THE CASE FOR THE CRITTERS
Door Sander van der Linden
mei 2004
Trevor
Howard Constable
In de vroege ochtend van 25 augustus 1957 trokken twee mannen, voorzien van camera’s, de Mohavewoestijn bij Los Angeles in. Hun doel was om UFO’s waar te nemen en deze te filmen en fotograferen. Eén van de mannen, Trevor Howard Constable, was een gerespecteerd auteur van luchtvaartboeken en bekend om zijn biografie van Erich Hartmann, een wereldberoemde piloot uit WO I. Constable was geïnteresseerd geraakt in het werk van wetenschapper Wilhelm Reich en diens ontdekkingen op het gebied van bio-energie, door Reich ‘orgone’ energie genoemd. Volgens Reich is deze energie verantwoordelijk voor het leven op onze planeet en kan met bepaalde apparatuur gemanipuleerd worden.
Wilhelm Reich
Reich ontdekte ook dat tijdens proefnemingen met deze apparatuur in de vrije natuur hij bepaalde niet eerder waargenomen fenomenen aantrok, die hij verantwoordelijk hield voor de UFO waarnemingen. Volgens Reich waren deze fenomenen niet eerder ontdekte levensvormen die in de hogere lagen van onze atmosfeer leefden. Reich werd o.a. om deze beweringen en zijn onderzoeken op het gebied van de orgone energie als wetenschapper niet meer serieus genomen. Later raakte hij in diskrediet en stierf uiteindelijk in de gevangenis. Constable wilde graag foto’s maken van deze UFO’s en de mannen stelden hun apparatuur op.
Constable voerde een bepaalde oefening uit, die tot doel had de orgone energie op één plek te bundelen en zodoende de UFO’s aan te trekken. Na een paar minuten werd Constable een enorme entiteit in de atmosfeer boven hem gewaar, die hij echter alleen kon voelen. Er was niets te zien. Zijn kameraad maakte snel een aantal infraroodfoto’s. Na ontwikkeling van de film bleek er zich in de lucht boven Constable een reusachtig wezen te bevinden, dat nog het meest leek op een enorme amoebe, compleet met nucleï en vacuolen (zie foto’s). In eerste instantie waren de twee teleurgesteld omdat ze gedacht hadden echte vliegende schotels te fotograferen. Na nog wat woestijnsessies bleek echter dat ze ook in staat waren om deze schotels, met de klassieke klokvorm, op infraroodfilm vast te leggen. Met het blote oog echter bleef er, buiten een vage rimpeling in de atmosfeer, niets waar te nemen. Constable dacht lang en hard na over zijn ontdekkingen en deed verslag van zijn waarnemingen in het boek ‘They live in the sky’ (1958).
In dit boek stelt Constable vast dat de entiteiten levende, biologische wezens zijn, die in staat zijn om hun aanwezigheid in het voor ons zichtbare deel van het spectrum naar believen aan of uit te schakelen. Daarnaast zijn ze in staat om zich al pulserend met enorme snelheden te verplaatsen. Het feit dat ze wel op IR film zichtbaar zijn komt doordat ze warmte uitstralen. Constable noemt ze ‘critters’, hetgeen vrij te vertalen is met ‘beestjes’. De klassieke schotels (door Constable ‘etherships’ genoemd) zijn van een andere orde. Deze maken gebruik van een geavanceerd voortstuwingssysteem, dat ze in staat stelt om met enorme vaart te accelereren en manoeuvres uit te voeren. Deze etherships komen niet uit het universum maar horen, net zoals de critters bij onze eigen planeet, echter uit een andere dimensie, die Constable ‘Etheria’ noemt.
Wat ze precies zijn, kan ook Constable geen antwoord op geven. Hij stelt dat ze in hun eigen levensfeer in een aparte dimensie existeren. Deze dimensie is overal aanwezig, ook om ons heen, maar voor menselijke waarneming onzichtbaar. Etheria is de afkomst en toekomst van de mens.
Uiteraard maakte Constable een uitgebreide tocht langs Amerikaanse wetenschappers, gewapend met zijn scherpste foto’s en films. Maar begin jaren ’60 bleek er niet veel draagvlak te zijn voor onontdekte biologische entiteiten in de atmosfeer. Iedereen was benieuwd naar de echte vliegende schotels, zoals Kenneth Arnold die waargenomen had in ’47 bij Mount Reinier. Constable werd weggelachen, genegeerd of doodgewoon belachelijk gemaakt. Dit werd een zwarte periode in zijn leven. Later tekent hij dit op in ‘The Cosmic pulse of Life’ (1976) met als subtitel ‘The revolutionary biological power behind ufos’. In dit boek kijkt hij ietwat onthutst terug op deze tijd.
Op dit moment is Trevor Howard Constable actief als weeringenieur, waarbij hij met behulp van de orgone energie in staat is om het weer te beïnvloeden, en regen kan laten verschijnen op plekken waar dat nodig is (*website).
