PRINTBARE
VERSIE
BIOFYSICUS W. C. LEVENGOOD
Door: Linda Moulton Howe 2004
Vertaling: Paul Harmans april 2006
Bron: www.earthfiles.com
W. C. Levengood, biofysicus, in zijn Pinelandia biofysisch laboratorium,
Grass Lake, Michigan. Foto: Linda Moulton Howe.
24 mei 2004 Grass Lake, Michigan - Biofysicus W. C. Levengood is
ervan overtuigd dat wat het ook is dat verantwoordelijk is voor het
graancirkelfenomeen, het gebruik maakt van een snelle en intense energie
welke celveranderingen veroorzaakt in de getroffen planten. Rond de
zomer van 2000 had Levengood de planten onderzocht van meer dan driehonderd
graancirkels gelegen in Israël, Australië, Canada, de Verenigde
Staten, Engeland en Nederland. Hij vond daarbij een herhalend patroon
van biochemische en biofysische veranderingen in de planten en magnetische
afwijkingen in de bodemmonsters afkomstig uit de formaties, welke hem
tot de conclusie brachten dat wat in wisselwerking stond met de planten
en de bodem binnen de graancirkels, ‘een draaiende plasmawerveling’
moest zijn. Maar wàt creëerde deze wervelingen?
Het volgende is een uittreksel over W.C. Levengood’s graancirkelonderzoek uit mijn boek ‘Mysterious Lights and Crop Circles’.
WETENSCHAPPELIJK BEWIJS DAT NIET VERVALST KAN ZIJN
Biofysicus W. C. Levengood heeft honderden en honderden planten, afkomstig van graanformaties, uit eigen nieuwsgierigheid geanalyseerd om te kijken wat voor ongebruikelijke energieën er met de planten in wisselwerking stonden en welke enkele biochemische en biofysische veranderingen, die hij in zijn laboratorium heeft vastgesteld, tot gevolg hebben. In zijn eigen woorden heeft hij het over een draaiende plasmawerveling met een microgolfcomponent en complexe laagenergetische ion-electron pulsen die een wisselwerking aangaan met de vele planten uit formaties die hij bestudeerd heeft.
Hij beweert ook dat de energie die de wisselwerking aangaat en de formaties creëert, zich kort voordoet, slechts een paar seconden. Anders zou hij bewijs van verbranding of verkoling als gevolg van de microgolfverhitting moeten vinden. Maar hij vond een dergelijke schade niet, de planten in de formaties bleven in leven en groeiden door tot aan de oogst.
De biochemische en biofysische veranderingen die Levengood heeft gedocumenteerd omvatten een combinatie van gezwollen en geheroriënteerde groeiknopen, gebarsten knopen, stofwisselingsveranderingen in de plantcellen en magnetische ijzerdeeltjes verspreidt over de oppervlakte van de plant en de omringende grond.
Levengood publiceerde zijn onderzoek in 1999 in een internationaal tijdschrift ‘Physiologia Plantarum’ (105:615-624). Hij schreef: ‘De bevindingen die hier worden gerapporteerd ondersteunen het onderzoek dat in de afgelopen periode van tien jaar op basis van empirische gegevens aangeeft dat bij 95% van de graancirkels wereldwijd (die hij heeft onderzocht) georganiseerde ion plasmawervelingen zijn betrokken, die energiecomponenten van voldoende omvang uit de lagere atmosfeer leveren om aanmerkelijke buiging, uitzetting en het creëren van unieke expulsiegaatjes in de verdikkingen van de plantensteel (zwelling aan de basis van de bladsteeltjes) tot gevolg te hebben alsook een significante verandering in zaadontwikkeling.
Blue Ball, Maryland, 1995. Boven: Normale tarweplanten en groeiknopen
Onder: 130 tot 200% verlengde knopen en geheroriënteerd
Foto’s © 1995 W. C. Levengood.
De planten van de Bleu Ball, Maryland, van 1995 hebben een gemiddelde knoopverlenging van 130 tot 200% en een opvallende heroriëntatie vanuit de rechte verticale lijn. Als oorzaak wordt gedacht aan een snelle verhitting en uitzetting door microgolfenergieën die het celweefsel in de bovenste knopen laten bezwijken en de gebogen heroriëntatie bewerkstelligen.
De knopen die zich dichter bij de grond bevinden bezitten een meer volgroeid weefsel. Levengood denkt dat het vocht in deze lagere knopen druk opbouwt en net al bij een veiligheidsklep, de knopen letterlijk laat openbarsten en zodoende de, wat hij noemt, ‘expulsiegaten’ creëert. Vijfenzestig tot vijfentachtig procent van de Blue Ball, Maryland formatieplanten bevat expulsiegaten, terwijl er geen enkele werd gevonden in de controleplanten van buiten de formatie.
