PRINTBARE VERSIE

UFO-GETUIGENIS VAN EEN BRITSE LUCHTVERKEERSLEIDER

Getuige in het Engelse Disclosure Project

Vertaling: Paul Harmans september 2005

Het onderstaande verslag kregen wij van een voormalige luchtverkeersleider. Wij danken hem voor de tijd die hij nam om ons deze gedetailleerde uiteenzettingen te verstrekken.

Op zijn minst twee van de incidenten die hieronder worden beschreven suggereren een intelligente controle. Maar eerst een beetje over mijn professionele achtergrond. Ik begon mijn carrière als luchtverkeersleider in het midden van de jaren zestig als stagiairverkeersleider op de Blackbushe luchthaven voordat ik in dienst trad bij IAL. Na mijn training werd ik in Noord Afrika geplaatst waar ik werkte als vluchtinformatie servicecontroller op de verkeerstoren van een internationale luchthaven. Na mijn terugkeer in Engeland werkte ik een jaar op de Oxford luchthaven voordat ik toetrad tot het ministerie van Handel (of hoe dat toen genoemd werd) en voor hen werd ik in januari 1972 geplaatst op Heathrow. Ik bracht 21 jaar door als een radarcontroller in de verkeerstoren van Heathrow. In 1993 verhuisde ik met de naderingscontroleafdeling naar West Drayton, alwaar ik mijn carrière in 2002 beëindigde.

Veel van mijn collega-luchtverkeersleiders, zowel de burger als militaire, zijn geïnteresseerd in UFO’s, maar geen van hen heeft een verklaring voor de herkomst ervan. De lezers zullen het waarderen dat ik een ervaren sky-watcher ben en ik was een groot deel van mijn carrière verkeersleider op een drukke luchthaven, dus ben ik bekend met ‘dingen in de lucht’. Helaas heb ik nooit notities gemaakt van mijn UFO-ervaringen, dus de meeste data is bij benadering. De basisfeiten vind je echter wel en ik bied ze iedereen in alle eerlijkheid aan.

Ik doe geen poging te verklaren wat het was dat ik zag of waar ik bij betrokken was. Positieve suggesties worden zeker op prijs gesteld, omdat enkele zaken nogal beangstigende ervaringen zijn gebleven die ik nooit zal vergeten. In de meeste gevallen heb ik namen en locaties weggelaten omdat ik geen idee heb of dat tegen de wet is. Tevens wil ik geen oud-collega’s in verlegenheid brengen.

Noord Afrika. Eind jaren zestig
Ik was in dienst als luchtverkeersleider op een internationale luchthaven die op enige afstand van de stad lag. Er was geen radaruitrusting op de luchthaven, maar een grote militaire luchtmachtbasis die nabij lag had zeer uitgebreide radarfaciliteiten en daar werkten mijn collega’s onder een militair contract. Eén van hun taken was het verschaffen van radarcontrole aan mijn afdeling op de luchthaven. Wij belden hen de vluchtschema’s door en de verwachte tijden. Zodoende waren zij op de radarafdeling op de hoogte van alle bewegingen van de vliegtuigen en stonden zij paraat om ons bij te staan in het geval we per telefoon om radarassistentie vroegen. (In die dagen regelde de procedurecontroller alles en de radarman was aanwezig voor het geval hem om assistentie werd gevraagd.)

De radarafdeling had IFF voorzieningen (Identificatie Vriend of Vijand) een voorloper op de Secondary Surveillance Radar - SSR). Het bereik ervan was ongeveer 100 mijl rondom de luchthaven en al het luchtverkeer was bekend, wat betekent dat er niets bewoog waarvan wij niet op de hoogte waren. Er was een mix van burger en zakenverkeer in het luchtruim waarin ik werkte, tevens militaire transporten en gevechtsvliegtuigen voor de militaire basis en dan nog wat overvliegend verkeer. Het enige andere vliegverkeer bestond uit één of twee helikopters en een paar lichte vliegtuigjes die gevlogen werden door de lokale vliegvereniging.

Incident 1
Het gebeurde tijdens de nachtdienst terwijl er enkel overvliegend verkeer was tussen Europa en verschillende Afrikaanse bestemmingen. Zoals gebruikelijk verschafte het luchtverkeerscontrolecentrum ons de geschatte tijden van al het verkeer dat ons deel van het luchtruim passeerde en wij gaven die gegevens weer door aan de radarafdeling. In de vroege uren ging de telefoon van de radarafdeling, een buitengewoon voorval omdat we eigenlijk nooit radarassistentie nodig hadden voor overvliegend verkeer en de radarmensen dan in staat waren om wat te rusten voordat de ochtenddrukte begon. De militaire radarman had passief zijn radar in de gaten gehouden en had toen een vliegtuig opgemerkt dat ons uit het noordwesten naderde, hij belde ons om nadere gegevens. Wij hadden echter geen gegevens van verkeer in die sector, dus namen we contact op met het luchtverkeerscontrolecentrum. Zij hadden ook geen gegevens en vroegen dus de luchtverkeersleiding van het land waarover het object vloog om informatie. Die hadden echter ook niets en het object toonde geen IFF label (Identificatie Vriend of Vijand).

