PRINTBARE
VERSIE
DEEL
III
EEN
ZAKENVOORSTEL - BROOKS AGNEW
(DE GLOBAL B.E.M.-CONFERENTIE - DEEL IV)
Door:
Kees Deckers
December
2012
Uit Noord-Amerika komt Brooks Agnew met een zakenvoorstel naar de 3-daagse
conferentie georganiseerd door Global B.E.M. Een zakenvoorstel gericht
aan negen landen en met name aan bedenkers en uitvinders van ideeën
voor prototype-apparaten voor ander energiegebruik en voor gebruik van
andere vormen en bronnen van energie. Het voorstel houdt in een fonds
op te richten, het "Global Energy Freedom Fund" (Wereldwijde
EnergieVrijheidsFonds), afgekort G.E.F.F.
Internetreferentie: http://globalbem.com/conference
Voor
meer informatie over deze conferentie, verwijs ik naar de webplek van
de Global B.E.M. zelf (http://globalbem.com).
En evenals in mijn vorige artikelen, geef ik mijn eigen impressies,
gedachten en vraagtekens aan in de vorm van terzijdes. Deze terzijdes
worden cursief weergegeven.
Brooks
Agnew
Brooks Agnew was electronica-ingenieur in de luchtmacht. Hij heeft een
academische opleiding in de chemie, een academische graad in de statistiek
en hij is een doctor in de natuurkunde. Momenteel is hij president/chief
executive officer (zoiets als algemeen directeur) van Vision Motor Cars,
inc. (internetreferentie (17-12-12): http://visionmotorcars.com/?page_id=475),
directeur van R. and D. (Research and Development = Onderzoek en Ontwikkeling)
bij de Phoenix Science Foundation, en president van de Phoenix Science
Foundation, Inc. Daarnaast is hij onder andere ook de wetenschappelijk
project-directeur van de "North Pole Inner Earth Expedition"
(Noordpool-BinnenAarde-Expeditie), een expeditievoorstel en -project
gebaseerd op de idee dat de Aarde hol is en dat er ingangen zijn op
de beide polen (internetreferentie (17-12-12): http://www.npiee.org/team.html).
"The
Grid", één gecentraliseerd energiedistributiesysteem
Brooks Agnew's verhaal is opgedeeld in twee verschillende lezingen.
Kort samengevat is het eerste deel gericht op het grote gevaar van centralisatie.
In dit geval de centralisatie van alle energiedistributie in de handen
van slechts enkele of één bedrijf in Noord-Amerika. Daar
is men al jaren doende om één gigantisch energiedistributienetwerk
te creëren. Het wordt in Noord-Amerika wel "The Grid"
genoemd (een grid is onder andere een raster, rooster, netwerk en netwerk
van aaneengesloten meestal vierkanten cellen, waarbij de randen het
raster vormen).
Terzijde.
Elk mens met een beetje gezond verstand, weet dat redundantie zeer
belangrijk is. Redundantie betekent ondermeer: Overtollige woordenstroom,
overvloedigheid, overtolligheid, woordovertolligheid, het overbodig
zijn van bepaalde dingen, overbodigheid en volgens de Nederlandstalige
Wikipedia:
Redundantie
Redundantie (Latijn: redundare, overstromen) is het meer dan benodigd
(in overvloed) voorkomen van iets.
Zo
kan een apparaat zijn uitgevoerd met meervoudig aanwezige onderdelen,
zodat het geheel goed blijft functioneren wanneer één
of meer onderdelen defect raken of verloren gaan. Ook kunnen gegevens
redundant (dubbele of drievoudige back-up) worden opgeslagen en kunnen
technische systemen zowel op component- als systeemniveau redundant
worden uitgevoerd. ...
Taal
Ook gesproken en geschreven taal bevat soms redundantie. Dat kan functioneel
zijn, maar niet altijd. De redundantie komt op alle taalniveaus voor,
met name in spelling, uitspraak, syntaxis en semantiek.
Distributie
In de techniek komt redundantie bijvoorbeeld voor bij drinkwaterbedrijven,
hier vindt men vaak twee of meer compleet onafhankelijke systemen,
zodat de levering bij uitval van één systeem tenminste
gedeeltelijk door kan gaan. Ook elektriciteitscentrales zijn met elkaar
gekoppeld door middel van een hoogspanningskoppelnet, waardoor een
centrale compleet afgeschakeld kan worden zonder de levering te onderbreken.
