ZIJN BUITENAARDSE WEZENS ECHT? NET ZO ECHT ALS DE NEUS OP JE GEZICHT

Deel 1

Vertaling: Hans Jochems

Voorwoord Hans Jochems
Hier volgt een overzicht van de antwoorden van ‘sleeper’ op vragen van leden aangaande het door hem geplaatste onderwerp “Zijn buitenaardse wezens echt? Net zo echt als de neus op je gezicht” in het ALIENS & UFOS forum van de grote Amerikaanse site http://www.abovetopsecret.com

Het bleek later dat ‘sleeper’ in werkelijkheid Lou Baldin heet. Lou Baldin heeft al heel wat boeken geschreven die op een paar na allemaal over het UFO fenomeen gaan.

http://www.lulu.com/spotlight/loubaldin

Van april 2005 tot Mei 2006 heeft ‘sleeper’ vele vragen beantwoord die daar aan hem werden gesteld over zijn ervaringen met Buitenaardse wezens. Dit lijntje liep gedurende zo’n 110 bladzijden door en is nog steeds online te bekijken.

http://www.abovetopsecret.com/forum/thread133299/pg1

Lou Baldin alias ‘sleeper’ op ATS

Een lid van het voormalig Open Minds Forum, genaamd Raska, heeft het merendeel van de antwoorden van ‘sleeper’ verzameld en in categorieën onderverdeeld. De vragen van de andere leden zijn niet mee gekopieerd omdat zij vrij gemakkelijk uit de antwoorden van ‘sleeper’ zijn op te maken. Antwoorden met een persoonlijke context bedoelt voor individuele leden zijn ook niet mee gekopieerd. De tekst verschijnt in dezelfde volgorde als dat ze in het zogeheten lijntje werden geplaatst, de gestelde vragen van de eerste maanden waren voornamelijk over het buitenaardse toestel, het Leger en de onthulling aangaande het UFO-fenomeen, terwijl de maanden daarna meer gingen over de ziel, de dood, leven na de dood en kosmologie. Alles bij elkaar is het heel compact.

De tekst van ‘sleeper’ is gekopieerd zoals het is, dus zonder veranderingen, behalve de punctuatie. Het gehele document bestaat uit 18 hoofdstukken en een Epiloog, ik zal het in gedeelten vertalen en naar Paul sturen voor op z’n geweldige site.

Hoofdstuk 1; Het Buitenaardse Toestel
Hoofdstuk 2; Het Leger
Hoofdstuk 3; Contact 1/2
Hoofdstuk 4; Technologieën 1/2
Hoofdstuk 5; Openbaar maken & De Regering
Hoofdstuk 6; Buitenaardsen Versus Mensen 1/3
Hoofdstuk 7; Contact 2/2
Hoofdstuk 8; Ver weg & Daar voorbij
Hoofdstuk 9; Buitenaardsen Versus Mensen 2/3
Hoofdstuk 10; De Toekomst
Hoofdstuk 11; Technologieën 2/2
Hoofdstuk 12; De Ziel
Hoofdstuk 13; Buitenaardsen Versus Mensen 3/3
Hoofdstuk 14; Leven en Dood
Hoofdstuk 15; Religies
Hoofdstuk 16; Ontvoeringen
Hoofdstuk 17; Kosmologie
Hoofdstuk 18; De Aarde vandaag de dag
Epiloog

Enorm bedankt ‘sleeper’ en ook John Lear bedankt omdat hij mij attent maakte op deze zeer interessante conversaties. Mijn dank gaat ook uit naar alle ATS leden voor hun wens om meer te willen weten. Het was mij een plezier en eer om dit te doen.
Raska, lid van het voormalig Open Minds Forum.
Oktober 2008

 

Tijdens dat ik in militaire dienst zat bij het Amerikaanse Leger zag ik niet alleen Buitenaardse schepen (UFO’s), er werd mij zelfs toestemming verleend om bij die schepen naar binnen te gaan. In die schepen werd ik geconfronteerd met levensechte "Alice in Wonderland" dingen. Het was een uitdaging om te kunnen onderscheiden wat echt of onwerkelijk was. In de UFO’s bevonden zich andere dimensies, een soort van "Twilight Zone” of “Schemerzone”. Dat is één van de redenen waarom de regeringen wereldwijd geen geloofwaardigheid verlenen aan Buitenaardse wezens en UFO’s die de Aarde bezoeken. Deze regeringen weten niet wat deze wezens zijn en hebben geen enkele mogelijkheid om zich tegen zulke bovennatuurlijke fenomenen te kunnen verdedigen als zou blijken dat ze vijandig zouden zijn.

