TERUG NAAR ARTIKEL

GETUIGENISSEN DIE DE GEHEIMHOUDING VERKLAREN
Afkomstig van getuigen uit het Disclosure Project

Door Dr. Steven. M. Greer

Vertaling: Paul Harmans juli 2004

Met toestemming vertaald

Hieronder vind je citaten die uit de complete getuigenissen van deze personen zijn genomen. Deze citaten zijn alleen om aan te tonen hoe bepaalde diensten en personen de UFO-geheimhouding in stand willen houden en geven geen overzicht van wat de getuigen hebben gezien en meegemaakt. Vert.

Brigadier generaal Stephen Lovekin: Army National Guard Reserves
“Maar wat er gebeurde was dat Eisenhower opzij werd gezet. Zonder dat hij het wist verloor hij de controle over wat er gaande was binnen de gehele UFO-situatie. In zijn laatste toespraak aan het volk denk ik dat hij ons vertelde dat het gehele militaire complex je een steek in de rug zal geven als je niet volledig alert bent. Ik denk dat hij dacht dat hij niet alert genoeg was geweest en ik denk dat hij dacht dat hij teveel mensen had vertrouwd. Eisenhower was een man die goed van vertrouwen was, hij was een eerlijk man en ik denk dat hij zich realiseerde dat deze zaak plotseling onder controle kwam van corporaties met een werkwijze die heel goed ten nadele van het land kon zijn.

Deze frustratie, voor zover ik mij kan herinneren, duurde maanden. Hij realiseerde zich dat hij de controle over het UFO-onderwerp verloor. Hij realiseerde zich dat het fenomeen, of wat het ook was waarmee we geconfronteerd werden, niet bepaald in de beste handen terecht kwam. Ik geloof dat dat ook de zegswijze was die hij gebruikte, het kwam niet terecht in de beste handen. Dat was een echte zorg en het blijkt wel dat die terecht was.”

“Het werd met mij, bij ontelbare besprekingen, besproken wat er met mij zou kunnen gebeuren, militair gezien, als ik hierover mijn mond zou opendoen. Ik moet zeggen dat de regering ‘goed’ werk heeft afgeleverd door geheimhouding af te dwingen door middel van het planten van vernederende angst. Ik denk dat zij daar werkelijk werk van hebben gemaakt.”

“Eens besprak een hooggeplaatste officier met mij wat er mogelijk zou kunnen gebeuren als je met een onthulling zou komen. Hij had het over dat je ‘uitgewist’ zou worden en ik vroeg: “Man, wat bedoel je met uitgewist?” En hij antwoordde: “Ja, je zult uitgewist worden – verdwijnen.” Ik vroeg hem hoe hij dat wist en hij zei: “Dat weet ik, deze bedreigingen zijn geuit en ook uitgevoerd. Dergelijke bedreigingen begonnen al in 1947. De luchtmacht kreeg de absolute controle over hoe om te gaan met dit alles. Dit gaat over de grootste geheimhoudingssituatie waar dit land ooit mee te maken heeft gehad en er zijn mensen ‘uitgewist’”

“Het maakt niet uit wat voor soort persoon je bent, hoe sterk je bent of hoe moedig. Het zal een zeer angstwekkende situatie zijn want wat Matt (de hooggeplaatste officier) mij vertelde, was dat zij niet alleen jou zouden pakken, maar dat zij ook je familie zullen aanpakken. Dat waren zijn woorden. Vandaar dat ik kan zeggen dat de reden waarom zij het zolang onder geheimhouding hebben kunnen houden, is vanwege angst. Zij zijn zeer selectief in de manier waarop zij iemand eruit halen en als voorbeeld stellen. En ik weet dat dat is gebeurd.”

Merle Shane McDow: US Navy Atlantic Command
“Deze twee heren begonnen mij te ondervragen over het incident. Zij waren behoorlijk agressief om eerlijk te zijn. Ik herinner mij dat ik letterlijk mijn handen in de lucht stak en zei: “Wacht eens even heren, ik sta aan jullie kant, wacht eens even.” Zij waren bepaald niet vriendelijk. Ze intimideerden mij en maakten mij heel duidelijk dat niets wat was gezien en gehoord of waar ik getuige van was en had plaatsgevonden, het gebouw mocht verlaten. “Jij zegt hier geen woord over tegen je collega’s en als je naar huis gaat vergeet je gewoon alles wat je hier eventueel gezien en gehoord hebt, het is niet voorgevallen!”

