DE SCHAAL VAN KARDASHEV EN ONZE (GEZAMENLIJKE) TOEKOMST DEEL I - GELD OF ENERGIE? (Een om-over-na-te-denken-artikel) Door: Kees Deckers Mei 2011
Te weten:
De Type I-Beschaving staat, als laagste niveau, het dichtst bij de huidige, verengd wetenschappelijke feitelijkheid van de mensheid, terwijl het hoogste niveau het meest fantastische en fictionele is. Ook hier mag de onlosmakelijke verstrengeling van feit en fictie duidelijk worden. En ook hier mag duidelijk worden dat voor de mens de fictie altijd voorop loopt en het feit er pas later achteraan komt. Terwijl de eerste twee niveaus nog enigszins mogelijk lijken vanuit de wetenschappelijk gezichtseinder van vandaag, liggen de hogere niveaus steeds weg verder van de huidige wetenschappelijke feitelijkheid. Maar als de mensheid het niveau van een Type II-Beschaving weet te bereiken, dan liggen de daaropvolgende niveaus met de feiten van de wetenschap van dat niveau van beschaving mogelijk veel dichter bij en neigt hun fictionaliteit steeds meer naar een feitelijke mogelijkheid. Het
is de fictie die de mogelijke weg wijst die mensen kunnen gaan. Maar
het is de feitelijke manier waarop de Mens (Ik) als MiddelPunt Het is dus de wijze van voortschrijding naar de toekomst die wij beslissen te maken, die zal aantonen in hoeverre het meest fictionele niveau van beschaving een haalbare kaart is voor de mensheid. Mits wij niet eerder al een ontmoeting hebben met een buitenaardse beschaving. Dan wordt het mogelijk een totaal ander verhaal.
Zijn wij één beschaving? Nee, bijlange na niet. We zijn een hutspot aan kleine beschavinkjes, die allemaal op hun eigen wijze op jacht zijn naar de noodzakelijke bronnen van energie. Kunnen wij het worden? Ja. Is het noodzakelijk dat wij het worden? Ja. Waarom? Om ons overleven en voortbestaan te verzekeren. Maar willen wij het ook worden? Daar draait het momenteel om op de Aarde. De Mens (Ik) als MiddelPunt is in staat om het besluit te nemen om “ja” te antwoorden, maar velen willen er (nog) niet aan. Teveel belangen staan op het spel, denkt men. Dat betekent dat wij liever een Type 0-Beschaving blijven, oftewel een hutspot van elkaar dwarszittende, bestelende en agressief bevechtende zogenaamde beschavinkjes, meestal gebaseerd op kleur, geloof en andere hokjesgeest-mentaliteit, met alle gevolgen van dien. Zoals Michio Kaku het zegt op pagina 324 van zijn boek “Visions, How science will revolutionize the 21st Century” (Visies, Hoe wetenschap de 21ste Eeuw zal revolutioneren): “Bovendien is een Type 0-Beschaving als een verwend kind, niet in staat om haar driftaanvallen en woede-uitbarstingen in toom te houden. Haar onvolwassen geschiedenis wordt nog steeds achtervolgd door de brute sektarische, fundamentalistische, nationalistische en raciale haat van de afgelopen millennia. Een Type 0-Beschaving is nog altijd verdeeld langs diepe breuklijnen die duizenden jaren in het verleden zijn gemaakt.” (Eigen vertaling).
Kortom, angst staat de Mens (Ik) als MiddelPunt in de weg. Angst gebaseerd op zijn geschiedenis en zijn huidige idee van de werkelijkheid, die be-paald en be-perkt worden door propaganda van geloven, regeringen, multinationale bedrijven, multimedia en de verengde wetenschap. De Mens (Ik) als MiddelPunt wordt aangeleerd zijn mede-Mens (Ik) als MiddelPunt te wantrouwen, om uiteindelijk slechts de portemonnee van de zogenaamde leiders tot barstensvol te vullen. Oftewel een energieverdeling wordt gecreëerd, die slechts de enkelen bevoordeeld. Zowel in de vorm van bepaalde individuen als in de vorm van bepaalde naties. Dat het ook anders kan wordt voortdurend ontkend en onderuitgehaald.
