TERUG NAAR ARTIKEL
TERUG NAAR ARTIKEL
WERNHER VON BRAUN WAS IN ROSWELL
Door: Clark C. McClelland ©
Voormalige
grondtest astronaut (1958-1992) voor de space shuttle vloot
op het Kennedy Space Center, Forida
7 juli 2007
Vertaling:
Paul Harmans
In 1947 vond in New Mexico, nabij de stad Roswell een controversiële gebeurtenis plaats. Het ‘Roswell-incident’, zoals het bekend is geworden, blijft een hoogtepunt in de geschiedenis van UFO’s en wrakberging. Als toevoeging op de beweringen van een neergestort buitenaards ruimteschip, werden er ook buitenaardse lichamen geborgen zo wordt gezegd.
De USAF en de federale overheid houden vast aan hun opinie dat het object in kwestie een ballon voor de hogere luchtlagen was, genaamd: Mogull. Dat project was opgezet om nucleaire explosies in de USSR te ontdekken. De lichamen die werden ontdekt waren volgens de luchtmacht dummy’s die aan parachutes hoog boven de woestijn werden gedumpt en daarbij wellicht waren afgedreven naar een plek waar ook een ballon was neergestort. De USAF was tevreden over deze gefabriceerde versie van de gebeurtenissen en gaf het zo door aan het Amerikaanse volk als de waarheid.
Gedurende mijn lange jaren in dienst van ons nationale ruimtevaartprogramma was ik zo gelukkig om kennis van opwindende gegevens te vergaren en uit te wisselen met voormalige Duitse wetenschappers die na de Tweede Wereldoorlog onder operatie ‘Paperclip’ naar de VS waren gebracht. Deze mannen behoorden tot de elite van het Duitse raketprogramma dat onder controle stond van Adolph Hitler. Bij vele gelegenheden kwam ik in gesprek met dr. Wernher von Braun, de leider van deze elitegroepering en ook met verscheidene andere wetenschappers die waren toegewezen aan de ABMA (Army Ballistics Missile Agency) lanceringteams op de lanceerbasis Cape Canaveral.
Uiteindelijk werden dezelfde mannen ingelijfd bij de nieuwe organisatie National Aeronautics and Space Administration (NASA). Gedurende de periodieke vergaderingen over de bemande vluchten, die werden gehouden in Cocoa Beach, was ik in staat vrij, maar kort te spreken met dergelijke wetenschappers en in het bijzonder met dr. Von Braun. Bij één van die voorvallen hadden hij en ik een pauze ingelast en stapten we uit het Ramada Inn hotel in Cocoa Beach naar buiten de patio op. Ik geef toe dat ik op de hoogte was dat hij en zijn Duits wetenschappelijk team in die tijd niet ver van de crashplaats waren gehuisvest. Zij lanceerden de in beslag genomen V-2 raketten vanaf de White Sands Testing Range.
Op die avond stelde ik hem een vraag over het Roswell-incident en dat deed hem zijn wenkbrauwen fronsen. Ik vroeg hem of het Roswell-incident werkelijk was gebeurd, was er een buitenaards toestel geborgen tezamen met buitenaardse lichamen? En had u de kans om naar de plaats van de crash te gaan? Dr. Von Braun was een roker en hij stak er één op. Hij dacht een seconde na en sprak toen vrijuit over zijn inspectie van het gecrashte toestel. Hij vertrouwde mij omdat ik beloofde dergelijke verbazingwekkende dingen die hij mij vertelde niet openbaar te maken aan kranten, magazines, de tv, enz. Ik heb die belofte nooit gebroken.
Omdat hij overleden is en het gesprek 50 jaar geleden plaatsvond, zal ik nu onthullen wat ik van hem hoorde. Ik heb het recht over alles te spreken, zelfs over zaken waarvan enkele agentschappen beweren dat het ‘niet bestaat’. Dr. Von Braun verklaarde hoe hij en zijn metgezellen (voorlopig niet bij naam te noemen) werden meegenomen naar de plaats van de crash nadat de meeste militairen waren teruggetrokken. Zij maakten een snelle analyse van wat was gevonden. Hij vertelde mij dat het voertuig niet van metaal leek te zijn gemaakt zoals wij metaal op aarde kennen. Hij zei dat het leek alsof het was gemaakt van iets biologisch, zoals huid. Vanwege de technische details kan ik niet herhalen wat hij exact vertelde, maar ik maakte eruit op dat het voertuig volgens hem wellicht iets ‘levends’ was. De geborgen lichamen waren tijdelijk ondergebracht in een nabij staande hospitaaltent. Ze waren klein, zeer tenger en hadden grote hoofden. De ogen waren groot. Hun huid was grijsachtig en van een reptielstructuur. Hij zei dat het leek op de huid van ratelslangen die hij regelmatig zag op White Sands.
