LMHC5Galaxy

Steve is geboren en getogen in San Diego, Californië, waar hij in 1966 afstudeerde aan de hogere school en vandaar meteen naar de Amerikaanse luchtmacht ging. Na een basistraining voor het werk bij de veiligheidspolitie was zijn eerste werkplek gedurende achttien maanden op Kunsan, Korea. Dat werd gevolgd, vanaf juli 1966 tot juli 1970, door een indeling op de luchtmachtbasis Vandenberg nabij Santa Maria, Californië, ten noordwesten van Santa Barbara. Steve vertelde mij dat sinds hij en verschillende andere veiligheidpolitiemensen van de luchtmacht een ontmoeting hadden met een luchtvoertuig van een andere wereld, dat een blauwgroene straal op een C-5 op de luchtmachtbasis Vandenberg richtte, hij er met niemand meer over gesproken heeft omdat hij in die tijd van een kolonel van de United States Air Force Office of Special Investigations (AFOSI) de instructie kreeg: “Jij zag niets!”

Maar nu, op een leeftijd van 60, vindt hij dat de mensheid de waarheid behoort te weten en hij stemde ermee in om met mij te praten en een interview via de telefoon te doen: “Omdat ik vind dat de mensen het recht hebben meer te weten van hetgeen de regering voor zichzelf wil houden.”

Luchtmachtbasis Vandenberg, met een bezetting van meer dan 6000 man, is een Amerikaanse militaire installatie met een ruimtehaven nabij Santa Maria in Santa Barbara County, Californië. De basis werd in 1941 oorspronkelijk opgericht als het U.S. Army's Camp Cooke. De faciliteit fungeerde als een trainingscentrum voor de bewapende en infanterietroepen voor de Tweede Wereldoorlog en daarna voor de Koreaanse oorlog. De basis werd in 1957 aan de luchtmacht overgedragen en onderging een transformatie tot een ruimte- en ballistische rakettestfaciliteit. De naam is een eerbetoon aan de voormalige luchtmacht chef-staf generaal Hoyt S. Vandenberg en is de thuisbasis van de 14th Air Force, 30th Space Wing, 381st Training Group, het westelijke lanceer en testterrein (WLTR) en delen van het Missile Defense Agency. Vandenberg is verantwoordelijk voor satellietlanceringen voor militaire en burgerorganisaties, als ook voor het testen van intercontinentale ballistische raketten, inclusief de Minuteman III ICBM’s. Vandenberg gaat waarschijnlijk een nieuwe rol spelen bij de creatie van de Joint Functional Component Command for Space (JFCC SPACE).

INTERVIEW

‘Steve’: Dit gebeurde acht maanden voordat mijn dienstverband er op zat, dus mogelijk laat in december 1969, ’s avonds rond 21:45. We kregen over de radio de order om aanwezig te zijn bij een inkomend gloednieuw C-5 Galaxy transportvliegtuig dat rond 21:00 op de luchtmachtbasis zou arriveren. Wij moesten er dan bijblijven om toegevoegde veiligheid te verschaffen. Om de een of andere reden kreeg dit vliegtuig deze prioriteit omdat de lading als ‘hot cargo’ werd gezien. Als je de oproep krijgt dat er een hot cargo binnenkomt dan is dat behoorlijk belangrijk en daar is extra bewaking voor nodig.

We zagen het vliegtuig landen en het kwam naar de plek op de landingsbaan die het was toegewezen om te parkeren. Wij gingen er naartoe toen het vliegtuig stilstond en we ontmoetten de veiligheidspolitie die aan boord was. Ze hadden vier of vijf agenten van de veiligheidspolitie aan boord om de lading, wat dat dan ook was, te bewaken.

De C-5 Galaxy was een nieuw vliegtuig. (opmerking van Linda Moulton Howe: Wikipedia geeft 17 december 1969 als de geschatte datum van de introductie van de nieuwe Lockheed C-5 Galaxy.) Het was zojuist voor de luchtmacht gaan vliegen en het was een gigantisch militair toestel. Dus wij gingen naar binnen om rond te kijken. Ze lieten ons zien hoe enorm groot het toestel was en hoe de bediening eruit zag.

