TERUG NAAR ARTIKEL

BRAZILIAANSE PILOOT CIRKELT DRIE KEER ROND EEN REUSACHTIG MOEDERSCHIP!

Opzienbarende ontmoeting bij daglicht tussen vliegtuig en UFO – 1996

2005 © Vertaling Katrijn voor Ufoplaza

Het meest indrukwekkende UFO-verhaal tijdens het recente Braziliaanse Wereld UFO Forum is misschien wel het verhaal van Haraldo Westendorf, die een jaar geleden volop in het nieuws kwam toen hij naar men zegt met zijn privé-vliegtuig binnen enkele dozijnen meters van een enorm groot ongeïdentificeerd vliegend object vloog. Westendorf is 40 jaar, vader van drie kinderen en een succesvol zakenman. Hij is ook een enthousiaste privé-piloot en stuntvlieger. Het nu volgende verslag en een aantal gedetailleerde illustraties komen rechtstreeks uit zijn 1 uur durende presentatie op de Braziliaanse UFO conferentie van 1996.

Volgens Westendorf vertrok hij op de morgen van 5 november 1996 in zijn eenmotorige Piper Apache vanuit Pelotas, een stad die in de buurt ligt van het meest zuidelijke tipje van Brazilië. Het zou een plezierige recreatieve routinevlucht worden die hij altijd maakt als hij maar even tijd heeft. Bij deze gelegenheid was hij pas 12 minuten in de lucht en vloog hij op een hoogte van 5.000 voet over een groot meer op 5 mijl afstand van zuidoostelijk Pelotas, toen hij vóór zich een enorm luchtobject zag. De tijd was ongeveer half 11 in de morgen. Hij zond een radiobericht naar de verkeerstoren van Pelotas om te informeren of zij het object vanaf de grond konden zien. Ze bevestigden dat het object zichtbaar voor hen was en vroegen hem een rapport van dichtbij te maken. Westendorf besloot er toen zo dicht mogelijk heen te vliegen. Hij benadrukt dat hij niet in UFO’s geloofde en zegt dat dit zijn eigenlijke bereidwilligheid verklaart om dicht naar het object te vliegen. Hij besefte niet dat hij misschien in gevaar was.

Toen hij dicht in de buurt van het object kwam, realiseerde hij zich dat hij in de twintig jaar dat hij piloot was nog nooit iets dergelijks gezien of erover gehoord had. Omdat hij In Amerika stunttrainingen had gevolgd en ook in Frankrijk had gevlogen, was hij vertrouwd geraakt met een aantal zeer geavanceerde en exotische luchtvaartuigen. Maar hij besefte dat dit geen vliegtuig was.

Westendorf liet een aantal gedetailleerde tekeningen in kleur zien van het object, met zijn eigen vliegtuigje op schaal getekend ernaast. Hij beschreef het object als een kegel met vlakken, met een vlakke bodem en een cirkelvormige punt aan de bovenkant. Op elk van de acht of tien schuin aflopende panelen bevonden zich drie grote bulten, die eruit zagen als driehoekig gevormde erkerramen aan de zijkant van een huis – maar het waren geen ramen. Het hele oppervlak was bruin van kleur. De structuur was ongeveer 70 meter hoog en 100 meter in doorsnede, groot genoeg om bij landing bijna een heel voetbalveld te vullen. Zijn eigen minder dan 6 meter brede vliegtuigje was in vergelijking hiermee uiterst klein. Westendorf zegt dat hij ongeveer 12 tot 14 minuten in de dichte nabijheid van het object doorbracht, waarbij hij zoveel mogelijk probeerde waar te nemen. Hoewel de toren van Pelotas geen radar heeft, meent hij dat de luchtverkeerstoren van Curitiba (bijna 450 zeemijl ten noordwesten van zijn positie) de hele ontmoeting traceerde. Dit wordt echter door de functionarissen van Curitiba ontkend (zie beneden).

Het object roteerde langzaam en bewoog zich met een snelheid van om en nabij de 60 zeemijl per uur naar het zuidoosten naar de dichtbijgelegen kustlijn. Westendorf slaagde erin om drie keer helemaal om de basis van het object te vliegen. Op een bepaald moment, zo zegt hij, kwam zijn vleugeltop binnen 40 meter van het object.

