TERUG NAAR ARTIKEL

NIET ERKEND – Hoe de geheimhouding in stand wordt gehouden

Door: Steven M. Greer
Projectleider van het Amerikaanse ‘Disclosure Project’

Vertaling: Paul Harmans februari 2005

Met toestemming vertaald

Kan de regering een geheim bewaren?
Een echt groot geheim – het grootste aller tijden? Als zelfs het kleinste slippertje van een politicus of regeringsleider het belangrijkste nieuws is, kan de regering dan de meest verbazingwekkende ontdekking ter wereld – het bestaan van buitenaards leven - voor ons verborgen houden?

Welnu, ja en nee.

Ten eerste moet het begrip ‘regering’ opnieuw gedefinieerd worden, omdat er een regering bestaat van ‘ons, het volk’, bestaande uit gekozen en benoemde beambten, volksvertegenwoordigers, bewindslieden, de wettelijke en juridische macht, enz, enz. Geheel in overeenstemming met de standaardles maatschappijleer op school.

Maar dan is er ook nog de ‘niet erkende regering’: de ‘verborgen regering’, van verborgen zwarte projecten, contractuele tussenpersonen en bedrijven en vage functionarissen die op een tussenniveau opereren en wier taak het is te garanderen dat de regering van ‘ons, het volk’, heel weinig of niets weet van de ‘verborgen regering’. De rechterhand weet niet – en wil vaak niet weten - wat de linkerhand doet…

Maar we lopen nu een beetje op de zaken vooruit. Eerst maar eens wat achtergrondinformatie. Gedurende zo’n elf jaar heb ik onopvallend bestudeerd hoe de echte geheimhouding in stand wordt gehouden en dan vooral die in de laatste helft van de 20e eeuw. Wat ik heb gevonden is verbazingwekkend en ronduit ongelooflijk. Wat u nu gaat lezen is de waarheid, maar ik moet toegeven dat ik het ook niet geloofd zou hebben als iemand het mij tien jaar geleden verteld had. U mag de rest van dit artikel lezen alsof het een gefingeerd verhaal is, misschien voelt u zich iets gemakkelijker om er vanaf een afstandje naar te kijken. Maar laat een deel van u weten dat dit de waarheid is.

Dit deel (van het boek) gaat niet over het wel of niet bestaan van UFO’s/ET’s of dat zij de aarde bezoeken. Laten we dat voor eerst en altijd uit de weg ruimen, omdat dat het meest eenvoudige deel van het verhaal is: UFO’s bestaan, zij zijn van buitenaardse herkomst, zij zijn hier al tientallen jaren (zoniet eeuwen), er is geen bewijs dat zij vijandig zijn, er is waarschijnlijk meer dan één levensvorm die ons bezoekt en verscheiden facetten van de ‘regering’ hebben daar op zijn minst gedurende 50 jaar wetenschap van.

Het meer complexe deel van dit onderwerp is om tot je verstand te laten doordringen dat iets van dit buitengewone echt is en tot nu toe, op de een of andere manier heel onwerkelijk, verborgen, geheim en raadselachtig blijft. Dat de officiële regering – en de officiële hoeders der waarheid in de media en wetenschap – al deze tijd zijn misleid is een eerbetoon aan de geperfectioneerde, diepgaande, uitgestrekte en alomtegenwoordige geheime agenda, ongeëvenaard in de geschiedenis.

Inderdaad, het verhaal over het ‘hoe en waarom deze misleiding’ overtreft het buitenaardse fenomeen in al haar bizarheid, mysterieuze voorkomen en ongelovigheid. In feite lijkt het erop dat de effectiviteit van de geheimhouding is gerelateerd aan de verbluffende ongelooflijkheid van de aard van de geheimhouding. Anders gezegd, het waarom, het hoe en de redenen van deze geheime projecten zijn zo bizar en ongelooflijk dat zij de beste bedekking voor zichzelf verschaffen, niemand zal het geloven zelfs niet als men erop zou stuiten. Het is absoluut te gek om waar te zijn.

Om eerlijk te zijn, mijn eerste reactie op wat u nu gaat lezen was: “Ja, ja…” Maar de ene na de andere bevestiging en onafhankelijke bekrachtiging ervan overtuigde mij. Toen zei ik: “O, mijn God”. De ruimte hier staat mij toe om slechts de hoogtepunten van intens en achter de schermen onderzoek van de laatste zes jaar met u te delen. Ik hoop dat er een dag komt waarop het complete verhaal verteld kan worden, met naam en toenaam, maar voor nu moet u mij toestaan dat ik slechts een algemeen plaatje belicht en slechts enkele details. Deze informatie komt uit persoonlijke, intens gevoelige privé-besprekingen en lange discussies met zeer hoge en betekenisvolle informanten afkomstig uit het leger, de inlichtingendiensten, de politiek en private bedrijven.

De oorsprong van de geheimhouding
De zoektocht naar de waarheid wat betreft deze geheime projecten bracht mij bij staatshoofden, leden van koninklijke huizen, ambtenaren van de CIA, agenten van de NSA, Amerikaanse en buitenlandse militaire leiders, politieke leiders en aannemers van private, high-tech ondernemingen. Het proces was uitputtend, meedogenloos en verwarrend. Veiligheid en tact vereisen dat ik vooralsnog namen erbuiten houd, tegen de tijd dat u dit artikel gelezen hebt, zullen de redenen daarvan duidelijk zijn.

We beginnen bij de tijd van de tweede wereldoorlog, we hebben ontdekt dat bepaalde functionarissen binnen de Amerikaanse regering wisten dat we niet alleen waren, dat er vooruitstrevende toestellen rondvlogen in bepaalde gebieden waar de oorlog woedde en dat die niet van ons en hen (de vijand) waren. Een medisch collega en vriend van mij, vertelde me dat een familielid van hem een onderscheiden piloot uit tweede wereldoorlog was, die door de president naar Europa werd gezonden om uit te zoeken wat deze ‘foo fighters’ waren. Hij bracht rapport uit aan de president waarbij hij duidelijk maakte dat het buitenaardse ruimteschepen waren.

