Auteur: Dr. David Castelluccio
De wereldwijde verschijning van graancirkels (grote, complexe geometrische figuren van geplette gewassen in landbouwvelden) wordt doorgaans afgedaan als het werk van creatieve grappenmakers. 'Niet waar,' zegt Dr. Eltjo H. Haselhoff, gewezen 'staff scientist' van Los Alamos National laboratories in de USA. 'Graancirkels worden enorm onderschat in hun complexiteit, omdat hun ware aard totaal onbekend is bij het grote publiek.' 'Natuurlijk lopen er mensen rond die graancirkels maken, maar het standpunt dat alle formaties worden gemaakt door grappenmakers met eenvoudige werktuigen, zoals zovelen ons willen doen geloven, is volstrekt onacceptabel. Het geeft immers geen enkele verklaring voor de vele, goed gedocumenteerde en consistente biofysische afwijkingen die worden geconstateerd in graancirkels,' aldus Dr. Haselhoff.
Met
het toenemend aantal gerapporteerde graancirkels (ongeveer tienduizend wereldwijd
sinds het einde van de jaren zeventig), is er ook een toename van het aantal
mensen dat beweert te hebben gezien hoe een graancirkel ontstond - in slechts
een paar seconden. Veel van hen rapporteren dat een heldere, stralende lichtbol
boven het veld hing op het moment dat een graancirkel werd gevormd. Een van
hen, die beweerde een lichtbol te hebben waargenomen die vanaf een hoogte van
ongeveer vier meter een cirkel in een tarweveld maakte, nam een jaar geleden
contact op met Dr. Haselhoff.
'Zo'n verhaal
klinkt natuurlijk volstrekt ongeloofwaardig', geeft de geleerde toe, 'maar na
fysisch onderzoek aan de cirkel werd ontdekt dat de stengels in de cirkel in
dikte waren toegenomen, als het resultaat van intense hitte, met een perfecte
cirkelvormige symmetrie'. 'Bovendien bleek', aldus Dr. Haselhoff, 'dat het effect
perfect overeenkwam met het stralingspatroon van een elektromagnetische puntbron
op een hoogte van vier meter en tien centimeter. Voor de leek klinkt dat misschien
ongelooflijk, maar het was keihard en onbetwistbaar wetenschappelijk bewijs
dat de ooggetuige de waarheid sprak!'
Om zijn bevindingen te verifiëren ontwikkelde Dr. Haselhoff een computergestuurde, optische meetmethode, waarmee duizenden graanstengels in korte tijd uiterst nauwkeurig gemeten konden worden. Hij voerde dezelfde analyse uit op andere graancirkels, ontstaan in de USA en Engeland, en verkreeg identieke resultaten, met overweldigende statistische relevantie. Echter, de analyse mislukte volledig toen de gegevens van de handgemaakte graancirkels in Dreischor (Nederland, 1997) onder de loep werden genomen. Dr. Haselhoff verwoordde zijn ontdekkingen in een wetenschappelijk artikel, dat hij indiende bij het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift Physiologia Plantarum. Het internationale en 'peer-reviewed' tijdschrift heeft onlangs besloten het artikel in kwestie te publiceren in volume 110, dat is verschenen in oktober 2000.
'Zoiets heeft belangrijke consequenties', zegt Dr. Haselhoff, die overigens al talloze andere wetenschappelijk publicaties op zijn naam heeft staan. 'De hypothese dat graancirkels worden gemaakt door deze ongeïdentificeerde lichtbollen is nu niet langer een hypothese, maar een wetenschappelijk bewezen feit, totdat iemand het tegendeel bewijst. Bovendien verheft het alle toekomstige discussies hierover naar een wetenschappelijk niveau'.
De bevindingen van Dr. Haselhoff's liggen perfect in lijn met de opinie van de Amerikaanse researchers Burke, Levengood and Talbott, die reeds eerder suggereerden dat de biofysische veranderingen in graancirkels een elektromagnetische oorsprong zouden kunnen hebben.
'Ik voer geen exotische experimenten uit, maar triviale experimentele fysica,' aldus Dr. Haselhoff, 'en de resultaten zijn klaterhelder: er is hier iets heel merkwaardigs aan de hand. Niemand kan dat ontkennen. Iedereen die het tegendeel beweert, heeft duidelijk geen benul waar hij over praat'.