TERUG NAAR ARTIKEL

EEN ZAKENVOORSTEL - BROOKS AGNEW
(DE GLOBAL B.E.M.-CONFERENTIE - DEEL IV)

Door: Kees Deckers

December 2012


Uit Noord-Amerika komt Brooks Agnew met een zakenvoorstel naar de 3-daagse conferentie georganiseerd door Global B.E.M. Een zakenvoorstel gericht aan negen landen en met name aan bedenkers en uitvinders van ideeën voor prototype-apparaten voor ander energiegebruik en voor gebruik van andere vormen en bronnen van energie. Het voorstel houdt in een fonds op te richten, het "Global Energy Freedom Fund" (Wereldwijde EnergieVrijheidsFonds), afgekort G.E.F.F.


Internetreferentie: http://globalbem.com/conference

Voor meer informatie over deze conferentie, verwijs ik naar de webplek van de Global B.E.M. zelf (http://globalbem.com). En evenals in mijn vorige artikelen, geef ik mijn eigen impressies, gedachten en vraagtekens aan in de vorm van terzijdes. Deze terzijdes worden cursief weergegeven.

Brooks Agnew
Brooks Agnew was electronica-ingenieur in de luchtmacht. Hij heeft een academische opleiding in de chemie, een academische graad in de statistiek en hij is een doctor in de natuurkunde. Momenteel is hij president/chief executive officer (zoiets als algemeen directeur) van Vision Motor Cars, inc. (internetreferentie (17-12-12): http://visionmotorcars.com/?page_id=475), directeur van R. and D. (Research and Development = Onderzoek en Ontwikkeling) bij de Phoenix Science Foundation, en president van de Phoenix Science Foundation, Inc. Daarnaast is hij onder andere ook de wetenschappelijk project-directeur van de "North Pole Inner Earth Expedition" (Noordpool-BinnenAarde-Expeditie), een expeditievoorstel en -project gebaseerd op de idee dat de Aarde hol is en dat er ingangen zijn op de beide polen (internetreferentie (17-12-12): http://www.npiee.org/team.html).

"The Grid", één gecentraliseerd energiedistributiesysteem
Brooks Agnew's verhaal is opgedeeld in twee verschillende lezingen. Kort samengevat is het eerste deel gericht op het grote gevaar van centralisatie. In dit geval de centralisatie van alle energiedistributie in de handen van slechts enkele of één bedrijf in Noord-Amerika. Daar is men al jaren doende om één gigantisch energiedistributienetwerk te creëren. Het wordt in Noord-Amerika wel "The Grid" genoemd (een grid is onder andere een raster, rooster, netwerk en netwerk van aaneengesloten meestal vierkanten cellen, waarbij de randen het raster vormen).

Terzijde. Elk mens met een beetje gezond verstand, weet dat redundantie zeer belangrijk is. Redundantie betekent ondermeer: Overtollige woordenstroom, overvloedigheid, overtolligheid, woordovertolligheid, het overbodig zijn van bepaalde dingen, overbodigheid en volgens de Nederlandstalige Wikipedia:

Redundantie
Redundantie (Latijn: redundare, overstromen) is het meer dan benodigd (in overvloed) voorkomen van iets.

Zo kan een apparaat zijn uitgevoerd met meervoudig aanwezige onderdelen, zodat het geheel goed blijft functioneren wanneer één of meer onderdelen defect raken of verloren gaan. Ook kunnen gegevens redundant (dubbele of drievoudige back-up) worden opgeslagen en kunnen technische systemen zowel op component- als systeemniveau redundant worden uitgevoerd. ...

Taal
Ook gesproken en geschreven taal bevat soms redundantie. Dat kan functioneel zijn, maar niet altijd. De redundantie komt op alle taalniveaus voor, met name in spelling, uitspraak, syntaxis en semantiek.

Distributie
In de techniek komt redundantie bijvoorbeeld voor bij drinkwaterbedrijven, hier vindt men vaak twee of meer compleet onafhankelijke systemen, zodat de levering bij uitval van één systeem tenminste gedeeltelijk door kan gaan. Ook elektriciteitscentrales zijn met elkaar gekoppeld door middel van een hoogspanningskoppelnet, waardoor een centrale compleet afgeschakeld kan worden zonder de levering te onderbreken.