Regeringsinstellingen zullen onder geen beding hun inferioriteit toegeven die zij voor deze onbekende ruimtebezoekers hebben. Degene die aangaande deze Buitenaardse wezens op de hoogte zijn, begrijpen de superieure aard van deze wezens en hun zeer geavanceerde technologie en zijn er doodsbang voor. Wat deze wezens met hun superioriteit zouden kunnen doen is angstaanjagend, en daarom houden de autonome naties dit fenomeen met alle middelen die ze ter beschikking hebben geheim, inclusief het belachelijk maken van diegene die openlijk over UFO’s en Buitenaardse wezens praten.

Het schip waar ik mij in bevond had een diameter van ongeveer negen meter, maar eenmaal in het schip was het veel groter. Het aandrijvingsysteem lijkt op een soort van magnetische golven te zijn gebaseerd en werkt op een mengsel van ‘toverstof’, veel te complex om uit te leggen of te begrijpen. “Reverse engineering” van dat aandrijvingsysteem is absoluut onmogelijk.

(“Reverse engineering” is een proces van het ontdekken van de technologische principes van een apparaat, object, of een systeem door middel van analyse van de structuur, functie en werking.)

Het toestel had geen stoelen en geen cockpit. Het functioneerde op zichzelf, misschien werd het bestuurd door middel van telepathie, maar dat is niet zeker.

Het enige wat ik kan doen is mijn verhaal vertellen. Ik was in een schip; het schip vloog weg van deze planeet terwijl ik mij daarin bevond. Er was geen gevoel van beweging, geen G-force of G-kracht.

(Als een massa een grote versnelling ondervindt, brengt dat in de meeste gevallen mechanische spanning met zich mee, bijvoorbeeld bij een staand persoon drukspanning in het grootste deel van het lichaam en rekspanning in naar beneden hangende armen. Mensen en broze voorwerpen kunnen daardoor maar een beperkte G-kracht verdragen.)

Ik stond rechtop en keek door één van de patrijspoorten naar buiten en binnen enkele seconden was ik in de ruimte, er was dus geen G-kracht die mij onderuit sloeg, maar de ontzagwekkende ervaring deed dat bijna wel.

Ik weet niet of het een dimensionale verschuiving is of dat het iets te maken heeft met de hoge magnetische energie op het schip, dat hoe dan ook iets verandert aan of interfereert met het elektrische netwerk van de zenuwcellen (neuronen) in het menselijke brein. Het schip is duidelijk een droomwereld, maar het kan ook een gruwelkamer zijn. Er was veel onbekends in het Buitenaardse schip.

Er waren met mij ook nog andere mensen op het schip, misschien vier of vijf, maar wij spraken niet met elkaar. Zij hielden zich bezig met van alles en nog wat en leken het zeer druk te hebben. Ik had contact met een Buitenaards wezen dat net zo groot was als een zesjarig kind, maar ik herinner mij niet wat het tegen mij heeft gezegd. Het was geen vraag en antwoordsessie, het wezen sprak en ik luisterde. Ik had nog andere ontmoetingen, maar ik kan niet op ieder detail ingaan.

Zoals ik al zei, ik was op een aantal militaire installaties gestationeerd. Ik ontving mijn "joyrides", mijn “plezierritjes”, meer dan één keer en op meer dan één basis. De manier van het binnengaan van het schip was vreemd. Ik vond mezelf in het schip, met andere woorden, ik ben het schip niet binnengelopen, ik was op de een of andere manier meegenomen het schip in.

Toen ik het schip binnenging waren er een paar mensen bij die achter een beschermende glaswand stonden. Bewakers die buiten het gebouw stonden opgesteld leken zich niet bewust te zijn van wat zich in het gebouw bevond.

Het schip had een hoofdcorridor die het inwendige compartiment als een portaal omcirkelde en zodoende de patrijspoorten of het uitkijkgebied van de binnenkant van het schip afscheidde. Ik kon door de patrijspoorten naar buiten kijken. Het is mij niet opgevallen of zij gekleurd waren, het uitzicht was helder. Er verschenen zo nu en dan bedieningspanelen of beeldschermen in mijn hoofd en soms ronde, zwevende objecten die mij tijdens dat ik in het schip was volgden.