Vanaf daar wordt het vreemder en vreemder. Een gepensioneerde generaal, die later de rechterhand werd van een directeur van de CIA, vertelde mij dat hij in 1946 als militaire officier verantwoordelijk was voor het schrijven van ontkennende brieven betreffende een serie waarnemingen bij daglicht boven Idaho. Hij vertelde dat mensen wisten dat UFO’s echt waren, maar zodra de Koude oorlog een feit was en later zelfs een paar echte oorlogen, was iedereen meer bezorgd over een wereldwijde atoomoorlog en had niemand nog tijd om zich zorgen te maken over deze enigmatische maar ongevaarlijke ET’s. En dat is zeker waar.

Vele nieuwe, onafhankelijk bekrachtigende getuigen, vertelden ons van de crash in 1947 en het bergen van een buitenaards ruimtevaartuig in New Mexico en in 1948 in Kingman, Arizona. Welnu, DIT moest natuurlijk wel iemands aandacht trekken en de naam van het spelletje was van nu af aan: ‘Vergevorderde Buitenaardse Technologie’. Hoe werkte het, waar kon het voor gebruikt worden, hoe zouden zij het gebruiken; voor het geval de Russen eerder uitvonden hoe het werkte, wat als het uitlekte en sommige nieuwe Hitlers het gingen gebruiken om de wereld te domineren, wat als het volk in paniek raakte als zij ervan hoorden, wat… En nog een miljoen andere vragen die in die tijd allemaal onbeantwoord bleven.

Zodoende was het geheimste project van het millennium geboren. Uiteindelijk werkten we in die tijd aan de ontwikkeling van de waterstofbom en onze aartsvijand Rusland zat ons op de hielen. Wat kon er nog destabiliserender werken in een alreeds zwakke wereldorde dan de introductie van een technologisch interstellair voortstuwingssysteem aan een wereld van elektronenbuizen en verbrandingsmotoren? Het is bepaald geen overdrijving te constateren dat zoiets een kwantumsprong in technologische capaciteiten zou betekenen. En we wilden het natuurlijk veiligheidshalve voor onszelf houden.

Dus, de ‘Nationale Veiligheid’ vereiste dat deze hele materie, ten koste van alles, stil werd gehouden en er werden dus ook geen kosten gespaard om dat te bewerkstelligen. Maar er was één ‘grote’ kleinigheid die het geheel bedierf: de buitenaardsen vlogen in het rond, soms in formatie, met duizenden getuigen, in het luchtruim van Amerika en de rest van de wereld. Hoe ga je dat verbergen?

De tactiek om het geheim, geheim te houden
De geest kan dat verbergen. Als in een Orwelliaanse twist werd ontdekt - uit psychologische verrichtingen tijdens de tweede wereldoorlog - dat als je een leugen maar genoeg vertelt, en speciaal als dat gedaan wordt door gerespecteerde, autoritaire figuren, de mensen het zullen geloven. Het bleek dat één van de hoofden van de psychologische oorlogsvoering gedurende de tweede wereldoorlog, in de late veertiger jaren de leiding over dit alles kreeg. Generaal Walter Bedell Smith coördineerde de psychologische oorlogsvoeringbestanddelen voor dit probleem en hielp met het lanceren van de grote leugen: UFO’s, ook al zijn ze door miljoenen gezien, bestaan niet.

Voor elke waarneming die doordrong tot het publieke bewustzijn zou er een officiële ontkenning zijn en, erger nog, een belachelijk maken van de gebeurtenis en de waarnemers. Harvard astronoom Donald Menzel werd haastig opgeroepen om de wereld te vertellen dat het allemaal hysterie was, dat UFO’s niet bestonden en het allemaal larie was.

Zodoende wist tot in de jaren vijftig slechts een relatief kleine groep mensen de waarheid en die hielden zij voor zichzelf. Als er een gebeurtenis was die de aandacht van de media trok, ontkenden autoritaire figuren het en maakten het belachelijk. Omdat mensen over het algemeen instabiele, sociale wezens zijn en meer op lemmingen lijken dan we willen toegeven, werd het al snel duidelijk dat als je niet in verlegenheid gebracht wilde worden, belachelijk gemaakt en in een sociaal isolement geraken, je je mond hield over UFO’s, zelfs als je er persoonlijk één van zeer dichtbij had gezien. Als je hieraan de aanmoediging van het vertellen van mesjoche verhalen en excentrieke, overdreven praatjes binnen de burgerlijke UFO-subcultuur toevoegt, bijgestaan door het van nature voorkomende niveau van gekte en geschiftheid in de samenleving, wel, dan heb je het hele plaatje.

Elk zichzelf respecterend persoon – en in het bijzonder de respectabele leiders in de media, de politiek en de wetenschap – zal dit zien als een ‘thema non grata’ wat je uit de weg moet gaan. (En gezien mijn ervaringen in de laatste elf jaar, kan ik ze geen ongelijk geven…)

Maar dit is allemaal nog vrij gebruikelijk spul, niet waar. De bizarre verdraaiingen kwamen in de jaren vijftig, toen zich een nieuw model voor verborgen projecten ontwikkelde; er werd een Frankenstein gecreëerd, maar nu had deze een eigen wil, was van de tafel gekomen en verbrak alle banden en beweegt zich nu onder ons.