Industrie
Ook computers voor besturing en bewaking van industriële productieprocessen worden vaak dubbel of soms zelfs drievoudig redundant uitgevoerd. Bij dubbele uitvoering is een van beide systemen actief en wordt er voortdurend gecontroleerd of dit systeem nog in orde is. Zo niet, dan zal het back-upsysteem meteen de besturing overnemen. Bij drievoudige redundantie wordt vaak een 'voting'-systeem gebruikt, alle drie systemen zijn actief en voeren synchroon dezelfde bewerkingen uit. De uitgangssignalen worden continu vergeleken; normaal gesproken zouden alle drie uitgangen hetzelfde moeten zijn. Zodra er één afwijkt, is er reden om aan te nemen dat dit systeem niet in orde is en zal dit signaal niet gebruikt worden.

Binnen computers wordt redundantie ook toegepast, variërend van volledig Fault-Tolerant ontwerpen, tot eenvoudigweg redundante opslag op meerdere schijven (een redundant array of independent disks (RAID).

In alle gevallen moeten de meerkosten van de redundantie afgewogen worden tegen de kosten die veroorzaakt worden door verlies van gegevens of functionaliteit.... (Vet als nadruk door mij toegevoegd).

Internetreferentie (17-12-12):
http://nl.wikipedia.org/wiki/Redundantie

Eén van de grootste blunders in de programma's voor computers van de vorige eeuw, was het weglaten van de eerste twee cijfers van het jaartal. Dus elk jaartal werd in computers opgeslagen als bijvoorbeeld 88 en 94, waar 1988 en 1994 moest staan. Die twee eerste cijfers waren volgens de intelligente bedenkers van de software overbodig, tot... ze er achter kwamen dat de computers ook na de eeuwwisseling natuurlijk moesten doorwerken. De paniek van de zogenaamde Millennium Bug was het gevolg.


Internetreferentie (19-12-12):
http://www.cs.swarthmore.edu/~eroberts/cs91/projects/y2k/index.html

Veel voorbeelden van het zich ontdoen van zogenaamde overtolligheid zijn ook terug te vinden in de taal. Zo wees ik in het vorige artikel zelf al op het feit dat iedereen al heel lang spreekt over Amerika, waar slechts Noord-Amerika wordt bedoeld. Amerika is echter de combinatie van Zuid-, Midden- en Noord-Amerika. Noord-Amerika Amerika noemen is daarmee onterecht de toevoeging Noord- als redundantie wegnemen. Zo worden tegenwoordig ook alle punten in afkortingen onterecht als redundantie weggehaald. Dat er soms inderdaad sprake is van woordovertolligheid kwam ik kortgeleden nog tegen in de kop van een vacature, die luidde: "Retentie medewerker klantbehoud op klantenservice gevraagd." Niet alleen komt het gebruik van de term "retentie" in deze zeer onsmakelijk over en geeft het daarnaast ook nog eens de indruk alsof klanten fysiek worden tegengehouden in de winkel als ze deze willen verlaten, maar ze is ook volkomen overbodig. Het is voldoende om te vragen om een "Medewerker klantbehoud".

Eén van de grootste veroorzakers van taalverarming en taalverwarring is het kapitalistische systeem, waarin wij leven. Elk woord, elke letter kost geld; elke punt, komma en elk afbreekstreepje kost geld. Dus wordt overal, een enkele keer te pas, maar meestal te onpas, elk woord ingekort en elke zin ontdaan van taalkundige logica. Maar is het u ooit opgevallen dat wanneer het om reclames gaat, we nooit genoeg redundantie schijnen te kunnen hebben?

Er is niets mis met redundantie in de betekenis van overtollig en overvloedig, maar de term wordt ook de betekenis van overbodig gegeven en daar begint het probleem. Een ieder die met computerbestanden werkt, die zelf bestanden maakt van foto- en tekst- tot geluids- en videobestanden, weet dat zelfs méér dan één backup beter is dan helemaal geen één. Het wegnemen van alle redundantie, houdt in dat gegokt wordt op slechts één systeem. Als dat systeem faalt, dan is er letterlijk niets meer om op terug te vallen. Daarom wijst Brooks Agnew ook terecht op dit gevaar met betrekking tot het centraliseren van alle energiedistributie in één groot netwerksysteem.