Luitenant kolonel Charles Brown: US Air Force (gepensioneerd)
“Het is heel vreemd, maar we sturen mensen naar de gevangenis, we veroordelen mensen tot de doodstraf, op grond van verklaringen van ooggetuigen van een misdaad. Ons wettelijke systeem is daarop tot in de hoogste graad gegrondvest. Toch schijnt er in het geval van de waarnemingen van ongewone fenomenen in de lucht, gedurende de laatste 50 jaar, een reden te bestaan om zeer betrouwbare en zeer achtenswaardige getuigen in diskrediet te brengen als zij zeggen dat iets ongeïdentificeerd is.”

“Ik weet dat agentschappen van onze overheid gegevens kunnen manipuleren, je kunt ertegen te keer gaan, het zal je niet helpen. Voertuigen, intelligent bestuurde voertuigen, hebben in principe onze natuurkundewetten geweld aangedaan. Dat doen zij al gedurende lange tijd. Het feit dat onze overheid op dit punt – en ik weet dat zij het bestuderen sinds 1947 – niet met een antwoord is gekomen, is voor mij een indicatie dat er iets echt verkeerd zit. Is onze wetenschap echt zo incompetent? Ik denk het niet. Komen wij intelligentie tekort? Ik weet dat dat niet het geval is. Wat betreft Project Blue Book, nadat het werd afgesloten door het team van Dr. Condon had ik alle reden om te geloven dat het een doelbewuste witwaspraktijk was.”

“UFO’s worden al bestudeerd gedurende een zeer lange tijd en het algemene publiek wordt daar niet in gekend, niet volledig in gekend. Er worden alleen kleine beetjes bekend gemaakt, voorgeprogrammeerde antwoorden en dergelijke dingen.”

‘Dr. B’ (Dan Burisch? Vert.)
“Ik weet dat enkele mensen waarmee ik heb gewerkt tijdens zekere projecten verdwenen en waar je nooit meer van hoorde. Zij verdwenen gewoon. Er is bewijs van, gedurende al mijn werk. Weet je, dat mensen naar een project gaan en verdwijnen. Maar om mijzelf daartegen te beschermen ga ik niet verder aan een project zodra ik zie dat er vreemde dingen staan te gebeuren. Een hoop mensen zijn verdwenen die al verder waren.

Vice-korporaal Jonathan Weygandt: US Marine Corps
“Jij behoort hier helemaal niet te zijn. Jij mag dit eigenlijk niet zien. Jij zult gevaarlijk zijn als we je laten gaan.” Ik dacht dat zij me zouden vermoorden, echt… Het was een luitenant kolonel van de luchtmacht, maar hij zei niet hoe hij heette. Hij vertelde mij: “Als wij jou zouden meenemen naar de jungle, dan zal niemand je daar ooit vinden.” Ik wilde niet uitproberen of hij de waarheid sprak dus zei ik: “Ja”. En hij zei: “Je moet deze papieren ondertekenen. Jij zag niets. Het bestaat niet en deze situatie is nooit voorgevallen. Als je er ooit iemand toch iets over vertelt, dan zul je vermist worden.”

“Zij schreeuwden, blèrden en vloekten de gehele tijd tegen mij. “Jij zag helemaal niets.” “We zullen jou en je hele verdomde familie aanpakken.” En dat gedurende zo’n 8 á 9 uur. “Wij nemen je mee in een helikopter en we geven je een schop onder je reet de jungle in, we maken een eind aan jou.”

“De verschillende agentschappen werken op zichzelf, zij houden zich niet aan de wet, het zijn bedriegers. Of ik denk dat dit een proces is dat helemaal is doorgedrongen binnen de overheid en dat iedereen daar deel in heeft? Nee, ik denk dat dergelijke kerels op eigen houtje opereren en dat niemand weet waar ze mee bezig zijn. Dat is zo gemakkelijk te doen vandaag, er bestaat geen controle van bovenaf. Ze doen gewoon wat ze willen.”

“Er is dodelijke kracht gebruikt. Voor degenen die het niet weten, ik ken sluipschutters van de marine en ik heb er andere jongens over horen praten dat deze kerels de straat opgaan en mensen achtervolgen en ze vervolgens dood schieten. Ik weet dat de sluipschutters van de luchtmacht hetzelfde doen. Ze laten mensen hun mond houden door ze te vermoorden.”

Majoor George Filer: Piloot US Air Force (gepensioneerd)
“Er waren tijden dat ik atoomwapens bij mij had. Met andere woorden, ik was mentaal geschikt om met atoomwapens om te gaan, maar dat was ik niet zodra ik een UFO zag. Een dergelijke afkeurende en belachelijke houding heeft meer gedaan om de zaak geheim te houden dan al het andere.”