De overheid buiten spel
Aan het eind van 1993 en in 1994, 1995 en 1996, toen ik van ontmoeting naar ontmoeting reisde, openbaarde zich een schokkende waarheid. Ergens in de jaren negentig gebeurde er iets schrikwekkends: de hele zaak was grotendeels geprivatiseerd, zat tien niveaus diep in de zwarte projecten en opereerde buiten de constitutionele keten van controle van de Verenigde Staten of welke andere regering. Ik weet wat u denkt, ik dacht in eerste instantie hetzelfde, maar laat mij verder gaan.

Binnen een paar maanden na de eerste ontmoeting in 1993, hadden ik en/of leden van ons team ontmoetingen met zeer, zeer hoge functionarissen van de CIA, het huis van afgevaardigden, de regering Clinton, de Verenigde Naties, de verenigde chefs van staven, het Engelse leger en dat van andere landen. Onze eerste redenering was om aan deze mensen duidelijk te maken dat, sinds de Koude Oorlog over was, er uitzicht was op een mogelijkheid voor een complete openbaring wat betreft deze zaak. De tijd was gekomen om deze zaak terug te geven aan de internationale gemeenschap. Juist? Mis! Praktisch zonder uitzondering waren de militaire leiders, de mensen van de inlichtingendiensten, de Nationale Veiligheid en politici het ermee eens dat de tijd gekomen was om de waarheid te vertellen. Het probleem was alleen, dat zij geen toegang meer hadden tot deze waarheid, of de gegevens, of de gevallen, of de technologie, of de overschotten van buitenaardsen die opgeslagen waren (ja, we weten waar die zijn, maar het is niet meer op de Wright Patterson luchtmachtbasis).

Degenen waarvan ik dacht dat zij in het circuit zaten, lagen eruit en zij die nu het programma draaiende hielden bestonden uit een vreemde combinatie van geheime uitvoerders en belangen van private ondernemingen. Vanaf daar was alles tegengesteld aan elkaar. Mijn voorouders vochten in de Amerikaanse revolutie in North Carolina. Zij vochten voor het vestigen van een constitutionele, representatieve regeringsvorm en nu vroeg ik mij af wat er met de grondwet was gebeurd. Zoals in een nare droom bleef ik hopen dat ik bij het wakker worden een andere waarheid zou aantreffen. Hoe kon ik dit met anderen delen? Het is al erg genoeg voor een dokter in North Carolina om vol te houden dat wij worden bezocht door een vergevorderde buitenaardse levensvorm, maar dit?

Ik vroeg een vriend, die lid was van de staf van de Nationale Veiligheidsraad van de regering Reagan, hoe dat allemaal kon. Hoe was het mogelijk dat enkelen van de meest machtige mensen ter wereld – in de regering, in het leger, de hoge mensen binnen de inlichtingendiensten en de Nationale Veiligheid – niet alleen ervan op de hoogte waren, maar ook nog eens GEEN TOEGANG hadden tot deze informatie? Ik vroeg hem of we de president moesten laten weten wie er exact op de hoogte was van dit alles en dat hij hen naar de Oval Office zou roepen en zou zeggen: “Ik ben de president van de Verenigde Staten en ik wil dat jullie mij alles vertellen wat jullie weten over deze zaak”, wat zouden zij dan doen? Hij lachte en zei: “Steve, als zij het de president niet willen laten weten, dan zullen zij simpelweg tegen hem liegen en zeggen dat dergelijke dingen niet bestaan. Dat gebeurt aldoor…” Ik stond perplex door het cynisme van dit alles en vanwege de duidelijke breuk in het staatsrecht.

De truc van ‘aannemelijke ontkenning’ om hogere regeringsfunctionarissen te ‘beschermen’ wordt kennelijk toegepast bij gevoelige onderwerpen en de UFO-zaak is de meest gevoelige van alle. Tijdens een bespreking met een zeer hoog kopstuk van de inlichtingengemeenschap, wiens positie iedereen van het volk zou doen aannemen dat hij elk stukje van deze belangrijke geheime informatie zou weten, ontdekte ik dat ondanks dat deze man wist dat deze zaak waar was (dat UFO’s bestaan) hij noch tot de vroegere, noch tot de huidige informatie toegang had of tot projecten die te maken hebben met het UFO-onderwerp. En weer was ik sprakeloos.

Hetzelfde geldt voor zeer hoge opsporingsambtenaren van de senaat met de mogelijkheid van een dagvaarding en top geheime bevoegdheid. Ook geldt dit voor mensen bij de verenigde chefs van staven, hoge ambtenaren bij de VN, ambtenaren bij het ministerie van defensie in Engeland en bij staatshoofden. En zo gaat dat maar door en door. Het was geen valse voorstelling van zaken, deze besprekingen werden geregeld door persoonlijke, onderhandse contacten en vrienden. Ironisch genoeg kwamen deze kopstukken zelf naar ons toe en vroegen om informatie, analyses en zelfs om actie om deze geheime rotzooi op te ruimen. Ondanks dat ik hen erop wees dat ik slechts een plattelandsdokter was uit North Carolina, met een vrouw, vier kinderen, een minibus en een golden retriever, veranderde dit niet. Dus, in mijn vrije tijd deed ik wat ik kon doen.

