LMHGrCirEastField07a

PRINTBARE VERSIE

EAST FIELD GRAANFORMATIE VAN 7 JULI 2007

Deel 1

340 METER GROTE EAST FIELD FORMATIE IN TARWE

‘Het gebeurde binnen 90 minuten’

Onderzoekers presenteren video en ooggetuigenverklaring op de persconferentie van 19 juli 2007 in Coronation Hall, Alton Barnes, Wiltshire, U.K.

Vertaling: Paul Harmans

Bron: www.earthfiles.com

“Wij waren de eersten die om vier uur ’s morgens (7 juli 2007) de formaties bereikten nadat we een zeer heldere lichtflits hadden gezien. De cirkels in tarwe lagen zo’n 15 centimeter boven de grond, dus toen wij er binnenstapten kraakten de planten onder onze voeten alsof we op broze kristallen trapten.” - Gary King, Cardiff, U.K. assistent-advocaat

Rond 03:20 ’s morgens op zaterdag 7 juli 2007 Alton Priors, Wiltshire, England. Een screenshot van de Sony digitale camera net vóór het aanbreken van de dag. Genomen vanaf de top van Knap Hill kijkend naar Woodborough Hill. Een grote formatie in tarwe, met een grootte van 340 meter, bestaande uit minstens 100 cirkels, werd in de voorgaande 90 minuten gevormd.
Image © 2007 by Winston Keech.

19 juli 2007 Alton Barnes, Wiltshire – Gary King is 41 jaar oud en op het moment studeert hij talen aan de Cardiff universiteit in Wales, U.K. Tussen 1985 en 1987 heeft hij in Londen als assistent-advocaat gewerkt en richtte daarna zijn privé-detective bureau op met als doel vermiste personen op te sporen en gevallen te onderzoeken van huwelijksproblemen. Hij deed dit werk tot ongeveer juli 1997, toen liep hij zijn eerste Engelse graancirkel binnen: “En het leven is daarna aanzienlijk veranderd,” vertelde Gary mij op 11 juli 2007 in een interview over de telefoon.

Op vrijdag 6 juli 2007 werd hij rond half vier ’s morgens wakker en kon niet meer in slaap komen. Hij stond op, dronk wat koffie en at een boterham en bekeek de zonsopkomst. Toen besloot hij dat hij naar Wiltshire ging om te kijken of er nog nieuwe graancirkels waren ontstaan. Zijn vriendin Paula Presdee-Jones ging met hem mee.

INTERVIEW:

Gary King: Ik keek altijd naar het East Field, dus ging ik daar eerst heen, maar er was niets. Daarna ging ik rond het middaguur naar het Silent Circle Café en iemand merkte op dat er mogelijk een formatie lag in het East Field en we gingen weer terug naar het veld, maar het was slechts windschade aan de buitenste rand van het veld vanwege de hevige wind van die nacht. Toen ik daar aankwam, ontmoette ik enkele Nederlandse onderzoekers die Janet Ossebaard had meegebracht en enkele Amerikanen die Denni Clark op rondreis meenam. We keken naar het graan en stelden vast dat het windschade was. Ik besloot de nacht door te brengen op de top van Knap Hill, welke een overzicht geeft over het East Field.

De gele cirkel geeft de locatie aan van het grote East Field nabij Alton Priors, Wiltshire, onderaan Knap Hill, gemarkeerd rechts bovenaan, en niet ver van Woodborough Hill, gemarkeerd midden onder.

Die avond leende ik een slaapzak van Charles Mallett bij het Silent Circle Café en ging met mijn vriendin Paula de heuvel op voor onze nachtwake. Toen we daar aankwamen ontmoetten we een man genaamd Winston (‘Win’) Keech, die een UFO-onderzoeker bleek te zijn. Hij had drie camera’s op de heuvel staan en twee op zijn auto (jeep) die een klein beetje heuvelafwaarts geparkeerd stond, dus hij had in totaal vijf camera’s.

Op de top van de heuvel had hij drie camera’s die op een driepoot stonden. Eén was een Sony digitale fotocamera. Een andere was een Sony VX2100 waarvan hij mij vertelde dat die veel gevoeliger is voor licht dan het menselijk oog. En hij had ook een beeldversterkende camera welke was aangesloten op een JVC D-700 videorecorder, dus elke keer als hij het veld daarmee aftaste werd dat beeld opgenomen.