Nick Pope: Ambtenaar van het Britse ministerie van defensie
“Ik geloof dat regeringen en de militairen en inderdaad ook privé-onderzoekers, politici en wie dan ook, alles in de openbaarheid moeten brengen wat dit onderwerp betreft. Regeringen kunnen het denk ik niet op beide manieren doen. Je kunt niet, zoals vaak gebeurt, zeggen dat UFO’s voor de defensie geen enkele betekenis hebben en aan de andere kant gegevens vasthouden. Dat kun je simpelweg niet doen, je doet het of op de ene, of op de andere manier. Als regeringen consistent beweren, zodra politici of de media een diepgaand onderzoek willen naar het onderwerp, dat er helemaal niets is om zich zorgen over te maken. Als dat zo is, laat dan alle gegevens zien.”

Larry Warren: US Air Force, Security Officer
“We werden gecontroleerd met een geigerteller, er was een reactie bij een van de jongens en er werd iets uit zijn zak gehaald. Deze kerel werd snel weggeleid en ik zweer op mijn leven, ik zag hem nooit meer. Dit was een echt persoon met een echte naam… Hij was verwijderd. Dat gebeurde met een hoop mensen, een zelfmoord waar de luchtmacht verantwoordelijk voor was.”

“We werden naar binnen gebracht en er lagen vellen papier op het bureau. Wij waren ongeveer met zijn tienen en daar lagen één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven stapeltjes documenten vooraf getypt. Eén was een vooraf getypte verklaring over wat wij gezien hadden, wat dus niet was wat we zagen. Er stond dat wij buiten dienst waren en dat wij enkel onbekende lichten zagen die door de bomen schoten. Ik kan mij dat nog goed herinneren. En ik vroeg: “Wat nu als wij dit niet ondertekenen majoor Zigler?” Hij zei: “Je hebt geen keus en ik heb ook geen keus ik moet je gewoon vragen dit te ondertekenen.” Twee personen doken achter elk van ons op en ik herinner mij dat er één op hem afkwam en ik hoorde het geluid van wat leek op een spuitbus. Alles werd zwart voor mijn ogen. Mijn neus bloedde overvloedig en ik kreeg het benauwd. Ik wilde zeker niet netjes meewerken, dus werd ik geslagen en letterlijk tussen mijn ribben geschopt. Afijn, ik had nog twintig minuten geheugen, daarna was ik weg voor een dag. Dit is bevestigd door andere mensen. Zij (de leidinggevenden) zeiden dat ik verlof had, maar ik was ergens onder de basis en er was nog meer personeel daar beneden.”

“Ik had littekens toen ik eruit kwam en zelfs één die leek op een IV of zoiets. Ik had kneuzingen en verband. Dit is werkelijk gebeurd en ik ben bang voor wat er nog meer had kunnen gebeuren.”

Sergeant Clifford Stone: US Army
“Tijdens een discussie over UFO’s komt uiteindelijk altijd de vraag aan bod of een overheid een geheim kan bewaren, laat staan de Amerikaanse overheid? Het antwoord daarop is een ondubbelzinnig ja. Maar één van de beste wapens die de inlichtingendiensten tot hun beschikking hebben bij het bewerken van het Amerikaanse volk, zijn de politici en de debunkers, de mensen die het leuk vinden om UFO-informatie af te kraken. Zij komen onmiddellijk naar voren en zeggen: “We kunnen geen geheimen bewaren, dat kunnen we niet”. Wel, de waarheid is: dat kunnen we wel. De National Recognizance Office bleef gedurende vele en vele jaren geheim. Het pure bestaan van de NSA bleef geheim. De ontwikkeling van de atoomwapens bleef geheim totdat de eerste explodeerde en je de mensen wel moest vertellen wat er aan de hand was.”

“Wij zijn geconditioneerd door onze eigen paradigma’s om niet de mogelijkheid of de waarschijnlijkheid te accepteren dat een hoogontwikkelde intelligente beschaving ons komt bezoeken. Je hebt bewijs in de vorm van hoogst betrouwbare rapporten van objecten die gezien zijn en van de wezens die binnenin deze objecten zijn gezien. Tot nu toe zoeken we naar een prozaïsche verklaring en gooien de stukken en brokken van het bewijs weg die niet passen bij ons paradigma. Op deze manier is het een geheim dat zichzelf in stand houdt. Je kunt het in het volle zicht verbergen.”

“Het is politieke zelfmoord om de inlichtingendiensten op te dragen de informatie openbaar te maken. Dus de meeste leden van de regering, en ik weet dat want ik heb met velen samengewerkt, zullen terugschrikken en proberen het niet eens. Ik kan u de namen noemen van drie leden van de regering die op de man af vroegen om een regeringsonderzoek naar wat er gebeurde bij Roswell en het bleef stil.”