Na de derde ronde om het object zag hij dat de ronde bovenkant leek te verdwijnen, en er een soort opening in de bovenkant zichtbaar werd. Vervolgens zag hij uit het object een klassieke vliegende schotel verschijnen. De schotel steeg zijdelings op, met de lange as verticaal totdat het zich van de bovenkant van het grotere object verwijderde, kantelde toen naar beneden om zijn normale positie in te nemen en vertrok met enorme snelheid. Westendorf zegt dat deze schotel een doorsnede van bijna 10 meter had, of bijna twee keer de breedte van zijn vliegtuigje, en de snelheid waarmee het wegvloog meer dan Mach 10 was. De schotel liet niets merken van Westendorf’s aanwezigheid daar.

Na de verdwijning van de schotel besloot hij over de bovenkant te vliegen. Later zouden de Braziliaanse media berichten dat hij met zijn vliegtuigje in het binnenste van het object wilde vliegen, maar volgens hem heeft hij dat zelfs nooit overwogen. Het enige waarop hij hoopte was een kijkje nemen in de opening. Om meer hoogte te krijgen vloog hij enkele honderden meters van het object vandaan, keerde om en begon steil omhoog te vliegen. Hij zag dat het object nu veel sneller roteerde.

Vervolgens zag hij uit de bovenkant van het object fonkelende bundels rood licht komen die de hemel inschoten. Hij stapte snel van zijn voornemen af om over de bovenkant te vliegen. Tot zijn verbazing vloog het object toen met een reusachtige snelheid recht omhoog. Westendorf werd voor het eerst bang omdat hij dacht dat de snelle acceleratie van het object wel eens een schokgolf kon veroorzaken die zijn eigen vliegtuigje zou verpletteren. Als getrainde piloot wist hij dat luchtverkeersleiders adviseren minstens drie minuten achter een groot luchtvaartuig te blijven om dit soort turbulentie te vermijden. Hij schatte dat het ongeïdentificeerde object waarschijnlijk meer dan driemaal zoveel woog als een 747 jumbojet, de schokgolf zou dus enorm zijn – en hij bevond zich slechts op een paar honderd meter afstand. Snel begon hij met de noodprocedures in geval dat zijn vliegtuig in een spin terechtkwam of dat de motor zou afslaan. Tot zijn verrassing ondervond hij geen enkele turbulentie.

Op dat moment vertelde de luchtverkeersleider van Pelotas hem contact op te nemen met het door de regering gecontroleerde radarcentrum van het luchtverdedigingssysteem van Curitiba. Hierna vroeg hij de Curitiba radartoren of ze op hun radarschermen konden zien wat er met hem gebeurde. Ze vertelden dat ze niets zagen. Hij riep hen nog eens op, en identificeerde zichzelf door het nummer van de antwoordzender van zijn vliegtuigje door te geven, en vroeg opnieuw of ze niets ongewoons zagen. Weer ontkenden ze iets te zien. In totaal riep hij hen vier keer op. Uiteindelijk vertelde Curitiba dat er op de radarschermen binnen tweehonderd zeemijl van zijn positie helemaal geen vliegverkeer te zien was. Westendorf was er nu van overtuigd dat ze logen, minder dan 200 mijl van hem bevonden zich immers twee grote steden met luchthavens – Santa Maria en Porto Alegre. Hij gelooft dat er op zijn minst in de buurt van deze steden wat normaal vliegverkeer moest zijn.

Intussen hadden de mensen in de Pelotas toren het hele gebeuren bekeken. Zelfs de zonaanbidders aan het strand van Pelotas konden het zien.

Op dat tijdstip was er een dikke laag nimbostratus bewolking te zien boven Westendorf, en het object was waarschijnlijk dit wolkendek binnengegaan. Hij besloot boven deze bewolking te vliegen om het object mogelijk weer te zien. Op een hoogte van 10.000 voet kwam hij uit de wolken tevoorschijn, maar er was geen object meer te zien.

