By Graham W. Birdsall

Overgenomen en vertaald uit UFO Magazine, uitgave nov./dec. 2002 door Paul Harmans

HET VARGINHA INCIDENT!

Het oorspronkelijke incident te Varginha (spreek uit Vaarzheena) in Brazilië vond plaats op zaterdag 20 januari 1996. Ondanks dat de wereld kleiner is geworden dankzij de snelheid waarmee het nieuws rondgaat, blijft het gebrek aan publieke kennis over het Varginha incident bestaan. Dit komt denk ik eerder door een taalbarrière dan door een gebrek aan ooggetuigenissen, welke het incident in overvloed bezit. Waarschijnlijk komt het omdat men in Brazilië Portugees spreekt in tegenstelling tot het Spaans dat wijd en zijd verbreid is in Zuid Amerika.

De enkele onderzoekers, en daaronder reken ik ook mijzelf, die al snel tot de conclusie kwamen dat dit incident, ofschoon het veel gelijkenissen vertoont met Roswell, in potentie veel en veel grootser is.

In 1996 was ik vier dagen in Varginha en interviewde veel getuigen. Ik vloog terug naar Engeland met een urgente boodschap, meegekregen van de vele leiders van wel 50 Braziliaanse UFO organisaties. Het bevatte de volgende zinnen: “alstublieft, vertel de wereld over wat er in Varginha is gebeurd. De mensen moeten de waarheid weten!”
In december 1998 was ik wederom in Brazilië om het “1e wereld UFO forum” bij te wonen in de hoofdstad Brasilia. Ik werd vergezeld door een voltallige Britse filmploeg die begon aan wat wellicht de beste televisiedocumentaire is ooit gemaakt over dit incident te Varginha. Recentelijk, augustus 2002, was ik weer in Brazilie. Nu om het "1e Internationale UFO Congres” in Fortaleza bij te wonen. Als resultaat van deze bezoeken en in het bijzonder het interview met UFO onderzoeker Ubirajara ben ik nu in de positie om verslag te doen van verschillende sensationele ontwikkelingen in de Varginha zaak.

Incident te Varginha - achtergrond

In de weken voorafgaand aan het hoofdincident op 20 januari 1996 waren er al honderden rapporteringen van waargenomen UFO’s boven de Varginha regio. Tot één van de betere kunnen we die van 13 januari rekenen, toen Afranio de Costa Brasil (31) en zijn negenjarige dochter Emeline een vreemd uitziend toestel zagen dat boven hun huis zweefde. Rond dezelfde tijd meldden talloze automobilisten dat ze waren gevolgd of opgejaagd door een vreemd gloeiend toestel.

Op zaterdag 20 januari rond 01.00 ‘s morgens schrokken Eurico de Freitas en zijn vrouw Oralina Augusta wakker door het vertwijfelde gehinnik van paarden en het onophoudelijke geblaf van hun drie honden. Toen zij zich buiten waagden waren beiden verbaasd een groot grijskleurig sigaarvormig object te zien dat langzaam en zonder geluid te maken over een nabijgelegen veld bewoog op zo’n vijf meter boven de grond. Eurico vergeleek de vorm van het vaartuig met dat van een onderzeeër en de beschrijving van het echtpaar kwam precies overeen met die van het object dat gezien was door Afranio de Costa Brasil en zijn dochter Emeline.

Later die dag kwam er een telefoontje binnen bij de brandweer van Varginha, met de vraag of zij konden komen kijken naar een vreemd schepsel dat was waargenomen in een park in de wijk Jardim Andere van de stad. (De brandweer in Brazilië is tevens belast met de taak rondzwervende, soms gevaarlijke wilde dieren te vangen.) Terwijl ze op zoek waren op een steile helling stuitte ze op een klein, ongeveer 1.20 m. groot tweebenig wezen. Het leek gewond te zijn en was duidelijk in nood. Het wezen had bloedrode ogen, een vreemde oliebruin gekleurde huid en drie duidelijk te onderscheiden bulten bovenaan zijn voorhoofd. Toen ze het wezen gevangen hadden, pleegde de leidinggevende officier een spoedtelefoontje naar een militaire basis te Tres Coracoes, zo’n 25 kilometer vanaf Varginha. Generaal Sergio Coelho Lima beval zijn troepen het gebied binnen te trekken en het van de buitenwereld af te grendelen. Volgens Henrique Jose, één van de vele ooggetuigen die de gebeurtenissen gadesloegen, werd het wezen in een houten kist gestopt en daarna overgedragen aan de militairen. Het werd vervolgens onder escorte afgevoerd naar de basis te Tres Coracoes.

