By Russel Callaghan

Overgenomen en vertaald uit UFO Magazine uitgave augustus 2002 door Paul Harmans.

UFO’s HET MEESLEPEND BEWIJS

Sinds april vorig jaar lijkt de populaire pers zich vast te klampen aan de opmerkingen in omloop gebracht door Dennis Plunkett, hoofd van het te Bistol gevestigde "British Flying Saucer Bureau" (BFSB), die zei dat vanwege een daling van UFO waarnemingen het bureau zijn activiteiten zou opschorten. Waarschijnlijk dacht men dat de grootse naam van het bureau stond voor een nationale corporatie die de massa van het volk vertegenwoordigde in hun mening. (Dit was een tiental jaren geleden wel zo, maar het ledental was afgenomen tot een handvol enthousiaste kernleden, overwegend woonachtig in de regio Bristol.) Het grootste deel van de media, in binnen en buitenland nam de opmerkingen van mr. Plunkett over uit het artikel dat in “The Times” stond op 23 april 2001

Bekendmaking van “het einde van een tijdperk” werd overal luid en duidelijk rond gebazuind, maar in plaats van te rapporteren dat het BFSB enkel de activiteiten opschortte werd er gezegd dat het, net als het UFO fenomeen zelf, niet meer bestond.

Noch UFO Magazine, noch de andere meer dan 80 UFO organisaties in Engeland werd gevraagd om een mening. Men negeerde het recht dat mr. Plunkett had om in een weerwoord het artikel in “The Times” te corrigeren, en een klacht die hij later indiende bij de klachtencommissie voor de pers werd verworpen.

Twaalf maanden later werd de voorlopige opschorting van het BFSB opnieuw geplaatst, nu in de “Daily Mail” op zaterdag 6 april, 2002. Bob Rickard, redacteur van de “Fortean Times” gebruikte het om zijn bewering te ondersteunen dat de ufologie en de ruimte om ons “dood” is. Mr. Rickard’s commentaar verscheen in een weekblad waarin de bijeenkomst van de “vrije conferentie” van de “Fortean Times” werd besproken en die in Londen werd gehouden. Wat een toeval!

Toen Judith Jaffar, persagente bij het "British UFO Research Association" (BUFORA), de kans kreeg om mr. Rickard de les te lezen liet ze deze liggen. Zij kon, bijvoorbeeld, op zijn minst er op wijzen dat het BFSB springlevend is en zich erg actief bezig houdt met nasporing en onderzoek.

Waar was de balans, het objectief en redelijk debat? Ironisch genoeg was het een 30 min. durende documentaire op BBC radio 4 welke de eerste was die deze schaamteloze onbalans ter sprake bracht. “Britains X Files” uitgezonden op 25 april 2002, was gebaseerd op bewijs verzameld door dr. David Clarke en Andy Roberts voor hen nieuw uit te brengen boek “Out of the Shadows”, ooggetuigenverslagen van sommige gepensioneerde RAF personeelsleden inclusief een interview met luitenant-kolonel Stan Hubbard; deze behoorden tot het meest overtuigende dat ik ooit gehoord heb. Dit was objectieve journalistiek op zijn best: neem mee wat sceptici te zeggen hebben, maar geef een gelijk deel van de uitzending aan hen die daar anders over denken.

Mr. Rickard, beweert dat er ondanks de overvloed van videocamera’s niet alleen een tekort aan overtuigend filmmateriaal is, maar dat, net als de UFO rapporteringen, de aantallen van de beweerde UFO banden een opvallende achteruitgang te zien geven. Voor de media is het brengen van zulke beweringen als zijnde feiten, zonder enig bewijs (statistisch of het resultaat van enig onderzoek) dat dit ondersteunt, journalistiek op zijn slechtst. Het draagt het stempel van een starre-geest die we gewoonlijk toeschrijven aan de UFO debunker.