NIET ERKENDE SPECIALE TOEGANGSPROJECTEN (UNACKNOWLEDGED SPECIAL ACCESS PROJECTS. USAP’s.) Deze term nam wat tijd om te blijven hangen. Noem mij naïef, maar ik geloof in democratie en in de constitutie, de functie van de president, het belang van de regering enzovoorts. Maar dergelijke eigenaardige concepten hadden op de een of andere manier een tijdje nodig om door mijn geest begrepen te worden en het duurde dus even voordat ik mij met deze nieuwe realiteit kon verzoenen: dat de president en de regering en de rechterlijke macht en de VN en al die andere wereldleiders wel bestaan en zich zorgen maken over belastingen, geld en programma’s enzovoorts. Maar dat zij worden buitengesloten van de werkelijk grote zaken. Uiteindelijk komen en gaan al deze mensen elke 2 of 4 jaar. Wat zij niet weten deert hen niet, trouwens, wij doen hen een plezier om hen in het ongewisse te laten over dergelijke geheime projecten. In ieder geval zijn deze projecten NIET ERKEND en zij bestaan dus helemaal niet echt…

Wat is een USAP?
Het is een topgeheim, onderverdeeld project wat speciale toegang vereist, zelfs voor hen met een top geheime clearance, EN, het is niet erkend. Dat betekent dat als iemand, om het even wie, inclusief uw superieuren, inclusief de commandant en de chef, of de president u erom vraagt, u antwoordt dat een dergelijk project niet bestaat, U liegt. Mensen binnen de USAP’s zijn dodelijk serieus in het geheim houden van hun project en zullen nagenoeg alles doen het verhaal verborgen te houden en daarbij zowel andere beambten als het publiek opzettelijk verkeerde informatie verstrekken.

De grootvader aller USAP’s is de UFO/ET-zaak. Herinner u dat een topgeheim Canadees document, geschreven in 1950 door Wilbur Smith, verklaart dat hij had uitgevonden dat een geheime Amerikaanse groepering werkte aan de UFO-zaak, inclusief de technologie achter de UFO’s en dat dit de meest geheime onderneming van de Amerikaanse regering was, dat zelfs de geheimhouding van de ontwikkeling van de H-bom te boven ging.

Denkt u zich eens in hoe dit project er 50 jaar later uitziet. Er is inmiddels een hele tijd voorbij gegaan. Er zijn vijftig jaar en ontelbare miljarden gespendeerd aan verschillende aspecten van dit project: het terugontwikkelen van buitenaardse technologie om uit te zoeken hoe het werkt, experimenten met niet-lineaire voortstuwings- en communicatiesystemen, grootschalige publiekelijke desinformatie en misleiding van grondwettelijk gekozen en benoemde beambten en rechtspersonen en nog veel meer.

Voeg aan deze actieve desinformatie de namaak en de gesimuleerde, valse ET-gebeurtenissen toe om het publiek te misleiden en te dienen als lokaas om zodoende de aandacht van de mensen weg te leiden van de werkelijke actie. Ontvoeringen. Dierverminkingen. Hybride baby’s drijvend in de ruimte en ondergrondse bases. Geheime verdragen tussen een wereldregering en de sinistere buitenaardsen enzovoorts, tot vervelens toe. Het is tragisch dat de roddelmedia, uitgevers van boeken, de UFO-subcultuur/industrie en het algemene publiek deze troep verslinden.

Niet alleen dient deze nonsens als een effectief lokmiddel voor de ongefundeerde en niet-professionele burgerlijke UFO-subcultuur, het creëert tevens het laagje waanzin en smakeloosheid dat nodig is om respectabele wetenschappers, de voornaamste media en publieke beambten stil te houden. Het houdt de hele zaak veilig uit hun blikveld.

(Veel van wat Greer beweert over het UFO-fenomeen is zonder twijfel waar, maar persoonlijk vind ik hem echter wat te gemakkelijk de uitkomsten negeren van zowel de gedegen onderzoeken naar de dierverminkingen van Linda Moulton Howe als de wetenschappelijk onderbouwde conclusies betreffende het ontvoeringsfenomeen van onderzoekers als John Mack en David Jacobs. Vert.)

Vanaf het midden van de veertiger jaren tot de late jaren vijftig was deze geheime groepering in zekere mate conventioneel. Een aantal ambtenaren in de Truman en Eisenhower-regering wisten van het bestaan en waren erbij betrokken. Het werd oprecht gezien als noodzakelijk voor de nationale veiligheid dat het voor een tijdje geheim werd gehouden. En ik geloof dat zij in goed vertrouwen handelden en binnen de grenzen van onze constitutionele democratie.

Maar ogenschijnlijk ontwikkelde zich tijdens de jaren van de Eisenhower-regering een patroon waarbij zij die in het circuit zaten, eruit werden gewerkt. We hebben meer dan één bron die bevestigt dat dat het geval was in de laatste jaren van de Eisenhower-regering en in de jaren tijdens de Kennedy-regering. Eerstehands getuigen hebben ons verteld dat Eisenhouwer furieus was dat hij in het ongewisse werd gelaten betreffende een aantal belangrijke aspecten aan het UFO/ET-fenomeen. Hij had de buitenaardse ruimtevaartuigen en lichamen gezien en toen ontdekte hij dat er buitengewone projecten werden opgezet en dat hij daar buiten bleef.

Het is daarom ook geen wonder dat hij, niettegenstaande het feit dat hij een vijfsterren generaal was en een conservatieve republikein, als president in zijn laatste rede aan de natie waarschuwde voor het ‘militair-industriële complex’. Mensen zijn vergeten dat het een vijfsterren generaal was - en niet Abbey Hoffman – die de term ‘militair-industriële complex’ lanceerde en ons de eerste waarschuwing gaf voor de gevaren van haar buitensporigheid. Waarom? Omdat hij deze buitensporigheid van dichtbij en persoonlijk had meegemaakt.

Nu gaan we snel voorwaarts naar juni 1963. Kennedy vliegt naar Berlijn om daar zijn beroemde toespraak te presenteren en te verkondigen: “I am a Berliner”. Aan boord van de Airforce One is een militaire man die het volgende vertelt: Kennedy begon tijdens de lange vlucht op een bepaald moment met hem het UFO-fenomeen te bespreken. Hij gaf toe dat hij wist dat UFO’s bestonden, het bewijs had gezien, maar vervolgens aan deze stomverbaasde militair verklaarde dat: “De hele zaak mij uit handen is genomen en ik weet niet waarom…” Kennedy zei dat hij de waarheid naar buiten wilde brengen, maar dat hij daartoe niet in staat was. En dat was nu de president van de Verenigde Staten, de opperbevelhebber van de gewapende troepen, verklaren dat de zaak hem uit handen is genomen en dat hij niet weet waarom. Ik vraag mij af of hij er nog achter is gekomen voordat hij later in dat jaar werd vermoord.