Het idee achter de Schaal van Kardashev is om als mensheid stap na stap de beschavingsniveaus te bereiken. Zo meent Michio Kaku, onder anderen, in zijn boek: “Visions, How science will revolutionize the 21st Century” op bladzijde 323 dat de mensheid, op grond van een economische groei van 1 procent per jaar de Type I-Beschaving binnen honderd jaar tot enkele eeuwen zou kunnen bereiken. En een Type II-Beschaving misschien over 2.500 jaar. Of bij een economische groei van 2 procent in 1.200 jaar en bij een economische groei van 3 procent in 800 jaar. Hij baseert dat op de stelling dat: “Aangezien de economische groei wordt aangewakkerd door toegenomen consumptie van energie, zouden we een overeenkomstige groei van energieverbruik moeten vinden.” Voor de overgang van een Type II- naar een Type III-Beschaving stelt hij 100.000 tot een paar miljoen jaar. Voor
mij zijn er twee hoofdredenen om de Schaal toe te passen als basis en
startpunt om te werken aan een mogelijke toekomst voor de mensheid: Vanuit deze twee hoofdredenen vloeien allerlei andere redenen voort. Zo vergemakkelijkt het de discussie, wanneer we vanuit een planetair of kosmisch perspectief kijken naar de totale mensheid en de mogelijkheden die wij als totale mensheid hebben. Dit betekent niet dat landen, families en individuele mensen niet langer belangrijk zijn. Integendeel. Het streven naar één totale menselijke beschaving kan heel goed gebaseerd worden op diversiteit in eenheid. Mits goed en eerlijk aangepakt zullen alle mensen vrijer zijn dan hedentendage in hun “eigen” land.
De Schaal van Kardashev zegt ook niets over hoe niveaus van beschavingen zich zullen gedragen ten opzichte van hun eventuele buren en de omgevingen waar zij hun bruikbare energie van betrekken en waar en hoe zij hun niet-bruikbare energie dumpen, noch over hoe zij zich zullen gedragen ten opzichte van hun eigen bevolking. De Schaal zegt slechts iets over de mate van energiegebruik. Het gedrag, de morele en ethische waarden van Typen I-, II- en III-Beschavingen zijn dus ook volkomen theoretisch en speculatief. Vanuit de science fiction blijkt dat ook. Zo kent de televisieserie “Star Trek” het Q-continuüm, meestal gepersonifieerd in één Q. Volgens de Engelstalige Wikipedia is “het god-gelijkende Q-continuüm” een beschaving die boven een Type III-Beschaving is uitgestegen (eigen vertaling uit internetreferentie (26-05-11): http://en.wikipedia.org/wiki/Kardashev_scale). In de serie wordt deze beschaving onder andere arrogantie en onverschilligheid in hun gedrag toegemeten, voortkomend uit hun “"God-gelijkende" krachten, waaronder de mogelijkheid om tijd, ruimte, materie en energie te manipuleren. Ze hebben een bijna onbeperkte mogelijkheid om gebeurtenissen in het verleden, het heden en de toekomst te zien en te kennen. Ze zijn onkwetsbaar en onsterfelijk”, terwijl ze tegelijkertijd toch een zeer “unieke interesse in de ontwikkeling van de mensheid” hebben (eigen vertaling uit internetreferentie (26-05-11): http://en.wikipedia.org/wiki/Q_Continuum). Of mogelijk volgen ze puur uit verveling het menselijk wezen in zijn doen en laten.