De inspectie van de wrakstukken had zelfs voor hem grote vragen opgeworpen: zeer dun materiaal, aluminium gekleurd, zoals dat van de wikkels van kauwgom. Zeer licht van gewicht en extreem sterk. In het interieur van het voertuig was bijna geen apparatuur aanwezig, alsof de wezens en het voertuig één geheel waren. Op dat punt verzonk ik in gedachten. We keerden terug naar de bijeenkomst waarvan hij deel uitmaakte en zeiden elkaar later gedag. Ik keerde terug naar huis met een hoofd dat tolde van alles wat ik had gehoord. Om dit alles vele jaren lang vóór mij te houden, was buitengewoon moeilijk, speciaal omdat ik veel vrienden en kennissen heb die in UFO’s en buitenaardsen, enz. geloven. Ik heb deze verbazingwekkende informatie nooit geopenbaard aan Major Keyhoe en NICAP of aan het volk, tot nu. Ik vind dat een eed moet worden nagekomen als die is gemaakt.
Dit verbazingwekkende gesprek met dr. Von Braun is slechts één van de vele gebeurtenissen waarbij ik persoonlijk als een ruimtevaartpionier van 1958 tot 1992 op Cape Canaveral en het Kennedy Space Center in Florida was betrokken.
Clark
C. McClelland
Former ScO, Space Shuttle Fleet, KSC, Florida
PO Box 233
Tavares, Florida 32778
stargatechronicles@yahoo.com
clark002@hotmail.com
http://www.stargate-chronicles.com
Nawoord
ufowijzer
Hier hebben we weer zo’n verhaal waarvan de gedreven sceptici luidkeels
beweren dat de man het niet werkelijk heeft meegemaakt, maar het enkel en alleen
doet voor zijn ‘ten minutes of fame’, om even in de belangstelling
te staan dus. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dat om een dergelijke reden
doen, maar die zijn behoorlijk in de minderheid en beschikken waarschijnlijk
niet over een volwassen verstand. Iedereen ter wereld, maar dan ook echt iedereen,
weet dat zodra je een UFO-waarneming ter sprake brengt of zegt dat je Roswell
serieus neemt, je in 999 keer op de 1000 gevallen getrakteerd wordt op hoestende
lachbuien en ongeloof je deel zal zijn. Het grootste deel van de mensen die
ondanks die wetenschap toch hun waarneming of ervaring vertelt, stelt zich bewust
bloot aan spot, maar omdat die mensen hun buitengewone ondervinding willen delen,
nemen ze dat weloverwogen voor lief.
De gedreven sceptici beweren ook (ze moeten natuurlijk wel) dat zelfs hooggeplaatste getuigen, zoals die in het Disclosure project en dus ook Clark C. McClelland van bovenstaand verhaal over Wernher von Braun, net als de gewone man graag een stoer verhaal vertellen, de zaak aandikken en dus daardoor met bewonderende blikken van de toehoorders worden bekeken. Voor hooggeplaatste getuigen gaat echter gewoon hetzelfde verhaal over lach en spot op en ook zij weten dat donders goed. Zij hebben echter wel een hele carrière achter de rug en zullen hun opgebouwde aanzien niet snel opgeven door voor ‘de lol’ op een verjaardag een UFO-verhaaltje op te hangen en zij zullen al zeker niet in een project stappen waarbij hun zogenaamde UFO-grappen en -grollen wereldwijd onder de aandacht worden gebracht. Een dergelijke actie, waarbij men gegarandeerd het moeizaam opgebouwde aanzien subiet om zeep helpt, komt niet eens in de hoofden van dergelijke personen op.
Als er daadwerkelijk een hooggeplaatst iemand naar buiten treedt met een UFO-verhaal, dat vaak ook nog eens wordt ondersteund door documenten, radarbanden, gespreksbanden en andere getuigen, dan kun je er vanuit gaan dat het geen grap is. En als er dan ook nog eens, zoals in het Disclosure project een dikke 400 van dergelijke getuigen, of 3000 UFO-getuigenissen van piloten in de database van Richard Haines bestaan, dan moet je wel heel star in je bovenkamer zijn om vol te blijven houden dat het allemaal op de beweerde tien minuten van roem berust en dat het duimzuigerij is. Wie is er dan goedgelovig, zij die de getuigen serieus nemen of zij die denken dat het allemaal stand-up comedians zijn?
Dus, hoeveel Roswell-getuigen moeten er nog naar voren komen om eindelijk eens het weerballonverhaal van de ‘mediatafel’ te kunnen vegen? Voor mij staat onomstotelijk vast dat er in 1947 bij Roswell iets zeer bijzonders is gecrasht en een ieder die de verklaringen van de luchtmacht voor zoete koek aanneemt is niet goed bij zijn hoofd of is niet op de hoogte van de vele feiten!
Voor journalisten en alle anderen die willen weten hoe belangrijk Roswell is:
Magazine Madness Stanton Friedman weerlegt de sceptici!
Stanton Friedman Daagt USAF uit
Kolonel Corso Disclosure Project Getuigenis
Walter Haut Disclosure Project Getuigenis
Walter Haut sterfbedverklaring
Glenn Dennis Disclosure Project Getuigenis
TERUG NAAR ARTIKEL