Later die middag, zo rond 15.30, liepen drie meisjes, Liliane Fatima Silva (16) haar jongere zusje Valquira Fatima Silva (14) en hun vriendin Katia Andrade Xavier (22) naar huis in de wijk Jardim Andere toen zij een wezen zagen dat gebukt zat tegen een muur. Hun beschrijving daarvan kwam overeen met die van het eerder opgepakte wezen. Bang en met het idee dat ze de duivel hadden gezien rende de meisjes naar huis waar zij hun verhaal vertelden aan Luiza Silva, de moeder van Liliane en Valquira. Tegen de tijd dat Luiza op de plek kwam was het wezen weg. Er was echter wel een grote menigte aanwezig in de Benevenuto Bras Viera straat, die er getuige van was geweest dat brandweerlieden het wezen vingen. Verschillende getuigen beweerden dat kinderen stenen hadden gegooid naar het wezen, dat inéén gedoken bij de muur zat, voordat brandweerlieden hen wegstuurden.

Niet lang hierna ontmoette Ubirajara Rodrigues de meisjes en merkte dat zij nog steeds zwaar geschokt en getraumatiseerd waren door de ervaring. Professor John Mack, psychiater aan Harvard (USA) vloog kort na het incident naar Varginha en interviewde de meisjes gedurende twee uur. Hij is er zo van overtuigd dat zij de waarheid spreken, dat hij aangaf bereid te zijn, zijn diploma op te eten als hij het mis had.

Om deze zaak geheim te houden is een moeilijke taak voor de autoriteiten. Het was dagen erna het gesprek van de dag in geheel Varginha. Toen de landelijke media er van hoorde en massaal naar de stad kwam, verschenen er voorpagina grote artikelen in het gehele land en werd het vertoond op elk groot TV station.

Dankzij de inspanningen van onderzoekers zoals Ubirajara en andere toegewijde UFO enthousiastelingen die pamfletten verspreidden en op de deur klopten van honderden bewoners in het betreffende gebied, begon er gaandeweg een ongelooflijk verhaal te ontstaan.

Nadat het leger ook het tweede wezen onder haar hoede had genomen werd er later gezien dat militairen het naar het regionale ziekenhuis van Varginha brachten. Het werd daar vandaan weer overgebracht naar het Humanitas ziekenhuis, zo’n drie kilometer verderop omdat dit ziekenhuis over betere medische faciliteiten beschikt.

Op maandag 22 januari reed één van de drie legertrucks die bij het ziekenhuis arriveerden naar een zij-ingang en parkeerde recht voor de deur. Op zijn minst 15 personen van de medische staf waren aanwezig en waren er getuige van dat het wezen, dat nu dood was, in plastic werd verpakt door militaire verplegers die het daarna in een houten krat plaatsten en het deksel dichtschroefden. Het krat werd vervolgens geplaatst in de klaarstaande vrachtwagen en werd weggereden onder escorte van militaire voertuigen. Onder de militairen die aanwezig waren in het ziekenhuis waren: Lt. Kol. Olimpio Wanderley Santos, die de leiding had. Lt. Tenente Tiberio, Kap. Ramirez, Sgt. Pedrosa van S-2 militaire inlichtingen en die bepaalde voorvallen op een JVC videocamera opnam, Korporaal Vassalo en de soldaten de Mallo en Cirillo, die de vrachtwagen bestuurden waarin het wezen werd vervoerd. Men is van mening dat het konvooi rechtstreeks naar de basis reed waar het voor de nacht werd geparkeerd. Hetzelfde konvooi werd gezien toen het om 04.00 de volgende morgen, dinsdag 23 januari het gebied van Varginha verliet. Het konvooi reed in richting van de provincie Sao Paulo en arriveerde uiteindelijk op een basis te Campinas zo’n 300 kilometer van Varginha.

Een paar weken na het incident overleed plotseling de soldaat Marco Eli Cherese. (23) Hij had volgens zijn zus Marta Tavares deelgenomen aan het gevangennemen van één van de wezens. Hij overleed aan wat de autoriteiten noemden, een vreemde vorm van longontsteking. De betrokken arts beweerde dat er geen autopsie nodig was en beval het lichaam van Marco onmiddellijk te begraven. Medische dossiers, opgespoord door onderzoekers, geven echter aan dat zijn bloed 8% van een onbekende giftige stof bevatte.

