TERUG NAAR ARTIKEL
TERUG NAAR ARTIKEL
BRAZILIAANSE OPENBARING IN DE VARGINHA-ZAAK?
Een UFO-crash, buitenaardse wezens, bloedmonsters en de link naar het verhaal van Dan Burisch.
Door: Paul Harmans
Juli 2005
Ik kreeg van Andrew Johnson, de projectleader van het Engelse Disclosure Project,
een aantal interviews (Mp3) die Art Bell en George Noory op Coast to Coast AM
hebben uitgezonden. Eén daarvan is een twee uur durend gesprek met dr.
Roger Leir, de bekende arts die onder andere bij 11 ingrepen op ontvoeringsslachtoffers
12 vermoedelijke implantaten heeft verwijderd. Dr. Leir heeft echter ook grote
belangstelling voor het gehele UFO-fenomeen en is in het bijzonder geïnteresseerd
in de Varginha-zaak in Brazilië. Hij is verschillende keren ter plaatse
geweest en deed daarbij onderzoek naar het incident.
In het kort een opsomming van dat incident dat zijn aanvang neemt in de nacht van 19 op 20 januari 1996: Een getuige, Carlos de souza, zag een ongeïdentificeerd vliegend voorwerp neerdalen in een open veld bij de stad Tres Coracoes. Een militaire basis ligt daar vlakbij. Carlos getuigt dat hij een cilinder zag, waarschijnlijk beschadigd aan het achtereinde. Daar kwam rook of nevel af kort voordat het de grond raakte. Carlos reed naar het terrein en zag delen van wrakstukken verspreid over het hele terrein. Het grootste stuk had de afmetingen van een volkswagenbus. Het Braziliaanse leger was ingelicht door NORAD die het object volgde. Het leger was daarom binnen korte tijd aanwezig en ruimde de wrakstukken op en hield daarbij iedereen op afstand.
Er is vastgesteld dat er op zijn minst twee buitenaardse wezens en mogelijk zelfs vijf bij het incident van 20 januari waren betrokken. De verwarring omtrent het juiste aantal is te wijten aan het feit dat verschillende getuigen wellicht één of twee dezelfde wezens hebben gezien. Later diezelfde dag tussen 18.00 en 18.15 en in hetzelfde gebied, werd er nog een gebeurtenis gemeld. Hier waren twee militaire politieagenten bij betrokken, die, terwijl ze in hun auto reden, een vreemd wezen de weg zagen oversteken. Hun beschrijving ervan klopt exact met die van de andere wezens die eerder op de dag waren waargenomen. Eén van de agenten stapte uit en benaderde het wezen dat geen tekenen vertoonde om weerstand te bieden of wilde vluchten. Hij zette het op de achterbank van de auto en ging ernaast zitten. Omdat ze dachten dat het wezen medische verzorging nodig had, namen ze het mee naar een plattelands hospitaal. Dit was echter meer een eerste hulppost en door gebrek aan medische apparatuur waren de agenten gedwongen het wezen naar een klein privé-ziekenhuis in de stad te brengen. Ik (dr Roger Leir) kon achterhalen dat het ‘Hospital Regional’ het wezen behandeld had aan een gecompliceerde beenbreuk. Het bleef er voor ongeveer 24 uur. Daarna werd het overgebracht naar het veel grotere ‘Humanitus Hospital’.
De uiteindelijke bestemming van de lichamen was de universiteit te Campinas (Unicamp) in de provincie Sao Paulo. Een autopsie werd vermoedelijk uitgevoerd in een ondergrondse faciliteit, gebouwd tijdens de Braziliaanse burgeroorlog. Er gaan geruchten dat deze autopsie werd uitgevoerd door een wereldberoemde patholoog, degene die ook verantwoordelijk was voor de identificatie van de overblijfselen van de Nazi-oorlogsmisdadiger, Josef Mengele. Vermoedelijk was er een aantal Amerikanen aanwezig en de resten werden uiteindelijk overgebracht naar de Verenigde Staten.