Sony DCR-VX2100 lichtgevoelige professionele digitale camera.

Linda Moulton Howe: Hoe waren de twee camera’s op de jeep bevestigd?

Gary King: Ze waren vastgezet op het dak. Het waren camera’s met zowel infrarood als gewoon licht capaciteiten. Eén was op het East Field gericht op en de ander op Milk Hill. En ze waren verbonden met VHS/VCR videorecorders met vieruursbanden erin.

Linda Moulton Howe: Waarom was mr. Keech in de nacht van 6 op 7 juli 2007 met zoveel camera’s uitgerust?

Gary King: Ik had hem gedurende de dag al eens ontmoet in het Silent Circle Café. Ik stopte daar de video ‘Contact’ van Janet Ossebaard in de videorecorder en hij zag iemand op de band die getuigde van het zien van een lichtbal enkele jaren terug welke een graancirkel vormde. En Winston Keech werd daar nogal opgewonden van. Ik vroeg hem wat er gebeurde en hij zei: “O, ik heb die lichtbal die die graancirkel een paar jaar geleden maakte ook gezien, maar ik wist niet dat iemand anders dat ook had gedaan.”

Win vertelde mij dat hij op maandag (9 juli) terug zou gaan naar Yorkshire, waar hij woonde. Hij zij nog één nacht doen, van vrijdag op zaterdag (van 6 op 7 juli 2007). Ik kan mij niet herinneren dat hij mij vertelde dat hij naar Knap Hill zou gaan, hij zei dat hij nog één nacht zou doen en weg was hij.

Dus toen Paula en ik op de heuvel van Knap Hill aankwamen herkende ik hem meteen toen hij naar ons toekwam. We gingen zitten waar hij zijn camera’s had opgesteld. Hij ging naar zijn beeldversterkende camera toe en tastte daarmee het East Field af, wat we heel duidelijk konden zien door zijn camera. We konden de tramrails (de tractorsporen Vert.) zien. Hij scande het hele tarweveld af en we konden zien dat er een veld met raapzaad naast lag en we konden de weg zien en alles was heel duidelijk. Dat werd opgenomen en geïndexeerd op zaterdag 7 juli 2007 om 1:35 ’s morgens.

Linda Moulton Howe: En er was op dat moment niets te zien in het East Field?

Gary King: Nee, absoluut niets.

7 juli 2007 1:35 ’s morgens
Een beeld van de Sony lichtgevoelige DCR-VX 2100 camera van het East Field, ook hierop is geen licht of menselijke activiteit te zien.

In de rechterbovenhoek zijn de straatlichten van Alton Priors te zien. Het East Field ligt in het zwarte en lagere deel van de afbeeldingen.
Video image © 2007 by Winston Keech.

Linda Moulton Howe: Wat gebeurde er?

Gary King: We zaten daar met zijn drieën en spraken over het universum en alle mogelijkheden waardoor onze wereld zo mooi kon zijn. Toen, ongeveer rond 3:00 (de videoanalyse geeft 3:08 aan) zagen we een grote lichtflits, die leek op weerlicht, maar welke het hele land verlichtte, alsof er een grote flits van een camera afging.

Linda Moulton Howe: Je zag die flits met het oog?

Gary King: Met onze eigen ogen ja. We registreerden een grote flits, wij alle drie.

Linda Moulton Howe: Een dergelijke flits zou de infrarood camera op hol doen slaan. Wat liet die camera zien?

Gary King: Het was de infrarood camera die de elektromagnetische puls liet zien.

