TERUG NAAR ARTIKEL

DRIEHOEKIGE UFO BOVEN PUERTO RICO

Door: Jose A. Martinez en Willie Durand Urbina

14 september 2005

Vertaling: Paul Harmans september 2005

Het volgende rapport over de gebeurtenissen in Puerto Rico – de vlucht van een grote driehoekige UFO - is nog beknopt, er komen nog steeds getuigen naar voren omdat er meerdere mensen op de avenue aanwezig waren ten tijde van het voorval. Op dit moment hebben we één persoon die het object heeft gefotografeerd, maar we weten dat er meer mensen waren die het gezien hebben, inclusief het kantoorpersoneel van de Luis Munoz Marin Internationale Luchthaven.

Transcriptie van het interview dat Willie Durand Urbina en Jose A. Martinez hielden met een getuige en tevens de fotograaf van de driehoekige UFO die werd gezien op 15 mei 2005 te 00.15.

Willie: Hallo Wilfredo, vertel ons aub. over de ervaring die je had toen je van je werk kwam.

Wilfredo: Het was op een avond dat ik rond middernacht van mijn werk kwam. Ik bevond me in de stad Carolina nabij het Los Angeles nieuwbouwproject, op een avenue die uitzicht geeft op de luchthaven. Toen zag ik een gloed die vanachter een heuvel kwam en ik dacht: ‘dat is vreemd’.

Willie: Is er daar een heuvel?

Wilfredo: Dat is juist, op de achtergrond. Toen hoorde ik ook de honden blaffen en de vogels fluiten en ik zag dat de dieren radeloos werden. Ik was ook bang. Ik vroeg mij af wat het kon zijn? Toen keek ik achter mij en zag een geweldige, zeer grote gloed. Maar ik kon het voertuig toen nog niet zien omdat ik in mijn busje zat. Ik stuurde de bus naar de kant van de straat en stapte uit en toen zag ik dat immens grote driehoekige object. Ik kan je niet de exacte afmetingen geven, ik kan het niet in meters omschrijven, maar ik kan je vertellen dat je het kunt vergelijken met een honkbalveld, of twee enorme honkbalvelden. Het vloog erg langzaam en passeerde recht boven mij.

Willie: Maakte het nog enig geluid?

Wilfredo: Niets, Geen geluid. Alleen een licht dat scheen vanuit het midden.

Willie: Voelde je iets van hitte, een verandering in de atmosfeer of temperatuur toen het object voorbij kwam?

Wilfredo: Ja, het leek alsof het licht een soort warmte uitstraalde, ik weet niet wat voor warmte. Het leek op een gloeilamp op hoge spanning en je kon de hitte van dat licht voelen. Het maakte geen enkel geluid en het bewoog zeer, zeer langzaam en toen gingen opeens de motor en de lichten van het busje uit. Ik stapte in en trachtte de motor weer te starten, maar er gebeurde niets. Maar voordat ik instapte nam ik mijn mobieltje met camera en probeerde foto’s van het object te maken, maar ik moest de zoeker verwijderen om de lichtsterkte te verminderen, omdat het niet te zien was op de foto’s die ik nam. Ik verwijderde de zoeker van de camera en op die manier was ik in staat het voertuig te fotograferen. (Wat hier bedoeld wordt weet ik niet, ik heb geen verstand van mobieltjes met een camera erin. Vert.) Toen nam ik nog een foto vanuit het busje en dat is wel vreemd, omdat niets van elektrische aard werkte, maar de camera wel. Ik weet niet hoe dat mogelijk is, het lijkt alsof zij mij toestonden de foto’s te maken.

Willie: Stopten er nog andere auto’s toen de UFO overvloog?

Wilfredo: Ja, er waren nog een stuk of drie auto’s, maar nogal een eind weg vanwaar ik was. Toen de UFO wegvloog, startte mijn auto weer prima. Ik vond het ook vreemd dat het vliegveld onder de vliegroute van het object lag en ook daar gingen alle lichten uit. Er moeten daar nog meer mensen zijn geweest die het object hebben gezien. Nadat het het vliegveld was gepasseerd ging het hoger vliegen en verdween op hoge snelheid in de lucht.

Willie: Heb je vliegtuigen in de buurt van de waarneming in de lucht gezien?

Wilfredo: Ik heb geen vliegtuigen gezien die over het gebied vlogen. Het was ook nog bewolkt. In feite was het heel goed mogelijk om de wolken te zien, want toen het object omhoog ging, verlichtte het perfect de wolken. Het was zo immens dat de gloed continue meer en meer wolken verlichtte. Ik keek ernaar en dacht: ‘wow!’

Willie: En het verlichtte ook de buurt waarin jij je bevond?

Wilfredo: Ja, het leek wel middag. Het was onvoorstelbaar.

Willie: Wat voor gebouwen kon je zien vanwaar jij de foto’s maakte?

Wilfredo: De bebouwing van Los Angeles. (Niet in de USA. Vert.)

Willie: Kun je ons een referentiepunt geven, zoiets als een winkel of een ander zakelijk punt?