Industrie
Ook computers voor besturing en bewaking van industriële productieprocessen
worden vaak dubbel of soms zelfs drievoudig redundant uitgevoerd.
Bij dubbele uitvoering is een van beide systemen actief en wordt er
voortdurend gecontroleerd of dit systeem nog in orde is. Zo niet,
dan zal het back-upsysteem meteen de besturing overnemen. Bij drievoudige
redundantie wordt vaak een 'voting'-systeem gebruikt, alle drie systemen
zijn actief en voeren synchroon dezelfde bewerkingen uit. De uitgangssignalen
worden continu vergeleken; normaal gesproken zouden alle drie uitgangen
hetzelfde moeten zijn. Zodra er één afwijkt, is er reden
om aan te nemen dat dit systeem niet in orde is en zal dit signaal
niet gebruikt worden.
Binnen
computers wordt redundantie ook toegepast, variërend van volledig
Fault-Tolerant ontwerpen, tot eenvoudigweg redundante opslag op meerdere
schijven (een redundant array of independent disks (RAID).
In
alle gevallen moeten de meerkosten van de redundantie afgewogen worden
tegen de kosten die veroorzaakt worden door verlies van gegevens of
functionaliteit.... (Vet als nadruk door mij toegevoegd).
Internetreferentie
(17-12-12):
http://nl.wikipedia.org/wiki/Redundantie
Eén
van de grootste blunders in de programma's voor computers van de vorige
eeuw, was het weglaten van de eerste twee cijfers van het jaartal.
Dus elk jaartal werd in computers opgeslagen als bijvoorbeeld 88 en
94, waar 1988 en 1994 moest staan. Die twee eerste cijfers waren volgens
de intelligente bedenkers van de software overbodig, tot... ze er
achter kwamen dat de computers ook na de eeuwwisseling natuurlijk
moesten doorwerken. De paniek van de zogenaamde Millennium Bug was
het gevolg.
Internetreferentie (19-12-12):
http://www.cs.swarthmore.edu/~eroberts/cs91/projects/y2k/index.html
Veel
voorbeelden van het zich ontdoen van zogenaamde overtolligheid zijn
ook terug te vinden in de taal. Zo wees ik in het vorige artikel zelf
al op het feit dat iedereen al heel lang spreekt over Amerika, waar
slechts Noord-Amerika wordt bedoeld. Amerika is echter de combinatie
van Zuid-, Midden- en Noord-Amerika. Noord-Amerika Amerika noemen
is daarmee onterecht de toevoeging Noord- als redundantie wegnemen.
Zo worden tegenwoordig ook alle punten in afkortingen onterecht als
redundantie weggehaald. Dat er soms inderdaad sprake is van woordovertolligheid
kwam ik kortgeleden nog tegen in de kop van een vacature, die luidde:
"Retentie medewerker klantbehoud op klantenservice gevraagd."
Niet alleen komt het gebruik van de term "retentie" in deze
zeer onsmakelijk over en geeft het daarnaast ook nog eens de indruk
alsof klanten fysiek worden tegengehouden in de winkel als ze deze
willen verlaten, maar ze is ook volkomen overbodig. Het is voldoende
om te vragen om een "Medewerker klantbehoud".
Eén
van de grootste veroorzakers van taalverarming en taalverwarring is
het kapitalistische systeem, waarin wij leven. Elk woord, elke letter
kost geld; elke punt, komma en elk afbreekstreepje kost geld. Dus
wordt overal, een enkele keer te pas, maar meestal te onpas, elk woord
ingekort en elke zin ontdaan van taalkundige logica. Maar is het u
ooit opgevallen dat wanneer het om reclames gaat, we nooit genoeg
redundantie schijnen te kunnen hebben?
Er
is niets mis met redundantie in de betekenis van overtollig en overvloedig,
maar de term wordt ook de betekenis van overbodig gegeven en daar
begint het probleem. Een ieder die met computerbestanden werkt, die
zelf bestanden maakt van foto- en tekst- tot geluids- en videobestanden,
weet dat zelfs méér dan één backup beter
is dan helemaal geen één. Het wegnemen van alle redundantie,
houdt in dat gegokt wordt op slechts één systeem. Als
dat systeem faalt, dan is er letterlijk niets meer om op terug te
vallen. Daarom wijst Brooks Agnew ook terecht op dit gevaar met betrekking
tot het centraliseren van alle energiedistributie in één
groot netwerksysteem.
