RUIMTESCHIP
IN MANILIUS KRATER AAN DE VOORKANT VAN DE MAAN - 1968 NASA FOTO
Door: Bill Bryson 27 augustus 2012 Vertaling: Paul Harmans
Tijdens de Lunar Orbiter 3 ‘site confirmation mission’ werd een gebruikelijke foto gemaakt van de Sea of Vapors op de voorkant van de maan, de foto toont echter een object dat vreemd genoeg lijkt op een groot shuttle ruimtevoertuig. Het staat netjes op de bodem van de westelijke helft van de Manilius krater. De constructie lijkt zoveel op een moderne space shuttle, dat ik besloot een klein onderzoekje te doen. De onbewerkte foto is Lunar Orbiter 3 missie - frame 3073 - in 1968 genomen (zie alle foto’s hieronder). Ik heb vier foto’s van dit gebied toegevoegd, inclusief een opgewaardeerde close-up van het ruimteschip in de Manilius krater en de onbewerkte foto - frame 3073 - met een reeks vergrotingen. Ik besloot een beetje speurwerk te verrichten en keek naar de Clementine foto’s van 1994 om te zien of ik ‘het ruimteschip’ daarop kon vinden. Ik vond de Manilius krater op de kleurenafbeeldingen en ook de Lunar Orbiter mozaïekkaart. Beide tonen een regelmatige krater zonder ruimteschip. Dat bewijst dat het UFO ruimteschip dat op de foto van Manilius uit 1968 staat, niet langer aanwezig is op de foto’s uit 1994 van dezelfde krater. Ze zeggen wel eens: “Als het er uit ziet als een eend en het kwaakt als een eend, dan moet het een eend zijn.” Wel, de onbewerkte foto frame 3037 toont duidelijk een structuur op de bodem van de Manilius krater dat er uit ziet als een moderne space shuttle. Let op, dit was voordat wij zelfs maar de space shuttles hadden. Wat is het voor object? Is het een UFO die daar op de bodem van de krater staat? Is het een object met de vorm van een shuttle? Waarom staat er op de foto’s van 1994 geen structuur? Is dat omdat het object wegvloog? Het object is duidelijk zichtbaar op de foto van 1968 en is verdwenen op de foto van 1994. Vloog het weg? Een hoop vragen. Het doet je afvragen wat NASA nu echt voor het publiek verbergt… Ik heb als laatste een locatieverificatie foto toegevoegd die aantoont dat de Clementine foto’s die ik geef van dezelfde locatie zijn als die van de 1968 missie foto. Zorgvuldige observatie zal aantonen dat het dezelfde krater in hetzelfde gebied is… Alle foto’s zijn eigendom van NASA. Dank aan Tunc van de Facebook LARS groep voor het mogelijk maken om de Lunar Orbiter Mission 3 frame 3073 onbewerkte foto te laten zien.
Ik heb op Google Moon gezocht en de Manilius krater gevonden en opgemeten, de diameter van de krater is dik 35 kilometer, de lengte van het object is ongeveer 1 kwart van de diameter van de krater, dat is dus ongeveer 9 kilometer. Dat maakt dat de cockpit bijna een kilometer groot moet zijn en het toestel 2 kilometer hoog is. Ik zeg niet dat het voor een buitenaardse beschaving die ons miljoenen jaren vooruit is onmogelijk is om een dergelijk ruimtevaartuig te bouwen, zeker als het de bedoeling is om er veel soortgenoten en materiaal over zeer grote afstanden mee te vervoeren. Dat maakt het echter wel duidelijk dat het absoluut niet iets van de Amerikanen of Russen is geweest. Het zou kunnen dat de zwarte vlekken die een cockpit en neuskegel lijken weer te geven, zwarte schaduwen zijn in de kraterwand achter het object, hoewel de stand van de zon dat dan weer min of meer uitsluit. Zonder cockpit en neuskegel blijft het alsnog een intrigerend object, dat echter meteen wat minder lijkt op een F-5 straaljager. Er zijn maanfoto’s van NASA waarop met iets van airbrush objecten zijn uitgewist die vele kilometers groot moeten zijn, dus de afmetingen zouden niet echt een punt moeten zijn om ook dit object in de krater als een hoax te moeten afdoen. Als je de gehele maan als grondstofmijn wilt ontginnen, dan heb je groot materieel nodig. Het kan ook nog dat er buitenaardsen met een lengte van 300 meter groot zijn en dan is het object voor ons wel heel erg groot, maar voor hen van normale proporties. Hoewel dat misschien wel een erg ver gezochte verklaring is, maar goed, wat snapt de hedendaagse mens van het universum, dat is niet meer dan een mier weet van zijn eigen paar vierkante meter grond en planten die in een bos liggen waarvan hij het bestaan niet eens kan vermoeden en nog minder dat dat bos ligt op een planeet van gigantische afmetingen waarop een miljoen bossen staan en miljoenen levensvormen voorkomen die vele malen groter zijn dan de mier zelf. |