Er wordt beweerd dat de lichamen van beide wezens uiteindelijk naar de universiteit van Campinas in Sao Paulo werden gebracht. Hier werden ze onderzocht in vier ondergrondse laboratoria. Twee daarvan waren van de universiteit zelf van de afdeling biologie en van geneeskunde. De andere twee laboratoria kwamen onder rechtsbevoegdheid van het technische centrum van de Braziliaanse luchtmacht. Eén daarvan is gelegen aan de Tamoios snelweg zo’n 6 kilometer buiten Sao Paulo. De andere op zo’n 17 kilometer afstand daarvan. Van beide laboratoria wordt beweerd dat zij ook metalen hebben ontvangen die geborgen zijn op een mogelijke plaats van een crash.

De autopsie is vermoedelijk uitgevoerd door dr. Badan Palhares van de afdeling forensische geneeskunde van de universiteit. Hij blijft dit echter naar buiten toe ontkennen, maar het wemelt op de campus van de geruchten over zijn betrokkenheid. Vreemd was wel dat hij tijdens een lezing aan een groep studenten in een reactie op een vraag van één van hen over zijn eventuele betrokkenheid antwoordde: “als je mij deze vraag over een paar jaar weer stelt, dan kan ik je waarschijnlijk in alle ongedwongenheid antwoord geven.”

Een vrouwelijke werkneemster van de universiteit, die haar identiteit niet vrij wilde geven, kwam later naar voren en beweerde dat beide universiteitslaboratoria de lichamen had ontvangen van de wezens die gevangen waren genomen in Varginha. Een ander vertelde dat het hoofd onderzoek hem had verteld dat de wezens werden bewaard in het instituut voor biologie. Een vrouwelijke werkneemster die nauw samenwerkte met dr. Palhares vertelde: “één van de lichamen arriveerde in het ziekenhuis in een metaalachtige kist met gaten er in en werd vervoerd door twee militairen.” Een andere getuige en persoonlijke vriend van dr. Palhares vertelde hoe hij op een keer de wezens als huiveringwekkend omschreef en zei: “op het moment dat dit wordt vrijgegeven, wil ik wel eens zien wie voor één minuut oog in oog kan staan met dit wezen.” Bovendien beweerde een mannelijke werknemer van de Amarais begraafplaats in Sao Paulo, dat tussen februari en april 1996 één van de wezens daar in de diepvries lag, bewaakt door een zwaarbewapende wacht.

Er zijn sinds kort twee frappante ontwikkelingen. Op 21 april 1996 zo’n drie maanden na het oorspronkelijke incident beweerde professor Terezinha Gallo Clepf (67) dat zij precies zo’n zelfde wezen zag dat door wat bosjes tuurde terwijl zij op een open binnenplaats stond in de dierentuin van Varginha. Mvr. Clepf is één van de meest vooraanstaande figuren in het land, wier bekentenis van een zekere waarde is en zeker nadat later talloze dieren, die gehouden werden in de dierentuin, dood gingen aan een ziekte die dierenartsen niet konden thuisbrengen. Drie weken later beweerde een automobilist dat hij bijna een botsing had met zo’n wezen in de buitenwijken van Varginha