Die
eenzijdige aandacht op centralisatie van het energienet is volgens Brooks
Agnew en veel anderen zeer onverstandig. Waarom dat onder andere zo
is, is het onderwerp van zijn eerste lezing. Kortgesteld, één
coronale massa-uitstoot van de zon, oftewel één enorme
zonnevlam richting de Aarde, kan tot gevolg hebben dat het totale energienetwerk
uitvalt, door het uitvallen van alle electriciteit. Vooral als men maar
steeds verder blijft centraliseren tot slechts één energiedistributienetwerk,
zoals "The Grid".
Decentralisatie
Brooks Agnew staat dus, evenals Michael Tellinger ("Historische
Veekralen" en UBUNTU Contributionisme), Catherine Austin
Fitts (De (Totale)
Werkelijkheid en de "Officiële" Werkelijkheid) en Paul Hellyer
("Terwijl de G20
viool speelt, brandt de planeet"), naast andere energiebronnen
en andere vormen en soorten van energie en energiegebruik decentralisatie
voor. Hij staat decentralisatie voor van de energiedistributie. Niet
één grote, maar vele duizenden redundante, kleine energieleverende
netwerkjes, apparaten en bronnen van energie verzekeren de gehele mensheid,
dat ze door omstandigheden, zoals bijvoorbeeld door een gigantische
zonnevlam, niet zonder energie voor licht en warmte komen te zitten.
Zoals op de webplek van de Global-B.E.M. in de aankondiging van zijn
eerste lezing staat (zie internetreferentie (17-12-12): http://globalbem.com/conference/program-detailed
(eigen vertaling)):
Natuurramp:
Nieuwe Energie Verrijzend na Massale Zonneatmosfeer Uitbarsting
Wanneer de lichten uitgaan, en ze zullen zeker enige tijd uitgeschakeld
zijn, is de echte vraag in je hoofd, "Zullen ze ooit weer aangaan?"
Het antwoord is, misschien. Waar zijn wij zonder electriciteit? Waar
zijn wij zonder onze geavanceerde electronica? De waarheid is, niet
erg ver van de dagen van stoomkracht en door paarden voortgetrokken
voertuigen. Maar is dat waar we daadwerkelijk zullen zijn? Of is er
hoop voor een andere dageraad van energie- en voertuigwetenschap,
dat ons zal redden?
Het antwoord
is, dat ze inderdaad wat van het energie-netwerk zullen redden. O,
ze zullen het licht een tijdje uitschakelen door busaansluitingen
te openen in de substations, en ze zullen de grote transformators
en energiestations isoleren van de lange kabels, die als antennes
zullen werken, de destructieve zonnesignalen opvangend. De essentiële
diensten van de regering zullen als eerste weer werken, en dan de
netwerken van de elite. Misschien in 5 tot 10 jaar zul je weer verlichte
steden zien. Dat is het antwoord als het huidige netwerk onze bron
van energie blijft.
Er is
ook een ander antwoord. In garages en op zolders en in kleine privé-winkels
over de gehele wereld zijn er andere oplossingen, die de mensheid
de mogelijkheid kunnen bieden om vanuit het nachtelijk duister een
tijd van eeuwig, schoon en hernieuwbaar licht binnen te stappen. Prototypen
van technologieën, begraven in ontzegging van burgerrechten en
ongenade, zullen naar voren komen en zullen de mens redden van uitsterving.
Licht-, electriciteits-, stuwkracht-, filtratie- en afkoelingstechnologieën,
die niets verbranden zullen naar voren komen. De mensheid zal in staat
zijn om weg te lopen van de energie-netwerken, die ons gedwongen hebben
om in steden te leven en langs kustlijnen. Kleinere, meer zelfvoorzienende
gemeenschappen kunnen floreren, omdat zij in staat zullen zijn hun
eigen energie te maken zonder fossiele brandstoffen. Niet langer zullen
naties legers moeten opbouwen om de wereld af te reizen om bronnen
van brandstof te veroveren voor hun bevolking.