De
Braziliaanse arts en het wezen
Tot zover het verhaal in zeer beknopte vorm. Waar ik het in dit artikel over
wil hebben en wat betrekking heeft op het interview dat Art Bell met dr. Roger
Leir had, is het gedeelte van het verhaal waarin een van de wezens in het ‘Hospital
Regional’ wordt behandeld aan een beenbreuk. Dr Leir vertelt Art Bell
dat hij bij zijn laatste bezoek aan Varginha de arts die het wezen aan zijn
beenbreuk behandelde, persoonlijk heeft gesproken. De arts heeft het volgende
verhaal: hij had dienst op de dag dat een groot aantal militairen het hospitaal,
om in eerste instantie onduidelijke redenen, bezetten, niemand mocht erin en
niemand eruit. Hem (de arts) werd op een gegeven moment door de militairen gevraagd
of hij een behandeling wilde uitvoeren, dat wilde hij en hij dacht dat het wellicht
een gewonde militair was die snel geholpen moest worden. Hij werd meegenomen
naar een afdeling waar hij zich kon voorbereiden en daar werd hem nogmaals gevraagd
of hij de behandeling wilde doen. Zij (de militairen) wilden hem niet vertellen
waar het om ging, maar er werd hem wel gezegd dat hij de operatiekamer pas weer
mocht verlaten als hij de behandeling compleet had uitgevoerd. Natuurlijk twijfelde
hij, maar stemde toch toe.
In de operatiekamer lag een klein lichaam onder lakens en hij dacht in eerste instantie dat het een kind betrof. Er waren al röntgenfoto’s gemaakt en die bekeek hij eerst. Wat hem opviel wat dat het bot dat daarop te zien was, niet echt menselijk leek. Vervolgens trok hij het laken weg om de patiënt te behandelen en schrok natuurlijk vreselijk, want voor hem lag één van de gevangen genomen wezens. Hij beschreef in zijn gesprek met dr. Leir hoe het wezen eruit zag (die uitgebreide beschrijving is te vinden in het artikel waarvan hieronder de link staat). Hij beschrijft de ogen als rood van kleur en ze leken wel poelen van vloeistof. Hij weigerde echter om het wezen recht in de ogen te kijken, iets weerhield hem daarvan. Hij begon met het zetten van het been, maar het bleek dat de boteinden al gedeeltelijk aan elkaar vast waren gegroeid.
Dr. Leir vroeg hem wat de kleur van het bot was en de arts vertelde dat het roze was, net als onze botten. Dr Leir vroeg hem ook naar de kleur van het bloed en verwachtte min of meer dat het groen, blauw of geel zou zijn, maar de arts antwoordde dat het, net als menselijk bloed, rood was. Men had er monsters van genomen en ook de samenstelling was overeenkomstig, maar niet exact gelijk aan menselijk bloed. Zo stolde het veel sneller als het buiten het lichaam kwam. De arts voegde daaraan toe dat het snelle helingsproces en het snelle stollen misschien ook te wijten was aan de afwijkende atmosferische omstandigheden van die waaraan het wezen gewend was. De arts kreeg het echter voor elkaar om het gebroken been weer op de juiste plaats aan elkaar te zetten en was verbaasd dat binnen 24 uur zowel het bot als de wond genezen waren.
Aan het eind van zijn gesprek met dr. Leir werd de Braziliaanse arts emotioneel en na wat aandringen gaf hij toe dat hij met het wezen had gecommuniceerd, tenminste het wezen in ieder geval met hem. Na de ingreep vulde de operatiekamer zich met een groene waas en toen de arts keek waar het vandaan kwam werden zijn ogen als vanzelf op de ogen van het wezen gericht en hij kon ze daar niet vanaf houden. Vervolgens ‘down-loaded’ het wezen een grote hoeveelheid gegevens in zijn brein. De arts wilde verder niet uitweiden over de aard van de gegevens, behalve dat het wezen hem kenbaar maakte dat het medelijden had met de mensheid, wij zouden zoveel meer kunnen zijn, wij zijn net als hen spirituele wezens, maar we gebruiken het niet. Wij hebben tevens de mogelijkheid in ons om onszelf op dezelfde snelle wijze te genezen, zoals het geval was bij het wezen.
Dan
Burisch
Voor hen die niet op de hoogte zijn van het verhaal over Dan Burisch, volgt
hier een zeer, zeer beknopte versie van zijn levensloop. Het complete verhaal
is bijzonder complex en uitgebreid en op ufowijzer is daar meer over te vinden
(zie de link naar de speciale pagina). Dan Burisch is microbioloog, had een
eigen bedrijf en werkte o.a. aan een project voor NASA. Hij werd uiteindelijk
toegewezen aan de Working Group Leader bij Project Aquarius, R-4800, Papoose
Site-4 op de Nevada Test Site. Dezelfde locatie die genoemd werd door Robert
Lazar.