Noorse videoproducer ontmoet Winston Keech om de infrarood camerabeelden te analyseren

Terje Toftenes, videoproducer en directeur van Strat and Toftenes in Sandvika, Noorwegen, kreeg op dinsdag 10 juli 2007 een telefoontje van een collega in Wiltshire die hem vertelde dat er niet alleen de grootste graancirkel in de geschiedenis van Wiltshire was verschenen, maar dat er ook camera’s draaiden toen door drie ooggetuigen een flits van zeer fel licht vanaf de top van Knap Hill werd gezien. Terje heeft elektrotechniek gestudeerd aan een Noorse universiteit en heeft later, tot 1978, gewerkt als tv-producer voor Norwegian Broadcasting Corp. Daarna had hij tot 1986 de leiding over de afdeling ‘beeld’ van een Noors public relations bedrijf. In 1986 richtte hij zijn eigen videobedrijf op om industriële films te maken. Vandaag de dag produceert Strat and Toftenes voor belangrijke klanten die werkzaam zijn in de offshore olie en gas industrie en de scheepvaart.

Net als bij Gary King, was Terje, nadat hij in 2003 in zijn eerste Engelse graancirkel was gestapt, geobsedeerd door de pracht en het mysterie van wat de betekenis kon zijn. Hij maakte een documentaire voor de Noorse televisie die later in 2006 werd vertaald in een Engelse versie met de titel: ‘Crossovers From Another Dimension’. Hij werkt nu aan een opvolger daarvan.

Dus toen Terje dat telefoontje over het grote patroon van cirkels ontving, met ongeveer 95 cirkels die in een zeer vreemd ontwerp, verspreidt over een oppervlak van 340 bij 165 meter, met drie ooggetuigen die een felle lichtflits hadden gezien terwijl er lichtgevoelige- en infrarood camera’s waren opgesteld, pakte hij het eerste vliegtuig dat vanuit Noorwegen vertrok en toog naar het East Field.

Terje besprak tot in detail met Winston Keech over wat de camera’s hadden opgenomen. Voor iedereen was het jammer dat de discussie die de drie voerden de aandacht van de camera’s had afgeleid en van het wisselen van de videobanden. Terje en Winston ontdekten dat de infrarood camera enkel twee frames had vastgelegd van de elektromagnetische puls van de een of andere soort die een spoor van 4 miliseconden naliet van wat Terje denkt dat het de boomtoppen in de verte op Woodborough Hill zijn, maar niets anders van het East Field zelf.

Als je echter uitgaat van:

- de video-opname van 1:35 die Win Keech opnam terwijl hij het East Field aftastte was zo donker in de opnames hierboven;

- voeg de drie ooggetuigen toe die een heldere lichtflits zagen welke zich voordeed om 3:08 volgens de infrarood camera;

- bekijk de infrarood videoframes van de laatste twee seconden voordat de band vol was, precies na de elektromagnetische verstoring om 3:08;

- bedenk dat de bomen op de top van Woodborough Hill te zien zijn in een flits van 4 milliseconden in een verder donker frame;

- voeg de verkenning van rond 3:20 van alle drie de getuigen van het veld met de Sony lichtgevoelige camera toe waarin zij alle drie een schaduw konden zien in het East Field waarvan zij vermoedden dat het een nieuwe formatie was;

- kijk dan nog eens naar de foto van de Sony digitale fotocamera die bovenaan dit artikel staat en die duidelijk een verbazingwekkende graanformatie laat zien.

Analyse gedaan door Terje Toftenes

Terje Toftenes, videoproducer en directeur van Strat and Toftenes in Sandvika, Noorwegen: Om 1:35 (7 juli 2007) was het donker, het was totaal zwart in het veld. Het enige dat je op de video-opname kunt zien was de horizon en enkele lichten van de huizen in de verte op de horizon. Maar in het veld is het totaal donker en ik heb geprobeerd de videobeelden te versterken of uit te lichten. Maar alles wat ik krijg is ruis van de opnameapparatuur.

Linda Moulton Howe: Jouw gevolgtrekking is dat als er iemand in het veld verborgen zat, of trachtte via de tractorsporen te lopen, of zelfs een afgeschermde zaklantaarn had, dat de infrarood en de lichtgevoelige camera dat heel duidelijk hadden laten zien?

Terje Toftenes: O ja. Elk licht zou op deze opnamen zichtbaar zijn geweest en we hebben ze van voor tot achter gedurende de tijdsperiode rond 1:35 onderzocht en er is absoluut geen teken van lichten of mensen of enige activiteit in de donkere delen van het East Field waar de formatie later verscheen.

Linda Moulton Howe: Terje, heb jij enig idee waarom Winston Keech tijdens de regen en de kou van die vrijdag 6 op zaterdag 7 juli 2007 vijf camera’s bij zich had op Knapp Hill?