Die eenzijdige aandacht op centralisatie van het energienet is volgens Brooks Agnew en veel anderen zeer onverstandig. Waarom dat onder andere zo is, is het onderwerp van zijn eerste lezing. Kortgesteld, één coronale massa-uitstoot van de zon, oftewel één enorme zonnevlam richting de Aarde, kan tot gevolg hebben dat het totale energienetwerk uitvalt, door het uitvallen van alle electriciteit. Vooral als men maar steeds verder blijft centraliseren tot slechts één energiedistributienetwerk, zoals "The Grid".

Decentralisatie
Brooks Agnew staat dus, evenals Michael Tellinger ("Historische Veekralen" en UBUNTU Contributionisme), Catherine Austin Fitts (De (Totale) Werkelijkheid en de "Officiële" Werkelijkheid) en Paul Hellyer ("Terwijl de G20 viool speelt, brandt de planeet"), naast andere energiebronnen en andere vormen en soorten van energie en energiegebruik decentralisatie voor. Hij staat decentralisatie voor van de energiedistributie. Niet één grote, maar vele duizenden redundante, kleine energieleverende netwerkjes, apparaten en bronnen van energie verzekeren de gehele mensheid, dat ze door omstandigheden, zoals bijvoorbeeld door een gigantische zonnevlam, niet zonder energie voor licht en warmte komen te zitten. Zoals op de webplek van de Global-B.E.M. in de aankondiging van zijn eerste lezing staat (zie internetreferentie (17-12-12): http://globalbem.com/conference/program-detailed (eigen vertaling)):

Natuurramp: Nieuwe Energie Verrijzend na Massale Zonneatmosfeer Uitbarsting
Wanneer de lichten uitgaan, en ze zullen zeker enige tijd uitgeschakeld zijn, is de echte vraag in je hoofd, "Zullen ze ooit weer aangaan?" Het antwoord is, misschien. Waar zijn wij zonder electriciteit? Waar zijn wij zonder onze geavanceerde electronica? De waarheid is, niet erg ver van de dagen van stoomkracht en door paarden voortgetrokken voertuigen. Maar is dat waar we daadwerkelijk zullen zijn? Of is er hoop voor een andere dageraad van energie- en voertuigwetenschap, dat ons zal redden?

Het antwoord is, dat ze inderdaad wat van het energie-netwerk zullen redden. O, ze zullen het licht een tijdje uitschakelen door busaansluitingen te openen in de substations, en ze zullen de grote transformators en energiestations isoleren van de lange kabels, die als antennes zullen werken, de destructieve zonnesignalen opvangend. De essentiële diensten van de regering zullen als eerste weer werken, en dan de netwerken van de elite. Misschien in 5 tot 10 jaar zul je weer verlichte steden zien. Dat is het antwoord als het huidige netwerk onze bron van energie blijft.

Er is ook een ander antwoord. In garages en op zolders en in kleine privé-winkels over de gehele wereld zijn er andere oplossingen, die de mensheid de mogelijkheid kunnen bieden om vanuit het nachtelijk duister een tijd van eeuwig, schoon en hernieuwbaar licht binnen te stappen. Prototypen van technologieën, begraven in ontzegging van burgerrechten en ongenade, zullen naar voren komen en zullen de mens redden van uitsterving. Licht-, electriciteits-, stuwkracht-, filtratie- en afkoelingstechnologieën, die niets verbranden zullen naar voren komen. De mensheid zal in staat zijn om weg te lopen van de energie-netwerken, die ons gedwongen hebben om in steden te leven en langs kustlijnen. Kleinere, meer zelfvoorzienende gemeenschappen kunnen floreren, omdat zij in staat zullen zijn hun eigen energie te maken zonder fossiele brandstoffen. Niet langer zullen naties legers moeten opbouwen om de wereld af te reizen om bronnen van brandstof te veroveren voor hun bevolking.