Zijn eerste opdracht was het onderzoeken van celstructuren, afkomstig van een onbekende donor. Omdat hij via microscopische observatie afwijkingen vond binnen deze cellen, ging hij twijfelen aan zijn leidinggevenden en de bron van het materiaal en hij vroeg daarom aanvullende informatie, maar kreeg die niet. Toen Dan uiteindelijk werd aangesteld als volleerd Derde Microbioloog van Project Aquarius en de ware opdracht waaraan hij werkte te horen kreeg, was hij door de onthulling zowel bang als gefascineerd. Hij werkte met huidmonsters die afkomstig waren van wat een regeringsdocument aanduidde als een: 'Buitenaardse Biologische Entiteit', een intelligent wezen van een andere planeet. Het wezen, zo werd Dan verteld, was gehuisvest in een bol met een schoon en aangepast milieu. Uiteindelijk, vanwege een hechtere band met de entiteit bekend staand als AQ-J-ROD - omdat het onder de wetenschappers die bij hem (J-ROD) aanwezig waren een voorkeur had voor Dan - werd Dan de leider van het team en nam regelmatig de weefselmonsters af bij J-Rod. In die bevoegdheid schreef hij de eindrapportage van meer dan 200 huidmonsters en verschillende microbiologische handleidingen die hij bedacht en beproefd had.
J-ROD
Het verhaal van J-ROD is, dat hij een andere entiteit vergezeld had (genaamd
EBE-3), op een reis van een planeet in een baan om de ster: 'Zeta Reticuli 2'
naar de aarde. EBE-3 had twee assistenten. Eén daarvan werd, naar het
schijnt, naar Los Alamos gezonden en J-ROD werd naar Groom Lake gebracht om
te helpen met een wetenschappelijk uitwisselingsprogramma dat tot stand was
gebracht in 1964 als onderdeel van Project Sigma in New Mexico.
Waar het in dit artikel echter om gaat is dat Dan Burisch op eenzelfde wijze als de arts in de Varginha-zaak, een grote hoeveelheid informatie kreeg ingeprent van J-Rod en dat een groot deel daarvan dezelfde boodschap heeft onder andere: wij (de aardse mens) zijn spirituele wezens, maar het grootste deel heeft daar geen weet van of wil daar niets van weten. Ook J-Rod was begaan met de mensheid en zag hen als zijn broeders en zusters.
Deze twee overeenkomsten zijn frappant. Het gaat hier om twee verschillende soorten buitenaardsen, maar er wordt al sinds tijden beweerd dat er meerdere buitenaardse rassen de aarde bezoeken en wellicht zijn de overeenkomsten tussen veel van hen, en dus ook de mens, veel groter dan men denkt. Er zijn verschillen in lengte, kleur en vorm ogen, aantal vingers en tenen, spijsvertering, enz. Maar het zijn wel allemaal hominoïden, dus hoofd, romp, twee armen, twee benen.
Openbaring
van UFO-files in Brazilië
Wellicht komt er zeer binnenkort klaarheid in de Braziliaanse Varginha-zaak.
Zoals bekend heeft de Braziliaanse regering toegegeven aan de wens van de meerderheid
van de bevolking om de nu nog geheime UFO-dossiers vrij te geven. De bekende
Braziliaanse burger UFO-onderzoekers zijn al op uitnodiging van de luchtmacht
op diverse geheime bases geweest en hebben de belangrijkste drie dossiers mogen
inzien. Eén dossier bevat volgens de onderzoekers rond de 100 foto’s
die zijn genomen door straaljagerpiloten van de Braziliaanse luchtmacht en dr.
Roger Leir zegt (volgens informatie die hij heeft van een Brazilaiaanse UFO-onderzoeker
die de dossiers kort mocht inzien) in het interview met Art Bell daarover: “Dat
je welhaast blind moet zijn om daar geen schotelvormige voertuigen in groot
detail op te ontdekken.” Laten we hopen dat de Braziliaanse regering
haar belofte nakomt en dat andere landen dit fantastische initiatief volgen.
Dr Roger Leir heeft goede hoop dat zodra deze Braziliaanse openbaring een feit is, diverse documenten betreffende de Varginha-zaak ook vrij zullen komen en waar hij het meest naar uitziet en wat Art Bell in het interview ‘smoking gun’ bewijs noemt, zijn de bloedmonsters die zijn afgenomen bij de gevangengenomen wezens in Brazilië, die zullen de wetenschappelijke wereld op zijn kop zetten aldus Leir en Bell. Dat moeten we overigens nog even afwachten, want er is al jaren voldoende bewijs dat klip en klaar aantoont dat het UFO-fenomeen zonder twijfel bestaat en de feiten wijzen bijna onomstotelijk op een buitenaardse herkomst daarvan, maar totnogtoe heeft de orthodoxe wetenschap het allemaal genegeerd.
Mocht iemand interesse hebben in het interview met dr. Roger Leir dan wil ik het per e-mail versturen, het is echter wel 19.2 Mb groot.
Dr. Leir en zijn bezoek aan Varginha
TERUG NAAR ARTIKEL