Terug naar de critters. Na de ontdekking van Constable is het lang stil geweest rondom deze levensvormen. Veel aandacht ging uit naar UFO’s als voertuigen voor intelligenties afkomstig van andere planeten, zoals de Greys van Zeta Reticuli. Abductions, veeverminkingen en Close Encounters of the Third Kind hebben het ufonieuws van de afgelopen decennia gedomineerd. Totdat er een Canadese TV-technicus uit pure interesse de livebeelden opnam die verzonden werden vanuit de Spaceshuttle missies. Met behulp van wat speciale satellietschotels zijn deze livebeelden voor iedereen waar te nemen. Deze technicus raakte nieuwsgierig naar deze beelden omdat er in ruimtevaartkringen gefluisterd werd over niet nader te noemen waarnemingen door Amerikaanse, en naar wat later bleek ook Russische bemanningen. Onze technicus vulde tape na tape, en zijn ongeduld werd spoedig beloond, want na grondige studie van de liveopnamen, met name van ruimtewandelingen, en pogingen om vanuit de Spaceshuttle satellieten te repareren c.q. te lanceren, werd duidelijk dat er twee fenomenen aanwezig waren rond de Spaceshuttle, de Russische MIR, én in en rond de atmosfeer van de aarde.
Het eerste fenomeen is een wezen dat qua beschrijving sterk lijkt op de critters van Constable. Lichtgevende, pulserende en zich met enorme snelheid verplaatsende fenomenen, die bovendien in staat bleken om ‘onmogelijke’ manoeuvres uit te voeren, zoals haakse bochten en plotselinge onzichtbaarheid. Op sommige filmbeelden lijkt de ruimte rondom de Spaceshuttle letterlijk vergeven van krioelende, alle kanten op bewegende lichtbollen, die duidelijk blijk geven van hun aanwezigheid, zoals vissen nieuwsgierig afkomen op een diepzeeduiker. Ook zijn er op sommige scenes de enorme amoebeachtige wezens zichtbaar, die door de buitenste randen van de atmosfeer ‘zwemmen’. Het commentaar van de Nasa tijdens de uitzendingen is dat er ‘veel ijsdeeltjes en ruimteafval (spacedebris)’ te zien zijn. Juist ja. (Zie: SECRET NASA TRANSMISSIONS: THE SMOKING GUN)
Het tweede fenomeen is een plotselinge, gekleurde lichtflits, die zich zowel buiten de capsules alsook binnen de ruimtevaartuigen manifesteert. Deze lichtflits is nauwelijks met het blote oog zichtbaar, maar werd duidelijk opgemerkt door astronauten, die het tijdens de uitzendingen doodleuk over hun ‘companion’ hebben. Ergo conclusio: er is veel aan de hand boven onze hoofden.
Terug naar de critters. Er zijn nadat Constable zijn ervaringen bekend maakte veel UFO waarnemingen gedaan die m.i. niets te maken hebben met bezoekers van andere planeten, maar allemaal thuishoren in de biologische categorie. In 1961 maakte een Italiaanse fotograaf deze foto, waarop een bizar object met min-of-meer symmetrische uitsteeksels. Wezen? Voertuig? Zie ook de volgende foto, waarop een vliegende draak te zien is. En de daarop volgende, dat een soort vliegende kwal laat zien, temidden van mooie wolkenpartijen.
Zelf ben ik in het bezit van een uniek filmpje uit de jaren ’60, waarop een uit een vliegtuig gefilmd wezen te zien is. Het lijkt nog het meest op een enorme schildpad, met vier poten/vinnen. Echter na een aantal seconden gebeurt er iets vreemds: de poten lijken zich aaneen te sluiten tot een soort vlies, het wezen keert en is binnen 2 tot 3 videoframes totaal uit het zicht verdwenen. Ook op de Nasa films zijn hoog boven de atmosfeer vliegende ‘kwallen’ te zien die plotseling verschijnen en ook plotseling verdwijnen, of met onvoorstelbare snelheid uit beeld accelereren.
Zelf ben ik, na bestudering van Constable’s werk (zijn eerste boek ‘They live in the sky’ is helaas uit de handel, 2e hands exemplaren doen zo’n € 500,-), het werk van Wilhelm Reich en een groot aantal films en foto’s tot de conclusie gekomen dat hij het bij het rechte eind heeft. Constable zegt zelf nog over zijn waarnemingen tegen ongelovige wetenschappers: ‘bind een infraroodcamera onder een vliegtuig en maak opnamen in de ochtenduren’. En ‘iedereen kan ze waarnemen’. In mijn optiek verdient het werk van Constable een grondige herwaardering, waarbij livewaarnemingen en een open mind enorm zouden kunnen bijdragen aan de kennis van onze eigen planeet, haar flora en fauna, maar bovenal aan het toch zo ongemakkelijke probleem van de UFO-waarnemingen.
*website: http://www.ethericrainengineering.info
e-mail auteur: slinden@planet.nl