LAATSTE INTERVIEW VAN DAN BURISCH
Transcriptie van het interview op video dat Bill Hamilton met Dan burisch had op 18 september 2002
Vertaald door Paul Harmans. December 2003.
Net voordat Dan Burisch permanent op Area-51 werd ‘opgesloten’,
zette Bill Hamilton een interview dat hij met Dan had op video. Hierin legt
Dan Burisch verschillende zaken uit. Van deze video bestond oorspronkelijk slecht
één exemplaar. Die kwam vervolgens in handen van ‘dondep’
(nu een hoofdrolspeler in het openbaren op het Godlike Productions Forum van
de werkelijke omstandigheden waarin Dan Burisch zich bevindt). Dondep is vanwege
het in zijn bezit hebben van deze video vanuit de VS naar Canada verhuisd, bepaalde
agentschappen waren namelijk naarstig op zoek naar deze video. Dondep heeft
vervolgens een kopie van de video gemaakt en deze naar Human Subject (een Nederlander
en dit is zijn nickname op het forum) gestuurd, zodat er een (veilige) kopie
in Europa (Nederland) was. Inmiddels heeft dondep een transcriptie (het gesprokene
omzetten in schrift) van de video gemaakt en de vertaling daarvan vindt je hieronder.
Natuurlijk maakt het zien van Dan Burisch terwijl hij dit allemaal vertelt veel
meer indruk dan enkel de tekst dat kan doen.
Deel 1
Bill hamilton: Oké, dat was ongebruikelijk niet? Jij werd meegenomen naar de Dulce faciliteit…
Dan Burisch: Dat was de eerste keer dat ik daarheen werd gebracht, naar LANL, ja (Los Alamos National Lab)
Bill hamilton: Ga verder en beschrijf het zoals je wilt.
Dan Burisch: Ik was aanvankelijk… mij werd niet vertelt waarom ik daar naartoe werd gebracht…eerst naar Watertown en daarna naar de Sector 4 faciliteit. (Het beruchte S-4 buiten Area-51) Ik werd gevraagd bepaalde objectglaasjes van Sector 4 te bekijken die het papillomavirus bevatten, deze glaasjes werden onder een elektronenmicroscoop geplaatst. Er waren grafische voorstellingen daar… Er werd mij gevraagd wat mijn kennis was van het papillomavirus, ik vertelde hen dat dat beperkt was en toen zeiden ze dat het de bedoeling was om mij mee te nemen naar een andere locatie. We stapten in een vliegtuig, een kleine Learjet en we vlogen naar het oosten. We zouden tenminste naar het oosten moeten vliegen gezien de ligging van de locatie. Na de landing stapte ik over in een helikopter, ik denk dat het een Black Hawk was, voor zover ik weet, ik ben geen expert in militaire luchtvoertuigen. Deze Black Hawk was zonder kentekenen. Er was niets dat opviel en we vlogen vanaf de landingsbaan naar, zoals mij werd vertelt, een onderdeel van LANL. Daar werd ik ingeladen in een witte bestelbus en reden we over een weg die behoorlijk hobbelig was. Uiteindelijk stonden zij ons toe, na ongeveer 15 minuten, de blinderingen voor de ramen omhoog te doen. Ik zag een aantal verkeersborden, één daarvan was een vierkant wit bord met zwarte letters en er stond: ‘R4’. Er werd mij toen vertelt dat wij (ik en twee andere heren) gebracht werden naar een faciliteit met de codenaam: ‘Sweetness’. Ze vroegen of ik ooit had gehoord van de: ‘Dulce faciliteit’ of de beweerde: ‘Sectie D’, zoals jij het noemde. (Hier lacht Dan terwijl hij in de richting van Bill buigt) Ik geloof dat dat het was waar jij onlangs aan refereerde. Ik vertelde hen dat ik er vluchtig wel eens iets over had gehoord en dat het naar men beweert bestaat en dat er een hoop uniek gepruts op biologisch terrein plaatsvindt binnen die faciliteit. Het busje draaide naar links en stopte recht voor een deur waar we werden opgewacht door twee heren, waarvan er één een US Marine Corps uniform droeg en de ander een grijs poloshirt met een zwarte kraag en een rood insigne, een zeer opvallend rood insigne met een zwarte driehoek… er stond iets geschreven in die driehoek… als je mij zou vragen over de oriëntatie van de driehoek dan zou ik zeggen dat het een gelijkbenige driehoek was, waarvan het middelpunt naar beneden wees, een platte kant boven. Ik vind het vervelend dat ik mij geen patroon meer kan herinneren, maar God is mijn getuige als ik zeg dat ik mij niet meer kan herinneren wat er binnen deze driehoek stond. Nou ja… we gingen naar binnen en naar links waar een wacht ons groette en ons voorzag van een oranje badge. We gingen door een hele reeks deuren die naar boven oprolden, naar een kleine hal met aan de rechterkant een lift die ons één verdieping naar beneden bracht. Toen we door die hal liepen viel het mij op dat er: ‘FM1’ op de deur gespoten stond. FM1, ik weet niet wat er bedoeld werd. Het werd mij niet vertelt. Als het zoiets betekende als het: ‘4-1’ voor sector 4, eerste verdieping op Papoose Lake dan zou ik veronderstellen dat de 1 stond voor de eerste verdieping. Het FM zou ik niet weten. Nadat we één verdieping naar beneden waren gegaan stapten wij uit… dat leidde tot een soort grappenmakerij… (Hier lacht Dan spottend) We stapten die lift uit en zij verruilden onze badge voor een blauwe badge. We moesten weer tekenen en er werden vingerafdrukken genomen. We werden naar een kleine kamer gebracht en ons werd vertelt dat zij een aantal zaken onder onze aandacht wilde brengen die te maken hadden met het papillomavirus en ze vroegen ons of wij ingelicht waren over het papillomavirus. Op dat punt keken ik en de twee andere heren elkaar aan met zoiets van: UMMMMM?!?! (Dan maakt een gek geluid en gniffelt). Hetzelfde als wat we een paar uur eerder gehoord hadden. Zij keken nogal verward, alsof iemand een verkeerde opmerking plaatste. Toen gingen we met onze blauwe badges in onze hand naar een tweede set liften en gingen nogmaals een verdieping naar beneden, stapten uit en kregen onze oranje badges weer terug. Of, die op onze eerdere oranje badges leken. Daaropvolgend gingen we in een… nou ja, ik ben nooit in de ondergrondse van New York geweest, maar het leek op een klein monorailsysteem, zoiets als ze in Disneyland hebben. Het is een monorail in het klein. We reisden enkele honderden meters met die monorail, stapten uit en werden begroet door een wetenschapper die ons vertelde dat hij ons zou begeleiden door de hal en ons op de hoogte zou stellen van onze verantwoordelijkheden. Op dit punt hadden ze bijna een burgerlijke opstand veroorzaakt omdat wij voor de duvel niet wisten waar ze ons voor nodig hadden. Ik werd op dat moment bezorgd omdat ze ons eigenlijk steeds dieper en dieper die faciliteit invoerden en er geleidelijk aan meer deuren op slot gingen. Maar gegeven het aantal beveiligingsmensen dat ze daar hadden, en ik moet zeggen eigenlijk al vanaf het begin waren er mensen die leken op AR-15’s, was het duidelijk een plaats waar je niet moest gaan vechten. Afijn, we liepen naar het eind van de hal en werden een spreekkamer binnen gebracht en daar werd ons gevraagd een voorstelling te geven van een analyse van een plasmische recombinatie in betrokkenheid tot begrensde enzymen op een uiteenlopende reeks huidmonsters en om segmenten te verwijderen van een retrovirus om dat, indien mogelijk, te verbinden met het genoom van het papillomavirus.
