FortStockton

EEN BOEMERANG-UFO ZO GROOT ALS EEN VOETBALVELD

Fort Stockton, Texas

Door: ©Brian Vike

Vertaling: Paul Harmans

Bron: Rense.com

Datum: 1972
Tijd: Tussen 14:00 en 17:00 (zaterdag)
Vanuit: Het westen
Naar: Het oosten
Getuige: Keek naar het zuidwesten
Omschrijving: Ik deed deze waarneming al in 1972, maar ik was bang om er in het openbaar mee te komen vanwege mijn achterdocht naar de regering en voor het belachelijk gemaakt worden door mijn vrienden of familie. Wat ik u ga vertellen heeft meer onderzoek nodig omdat er in die tijd talloze getuigen waren. En toch werd het nooit door de media gemeld. Deze waarneming gebeurde toen ik tweedejaarsstudent op de High School in Fort Stockton was. Fort Stockton is een kleine stad met zo’n 10.000 inwoners en ligt in het uiterste westen van Texas, aan de weg naar El Paso. In die tijd was mijn vader een besteller van de Dr. Pepper Company in Pecos, Texas. Ik herinner mij dat het op een zaterdag was, omdat Fort Stockton zijn hoofdroute op zaterdag was. We waren op Mainstreet en we waren bezig de bestelling af te leveren bij een kleine buurtwinkel genaamd ‘Pick Pack Groceries’.

Juist toen mijn vader de vrachtwagen recht voor de winkel parkeerde, reikte hij langs mijn broer en gaf mij een tik op de borst. Toen vroeg hij: “Hebben jullie ooit een UFO gezien?” Ik reageerde met: “Nee pa”. Toen zei hij: “Wel, daar is ie dan, kijk, daar,” en hij wees vanuit het raam aan de bestuurderskant naar een straat genaamd ‘Colpits Street’. Er was daar een lagere schoolgebouw net een paar meter vanaf de hoek van Main en Colpits en recht boven de school hing een zilveren object met de grootte van ongeveer een voetbalveld. Het hing daar stationair op ongeveer 15 meter boven de school en het had de vorm van een boemerang. Vanuit mijn positie schatte ik dat het ongeveer 3 tot 4 meter dik was.

Lagere schoolgebouw Fort Stockton

Maar het vreemdste aan het voorval was, hoe de mensen in Fort Stockton er op reageerde. Terwijl mijn vader uit de vrachtwagen stapte zei hij met een rauwe stem: “Ik wil niet dat jullie naar die verdomde UFO kijken. We hebben werk te doen.” Dus mijn broer en ik loste de kratten die hij nodig had, maar zo af en toe keek ik even naar de school om er zeker van te zijn dat de zilveren boemerang er nog was. Ik zag een paar auto’s die naar de kant van de weg reden en de mensen stapten uit en wezen ernaar.

Nadat we de vrachtwagen hadden gelost moest ik de winkel in om mijn vader te helpen de schappen te vullen. Maar het eerste wat mij opviel was hoe vreemd iedereen zich gedroeg. Er waren op zijn minst 15 of 20 mensen in de winkel en niemand reageerde op de boemerang aan de overkant van de straat. En je kon hem heel duidelijk door de ramen van de winkel zien. Ik vroeg de man achter de kassa of hij dat glimmende ding boven de lagere school aan de andere kant van de straat kon zien. Hij zei: “Ja! Wat is dat voor een ding?” Ik reageerde: “Mijn vader zegt dat het een UFO is.” “Is dat zo?” vroeg hij. “Het is het vreemdste ding dat ik ooit heb gezien,” zei hij vervolgens, terwijl hij doorging met het afrekenen van de boodschappen van een klant. “Dus u kunt het ook zien?” vroeg ik. Want ik was verward vanwege het feit dat niemand er op reageerde.

Ik dacht dat iedereen wel zou stoppen met waar men mee bezig was en naar buiten zou rennen en er naar zou gaan staan gapen. Maar de kassier rekende gewoon met mensen af alsof het een alledaags gebeuren was. En iedereen reageerde op dezelfde wijze. Ze zochten in de winkel in het rond en verzamelde chips en hapjes en rekenden af aan de kassa, alsof er niets aan de hand was. Ik moest dus een bevestiging hebben dat ik niet de enige was die het zag. “Dus u kunt dat ook zien?” vroeg ik nog een keer en ik wees door het raam van de winkel. “Jep!” antwoordde hij. Maar daar eindigde het niet.