Terzijde.
Evenals Brooks Agnew zei Eisenhower al het volgende in zijn afscheidsrede
als president van Noord-Amerika in 1961:
...Hedentendage
wordt de eenzame uitvinder, knutselend in zijn winkel, overschaduwd
door taakgroepen van wetenschappers in laboratoria en op testterreinen.
Op dezelfde wijze heeft de vrije universiteit, historisch de bron
van vrije ideeën en wetenschappelijke ontdekking, een revolutie
ervaren in de uitvoering van onderzoek. Mede door de enorme kosten,
wordt een overheidscontract vrijwel een vervangingsmiddel voor intellectuele
nieuwsgierigheid. Voor elk schoolbord zijn er thans honderden van
nieuwe electronische computers. Het vooruitzicht van overheersing
van de nationale geleerden door Federale werkgelegenheid, project-toewijzingen
en de macht van geld is altijd aanwezig en moet als ernstig worden
beschouwd. Echter, respect houdend voor wetenschappelijk onderzoek
en ontdekking, zoals we zouden moeten, moeten we ook waakzaam zijn
voor het gelijkwaardige en tegenovergestelde gevaar, dat de openbare
orde zelf gevangene zou kunnen worden van een wetenschappelijk-technologische
elite...
Internetreferentie
(04-12-12) (eigen vertaling):
http://coursesa.matrix.msu.edu/~hst306/documents/indust.html
Kortom,
Brooks Agnew wijst in het verhaal van zijn eerste lezing terecht naar
één van de grote gevaren, die kleeft aan het centraliseren
van de distributie van alle energie. Een gevaar dat voortkomt uit
het feit dat vrijwel alle energiebronnen in handen zijn van een kleine
kliek van oliebaronnen, kolenmijnmagnaten en hete nucleaire reactorfabriekbezitters.
En een gevaar dat voortkomt uit het feit dat onze energiebronnen gebaseerd
zijn op een beperkt aantal soorten van energie, met name de zogenaamde
fossiele brandstoffen, wat grotendeels be-paald en be-perkt wordt
door diezelfde kleine kliek. Redundantie, overtolligheid, overvloedigheid
in bronnen van energie is om vele redenen essentieel voor de overleving
van de mensheid op haar thuisplaneet Aarde.
Welk
idee heeft Brooks Agnew om dit gevaar van "The Grid" op te
lossen? Welk idee heeft hij om individuele bedenkers van nieuwe energiebronnen
en uitvinders van nieuwe energie-technologieën te steunen hun ideeën
uit te werken naar praktische producten? Dat is het onderwerp van zijn
tweede lezing.
Hoe
sterk is de eenzame uitvinder, die kromgebogen, tegen de kapitalist...
Allerlei mensen overal op de Aarde zoeken naar andere energiebronnen
en naar andere manieren van energiegebruik. Maar hoe kunnen zij hun
vindingen als verkoopbaar product op de markt brengen? Dat is de vraag
waar Agnew zich in zijn tweede lezing: "Breakthrough Energy and
the global marketplace" (DoorbraakEnergie en de wereldwijde marktplaats)
op richt.
Het
probleem voor de meeste mensen, die oplossingen vinden voor nieuw energiegebruik,
is, dat zij meestal niet verder komen dan een concept en nauwelijks
of niet tot een prototype, dat werkt. Heel eenvoudig, omdat zij de middelen
daartoe niet bezitten, noch zich die kunnen veroorloven. Hoe kun je
dan toch je product-idee tot tenminste een werkend prototype uitwerken?
In
twee schema's legt Brooks Agnew uit waar het probleem zit:
Schema
1 geeft de normale ontwikkeling van een nieuw product weer. Het begint
met een idee, een concept. Daarvoor wordt een investeerder of een fonds
gevonden om een prototype te ontwikkelen. Als dat naar voldoening is
uitgetest volgt de fabricage van het product en uiteindelijk wordt het
product als aanbod op de markt gebracht.
