3. Relaties

Ufo's zijn niet het enige mysterie waar de mens mee geconfronteerd wordt. Er is een hele verzameling andere en eveneens ongrijpbare zaken die op ons pad komen. Geesten, verschijningen, feeën en kabouters, en dwaallichten om er maar eens een paar te noemen, houden ons al eeuwen bezig.

En wat te denken van de sinds enige tientallen jaren opdoemende graancirkels? Hoewel het laatste in een kwaad daglicht werd gezet toen een paar Engelse heren doodleuk vertelden dat zij ervoor verantwoordelijk waren en met een paar klompen en een plank de cirkels maakten. Voor velen was hiermee de kous af. Echter, voor wie verder kijkt en luistert dan zijn neus en zijn oren lang zijn, wordt hiermee het mysterie alleen maar bevestigd. De volmaakte veelal wiskundig ontworpen cirkels en mathematische figuren, soms bestaand uit honderden elementen, verschijnen vaak binnen zeer korte tijd. Zó kort, dat het onmogelijk is om dat met diezelfde kwaliteit door mensen te laten uitvoeren. Daarbij worden in de cirkels planten vaak op vreemde wijze verbogen, in plaats van geknakt. Het verschil tussen 'echte' cirkels en de handgemaakte is dan ook overduidelijk te zien.

Ook hier weer dezelfde vragen: wie, wat, waarom? De laatste cirkels bevatten vaak kunstig verstopte boodschappen. Wiskundige verhoudingen, astronomische gebeurtenissen, het is er allemaal. Als aliens ons een boodschap willen sturen, dan hebben ze toch wel andere methoden dan het muteren van graanvelden? Wie de technische mogelijkheid bezit om in vliegende schotels te reizen kan toch wel een radio- of tv-uitzending kapen om de boodschap te vertonen? Of wat mailboxen hacken en daar de boodschap in spammen?

Dit sterkt mij in het vermoeden dat graancirkels helemaal niets met aliens te doen hebben, maar wel een link hebben naar andere niet verklaarde fenomenen. Tot nu toe zijn de enige bewijzen overigens dat graancirkels niet door mensen worden gemaakt een paar wazige filmpjes, waarop je een aantal lichtgevende bollen (orbs) over het graanveld ziet vliegen terwijl onder de bol het patroon verschijnt. Zou echt kunnen zijn, maar is verder onduidelijk. Wat de graancirkels delen met het UFO fenomeen is het onbegrijpelijke, het wazige, het op de rand balanceren van echt of namaak.

Juist deze onzekerheid en onduidelijkheid heeft de wereld hierover in twee kampen verdeeld. Zij die geloven en zij die ontkennen.

De al eerder genoemde Jacques Vallée heeft deze link al eerder onderzocht en publiceerde dit in zijn artikel: 5 Argumenten tegen de buitenaardse afkomst van ongeïdentificeerde vliegende voorwerpen.

Hierin brengt Vallée de volgende argumenten naar voren:

Vallée linkt en classificeert UFO's in dezelfde hoek als de hierboven genoemde fenomenen. Ook naar mijn idee zijn dit allen uitvloeisels of presentaties van hetzelfde onderliggende fenomeen. Ook de veel aangehaalde, bejubelde maar ook verguisde Whitley Strieber noemt in een van zijn boeken een boodschap, die de bekende abductee Betty Andreasson Luca onder hypnose vertelde. De boodschap bleek in het Gaelic te zijn, de oud-Keltische taal van Ierland en Wales. De tekst zelf is mysterieus en doet een vreemde afkomst vermoeden:

Vertaald:

Wie zijn die afstammelingen? Een belangrijke link is het feit dat het geloof in kabouters (leprechauns), feeën (faeries) en elfjes (elves) een sterke verankering in de Keltische gemeenschap kent.

Tot op vandaag wordt er in de Keltische gemeenschap een belangrijke ruimte door ingenomen. De verhalen van door kabouters of elven meegenomen kinderen die vreemde gebeurtenissen meemaken kent een belangrijke parallel met de ufo abductees.

4. Metarealiteit

Bestaan er, naast onze eigen realiteit, nog andere realiteiten? Een werkelijkheid die voor de betreffende bewoners net zo werkelijk is als onze realiteit, maar dan voor ons niet tastbaar of zichtbaar? Het is vaak erg moeilijk om dit voor te stellen. Immers, wij zijn zó gewend aan onze ene, dagelijkse realiteit dat het veronderstellen van een tweede, parallelle realiteit, een beetje te veel van het goede is. En, weer redenerend vanuit ons (langzamerhand knellende) menselijke referentiekader, kán het natuurlijk ook niet. Je bent hier, nu, vandaag, en verder is er niks.

Om een gedachtesprongetje te maken wil ik (voor diegenen die er nog nooit van gehoord hebben) de alternatieve realiteit Flatland (platland) voorstellen. Flatland is identiek aan onze wereld met één groot verschil: het heeft maar twee (2) dimensies. Dat betekent dat alles in de Flatland-realiteit alleen maar lengte en breedte kent. Geen diepte of hoogte. Vandaar dus de naam. Flatland is als ‘Gedankenexperiment’ eind 19e eeuw ontstaan.