Ik wist dat we de rest van de dag meer bestellingen moesten afleveren en ik was teleurgesteld omdat onze route ons zou wegleiden van het zilveren ding. Maar mijn teleurstelling duurde niet lang. Ik zat bij de deur aan de passagierskant van de vrachtwagen terwijl we Main Street afreden. Vanaf mijn kant keek ik uit op de zuidzijde van het stadje en Fort Stockton is zo plat als een pannenkoek. De hoogste gebouwen stonden in het centrum en ze waren niet hoger dan twee verdiepingen. Maar de Junior High School was op zijn minst drie verdiepingen hoog. En daar was het. Een andere zweefde boven de Junior High School. En ik zag er nog één, of het kan ook dezelfde van eerder geweest zijn, aan de verste rand van de stad in het zuiden. Het enige dat daar stond was het hoofdziekenhuis en een caravanterrein. Ik had het idee dat het boven het caravanterrein hing.

Junior High School Fort Stockton

Het hele voorval duurde langer dan drie uur, ik weet dat omdat dat de tijd is die wij nodig hadden om alle bestellingen af te leveren langs Main Street, richting het oosten. Telkens als we weer op weg gingen naar de volgende stop, keek ik uit het raam aan de passagierskant of ik de zilveren boemerangs weer kon zien en ik zag ze inderdaad gedurende de rest van de dag. Maar het was de wijze waarop de mensen reageerden dat mij verbaasde. Mensen deden hun zaken alsof er niets aan de hand was en toch was er soms een auto die naar de kant van de weg reed, waarna er mensen uitstapten en in dezelfde richting wezen als waarin ik keek. Maar ook hier eindigt het nog niet.

Onze laatste bestelling was bij een benzinestation ongeveer 70 kilometer ten oosten van Fort Stockton. Ik was weer teleurgesteld omdat we iets zouden verlaten dat absoluut fenomenaal was. Maar geloof het of niet, ik kon het ver naar het zuiden zien terwijl het ons passeerde en wij naar het oosten reden. Ik kreeg zelfs het idee dat het ons volgde. Toen was het er weer. Een boemerang hing boven het tankstation. Mijn vader keek bang en hij waarschuwde ons weer om alleen aandacht aan ons werk te besteden en niet naar de UFO te staren. Hij parkeerde de vrachtwagen met de achterkant naar de boemerang. Toen losten we de kratten en mijn vader ging naar het kantoortje om wat dingen te regelen.

Terwijl hij weg was, wachtten mijn broer en ik in de vrachtwagen. Mijn broer greep een magazine vanonder de stoel en begon dat te lezen. Ik was verbaasd over de wijze waarop hij op deze dingen reageerde, want ik voelde mij als een kind in een snoepwinkel. Alles wat ik wilde doen was uit de vrachtwagen stappen en gaan staan staren naar dat grote zilveren ding, maar ik was bang voor mijn vader. Ik vroeg aan mijn broer of hij het kon zien. Hij antwoordde: “Ja, waarom?” “Nou je schijnt er niets om te geven,” zei ik, “Pa heeft gezegd dat het een UFO is. Maar iedereen reageert alsof het er helemaal niet is.” Toen antwoordde hij: “Ja, en pa heeft ons gezegd er niet naar te kijken, dus kijk ik er niet naar. Als jij er wel naar wilt kijken dan is dat jouw probleem, maar ik wil niet in de problemen komen, ik ga dit magazine lezen.”

Terwijl ik daar over nadacht keek ik ernaar in de achteruitkijkspiegel. Ik vroeg mij af waarom mijn vader zo bang was en ik herinner mij dat ik dacht dat ze iedereen meenamen, inclusief mijn vader. Hij was weg gedurende twee volle uren. Toen hij uit het kantoortje kwam keek hij nog steeds bang en hij zei er geen woord over. Toen we wegreden viel het mij op dat de boemerang weg was. Op de terugweg naar de stad bleef ik er naar uitkijken, maar ik zag het niet meer. Ik besloot om de volgende maandag daarop als ik weer naar school moest, mijn vrienden ernaar te vragen. Maar dat deed ik nooit. Ik vergat het compleet, ondanks dat ik wekenlang de kranten nakeek op verhalen erover.

Er waren wel geruchten over een golf waarnemingen en veeverminkingen. Maar deze waarneming werd nooit genoemd. Het was geen zeppelin en ik weet dat onze regering in die tijd een dergelijke techniek niet bezat. Ik weet dat er talloze getuigen waren en mijn broer leeft ook nog. Hij kan dus alles wat ik heb geschreven bevestigen. Als er iemand uit Fort Stockton is die zich iets kan herinneren wat ongeveer gelijk is aan dat van mij, dan zou ik graag iets van die persoon horen.