Toen Bruce Burgess, presentator en producer van “TransMedia documentary” in Varginha arriveerde, ging hij al snel naar de brandweerkazerne om allen die bij het vangen van de wezens betrokken waren geweest te ondervragen. Nadat alles in eerst instantie werd ontkend en men vol hield dat het een normale dag was geweest, vertelde er, na lang doorvragen, toch iemand dat hij hem niets mocht zeggen over deze zaak omdat het geheim was. Vervolgens reisde Bruce naar de legerbasis waar hij hoopte op een officiële uitleg. Hij werd gedwongen om zes uur buiten de hoofdpoort te wachten eer majoor Calza verscheen en na een kleine discussie instemde dat het interview op film zou worden opgenomen. Majoor Calza die zich absoluut niet op zijn gemak voelde zei: "de verschijning van een buitenaards wezen heeft niet plaats gevonden, omdat het nooit officieel is bewezen... Wat er gebeurde was het volgende, op 20 januari 1996 waren er heftige stormen in Varginha en hier in Tres Coracoes. We hadden een ceremonie... We moesten ook wat militaire vrachtwagens terug brengen voor onderhoud omdat ze nog in de garantie waren, dus stuurden we twee vrachtwagens naar Varginha om dat te laten doen. Om het verhaal nog ingewikkelder te maken... Er waren meer toevallige voorvallen... In het ziekenhuis in Varginha... er was daar een lilliputter echtpaar dat een baby verwachtte wat echter samenviel met ESA... die een wezen in een vrachtwagen naar het ziekenhuis in Varginha brachten. Er moet verwarring zijn geweest tussen dit en het lilliputter koppel dat de baby verwachtte." Majoor Calza besefte niet dat hij zojuist de eerste autoriteit was die toegaf dat er niet alleen een wezen bestond, maar dat ook het leger er officieel bij betrokken was en het ziekenhuis. In dat ziekenhuis wordt echter ook krachtig en consistent ontkend dat dit voorgevallen is. Wat betreft het lilliputter echtpaar? Geen enkel daar op lijkend koppel lijkt er te bestaan. Er bestaat ook niet het geringste bewijs dat er in die bewuste nacht een baby is geboren.

Nadat ik door Brazilië ben gereisd en heb gesproken met letterlijk dozijnen van diegene die er bij betrokken waren in Varginha, vind ik dat het bewijs voor het werkelijk terugvinden van een gecrasht toestel en zijn buitenaardse inzittenden onweerstaanbaar is.

Anders dan de pogingen te Roswell om de zaak in de doofpot te stoppen, hanteert het Braziliaanse leger niet dezelfde normen als hun Amerikaanse tegenhanger. Te veel doorsnee mensen in Varginha kennen een vriend of familielid die er direct bij betrokken was. Brandweerlieden, politieagenten, soldaten, zusters, dokters; allen hebben familie en vrienden. Hetzelfde geld voor hen die dingen zagen en hoorden in Sao Paulo. Zelfs sommige van Brazilië’s bekendste en voornaamste journalisten sloten zich aan bij de UFO onderzoekers en zijn bereid de waarheid te ontdekken.

Als je kijkt naar de vele aantallen UFO boeken en televisiedocumentaires die er over het UFO-fenomeen gedurende zes jaar is verschenen, dan is het verbazingwekkend hoe weinig aandacht er aan het Varginha incident is besteed. Ik heb al verschillende redenen gegeven waarom dit waarschijnlijk zo is, maar er is geen enkel excuus om het te negeren.

“alstublieft, vertel de wereld over wat er in Varginha is gebeurd. De mensen moeten de waarheid weten!” Ik ben deze woorden nooit vergeten en ik heb gedaan wat ik kon in mijn werk om wereldwijde publieke interesse en aandacht van de media op te wekken. Ik zal daar mee doorgaan zolang ik in staat ben.

In het volgende uittreksel van het interview dat ik had met Ubirajara Rodrigues komen nieuwe en veelzeggende ontwikkelingen in de zaak naar voren.

Interview.

Deze rapportage is zeer belangrijk omdat het bevestigt wat andere ooggetuigen ook al vertelden over dat ze veel UFO’s zagen en een grote militaire aktiviteit waarnamen een week voor het incident met de wezens in Varginha.

UR: (Ubirajara Rodrigues) In de nacht van 13 januari zag Carlos de Souza, die een privé-piloot brevet bezit, een groot gestructureerd object dicht bij zijn huis in Tres Caracoes, dat ligt aan de rand van Varginha. Hij sprong in zijn auto en volgde het object via de hoofdweg. Na ongeveer 40 minuten zag hij het object naar beneden komen. Omdat hij piloot is was hij bezorgd dat er een vliegtuig neergestort was. Hij probeerde het gebied van de crash te vinden en reed over enkele smalle weggetjes. Uiteindelijk vond hij de locatie, maar was verbaasd daar militaire vrachtwagens te zien en soldaten die bezig waren wrakstukken van het veld te rapen. Het is belangrijk te melden dat de afstand tussen dit veld en de dichtstbijzijnde militaire basis ongeveer 9 kilometer is. Ik en andere UFO onderzoekers kregen van hem niet te horen waar dit veld lag. We zochten er zelf naar tot ongeveer negen maanden later.

GWB: (Graham W. Birdsall) Waarom toen wel?

UR: Hij was bang, omdat kort nadat hij op dat veld aankwam de militairen hem ontdekten en hem weg stuurden.