De foto hieronder toont een prima verschil tussen de vier geëxplodeerde, gezwollen knopen afkomstig uit een tarweformatie in Logan, Utah van augustus 1996 en de normale controleplanten.
Gezwollen en geëxplodeerde knopen afkomstig uit een tarweformatie
in Logan, Utah van augustus 1996. Levengood denkt dat een microgolf
energie de knopen verhit en het vocht in stoom omzet waardoor de knopen
exploderen.
Foto © 1996 W. C. Levengood.
Normale groeiknopen in controletarweplanten die verzameld zijn in
Logan, Utah, augustus 1996.
Foto © 1996 W. C. Levengood.
“Het is uitgesloten dat de wind, de luchtcirculatie van een helikopter, de druk van de planken van de hoaxers, of hun touwen of voeten dergelijke biochemische en biofysische veranderingen kan produceren,” zegt Levengood. “De planten zijn blootgesteld aan een intense energie.”
Als toevoeging op deze fundamentele biochemische en biofysische veranderingen in de tarweplanten zelf, heeft Levengood ook planten afkomstig uit Engeland en de Verenigde Staten bestudeerd die een laagje afgezette ijzeroxide, hematiet en magnetiet bevatten waarvan hij denkt dat het samengesmolten deeltjes van meteorietstof zijn.
Cherhill, Wiltshire, Engeland, 1993. Gedeeltelijk gesmolten magnetisch
ijzer afgezet op de bladeren van tarwe, het laat een afdruk zien van
de tot de opperhuid van het blad behorend celstructuur.
Foto © 1993 W. C. Levengood.
Meer dan 70% van de ongeveer veertig graancirkels met magnetische sporen die Levengood heeft onderzocht bleek een ijzerafzetting op de oppervlakte van de grond te bezitten. Levengood vond hoge concentraties magnetisch ijzer in graancirkels, van tijd tot tijd zelfs zevenhonderd maal hoger dan de normale concentratie van 0,4 milligram magnetiet per gram aarde. De grondmonsters verschaften nadere gegevens betreffende de centrifugale draaiende kracht om de verspreiding van het magnetiet te bevestigen.
Biofysicus Levengood liet zijn gedachten gaan over eerder onderzoek naar de bekende natuurlijke krachten van ronddraaiende poollichten welke ontstaan in spiraalvormige elektrische velden in de magnetosfeer en die via geomagnetische velden doordringen in de ionosfeer. Daarna vroeg hij zich af of dergelijke ronddraaiende elektrische velden in verband konden worden gebracht met de krachten die rondom de wereld geometrische patronen in het gewas creëerden.
“Het is mogelijk dat een paar van deze naar benden gerichte, linksdraaiende plasmawervelingen onderweg een wolk meteorietstof kruisen en die deeltjes insluiten welke dan weer hun hitte behouden of opnieuw verhit worden tot een gedeeltelijk gesmolten staat door de microgolf energie van de toegevoegde werveling welke het naar de grond vervoerd, tezamen met de erop volgende energieën die het gewas platleggen. Als dat zo is dan wijst dat op een tot op heden onbekend fenomeen van ionossferische plasmawervelingen die afdalen naar het aardoppervlak.
Meer
informatie:
William C. Levengood ontving zijn B.S. in natuurkunde en wiskunde aan
de universiteit van Toledo, Ohio in 1957, zijn M.A. Biowetenschappen
aan de Ball State universiteit, Muncie, Indiana, 1961, zijn M.S. in
Biofysica aan de universiteit van Michican, Ann Arbor, Michican in 1970
en completeerde al zijn werk voor zijn Ph.D in Biopysica aan de universiteit
van Michican, behalve zijn eindscriptie.
Hij werkte van 1961 tot 1968 als docent onderzoeksfysicus aan de universiteit van Michican en was van 1970 tot 1976 directeur van Biophysical Research Sensors, Inc., in Ann Arbor. Van 1976 tot 1983 was Levengood eigenaar van Agro Sciences, Inc., in Ann Arbor. Hij heeft bijna een dozijn patenten op zijn naam staan, inclusief zaad-analysatoren en groeibevorderende technologieën.
Sinds 1987 werkt hij onafhankelijk in zijn Pinelandia Biophysical Laboratory te Grass Lake, Michican en draagt buitengewoon bij aan een beter begrijpen van het fysieke bewijs van het graancirkel- en dierverminkingsfenomeen.
Fysieke veranderingen aan de planten
Magnetisch materiaal in de bodemmonsters
Gepubliceerde artikelen in wetenschappelijke tijdschriften
Wetenschappelijke bevindingen Colin Andrews
GRAANCIRKELS PAGINA