Om even bij stil te staan: videobanden en foto’s arriveren op het kantoor van UFO Magazine op een wekelijkse basis. De meerderheid hiervan wordt gestuurd door een brede samenstelling van lezers en enthousiastelingen van over de hele wereld. Net als bij UFO waarnemingen kun je 95% van de abnormale objecten of vreemd uitziende lichten die vastgelegd zijn op videoband of foto verklaren nadat je een paar basisanalyses en observaties hebt gedaan. Misidentificatie is de meest voorkomende fout en niet correcte camera-instellingen zijn een goede tweede. En de vervalsingen? Die zijn er weinig en lijken nergens naar, degene die betrokken zijn bij deze praktijken houden op de lange termijn alleen zichzelf voor de gek.

Maar wat kan observeerders op het verkeerde been zetten en ze er van overtuigen dat ze iets heel vreemds in de lucht zien? Vanuit een astronomisch gezichtspunt gezien, genereerde de nachtelijke luchten in de laatste twaalf maanden verschillende spectaculaire effecten: Op één lijn staande planeten, Mars die nu heel dichtbij staat en de zo nu en dan onverwacht voorkomende vuurbal, zijn allemaal al eens in verband gebracht met UFO’s van de een of andere soort. Maar het zal je verbazen te horen dat we nog geen videoband of foto hebben ontvangen die beweert dat één van deze een UFO is!

Het International Space Station (ISS) wiens baan om de aarde 47 min. duurt is het helderste object door de mens gemaakt in de nachtelijke lucht. Bewoners van het eiland Man rapporteerden recentelijk dat ze een grote UFO zagen, maar een snelle check op NASA’s website identificeerde het als het ISS. Als u onze website (www.ufomag.co.uk) bezoekt en klikt op “special features” dan vindt u uitgebreide informatie wanneer het ISS zichtbaar is in uw deel van de wereld.

Een ruimtestation in een baan om de aarde, honderden satellieten, 100.000 aparte stukken ruimteafval, meteorenregens, vuurballen, planeten, heldere sterren, navigatie- en knipperende lichten van bekende en onbekende vliegtuigen, helikopters, luchtschepen, ballonnen, micro-lights, vliegers, onbemande en op afstand bestuurde voertuigen, vogels of zwermen vogels, dat allemaal kan onervaren observeerders op de grond misleiden.

Maar videocamera’s en hun eigenaren kunnen ook verantwoordelijk zijn voor gecreëerde illusies die vreemd genoeg lijken om het ongetrainde oog voor de gek te houden. Eén van de veel voorkomende mogelijkheden op moderne camera’s is die van “nachtfoto” of de “erg weinig licht” instelling. Veel scènes van UFO activiteit worden vergezeld door beweringen van de getuige (filmer) dat het object door de lucht dartelde of bizarre manoeuvres maakte. Wanneer je zulke scènes terug ziet dan kunnen ze er verbazingwekkend uitzien, maar als je begrijpt hoe deze “erg weinig licht” instelling werkt dan verschaft dat je een redelijke verklaring. Net als met de normale stilstaande camera moet je meer licht toevoegen als er te weinig licht van nature is om een beeld op de film te krijgen. Om dit voor elkaar te krijgen is een langere lensopening essentieel. De videocamera neemt 25 beeldjes per seconden op om een gladjes lopend beeld te creëren dat onze ogen, of liever onze hersenen, registreren. Als je echter maar 10 beeldjes per seconde opneemt heb je ook maar de helft van het licht nodig om een beeldje te registreren. Neem je 5 beeldjes per seconde dan is 25% van het originele licht nodig om een helder beeld te registreren etc. Natuurlijk 5 beeldjes per seconde produceert een schokkende beweging. Maar omdat de beeldsensor actief is gedurende de tijd dat de sluiter openstaat, beweegt elk helder licht over het scherm en laat een spoor na (ongeveer zoals een zwiep op een radarscherm). Het is dit spoor dat vegen geeft of een effect van dansende, verlichte slangen.