Bill Hamilton: Wat was de bron van deze huidmonsters?
Dan Burisch: De bron van deze weefsels was aangeduid met een J-nummer en een K-nummer. De twee wetenschappers die samen met mij gekomen waren, wisten niet meteen wat dat betekende. Dankzij mijn ervaringen op Sector 4 (S-4) wist ik vrij snel dat ik te maken had met monsters afkomstig van een J-ROD.
Bill Hamilton: Een buitenaardse biologische bron?
Dan Burisch: Ja. De J-ROD’s worden nog steeds omschreven – ondanks dat wat we weten van en betrekking heeft op de zaak van de tijd-paradox (tijdstegenstrijdigheid) – als Extraterrestrial Biological Entities (EBE’s) (Buitenaardse biologische Wezens) gegeven de dissociatie in tijd tussen de aarde en waar zij uiteindelijk terecht kwamen. (Dit behoeft enige uitleg op dit punt in het interview . De J-ROD’s zijn eigenlijk verwant aan ons mensen, zij waren ooit ‘ons’, maar zijn lang geleden de ruimte in gegaan en zijn veranderd van vorm en samenstelling. Zij zijn tevens tijdreizigers en zijn in de tijd terug gereisd naar de aarde en naar onze tijd, hun verleden. Vert.)
Bill Hamilton: Juist.
Dan Burisch: Ik doe niets zonder redenen. De twee wetenschappers die samen met mij waren kende ik niet voordat wij bijeen werden gebracht voor deze reis, maar ik verklapte ze het één en ander en vertelde ze van de K-24 monsters uit S-4, die speciaal betrokken waren bij het onderzoek project wat te maken had met ‘Project Aquarius’, waar ik toen hoofdwetenschapper van was. Ummmm… neem mij niet kwalijk, maar dit zijn moeilijke dingen om te zeggen met een naar mij starende camera. (Dan speelt nerveus met zijn bril terwijl hij praat)
Bill Hamilton: Ga maar verder in je eigen tempo.
Dan Burisch: (Lacht somber) Ik heb geen keus! MAAR… (Er klinkt gelach op de gang. Dan stopt en kijkt een moment somber naar de deur) volgend op mijn verklaring - die nu een ondervraging op gang bracht – wilden zij weten waarom ik hen over de K-24 monsters verteld had en het is het oude axioma dat als je gevraagd wordt: “waarom?” jij antwoord, “waarom niet?” De ondervraging werd op dat moment onderbroken en we werden naar een steriele ruimte met een aangepast schoon milieu gebracht, een afgesloten cabine met een schoon milieu, waar ons werd vertelt wat de werkelijke bedoeling van het project was. (Lange pauze) Ummmm… nu moet ik ZEER voorzichtig zijn (Lacht zuur)
Bill Hamilton: Is dit iets dat…
Dan Burisch: (Onderbreekt op een repeterende monotone wijze) Ik had geen voorafgaande ervaring met biologische oorlogsvoering. (Kijkt om zich heen) En ik heb geen leugendetector op mij aangesloten, ik had geen voorafgaande ervaring met materiaal voor een biologische oorlogsvoering. Het kwam als een verrassing voor me dat zij de mogelijkheid overwogen om een buitenaards retrovirus te recombineren met een aards viraal genoom en het mogelijk te gebruiken in een biologische, chemische oorlogsvoering of op zijn minst mogelijke activiteiten te ontplooien die kunnen leiden tot een biologische oorlogsvoering toegepast op het aardse.
Bill Hamilton: Huhh!
Dan Burisch: De potentiële kans, dat het gebruikt zou worden op die manier ging mijn ethische grenzen te boven. Het zou mijn ethische grenzen overschrijden die ik als wetenschapper aan mijzelf gesteld had en waarvan ik als wetenschapper geloof dat anderen uit de samenleving die aan mij zouden stellen. Het verschilde ook nogal van de morele grenzen, waarvan ik geloof dat de Schepper die mij als menselijk wezen heeft opgelegd. Daarom was mijn antwoord: nee! (Pauze) En ik dacht: nou dat was het en ik bedoel niet mijn medewerking… ik dacht dat het helemaal voorbij zou zijn. Zij gingen ermee akkoord mij onder te brengen in de faciliteit en daar ging ik met mijn snoezige kleine oranje badge naar een woongedeelte verderop met de tramlijn en een verdieping lager. Zij verwisselden niet mijn oranje badge toen ik die verdieping lager ging. Mijn ervaringen gedurende de nacht die ik daar doorbracht waren afschuwelijk. Weet je hoe het klinkt als je menselijke wezens hoort schreeuwen van de pijn?
Bill Hamilton: Ja…
Dan Burisch: (Lange pauze. Hij trekt een scheef gezicht, zucht met smart, met zijn ogen dicht en voelt duidelijk de pijn van de herinnering). Ik denk dat ik alles wel heb gezegd wat ik daarover moet zeggen.
Deel 2
Bill Hamilton: Heb je dergelijke activiteiten ook gezien op de Papoose Lake Site, S-4?
