WAAROM TV-DOCUMENTAIRES ALTERNATIEF ONDERZOEK VERDRAAIEN

Door: Lloyd Pye

11 maart 2010

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.starchildproject.com/monsterquest.htm

‘Het Starchild kan alleen gepresenteerd worden als deel van een groter pakket en het moet geneutraliseerd worden door een scepticus, anders kan de show niet uitgezonden worden. Geen enkele producer aarzelde mij te vertellen waarom dat zo moet zijn: ‘de gevestigde wetenschap eist het.’

Lloyd Pye

Opmerking Paul Harmans: Er gaat een heel lang verhaal vooraf aan de werkelijke reactie van Lloyd Pye op de teleurstellende documentaire over het Starchild. In het kort komt dat lange verhaal erop neer dat wetenschappers veel weten van weinig en weinig van veel. Ze denken overal een gefundeerd antwoord op te kunnen geven, maar zijn vaak blind voor feiten, zelfs als die op het eigen vakgebied betrekking hebben en niet passen bij de orthodoxe zienswijzen. Lloyd Pye geeft een mooi voorbeeld over de Egyptologen. Die houden ook krampachtig vast aan allang achterhaalde feiten. De media denken dat alleen orthodoxe wetenschappers een antwoord kunnen geven op de grote vraagstukken en volgen dus altijd die wetenschappelijke lijn. Als de grote meerderheid van de wetenschap UFO’s belachelijk vindt (omdat ze er niets vanaf weten), dan vinden de media dat ook en uit angst door het wetenschappelijke establishment niet serieus meer te worden genomen, zullen ze dus nooit een volledig alternatieve documentaire uitzenden, er moet altijd een wetenschappelijk (sceptisch) oordeel in zitten.

******

Een reactie op het MonsterQuest debacle waarin de producers van de documentaire
de Starchild Skull linken aan het Flatwoods Monster

Omdat het meer gaat om een vergelijking tussen een appel en een watermeloen, was de documentaire niet echt een ‘debacle’. Het was in feite typerend. Hoewel, ik ontvang zoveel verontwaardigde e-mail van fans van het Starchild, ik kan het dus enkel een debacle noemen vanuit hun gezichtspunt. Maar voor mij was het puur typerend.

Gegeven de beperkingen waarmee de producers moesten werken, leverden ze geen echt slecht werk af. Het National Geographic Channel maakte in 2007 een oneindig slechte documentaire. Maar om nu te zeggen dat het niet zo slecht was als die documentaire is niet hetzelfde als beweren dat het goed was.

Het probleem dat de meeste fans hebben, is dat het Starchild voor het publiek wordt gelinkt aan het Flatwoods Monster, terwijl een zwakzinnige kan zien dat ze letterlijk niets gemeen hebben. Dus ja, dat is waar, maar de show is genaamd: ‘MonsterQuest’ met de nadruk op monster. Er is niets monsterachtigs aan de Starchild Skull, dus moest er iets op gevonden worden en het Flatwoods Monster leek datgene te kunnen leveren.

Laten we ook voor ogen houden dat de forensische reconstructie van Bill Munn behoorlijk goed is. Niet helemaal zoals ik het op bepaalde plekken gedaan zou hebben, maar we moeten niet muggenziften. Het is een lichtjaar beter dan de UFO-Hunters sculptuur die het gezicht van Lee Harvey Oswald had. Ik vind dat Bill een fantastisch resultaat behaalde en we zouden dat niet hebben zonder de MonsterQuest producers die daarvoor hebben betaald.

Maar om terug te keren naar de donkere zijde, een andere vraag die veel fans mij vaak stellen, is waarom het Starchild nooit een heel uur voor zichzelf heeft gekregen, een documentaire die het tot de bodem doorgrond? Dat is in drie aparte gevallen getracht te doen, de eerste keer negen jaar geleden. Elk geval werd telkens door de netwerkeigenaren als een ‘stand-alone’ project verworpen. Zij drongen erop aan dat het Starchild verpakt moest worden in een pakket dat oude schedels of vreemde relikwieën of wat dan ook omvatte. Het kan alleen gepresenteerd worden als deel van een groter pakket en het moet geneutraliseerd worden door een scepticus, anders kan de show niet uitgezonden worden. Geen enkele producer aarzelde mij te vertellen waarom dat zo moet zijn: ‘de gevestigde wetenschap eist het.’

Hoe meer een mogelijk alternatief onderwerp afwijkt van de orthodoxe wetenschap, hoe meer het moet worden gemarginaliseerd of gebagatelliseerd. Dat is jammer genoeg de situatie waarin ook het Starchild zich bevindt. Het heeft de eigenschap om boven elk wetenschappelijk protest te bewijzen dat buitenaards leven ooit op aarde bestond, in elk geval 900 jaar geleden. Net als met de sporen van de bigfoot, alles wat we nodig hebben is een echt exemplaar om aannemelijk te kunnen maken dat de meeste sporen, of allemaal, echt zijn. Daarom hebben de wetenschap en hun mediakwallen geen keus, ze moeten het buiten de schijnwerpers houden.

