PRINTBARE VERSIE

HET MYSTERIE VAN BOREHAM DOWN

Door: Annemieke Witteveen

Dat Wiltshire een gebied is vol geheimen en mysteries is bij de meeste mensen inmiddels bekend. Gedurende het hele jaar komen er mensen vanuit heel de wereld naar dit gebied om te genieten van onder andere het landschap, de megalieten zoals Stonehenge en Avebury, en de graancirkels, in de tijd dat het gewas hoog staat. Jaarlijks worden er vliegende bollen van licht en/of UFO’s waargenomen, al dan niet in de buurt van graancirkels. En elk jaar is er wel een graancirkel die door een bijzonder verhaal vergezeld wordt. Het jaar 2005 was daarop geen uitzondering.

Tijdens mijn bezoek aan Wiltshire begin juli 2005, om een paar graancirkelformaties te bezoeken en mensen te ontmoeten met dezelfde fascinatie, reed ik op de weg komende vanaf East-Kenett in de richting van Lockeridge, een dorpje in de buurt van Marlborough. Vanaf de heuvel waar ik op reed kon ik de formatie die ik wilde bezoeken, op het veld dat bekend staat als Boreham Down, links onder mij al zien liggen. Ik wist hoe hij eruit zou zien omdat ik er al foto’s van had gezien op de Cropcircleconnector, dé website die tijdens het graancirkelseizoen het laatste nieuws weergeeft. Het was een, op het oog, vrij simpele vorm die me erg aansprak.

Boreham Down formatie
Foto: Roeland Beljon

Ik reed verder in de richting van het veld en parkeerde de auto aan de kant van de weg en via de tractorsporen betrad ik het veld. Meteen bij het binnenlopen van de formatie viel op dat het buitenste deel van de formatie was gemaaid. Nu doen boeren dat wel vaker om de mensen te ontmoedigen een formatie te bezoeken (denk bijvoorbeeld aan de formatie die dit seizoen op Waden Hill lag en waar de boer dwars doorheen reed), maar wat bijzonder in dit geval was, was dat er met grote precisie om de formatie heen was gemaaid. Zelfs de kleinere buitenste ‘bloemblaadjes’ waren ongeschonden. Hier was dus iemand met grote zorgvuldigheid te werk gegaan. Het binnenste deel van de formatie was echter onaangeroerd. Met welk doel was dit gedaan?

De rand van de formatie
Foto: Mike Murray

Blown nodes
Ik heb de formatie een aantal keren bezocht. De eerste keer op de eerste dag van mijn bezoek aan Wiltshire. Zo’n dag probeer je zo optimaal mogelijk te gebruiken, dus: vroeg weg en zoveel mogelijk formaties zien in de hoop dat ze er nog niet te lang liggen om wat foto’s te maken en om het graan te kunnen bekijken dat is neergelegd. Het spreekt voor zich dat je meer kunt zien op de grond naarmate er minder mensen zijn geweest. Tijdens mijn eerste bezoek aan de formatie op Boreham Down heb ik wat rondgelopen in het figuur en ben ik even in het centrum gaan zitten in de hoop wat van de energie die hij uitstraalde op te kunnen pikken. Ik heb wel waargenomen dat de rand gemaaid was, maar besteedde er niet teveel aandacht aan om de één of andere reden. Je zit daar op een kleine heuvel met uitzicht op de landweggetjes waarop het verkeer rijdt. Het was lekker weer en ik realiseerde me dat ik bofte omdat ik wederom in de mogelijkheid was om naar dit gebied te kunnen gaan voor dit bijzondere fenomeen. Toen er even later een auto dichtbij stopte en de inzittenden uitstapten om ook de formatie in te kunnen lopen ben ik opgestaan en weggegaan.

Later die dag sprak ik erover met de eigenaar van één van de ontmoetingsplekken voor graancirkelliefhebbers, het Silent Circle Café in Cherhill; Charles Mallett. Hij had al van iemand gehoord dat de buitenste rand was verwijderd en wilde graag zelf een kijkje nemen. Vanwege drukke werkzaamheden in het heropende café was hij nog niet eerder in de gelegenheid geweest om een formatie te bezoeken en omdat deze vlak bij zijn nieuwe woning lag wilde hij er graag een kijkje nemen. Dezelfde dag in de namiddag gingen we samen op weg om de formatie nogmaals te bezoeken. Dit keer was ik vast van plan om uit te zoeken wat er zo bijzonder was aan het gemaaide graan. De boer had het gemaaide graan laten liggen en na enig graven hadden we handenvol stelen met aren vast. We keken nauwkeurig en stelden vast dat vrij veel stelen getekend waren door ‘blown nodes’, oftewel ontplofte knopen.