Dan Burisch: (Knikt ja met zijn hoofd) Ja, S-4 derde verdieping, dat is voornamelijk een woonvoorziening. Het heeft verschillende benamingen; het museum, het woonverblijf, de hal der martelingen… het dierenverblijf. Eén van de afschuwelijkste dingen aan de S-4 faciliteit is het reizen met de liften. Er dringen voldoende geluiden door in het liftensysteem en je hoort dan de ‘proefpersonen’ van de 3e verdieping, terwijl je in de lift staat op verschillende andere verdiepingen en de geluiden zijn gelijk aan wat ik in de Dulce faciliteit hoorde. Van tijd tot tijd kun je het geluid horen van andere gewervelde dieren: honden, katten, apen… gillend. Sommige daarvan konden zich op natuurlijke wijze gedragen, dat hing af van hoe ze gehouden werden in een steriele ruimte – en als ik zeg steriel dan bedoel ik niet de wijze van behandeling zoals in een verblijfplaats als een kennel, maar meer in kooien en zo nu en dan kon je de geluiden horen van (Hier raakt hij van zijn stuk) je broers en zussen.
Bill Hamilton: De J-ROD werd gehouden op de 5e verdieping, de onderste verdieping in een steriele omgeving.
Dan Burisch: (Knikt) Een onder druk staande steriele bol gevuld met waterstof. Ja.
Bill Hamilton: De bestanddelen die J-ROD inademde, verschilde die van onze stikstof/zuurstof atmosfeer en in welk opzicht?
Dan Burisch: In een verhouding waarbij het grootste deel van het onder druk staande mengsel bestond uit waterstof en zodoende hadden we een verschil in druk en een verschil in temperatuur. Het was een extreem koud verblijf daar, die steriele ruimte. Er was onvoldoende zuurstof in het gasmengsel voor menselijk leven zoals wij het nu kennen. Met andere woorden, als ik gevraagd zou worden om de steriele bol te betreden zonder het TES-pak, dan zou ik dood gaan, snel, door verstikking en door de koude.
Bill Hamilton: Was dat mengsel brandbaar?
Dan Burisch: (Knikt krachtig) Ja! Nou ja, niet brandbaar bij de temperatuur waarop het gehouden werd. Ja, het was extreem koud. Ik kan mij niet meer precies herinneren hoeveel graden… het is een lange tijd geleden dat ik er binnen was.
Bill Hamilton: Wanneer was het dat je er voor het laatst binnen was, was dat 1994?
Dan Burisch: Ummmm…
Bill Hamilton: 1995?
Dan Burisch: (Lacht veelbetekenend) Oh, je zinspeelt waarschijnlijk op het Q-94 document, Dat is in feite een datum. (Mompelt wat omdat B.J. de kamer binnenkomt) Het beruchte 109a en b, c, d, en e. Jammer genoeg is de rest van het document niet… niet uitgelekt.
Bill Hamilton: Nu, dat laatste… (Hier valt Dan hem in de rede en maakt zijn gedachten af en ondergaat duidelijk pijnlijke herinneringen en zegt: “Het spijt me, ik dacht even aan hoe het naar buiten kwam en wat er gebeurde met mijn vrienden”).
Bill Hamilton: Dat verzoek, dat je afwees op Dulce en waar zij niet zo blij mee waren…
Dan Burisch: Ik wees dat verzoek de volgende morgen af, waarop er werd gedreigd dat ik een permanente bewoner zou worden (lacht spottend) en ik vroeg of ik naar de: ‘kennel’ zou worden gebracht. Zou dat mijn huisvesting worden? Zij lachten dat weg, bijna gemeen en ik werd later in de middag vervoerd naar de luchtmachtbasis hier op Nellis, waarvandaan ik weer terug werd gebracht naar Watertown (Insider-jargon voor Area-51) en vrijgelaten (Grinnikt somber) om mijn eigen werk te doen.
Bill Hamilton: Heb je het idee dat je meer inzicht hebt gekregen over waar het programma over ging en wat Majestic aan het doen was?
Dan Burisch: (Valt Bill in de rede) Nou ik weet heel goed wat Majestic doet op een paar verschillende vlakken. Ik ken niet alle activiteiten. Ik ben niet ingewijd daarin, maar ik weet heel goed wat de activiteiten zijn wat betreft de connectie met de J-ROD’s. Ik weet heel goed wat voor soort ‘werk’ zij verzet hebben met betrekking tot Project Raindancer, dat een onderdeel is binnen het Chemtrail Project en ik weet heel goed wat hun betrokkenheid is bij het ‘BCW’ werk (Biologische, Chemische Oorlogsvoering) waarbij retrovirussen zijn betrokken.
Bill Hamilton: Heb je enige aanwijzingen dat wij nog steeds gevangen zitten in een tijdlijn die afstevent op een toekomstige catastrofe?
Dan Burisch: (Lange pauze, hij overpeinst de vraag). Je hebt het over de Doctrine of Convergent Timeline Paradox). (DCTP) (Doctrine van de Samenvallende Tijdlijn Tegenstrijdigheid).
Bill Hamilton: Je wilt er misschien wat over vertellen?
Dan Burisch: Nou, zoals ik het begrijp… ik heb geen persoonlijke… hoe kan ik een persoonlijke ervaring hebben gehad met een tijdstegenstrijdigheid? (Haalt zijn schouders op, gebaart smekend en lacht nagenoeg ongelovig). Afgezien dan van het leven in de realiteit waarin wij bestaan… maar van wat ik er van begrijp, van wat ik er over heb gelezen en van de gesprekken waar ik bij betrokken was, leven wij in feite in een droombeeld, een wezenlijk droombeeld, welke een mengelmoes is samen met de ware tijdlijn die wij normaal associëren met bewegen van A naar B, wat als resultaat heeft dat er een samenhang is met de tijd op de klok. En een mengelmoes eraan toegevoegd van fouten bovenop onze werkelijkheid die wij in de toekomst maken door te trachten terug te keren in ons verleden om deze problemen voor onze toekomst te corrigeren. De gevolgen daarvan hebben eerder een mengelmoes dan een splitsing in de tijdlijn tot gevolg, zoals mensen als Michio Kaku dat veronderstellen. Ik ben geen theoretische natuurkundige, ik ben slechts een bescheiden bioloog die kijkt naar patronen… maar het wordt een mengelmoes, tezamen met een ware betekenis voor ons, de dingen die gebeuren staan te gebeuren in de toekomst met onze huidige tijdlijn die een onderbreking in de tijdsstroom ondergaat, in plaats van een splitsing in twee tijdsstromen, wat gebeurt zogauw wij met zaken gaan rommelen. We trekken dan een tweede tijdsstroom in de huidige realiteit. Het probleem daarmee is… zoals ik het begrijp, is dat we het meer dan één keer deden en wat we dan krijgen is een soort sneeuwbaleffect. Een tijdsstroom bovenop een tijdsstroom, bovenop een tijdsstroom. (draait zijn hand voortdurend rond in de lucht).
Bill Hamilton: Oké, ik begrijp wat je zegt, een spiraal binnen een spiraal.