“We moeten de documenten te pakken zien te krijgen als die bestaan in het archief van de regering. We moeten ze te pakken krijgen voordat ze uiteindelijk worden vernietigd. Een goed voorbeeld zijn de ‘Blue Fly’ en ‘Moondust’ dossiers. Ik had geheime documenten die door de luchtmacht werden erkend. Toen ik leden van de regering zo ver kreeg om mij te helpen meer documenten vrij te krijgen, werden die onmiddellijk vernietigd en dat kan ik bewijzen.”

“Ergens in de gelederen zullen ze die informatie wel onder ogen krijgen en zich realiseren dat het zeer gevoelige informatie is die een verdomd groot effect op de nationale veiligheid van de Verenigde Staten kan hebben zodra daar roekeloos mee wordt omgegaan. Het moet dus nog beter beschermd worden om er zeker van te zijn dat er slechts een gelimiteerde toegang van een klein aantal mensen tot deze informatie bestaat. Zo klein dat je de namen daarvan op een stuk papier kunt schrijven en je dus een lijst met namen hebt. Dan krijg je dus de speciale toegangsprojecten. De controle die van ons verwacht werd op deze speciale toegangsprojecten was er niet. Toen de regering terugkeek op welke manier zij haar documenten beschermde en naar hoe wij voortgingen en de geheime programma’s toepasten, kwam ze tot de ontdekking dat er speciale toegangsprogramma’s bestonden binnen speciale toegangsprogramma’s en dat het absoluut onmogelijk was om de controle door de regering te behouden. En ik kan je nu vertellen dat het inderdaad absoluut onmogelijk is om die allemaal te controleren.

Als het over UFO’s gaat dan kunnen dezelfde criteria worden toegepast. Op grond daarvan is er alleen een kleine kern binnen de inlichtingengemeenschap met een aantal van minder dan 100, nee ik denk eerder minder dan 50, die de controle hebben over al deze informatie. Het is geen onderwerp dat is in te zien door de regering of waar men een overzicht op heeft. Dus, de regering moet doorgaan en solide vragen stellen en een hoorzitting instellen.”

Hoofdsergeant Dan Morris: US Air Force, NRO
“Ik werd deel van een groep die de informatie zou onderzoeken en verzamelen. In het begin vielen wij onder de projecten Blue Book, Snowbird en verschillende geheime programma’s. Ik ging mensen interviewen die beweerden dat zij iets hadden gezien en dan probeerde ik ze ervan te overtuigen dat ze helemaal niets hadden gezien of dat het een hallucinatie was. Als dat geen effect had dan kwam er een ander team die met bedreigingen begon. Zij bedreigden hen en hun familie enzovoorts, enzovoorts. Als ook dat niet hielp dan was er nog een ander team dat op de een of andere manier een eind aan het probleem maakte.”

Politieagent Alan Godfrey: Engelse politie
Ik was absoluut verbaasd over wat er naderhand gebeurde. Mijn leven stond opeens op zijn kop. Als een tevreden, gelukkige vent belandde ik binnen zes maanden in de hel en werd een van de meest vreselijke personen die je je maar kunt voorstellen. En dat kwam puur door pesterijen, stress, slachtoffering en noem maar op, ik maakte het allemaal mee.”

Sergeant Karl Wolfe: US Air Force
“Ik wilde er niet langer naar kijken omdat ik voelde dat mijn leven in gevaar was. Begrijp je wat ik zeg? Ik wilde dat ik er langer naar gekeken had. Ik zou willen dat ik kopieën had. Ik zou willen dat ik er meer over gesproken had, over gediscussieerd had, maar ik wist dat ik dat niet kon. Ik wist dat de jonge kerel die dit meegemaakt had op dit punt werkelijk buiten zijn grenzen zou raken. Ik voelde dat hij iemand nodig had om mee te praten. Hij had het nooit besproken, hij kon het niet bespreken en hij deed dat niet met een heimelijk motief anders dan het feit dan dat ik denk dat het de last was die hem kwelde.”

“Bijvoorbeeld, als wij naar Vietnam gingen, dan was er altijd iemand bij ons, met een geweer, klaar om ons te vernietigen als de kans bestond dat we in handen van de vijand zouden vallen. Zij wilden niet dat de vijand ons zou hebben, we zouden voordien onmiddellijk gedood worden. We wisten dat we onder dergelijke condities moesten opereren. Je leven was de gehele tijd in gevaar want stel dat je in de verkeerde handen zou vallen. Wij waren ons daarvan bewust.”

“Er werd mij verteld dat als ik wegging, ik op een regelmatige basis gecontroleerd zou worden om er zeker van te zijn dat ik niet betrokken raakte bij activiteiten die niet pasten bij de behoeften van de overheid. Ik wist dat ik de eerste vijf jaar nadat ik het leger had verlaten nergens heen kon gaan zonder het staatsdepartement te laten weten waar ik was. Telkens als ik ging reizen moest ik dat aangeven en toestemming vragen, zelfs binnen de Verenigde Staten. Zij moesten aldoor weten waar ik was.”