Terje Toftenes: Zestien jaar geleden, in 1991, had Winston Keech een close encounter met een bol van licht welke recht voor zijn ogen een graancirkel creëerde. En het gebeurde in zo’n drie seconden. Win stond in één van de hoeken van het East Field. Een lichtbol met de grootte van een mens verscheen recht voor hem en expandeerde plotseling tot iets wat leek op een grote, zwevende pannenkoek. Het was toen ongeveer 6 meter in doorsnede. Toen begon het tarwe onder deze gouden, zwevende pannenkoek te golven en lag zich neer in een perfecte cirkel. Toen veranderde deze pannenkoek zich tot de grootte van een vuist en dreef langzaam weg naar enkele bosjes en verdween. Hij had één single-reflex camera en een hele oude videocamera. Maar hij had niet de tijd om de opnameknop in te drukken.

Winston Keech

Win had het gevoel dat deze lichtbal, of wat het ook was, hem op de een of andere wijze plaagde en hem vertelde “Ik laat je zien wat ik kan. Maar jij kan mij niet op film vangen. Toch ben ik hier.” Dat was het gevoel dat Win had. En elke zomer daarna is hij gedurende een aantal weken in Wiltshire geweest en zette zijn apparatuur op wat dan ’s nachts gericht stond op de velden in een poging het fenomeen op video te vangen. En elk jaar had hij betere en betere apparatuur en uiteindelijk na 16 jaar was hij in staat opnieuw contact met het fenomeen te leggen in het East Field.

Linda Moulton Howe: En toch, om wat voor reden dan ook, was hij niet bezig met het bedienen van zijn camera-apparatuur toen de lichtflits zich voordeed.

Terje Toftenes: Juist. Welnu, hij verklaarde dat hij het gevoel had dat als hij het veld al die tijd zeer actief in beeld had gebracht, het waarschijnlijk niet was voorgevallen. Hij voelde opnieuw dat het fenomeen hem plaagde, omdat in de minuut dat de flits zich voordeed, de drie personen, inclusief Win, midden in een gesprek zaten en hun aandacht ergens anders hadden dan op wat er in het veld gebeurde. Hij zei: “Als ik daar helemaal alleen had gezeten en mij had gefocust op wat er in het veld gebeurde, zoals ik dat de laatste 16 zomers heb gedaan sinds dat incident in 1991, dit waarschijnlijk niet zou zijn voorgevallen. Ik heb het idee”, vervolgde hij, “Dat dit fenomeen mij voor de gek houdt, het daagt mij uit. Het is onzichtbaar en het daagt op zodra ik dat het minst verwacht. Het laat zich niet zien als ik erom vraag. Het komt juist wanneer ik niet oplet.”

Dus nogmaals, hij voelde het als een antwoord op zijn vragen en als een aanmoediging om door te gaan op zijn weg, en zichzelf te ontwikkelen.

Linda Moulton Howe: Heb jij een exacte tijd voor de lichtflits?

Terje Toftenes: Ja, de exacte tijd schijnt ’s morgens om 8 minuten over 3 te zijn geweest.

Linda Moulton Howe: Kort samengevat: om 1:35 was de laatste keer dat de Sony lichtgevoelige camera en de infrarood camera’s lieten zien dat er absoluut niet in het East Field lag?

Terje Toftenes: 1:35 is de tijd, dat was voor de laatste keer dat de camera’s het veld aftastten en er niets in het veld was te zien.

Linda Moulton Howe: Dan, om 3:08 is het moment van de lichtflits en dat laat de infrarood camera zien?

Terje Toftenes: Ja. (De volgende opmerking van Terje komt uit een eerder interview en een eerder gehouden persconferentie: “Er is in feite wat onzekerheid over wanneer de flits zich voordeed, of het was 3:08 of 3:13. Dat komt omdat de VHS tijdcode lichtelijk onnauwkeurig was. Maar dat maakt in principe niet zoveel uit, dus het is het eigenlijk niet waard te vermelden. In mijn interview met Win haalt hij 3:13 aan, maar later toen wij de tapes analyseerden corrigeerde hij dat naar 3:08. De Engelse kranten geven daarom 3:13 aan dat werd gegeven in het interview. Maar nogmaals, het is een klein verschil en niet relevant ten opzichte van het totale plaatje.” LMH.)