Toevallig had hij een draadloze telefoon bij zich en op dat moment belde zijn jonge zoon. Westendorf vroeg naar zijn vrouw en vertelde haar dat hij zo-even een nabije ontmoeting met een UFO had gehad. Hij zegt dat hij toen pas begon te beven en te stotteren. Maar zijn vrouw geloofde hem niet en zei dat hij onzin praatte. Hij besloot naar het vliegveld van Pelotas terug te keren. Daar aangekomen ontdekte hij dat de pers en TV al op hem stonden te wachten. Dit kwam omdat drie van zijn vrienden, net als hij privé-piloten, thuis op hun eigen radiozenders toevallig zijn radio-uitzendingen hadden beluisterd. Toen ze hoorden dat hij om een UFO heen vloog, hadden ze de pers gewaarschuwd.

Meteen nadat hij uit zijn vliegtuig was gestapt werd hij door de pers omstuwd. Maar Westendorf vertelde iedereen dat hij niets zou zeggen voordat hij met de luchtverkeersleiders van Pelotas had gesproken. Terwijl hij met de chef van de verkeerstoren en twee anderen die dienst hadden, sprak, vroeg hij of ze bereid waren zijn verhaal aan de pers te bevestigen. Hij zei dat hij de hele zaak zou ontkennen als ze dat niet deden. De chef belde zijn baas, een luchtmachtkolonel in de stad Porto Alegre, voor toestemming om over de UFO te praten. De kolonel zei dat hij dat zelf moest beslissen – dus vertelde de verkeersleider dat hij en zijn assistenten achter Westendorf’s verhaal zouden staan. Ze stemden allemaal toe dat hun foto’s en verhalen in een van Brazilië’s voornaamste kranten zouden komen, en vanaf dat ogenblik werd de zaak een nationale sensatie.

Ondanks dat hij langer en dicht in de nabijheid van het enorme object was geweest – een object dat zeker de naam “moederschip” mag hebben – zegt Westendorf dat noch hij of zijn vliegtuigje tijdens of na de ontmoeting last hadden van nadelige gevolgen. Vanaf het begin tot het einde deden de instrumenten en systemen van zijn vliegtuig het goed, en behalve dat hij in het laatste deel van de gebeurtenis heel bezorgd werd, had hij geen last van fysieke, mentale of emotionele problemen.

Deze kwestie lijkt te voldoen aan de meest nabije ontmoeting tussen een vliegtuig en een UFO die ooit is gerapporteerd. De vele professionele ooggetuigen, met inbegrip van drie luchtverkeersleiders op de grond, talloze andere ooggetuigen en minstens drie burgers die zijn radiocommentaar beluisterden, maken dit verhaal zeer geloofwaardig. De gerapporteerde grootte en het gedrag van het object sluiten elk bekend menselijk vliegtuig uit, en de waarneming van een klassieke vliegende schotel die uit het grotere toestel opduikt, ondersteunt het vaak genoemde maar zelden bevestigde bestaan van een echt “moederschip”.

Hoewel de vele ooggetuigen indrukwekkend zijn, is de ontkenning van de radarwaarneming van de luchthaven van Curitiba dubbelzinnig. Westendorf is ervan overtuigd dat de Curitiba functionarissen liegen. Er zijn gevallen gerapporteerd van voor ooggetuigen duidelijk zichtbare UFO’s die niet op de radar verschenen. Was dat hier het geval? Ongetwijfeld moet de Braziliaanse krijgsmacht deze zaak, die een ogenblikkelijke perssensatie werd, wel bestudeerd hebben. Als het zo is dat hun radar niet in staat was dit object te ontdekken, dan is dat een reden tot ongerustheid. Aan de andere kant kunnen we ons de grote schok hiervan voor de Braziliaanse leiders van de regering en de krijgsmacht goed voorstellen.

Bron: http://irc.anomalies.net/archive/cni-news/CNI.0907.html

Meer: http://www.rense.com/ufo/mothership.htm
(Aan het einde van het Rense-artikel (in het Engels) de nogal sceptische repliek van de Amerikaanse ufoloog Don Ledger).

TERUG NAAR ARTIKEL