Terzijde. Evenals Brooks Agnew zei Eisenhower al het volgende in zijn afscheidsrede als president van Noord-Amerika in 1961:

...Hedentendage wordt de eenzame uitvinder, knutselend in zijn winkel, overschaduwd door taakgroepen van wetenschappers in laboratoria en op testterreinen. Op dezelfde wijze heeft de vrije universiteit, historisch de bron van vrije ideeën en wetenschappelijke ontdekking, een revolutie ervaren in de uitvoering van onderzoek. Mede door de enorme kosten, wordt een overheidscontract vrijwel een vervangingsmiddel voor intellectuele nieuwsgierigheid. Voor elk schoolbord zijn er thans honderden van nieuwe electronische computers. Het vooruitzicht van overheersing van de nationale geleerden door Federale werkgelegenheid, project-toewijzingen en de macht van geld is altijd aanwezig en moet als ernstig worden beschouwd. Echter, respect houdend voor wetenschappelijk onderzoek en ontdekking, zoals we zouden moeten, moeten we ook waakzaam zijn voor het gelijkwaardige en tegenovergestelde gevaar, dat de openbare orde zelf gevangene zou kunnen worden van een wetenschappelijk-technologische elite...

Internetreferentie (04-12-12) (eigen vertaling):
http://coursesa.matrix.msu.edu/~hst306/documents/indust.html

Kortom, Brooks Agnew wijst in het verhaal van zijn eerste lezing terecht naar één van de grote gevaren, die kleeft aan het centraliseren van de distributie van alle energie. Een gevaar dat voortkomt uit het feit dat vrijwel alle energiebronnen in handen zijn van een kleine kliek van oliebaronnen, kolenmijnmagnaten en hete nucleaire reactorfabriekbezitters. En een gevaar dat voortkomt uit het feit dat onze energiebronnen gebaseerd zijn op een beperkt aantal soorten van energie, met name de zogenaamde fossiele brandstoffen, wat grotendeels be-paald en be-perkt wordt door diezelfde kleine kliek. Redundantie, overtolligheid, overvloedigheid in bronnen van energie is om vele redenen essentieel voor de overleving van de mensheid op haar thuisplaneet Aarde.

Welk idee heeft Brooks Agnew om dit gevaar van "The Grid" op te lossen? Welk idee heeft hij om individuele bedenkers van nieuwe energiebronnen en uitvinders van nieuwe energie-technologieën te steunen hun ideeën uit te werken naar praktische producten? Dat is het onderwerp van zijn tweede lezing.

Hoe sterk is de eenzame uitvinder, die kromgebogen, tegen de kapitalist...
Allerlei mensen overal op de Aarde zoeken naar andere energiebronnen en naar andere manieren van energiegebruik. Maar hoe kunnen zij hun vindingen als verkoopbaar product op de markt brengen? Dat is de vraag waar Agnew zich in zijn tweede lezing: "Breakthrough Energy and the global marketplace" (DoorbraakEnergie en de wereldwijde marktplaats) op richt.

Het probleem voor de meeste mensen, die oplossingen vinden voor nieuw energiegebruik, is, dat zij meestal niet verder komen dan een concept en nauwelijks of niet tot een prototype, dat werkt. Heel eenvoudig, omdat zij de middelen daartoe niet bezitten, noch zich die kunnen veroorloven. Hoe kun je dan toch je product-idee tot tenminste een werkend prototype uitwerken?

In twee schema's legt Brooks Agnew uit waar het probleem zit:

Schema 1 geeft de normale ontwikkeling van een nieuw product weer. Het begint met een idee, een concept. Daarvoor wordt een investeerder of een fonds gevonden om een prototype te ontwikkelen. Als dat naar voldoening is uitgetest volgt de fabricage van het product en uiteindelijk wordt het product als aanbod op de markt gebracht.