Volgens
Brooks Agnew is er voor mensen die met concepten voor DoorbraakEnergie-producten
komen al een breuk tussen de twee eerste stappen. Dat wil zeggen dat
er geen investeerders en fondsen gevonden kunnen worden voor de ontwikkeling
van een prototype. Zij gaan, zoals weergegeven in schema 2, daarom een
stap in het proces toevoegen door al direct op de markt zelf met het
idee en concept en met eigen gemaakte prototypes te gaan leuren. En
zij hopen dan dat er op de markt zelf een oplossing voor de fabricage
en het uiteindelijke eindproduct te vinden is. Wanneer je nauwelijks
financiële en andere middelen hebt, kun je bijna niet anders. Er
is daardoor vaak een focus op zogenaamde niche-markten als ultieme mogelijkheid
om het product aan de mens te brengen.
Wat
volgens Brooks Agnew dus nodig is, is een brug tussen die eerste twee
stappen:
G.E.F.F.
Die brug wil hij aanbieden door middel van een fonds, het G.E.F.F. ofwel
Global Energy Freedom Fund (Wereldwijde EnergieVrijheidsFond). Hij doet
dit voorstel aan 9 landen/landsgebieden, te weten: De Verenigde Staten
van Noord-Amerika, Mexico, Oost-Europa, West-Europa, Japan, India, Australië,
Zuid-Afrika en nog één ander land.
Hoe
wil Brooks Agnew het geld voor dit fonds financieren? In Noord-Amerika
bestaat momenteel een budget voor het centraliseren van "The Grid"
van 200 miljard dollar. Hij wil de regering het voorstel doen om een
half procent van dit totale budget voor de decentralisatie ervan beschikbaar
te stellen. Hij stelt, dat ook de grote energiebedrijven zelf zich wel
degelijk bewust zijn van het grote gevaar van één gecentraliseerd
netwerk van energiedistributie. Zij hebben daarom een vangnet hiervoor
nodig voor de eindgebruikers, de consumenten, en zullen daarom dit voorstel
accepteren, zo meent hij. In het totale plaatje, dat Agnew voorstelt,
is dan 95,5% van het budget voor centralisatie en 0,5% voor decentralisatie
van "The Grid". Dat laatste komt neer op 1 miljard dollar.
Met
dit geld wil hij het G.E.F.F. oprichten, een multinationaal aandeelhouderschap
van 9 ingenieurs of ingenieursbedrijven, één uit elk land/landsgebied,
dat een fondsbedrag van 1 miljard dollar ter beschikking heeft. Mensen
met DoorbraakEnergie-ideeën en -concepten van over de hele Aarde
kunnen aankloppen bij het G.E.F.F., die als doel heeft om daarvan prototypes
te maken en, bij bewezen werking, ook de uiteindelijke eindproducten.
Geld wordt aan hen uitgeleend en uit de opbrengsten wordt de lening
weer terugbetaald, zodat er voortdurend 1 miljard dollar in kas blijft.
Het
G.E.F.F.-idee werkt als volgt:
- het G.E.F.F. is een onderzoekslichaam om leningen goed te keuren aan
middelen zoekende energie-technologie-aanbieders;
- uit de royalties/auteursrechten verkregen uit de productie en producten
van de nieuwe energie-technologie wordt de lening terugbetaald aan het
G.E.F.F.;
- het G.E.F.F. dient haar budget van 1 miljard jaarlijks in balans te
brengen en te houden en dient op die manier zelfvoorzienend te blijven.
De
uitvinder blijft het recht houden op:
- een ontwerp-vergoeding voor de uitvinding;
- het intellectuele gedachtengoed van de uitvinding;
- royalties op elk product dat van de uitvinding gemaakt is.
Vanuit
het publiek wordt op de vraag van Brooks Agnew of het een idee is om
de Verenigde Naties hierbij in te schakelen weinig positief gereageerd.
Terzijde.
In het artikel ""Historische
Veekralen" en UBUNTU Contributionisme" gaf ik
in een terzijde onder het kopje "Diversiteit van leefgemeenschappen,
wel of niet op basis van Eenheid" al het probleem aan waarvoor
de mensheid zich voort-durend geplaatst ziet: Te Centraliseren of
Niet Te Centraliseren. Of beter gesteld, wèl groeien naar één
wereldfamilie van mensen, die niet alleen met elkaar samen-leeft,
maar ook met elkaar samen-werkt en vooral ook alles samen-deelt. Of
dat níét doen, en een mensheid blijven, welke versplinterd
in kleine groepen en groeperingen leeft.