Eisenhower, Kennedy, mensen van de Clinton-regering, militaire machthebbers, mensen van de inlichtingendiensten, buitenlandse leiders. Allemaal staan ze buiten spel. Maar ze weten allemaal dat het echt bestaat. Wat is er aan de hand?

USAP’s zijn maar een deel van het verhaal, het kleinste deel. Herinner u Eisenhower die waarschuwde voor het ‘militair-industriële complex’. Voornaamste woord: industriële, dus privaat, geprivatiseerd. Tijdens een bespreking van dit onderwerp in juli 1995 met een voormalig hoofd van het ministerie van defensie van Groot-Brittannië, ontdekte ik dat hij op een gelijksoortige wijze buiten spel was gezet. We ontdekten voor de zoveelste maal dat het werkelijk geheime materiaal zelfs verborgen werd gehouden voor het hoofd van MI5 en het ministerie van defensie. Het antwoord ligt binnen de USAP’s, maar meer nog bij private contracteenheden.

De regering van de Verenigde Staten heeft nagenoeg niets gebouwd (goddank!) De B2 Stealth bommenwerper is niet gebouwd door de Amerikaanse regering, maar VOOR de Amerikaanse regering door private ondernemingen. En private ondernemingen kunnen geheimen beter bewaren dan USAP’s. Wat dit heel goed illustreert is het feit dat na al die jaren, niemand de formule kent voor Coca Cola. Zelfs de president van de Verenigde Staten kan die niet verkrijgen. Deze formule is geheim en privaat.

Welnu, combineer de macht van particuliere geheimhouders met die van USAP’s, dan heb je een geheim bolwerk gebouwd dat praktisch ontoegankelijk is. Omdat als je het probeert binnen te dringen, het beveiligd is vanwege het private eigendomsrecht. En als je probeert binnen te komen via de publieke sector – de regering – dan is het verborgen in USAP’s en die ‘regering’ waaraan wij doorgaans denken, is daarbij machteloos.

Vanuit persoonlijke ervaring kan ik zeggen dat als je de leiders informeert over dit alles, zij hun hoofd in hun handen nemen en, net als ik eens zei, zeggen: “O, mijn God…”

Dus, wat is het wezenlijke belang van deze verborgen operatie?
Beschrijving: Het is een quasi-regerings groepering, aan USAP’s verbonden, tezamen met quasi-privé-bedrijven die internationaal opereren. De meerderheid der bezigheden concentreert zich in private industriële ‘werk voor anderen’ contractuele projecten die gerelateerd zijn aan het begrijpen en toepassen van vergevorderde buitenaardse technologieën. Verwante, onderverdeelde eenheden, welke dus ook USAP’s zijn, zijn betrokken bij desinformatie, publieke misleiding, actieve desinformatie zoals ontvoeringen en verminkingen, verkenning en het volgen van UFO’s, op de ruimte gebaseerde wapensystemen en gespecialiseerde contactpersonen (bijvoorbeeld voor de media, politieke leiders, de wetenschappelijke gemeenschap, de maatschappij, etc.). Denk aan deze eenheid als een kruising tussen een regering, USAP en de private industrie.

Deze groepering bestaat hoofdzakelijk uit functionarissen afkomstig uit het middenkader van de aan USAP’s gerelateerde militaire- en inlichtingendiensten, uit USAP’s of zwarte afdelingen binnen zekere samenwerkende high-tech contracteenheden, uit zorgvuldig uitgekozen samenwerkenden binnen de internationale politiek, uit verschillende religieuze groeperingen, uit de wetenschappelijke gemeenschap en de media en uit andere organisaties. De identiteit van enkelen van deze functionarissen is ons bekend, maar die van de meesten blijft onbekend.

Ongeveer eenderde tot de helft van hen die de beslissingen nemen zijn nu voorstander van een publieke openbaring van enkele facetten van deze zaak, dit zijn in hoofdzaak de jongere leden die minder medeplichtigheid hebben aan buitensporigheden in het verleden. De overblijvende leden zijn er tegen of hebben tegenstrijdige gedachten betreffende een aanstaande openbaring.

Het huidige beleid en de besluitvorming lijken voorlopig een pauze te hebben ingelast binnen de private, burgerlijke afdeling in tegenstelling tot de aan de militaire- en inlichtingendiensten gerelateerde USAP’s, maar ondanks dat, duidt enige informatie erop dat er een duidelijke relatieve zelfstandigheid bestaat op enkele gebieden binnen de operaties. Volgens onze inschatting is er een toename in discussies over bepaalde geheime operaties en de wenselijkheid van een openbaring.

Veel onderverdeelde operaties binnen de ‘zwarte’ of USAP projecten zijn zo gestructureerd dat zij die aan een taak werken vaak onwetend zijn van het feit dat die gerelateerd is aan de UFO/ET-zaak. Bijvoorbeeld, sommige aspecten van het zogenoemde ‘Star Wars’ project, of het SDI programma, zijn bedoeld om zich te richten op buitenaardse ruimtevaartuigen die in de nabijheid van de aarde komen, maar de grote meerderheid van de wetenschappers die aan het SDI programma werkt, is daar niet van op de hoogte.