Mevr. Donna Hare: NASA werknemer
“Op een bepaald punt in mijn leven kwamen er een paar mensen naar mij toe en vertelden mij dat ik er niet over mocht praten. Zij bedreigden mij niet met de dood, maar ik begreep de boodschap dat ik er niet over moest praten. Maar ik had er al zoveel over gesproken dat het eigenlijk al niets meer uitmaakte. En zoals ik al eens in 1997 tijdens de briefings aan de regering heb gezegd, ik krijg steeds meer het gevoel dat dit onderwerp hetzelfde is als seks. Iedereen weet ervan, maar niemand praat erover in een gemengd samenzijn. Ik wacht nog even met het vertellen van meer totdat er werkelijk een hoorzitting van de regering is en waar ik bescherming krijg. Ik vertrouw dr. Greer. Ik heb het gevoel dat hij werkelijk alles heeft gedaan wat hij beloofde aan bescherming en geheimhouding bij wat ik hem tot nu toe heb verteld. Ik wil dat het naar buiten komt wanneer het nodig is en het fatsoenlijk kan en het iets goed kan doen. Ik wil niet dat er mensen zijn die van deze mensen afwillen, hen pijn doen of uitdagen of ze zo bang maken dat ze verdwijnen zoals die ene man waarvan ik weet dat hij gewoon van de aarde verdwenen is. Deze man is verdwenen en dat wil ik niet.”

Glen Dennis: New Mexico UFO-crash getuige
“Eén van de MP’s (militaire politie) nam mij terzijde en hij zei: “Jij gaat niet beginnen met praatjes rond te strooien. Er is hier niets voorgevallen.” En hij zei: “Als je dat wel doet dan zul je echt in de problemen komen.” Nu was mijn karakter in die tijd zo dat ik antwoordde: “Ik ben een burger en jij kan naar de hel lopen.” Toen zei hij: “Het zou jij wel eens kunnen zijn die naar de hel gaat.” En: “Iemand zou je botten wel eens uit het zand kunnen oprapen als je toch praat.”

Sergeant Leonard Pretko: US Air Force
“In het leger maken ze je belachelijk en ik werd een aantal malen belachelijk gemaakt over deze UFO-voorvallen. Er werd mij verteld dat ik het nooit tot hoofdsergeant zou schoppen als ik dat gelul telkens naar voren bracht. Mijn meerdere zei: “Ze zullen je uit het leger schoppen.”

Astronaut Edgar Mitchell
“Maar het is altijd onderwerp geweest van desinformatie in een poging de aandacht af te leiden en verwarring te scheppen opdat de waarheid niet naar buiten komt. Desinformatie is simpel een andere methode van obstructie voeren. Het is consistent gebruikt gedurende de laatste 50 jaar of zo: weerballonnen boven Roswell als weerwoord op een gecrasht voertuig van de een of andere soort. Dat is desinformatie en dat hebben we de afgelopen 50 jaar regelmatig gezien en dat is de beste manier om iets verborgen te houden.”

“Wat voor activiteit er ook gaande is, naar schatting is het een geheim onderdeel, een schijn-regeringsonderdeel, een quasi-privé onderdeel, het is voor zover ik weet zonder toezicht op hoog niveau van de overheid. En dat is zeer verontrustend.”

John Callahan: FAA Hoofd ongevallen en onderzoek
“Toen alles was gedaan, zworen al die kerels werkelijk dat dit nooit plaats had gehad. We hadden nooit een bijeenkomst gehad en dit was nooit opgenomen. Het was één van die kerels van de CIA. Dat zij daar nooit waren geweest en dat het niet voorgevallen was. Toentertijd zei ik: “Nou, ik weet niet waarom je dit zegt. Ik bedoel er was daar iets en als het niet de Stealth bommenwerper was, dan weet je dat het een UFO was. En als het een UFO is waarom wil je dan niet dat het publiek dat weet?” O, ze waren er allemaal opgewonden over, zoiets zeg je toch niet. Hij zei dat dit voor het eerst was dat ze 30 minuten radargegevens over een UFO hadden. En hun handen jeukten om als eerste aan de gegevens te zitten en uit te vinden wat het was en wat er werkelijk aan de hand was. Hij zei dat als dit bekend zou worden en zij het Amerikaanse volk zouden vertellen dat er een UFO rondvloog daar, dat er dan in het hele land paniek zou uitbreken. Dus daarom kun je er niet over praten. En ze gingen weg met al die gegevens.”