Het schip was niet één grote ruimte, er waren kamers of afgescheiden ruimtes. Ik kan mij niet herinneren de motor of het aandrijfsysteem gezien te hebben, maar ik voelde in bepaalde delen van het schip een sterke energiekracht rondom mijn lichaam, elektrisch of iets van statische elektriciteit, het is moeilijk om het met woorden te omschrijven.

Ondanks de bizarre omstandigheden in het schip was het schip een aangename plaats. De materialen waren zacht en hebben organische en synthetische kwaliteiten. Probeer je voor te stellen om in een wolk te staan, ik kreeg van die Buitenaardse materialen namelijk geen zere plekken op mijn lichaam.

Er is meer dan één manier om Buitenaardse schepen te vliegen, dat hangt van het schip en de persoon af, wat jij beschrijft kan een echte ervaring zijn en geen droom. Maar de ware ervaring zal anders zijn dan de droom----de droom of indien het echt met jou gebeurde----de herinnering, wordt soms veranderd om te passen binnen de begrippen waar wij op de Aarde vertrouwd mee zijn.

Ik was in staat om het schip te manoeuvreren terwijl ik door één van de patrijspoorten keek en dacht aan waar ik naar toe wilde gaan. Toen het schip begon te bewegen was het alsof ik dat veroorzaakte en niet het schip, het schip werd een deel van mij ---- zoals wat wij “foo-fighters” noemen of bollen van pure energie.

(“Foo fighter verwijst naar de tot op heden onverklaarde ufo's die tegen 1944 talloze malen waargenomen werden door bemanningen van geallieerde bommenwerpers boven nazi-Duitsland. Ze werden door hen beschreven als lichtgevende bollen die opeens verschenen, een poosje hardnekkig hun vliegtuigen volgden en meestal even plotseling weer verdwenen. Voor zover bekend hebben deze 'foo fighters,' zoals ze al snel genoemd werden, nooit schade aangericht of andere vijandelijke acties ondernomen maar zorgden ze wel voor schrik en verontrusting onder de piloten. Aanvankelijk dacht het geallieerde opperbevel aan een nieuw soort van Duits anti-vliegtuigwapen maar deze fenomenen bleken al snel onschadelijk. Later kwam naar buiten dat de Duitsers zelf ook voor een raadsel stonden (Luftwaffe-piloten werden ook door 'foo fighters' achtervolgd) en ontkenden ze dat zij iets dergelijks gebruikten voor hun luchtverdediging. Verklaringen die geopperd werden tijdens en ook na de oorlog variëren van oververmoeidheid en daardoor veroorzaakte hallucinaties van de waarnemers tot geheime naziwapens en buitenaardse waarnemers die een kijkje kwamen nemen. Een echt algemeen aanvaarde verklaring is nog steeds niet gevonden voor het fenomeen.”)

Zoals je weet zijn de startmomenten van onze biologische klokken tijdens daglicht en de nacht gebaseerd op de omwenteling van de Aarde. De biologische klokken van Buitenaardsen, aangenomen dat zij er één hebben, werkt op een andere frequentie, terwijl zij in het schip zijn worden hun lichamen niet door zwaartekracht naar beneden gedrukt en daarom hebben zij minder energie nodig als dat zij net zoals mensen alleen op de Aarde zouden leven.

Terwijl wij in de ruimte zijn kan het menselijke brein op de één of andere manier de afwezigheid van de zwaartekracht en de duisternis bespeuren en kunnen wij letterlijk voor lange perioden zonder slaap. Voor zo ver ik weet slapen Buitenaardsen helemaal niet. Wegens het afwezig zijn van zwaartekracht en het vele licht op het schip worden de geest en het lichaam niet belast- geen jetlag- geen vermoeidheid en geen geestelijke uitputting. Waar vertaalt zich dat naar? In minder eten en drinken, omdat ik mij namelijk niet kan herinneren ooit op het schip te hebben gegeten of gedronken, er moet dus een systeem zijn voorkomt dat de nieren steeds slechter gaan functioneren.

De keerzijde van de plezierritjes is dat als je voor wat voor tijdspanne dan ook weg bent van de Aarde dat een zware last wordt op zowel het geestelijk als het en lichamelijk vlak.