Dan
Burisch: Ja, het lijkt meer op… wel, vanuit mijn stelling beweegt
het van A naar B (Hier draait zijn hand opnieuw en wijst waar de rondgang terugkeert
en zich verenigd met de string) bochten makend op deze manier en elk van die
knooppunten wordt een overlapping van een tijdsstroom. Dus hoe meer we ermee
rommelen, hoe erger het wordt.
Bill Hamilton: En de kritieke tijdsperiode komt binnen tien
jaar?
Dan Burisch: (Knikt geen nee en geen ja met zijn hoofd) De kritieke periode volgens de geschiedenis (hier vertrekt zijn gezicht zich in een ongelovig lachje) welke technisch gesproken op dit moment nog niet geschreven is… Als je naar buiten zou lopen en dit zou zeggen (gebaart plechtig naar de deur) zouden ze je betichten van onsamenhangendheid! (Lacht en fluistert dan: “dit moest ik zeggen”!) De geschiedenis is op dit moment nog niet geschreven, als je van hier naar buiten zou lopen. (Nu is hij uiterst serieus) Maar volgens de geschiedenisboeken die ik heb gelezen, is er een probleem, tenzij ze later iets over de tijdsstroom heen leggen dat het of corrigeert of ons uit de tegenstrijdigheid haalt waarin wij leven en ik zou voor de duvel niet weten waarom dat zou gebeuren. Ik pretendeer niet dat ik dit soort dingen begrijp. Leg een objectglaasje voor me neer en ik doe er een microanalyse op, oké. (Hier lacht hij en richt zich tot B.J.) (Richt zich dan weer tot Bill en de camera) Maar ja, zo rond 2012 - we spreken dan over de beroemde 21e december 2012, de Maya-berekening - zal de beweerde catastrofe zich voordoen. Zo rond die datum ja... en zou ik niet weten wat we er aan kunnen doen.
Bill Hamilton: Maar er zal een splitsing plaatsvinden om het zo maar te zeggen, onder de mensheid?
Dan Burisch: (Knikkend) Volgend op de catastrofe zal er een splitsing plaatsvinden tussen hen die een meer spiritueel pad zullen volgen en zich zullen verplaatsen naar plaatsen zoals de maan en Mars en dan voorwaarts, door naar Orion. En tussen degenen die een meer rudimentair pad zullen volgen, omdat dat de beweerde ‘spirituele’ eigenschap van de mensheid is, gezien vanuit hun filosofie op dat tijdstip, welke ons zal leiden naar het niets geven om de urgente problemen van de dag omdat we te druk bezig zijn met het uitvechten van onze onbeduidende religieuze strijd, die dan op zal gaan in een meer logische, mathematische, numerologische filosofie. Deze lieden zullen langzamer ontwikkelen vanwege het gebrek aan ambitie – spirituele ambitie – dan hen die geleidelijk aan weg trekken naar het Reticulum zonnestelsel en daar de J-ROD’s worden.
Deel 3-a,b
Bill Hamilton: Door welk proces worden zij J-ROD’s, is het een soort van stralingsmutatie die plaatsvindt in hun celstructuur?
Dan Burisch: Nou, de aanpassing aan de straling vindt een tijd na de catastrofe plaats. Nu, dit is volgens wat ik gelezen heb. Het enige dat ik met zekerheid kan zeggen, met verdomde zekerheid, komt via de communicatie over en weer die ik had met het wezen op S-4. Ik kan niets officieel zeggen over de eigenaardige stralingsaanpassing die zich voordoet op weg naar Orion. De spirituele helft van de soort volgend op de catastrofe… afgezien van de paar dingen die ik erover gelezen heb en onbelangrijk gekeuvel erover door uhh… Jehova’s… maar de J-ROD’s ondergaan een aanpassing aan de straling tot de vorm die we nu op dit ogenblik… uhh, het gezegde ‘op dit ogenblik’ is wat relatief als het deze onderwerpen betreft, maar die we nu op het ogenblik zien en het gevolg zijn van de tijd en de straling, nadat zij verhuisden naar het Reticulum systeem, waardoor ook hun lengte begon af te nemen door de werking van micro-evolutionaire veranderingen. De grootte van de ogen kwam ook daardoor. maar de… de… er gebeurde iets tijdens hun reis terug in de tijd, het is een deel van het probleem… Waar zij feitelijk landden, in het land van bekoring (Bijnaam voor de staat New Mexico) voordat de structurering van hun ogen plaatsvond.
Bill Hamilton: (Langzaam, verbaasd) Het land van bekoring…
Dan Burisch: (Veelbetekenend knikje) Uh-mm, 1947.
Bill Hamilton: Oké, New Mexico, juist?
Dan
Burisch: Ja, en ik ben er niet helemaal zeker van hoe serieus de jonge
dame erbij betrokken was en hoe dit allemaal past in mijn eigen leven, mejuffrouw
June Crain. (Dan Burisch heette ook Crain voordat hij zijn naam in 1995 op eigen
verzoek wijzigde. June Crain wordt in veel overleveringen rondom Roswell vermeld)
Maar de kleine wezens die daar gevonden werden, waren niet helemaal volwaardige…
wat ik wil zeggen… geen volwaardige Grey’s op dat tijdstip en konden
nog niet beschouwd worden als J-ROD’s omdat ze nog niet waren verhuisd
naar het Gliese systeem om geleidelijk aan, verwachtingsvol het probleem te
corrigeren dat zij voor ons erger zouden maken, maar… (Hier slaakt Dan
een grote zucht) …tegenstrijdigheden…
Bill Hamilton: Dus dit kan…
Dan Burisch: Ik kan onsamenhangend klinken. (Lacht hardop richting B.J. en zij lacht mee.)
Bill Hamilton: Dus zij hebben een bepaald moment bereikt waarop zij ruimte en tijdreizen tot ontwikkeling brachten, maar niet in de laatste fase, eerder in de eerste?