De Lockheed C-5 Galaxy verscheen voor het eerst rond 17 december 1969 en werd gebruikt voor grote ladingen.
Afbeelding aviationexplorer.com

Het viel me op dat de enige lading die er in het vliegtuig stond twee houten kratten waren. Ze waren niet erg groot. Ze waren ongeveer een meter hoog en drie meter lang en stonden bovenop elkaar. Er was verder helemaal niets in het vliegtuig, alleen die twee kratten.

Nadat ze ons hadden rondgeleid, gingen we weer naar buiten. We waren ongeveer zo’n twee minuten buiten toen we plotseling dat voertuig uit de lucht naar beneden zagen komen, het maakte absoluut geen geluid en het kwam recht naar beneden. Ik schat dat het ongeveer 500 meter van ons vandaan was en ongeveer 100 meter in de lucht en het stond daar gewoon stil.

Groot V-vormig luchtvoertuig boven een Lockheed C-5 Galaxy

Linda Moulton Howe (LMH): Wat voor vorm had het en wat voor kleur?

‘Steve’: Wel, de vorm was moeilijk vast te stellen. Het enige dat je duidelijk kon zien was dat het twee oranjerode gloeiende lichten tegenover elkaar had, zo’n 100 meter uit elkaar. Toen veranderde het in een gevorkte vorm met een scherpe punt aan de bovenkant, dus V-vormig. Het leek gemaakt te zijn van een zilverachtig soort materiaal.

LMH: Hoe laat was het toen?

‘Steve’: Dat was zo rond 21:45.

LMH: Was de lucht al helemaal donker?

‘Steve’: Ja, het was een wolkenloze avond. Het was heel donker. Er was ook geen maan.

LMH: Het eerste dat je zag was dat er twee van elkaar gescheiden roodoranje lichten naar beneden kwamen?

‘Steve’: Ja, ze waren apart van elkaar, maar ze leken met elkaar verbonden door een frame dat verticaal in de lucht stond.

LMH: Hoe ver kwam het naar beneden?

‘Steve’: Als ik er nu zo over nadenk, dan denk ik dat het tot zo’n 100 tot 125 meter boven de landingsbaan kwam en ongeveer 500 tot 600 meter bij ons vandaan.

LMH: Op dat punt zag je genoeg vanwege het reflecterende licht dat je een idee van de vorm en afmetingen kon krijgen?

‘Steve’: Ik kan het in mijn hoofd nog duidelijk zien. Het was ongeveer 250 tot 300 meter in lengte en dat stond recht omhoog en de breedte was ongeveer 100 tot 125 meter.

LMH: Als je zegt recht omhoog, als het een aards toestel was met de neus omhoog en de staart naar beneden, was het zoiets of bedoel je dat het uit lagen bestond die tot wel 300 meter hoog gingen?

‘Steve’: Ik zou zeggen dat het uit lagen bestond die tot 300 meter hoog gingen. Het was behoorlijk groot!

LMH: Hoe ver vanaf waar je stond was het dichtste punt van het toestel of wat het ook was?

‘Steve’: Ik ga uit van de hoofdlandingsbaan. Het stond recht boven de hoofdlandingsbaan en dat was vanaf de landingsbaan en de plek waar de C-5 stond geparkeerd ongeveer 300 meter vanaf waar ik stond, naast de C-5.

LMH: Zweefde het luchtvoertuig dicht bij landingsbaan? Hoeveel afstand zat er tussen de landingsbaan en de onderkant van dat object?

‘Steve’: Wel, het zat precies boven de hoofdlandingsbaan en het stond er loodrecht boven.

LMH: Wat was de hoogte van dat grote object boven de landingsbaan?

‘Steve’: Ik schat dat op 100 tot 125 meter.