Het is niet mogelijk om ook maar iets van het schip mee te nemen. Ieder voorwerp is een levend ding, biologisch of machinaal en de voorwerpen laten zich niet zo maar meenemen, of anders gebeurt er wat. Zou jij zoiets in je zak steken?

 

Hoofdstuk 2
Het Leger

Het leger vertelde mij nooit waarom zij mij toegang tot het schip verleenden. Ik denk dat zij niet wisten waarom en dat ze instructies opvolgden van hogere hand. Ondanks dat ik in legeruniform was gedroegen zij die mij toegang tot het schip verleende zich alsof zij mij niet vertrouwden, er was dus achterdocht en er was weinig conversatie tussen ons. Het werd hun niet toegestaan het schip te betreden als het gedurende een paar van mijn ontmoetingen de ruimte invloog, misschien was er met die achterdocht ook nog jaloersheid in het spel.

Buitenaardse wezens hebben zich op deze planeet en op de Maan gevestigd. Zij hebben in samenwerking met bepaalde regeringen hun bases in een aantal landen. Zij laten ons met wat van hun speelgoed spelen, nemen ons voor een tochtje mee om een paar dingen te leren en te tonen hoe wij onze technologie kunnen opwaarderen en verbeteren. Mensen staan op het punt om de ruimte in te gaan en er zijn nog heel veel dingen te leren voor die volgende grote sprong.

Ik weet dat ze hier gestationeerd zijn omdat ik in hun schepen was. Zij zijn niet van plan om de controle over deze planeet over te nemen, zij hebben er al sinds de eerste dag controle over. Mijn militaire rang en betrouwbaarheidsverklaring hadden niets te maken met mijn betrokkenheid met de Buitenaardse wezens. Mijn betrokkenheid had te maken met mijn voortdurende contact met Buitenaardse wezens sinds mijn jeugd. Mijn toestemming om de schepen binnen te gaan kwam om die reden van de Buitenaardse wezens en niet van het leger. Ik was geen militair experiment. Het leger was nieuwsgierig aangaande mijn betrokkenheid met de Buitenaardse wezens, net zoals zij die hier vragen stellen, behalve dat het leger weet dat Buitenaardse wezens bestaan en de Aarde bezoeken.

Het leger is gretig om zoveel mogelijk over de Buitenaardse wezens te weten te komen, maar net zoals iedereen kunnen ook zij geen vat op hen krijgen en zijn zij door dat feit geïntimideerd. De Buitenaardsen hebben geen intentie om het menselijke ras te veroveren, noch zouden zij zich, indien zij het zouden doen, druk maken over het intact houden van de infrastructuur -- in vergelijking met hen -- leven wij in holen. Hoewel, zij zijn wel degelijk bij onze wereldzaken betrokken, er gebeurt niets zonder hun kennis en mogelijk hun goedkeuring.

Er is niets spectaculairs aan mijn militaire dienst, ik heb mij in januari 1970 bij het leger ingeschreven. Mijn diensttijd eindigde drie jaar later, in 1973. Mijn rang was specialist 4, mijn voornaamste MBS (Militaire Beroeps Specialiteit) was tankbemanningslid, voor mijn tweede MBS zat ik bij de verstrekking van medische hulpmiddelen. Mijn basistraining heb ik gevolgd in Fort Leonard Wood, in Missouri. Ik was gestationeerd in Fort Knox, in Kentucky, Fort Ord in Californië, Fort Hood, in Texas en heb 16 maanden overzees dienst gedaan op het eiland van Okinawa in Japan. En ik heb wat college gevolgd.

Het leger weet meer dan mij, zij weten ook hoe hulpeloos zij in vergelijking zijn aangaande de Buitenaardsen – en het ergste is dat zij alleen contact hebben met slechts een paar van de bezoekers naar deze planeet -- vele Buitenaardsen blijven incognito.

Het was nooit de militaire top die aan mij toestemming verleende om het schip binnen te gaan, zelfs niet wanneer het zich op een militaire installatie bevond -- het was namelijk niet aan hen om die te geven, en zij accepteerden dat. Die schepen behoren niet aan het leger, maar zij hebben "diplomatieke" relaties met de Buitenaardsen, de Buitenaardsen hebben parkeer privileges op militaire basissen. Zij hebben echter geen zeggenschap over wie de schepen kan binnengaan. Ik werd nooit door het leger ondervraagd omdat ik de schepen nooit in opdracht van het leger of de regering binnenging.