Dan Burisch: Nou, hun evolutie was nog niet compleet op dat punt. Compleet zoals op het punt waarop ik de ervaring van de ontmoeting had met de ‘heer’ die verbleef op S-4. (Pauze). Het is moeilijk… wij werden getraind om hen ‘specimen’ te noemen en zij zijn eerlijk gezegd geen specimens. Mensen zijn mensen. Maar zij hadden toen nog niet de donkere ogen ontwikkeld. (Dan bedoeld hier weer de wezens die bij Roswell waren betrokken) In feite was dat een micro-evolutionaire verandering die optrad vanwege de specifieke zonnestraling welke voorkomt op de planeet waar wij – ik bedoel de kleine lieden – ook naar verhuisden en deze veranderingen begonnen juist vorm aan te nemen op het moment dat ze bezig waren met het uitvoeren van tijdreizen en zij in 1947 landden. Dus hun ogen hadden feitelijk een structuur die wel groter was, maar verder heel gelijk aan de onze, welke ze nu niet meer hebben. Maar dat kan de variërende opvattingen verklaren over de donkere ogen en de ogen die beschreven werden door de getuigen van Roswell bij de, ik geloof de Brazel ranch of zoiets. Ik begrijp dat er nogal een verschil was tussen de twee beschrijvingen. Ik heb geen van de lichamen gezien of iets anders dat van Roswell afkomstig was, dus ik kan hier niet met zekerheid over praten… je vroeg mij om het rustig aan te doen wat betreft deze situatie, dus ik: (Dan leunt naar voren en gebaart excuserend naar Bill en de camera.)
Bill Hamilton: Juist. En je kreeg geen uitleg over wat er toen precies gebeurt is bij Roswell?
Dan Burisch: In de instructieboeken stonden vermeldingen… oké. En er stond waarschijnlijk een zeer serieuze uitleg in, maar toen ik voor de eerste keer naar het Groom gebied (Deel van het Area-51 complex) werd gebracht en waar we werden voorzien van de instructieboeken, gaf ik er eerlijk gezegd niet zo om. Ik dacht dat ik daar was, om heel eerlijk te zijn tegen je, om te werken aan een soort… bio-herstelprogramma?.. Uhh, wat meer beruste op een uiteindelijke realiteit zoals het Raindancer programma. Je weet wel het Raindancer en het chemtrail programma… omdat ik in die tijd niet alleen uitzonderlijk geïnteresseerd was in de weefselleer en de leer van de ziekelijke vervormingen van weefsel, maar ook uitzonderlijk geïnteresseerd in biologie en dat is wat mij onder de aandacht bracht van NASA en waarom die lui mij wilde hebben, en het AVL project, het biologische laboratorium project, enz, enz. Dus ik was niet bijzonder geïnteresseerd en in feite… in feite, voordat ik de ervaring had met de ‘heer’ in de steriele bol, dacht ik echt, dacht ik eerlijk, dat mensen die in buitenaardsen geloofden niet goed bij hun hoofd waren. (Hier haalt Dan de schouders op en schud met zijn hoofd en zegt: “sta ik mooi voor gek”!)
Bill Hamilton: Waren er geen andere buitenaardsen op de Dulce faciliteit, of ben je daar niets van gewaar geworden?
Dan Burisch: Ik werd in feite tijdens een conversatie op de hoogte gebracht dat er ontwikkelingen waren waarbij zij in feite hybriden het licht lieten zien. (Pauze) En het is ondenkbaar, we zitten midden in een tijdstegenstrijdigheid, ons eigen nageslacht maakt die tijdstegenstrijdigheid slechter… (pauze) en wij VOEGEN er ook aan toe. Alleen God weet waar dit toe zal leiden, gewoonweg omdat wij dit PRODUCEREN, dit… ik wil niet zeggen ‘monsters’ omdat we niet weten WAT het is om heel eerlijk met je te zijn. Ik weet wel dat we het proces van de natuurlijke selectie hebben opgepakt en het uit het raam hebben gegooid! (Dan raakt nu emotioneel) En dat is niet het enige wat we hebben gedaan, we zijn weloverwogen achteloos bezig geweest met onze toekomst! Het heeft mij uitermate boos gemaakt omdat ik ons in de gaten houd… jongen, ik moet op mijn taal letten nu! Ik houd ons in de gaten terwijl we onze wereld verprutsen met ongeïnteresseerdheid.
B.J. Wolf: En ook met arrogantie…
Dan Burisch: Ja, zo goed als. Zodra je twee dingen samenvoegt welke niet bedoelt zijn om samen te gaan (Hier draait hij zich naar Bill en gebaart met zijn onderarm). Het is het oude liedje, als je naar de populaire films gaat over dinosaurussen en mensen die door 65 miljoen jaar geschiedenis gescheiden zijn, in die… die Jurassic Park film of wat dan ook, de verkrachting van de natuurlijke wereld, bij God het is zo! Wij verkrachten haar! (Dan raakt nu echt bezield, je kunt je indenken dat dit werkelijk is wat hem kwaad heeft gemaakt) Vervloekt zijn wij daarvoor! Vervloekt!
Bill Hamilton: Wat hopen zij te bereiken door deze hybriden voort te brengen?
Dan Burisch: Dat hebben ze niet gezegd.
Deel 4-a
Bill Hamilton: En wat hopen zij te bereiken door deze hybriden voort te brengen?
Dan Burisch: Dat hebben ze niet gezegd. Niet precies… ik kan theoretiseren dat wat ze doen, is het Aquarius project oppakken en het tot de volgende stap brengen… het volgende niveau zoals je wilt. Zoiets als de atoombom pakken en hem ombouwen tot een waterstofbom, ongeacht het kwaad dat er uit voort komt.
B.J. Wolf: Aan het eind van het Q-94 document doe je hierover een paar tamelijk krachtige bewering…
Dan Burisch: Barbaarse types (Op dit punt wordt Dan’s manier van doen meedogenloos en zijn emotie verdwijnt) Kijk het probleem is het volgende: we hebben virussen welke gelegen zijn in ons genoom. Wanneer je begint met het combineren, clonen zo je wilt bij gebrek aan een betere term, van de retrovirussen welke aanwezig zijn in ons genoom - waarvan we zullen zeggen dat dat natuurlijk is… en alleen God weet wat er WERKELIJK nog meer in zit vanwege de werkelijkheid waar we mee te maken hebben… - en die dingen waarvan we weten dat ze er niet in zitten… wat zullen we mogelijk opwekken? Kan iemand ons vertellen wat de oorsprong van de virussen is? Ze vertellen ons dat het evolutionaire archieven zijn, ze komen uit de onheuglijke tijden van de geschiedenis van de evolutie van het leven op aarde. “Werkelijk”? (Dan vraagt dit retorisch) Hoe jong waren wij toen het leven zich ontwikkelde op deze planeet? (Dan is nu net zo geanimeerd als Bruce Willis op zijn hevigst) Of in feite werd gezaaid? Hoe jong waren we toen? Hoe weten wij dat? Dat weten we niet. Dat is dus ook zo… wat betreft het gevaar dat aanwezig is binnen het project waaraan ik momenteel werk.
Bill Hamilton: En dat is het Staarflower Project…
Dan Burisch: Het is een ondergroep van het Staarflower Project. Ik had oorspronkelijk… het is genaamd de Lotus. Staarflower was het overkoepelende project daarboven.
