TERUG NAAR ARTIKEL

Dr. ROGER LEIR

By Sean Casteel

Vertaling Paul Harmans april 2004

Dat onweerlegbaar, fysiek bewijs voor het UFO- en ontvoeringsfenomeen kan voortkomen uit de inspanningen van een chiropodist genaamd Roger Leir uit zuidelijk Californie, is reeds een over het algemeen aanvaard feit binnen de UFO-gemeenschap. Toen Leir aan het hoofd stond van een chirurgisch team dat een aantal vreemde voorwerpen verwijderde bij een tweetal mensen die beweerden dat ze ontvoeringsslachtoffer waren en toen deze voorwerpen later tijdens strenge laboratoriumanalyse ontelbare abnormale karakteristieken lieten zien, leek het alsof het ultieme bewijs binnen handbereik lag.

Leir’s geschiedenis schrijvende operaties zijn vertoond in ontelbare televisieprogramma’s en ook in zijn boeken die over de operaties gaan: ‘The Aliens and The Scalpel’ en ‘Casebook-Alien Implants’.

Zoals vaak het geval is, begon de interesse van Leir in het onderwerp UFO’s al in zijn kindertijd.

“Dat begon toen ik ongeveer zeven jaar oud was,” zegt Leir. “Ik heb een duidelijke herinnering aan mijn vader die met de krant: ‘The San Francisco Examiner’ de keuken binnenkwam en de koppen aan mijn moeder voorlas waarin werd gemeld dat de luchtmacht van de Verenigde Staten een vliegende schotel had bemachtigd. Hij maakte er een hoop drukte over en zei: “Ik heb het toch gezegd, wij kunnen niet het enige intelligente ras zijn in dit onmetelijke universum.” Hij was uitermate boos en onvermurwbaar over het feit dat de luchtmacht niet de waarheid vertelde toen ze na een paar dagen met de verklaring kwamen dat het een weerballon was. Ik herinner mij dat hij tegen mijn moeder zei: “Hoe stom denken zij dat we zijn? Je gaat mij toch niet vertellen dat de Amerikaanse luchtmacht het verschil niet kan zien tussen een schotel en een weerballon?”

Het was niet eerder dan zo’n tien jaar geleden dat Leir voor het eerst, op verzoek van een vriend, een bijeenkomst bijwoonde van het Mutual UFO Network (MUFON). Al snel raakte Leir betrokken bij het fenomeen en trad toe tot MUFON. Hij begon tevens met het schrijven van een serie onderzoeksverslagen in de nieuwsbrief: ‘The Vortex’ van de lokale afdeling van MUFON en woonde verscheidene UFO-conferenties bij.

“Op één van die conferenties,” zegt Leir, “ontmoette ik iemand die röntgenfoto’s had van een voet en die mij beslist interesseerden. Zij vertoonden een paar objecten die duidelijk in de grote teen zaten en waarvan men beweerde dat het implantaten waren. Ik dacht dat dat grote onzin was, dus stelde ik voor dat we de objecten zouden verwijderen zodat we werkelijk konden zien wat het waren. De persoon vertelde mij dat de patiënt geen verzekering had en het zelf niet kon betalen. Ik bood vervolgens aan om het gratis te doen en dat is hoe het begon.”

Aanvankelijk voerde Leir acht ingrepen uit en verwijderde een totaal van negen vreemde voorwerpen waarvan werd aangenomen dat het buitenaardse implantaten waren. Drie van de implantaten worden omschreven als kleine grijswitte balletjes, die de afmetingen hebben van kogeltjes in een kogellager.

“Deze waren feitelijk verbonden aan een afwijking in de huid,” verklaart Leir, “welke we vinden op ontvoeringsslachtoffers en die we ‘scoop marks’ noemen, een litteken dat ’s nachts verschijnt en dat niet past in enige dermatologische categorie. Huidartsen die kijken naar deze beschadiging van de huid zeggen dat ze of huidknobbeltjes, of blaren, of huidvlekken zijn. Maar de scoop mark heeft zijn eigen bijzondere kenmerken.”