De geschiedenis
van de mens tot nu toe lijkt erop te duiden, dat alle mensen niet
alleen één gezamenlijke voorouder hebben, uit wie we
ons hebben ontwikkeld, maar ook dat we tot nu toe stap voor stap de
weg naar die ene wereldfamilie hebben gedaan. Van kleine familie-
en stamgroeperingen hebben wij ons ontwikkeld naar groeperingen levend
in dorpen en steden, en vervolgens naar nog grotere groeperingen in
landen en unies van landen. De eerst volgende logische stap lijkt
die te zijn naar de grootste groepering, één samenlevende
wereldbevolking. Door onder andere allerlei wetenschappers is hier
ook al over gedacht en naar gewezen vanuit het gezichtspunt van de
beschikbare energie en ons energiegebruik. Het meest doordachte idee
hierover is afkomstig van Nikolai Kardashev, een idee dat bekend staat
als "De Schaal van Kardashev" (internetreferentie (19-12-12):
http://nl.wikipedia.org/wiki/Schaal_van_Kardasjev).
Een idee dat vanuit diezelfde wetenschap echter te eenzijdig is doordacht
en mijns insziens ook vraagt om een wereldmoraal oftewel een planetaire
ethiek. Eén van de basiselementen voor een planetaire ethiek
zou kunnen zijn: Eenheid door diversiteit. Een ander basiselement,
de UBUNTU-filosofie: "Als het niet goed is voor iedereen, is
het helemaal niet goed", wat Paul Hellyer de Gouden regel noemt,
die stelt: "Laten we omgaan met anderen, zoals wijzelf willen
dat er met ons wordt omgegaan."
Het motto
van mijn webplek (http://worldwidebeingfreewebsite.com/dutch%20paqe%2001.htm)
stelt daarom de vraag: "Wat zal langer standhouden en voor de
ontwikkeling en overleving van alle mensen meer mogelijkheden bieden?
Een kapitalistisch oligarchisch gebaseerde globalisering van onze
planeet en haar biosfeer, zoals nu plaatsgrijpt? Of een globalisering
vanuit het evenredigheidsbeginsel, waarin alle mensen èn de
natuur van de aarde zich samen kunnen ontwikkelen op planetair niveau?"
Welke keuze klinkt verstandiger?
De keuze
is aan ons, alle mensen op Aarde, welke van deze twee uitersten we
willen nastreven en proberen te bereiken. Het is daarom jammer dat
de Verenigde Naties zo'n negatieve naam hebben gekregen.
Samenvattend
Gokken is onverstandig, maar gokken op één paard is nog
onverstandiger. Zo ook is gokken op één groot energiedistributienetwerk
om een geheel land van energie te voorzien zeer onverstandig.
Brooks
Agnew doet daarom 9 landen/landsgebieden het voorstel om het G.E.F.F.,
Global Energy Freedom Fund (Wereldwijde EnergieVrijheidsFonds), op te
richten. In Noord-Amerika wil hij daartoe aan de regering het voorstel
doen om een half procent van het totale budget van 200 miljard voor
de verdere centralisatie van het energiedistributienetwerk, "The
Grid" genoemd, beschikbaar te stellen voor de decentralisatie ervan.
Met de 1 miljard, die dat oplevert, wil hij bedenkers en uitvinders
van ideeën voor prototype-apparaten voor ander energiegebruik en
gebruik van andere vormen en bronnen van energie de mogelijkheid bieden,
hun idee uit te werken tot verkoopbare producten. Dat kan leiden tot
het ontstaan van gebruikmaking van vele andere bronnen en vormen van
energie en daarmee tot kleinere, meer zelfvoorzienende gemeenschappen
en tot meer werkgelegenheid. Het kan ook leiden tot minder afhankelijkheid
van de huidige bronnen van energie en van de steeds meer gecentraliseerde
en grotere energiedistributienetwerken, die momenteel grote problemen
veroorzaken voor de gehele mensheid.
Brooks
Agnew is thans op zoek naar goede denkers en goede diplomaten om dit
voorstel tot uitvoering te kunnen brengen. Wie biedt zich aan?
ENERGIE PAGINA
Pagina
Laatst Toegevoegde Artikelen
|