GWB: Heeft mr. Souza beschreven wat hij zag op dat veld?

UR: Nou, ten eerste vertelde Carlos ons dat voordat hij opgemerkt werd hij bijna beneveld raakte door een sterke ammoniakgeur, zoals bijvoorbeeld van stilstaand water. Dit is belangrijk omdat de drie meisjes (Liliane, Valquira en Katia) allen spraken over een sterke ammoniaklucht toen ze het wezen zagen en evenzo alle militaire getuigen die we in het geheim ontmoet hebben, maakten daar melding van. Voor mij is het een belangrijk aspect en niet alleen in de Varginha zaak. Ik heb twee hoofdstukken van mijn boek gewijd aan andere gevallen waarbij UFO’s waren gezien in of dichtbij water. Ik vraag mij af; kunnen UFO’s en hun inzittenden afkomstig zijn van een waterige omgeving?

GWB: Wanneer je praat over militaire bronnen en misschien is dit iets waar we het later nog over kunnen hebben, maar ik ben benieuwd hoeveel van die bronnen je bent tegengekomen die instaan voor die bepaalde nacht?

UR: We hebben er één van de luchtmacht, maar er zijn anderen van verschillende afdelingen van het leger die allemaal geholpen hebben om de verschillende delen van het verhaal aan elkaar te knopen.

GWB: OK... kunnen we nu teruggaan naar die nacht en wat Carlos feitelijk zag?

UR: Wel, Carlos zag bovenop één van de vrachtwagens een kraan die een groot brok materiaal optilde, ongeveer de maat van de achterkant van de vrachtwagen en het daar achterop neerzette. Al die andere stukken verspreid over het veld waren klein.

GWB: Vertel me iets meer over die kleinere stukken.

UR: Ze leken op papier, hij bukte zich om een stukje op te pakken en, precies als bij het Roswellincident, toen hij het in zijn hand verfrommelde en daarna zijn hand weer opendeed sprong het terug in zijn originele staat.
Wij als onderzoekers dachten er over dat dit verhaal van Carlos wellicht verzonnen was, maar nadat we al die militaire getuigen hadden gesproken lijkt het er toch wel op dat het echt gebeurd is.

GWB: Nadat hij gewaarschuwd was om weg te gaan, wat gebeurde er toen?

UR: Hij reed weg en later stopte hij bij een benzinestation om een blikje bier te kopen. Hij ging naar de toiletruimte en werd gevolgd door een militair. Deze bedreigde hem. Zelfs toen in Varginha de kranten en de TV volop berichtten over het incident met de wezens, was hij te bang om met zijn verhaal over wat er op 13 januari gebeurd was naar buiten te komen. Maar uiteindelijk deed hij dit alsnog.

GWB: Is er nog nieuwe informatie over wat er op 20 januari gebeurde?

UR: Het is belangrijk te weten dat ik objectief naar alle feiten kijk en de aspecten van deze zaak niet sensationeler maak, maar er grondig onderzoek naar doe. Op deze manier kwam ik een vermoedelijke ooggetuige op het spoor, een visserman. Later bleek dat hij een bewering had gedaan die niet waar bleek te zijn. Vanwege die valse bewering heb ik al zijn verklaringen afgewezen. Sinds 1996 heb ik naar schatting nog zo’n 100 mensen vanuit heel Varginha, die beweren iets te hebben gezien of te weten, maar ik heb hun verklaringen niet in mijn boek opgenomen omdat deze nog niet volledig gecontroleerd zijn.

GWB: De soldaat die overleden is, Marco Eli Cherese. Volgens sommige berichten op Internet werd het zijn familie verboden het lichaam op te graven en een lijkschouwing te laten verrichten. Zit daar waarheid in?

UR: Nee dat is niet waar. De familie heeft nooit om een lijkschouwing gevraagd, maar aan de andere kant hebben zij ook nooit de officiële verklaring van zijn dood geaccepteerd.

GWB: Kan je mij wat vertellen over de reactie van de media, hier in Brazilië, op het incident te Varginha?