Bill Hamilton: Nu zie ik dat het op twee manieren geschreven is… Starflower en Staarflower.
Dan Burisch: de manier waarop ik het oorspronkelijk voor mij zag was Star en dan zie je het op de manier waarop ‘zij’ het toepaste, binnen het bestaande classificatiesysteem en dat was Staar.
Bill Hamilton: Verwijst dat naar een groep?
Dan Burisch: In feite wel, het is een ‘bonenkist’ Wij verwijzen naar groepen als ‘bonenkisten’. Ik zit in een bepaalde bonenkist met de naam Aquarius. Er is een Staar bonenkist en die groep houd zich specifiek bezig met tijdsvraagstukken en zaken met betrekking tot het grotere milieu van buitenaardse interactie en met de geschiedenisvraagstukken met betrekking tot het stempel dat buitenaardsen op oude beschavingen hebben gedrukt en hoe zulke stempels ons vandaag de dag beïnvloeden. Dit is zoals ik het begrijp, maar het is niet mijn bonenkist.
Deel 4-b
B.J. Wolf: Ik wil even teruggaan naar iets voordat je begon te praten over Staar…
Dan Burisch: (Woelt rond in zijn stoel) We krijgen elk ons kleine funky… funky Aquarius uh…
B.J. Wolf: Ik wil even teruggaan naar iets dat je zei: “aardse virussen zijn een archief”. Echter, eerder heb je al gezegd dat ze je gevraagd hadden om ‘niet aards bronmateriaal’ te manipuleren en… het te verstrengelen met iets dat aards was, dus als we proberen bronmateriaal af te tappen dat buitenaards is en viraal van aard, dan gaan we terug in de buitenaardse geschiedenis en proberen we een buitenaards oeroud virus te vinden omdat we op dit ogenblik niets van de buitenaardsen weten?
Dan Burisch: Ten eerste heb ik dat niet gezegd. Allereerst moet ik je corrigeren dat virussen evolutionaire archieven zijn, ik zei: “tegenwoordig denkt men dat virussen evolutionaire archieven zijn”. Ten tweede, graaien wij in de oersoep van het menselijk genoom en mogelijk maken we andere gecodeerde retrovirussen buit en activeren deze als gevolg van de huidige tijdsonderdompeling van onze lepel. (Hier is Dan de doodserieuze wetenschapper met zijn wijsvinger tegen de slaap om te overdenken). Ja mogelijk doen we dat. Ten derde, (hier neemt hij zijn bril af, sluit zijn ogen in een fronsende grimas en rust met zijn slaap op zijn vingers) Weten wij wel heel zeker wanneer het bepaalde percentage van het mesenlijk genoom, dat we kennen als virusachtig en als sommige andere fragmenten, virologische fragmenten tot stand kwam. Weten we het percentage dat tot stand kwam via natuurlijke selectie… micro-evolutionaire kans… Ik ga mijzelf niet tot apen-oom classificeren (hier lachen B.J. en Bill beiden) ondanks dat ik het kan accepteren als het de ultieme realiteit is, waarom niet! Als ik kan accepteren wat ik al in mijn leven heb gezien dan ben ik ook in staat dat te accepteren. Zijn wij in staat onderscheid te maken tussen die twee, dat is de vraag denk ik.
B.J. Wolf: Dat is mijn vraag…
Dan Burisch: Het antwoord is: ‘NEE’, tenzij we meer informatie krijgen van de Orion lieden, om het even voor de duvel wie zij zijn, waarlijk… Wij, de spirituele voorouders, of wat dan ook… ik weet het niet, ik heb geen directe ervaring met hen… of ontvang geen informatie meer van de J-ROD’s waarmee ik contact had. Dan is het antwoord (als we geen voorouders zijn) “Nee, dat doen we niet”. Zijn we het ‘mogelijkerwijs’ wel. Ik weet niet wat de aard van de informatie zou zijn die van hen komt, omdat zij mij niet voorzien van die informatie.
B.J. Wolf: Wat jij krijgt is in compartimenten verdeeld… precies datgene waarvan zij denken dat je het moet weten (hier zegt Dan’s lichaamstaal: Hallo, ja natuurlijk!)
Dan Burisch: Kijk, als bekend wordt dat wij in de moeilijke situatie zitten waarin we zitten, wat zal dat teweegbrengen??? Hoe gaat dat ons helpen of hinderen? Verdomt, ik zou het niet weten!! Zal het gezamenlijke intellect van de huidige mensheid ons naar een positiever antwoord leiden? Kijk naar de staat waarin de wereld verkeert! (Hier loopt B.J. heen en weer achter de camera en Dan volgt haar met zijn blik)
B.J. Wolf: Het kan niet veel erger worden!
Dan Burisch: Wat gaan we er aan doen? Gaan we dit overhandigen aan Kofi Annan en de Verenigde Naties?? Hah, hah!! Ik heb niet de bedoeling de kleine man te kleineren! Hij is een intelligente, bewonderenswaardige man! (Hier lijkt Dan op en klinkt als Bruce Willis op zijn enthousiasts) Maar wat voor de duvel gaat hij ermee doen? Wat voor de hel zal hij ermee doen? Wat stelt het gezamenlijke intellect van de mensheid voor, gegeven de huidige mentaliteit? Bedriegerij!! Die ons nog sneller ter ziele zal laten gaan door het toenemen van meer en meer opdeling van de menselijke populatie!! We hebben zelfs nog niet door, dat DEZE god (wijst naar links) en DIE god (wijst naar rechts) en DEZE god (links) en DIE god (rechts) ALLEMAAL DEEL UITMAKEN VAN DEZELFDE GOD!!! Dus hoe voor de hel gaan we dat probleem oplossen? Het maakt niet uit hoe je Hem noemen wilt: Hij, Het, Haar of wat dan ook… dat prachtige wezen waar wij allemaal vanaf stammen!! Mensen willen alles bezitten, BEHALVE de oplossingen. Dat is wat ons zal bevrijden, als we over de oplossing beschikken, maar ‘ZIJ’ willen de ‘methode’ bezitten om het te krijgen.
Hier mist een gedeelte.
Dan Burisch: De steriele bol rees op via een irisdiafragma in de vloer. Ze hielden hem (J-ROD) in een afgescheiden ruimte, ik weet niet wat ze aan het doen waren terwijl hij daar verbleef en voordat wij binnenkwamen. Dat hebben zij me nooit vertelt, oké? In ieder geval werd het 4-5 predikaat hem gegeven om hem te plezieren, vanwege de som der getallen en dat is ook waarom zij in feite een basis bouwden met 9 verdiepingen. Er is in het verleden een aantal personen geweest, Robert Lazar geloof ik, die vermeldde er negen. Om naar binnen te gaan bestond er een toetredingsteam als wij hem medisch onderzochten in een aangepast pak terwijl we sonde inbrachten en
Hier mist een gedeelte.