De radarafdeling hield haar scherm in de gaten en waarschuwde al snel hun afdelingschef. Op dat moment bewoog het object zich behoorlijk snel, maar het kon nog een conventioneel straalvliegtuig zijn. Korte tijd later belde ook de militaire verkeerstoren om te zeggen dat ook zij het object volgden, wat op dat moment direct op de luchtmachtbasis aan koerste. De militairen begonnen nerveus te worden en gingen over op een alarmfase voorafgaand aan een melding tot volledige evacuatie, volgens alle maatstaven een ingrijpende gebeurtenis. De zaken volgden elkaar steeds sneller op en de toren meldde dat zij het object nu oppikten op de precisie naderingsradar (PAR), het zat heel laag en leek zich te richten op de basis.

Het object, een helder licht, overvloog de luchtmachtbasis in het volle zicht van de waarnemers in de toren zonder enig geluid voort te brengen. Het draaide daarna naar het zuiden, richting de woestijn en accelereerde naar een snelheid welke geen enkel conventioneel vliegtuig in die tijd kon bereiken. (Ik herinner mij dat er een cijfer van 1300 knopen werd genoemd.) Alle verkeersleiders die erbij betrokken waren, waren behoorlijk geschrokken. We spraken nog lang over het incident, maar er kwam nooit een verklaring voor.

De radaroperators waren bekend met snel straalverkeer, en de verkeersleiders hadden allemaal gewerkt met RAF V-bommenwerpers die in de nabij gelegen woestijn het bommen werpen oefenden en hadden allemaal meer ervaring met militaire jets dan met de burgerluchtvaart. Het incident bleef een zeer verontrustend mysterie.

Incident 2
Nadat de burgerluchthaven een paar dagen gesloten was geweest, was ik de eerste verkeersleider die weer op wacht kwam voor een nachtdienst, hoofdzakelijk om aanwezig te zijn tijdens een VIP-vlucht die rond middernacht zou vertrekken.

De hoofdfeiten zijn: Het vliegtuig kreeg toestemming om op te stijgen vanaf een in noordelijke richting gelegen startbaan. Toen het begon te rijden verscheen er een extreem heldere bal van licht ten oosten van de luchthaven, ogenschijnlijk juist boven grondniveau. Voor mij leek het stationair. Maar omdat het zo’n buitengewone gebeurtenis was maakte ik er de bemanning op attent terwijl zij naar de startbaan reden en zij bevestigden dat ze het object konden zien. Vrij snel nadat het vliegtuig was opgestegen verdween het licht en het vliegtuig vervolgde haar reis.

Een week later ontmoette ik de (Britse) piloot van het vliegtuig en hij begon onmiddellijk over het object. Terwijl zij opstegen werd het duidelijk dat het heldere licht op aanzienlijke snelheid naar hen toekwam en het had de bemanning serieus bang gemaakt. Maar terwijl zij klommen bleef het onder hen en verdween.

Ten tijde van het incident deed ik, met de weinige middelen waarover ik beschikte, zoveel mogelijk onderzoek, de lokale politie, het leger, enz., maar zonder succes. Het gebied vanwaar het object was gekomen was grotendeels woestijn met praktisch geen bewoning, behalve een paar dorpen bestaande uit wat hutten. Er was geen militaire activiteit daar en er vloog geen ander vliegtuig op die tijd.

Incident 3
Niet echt opwindend, meer eigenaardig en in het bijzonder als je het vergelijkt met incident 8 hieronder.

De middagdiensten waren de eerste uren altijd rustig, met slechts een paar geplande commerciële vluchten en misschien een of twee kleinere toestellen die rondvlogen. Het was een heldere, zonnige dag en ik wandelde buiten op het balkon van de toren. Ik zag een stralend object in de lucht, niet veel groter dan een punaise en ik waarschuwde mijn wachtcommandant (een ex RAF en Canberra piloot). Na één blik door de verrekijker merkte hij op: “Het is slechts een weerballon,” en liep naar binnen en belde de meteorologische dienst die slechts één verdieping lager zat. De meteorologen hadden geen informatie en waren niet op de hoogte van een opgestegen ballon. We deden navraag bij de nabij gelegen militaire basis en bij alles waar we maar aan konden denken (en dat was niet veel daar), maar we schoten er niets mee op. Het luchtverkeer begon te komen, dus we noteerden het voorval en gingen aan het werk.

Incident 4
Een week of twee later, terwijl we op weg waren naar alweer een middagdienst, grapte mijn chef: “Het zou leuk zijn als dat object er weer was.” Maar hoe ongelooflijk ook, het object, of iets wat daar precies op leek, was er weer! We gaven de informatie door aan onze collega’s van de andere wachten, zodat zij er ook op konden letten, maar er waren verder geen rapportages van de stationaire, stralende bol.

Incident 5 Oxford luchthaven 1971
Na mijn terugkeer naar Engeland werd ik tewerkgesteld op de luchthaven van Oxford en ik was daar toen er een UFO werd gefilmd door een TV-ploeg. Ik kan mij er weinig van herinneren, slechts een zeer snel bewegend spoor in de lucht. Het is waarschijnlijk wel ergens gedocumenteerd.