Vier van de objecten zijn gevormd als wratmeloenzaadjes en bekleed met een vreemde biologische deklaag of membraan dat donkergrijs van kleur is er zeer glanzend. “Het zit als gegoten rondom wat het ook is dat binnenin zit,” zegt Leir. “We hebben er ook één die T-vormig is en waarbij elk uitsteeksel ongeveer een centimeter lang is en dan hebben we er nog één die driehoekig van vorm is.”

Een negende operatie werd kortgeleden uitgevoerd en dat leverde nog vreemdere resultaten op. Een variëteit aan instrumenten die elektrische velden kunnen meten werd gebruikt en er werd ontdekt dat de implantaten meetbare niveaus van energie uitzonden terwijl ze in het lichaam van de ontvoerde zaten. Toen ze werkten met apparatuur die ontworpen was door een elektrotechnisch ingenieur, Bob Beckwith uit Florida, bewoog zich een pulserend signaal over het scherm.

“Toen ik dat aan Beckwith beschreef,” zegt Leir, “vertelde hij mij dat dat een indicatie is dat het object zowel uitzond als ontving. Nogmaals, dat was voordat de implantaten werden verwijderd en ze zich nog in het lichaam bevonden. Nadat zij waren verwijderd deden ze niets meer. Er bestaat de mogelijkheid dat iets in de oppervlakte, in de biologische deklaag en het metaal zelf, verantwoordelijk is voor het opwekken van een soort beheersbaar elektromagnetisch veld.”

Er werd meer hightech apparatuur gebruikt bij het onderzoek, inclusief een elektronenmicroscoop om de structuur van de deklaag tot in detail te bestuderen. “We ontdekten bij dit laatste implantaat dat er op een klein gedeelte van de deklaag kleine blaasjes of eitjes zaten en elk daarvan was gevuld met een soort olie. Een Franse bioloog die we raadpleegden zei dat hij nog nooit zoiets gezien had dat uit het menselijk lichaam afkomstig was. In de toekomst zullen we definitief enkele van deze onderzoeken herhalen en zullen we zien of de volgende ook deze blaasjes heeft.”

Leir sprak ook over zijn eigen ideeën betreffende het algehele plaatje.

“Waarom, zo vragen we ons steeds weer af. Als de buitenaardse ontvoeringen plaatsvinden, waarom vinden zij dan plaats? Volgens mij is het menselijk ras genetisch gemanipuleerd en zijn deze implantaten mogelijk meetinstrumenten voor die genetische manipulatie. Als Zecheriah Sitchin gelijk heeft en we zijn wezens die genetisch gemanipuleerd zijn, duizenden jaren geleden, dan zijn zij (de buitenaardsen) misschien niet permanent verdwenen en hebben ons niet alleen gelaten. Misschien zijn we continue gemanipuleerd en wellicht bestaat er nu enige urgentie, niet vanwege datgene wat we elkaar aandoen, maar wat we met onze planeet doen waar we op leven. Wij schijnen ons maar niet te willen realiseren dat we in een delicate balans leven met de natuur en de andere planeten in het zonnestelsel, welke weer in een delicate balans staan tot andere levensvormen in het universum.”

Leir heeft ook andere studies ondernomen zoals naar de ontwikkeling in de kinderjaren zoals dat bestudeerd wordt door kinderartsen en hij kwam tot interessante conclusies. “Waar ik op stuitte,” zo vertelt hij, “is dat kinderen die in de laatste 40 of 50 jaar geboren zijn, niet dezelfde menselijke wezens zijn als diegene die een paar jaar geleden geboren zijn.”

Leir zegt dat hij functionele groeistatistieken heeft samengesteld voor kinderen die geboren zijn tussen 1947 en 1987, waarbij hij gebruik maakte van medische handboeken voor kinderartsen. “We ontdekten dat er een reeks van versnellingen in de groeistatistieken zit, die varieert tussen zestien en tachtig procent. Bijvoorbeeld het rechtop zitten, als je een baby rechtop laat zitten en die vervolgens zo op eigen kracht kan blijven zitten. In 1947 gebeurde dat pas met zes maanden en dat was vijf maanden in 1987 en dat is een verandering van 16.33 procent. Aan de andere kant hebben we de eerste wankele looppasjes. Dat is wanneer een kind zelfstandig begint te lopen. In 1947 gebeurde dat na 24 maanden en dat was 11 maanden in 1987. Dat staat voor een verandering van 60 procent. We vonden veranderingen in zeventien groeikarakteristieken die varieerden van 16 tot 80 procent.”