Ik werd gevraagd om specifiek uit te vinden wat de oorzaak van het probleem was en had in die tijd nog geen idee van die tijdstegenstrijdigheidszaak en zo, ik had geen aanwijzingen daarvoor. Ik was gewoon bezig een vriend te helpen. Uiteindelijk werd er vastgesteld dat de enige manier een clone poging, of clone therapie zou zijn, genetische therapie. De enige manier om daarmee door te gaan zou het voortbrengen van hybrideverbindingen zijn tussen huidige genomen, menselijke genomen, een huidig menselijk genoom met hun (J-ROD) huidige genoom. Wij dachten een beetje over een pril menselijk medium (ik ga niet in op de herkomst van dat prille menselijk medium) zodat we een genetische verbinding konden maken tussen het prille medium en zijn (J-ROD) materiaal, een gedeeltelijke verlichting van de perifere neuropathie. Dit leidde vervolgens naar het volgende niveau, waar we al eerder over spraken en dit leidde ook tot het eind van het Q-94 document zoals we zagen.
Bill Hamilton: Kun je ons iets vertellen over je motivatie om dit materiaal te openbaren aan het publiek?
Dan Burisch: Natuurlijk, dat is geen probleem, we kunnen in Amerika vrij spreken. In 1986 werd ik verteld ‘dien wat je te dienen hebt’ (‘be all you can be’ militaire uitspraak?) Er werd mij niet vertelt dat het een ontduiken van de grondwet van de Verenigde Staten was om te dienen wat ik kon. Mij werd niet vertelt dat er een zekere uitzondering van de grondwet van de Verenigde Staten was binnen het onderdeel waarin ik werkte. Ik heb een nadrukkelijk gevoel van vrijheid en ben opgegroeid in een redelijk vrije omgeving. Dat ik mij begeven heb in de slavernij waarin ik mij nu bevind, is reden om te zeggen: ‘genoeg is genoeg’. En voor mensen die waarschijnlijk denken dat ik het voor hogere waarden doe en dat ik er daarom uit wil, de reden die ik je net gegeven heb is een persoonlijk, ik wil er uit verdomme.
Bill Hamilton: Weet jij wie er aan het hoofd staat en aan de
touwtjes trekt van deze vertoning?
Dan Burisch: Die weten waarschijnlijk dat ik vandaag hier zit. (kamer in de bibliotheek te Las Vegas). Ik ben er zeker van dat ze dat weten. Nu, in elk geval of ze willen dat deze informatie naar buiten komt en weten ze dat ik hier zit of ze weten niet dat ik hier zit, ik weet het niet… ik weet het niet. Dat is de grote vraag: ik heb gehoord van een project met de naam ‘Patchwork’ wat een langzaam vrijgeven van informatie voor het publiek behelst en ik weet enkel een zekere hoeveelheid. Ik weet niet alles. Wie er aan de touwtjes trekt? Je vroeg wie er aan de touwtjes trekt?
Bill Hamilton: Ja.
Dan Burisch: Ik ben te weten gekomen van een groep met de naam Committee of the Majority. (Comité van de meerderheid) Dit Comité is opgebouwd uit 33 man. Zij zijn vrijmetselaars en het zijn mensen die zich in de hoogste posities bevinden van onschendbaarheid en macht binnen de Verenigde Staten en andere regeringen.
Bill Hamilton: Dat Comité heeft leden niet beperkt tot de Verenigde Staten alleen?
Dan Burisch: Voor zover ik het begrijp, ja. Het is moeilijk voor mij om namen te noemen van mensen en ik weet niet zeker of zij erbij horen. Het is ook gevaarlijk omdat ik juist voor vrijheid pleit, voor mijzelf.
Bill Hamilton: Hoe past de groep: ‘Majestic 12’ hier in?
Dan Burisch: Majestic 12 is een groep wetenschappers en wetenschappelijk adviseurs die voor het comité werken. Ik heb met hen te maken gehad toen ik betrokken was bij ‘Project Aquarius’ en de documenten, waarvan jij ook afweet, moest sturen naar Majestic 12. Het uitgelekte materiaal van mijn overleden vrienden. En ik had omgang met hen op dat niveau. Een van de leden van Majestic 12, of ik moet eigenlijk zeggen een van de beweerde leden, was aanwezig bij de steriele bol toen ik daar binnen was. Ik heb zijn naam eerder genoemd. Dit kan alweer een risico zijn voor mijn vrijheid, dus ik moet voorzichtig zijn.
Bill Hamilton: Oké.
Dan Burisch: Zijn voornaam is Zbigniew* en verder wil ik niet gaan. Ik had een persoonlijke ervaring met deze man Zbigniew. Hij was in feite aanwezig in S-4 toen ik betrokken was met de J-ROD zaak. Uitgaande van het Aquarius project werd ik van hoog tot laag nader betrokken met het Committee of the Majority. Ik geloof dat de Majestic 12 groep alleen betrokken is bij zekere buitenaardse projecten die aan de gang zijn binnen de gemeenschap. Het project waar we nu aan werken bijvoorbeeld, is niet noodzakelijkerwijs een buitenaards georiënteerd project. Dus vanwege het feit dat ik verteld werd geen dingen te zenden aan de 12 van Majestic, wat betreft de documenten die ik opstelde, is dat voor mij een indicatie dat zij alleen te maken hebben met een zekere deelverzameling van de wetenschappelijke projecten. Meer dan dat weet ik niet of kan ik erover zeggen. Ik tast slechts in het duister.
*(Mogelijk Zbigniew Brezinsky voormalig Nationale Veiligheids adviseur van de Jimmy Carter regering, 1976-1980, en medeoprichter, samen met David Rockefeller, van de Trilaterale Commissie in 1973)
B.J. Wolf: Maar in wezen staat het Committee of the Majority boven Majestic 12?
Dan Burisch: Ja, het is een overkoepelend orgaan. Nogmaals, voor zover ik weet zijn zij gebaseerd op een Schotse rituele vrijmetselarij. Ik denk dat zij een beetje genadig met mij omgaan omdat mijn grootvader een hoog op de ranglijst staande vrijmetselaar was. Misschien dat zij daarom genadig zijn. Maar ik zie die genadigheid niet, de lont raakt op, op wat betreft mij, weet je, je kunt het klaroengeschal in de verte al horen.