Waar veel fans zich boos om maken is hoe de aangewezen scepticus, Dr. Susan Myster, ervoor koos haar taak te doen en het Starchild marginaliseerde en bagatelliseerde. Maar tracht te begrijpen dat Dr. Myster niet hetzelfde is als de volksverlakker Joe Nickell, de scepticus die werd aangenomen om af te rekenen met het Flatwoods Monster. Zij is een eersteklas forensisch specialiste en ik vond haar een absoluut kostelijk persoon gedurende de dag dat we samen waren voor het filmen. Voor degenen die haar e-mailadres willen hebben om haar kleinerende boodschappen te sturen, dat geef ik niet. En hier is waarom:

Ze deed enkel haar werk! Dat moet je begrijpen. Zonder haar, of iemand zoals haar, kon de documentaire niet uitgezonden worden. Als er niet iemand voor de camera verschijnt om te vertellen dat alles wat ik over het Starchild heb gezegd fout is, dan kan het niet uitgezonden worden. Dus, haar rol was van wezenlijk belang om het Starchild in ieder geval te laten zien, ongeacht hoe goed of slecht het overkomt op de fans.

Je moet begrijpen dat voordat Dr. Myster werd geïnterviewd, ik haar had verteld waarom het Starchild absoluut geen kind kon zijn. Dat begreep ze. Ik verklaarde ook hoe de schedel onmogelijk gevormd kon zijn door wat voor soort opzettelijke ‘manipulatie’ ook, het woord dat ze er maar voor bleef gebruiken. Tevens zat de documentaire er volledig naast wat betreft de definitie van cradle boarding (tussen planken), ze verwarden het met de foto van het ingezwachtelde hoofd die ze lieten zien, iets dat compleet anders is. Maar Dr. Myster had een job te doen en dat deed ze. Niemand kan haar dat kwalijk nemen.

Tevens was het handgereedschap voor het testen van hardheid ontworpen voor het testen van metaal, niet voor bot. Je hebt misschien in een glimp de kleine bobbel met het naaldpuntje aan de onderkant gezien. Telkens als we dat met wat kracht op het bot plaatsten, drong het in het bot en stopte de uitlezing! Uiteindelijk bleek het volkomen nutteloos, maar de producers hadden er veel tijd en moeite in gestopt om ons allemaal bij elkaar te krijgen om dat uit te voeren, dus ik kan het ze niet kwalijk nemen dat ze het erin hielden.

Dat brengt me bij wat ik vandaag wil mededelen: nooit meer iets van dat bovenstaande! Want we hebben een geneticus gevonden die bereid is een tussentijdse analyse van het Starchild’s DNA te maken. We bevinden ons nu in de positie om door te gaan met het verkrijgen van het genoom (het geheel van alle genen). Dat zal op zijn beurt leiden tot het vaststellen van zijn genetische erfenis tot een punt waarop geen enkele wetenschapper of scepticus dat nog kan ontkennen. Dat zal het laatste puzzelstukje van de grote puzzel van de UFO-alien werkelijkheid zijn en in dat geval zullen wij, het alternatieve deel, winnen.

Tot nu toe heeft de geneticus het idee dat hij het mitochondriaal DNA van het Starchild - dat ook in 2003 is gevonden - heeft geïsoleerd. Hij heeft ook het idee dat hij is begonnen aan het verkrijgen van het nucleair DNA, iets dat niet voor elkaar was te krijgen met de technologie van 2003. En begrijp dat als hij nucleair DNA verkrijgt, we klaar zullen zijn om te bewijzen wat we al zolang beweren dat we kunnen bewijzen: dat het Starchild’s genetisch profiel significant verschilt van dat van de mens. Op dat punt is alles wat we nodig hebben het geld om het volledige genoom te verkrijgen. En geld zou rijkelijk moeten toestromen naar een project met een dergelijk enorm financieel potentieel.

Als we inderdaad bewijzen dat het Starchild niet geheel van menselijke oorsprong is, dan zal dat een eind maken aan de verplichting van de tv om de gevoelens van wetenschappers te beschermen. We zullen in staat zijn een uitzending te maken die onze zaak brengt zoals het is, zonder de zaak te vertroebelen met Flatwoods Monsters of wat voor monsters dan ook. Het Starchild zal uiteindelijk uit de handen komen van de kletswetenschappers die het momenteel een pak slaag geven en het zal aan de zijde komen van hen die er om geven en dat al heel lang doen, het zal klaar zijn om de grote sprong te maken in de nieuwe realiteit die wacht op ons allemaal.

Lloyd Pye