Wij hebben van drie afzonderlijke, bevestigende bronnen vernomen dat sinds het begin van de jaren negentig, er op zijn minst al twee buitenaardse ruimtevaartuigen door op de ruimte gebaseerde wapensystemen onder vuur zijn genomen en zijn vernietigd. De grote meerderheid van politieke leiders, inclusief beambten van het Witte Huis, militaire leiders, regeringsleiders, leiders van de VN en andere wereldleiders zijn niet volgens de vaste regels over deze zaak ingelicht. Wanneer en als er een onderzoek wordt ingesteld, wordt hen niets verteld over deze operaties, noch wordt het bestaan van een dergelijk project bevestigd. In het algemeen is de aard van een dergelijk verborgen project voldoende om ervoor te zorgen dat dergelijke leiders zelfs niet eens weten waar zij hun onderzoek moeten beginnen.

Internationale samenwerking bestaat op ruime schaal, desondanks hebben enkele getuigen verklaard dat enkele landen, en in het bijzonder China, strijdlustig jacht maakte op enigszins onafhankelijke punten.

De voornaamste bases voor de operaties zijn, afgezien van de grote verscheidenheid aan private gebieden, de Edwards luchtmachtbasis in Californië, de Nellis luchtmachtbasis in Nevada en in het bijzonder S4 en de nabijgelegen faciliteiten, Los Alamos in New Mexico, Fort Huachuca in Arizona (hoofdkwartier van de militaire inlichtingendienst), het Redstone Arsenal in Alabama en een relatief nieuwe, zich nog uitbreidende ondergrondse faciliteit die slechts bereikbaar is door de lucht en ligt in een afgelegen gebied van Utah, omgeven door andere faciliteiten. Bijkomende faciliteiten en operationele gebieden bestaan in een aantal andere landen, inclusief het Verenigd Koninkrijk, Australië en Rusland. Talloze agentschappen hebben diep geheime, zwarte aan USAP’s gerelateerde eenheden die zijn betrokken bij deze operaties, inclusief de National Reconnaissance Office (NRO), de National Security Agency (NSA), de CIA, de Defense Intelligence Agency (DIA), de Air Force Office of Special Investigations (AFOSI), Naval Intelligence, Army Intelligence, Air Force Intelligence, de FBI en een groepering bekend als MAJI control.

Er is zelfs een nog uitgebreidere lijst van private, burgerlijke en samenwerkende eenheden die een veelzeggende betrokkenheid hebben. De meeste wetenschappelijke, technische en vergevorderde technologische projecten zijn ondergebracht in de burgerlijke industrie en onderzoeksfirma’s. Veelzeggend – en fataal - is dat de beveiliging daarvan wordt verzorgd door private contractors.

De meerderheid van het personeel alsook het leiderschap van de meeste, zoniet alle, agentschappen en private groeperingen zijn niet betrokken bij en onwetend van deze onderverdeelde, niet erkende operaties. Om deze reden zijn serieuze beschuldigingen aan het adres van elk van deze agentschappen of private eenheden ongegrond. ‘Geloofwaardige ontkenning’ bestaat op vele niveaus. Bovendien vergt specialisatie en onderverdeling het bestaan van een aantal activiteiten waarvan de medewerkers niet weten dat hun taak heeft te maken met het UFO/ET-onderwerp.

Zowel de positieve stimulansen om gewillig mee te werken als de straffen voor het schenden van geheimhouding zijn opmerkelijk. Een hoge militaire bron heeft ons verklaard dat er op zijn minst 10.000 mensen gedurende een paar decennia, 1 miljoen dollar heeft gekregen om hun medewerking zeker te stellen. Wat betreft de straffen, we weten uit meerdere betrouwbare gevallen dat de familie van individuen werd bedreigd voor het geval die de regels van geheimhouding zou overtreden en we hebben kennis van twee recente, zogenaamde zelfmoorden, bij een private industriële firma met een contract, welke voorvielen toen de slachtoffers zich niet hielden aan de geheimhoudingsplicht bij een reverse-engineering project, gerelateerd aan buitenaardse technologie.

Fondsgelden
Een hoge regeringsonderzoeker heeft ons in vertrouwen verteld dat zwarte budgetten ogenschijnlijk worden gebruikt voor deze en gelijksoortige projecten die in feite USAP’s zijn. Dit zwarte budget wordt geschat op een 10 miljard dollar, maar gaat wellicht zelfs de 80 miljard dollar per jaar te boven. Het bedrag dat gaat naar de UFO/ET-operaties is op dit moment onbekend. Hierbij opgeteld komen ook nog de fondsen die van overzee komen, van privé- en institutionele bronnen. De hoogte van die bedragen is ook niet bekend bij ons.

Dit is het gedeelte waarvan we nu weet hebben. Het is duidelijk dat er op dit gebied meer vragen dan antwoorden bestaan en wat nog onbekend is, is veel meer dan wat we nu weten. Niettemin hebben we, zo geloof ik, significante en historische vorderingen gemaakt in het begrijpen hoe deze eenheden opereren.

Ik heb deze algemene vaststelling gepresenteerd aan een aantal belangrijke militaire, politieke en ambtelijke personen en ik was verbaasd dat het werd ontvangen als absoluut accuraat en in overeenstemming met onafhankelijke bevindingen die zij afzonderlijk hadden ontvangen.

Maar de grote vraag is waarom? Zoals over het algemeen in het leven, het wat, wie en hoe is altijd makkelijker te beantwoorden dan het waarom. Waarom de voortdurende geheimhouding en misleiding? Ik aarzel om verder te gaan, omdat we hier vragen krijgen die gerelateerd zijn aan een fundamenteel motief en doel, wat altijd een beetje een vaag gebied is, slecht gedefinieerd in het beste geval. En dit is geen normaal geval, de emoties, motieven en doelen achter dergelijke buitengewone bezigheden waarbij veel op het spel staat zijn aanmerkelijk complexer en meer afwijkend. En inderdaad zullen de motieven een allegaartje zijn, variërend van in eerste instantie nobel en met goede bedoelingen tot aan verderfelijkheid.