Volgens Brooks Agnew is er voor mensen die met concepten voor DoorbraakEnergie-producten komen al een breuk tussen de twee eerste stappen. Dat wil zeggen dat er geen investeerders en fondsen gevonden kunnen worden voor de ontwikkeling van een prototype. Zij gaan, zoals weergegeven in schema 2, daarom een stap in het proces toevoegen door al direct op de markt zelf met het idee en concept en met eigen gemaakte prototypes te gaan leuren. En zij hopen dan dat er op de markt zelf een oplossing voor de fabricage en het uiteindelijke eindproduct te vinden is. Wanneer je nauwelijks financiële en andere middelen hebt, kun je bijna niet anders. Er is daardoor vaak een focus op zogenaamde niche-markten als ultieme mogelijkheid om het product aan de mens te brengen.

Wat volgens Brooks Agnew dus nodig is, is een brug tussen die eerste twee stappen:

G.E.F.F.
Die brug wil hij aanbieden door middel van een fonds, het G.E.F.F. ofwel Global Energy Freedom Fund (Wereldwijde EnergieVrijheidsFond). Hij doet dit voorstel aan 9 landen/landsgebieden, te weten: De Verenigde Staten van Noord-Amerika, Mexico, Oost-Europa, West-Europa, Japan, India, Australië, Zuid-Afrika en nog één ander land.

Hoe wil Brooks Agnew het geld voor dit fonds financieren? In Noord-Amerika bestaat momenteel een budget voor het centraliseren van "The Grid" van 200 miljard dollar. Hij wil de regering het voorstel doen om een half procent van dit totale budget voor de decentralisatie ervan beschikbaar te stellen. Hij stelt, dat ook de grote energiebedrijven zelf zich wel degelijk bewust zijn van het grote gevaar van één gecentraliseerd netwerk van energiedistributie. Zij hebben daarom een vangnet hiervoor nodig voor de eindgebruikers, de consumenten, en zullen daarom dit voorstel accepteren, zo meent hij. In het totale plaatje, dat Agnew voorstelt, is dan 95,5% van het budget voor centralisatie en 0,5% voor decentralisatie van "The Grid". Dat laatste komt neer op 1 miljard dollar.

Met dit geld wil hij het G.E.F.F. oprichten, een multinationaal aandeelhouderschap van 9 ingenieurs of ingenieursbedrijven, één uit elk land/landsgebied, dat een fondsbedrag van 1 miljard dollar ter beschikking heeft. Mensen met DoorbraakEnergie-ideeën en -concepten van over de hele Aarde kunnen aankloppen bij het G.E.F.F., die als doel heeft om daarvan prototypes te maken en, bij bewezen werking, ook de uiteindelijke eindproducten. Geld wordt aan hen uitgeleend en uit de opbrengsten wordt de lening weer terugbetaald, zodat er voortdurend 1 miljard dollar in kas blijft.

Het G.E.F.F.-idee werkt als volgt:
- het G.E.F.F. is een onderzoekslichaam om leningen goed te keuren aan middelen zoekende energie-technologie-aanbieders;
- uit de royalties/auteursrechten verkregen uit de productie en producten van de nieuwe energie-technologie wordt de lening terugbetaald aan het G.E.F.F.;
- het G.E.F.F. dient haar budget van 1 miljard jaarlijks in balans te brengen en te houden en dient op die manier zelfvoorzienend te blijven.

De uitvinder blijft het recht houden op:
- een ontwerp-vergoeding voor de uitvinding;
- het intellectuele gedachtengoed van de uitvinding;
- royalties op elk product dat van de uitvinding gemaakt is.

Vanuit het publiek wordt op de vraag van Brooks Agnew of het een idee is om de Verenigde Naties hierbij in te schakelen weinig positief gereageerd.

Terzijde. In het artikel ""Historische Veekralen" en UBUNTU Contributionisme" gaf ik in een terzijde onder het kopje "Diversiteit van leefgemeenschappen, wel of niet op basis van Eenheid" al het probleem aan waarvoor de mensheid zich voort-durend geplaatst ziet: Te Centraliseren of Niet Te Centraliseren. Of beter gesteld, wèl groeien naar één wereldfamilie van mensen, die niet alleen met elkaar samen-leeft, maar ook met elkaar samen-werkt en vooral ook alles samen-deelt. Of dat níét doen, en een mensheid blijven, welke versplinterd in kleine groepen en groeperingen leeft.