UR: Ik ken geen enkel ander UFO incident dat zoveel aandacht trok dan dit. Elke journalist nam de zaak zeer serieus en velen hebben nog steeds interesse. Onder hen is de presentator van “Globo TV” welk station in bijna 90% van het land is te ontvangen. Hij volgt deze zaak al vanaf het begin en ik houd hem en anderen op de hoogte van nieuwe informatie. Ik wil iets belangrijks met u delen. Deze mensen wisten van het bestaan van onze militaire bronnen, maar zij hadden ze nog nooit ontmoet natuurlijk, dus besloten wij drie man uit de top van nieuwsmensen hier in Brazilië te selecteren en hen uit te nodigen om de feitelijke interviews met deze getuigen, die wij opgenomen hadden, te komen bekijken. Voordat we dat deden hebben we ze moeten laten beloven dat zij hun ethische regels zouden handhaven en we hebben ze laten zweren dat ze nooit de namen en rangen zouden vrijgeven van deze militairen. Dus de meest serieuze en gerespecteerde journalisten in ons land die de radio, tv en de krant vertegenwoordigen, weten nu dat de zaak betrouwbaar is en dat deze militairen getuigen werkelijk bestaan.

GWB: Hoeveel militaire getuigen hebben zij gezien?

UR: In het eerste jaar na het incident hadden we drie militaire getuigen. Vandaag de dag hebben we er zes. Zij hebben ze alle zes gezien.

GWB: Kan je over hun rang praten?

UR: Dat kan ik niet, dat is onmogelijk.

GWB: OK, maar kun je tenminste bevestigen dat zij niet mensen met een lage rang zijn, zoals bijvoorbeeld soldaten?

UR: Dat kan ik niet. Wat ik probeer te zeggen is dat wij getuigen hebben van de brandweer, de militaire politie en van de legerbasis. Het aantal mensen dat actief deelnam aan deze operaties is relatief klein en als ik over hun rang spreek is de kans groot dat zij geïdentificeerd kunnen worden.

GWB: Dat begrijp ik. Is er informatie, afkomstig van deze militaire bronnen, die de aanwezigheid van Amerikaans personeel in Varginha bevestigt of elders in de onmiddellijke nasleep van dit incident?

UR: Als ik dit beantwoord dan zou dat betekenen... OK, ik kan je vertellen dat één van onze militaire getuigen een officier is van de Braziliaanse luchtmacht en gelegerd is op de basis hier in Tres Coracoes. Hij vertelde ons dat hij in de nacht van 20 januari twee USAF officieren, volledig in uniform, op de basis zag arriveren met een helikopter van de Braziliaanse luchtmacht. (Ik heb de rang en naam gezien maar mag deze niet vrijgeven. GWB.) Dat is het. Meer kan ik niet zeggen, maar ik wil dat u en iedereen weet dat ik niet opzettelijk gegevens achterhoud.

GWB: Heb je een boodschap voor de mensen die geïnteresseerd zijn in het Varginha incident?

UR: Ik ben een UFO onderzoeker die geloofde dat slechts één procent van alle UFO rapporten rond de wereld echt was. Toen kwam ik bij deze zaak en ik ben gaan inzien dat onze regering en andere in de wereld, samenspannen om informatie achter te houden voor het volk. De Varginha zaak is belangrijk. Hoe sneller anderen, elders deze feiten beginnen te kennen hoe meer informatie wij hopelijk kunnen geven.

GWB: Ik wens je alle succes in het bereiken van deze doelen. Dank je.

UR: Bedankt Graham.

Twaalf maanden vanaf nu zal Ubirajara voor het eerst buiten Brazilië spreken op het volgende “22ste Leeds International UFO Congress” Hopelijk zal tegen die tijd met onze hulp, zijn boek in het Engels over het Varginha incident uit gekomen zijn. Twaalf maanden is een lange tijd in de UFOlogie, maar we hebben geleerd geduldig te zijn. Welbeschouwd viert volgend jaar het beroemde Roswell incident zijn 56ste verjaardag. Zal het Varginha incident een zelfde tijdslijn volgen? Om de één of andere reden heb ik zo mijn twijfels dat dit niet zo zal zijn. Er komen steeds meer getuigen naar voren die praten over hun betrokkenheid. Mijn vriend en collega dr. Leir vloog recentelijk naar Varginha en samen met Ubirajara ontmoette en interviewde hij een aanzienlijk aantal nieuwe getuigen, inclusief enkele van de medische staf. Ik ben ingewijd in zekere feiten en ik heb beloofd daar niet over te praten, maar ik vermoed dat het niet al te lang meer zal duren en iedereen over Varginha zal praten.

HET VARGINHA INCIDENT