Senator Barry Goldwater vertelde mij in 1994 dat de geheimhouding rond het buitenaardse onderwerp “toentertijd een verdomde vergissing was en ook nu een verdomde vergissing is…” Ik ben geneigd dat met hem eens te zijn, maar de drang voor geheimhouding was en is niet helemaal gelegen in dwaasheid. Ik zie de aanleiding daarvoor eerder in angst en het gebrek aan vertrouwen.

Wat waren de beweegredenen voor geheimhouding?
Ondanks dat ik in het algemeen een afkeer heb van psychotherapeutisch jargon, geloof ik dat de psychologie in dit alles van groot belang is. Ik geloof dat geheimhouding en speciaal extreme geheimhouding van deze graad, altijd een symptoom van een kwaal is. Als je geheimen in je familie hebt, is dat een ziekte, geboren uit angst, onzekerheid en wantrouwen. Naar mijn gevoel kan dat doorgetrokken worden naar gemeenschappen, bedrijven en samenlevingen. Uiteindelijk is de aanleiding voor geheimhouding een symptoom van een diepgelegen gevoel van onbehagen dat is voortgekomen uit een fundamenteel gebrek aan vertrouwen en een overvloed aan angst en onzekerheid.

In het geval van UFO’s/ET’s, in de vroegere tijd van de veertiger en vijftiger jaren, heerste er naar mijn gevoel een angst die grensde aan paniek. We waren net een wereldoorlog te boven gekomen en hadden de ketenen van de gruwelijke atoomwapens geworpen. De USSR breidde haar imperium uit en bewapende zich tot de tanden met nog groter en dodelijker atoomwapens. En zij versloegen ons in de race naar de ruimte.

Dat alles ging vergezeld met buitenaardse ruimteschepen waarvan er een geborgen was tezamen met een dode (en één levende) levensvorm. Paniek, angst, verwarring. Er rezen een ontelbaar aantal vragen, allemaal doortrokken van angst. Waarom zijn zij hier? Hoe zal het volk reageren? Hoe kunnen we hun technologie veilig stellen en het uit handen van onze doodsvijanden houden? Hoe moeten we het volk vertellen dat de meest machtige luchtmacht ter wereld niet in staat is haar eigen luchtruim veilig te stellen? Wat zal er met de religies gebeuren? Met de economie? De politieke evenwichtigheid? De industrie die bouwt aan de huidige technologie? De…

Naar mijn idee was in eerste instantie geheimhouding voorspelbaar, zelfs begrijpelijk en mogelijk zelfs te rechtvaardigen. Maar als de decennia voorbijgaan en zeker aan het eind van de Koude Oorlog, kan angst alleen de geheimhouding niet meer verklaren. Tenslotte is 1994 niet 1946, we zijn in de ruimte geweest, we zijn geland op de maan, we hebben planeten in andere zonnestelsels ontdekt, we hebben de bouwstenen van leven gevonden in de verre ruimte en ongeveer 50% van de wereldbevolking gelooft dat UFO’s echt zijn. En het Sovjetregime is ineengeklapt.

Ik denk dat er bij de geheimhouding van nu twee andere factoren van grote betekenis spelen: hebzucht en macht en de logheid van een decennia lange geheimhouding. Hebzucht en macht zijn gemakkelijk te begrijpen: denkt u zich maar eens in dat u betrokken bent bij een project dat buitenaardse techniek probeert te ontrafelen om het daarna toe te passen. De macht en het schokeffect van een dergelijke technologie op de huidige economie, overstijgt de gezamenlijke draagwijdte van de verbrandingsmotor, elektriciteit, de computerchip en alle vormen van telecommunicatie.

We spreken over een techniek van het volgende millennium. U denkt dat het tijdperk van de computer/informatietechniek een grote revolutie is? Fasten your seat belts, de toekomst – vroeger of later – zal ‘niet-lineair’ zijn, een nulpunttechnologische revolutie, gebaseerd op vergevorderde buitenaardse technologieën. Geen wonder dat de gezamenlijke interesse en geheimhouding van de contractors en die van het militaire complex, zelfs uitstijgen boven de aan de regering gerelateerde USAP’s. De formule voor Coca Cola betekent hiermee vergeleken helemaal niets.

De bureaucratische logheid van langdurige geheimhoudingsoperaties is echter wat anders. Na decennialang dergelijke activiteiten te hebben uitgevoerd, zoals het verspreiden van leugens, het misleiden van het volk en zelfs erger, hoe dan moet zo’n groepering het web ontrafelen dat zij geweven heeft? Er bestaat voor een bepaald type mens een zekere verslavende charme aan geheime macht, zij raken opgewonden bij het hebben en weten van geheimen. En dan is er nog het schrikbeeld van een kosmisch Watergate, waarbij allerlei mensen koppen willen zien rollen. Het is dus makkelijker de toestand onveranderd voort te laten gaan, iets waarin alle bureaucratieën bedreven zijn.

En zelfs nu is er nog angst. Niet slechts de angst om betrokken te raken in een soort Watergate, maar een eerder xenofobische angst (vreemdelingenangst) en een primitieve angst voor het onbekende. Wie zijn deze mensachtigen, waarom zijn ze hier, hoe durven zij zonder eerst toestemming te vragen ons luchtruim binnen te dringen! De mensheid heeft een lange traditie van angst en haat aan alles wat verschillend, onbekend en van elders komt. Kijk maar eens naar de uitwassen die het mensdom teisteren zoals het racisme, de etnische zuiveringen, het fundamentalisme en de nationalistische vooroordelen en vijandschap. Er bestaat een nagenoeg ingewortelde xenofobische respons op het onbekende en dat wat anders is. En het is zeker dat de buitenaardsen meer van ons verschillen dan bijvoorbeeld de protestanten ten opzichte van de katholieken in Ierland.