Echter, vanuit de mate en de wijze van energiegebruik door een beschaving kan en zal een bepaald gedrag en een bepaalde ethiek ontstaan. Gedrag is nodig met betrekking tot het vinden en gebruiken van energie uit de directe, eigen omgeving en het afgeven van onbruikbare energie aan die directe, eigen omgeving. En gedrag is nodig met het betrekken van bruikbare energie en het weer afgeven van onbruikbare energie aan verderweg gelegen omgevingen en de daar eventueel bestaande biosfeer en beschavingen. Dat gedrag bepaalt mede of en hoe er voldoende energie wordt gevonden en gebruikt. En daarmee ook de stabiliteit en de overlevingskansen van een beschaving. Zo zal een slechts agressief energie nemende, verbrassende en wegdumpende beschaving zowel zichzelf als de eigen, directe omgeving uiteindelijk ten gronde richten. En zich genoodzaakt zien steeds nieuwe omgevingen in te trekken en te veroveren. Waarbij zij zich ook allerlei vaak zeer veel energieverspillende problemen op de hals haalt, zoals het leefbaar maken van de nieuwe omgeving ten eigen gerieve tot het veroveren en uitroeien of tot slaaf maken van een daar al levende beschaving. Dit geldt bijvoorbeeld voor de fictieve Borg. Een andere beschaving uit de televisieserie “Star Trek”. De Borg zijn cyborgs (cyborg staat voor cybernetisch organisme, deels biologische, deels mechanische wezens) die als mieren en bijen in een collectief leven. Zij menen dat perfectie bereikt kan worden door technologische verbeteringen en het tot slaaf en Borg maken van elke andere beschaving in het universum, waarbij zij de kennis en kunde van die beschaving assimileren en optellen bij hun eigen collectief (eigen vertaling uit internetreferentie (26-05-11): http://nl.wikipedia.org/wiki/Borg_(Star_Trek)). Michio Kaku stelt ze op een Type III-Beschavingsniveau op pagina 145 van zijn boek “Physics of the Impossible, A Scientific Exploration into the World of Phasers, Force Fields, Teleportation, and Time Travel” (Fysica van het onmogelijke, Een Wetenschappelijke Ontdekkingstocht door de wereld van Phasers, Krachtvelden, Teleportatie, en Tijdreizen. Eigen vertaling) (Anchor Books, New York, 2008, I.S.B.N.: 978-0-307-27882-1).
De Verenigde Staten van Amerika heeft wetenschappers in dienst van vrijwel elke nationaliteit ter wereld. Van Nazi’s via Operatie Paperclip tot Japanners, Indiërs, Iranezen en Nederlanders (ze assimilerend als Borgs). Ze mogen genationaliseerd zijn tot Amerikanen, maar hun wortels liggen wel degelijk elders op de Aarde. Dat geldt trouwens voor vrijwel alle Amerikanen. De Verenigde Staten van Amerika zijn tenslotte ontstaan uit vooral Europese kolonisten, die de al zeer lang op het grondgebied levende, mogelijk vroegste, inheemse bevolking op agressieve wijze verdrongen en die vervolgens met onder andere slaven uit weer andere naties en plekken van de wereld deze staten verder opbouwden. Hoewel de Verenigde Staten daarmee qua bevolking uit vrijwel alle naties ter wereld is opgebouwd, heeft dit land vervolgens met vrijwel al die naties ook ruzie gehad en oorlog gevoerd. Kortom ruzie en oorlog met de eigen wortels. Dus op een bepaalde wijze is geglobaliseerde samenwerking