Hoe komt het dan dat filmers deze bewegingen ook zien als ze hun camera op een statief hebben gemonteerd? Alweer, beweging is relatief, tenzij je rijk genoeg bent om een professioneel statief te kopen (750 tot 2500 euro) anders zul je zelden een werkelijk stabiel beeld krijgen. Lichtgewicht driepotige statieven bewegen al bij het geringste zuchtje wind en als er iemand dicht langs loopt dan kan dat al een beweging van de bovenkant veroorzaken. Als de camera ingezoomd is op een object dan wordt zo’n beweging extra overdreven. Gebruik je een digitale zoom in dezelfde omstandigheden dan is het zeker onmogelijk een stabiel beeld te krijgen.

Op onze laatste videoproductie: “UFO’s: Hard Evidence 7” hebben we een rijke selectie van UFO clips samengesteld afkomstig van zowel hier als van overzee. Sommige van deze clips zijn wat ouder en andere zijn van dit jaar. Ik heb er scènes op gezet die kennelijk misidentificaties zijn en één of twee die ik er van verdenk vervalsingen te zijn. Echter wat over blijft is moeilijker te verklaren.

Als je UFO debunkers vraagt om opmerkingen over deze laatste categorie, dan zullen ze zeuren om goed geluid en komen ze met logische verklaringen, ongeacht hoe belachelijk deze verklaring ook is en niet lettend op de afwezigheid van feiten. Als dat faalt indruk te maken, dan zullen ze het negeren, of erger ze maken de persoon die het filmde belachelijk. Een klassieke tactiek is, wanneer er geloofwaardige UFO beelden worden vertoond, dat de aanwezige debunker ontvoeringen in het debat brengt. Dat je wordt weggenomen door aliens in het holst van de nacht is een lachwekkende zaak (niet als je je in het UFO fenomeen hebt verdiept), en dan is het tonen van beelden van hun voertuigen dat meteen ook. Het is een tactiek die keer op keer werkt en de aandacht afleidt van het hoofdonderwerp-de UFOscenes!

Waarom zijn sceptici en debunkers altijd kritisch op alle vermoedelijke UFO scènes en foto’s? Het heeft niets van doen met conclusies trekken op grond van analyse van beelden of het ondervragen van ooggetuigen. Zij doen zelden die moeite. Het heeft meer te maken met hun starre geesteshouding.

Dan hebben we nog, wat ik omschrijf als extreem interessante en meeslepende UFO scènes, de soort waarnaar ik uur na uur onderzoek doe. Nu moet je weten dat een hoog percentage UFO scènes afvallen om redenen die we hier voor al hebben genoemd. Wanneer je suggereert (aardig) dat sommige effecten zijn opgeroepen door een verkeerde camera-instelling dan zullen de meeste dat accepteren. Ik kan mij echter een man herinneren die begon te schelden na mijn suggestie. Niets kon hem er van overtuigen dat de grote UFO die bewoog in de vroege ochtendlucht de planeet Jupiter was (bevestigd door astronoom Andrew Pike) en voordat hij de hoorn er op smeet, beschuldigde hij mij er van deel uit te maken van de doofpot! Eer ik echter serieus begin te kijken naar beelden die meeslepend zijn worden ze eerst getoetst aan heel veel potentiële verklaringen en beletsels. Het is belangrijk de camera- en lenshandleidingen na te lezen, weercondities te onderzoeken, spitten in ooggetuigenverslagen, het verkrijgen van informatie van luchthavens, luchtverkeersroutes, militaire oefeningen, etc. Wanneer dit alles en nog veel meer op zijn plaats valt, alleen dan is het mogelijk dat het een echt meeslepende waarneming betreft.

