AFGESLOTEN BEHUIZING VOOR (BEDINI) KRISTALBATTERIJ Door: Alex B. Februari 2015 Beste heer Paul Harmans, Ik zal me even voorstellen, mij naam is Alex B. Sinds mijn vroege kindertijd ben ik al geïnteresseerd in ufo’s en buitenaardse fenomenen. Al surfend kwam ik zodoende uw site tegen. Het verhaal over de kristalbatterij heeft mijn volle aandacht. Zelf denk ik een suggestie voor de opbouw van de batterij te hebben. Op de site van John Bedini is te zien hoe de koperen behuizing met behulp van een draaibank wordt gemaakt. Voor veel ‘knutselaars’ ligt het vervaardigen met behulp van een draaibank, en het bijbehorende vele materiaalverlies buiten de financiële mogelijkheden. Een alternatief zou een uit koperen plaat vervaardigde behuizing kunnen zijn. Het vervaardigen uit koperen plaat heeft als voordeel dat er niet of nauwelijks onbruikbaar restmateriaal over blijft. Bovendien kan de behuizing met een goedkoper machinepark worden vervaardigd. Zoals ik gelezen heb moet de behuizing uit één geheel bestaan, of in elk geval zonder naden waar vuil in kan komen, en zonder soldeerverbindingen. Het TIG-las proces leent zich uitermate goed voor een dergelijke klus. Het grote nadeel is dat de behuizing niet kubusvormig kan zijn in verband met de bereikbaarheid van de lastoorts, en de vervaardiging van goede dichte lasnaden aan de binnenkant van de behuizing. Op de afbeelding hieronder is een alternatieve vorm te zien met de positie van de lastoorts. Ik heb een model van de behuizing van afvalkarton gemaakt, want koper is te duur voor mij om mee te experimenteren. De rode strepen geven de posities van de lasnaden aan.
Op de afbeelding hieronder is de vorm van de behuizing in zijn geheel te zien:
Van de magnesiumanode heb ik ook een kartonnen model gemaakt. Mijn idee is om de anode uit een magnesiumplaat van plusminus 3 millimeter dik te vervaardigen. De plaat is opgevouwen tot een harmonica vorm met hoeken van 60 graden. Het idee hierachter is om zo een groter anode-oppervlak te verkrijgen dan bij gebruik van een enkel vlakke plaat. Men zou het buigen van de magnesiumplaat kunnen vergemakkelijken door op de buiglijnen van de plaat diverse kleine gaatjes te boren om zo een verzwakking op deze plekken te verkrijgen ten opzichte van het omliggende materiaal. Op deze manier hoeft men geen gebruik te maken van een dure buigmachine. Hieronder zijn modellen van de behuizing en de anode te zien.
In werkelijkheid zou men kunststof afstandstukken kunnen gebruiken om de anode en de behuizing elektrisch gescheiden van elkaar te monteren. (uitwerking hiervan is weer iets voor andere ‘knutselaars’) Hier
nog een suggestie om het benodigde plaatmateriaal te verkrijgen: En
waar men eventueel nog ammonium aluminium sulfaat kan bestellen: Nu moet er nog een deksel op de behuizing worden bevestigd om een dicht geheel te verkrijgen, zie hieronder:
Het deksel zou dan op de behuizing moeten worden bevestigd met behulp van boutverbindingen (een eeuwige batterij mag naar mijn smaak best robuust worden uitgevoerd). Dit is de reden dat er aan de behuizing een achthoekige flens is gelast. De flens heeft een gatenpatroon voor de doorvoer van de bevestigingsbouten; hieronder te zien als zwarte stippen.
Een corresponderend gatenpatroon is vanzelfsprekend ook aanwezig in het deksel, en de pakking tussen de behuizing en het deksel. De pakking is essentieel om een vloeistofdichte verbinding te verkrijgen. De geïsoleerde draadtoevoer naar de magnesiumanode heb ik nog niet kunnen uitwerken (knutselaars laat van je horen!). Tot zover mijn suggesties voor het vervaardigen van een kristalbatterij. Hopelijk kan mijn idee ooit een keer door iemand worden gemaakt. Met vriendelijke groet, Alex B.
|