Blown Nodes
Foto: Annemieke Witteveen

Men spreekt van een blown node - of ontplofte knoop - als dat deel van de stengel dat wendbaar is en zich kan richten naar het licht is gesprongen of ontploft. Dit is duidelijk zichtbaar en soms zijn de randen van de knoop zwartgeblakerd alsof er een hittebron bij is gebruikt. Men heeft ontdekt dat de krachten die de knoop laten ontploffen ongeveer gelijk zijn aan de krachten die gebruikt worden in een magnetron, de microgolven. Deze krachten verhitten het vocht dat zich in de stengel bevindt waardoor het uit gaat zetten en zodoende de knopen opzwellen. Als de druk té groot wordt zal de knoop ontploffen. Voor veel mensen is het vinden van blown-nodes in een formatie een teken van ‘echtheid’ van de graancirkel.

De drie objecten
Terwijl we bezig waren vertelde Charles nog een ander bijzonder verhaal over deze formatie dat ook in de krant van Wiltshire op 1 juli had gestaan. Op dinsdag 21 juni om half 7 ’s avonds fietste Mike Booth, een kunstenaar uit Marlborough, langs de velden nabij Lockeridge toen hij drie metalen objecten zag vliegen boven het veld. Zij vlogen zo laag over het gewas dat ze de toppen van het graan raakten en zo een spoor, zonder patroon, maakten. De objecten legden het gewas niet neer maar ‘borstelden’ de toppen van het gewas. De vliegende voorwerpen waren duidelijk zichtbaar omdat het gewas in deze tijd van het jaar groen is en de objecten licht van kleur waren en bovendien werd de zon weerkaatst in het metaalachtige oppervlak.

De drie objecten in het veld
Artist impression door Mike Booth

Hij stapte van zijn fiets om beter te kunnen kijken. Volgens Mike waren het langwerpige voorwerpen van ongeveer 1.20/1.70 meter die in het midden wat hoger waren met ronde hoeken zonder scherpe randen. Hij had zoiets nog niet eerder gezien. Volgens zijn zeggen hadden ze wat weg van de boxen die je wel eens bovenop auto’s ziet. Twee vlogen op ongeveer negen meter afstand van hem, de andere zo’n vijftig meter verder. “Het leek erop of ze een bedoeling hadden en in eerste instantie dacht ik dat er mensen wetenschappelijk onderzoek aan het doen waren, een spelletje uithaalden of het gewas besproeiden. Dat laatste leek me niet logisch omdat geen boer het gewas zou beschadigen terwijl er al tractorsporen door het veld lopen.”

Volgens Mike leek het erop dat de objecten zich bewust waren van zijn aanwezigheid. Toen hij ter plekke arriveerde bewogen de objecten over het veld, maar al snel bleven ze stil hangen alsof ze elkaar bekeken. Iets weerhield hem er telkens van om dichterbij te komen of om een foto te maken met een cameraatje in zijn telefoon. Alles bij elkaar heeft Mike zo’n drie minuten staan kijken naar de vreemde voorwerpen in het veld. Tot op de dag van vandaag snapt hij niet waarom hij ter plekke geen actie heeft ondernomen. Normaal gesproken is hij erg nieuwsgierig en geïnteresseerd in techniek. Volgens Mike kan zijn afwijkende houding veroorzaakt zijn door een vorm van zelfbescherming die hem wilde behoeden voor een ervaring die waarschijnlijk zijn hele leven op zijn kop zou zetten. Een andere mogelijkheid is dat de objecten een soort invloed op hem hadden, waardoor hij werd tegengehouden om actie te ondernemen.

Door zijn achtergrond in techniek en het maken van patronen en ontwerpen voor onder andere raceauto’s en vliegtuigen durft hij wel met 100% zekerheid te zeggen dat de vliegende objecten die hij zag niet door mensen gemaakt kunnen zijn. De volgende dag is Mike Booth teruggegaan om foto’s te maken van de sporen in het graan en terwijl hij ze bekeek rees bij hem de vraag waar de voorwerpen naartoe waren gegaan. De sporen waren niet langer geworden, maar stopten zonder aanwijsbare reden en dus trok hij de conclusie dat opstijgen de enige manier kon zijn waarop ze weer waren verdwenen.

De sporen die de vliegende objecten achterlieten, genomen op de dag ná de waarneming op
exact dezelfde plaats als waar hij ze de dag ervoor zag
Foto: Mike Booth

De volgende dag lag er een formatie in hetzelfde veld, ongeveer honderd meter van de plek waar de objecten gevlogen hadden. Later die dag, om kwart over tien ‘s avonds, heeft iemand anders ook nog lichten boven het veld waargenomen. Deze ooggetuige sprak van gele lichten, zonder stralen, die achter elkaar aan gleden. Later vertelde de eigenaar van het veld dat hij zich de formatie van de 22e juni nog goed herinnerde en dat hij zelf het gewas aan de buitenste rand heeft gemaaid met een circulerende maaier (bevestigd aan een tractor), met als doel te voorkomen dat mensen het veld zouden bezoeken. Deze boer is van mening dat alle graancirkels door mensen worden gemaakt en beschouwt het als een vorm van vandalisme.

Annemieke geeft ook lezingen en workshops, zie: Pagina Lezingen

GRAANCIRKELS PAGINA

Pagina Laatst Toegevoegde Artikelen