Ik vroeg eens aan een natuurkundige die betrokken was bij verrichtingen van militaire- en inlichtingendiensten die gerelateerd waren aan UFO’s, waarom wij pogingen doen om deze ruimteschepen met vergevorderde ruimtewapens te vernietigen. Hij reageerde meteen geërgerd en zei: “Deze cowboys die dergelijke wapens bedienen zijn zo arrogant, zo onbeheersbaar, dat zij elke binnenkomst van een UFO in ons luchtruim zien als een aanval die het waard is om vijandig op te reageren. Als we niet zorgvuldiger te werk gaan, dan zorgen zij er nog eens voor dat wij betrokken raken bij een interplanetair conflict…”

En zo gaat dat in zijn werk. Angst. Angst voor het onbekende. Hebzucht en macht. Institutionele traagheid. Dit zijn enkele van de huidige drijvende krachten achter de voortdurende geheimhouding.

Wat kunnen wij eraan doen?
Maar hoe dan verder? Hoe kunnen we een dergelijke situatie transformeren van extreme geheimhouding naar openbaring? Extreme geheimhouding, en speciaal op zoiets verstrekkends en belangrijks, ondermijnt de democratie, ontwricht de constitutie, concentreert een enorme hoeveelheid technologische macht in de handen van een paar niet-gekozenen en berokkent schade aan de gehele planeet. Daar moet een einde aan komen.

Ik stel voor dat de regering in samenwerking met het huis van afgevaardigden, de verantwoordelijkheid op zich neemt voor openbare verhoren, waarbij deze getuigen, waarvan we er nu bijna 500 hebben, openlijk kunnen verklaren wat zij weten over de UFO/ET-zaak. Dat zal een definitieve openbaring in werking stellen, dat kan ik u verzekeren.

In verband hiermee kunt u ons op twee manieren helpen:
1) Schrijf de president en vraag of hij een uitvoeringsbesluit wil uitvaardigen dat deze getuigen toestaat veilig naar voren te komen en schrijf tegelijkertijd naar uw senator en man in de regering en vraag hen deze openbare hoorzittingen te steunen.

2) Neem zo snel mogelijk contact met mij op als u (of iemand die u kent) een getuige zou kunnen zijn afkomstig uit de huidige of vorige regering, het leger of van private bedrijven. Wij hebben beschermende maatregelen getroffen en hoe meer getuigen we hebben des te sterker we staan en hoe groter de veiligheid wordt voor hen die meedoen. Help ons alstublieft als u kunt.

De internationale gemeenschap en de Verenigde Naties zouden wat deze zaak aangaat gelijksoortige hoorzittingen moeten houden. Wij hebben getuigen afkomstig vanuit de gehele wereld en het zou ideaal zijn als internationale openbaring en het vergaren van bewijs meteen van start zouden gaan. De wereldgemeenschap moet niet passief blijven en de verantwoordelijkheid betreffende geheime operaties van zich afschuiven. CSETI is sinds vijf jaar betrokken bij burgerlijke diplomatische inspanning en bereikt waardevolle doorbraken in het ontwikkelen van protocollen hoe in contact te treden met deze buitenaardse bezoekers. In tegenstelling tot passief af te wachten en het te zien als een ver weg gelegen ‘fenomeen’ zouden we moeten proberen de communicatie met deze levensvormen tot stand te brengen en vanaf het begin een open interplanetaire verhouding met hen te hebben. Als u geïnteresseerd bent en wilt weten hoe u betrokken kunt raken bij dergelijk onderzoek en diplomatieke inspanningen, neem dan contact met ons op.

Vergevingsgezindheid
Tot slot. We moeten bereid zijn te vergeven. Er valt geen voordeel te behalen bij het vragen van zware straffen voor hen die zowel bij de huidige geheimhouding als die van het verleden betrokken waren. Velen hadden het gevoel dat ze op dat tijdstip het enig juiste deden en velen hebben dat nog. We hebben geen kosmische Watergate nodig en we zouden daar collectief vanaf moeten zien. We zouden positief naar het nu en de toekomst moeten kijken en het verleden vergeven.

Er is een eerdere situatie geweest die enigszins op deze lijkt. In de begintijd van de Clinton-regering waren er verstrekkende openbaringen betreffende vroegere buitensporigheden en waanzinnige experimenten binnen het ministerie van energie en de voormalige atoomenergiecommissie. We hoorden dat er plutonium werd gestopt in de havermoutpap van kinderen in weeshuizen en dat er weloverwogen straling werd vrijgelaten in bewoonde gebieden om ‘te zien wat er zou gebeuren’ en meer van dat soort zaken. De waarheid kwam boven tafel en het was niet het einde van de wereld. Niemand ging de gevangenis in. De regering kwam niet ten val en de hemel viel niet op ons neer. Dus laat ons voorwaarts gaan met wat echte barmhartigheid en vergevingsgezindheid en laten we deze nieuwe eeuw anders beginnen.

Uiteindelijk is het zo dat als het volk de leiding neemt, de leiders zullen volgen. Moed, visie en volharding zijn nodig om deze situatie van gedaante te doen veranderen en een tijd van openheid en vertrouwen te creëren en de fundatie te leggen voor zowel wereldwijde als interplanetaire vrede. Als onze leiders op dit moment die moed en visie ontbreekt, dan moeten wij ze dat duidelijk maken. Er staat teveel op het spel om de andere kant op te kijken, er wordt ons de toekomst afgenomen. De toekomst van ons leven op aarde en onze plaats in de kosmos lopen gevaar. Samen moeten we eraan werken om die toekomst zeker te stellen, voor onze kinderen en hun kinderen.

TERUG NAAR ARTIKEL