Wilfredo: Nee, geen winkel of iets anders als referentie. Het is een zeer grote avenue. Degene die loopt door Baldorioty en dwars door het midden van de nieuwbouw van Los Angeles gaat.

Willie: Wat is de naam van de avenue?

Wilfredo: Ik zou het je echt niet kunnen vertellen, maar ik zou denken dat het iets te maken heeft met de buurt van Los Angeles.

Willie: Wat voor bedrijf zit er aan die avenue?

Wilfredo: Geen enkel, maar het is een hoofdavenue die je tot in het centrum van Los Angeles brengt. Er staan aan beide zijden huizen. In feite is de brug op Baldorioty een viaduct dat naar deze avenue leidt.

Willie: Met andere woorden, de gebeurtenis vond plaats nabij dat viaduct?

Wilfredo: Het vond plaats bij het viaduct.

Willie: Vertoonde de lak van je auto kleurwijzigingen of veranderingen?

Wilfredo: De auto werd ongeveer drie weken na het voorval gestolen. Niemand heeft iets gehoord. Het was een zonderlinge roof, niemand hoorde wat, maar mijn busje had een pijp op de uitlaat die ervoor zorgde dat je al van verre de motor kon horen, maar niemand heeft ook maar iets gehoord. Het werd weggehaald terwijl ik sliep.

Willie: De auto werd bij je eigen huis gestolen?

Wilfredo: Ja, bij mij thuis vandaan. Het is vreemd, want zo’n twee weken na het voorval viel het mij op dat de lak op de bus kleine plekjes begon te vertonen.

Willie: Heb je de auto later nog teruggevonden?

Wilfredo: Nee. Maar ik kwam er achter dat de plekjes op de lak niet te verwijderen waren, alsof de plekjes van binnenuit de lak kwamen. De vlekjes waren bloedrood of modderkleurig (de aarde in Puerto Rico is roodkleurig. Vert.) en leken op de lak gevallen. Ten einde raad gebruikte ik zelfs ontvetter, maar niets hielp. Het leek alsof het erin was gebrand en het zat over de hele auto.

Willie: Wat betreft je gezondheid, onderging je psychologische veranderingen na je ervaring met het object?

Wilfredo: Ik werd ziek na de gebeurtenis, maar ik weet niet of het iets te maken had met wat ik zag.

Willie: Hoeveel tijd of hoeveel dagen duurde het eer je ziek werd?

Wilfredo: Twee weken na de ervaring. Ik werd bedlegerig. Ik was nog nooit zo ziek geweest. Ik ben een behoorlijk gezond persoon en het was moeilijk voor me om zo ziek te zijn.

Willie: Wat was de diagnose?

Wilfredo: Het was zoiets als een verkoudheid, ik voelde mij zwak.

Willie: Deden zij een bloedproef om je bloedlichaampjes te controleren?

Wilfredo: Ja, maar alles was oké volgens de laboratoriumtesten.

Willie: Voelde je je weer goed na die verkoudheid?

Wilfredo: Ja.

Willie: Het is wel vreemd dat je auto is gestolen.

Wilfredo: Ja, het gebeurde nadat ik met een vrouwelijke collega had gesproken die beweerde dat ze ontvoerd was door aliens. Zij vertelde mij over haar ervaringen en dat draaide erop uit dat ik, twee dagen nadat ze het mij verteld had, het gevoel had dat ik bekeken werd. Er moet een connectie zijn tussen de ervaringen van mijn vrouwelijke collega en die van mij. Er moet iets zijn.

Willie: De autodieven moeten in verband staan met het voorval. (Volgens mij een wel heel voorbarige conclusie, net als de aanname dat het met de vrouwelijke collega heeft te maken. Het kan, maar het is voorbarig om die conclusies meteen te trekken. Vert.) Heb je de diefstal aangegeven?

Wilfredo: Ja, ik heb het kenteken en zo meer doorgegeven. Het is nu twee maanden geleden en er is nog niets gevonden.

Willie: Wat waren de kleuren van de lichten van het voertuig?

Wilfredo: Het was slechts één wit licht, witgloeiend in het midden van het object. De randen hadden geen zichtbare verlichting, alleen dat centrale licht waarachter bijna het gehele object schuil ging. Ik kon een soort metalen frame zien, maar het licht belette mij te zien wat er in het midden was. Iets metaligs kon je zien als de hoeken van het object.

Willie: Veranderde het nog van kleur?

Wilfredo: Nee, nee!

Willie: Schieten je nog andere interessante details te binnen?

Wilfredo: Natuurlijk. Als ik slaap dan voelt het alsof ik word bekeken. Willie, het houdt me uit mijn slaap, omdat ik het gevoel heb dat ik geobserveerd word. Het is alsof ik bespioneerd word.

Willie: Oké, Wilfredo. Als je iets anders voelt, een vreemde droom hebt of andere ervaringen die met deze zaak te maken hebben, laat het ons onmiddellijk weten zodat we dieper in deze zaak kunnen doordringen. Veel dank voor het vertrouwen dat je in ons stelde en voor de verklaringen betreffende je ervaring. Bedankt dat je het met ons wilde delen.

TERUG NAAR ARTIKEL