Ik werd nooit formeel door militaire mensen ondervraagd, maar ik heb zekere "speciale" militaire mensen opgemerkt die andere mensen "voor specifieke programmering" ontvoeren. Ik wist dat zij mensen waren omdat de Buitenaardsen een energie uitstralen die op mensen een psychologisch en fysiologisch effect hebben, en deze bijzondere soldaten hadden dat niet. Wij hadden zo af en toe een gesprek over menselijk dingen - zij praatten echter nooit over wat ze deden. Het leger heeft niets toegestaan- van wat ik kan zeggen is dat zij akkoord gingen met echt alles wat de vreemdelingen wilden- de Buitenaardsen trainden hen.

Je zou veronderstellen dat anderen, zoals enkele geselecteerde wetenschappers, regeringsbeambten en zeker ook militaire mensen, de schepen hebben gezien. De Buitenaardsen willen geen paniek in het militaire establishment creëren en zij proberen diplomatiek te zijn door het leger te laten weten in wie zij zijn geïnteresseerd – het is zoals bij diplomaten hier op aarde, zij hebben immuniteit, maar er is een protocol dat gevolgd moet worden. De vreemdelingen weten van onze paranoia af en voor zo ver ik in staat was te kunnen vaststellen willen zij de boot niet te veel heen en weer schudden.

Ik heb geen idee hoeveel er op deze planeet zijn, maar ik weet dat het er vele duizenden zijn. Zij zijn niet uniek, maar zij komen in vele variëteiten, doe de wiskunde, 450 miljard sterrensystemen in onze Melkweg, er zijn daarbuiten heel veel van wat wij Buitenaardsen noemen.

Zij schieten geregeld op de Buitenaardsen, zij weten namelijk niet wie de Buitenaardsen zijn en de Buitenaardsen schenden routinematig het beschermde luchtruim boven ieder land. De Buitenaardsen zijn indringers op de Aarde - het leger heeft contact met een fractie van de Buitenaardsen die deze planeet bezoeken - en daarom hebben zij in het leger een zeer nerveuze vinger aan de trekker. Het is Buitenaardsen niet toegestaan om mensen te doden (intergalactisch protocol) hoewel zij in sommige gevallen hun steun daartoe hebben verleend.

Het leger is een goed geoliede machine, en zeer bureaucratisch. Iedere seconde van het leven van elke soldaat is verantwoord - je niest niet zonder een opgedragen order. Niettemin, van mijn drie jaren in actieve dienst is voor bijna acht maanden geen verantwoording afgelegd – geheel uit mijn geheugen gewist - het merendeel daarvan was terwijl ik overzees was. Ik werd door een NCO opgehaald en bij een hangaar afgezet en verteld om naar binnen te gaan - ik werd vooraf geestelijk voorbereid door ET, de Buitenaardsen.

Meestal zag ik nooit het schip, ik liep door triplex corridors die mij direct het schip in leidden. Soms was er niemand aanwezig - zelfs geen bewakers – althans voor zover ik het kon zien. Veel van wat er in het schip gebeurde bleef achter in het schip – soms heb ik een helder moment van alles wat ik heb gedaan, maar wanneer ik het op papier probeer te zetten kan ik het niet voor elkaar krijgen, noch kan ik het verbaal vertellen.

Wordt vervolgd

*******

Nawoord Hans Jochems
Ik ben benieuwd of er genoeg animo voor deze informatie is, want het vertalen ervan is zeker voor mij geen gemakkelijke klus en kost bijzonder veel tijd. Dat laat gelijk zien wat een fantastisch werk Paul verricht op zijn zeer mooie en zeer informatieve site, en dat allemaal in z’n eentje. Mijn welgemeende complimenten daarvoor Paul.

Een reactie aan mij om mij te laten weten geïnteresseerd te zijn in meer vertalingen van dit gehele document wordt door mij dan ook zeer op prijs gesteld. Het is uiteraard aan een ieder persoonlijk om te ervaren en uiteindelijk te concluderen wat voor waarde deze informatie voor hem of haar heeft. Wat die conclusie dan ook moge zijn, ik zal dit zeker respecteren.

Mijn e-mail adres; semjase@quicknet.nl

Alvast vriendelijk bedankt voor de medewerking,

Hans Jochems

Eerdere vertalingen van Hans Jochems op ufowijzer
In League With A UFO
Een Dag Met Een Buitenaards Wezen