Bill Hamilton: Is er enige betekenis… jij noemde een cyclus van negen waar jij en deze buitenaardsen aan hechten en de volgende periode die volgt zal in 2003 zijn?
Dan Burisch: Ja.
Bill Hamilton: Is er enig inzicht in wat er mogelijk gaat veranderen?
Dan Burisch: Het enige wat ik zeker weet is dat hun verhouding met ons op contractbasis is.
Bill Hamilton: Zoals?
Dan Burisch: Zoals met de beweerde bezoekers van Orion en de bevestigde bezoekers van Reticula. Het is een verhouding op contractbasis. Dat contract en de onderhandelingen voor verdere samenwerking is aan vernieuwing toe en die vernieuwing staat gepland voor 2003. Ze hebben mij gezegd een beetje haast te maken met het project waar ik momenteel aan verbonden ben. Ze hebben mij gezegd een functionerend model van de theorie klaar te hebben voor 15 maart volgend jaar (2003). Er kan een overeenkomst zijn in deze twee datums of het kan totaal toevallig zijn, ik ben daar niet zeker van. Waarom zij dit laten gebeuren? Ik zou het niet weten, ik ben niet in staat om mij naar links of naar rechts te bewegen zonder dat ze mij in de gaten houden, dat weet ik wel.
B.J. Wolf: Ook hier?
Dan Burisch: Ik denk niet dat ze dit doen uit goedgunstigheid.
Bill Hamilton: Zij (B.J. Wolf) wilde op een nacht jou ontmoeten en had toen in plaats daarvan een ontmoeting met drie klassieke ‘Man In Black’.
B.J. Wolf: Ze hadden het klassieke uiterlijk en het gevoel. Ze ‘voelden’ niet goed. Ze droegen zwarte kleding en droegen een zwarte gleufhoed. Het was angstaanjagend. In plaats van Dan te ontmoeten had ik een ontmoeting met hen en ik weet niet wat het voor personen waren.
Bill Hamilton: Ze vertoonden geen enkele gelaatsuitdrukking?
B.J. Wolf: Geen enkele uitdrukking op hun gezicht, het was echt angstaanjagend. Ze spraken en het leek alsof ze het opzegden omdat ze niet natuurlijk konden spreken. Het was niet goed. Het hele gebeuren was niet goed, het voelde verkeerd. Ze liepen verkeerd, ze bewogen zich verkeerd. Ze waren bleek. Uiteindelijk rende ik weg, ik was als de dood zo bang en ik ben sinds die tijd niet meer in staat geweest om naar dat park terug te gaan. Ik durf het niet meer.
Dan Burisch: Mijn ervaringen… jouw beschrijving komt overeen met de mannen waar ik voorheen ontmoetingen mee had. Zij kwamen binnen en keken wat er gebeurde. Een paar van hen deden een toenaderingspoging tot mij en eerlijk gezegd, ik geef er niet om, om met hen om te gaan. Zoals ik het zeg: het mag op een eend lijken, het mag als een eend kwaken, maar als het geen eend is dan is het geen eend!
B.J. Wolf: Het was de opzet om mij te bedreigen, het was absoluut de bedoeling dat ik mij bedreigd voelde.
Dan Burisch: Hun aanwezigheid is bedreigend en de reden waarom het dat is, is omdat je… heb je wel eens de ervaring gehad om in de nabijheid van een dood lichaam te zijn?
B.J. Wolf: O ja, dat heb ik.
Dan Burisch: Een ‘bewegend’ dood lichaam, is dat niet zo ongeveer waar het op lijkt, een bewegend dood lichaam?
B.J. Wolf: Oh God, dat lijkt er zo erg op, het is ongelooflijk.
Dan Burisch: Dat is het niet en het volgende lijkt op iets dat afkomstig is uit de een of andere idiote horrorfilm, maar het geeft… en niet om het woord te misbruiken, maar het geeft een buitenaards gevoel. Zij zongen eens Happy Birthday voor mij, twee van hen.
Bill Hamilton: Zij zijn als zombies?
B.J. Wolf: Dat is het!
Dan Burisch: Ik weet voor de donder niet wat zij zijn, om heel eerlijk te zijn.
Bill Hamilton: Dat is waar wij aan denken. (zombies)
B.J. Wolf: Ja het voelt als zombies. Toen zij naar mij toe liepen voelde het als zombies, het voelde alsof zij moesten nadenken over elke stap die ze namen. Ze bewogen niet normaal.
Dan Burisch: Zij lijken niet op hun plaats te zijn. Of misschien voelen wij ons niet op onze plaats als we bij hen in de buurt zijn, maar zij lijken niet op hun plaats.
Bill Hamilton: Dan, we moesten dit allemaal maar weer eens in gaan pakken. Is er nog iets van een verklaring die je af wilt leggen, alsof je tegen een groter publiek praat zoals hen waar ik mee sprak in mijn omgeving. Wat zou je tegen de mensen willen zeggen?
Dan Burisch: Behalve het feit dat ik niet geloof dat de Koningin van Engeland een reptiel is?!
Bill Hamilton: Ja! (gelach) Is er een soort van verklaring die je af wilt leggen?
Dan Burisch: Ik kan hier wel zitten en uit eigen belang een verklaring afleggen. Maar er zijn meer dingen die belangrijker zijn dan mijn eigen belang. We lopen op het moment naar een tijd van menselijk noodlot. De beslissingen die we op het moment nemen versterken het potentieel van de noodlottige beslissingen die we vermoedelijk gaan nemen en zullen plaatsvinden in onze toekomst. Ik hoop en bid dat we de juiste beslissingen nemen. Echter, ik heb geen idee wat deze juiste beslissingen moeten zijn. Het enige waar ik persoonlijk houvast aan heb, en dan zonder het voorkomen van de bioloog, is om een mens te zijn. Het enige waar ik op kan hopen is dat, wie het ook is, Hij, Zij of Het, datgene wat wij de Schepper noemen, de beschermende kracht die de mensheid omringd sinds haar aanvang, ik bid dat Hij luistert naar onze treurzang en ons terugtrekt van de afgrond die we zelf hebben gemaakt.
Bill Hamilton: Ik ben je heel dankbaar dat je dit interview vanavond wilde geven en ik ben er niet zeker van dat je ervoor onderscheiden of bevorderd zal worden, maar…
Dan Burisch: Ik zou wel eens willen weten in wiens leger?
Bill Hamilton: Maar ik denk dat we het allemaal appreciëren en voor hen die in de toekomst zullen luisteren en kijken naar deze videoband, daarvan denk ik dat het ze veel stof tot nadenken zal geven.