tussen allerlei nationaliteiten al heel lang wel degelijk mogelijk en al heel lang normaal, de norm. Namelijk als het de belangen dient van een bepaald land, bepaalde kliekjes zich superieur voelenden en, laten we eerlijk zijn, de portemonnees van degenen die zich door dat land laten opkopen of laten omkopen om zich bij die kliekjes te kunnen aansluiten. Dit zelfde geldt op allerlei andere gebieden, zoals bijvoorbeeld de zogenaamd professionele sport. Melkboeren, schoonmakers, loodgieters enzovoorts zijn echter niet interessant genoeg om weg te kopen uit andere landen. Zij worden echter stelselmatig tot slaaf gemaakt van hun “eigen” land, terwijl de miljonairs en miljardairs de mogelijkheid hebben om vrij over de gehele Aarde rond te lopen. Daarnaast opereren zogenaamd multinationale bedrijven wereldwijd en misbruiken daarbij hun op geld gebaseerde macht om goedkope arbeidskrachten af te dwingen, belastingparadijzen voor zichzelf te eisen, nationale bedrijven te ondermijnen en zovoorts. Vrijwel alle naties ter wereld hebben momenteel grote financiële schuldbedragen staan. Elke nieuwe burger in een land, immigrant of er geboren, wordt daardoor gelijk opgezadeld met een persoonlijke schuld, waarvoor hij de rest van zijn leven kan gaan afbetalen door zijn energie in te zetten tot tenminste zijn 65ste jaar of ouder. De vraag is zelfs: Wie is er “armer” en heeft er meer “schulden”, de zogenaamde ontwikkelingslanden of de zogenaamde ontwikkelde landen? In Amerika is de situatie momenteel al zo, dat elke gewone burger geboren wordt met een schuld van meer dan 46.000 Dollar, volgens de “U.S. Debt Clock” (V.S. SchuldenKlok) (http://www.usdebtclock.org). De totale nationale schuld wordt volgens de nationale schuldenklokken gelijkelijk verdeeld over alle inwoners van het land. Maar tegelijkertijd is het in die landen zo dat meestal slechts een paar procent van de inwoners over de helft of meer van de totale rijkdom van het land beschikt, terwijl 80% of meer het met de rest moet doen. Bezuinigen en verder bezuinigen blijft nood-zaak, wordt daarom beweerd, terwijl de toch al meest kapitalistisch draagkrachtigen vanwege hun zogenaamde “onmisbare kennis en kunde” nog meer uitbetaald dienen te worden om ze binnen het “eigen” land te kunnen houden. Concurrentie tussen naties wordt op deze wijze gebruikt om miljonairs en miljardairs nog verder te verrijken, terwijl ze zich absoluut niet aan welke natie dan ook gebonden voelen en zich vrij over de gehele wereld kunnen verplaatsen. Zouden zij daadwerkelijk duizenden malen meer energie in één week in hun werk kunnen steken dan een groenteboer, een agrariër of een stratenmaker? Vanwege de situatie in “eigen” land moet er tot slot ook steeds verplicht ruzie gemaakt worden met andere landen, omdat dat zekere landen en individuen ook weer meer geld en energie oplevert.
Laat ik met nog één voorbeeld eindigen, dat als voetnoot vermeld wordt op pagina 18 van het boek “Kwantumshift in het Wereldbrein” van Ervin Laszlo:
1 miljardair heeft dus evenveel materiële welstand als 5.000.000 andere mensen samen! In bovenstaande is alles gebaseerd op en berekend vanuit geld. Maar gaat het om geld of om energie?
