DOCHTER VERTELT HAAR VADERS DOODSBEDBEKENTENIS VAN HET ZIEN VAN HET ROSWELL ‘RUIMTESCHIP’ EN ‘KLEINE PERSONEN’

Door: Kevin Randle

21 juli 2011

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.theufochronicles.com/2011/10/daughter-recounts-her-fathers-death-bed.html

Terwijl ik aan mijn tafel in het International UFO Museum and Research Center in Roswell zat, hoorde ik een vrouw achter mij zeggen: “Dat was mijn vader.” Ze wees naar een foto van één van de soldaten die in 1947 aan de basis was toegewezen.

Ik luisterde een tijdje naar haar en stond toen op om te vragen wie ze was en wat ze had verteld. Haar naam was Carlene Green (en op onderstaande foto wijst ze naar de foto van haar vader) en ze was de dochter van sergeant Homer G. Rowlette, een lid van het 603rd Air Engineering Squadron. En zoals vastgelegd in het jaarboek, samengesteld door Walter Haut in 1947, was hij duidelijk in Roswell op de juiste tijd.

Door hetgeen hij een paar dagen voor zijn dood vertelde, kwam ze op de hoogte van haar vaders aandeel in de berging van de crash. Hij lag op een brancard en stond op het punt de operatiekamer ingereden te worden toen hij haar vroeg dichterbij te komen zodat hij haar wat kon vertellen. Hij vertelde haar dat hij op de basis had gediend toen het ‘ruimteschip’ crashte en dat hij het had gezien. Hij vertelde dat het voertuig rond was en dat hij drie ‘kleine personen’ had gezien en dat hij dacht dat één van hen de crash had overleefd.

Hij verontschuldigde zich dat hij het haar niet eerder had verteld, maar dat hij het verhaal wel iets eerder aan haar broer had verteld. Tot slot waarschuwde hij haar het allemaal voor zichzelf te houden, want anders…

De foto van sergeant Rowlette uit het jaarboek

Dit gebeurde allemaal in 1988 en dat is natuurlijk tien jaar nadat Jesse Marcel, Sr. zijn verhaal vertelde en acht jaar na de publicatie van The Roswell Incident.

Het verhaal van de Roswell crash was toen nog niet zo bekend als het nu is, maar er waren televisieprogramma’s die het oppervlakkig bespraken, er waren documentaires over en in sommige magazines stonden artikelen erover. Met andere woorden, deze informatie verscheen niet uit het vacuüm dat wel bestond voorafgaand aan 1980.

En ja, het is weer een tweedehands verhaal. Het zou beter geweest zijn als het was opgedoken voor de dood van Rowlette in 1988, maar dat is niet gebeurd. We blijven zitten met deze verhalen en we moeten elk afzonderlijk beslissen hoe belangrijk ze zijn voor de totale zaak. Het verschaft enkele interessante details, sommige die ook al door anderen zijn aangegeven, maar uiteindelijk is het toch tweedehands.

In ieder geval, Carlene Green was een aardige vrouw die een paar minuten de tijd nam om de informatie met mij te delen die haar vader haar zo lang geleden had gegeven.