De geschiedenis van de mens tot nu toe lijkt erop te duiden, dat alle mensen niet alleen één gezamenlijke voorouder hebben, uit wie we ons hebben ontwikkeld, maar ook dat we tot nu toe stap voor stap de weg naar die ene wereldfamilie hebben gedaan. Van kleine familie- en stamgroeperingen hebben wij ons ontwikkeld naar groeperingen levend in dorpen en steden, en vervolgens naar nog grotere groeperingen in landen en unies van landen. De eerst volgende logische stap lijkt die te zijn naar de grootste groepering, één samenlevende wereldbevolking. Door onder andere allerlei wetenschappers is hier ook al over gedacht en naar gewezen vanuit het gezichtspunt van de beschikbare energie en ons energiegebruik. Het meest doordachte idee hierover is afkomstig van Nikolai Kardashev, een idee dat bekend staat als "De Schaal van Kardashev" (internetreferentie (19-12-12): http://nl.wikipedia.org/wiki/Schaal_van_Kardasjev). Een idee dat vanuit diezelfde wetenschap echter te eenzijdig is doordacht en mijns insziens ook vraagt om een wereldmoraal oftewel een planetaire ethiek. Eén van de basiselementen voor een planetaire ethiek zou kunnen zijn: Eenheid door diversiteit. Een ander basiselement, de UBUNTU-filosofie: "Als het niet goed is voor iedereen, is het helemaal niet goed", wat Paul Hellyer de Gouden regel noemt, die stelt: "Laten we omgaan met anderen, zoals wijzelf willen dat er met ons wordt omgegaan."

Het motto van mijn webplek (http://worldwidebeingfreewebsite.com/dutch%20paqe%2001.htm) stelt daarom de vraag: "Wat zal langer standhouden en voor de ontwikkeling en overleving van alle mensen meer mogelijkheden bieden? Een kapitalistisch oligarchisch gebaseerde globalisering van onze planeet en haar biosfeer, zoals nu plaatsgrijpt? Of een globalisering vanuit het evenredigheidsbeginsel, waarin alle mensen èn de natuur van de aarde zich samen kunnen ontwikkelen op planetair niveau?" Welke keuze klinkt verstandiger?

De keuze is aan ons, alle mensen op Aarde, welke van deze twee uitersten we willen nastreven en proberen te bereiken. Het is daarom jammer dat de Verenigde Naties zo'n negatieve naam hebben gekregen.

Samenvattend
Gokken is onverstandig, maar gokken op één paard is nog onverstandiger. Zo ook is gokken op één groot energiedistributienetwerk om een geheel land van energie te voorzien zeer onverstandig.

Brooks Agnew doet daarom 9 landen/landsgebieden het voorstel om het G.E.F.F., Global Energy Freedom Fund (Wereldwijde EnergieVrijheidsFonds), op te richten. In Noord-Amerika wil hij daartoe aan de regering het voorstel doen om een half procent van het totale budget van 200 miljard voor de verdere centralisatie van het energiedistributienetwerk, "The Grid" genoemd, beschikbaar te stellen voor de decentralisatie ervan. Met de 1 miljard, die dat oplevert, wil hij bedenkers en uitvinders van ideeën voor prototype-apparaten voor ander energiegebruik en gebruik van andere vormen en bronnen van energie de mogelijkheid bieden, hun idee uit te werken tot verkoopbare producten. Dat kan leiden tot het ontstaan van gebruikmaking van vele andere bronnen en vormen van energie en daarmee tot kleinere, meer zelfvoorzienende gemeenschappen en tot meer werkgelegenheid. Het kan ook leiden tot minder afhankelijkheid van de huidige bronnen van energie en van de steeds meer gecentraliseerde en grotere energiedistributienetwerken, die momenteel grote problemen veroorzaken voor de gehele mensheid.

Brooks Agnew is thans op zoek naar goede denkers en goede diplomaten om dit voorstel tot uitvoering te kunnen brengen. Wie biedt zich aan?

TERUG NAAR ARTIKEL