Maar geld wordt dus al heel lang gebruikt als vervangingsmiddel voor energie, onder andere en vooral om ruilhandel te vereenvoudigen. Het is daarmee echter ook heel snel een middel geworden tot manipulatie en verduistering. Zo is het gehele belastingstelsel, hoe vaak ook vereenvoudigd (dus blijkbaar onnodig ingewikkeld), voor de meeste mensen die in Nederland leven onbegrijpelijk. Er is daarbij zo’n zee aan soorten belasting, dat hetgeen zij verdienen in feite niet meer is dan wat zakgeld. Want alles bij elkaar verdwijnt zo’n beetje 80% van het “verdiende” geld naar allerlei vormen van belasting. Zo ook is de loonstrook voor de meeste mensen die in Nederland wonen een onbegrijpelijk koeterwaals aan optellingen, bijtellingen, inhoudingen, aftrekkingen en zo voorts. Wat is nu bijvoorbeeld de verhouding tussen de uiteindelijk in geld verdiende bedragen en de door het individu voor de betaalde baan ingezette en verbruikte energie? En valt er bijvoorbeeld een vorm van verantwoordelijkheidsenergie te meten? Want veel beroepen worden vanwege zogenaamde “grote verantwoordelijkheid” met zeer hoge salarissen gehonoreerd. Maar hoe wordt dan die verantwoordelijkheidsenergie gewogen tussen bijvoorbeeld een z-verpleegkundige en een personeelsfunctionaris van een zorginstelling voor geestelijk gehandicapte mensen? De verpleegkundige heeft vrijwel dagelijks de verantwoording over het leven en welzijn van tot soms wel 12 cliënten. Cliënten die vaak niet kunnen kenbaar maken wat zij nodig hebben, die soms ook psychiatrische problemen hebben, die niet kunnen aangeven dat zij naar het toilet moeten en die hulp nodig hebben bij vrijwel alle algemeen dagelijkse levensbehoeften en die door de verpleegkundige ook nog op de juiste wijze allerlei medicatie en medische behandelingen toegediend dienen te krijgen. De werktijden van de verpleegkundige bestaan daarbij uit ochtend-, avond-, nacht- en/of slaapdiensten en weekeinde-diensten. De personeelsfunctionaris heeft verantwoording over de keuze van het aannemen, het ontslaan en het volgen van de werkzaamheden, ziekte- en verlofdagen van zich wel kenbaar kunnen makende werknemers, meestal vanuit een kantoor en vanachter een computer, en dat hooguit vier of vijf vaste werkdagen per week. Waarom is de laatste degene die meer verantwoordelijkheid heeft en die op grond daarvan meer verdient? Hoe heeft de laatste meer verantwoordelijkheidsenergie verbruikt? Kost hoofdarbeid daadwerkelijk meer energie dan handenarbeid en zware lichamelijke arbeid? Want de eerste wordt vrijwel altijd dik meer uitbetaald. Als wij naar de huidige financiële situatie van de mensheid op Aarde kijken is zij dus niet rooskleurig. Maar zij is ook niet nodig. Tegenover het kleine beetje op Aarde bestaande en gecreëerde geld, staat de gigantische hoeveelheid aan energie in ons universum en mogelijk zelfs daar voorbij. Binnen ons melkwegstelsel alleen al is dat, zoals gezien, 4 x 1037 Watt (een 4 met 37 nullen erachter). Wat wij als totale mensheid als taak zouden moeten beschouwen, is hoe die energie voor iedereen beschikbaar te maken op een wijze, die leidt tot een gelijkwaardig bestaan voor elke individuele mens. Blijven we ons door geld laten leiden, dan zullen zeer veel mensen “slaaf” blijven van hun zogenaamde “eigen” land. Zogenaamde leiders van instituten als geloof, regering, wetenschap en multinationaal bedrijf kunnen geld manipuleren, zoals het hen uitkomt. Ze creëren geld uit het niets als het hen uitkomt, maar kunnen het ook weer laten verdwijnen. Zij zijn tenslotte de specialisten. Zij weten het (beter). De rest van de bevolking begrijpt het niet. Even terzijde. Zo kwam een Nederlandse politicus jaren geleden uit de provincie Friesland heel snel naar Den Haag rennen, toen er sprake zou zijn van een mogelijk te houden referendum. Dat was uit den boze. Volgens de politicus waren de burgers namelijk politiek