“Ik ben bij de FAA betrokken geweest bij veel doofpotaffaires. Toen wij die presentatie gaven aan de staf van Reagan zat ik achter die groep die aanwezig was. En toen zij spraken tot de mensen in de zaal en ze allemaal lieten zweren dat dit nooit was voorgevallen, hebben ze mij nooit laten zweren dat het niet gebeurd was. Het heeft mij altijd dwars gezeten dat als er dergelijke zaken (UFO’s) voorvallen en als je er dan iets over op de radio hoort of op de televisie ziet, in het nieuws, het wordt gebracht alsof het niet bestaat. Ik heb een moeilijke tijd doorgemaakt door niets te zeggen.”

Michael Smith: US Air Force radarwaarnemer
“NORAD (North American Air Defence Command) weet ervan. Zij hadden NORAD gebeld. Een hooggeplaatste functionaris van NORAD nam mij even apart en vertelde mij dat zij er vanaf wisten. Hij zei: “We praten er verder niet over en we vertellen er verder niemand iets van. De mensen die het weten, weten het. Wij kijken ernaar, zien wat er gebeurt en dat is het. Het is ons werk.” Ik wilde weten of er een rapport van was gemaakt of dat er iets van was opgeschreven? Hij zei: “Er bestaat een rapport, het is ongeveer een duim dik en de eerste twee pagina’s gaan over de waarneming. De rest is voornamelijk een psychologisch profiel van jou, je familie, je stamboom, alles. Zodra de luchtmacht dat doorkijkt kunnen ze je compleet in diskrediet brengen door te zeggen dat je aan de drugs was of dat je moeder een communiste was. Je zult nooit meer promotie maken en wellicht breng je de volgende drie jaar wel door op de noordpool, in een tent en bezig met het controleren van weerballonnen.” De boodschap was tamelijk duidelijk, geen kans op promotie, dus je hield je mond en zei tegen niemand wat.”

“Een andere ervaring die ik had gebeurde in mijn derde wacht. Ik zat aan de radar en NORAD belde mij en informeerde mij dat er een UFO in de richting van de Californische kust vloog en dat die vrij snel bij mij in de buurt zou zijn. Ik vroeg wat ik moest doen en zij zeiden: “Niets, houdt het alleen in de gaten, schrijf niets op.” Wij hadden een logboek en wij werden geacht om alles daarin op te schrijven wat buiten het normale viel. Maar zij zeiden: “Schrijf niets in je logboek, kijk er alleen naar. We laten je het alleen maar weten, kijk omhoog.” NORAD was er dus heel goed van op de hoogte dat dergelijke UFO’s hier rondvlogen. Toen ik het voor het eerst in mijn werk op radar zag leek de reactie van die mensen erop te wijzen dat het vrij vaak voorkwam.”

“De overheid verhult het. Zij willen niet dat iemand erover praat. Maar dit is zo’n buitengewone technologie. Deze wezens komen van wie weet waar. Ik zou denken dat iedereen dat wel wil weten…”

“Een persoonlijk verhaal, nadat het eerste voorval was gebeurd in Oregon, kwam ik thuis met verlof en ik vertelde mijn vader erover. Hij was rood, wit en blauw, door en door, een oude held uit de tweede wereldoorlog en zo, en heel erg patriottisch. Ik vertelde hem van de UFO’s die wij routinematig daar buiten zien, maar hij zei: “Nee, de regering zegt dat er geen UFO’s bestaan.” Ik zei: “Pa, ik heb deze dingen op mijn radar gezien met mijn eigen ogen.” Hij zei: “Kom nou, de regering zal nooit tegen mij liegen.” Maar aan de andere kant was ik zijn zoon en ik zou ook nooit tegen hem liegen. Dus hij wist niet wat te doen. Pas jaren later, net na Watergate, zei hij: “Ga zitten en vertel mij er meer over. De regering liegt tegen mij over zoiets onbeduidends als Watergate, dus kennelijk liegen ze ook over iets heel belangrijks.”

“Het is een verhulling van de regering die helemaal niet meer nodig is. De koude oorlog is voorbij. Ik geloof hetzelfde als dr.Greer, dat de technologie die zij bezitten ons in staat kan stellen te stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen en het gat in de ozonlaag kan dichten enz. Deze wezens hebben een technologie, ze moeten wel iets hebben. En de regering weet ervan. Zij hebben die buitenaardsen, zij hebben hun ruimtevaartuigen en zij hebben hun technologie, zij hebben het allemaal. Er is een heleboel technologie via back engineering (het eindproduct uit elkaar halen om er achter te komen waar alle onderdelen toe dienen en hoe ze werken. Vert.) tot stand gekomen, dat is heel duidelijk. Wie zijn zij die dit alles willen verhullen, zelfs als andere regeringen het toegeven en hun documenten openbaren, waarom doet onze regering dat niet?”