Reactie van bovenstaande waarnemer op bedankje van HBCC UFO Research voor de melding
Mr. Vike, bedankt dat u belangstelling toont in mijn verhaal. U bent slechts één van de handvol mensen met wie ik dit verhaal ooit heb gedeeld. Mijn vrouw heeft mij aangemoedigd om dit verhaal naar buiten te brengen. Ik zou graag meer getuigen uit Fort Stockton vinden. Afgelopen jaar heb ik een oproep gedaan in een krant van Fort Stockton ‘The Pioneer’ en ik kreeg één respons. Iemand zond mij een e-mail en hij vertelde mij dat hij zich een UFO-golf in de jaren ’70 kon herinneren en toen vertelde hij over één van zijn eigen ervaringen. Hij vertelde dat hij bang was om in het openbaar te komen met zijn verhaal, maar hij vertelde mij over een veeverminking die was voorgevallen op de ranch van zijn vader. Toen vertelde hij mij over andere waarnemingen die hij en zijn familie hadden gedaan. Maar hij smeekte mij om het aan niemand door te vertellen.

Nu wil ik een klein beetje meer verklaren over mijn eigen verhaal. Ik heb gewerkt aan een schets zoals u mij vroeg, maar ik ben een beetje verder gegaan dan dat. Ik ben het grootste deel van mijn leven een fotograaf en kunstenaar geweest en ik denk dat u de foto’s die ik u stuur wel kunt waarderen. Ik heb ze met een softwareprogramma genaamd Photoshop bewerkt. Dus de bijlagen die ik stuur zijn groot, voor het geval u er zelf grote afdrukken van wilt maken.

Mijn vrouw en ik wonen in San Angelo, Texas, ongeveer 350 kilometer van Fort Stockton. Om een lang verhaal kort te maken, mijn vrouw en ik zijn naar Fort Stockton gereden om mijn moeder in Fort Davis te bezoeken. Op de terugweg heb ik de foto’s genomen van de feitelijke plaatsen waar ik de zilveren voertuigen zag. Eén van de foto’s toont één van de boemerangs die stationair boven een gebouw achter een paar bomen hing. Dit is de school waar ik over schreef, de lagere school van Fort Stockton. Er staan twee pick-ups op de foto, één is gestopt voor het kruispunt op Colpits Street en de andere rijdt in oostelijke richting op Main Street. De scène is bijna gelijk aan wat ik zag, met uitzondering van een paar dingen. Het valt mij op dat ik te dicht bij Main Street stond toen ik de foto’s nam. Mijn vaders vrachtwagen stond dichter bij de winkel, dus dat zal zo’n tien meter terug zijn geweest. Iets anders zijn de bomen die ik zag. Ik denk dat de bomen toen nog niet zo groot waren.

Dan is er de boemerang zelf. Wat ik zag herinner ik mij altijd als een grote zilveren vleugel. Het was dik aan de voorkant en dan liep het schuin weg naar de achterkant en het was wat ronder. Op de foto’s die ik stuur lijkt de onderkant vlak, maar ik denk dat het wat ronder was.

De andere foto die ik stuur laat hetzelfde object zien zoals het eruit zou zien als ik recht voor de Fort Stockton Junior High School zou staan. De Junior High School ligt iets meer dan een halve kilometer vanaf Main Street. Ik kon het dus duidelijk zien omdat het gebouw zo groot was. De objecten die ik zag stonden boven alle scholen van de stad. Dat roept een andere vraag bij mij op. Het was bekend dat mijn vader mij en mijn broer in sommige gevallen van school hield om hem te helpen met zijn route. Normaal deed hij de bestellingen in Fort Stockton op zaterdag, maar het kan ook een vrijdag zijn geweest, omdat ik niet kan begrijpen waarom een voertuig boven een school zou hangen terwijl er niemand aanwezig zou zijn.

Het is moeilijk voor mij om het juiste jaar en dag vast te stellen. Mijn vader bezat een tankstation in de twee jaar voordat ik uit huis ging. Ik studeerde af in 1974, wat betekent dat het incident moet zijn voorgevallen in 1972. Maar ik kan mij niet de juiste maand herinneren. Het was een heldere, zonnige dag en ik herinner mij dat de school in dat jaar bijna over was. Dat betekent dat het ergens tussen maart en mei 1972 moet zijn geweest.

UFO PAGINA