Nog spectaculairder zijn volgens Leir de veranderingen in het algemene bewustzijn. “Deze kinderen zijn anders. Zij schijnen een natuurlijke, aangeboren kennis en bewustzijn over dingen in deze wereld te hebben die verder gaat dan dat wat we ons ooit konden voorstellen.”

Leir zegt dat hij niet het gevoel heeft dat deze veranderingen te wijten zijn aan een natuurlijk proces van evolutie.

“Veertig of vijftig jaar is te kort voor een dergelijke evolutionaire verandering,” beweert hij. “Je kunt zeggen: oké, de volgende grote mogelijkheid is dat het met de omgeving heeft te maken, dus laten we kijken naar de aspecten daarvan. Sommige kinderen die niet genoeg te eten krijgen doen dezelfde dingen als kinderen die teveel eten krijgen. Kinderen die in armoede worden geboren laten dezelfde functionele groeikarakteristieken zien als zij die in een zeer welvarende maatschappij geboren zijn. Kinderen die geen televisietoestel hebben doen dezelfde dingen als kinderen die televisie kijken. Dus ik denk dat dat een hoop omgevingsfactoren uitschakelt.”

Leir wuift ook het idee van willekeurige mutatie weg. “Misschien is onze atmosfeer zo ver achteruitgegaan dat we meer kosmische straling ontvangen en dat daardoor mutaties optreden. Welnu, als dat waar is en deze veranderingen zijn willekeurige mutaties, dan moet het ook willekeurige systemen beïnvloeden. Het zal niet specifiek zijn in slechts één verandering. Je kunt dan ook een hoop baby’s geboren zien worden waarvan het ene oor 7 centimeter langer is dan het andere. Minder tenen of meer vingers of meer van dat soort afwijkingen, maar dat hebben we niet en toch vinden we wel deze specifieke veranderingen. Het lijkt erop, in een notendop, dat het bewustzijn van het menselijke ras in omvang toeneemt.”

Maar volgens Leir zit er ook een donkere kant aan deze vooruitgang, die misschien ook het resultaat kan zijn van buitenaardse experimenten op de mensheid. “Het doet er niet toe wie deze experimenten uitvoert,” zegt hij, “ook al zijn zij een paar miljoen jaar verder dan wij. Ik denk dat als je werkelijk een wetenschappelijk experiment uitvoert, je dan successen zult hebben, maar ook mislukkingen. En misschien, heel misschien beginnen we sommige van deze mislukkingen te zien. Dat zijn de kinderen die naar school gaan en hun vrienden of de leerkracht doodschieten of hun ouders of hun broers en zussen. Onlangs zeiden de nieuwslezers zoiets als: “Het leek alsof hij geen bewustzijn had”. Dat herinnerde mij aan een film genaamd: ‘The Bad Seed’ met Patty McCormack, jaren geleden, die ging over een kind dat was geboren zonder bewustzijn. Als je in de ogen kijkt van sommige van deze kinderen en je ziet ze persoonlijk, wat ik heb gedaan en je kijkt naar ze dan lijkt het net alsof er niemand thuis is.”

“Eén van de dingen die werkelijk een schande is,” zo gaat hij verder, “is dat ze gestraft worden met gevangenisstraf enz. Ik denk dat ze niet gestraft moeten worden. Ik denk dat we te maken hebben met defecte software. Als je een experiment uitvoert dat het menselijke bewustzijn vergroot en je vindt vervolgens mensen zonder bewustzijn dan is dat de keerzijde ervan. We hebben nooit gehoord dat zoiets eerder speelde. Ik bedoel, zelfs de meest primitieve samenlevingen gingen niet naar school en vermoordden hun vrienden.”

“Als dit een genetisch experiment is,” zo concludeert hij, “en wij brengen kinderen voort met een vergroot bewustzijn, dan hoop ik dat die in aantal degene overstijgen die de genetische mislukkingen zijn. En dat zal uiteindelijk tot een veel betere wereld leiden.”

Website van Dr. Leir: www.alienscalpel.com

TERUG NAAR ARTIKEL