Franklin Carter: US Navy radartechnicus
“Zij willen niet dat iemand ook maar iets weet over wat wij waarnemen. Ik denk dat daarmee de doofpot begon en dat liep later uit de hand.”

“Maar ik weet dat de enige mensen waarvoor ze het geheim houden de Amerikanen zijn. Iedereen elders weet ervan en accepteert het. Alle andere regeringen in de wereld, behalve de Engelse en de Amerikaanse, accepteren het. Het voor mij persoonlijk zeer irritant dat dat zo gaat.”

Neil Daniels: United Airlines piloot
“In het verleden was het zo dat piloten die iets hadden gezien en erover spraken, opzij werden gezet. Enkelen mochten niet meer vliegen en werden behandeld als idioten en dergelijke. Dus heb ik gedurende vele jaren mijn mond gehouden.

Luitenant Frederick Fox: US Navy piloot
“Er is een publicatie met de naam ‘JANAP 146 E’ en daarin bevindt zich een sectie die zegt dat je geen informatie betreffende UFO’s zal onthullen op straffe van een boete van $10.000,- en tien jaar gevangenisstraf. Dus ze zijn zo onbuigzaam dat wat voor ervaring je ook hebt gehad, je die niet publiekelijk mag maken zonder hun toestemming.”

“Het onderwerp werd ook nooit besproken met de luchtverkeersleiding. In ieder geval zou ik nooit mijn mond open hebben gedaan. Er was een piloot, Pete Killian, die erover had geschreven in één van de UFO-boeken. Hij was in de jaren vijftig piloot bij American Airlines en had een duidelijke waarneming gedaan en getuigde daarvan voor de senaatscommissies. Er was ook een andere piloot die een foto had genomen van een UFO die aan zijn vleugel meevloog. En natuurlijk werden zij belachelijk gemaakt. Ik wilde absoluut niet dat bij mij hetzelfde zou gebeuren, dus rapporteerde ik nooit iets aan de FAA of het leger. Heel veel piloten wilden er niet bij betrokken raken vanwege de zware onderdrukking en het belachelijk maken. Dus het geheim bleef voortbestaan…”

“Ik heb een zeer goede vriend en hij was een B-24 piloot gedurende de tweede wereldoorlog en zat bij de OSS. Hij was een van de eersten in Japan nadat daar de atoombom op Hiroshima was afgeworpen. Hij kwam uiteindelijk bij project ‘Blue Book’ terecht, sectie 13, waarvan ik geloof dat dat het topgeheime deel was van het onderzoek. In die tijd was hij nog piloot bij de luchtmacht. Hij is nu in de 70 en voert nog steeds opdrachten uit als piloot. Ik weet niet of hij daarvoor betaald wordt, maar als hij in dienst is als een drie sterren generaal met dienstjaren, dan moet hij wel betaald worden. De reden waarom zij hem in actieve dienst houden is om hem aan zijn nationale veiligheidseed te houden, omdat hij teveel weet. Er zijn bepaalde dingen die hij ook niet met mij wil bespreken, vanwege die eed, ondanks dat ik ook een top secret bevoegdheid bezat toen ik bij de Marine zat en we zijn beiden zeer geïnteresseerd in hetzelfde.”

“Wat de reden ook is van de overheid, of de agentschappen van de overheid, om hun agenda zo geheim te houden is een grote vraag. Ik denk dat het tijd wordt voor ons om nu actie te ondernemen en een eind te maken aan deze poppenkast. We zullen wat dan ook voor stappen moeten ondernemen die nodig zijn om het voortbestaan van het menselijk ras netjes te laten verlopen en dat iedereen de vruchten kan plukken van een dergelijke evolutie.”

Kapitein Robert Salas: US Air Force, SAC lanceerofficier
“Ik schreef een rapport over het incident, het zat bij mijn logboek en ik diende dat in. Toen we op de basis kwamen moesten we ook meteen rapport uitbrengen aan onze squadroncommandant. En in die kamer, waar ik samen met mijn squadroncommandant was, zat ook een kerel van AFOSI (we hadden een bureau van de Air Force Office of Special Investigations op de basis). Hij zat daar in het kantoor met de commandant. Hij vroeg mij om mijn logboek en wilde een korte briefing ondanks dat hij volgens mij precies wist wat er gebeurd was. Maar we gaven hem een korte briefing en toen vroeg hij ons beiden een niet-openbarings overeenkomst te ondertekenen en zei dat dit geheime informatie was. We mochten het tegen niemand vertellen en dat was het. We konden er niet over praten, hij vertelde ons dat we er niets over mochten zeggen, tegen niemand, inclusief de andere teamleden, onze echtgenotes, onze familie en zelfs niet onder elkaar.”