niet goed op de hoogte. Ze zouden dus geen weloverwogen keuze kunnen maken en daarom was een referendum zeer onverstandig. Mogelijk. Maar door het tegenhouden van dit referendum creëerde deze politicus tegelijkertijd een voor hem zeer handig uitkomende zichzelfvervullende profetie. Want als burgers niet zelf de keuze en vooral ook verantwoordelijkheid krijgen voorgelegd, zullen zij zich ook minder tot niet informeren. Daar zijn tenslotte “deskundigen” voor. Die lossen het wel op. De burgers houden zich er dus niet of nauwelijks meer mee bezig en kunnen daardoor inderdaad niet meer een weloverwogen en verantwoorde keuze maken. Ze zijn daarmee ook monddood gemaakt. Maar als we ons laten leiden door energie, dan is dat altijd in overvloed aanwezig. Natuurlijk is het niet helemaal zo eenvoudig. Energie in bruikbare vorm is er wèl, of het is er niet. Werken aan nieuwe, bruikbare energievormen en -bronnen en het bereiken van energievormen en -bronnen op verafgelegen omgevingen is dus essentieel. Zo is het laatste nieuws dat er in de Maanmantel waarschijnlijk evenveel water is als in de mantel van de Aarde. Vreemd genoeg is dit gebaseerd op onderzoek van maan-monsters van de Apollo 17-missie uit 1972. Wat de vraag doet rijzen: Waarom heeft het 40 jaar geduurd om dit te ontdekken? Oftewel, waar ligt de daadwerkelijke interesse bij het onderzoek van onze maan (internetreferentie (27-05-11): http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-1391249/Moon-water-earth-scientists-studying-1972-Apollo-samples.htm)? Intussen is er nog bruikbare energie voldoende aanwezig op Aarde voor de gehele mensheid, als we tenminste op een andere wijze wereldwijd met elkaar en die energie leren omgaan. Het gaat dus om energie. En niet om geld. Wordt het daarom niet eens tijd om anders te denken, te voelen en te handelen? De vraag is, is het mogelijk om van al de geldstandaarden af te geraken en een vorm van energiestandaard op te stellen. Een energiestandaard op basis van gelijkwaardigheid van elke mens, los van afkomst, geslacht, leeftijd en alle andere manieren om mensen in categorieën en hokjes te plaatsen, die thans uitgedrukt worden in de meest bizarre verdelingen van geld. Een energiestandaard puur gebaseerd op het feit dat het een mens betreft, ongeacht diens vorm (uiterlijk, geslacht, kleur) en inhoud (geloof, fantasie, kunde, kennis). Mijns insziens is dat nood-zaak, willen wij ooit één beschaving kunnen vormen in diversiteit, die de status van een Type I-Beschaving zou kunnen bereiken. Pas dan namelijk kunnen we stappen richting ons zonnestelsel veel sneller zetten, met de gigantische energiebronnen van het totale universum in het verschiet. Onze
gezamenlijke toekomst? 1. een kapitalistisch, oligarchisch gebaseerde globalisering van onze planeet en haar biosfeer, de weg die wij thans volgen, welke leidt tot:
2. een globalisering vanuit het evenredigheidsbeginsel, waarin alle mensen èn de natuur van de Aarde zich samen kunnen ontwikkelen op planetair niveau, welke leidt tot:
Het is aan de Mens (Ik) als MiddelPunt, aan letterlijk elke, individuele mens zelf, om een keuze te maken, welke weg en richting wij in de nabije toekomst al dan niet gezamenlijk gaan nemen. En niet aan slechts enkele lands- en unie-van-staten-politici, geloofsverkondigers, multinationale bedrijfs-presidenten en zeer verengde wetenschappers. De Schaal van Kardashev kan daarbij vanuit een kosmisch of Aards overzichtsperspectief als basis en startpunt een zeer praktisch hulpmiddel zijn. Om een oog te houden op de verdeling en het gebruik van energie onder alle mensen, op ons energiegebruik als totale mensheid en ook op de wijze waarop wij als individuele mensen met elkaar kunnen en willen omgaan als het om die energie en het gebruik daarvan gaat. In de volgende artikelen zal ik vooral daar verder op doorgaan. Deel II Technologie of Biologie?
|