Oxford

Incident 6 en 7 Heathrow
Beide incidenten deden zich voor tijdens mijn tijd op Heathrow. Omdat ik helaas geen toegang heb tot de logboeken van de luchtverkeersleiding kan ik niet veel details verschaffen. De incidenten werden in het logboek geschreven en in die tijd onderzocht, maar voor zover ik weet leverde dat geen verklaringen op.

6.) De bemanning van een in Engeland geregistreerd vliegtuig in of dichtbij het Ockham wachtgebied, rapporteerde dat zij een oranje, schijfvormig object zagen dat hun toestel op zeer dichte afstand passeerde. Er was op de radar niets te zien. Toen het vliegtuig geland was kwam de enigszins bevende piloot naar de luchtverkeersleiding en zei dat hij het beter kon registreren als een bijna-botsing in de lucht in plaats van een UFO-rapportage, omdat dat de beste manier was waarop deze zaak netjes onderzocht kon worden. We controleerden het bij de andere luchtverkeersleiders, maar geen van hen had iets ongewoons gezien of ontvangen van andere vliegtuigen. Ik kan mij niet alles herinneren wat betreft de resultaten van het onderzoek, maar ik geloof dat er geen conclusies getrokken konden worden.

Heathrow

7.) Een in het buitenland geregistreerd staand passagiersvliegtuig meldde nabij Lambourne een zwart, raketvormig object dat hen zeer nabij passeerde. Voor zover ik mij kan herinneren was er niets te zien op de radar en ik weet niet hoe diep het erop volgend onderzoek ging. Verschillende mensen veronderstelden dat het heel goed mogelijk was dat het een echte raket was geweest die verdwaald was vanuit een oefengebied in het oosten.

Incident 8 Finchampstead 2004
Op de middag van de 6e september, zo rond 2 uur, terwijl mijn vrouw en ik in onze tuin aan de middagthee zaten en het vliegverkeer bekeken dat richting Heathrow ging, werd mijn aandacht getrokken door een schittering in de lucht direct boven ons, waarvan ik aannam dat het een vliegtuig op zeer grote hoogte was, maar het bewoog nauwelijks. Langdurige inspectie via een verrekijker wees uit dat het leek op een glinsterende metalen ‘bal’ en de focusinstelling op de verrekijker deed vermoeden dat het iets hoger zat dan een hoog overvliegend vliegtuig wat in de buurt ervan passeerde. De ‘bal’ verflauwde en verdween bijna geheel uit zicht en toen, seconden later, werd hij zo helder dat hij met het blote oog duidelijk zichtbaar was en te helder was om er met de verrekijker naar te kijken.

Ik nam contact op met mijn zoon, een oprecht amateur astronoom die nabij Portsmouth woont, om hem te vragen of er sterren zijn die bij daglicht zijn te zien, want dat was precies waar het op leek als je er met het blote oog naar keek. Hij verzekerde mij dat het geen ster kon zijn (en het twinkelde evenmin). Venus en Jupiter, de enige objecten waarvan ik mij kon voorstellen dat ze helder genoeg zouden zijn, stonden beide boven onze horizon, maar niet in de buurt van de positie van het object. (Ik controleerde de locatie van de planeten door gebruik te maken van mijn Starry Night computerprogramma.) Het was zeer zeker geen satelliet, die zijn voor zover ik weet niet zichtbaar in het volle zonlicht en die bewegen redelijk snel door de lucht.

Een zogenaamde 'Sphere' zoals ze vaak worden waargenomen

Ik had geen idee met wie ik nog meer contact kon opnemen. Omdat het zo langzaam bewoog zou het zeker niet te zien zijn op de radars van de luchtverkeersleiding. Ik vroeg me af of het misschien een meteorologische of een ander soort ballon was… maar zijn beweging was tegen de wind in, dus dat schakelde deze mogelijkheid ook uit.

We bekeken het object boven onze tuin gedurende meer dan 45 minuten. Soms ontnam de passage van bewolking ons het zicht. We konden het later die avond niet meer lokaliserende vanwege de vele sterren die zichtbaar waren. Het werd gezien op opeenvolgende dagen. Ondanks dat de wind in de hogere regionen, hoewel met geringe kracht, vanuit het oosten blies, dreef het object naar het oosten en doorkruiste zo’n 5 graden van het luchtruim in om en nabij 45 minuten en gedurende die tijd hielden wij het in de gaten. Toen we het voor het eerst zagen was het lichtelijk ten noordoosten van een positie recht boven ons en bewoog bijna onopmerkzaam oostwaarts gedurende de tijd van onze observatie.

Zie ook de incidenten 3 en 4 hierboven. Het object boven Finchampstead vertoonde een opmerkelijke gelijkenis met de objecten die ik zag in Noord Afrika en welke ik helemaal vergeten was tot die 6e september.

Deze getuigenis is met toestemming van de projectleaders Andrew Johnson en Tony Jackson overgenomen van hun Engelse Disclosure Project website: http://www.ukffd.org

UFO PAGINA