“Bob Kominski stond aan het hoofd van de organisatie die keek naar alle aspecten van deze aan UFO’s gerelateerde shutdowns van de ICBM’s. Kominski schreef mij dat hij op een bepaald moment van zijn baas te horen kreeg dat de luchtmacht had gezegd: “Stop het onderzoek, doe er niets meer aan en maak bovendien geen eindrapport op.” Dat is natuurlijk zeer ongewoon gezien in het licht van het feit dat het CINC-SAC hoofdkwartier beweerde dat dit extreem belangrijk was en zij exact wilden weten wat er gebeurde. En plotseling werd het hoofd van het onderzoeksteam verteld dat hij moest stoppen met zijn onderzoek en geen eindrapportage mocht schrijven.”

Harry Allen Jordan: US Navy
“Een luitenant commandant die ik niet goed kende kwam langs en hij vroeg: “Wat is er aan de hand Jordan, wat heb je in het logboek geschreven?” Vervolgens zei hij: “Maar dat hoef je er niet in te schrijven.” Dat vond ik hoogst abnormaal om dat te beweren over een scheepslogboek. Ik had namelijk daarin het contact vastgelegd en ik had daarbij ‘UFO’ ingevuld.”

James Kopf: US Navy Cryptische communicatie
“Een paar dagen later kwamen de commandant en de ondercommandant op het gesloten tv-circuit dat we aan boord hadden. Het was de enige manier om een bemanning van 5000 (vijfduizend) koppen volledig te bereiken. Hij (de commandant) keek in de camera – ik zal het nooit vergeten – en zei: “Ik wil iedereen van de bemanning eraan helpen herinneren dat bepaalde gebeurtenissen die plaats vonden aan boord van een belangrijk marine oorlogsschip, beschouwd moeten worden als geheim en niet besproken mogen worden met iemand die die kennis niet nodig heeft.” Dat was alles wat hij zei.”

Professor Robert Jacobs: US Air Force
“Nadat er een artikel over werd gepubliceerd brak de pleuris uit. (Prof. Jacobs gebruikt een mooier gezegde: “The shit hit the fan!” Vert.) Ik werd getreiterd op mijn werk, ik kreeg gedurende de gehele dag vreemde telefoontjes. ’s Nachts thuis kreeg ik telefoontjes, de hele nacht door, soms om 03.00 of 04.00 uur ‘s morgens of rond middernacht. Aan de andere kant van de lijn begonnen dan mensen tegen mij te schreeuwen: “Jij gaat eraan motherfucker! Jij gaat eraan motherfucker!” Dat is alles wat ze zeiden en dat bleven ze schreeuwen totdat ik ophing.”

“Op een nacht blies iemand mijn brievenbus op door er een grote hoeveelheid vuurwerk in te stoppen. De brievenbus ging in vlammen op. Diezelfde nacht ging de telefoon om 01.00 en ik nam op. Iemand zei: “’s Nachts vuurwerk in je brievenbus, o wat een mooi gezicht, motherfucker! Dergelijke dingen bleven sinds 1982 met tussenpozen gebeuren.”

“Ik geloof dat deze getikte versiering rondom UFO’s deel is van eensgezinde pogingen om een serieuze studie ervan tegen te houden. Telkens als iemand dit onderwerp serieus wil bestuderen, wordt hij belachelijk gemaakt. Ik ben nu gewoon hoogleraar aan een relatief grote universiteit. En ik ben er zeker van dat mijn collega’s op de universiteit mij uitlachen en achter mijn rug zelfs bulderen van het lachen als zij horen dat ik geïnteresseerd ben in het bestuderen van UFO’s, maar dat is helaas een van de dingen waarmee we moeten leven.”

“Wat er met de film gebeurde is op zich een interessant verhaal. Majoor Mansmann vertelde mij en anderen dat, zodra ik de deur uit was, de mannen in de grijze pakken – waarvan ik dacht dat ze van de CIA waren, maar hij zei: “Nee niet de CIA, ergens anders van,” – de film namen en het gedeelte waarop de UFO stond eraf spoelden, een schaar pakten en het ertussenuit knipten. Ze spoelden dat op een aparte rol, die ze in hun aktetas stopte. Ze overhandigden majoor Mansmann de rest van de film en zeiden: “Hier. En we hoeven u toch niet te herinneren majoor, aan de heftige gevolgen van een woordbreuk, wij beschouwen dit incident als gesloten”. Vervolgens liepen zij met de film de deur uit. Majoor Mansmann zag de film nooit meer.”

TERUG NAAR ARTIKEL