te slapen terwijl de commandant zich bezighield met de beveiliging boven en het hoofdkwartier van de basis betreffende enkele ongeïdentificeerde (vliegende) objecten. Het was pas toen zijn controlepaneel gedurende een moment als een kerstboom oplichtte en hij bang werd en om ondersteuning vroeg. Het controlepaneel gaf te kennen dat de raketten waren gelanceerd. Het was een vals signaal, maar het viel samen met het incident dat boven plaatsvond. Het gebeurde allemaal nogal snel. Daarna werd alles weer normaal.

In ieder geval, dat was toen ik erbij werd betrokken. De commandant was van slag en ook het beveiligingsteam boven. Zij meldden dat iets boven de lanceerfaciliteit had gevlogen en dat ze in een defensieve houding waren gegaan, ze deden alle lichten uit en trokken hun wapens. Zij gaven aan dat het zeer fel was en op hoge snelheid vloog. Ze beschreven geen vorm of iets anders, alleen dat het zeer fel was. Toen rapporteerde het hoofdkwartier van de basis dat zij het object niet langer op radar hadden en dat was het laatste dat wij ervan hoorden.

Er was geen ondervraging, niets. Gewoon een dag waarop er een alarm ging op Minot. Ik herinner me dat de seniorofficier iets zei over dat ik niet over het incident mocht praten als ik niet om toestemming had gevraagd. Maar ondanks dat spraken alle officieren over UFO’s en wat er gaande was. Zoals je je wel kunt voorstellen was er een brede reeks aan opinies. De algemene aanname onder velen (lanceerofficieren) was dat de objecten op de een of andere wijze stroom ontrokken aan de atoomkoppen van de raketten.

De verhalen grepen snel om zich heen. Eén betrof een beveiligingsteam gestationeerd op één van de lanceerinrichtingen omdat de radarbewaking eruit lag. Als er geen radarbewaking was dan werd er altijd een beveiligingsteam naar de site gestuurd dat daar 7 dagen per week, 24 uur per dag aanwezig was. Het verhaal gaat dat er een object was dat hen doodsbang maakte terwijl het boven het lanceerplatform hing. Ze schoten hun wapens leeg en beweerden dat ze het rinkelen konden horen terwijl de kogels het object raakten. Zoals je wel weet, wordt het leegschieten van een wapen in het leger beschouwd als iets serieus en vereist rapportages enz. Elk beveiligingsteam waarmee ik heb gewerkt vertelde mij dat het verhaal waar was en dat het plaatsvond op de luchtmachtbasis Minot. Ze noemden zelfs de lanceerplaats waar het gebeurde en de namen van degenen die erbij waren.

Het aantal UFO-incidenten in die tijd, gedurende 1966 - ’70, was zo frequent dat de beveiligingsteams in de zomer soms voor de gebouwen stoelen buiten zetten, of op het dak daarvan om naar UFO’s uit te kijken. Wat vind je daar van?’