Linda Moulton Howe: Wat gebeurde er met de camera’s meteen na de lichtflits?

Terje Toftenes: Juist op dat moment stonden er twee camera’s op te nemen. In één daarvan was de band vol en in de andere was de band vol net twee seconden na de lichtflits.

Linda Moulton Howe: Dat was de infrarood camera?

Terje Toftenes: Ja. Van de camera’s raakten de banden vol omdat de drie midden in een interessante filosofisch getinte discussie zaten en Win Keech vergat de banden te wisselen. Dus toen de lichtflits zich voordeed zei hij: “O jee, ik vergeet wat, ik moet de banden verwisselen.” Dus rende hij naar beneden naar waar zijn jeep stond en verwisselde de banden. Later ontdekte we dat op één daarvan, twee seconden voordat de band op was, de lichtflits stond. Dat was dus geluk hebben!

Lichtflits van 4 milliseconden op de infrarood camera

Ik heb het beeldje voor beeldje geanalyseerd. Op het eerste beeldje, waar de flits begint, is er een soort elektronische shock. Je moet in gedachten houden dat de camera via een kabel met een videorecorder was verbonden omdat de camera op het dak van de jeep stond en de recorder in de auto. Dus de kabel registreerde ook de flits omdat de kabel als een antenne voor elektronische pulsen werkt. Dus ik denk dat wat ik op het eerste videobeeldje kan zien, de eerste soort shock is die afkomstig is van de elektromagnetische puls van de lichtflits.

Beeldje 1 van de infrarood camera na de lichtflits om 3:08

Beeldje 1 van de infrarood camera na de lichtflits om 3:08. De camera loopt niet synchroon meer met de recorder.
Videobeelden ©2007 Winston Keech

Op het tweede beeldje dat daarna komt kun je de werkelijke lichtflits zien op een klein deel van het beeld. Daarna loopt de camera gedurende 6 of 7 beeldjes duidelijk niet synchroon met de recorder, maar de camera tracht dat te herstellen. De elektromagnetische puls afkomstig van de lichtflits was zo krachtig dat het de elektronica in de war schopte.

Linda Moulton Howe: Het is dus zeker dat om 3:08 de lichtflits door de camera werd geregistreerd?

Terje Toftenes: Wat er daarna gebeurt, is het volgende: Win rent naar zijn jeep en verwisselt de banden. Dat neemt ongeveer vijf minuten in beslag. Dan gaat hij terug naar de top van Knap Hill en Gary King merkt op dat de lichtflits wel eens iets te betekenen kon hebben. “Misschien is het dat wel!” grappen ze. Dus waarom niet het veld gescand, zelfs nu het volkomen donker is?

Win neemt de meest lichtgevoelige camera die hij bij zich heeft (een Sony VX2100) en op een driepoot op de top van de heuvel staat en ook aan een recorder zit gekoppeld, het is dus opgenomen op een mini-DVD tape. Hij scant het veld en dan zien ze in de beeldzoeker een schaduw in het veld die op de plek ligt waar later de graancirkel wordt gezien als een volledige formatie. Maar in de scan meteen na de lichtflits was er enkel een schaduw.

Eerst een schaduw van de graancirkel gezien en gefotografeerd om 3:20

Boven: Terje Toftenes verbeterde deze digitale opname die genomen werd rond 3:20, twaalf minuten na de lichtflits. Nabij het midden van de afbeelding is een schaduw te zien.
Onder: Een andere niet verbeterde afbeelding die een paar minuten later is genomen en welke duidelijke de grote formatie in het East Field toont.

Terje Toftenes: En dit was ongeveer 12 tot 13 minuten na de lichtflits. We hebben het nu over ongeveer 3:20. Dat is toen zij de eerste schaduw waarnamen en daarna toen het wat lichter werd omdat er wolken voor de maan wegdreven. Daarna konden ze met het blote oog zien dat er een schaduw was en ze namen een foto met de digitale fotocamera. Toen konden ze zien dat de formatie er lag. Vanaf dat punt was ook de lichtgevoelige Sony videocamera in staat de formatie op te nemen. Dus vanaf 3:20 (7 juli 2007) lag daar de graanformatie.