Ik heb dit al vaker gezegd maar het is het waard om te herhalen; UFO Magazine betaalt nooit voor UFO scènes of foto’s. Als we dat wel zouden doen zetten we de poort wagenwijd open voor vervalsers, oplichters en anderen die op zoek zijn naar manieren om snel wat geld te verdienen. Als de sensatiepers beweert dat Sharon Rowlands, een inwoonster van Bonsall, Derbyshire, de som van 20.000 pond heeft ontvangen van een Amerikaanse TV company voor wat UFO beelden die ze gefilmd heeft in haar omgeving, dan toon ik publiekelijk serieuze bedenkingen over het waarheidsgehalte van deze bewering. Toen deze zaak eenmaal uitgezocht werd bleek ik gelijk te hebben. Sharon ontving niet een dergelijk som geld voor wat de doorgewinterde UFO onderzoeker, Omar Fowler (die de tape heeft gezien) beschrijft als “niets speciaals”. Al wat de sensatiepers bereikt is mensen misleiden en ze laten geloven dat hun UFO opnames goud waard zijn. Het enige beeld, van Sharon’s videoband, dat is vrijgegeven voor openbare vertoning laat een onscherpe lichtbron zien. Volgens Omar Fowler, eindigt Sharon’s film met wat hij vindt de dubbele nabranders van een militair vliegtuig als het opstijgt. Voorbeelden van het Bonsall-type beeld staan ook op “UFO’s: Hard Evidence 7”.

Als het komt tot het presenteren van UFO scènes aan een groter publiek, zoals bijvoorbeeld het medium televisie, dan is het belangrijk dat deze opnames rigoureus aan een nauwkeurig onderzoek zijn onderworpen en geanalyseerd, want het risico op beschadiging van de geloofwaardigheid van de eigenaar is aanzienlijk. Niemand van ons is perfect en fouten gebeuren, maar door te demonstreren dat wij alle UFO opnames onthalen op wat ze verdienen, hebben we een veel grotere kans dat we televisieproducers kunnen overhalen om interesse te tonen in UFO scènes waarvan ik vind dat ze meeslepend zijn. Als we zoiets bereikt hebben, brengen we hen in contact met de auteursrechtelijke eigenaar van de beelden. Elke financiële overeenkomst die er mogelijk komt is strikt tussen die twee partijen. Alles wat wij in ruil daarvoor vragen is toestemming om een kleine clip die we kunnen tonen bij lezingen, op “UFO’s: Hard Evidence” en een paar kleine afbeeldingen van het gefilmde voor in UFO Magazine. Dit garandeert dat de beelden worden gezien. Misschien niet door de aantallen die bereikt worden met een doorsnee TV publiek, maar op zijn minst door een behoorlijk aantal van de UFO gemeenschap.

Ik weet dat het lokaas van het vele geld er in één geval, twee jaar geleden, voor zorgde dat op zijn minst een meeslepende UFO scène voor altijd verborgen wordt gehouden voor het grote publiek. Voor het vorstelijke bedrag van 50 pond verkocht de man, die een vloot van meer dan 100 objecten op videoband zette en temidden van een mensenmassa van meer dan 100 personen stond, zijn opname aan een lokaal TV station en daarmee ook de wereldwijde rechten daar op. Het is sinds die tijd nooit uitgezonden en ik heb mijn verdenkingen waarom dat zo is. Altijd als er meeslepende UFO beelden op het punt stonden uit gezonden te worden, dan was er iemand, ergens, altijd aanwezig om de stekker er uit te trekken. Mijn persoonlijke ervaring hiermee was tijdens een liveoptreden in “The Big Breakfast.” En “GMTV” kan hier een getuigenverklaring over afleggen!

Gelukkig komen er niet zulke beperkingen op onze “UFO’s: Hard Evidence” producties. De zevende en nieuwste uitgave in deze serie gaat niet alleen over UFO clips. Alhoewel er een grote overvloed van deze clips op staat, maar we kijken ook naar wat er gebeurt in andere belangrijke gebieden van dit onderwerp. Zoals de opgenomen openbaringen en nog meer NASA onthullingen, allemaal gemaakt voor fascinerend en meeslepend kijkgenot.

UFO PAGINA