Alles in Flatland beweegt zich in deze 2 dimensies, vooruit, achteruit, links, rechts. Geen probleem, echter omhoog en omlaag bestaat niet. Hoe zou een Flatland bewoner reageren als hij opeens geconfronteerd wordt met een 3-dimensionaal object, laten we zeggen een spits toelopende conus die zich verticaal door de Flatland wereld beweegt. Een bewoner zou eerst een stip zien (de punt van de conus) die zich langzaam uitbreidt tot een cirkel, maar opeens (de platte achterkant van de conus) verdwenen is. Mede-Flatland bewoners zouden de waarnemer voor gek verslijten... een plotseling verschenen stip die opeens een cirkel wordt en in een keer verdwenen is? Dat kan toch niet?

Als er meer dimensies zijn dan onze 3 (of 4, als je tijd ook als dimensie wilt zien) zijn deze voor ons dan waarneembaar? Misschien hebben wij met onze 3 dimensies dezelfde beperkingen als de Flatland bewoner met 2 dimensies. Misschien is dat een verklaring voor de verschijn- en verdwijntrucs van UFO’s...

In het bovenstaande is meer-dimensionaliteit een fysisch/mathematisch verschijnsel, maar hoe zit het met onstoffelijke werelden? Die van geesten of doden? Vroeger werd aangenomen dat een geest of spook een dode mens was die om een of andere reden op bezoek kwam. Meestal was dat een angstaanjagende gebeurtenis. De geestenwereld was iets om bang van te zijn. Spookhuizen en klopgeesten waren fameus, en het Victoriaanse tijdperk was een van de periodes waarin dit op een of andere manier sterk tot uiting kwam.

De dood is lange tijd een volstrekt onontgonnen terrein geweest voor wetenschappers. De laatste tijd is daar verandering in gekomen. Een van de baanbrekende onderzoekers is onze eigen Pim van Lommel, die als arts honderden gevallen van BDE (bijna dood ervaringen) onderzocht. Zijn recente boek biedt veel inzicht in zijn onderzoek. Zijn belangrijkste conclusie: het bewustzijn leeft verder na de dood en het bewustzijn zetelt niet in de hersenen, maar de hersenen zijn slechts ‘ontvanger’ van het bewustzijn. Het bewustzijn is non-lokaal, d.w.z. niet aan plaats gebonden maar overal. Dat laatste is lastig. Hoe kan het bewustzijn overal zijn?

Mijn interpretatie is dat er door onze eigen 3-dimensionale wereld een andere dimensie verweven zit. Zo vlakbij, maar ook, door onbekende barrières, onbereikbaar. In deze dimensie of werkelijkheid existeert het bewustzijn na de dood. De dood is dus geen einde of zwart gat, maar een naadloze overgang naar een andere werkelijkheid.

Een andere en zeker zo interessante aanwijzing voor parallelle werkelijkheid is het onderzoek rondom de chemische stof DMT. DMT of dimethyltriptanide is een chemische stof die behoort tot de groep neurotransmitters. DMT is de stof die door een groot aantal natuurvolken gebruikt wordt om in contact te treden met de geesten van de voorvaderen. Een bekend serum is ayahuanasca dat vervaardigd wordt uit de bast en bladeren van diverse struiken. DMT komt van nature in ons lichaam voor en lijkt een rol te spelen bij o.a. genoemde BDE’s.

DMT veroorzaakt een vreemde gewaarwording bij degenen die het innemen. In eerste instantie werd dit ervaren en gezien als een unieke hallucinatie, verwant aan een LSD-trip. Totdat gebruikers erachter kwamen dat hun unieke ervaringen op dezelfde exacte wijze gedeeld werden met andere gebruikers. Psychiater Rick Strassman (VS) deed wetenschappelijk (klinisch) onderzoek naar de effecten van deze stof bij een groot aantal proefpersonen. De uitkomsten van zijn onderzoek legde hij vast in zijn interessante boek: DMT, the Spirit Molecule.

Het lijkt erop dat DMT de proefpersonen mentaal ‘verplaatst’ naar een andere werkelijkheid. De verhalen van de proefpersonen zijn hierin volstrekt eenduidig. Enkele seconden na de inname (injectie) werd de proefpersoon met een ‘big bang’ gelanceerd in een ander universum, bevolkt door vreemde wezens, androïden en insectoïden. Sommige personen lukte het om op een of andere manier contact te maken met deze levensvormen. De omgevingen werden vaak als technisch en geautomatiseerd beschreven.

Bizar is dat sommige proefpersonen merkten dat de wezens aan de andere kant wisten dat de persoon ‘er aan kwam’. Daarnaast gaven de meesten aan zeker niet gedroomd te hebben maar de stellige overtuiging hadden dat ze er écht geweest waren.

Het gaat te ver om alle aspecten van DMT hier onder de loep te nemen, maar een mogelijke verklaring is dat de menselijke geest een ontvanger is die staat ingesteld op ‘onze’ realiteit (zie Pim van Lommel). DMT echter schakelt de ontvanger tijdelijk naar een alternatieve of parallelle werkelijkheid. Hoe dit exact functioneert is onduidelijk. Aanvullend onderzoek moet hier meer licht op werpen. In mijn optiek raken we hier aan een immens belangrijk wetenschapsgebied dat mogelijk inzicht biedt in het hoe en waarom van ‘Life, the Universe, and Everything’ om wijlen Douglas Adams maar eens aan te halen.

Mogelijk is toegang tot deze parallelle werkelijkheden bidirectioneel, en kunnen bewoners van die realiteiten ook naar onze werkelijkheid reizen. Dit zou eveneens licht werpen op sommige aspecten van het UFO fenomeen...

(Aan het einde van deze artikelenreeks zullen alle bronnen vermeld worden)