Linda Moulton Howe: Filmden ze vanaf dat moment in infrarood?

Terje Toftenes: Ze filmden het met de normale camera, met de lichtgevoelige Sony camera en ook met de infrarood camera die draaide. We hebben dus van drie camera’s beelden en ook van de Sony fotocamera, dus er waren vier camera’s tegelijk aan het werk op dat tijdstip.

Linda Moulton Howe: De ooggetuigen zijn dus nog op de top van Knap Hill. Ze zien en filmen iets in het veld. Wat doen ze vervolgens?

Terje Toftenes: Ten eerste hoor je ze op de opnamen schreeuwen en juichen vanwege de opwinding natuurlijk. Ze vertelden mij dat zij dachten dat het een soort antwoord was op hun gesprek dat ze voerden over het bestaan van andere realiteiten en de aard van het bewustzijn. Deze intelligentie, of wat het is dat deze graancirkels maakt, wilde hen laten zien dat ze wellicht op het juiste spoor zaten, dat was hun gevoel.

Nadat ze meer opnamen hadden gemaakt, konden ze het ook met het blote oog zien. Tegen die tijd, en dat was ongeveer 4:00, besloten Gary en zijn vriendin naar beneden te gaan en een kijkje bij de graancirkel te nemen. Dus zij stapten in hun auto en reden rond het East Field naar een kleine parkeerplaats en zij liepen de graancirkel binnen terwijl Win nog steeds vanaf de top van Knap Hill aan het filmen was. We hebben de video van hen terwijl ze de cirkel binnen lopen en op en neer springen. Ze waren uitzonderlijk opgewonden en wilden de cirkel in omdat ze wisten dat zij de eersten waren die deze bijzondere formatie betraden.

4:00 - Gary King en Paula Presdee-Jones en hun eerste stappen in de East Field Cirkel

Gary King: Ja, ik had geluk de eerste te zijn die samen met mijn vriendin Paula de cirkel binnen liep, terwijl Win Keech doorging met filmen. We reden naar beneden net iets na vier uur en liepen de cirkel binnen toen het licht begon te worden. Terwijl we door de formatie liepen konden we zien dat sommige cirkels heel dicht tegen de grond aan lagen. Maar dan kwam je in een cirkel die wel zo’n 15 centimeter boven de grond lag en als je daarin stapte dan knerpte het gewas alsof het brekend glas was.

Sommige van de middelpunten waren heel mooi en waren als nesten gedraaid. Andere middelpunten waren kapot, er waren dus aanwijzingen dat enkele cirkels een zeer sterke energie hadden ontvangen terwijl andere met grote zorgvuldigheid in een mooi patroon waren neergelegd. Het was een zeer contrasterende formatie wat betreft de verschillen tussen de onderlinge cirkels.

Linda Moulton Howe: Ik ben de afgelopen vijftien jaar in graancirkels in Engeland geweest waarbij de planten licht boven de grond lagen en als je daar op stapte dan leek het alsof het net zo breekbaar was als glas…

Gary King: Precies!

Linda Moulton Howe: … zodat het knerpt.

Gary King: Je beschrijft precies wat er bij ons gebeurde. Het voelde als heiligschennis om er op te staan. Het voelde alsof wij iets heel moois vertrapten terwijl de planten onder onze voeten knerpten.

Een omvangrijk patroon van cirkels in de tarwe van het East Field, Alton Priors, Wiltshire, Engeland. Het patroon is zo’n 340 meter lang en 165 meter breed, met meer dan 95 cirkels in een zeer vreemd ontwerp.
Luchtfoto’s © 2007 Lucy Pringle.

Deze formatie zorgde ook weer voor wat meer interesse van de media in het graancirkelfenomeen.

http://www.gazetteandherald.co.uk/news/headlines/display.var.1559662.0.the_crop_circle_mystery.php

Deel 2 AFTELLENDE MAANCYCLUS TOT 18 AUGUSTUS 2007?

Deel 3 MILITAIRE HELIKOPTERS BOVEN DE EAST FIELD TARWE FORMATIE