LMH: Hoeveel van jullie keken ernaar?

‘Steve’: We waren met z’n drieën of vieren, plus de vier of vijf andere veiligheidsmensen die bij het vliegtuig hoorden, dus ongeveer een stuk of negen.

LMH: Je zegt dat jullie dat allemaal zagen en geen enkel geluid hoorden?

‘Steve’: Ja, het was absoluut stil! Het verbaasde ons toen het binnen ons zicht kwam, omdat het gewoon recht naar beneden kwam, zonder geluid te maken. De reden waardoor we het opmerkten is omdat we het uit de lucht zagen vallen en toen stabiliseerde het zich op ongeveer 125 meter boven de grond.

LMH: Wat zeiden of riepen jullie tegen elkaar?

‘Steve’: Niets. We waren allemaal van ontzag vervuld. Ik kan me niet herinneren iets tegen een ander gezegd te hebben terwijl we ernaar keken. Ik herinner mij ook niet dat een ander iets tegen een ander zei. We waren er allemaal door verbaasd en gebiologeerd. Om iets recht voor je te zien dat totaal anders is dan wat je normaal ziet is nogal behoorlijk schokkend.

V-vormige UFO straalt lichtstraal op C-5

LMH: Wat gebeurde er vervolgens?

‘Steve’: Oké, vanaf dat moment stond het V-vormige toestel stil in de lucht en het schakelde een lichtstraal in die op het C-5 toestel was gericht. Het scheen niet op ons. De lichtstraal scheen op de bovenkant van het vliegtuig.

LMH: Op de nieuwe C-5?

‘Steve’: Ja. Het object richtte zijn lichtstraal als een laserstraal op de C-5, alsof het de straal rechtstreeks op het laadruim richtte.

Steve schetste op een daglichtfoto van een Lockheed C-5 Galaxy de groenblauwe lichtstraal die werd voortgebracht door het grote V-vormige luchtvoertuig.
Illustratie © 2010 ‘Steve’.

LMH: Wat voor kleur had de lichtstraal en hoe breed was het?

‘Steve’: Ik herinner mij de kleur als een groenblauwe kleur en de breedte ervan was niet veel meer dan de breedte van het vliegtuig zelf. De C-5 was mogelijk 9 meter breed, dus heb ik de lichtstraal ook 9 meter breed getekend. Je weet wel, het laadgedeelte, niet de vleugels, alleen de romp van het vliegtuig, daar werd de lichtstraal op gericht.

LMH: Daar waar de twee containers stonden?

‘Steve’: Ja, ruwweg was het daar.

LMH: Wat gebeurde er?

‘Steve’: Het scheen dat licht voor ongeveer 10 seconden en toen ging het helemaal uit. Daarna, wat leek op een paar seconden, ging de UFO heel snel verticaal in de lucht omhoog en verdween.

LMH: Renden jullie naar de C-5 om te zien wat er met de 2 stukken lading was gebeurd?

‘Steve’: Nee, dat deden we niet, dat deden wel de veiligheidsagenten die bij de C-5 hoorden. Zij gingen het toestel binnen. Toen kwamen ze weer naar buiten en vertelden ons dat ze zouden vertrekken en dat wij ook konden vertrekken.

LMH: Heb je nog gehoord of zij hebben getracht in die containers te kijken? Heb je gehoord of er iets ongewoons was voorgevallen in die C-5?

‘Steve’: Nee, maar ik herinner mij iets anders voordat de UFO verscheen. Wij waren allemaal in gesprek met de andere veiligheidsagenten en ik vroeg de sergeant die de leiding had: “Waar gaan jullie vanaf hier naartoe?” Hij zei: “We gaan naar Groom’s Lake.” Nu is dat waar vandaag de dag Area-51 ligt. Maar in die tijd noemden ze het ‘Groom’s Lake’. Hij zei dat: “Zij (de C-5 en de hot cargo) naar Groom’s lake gingen.” Ik had geen idee waar dat was en ik vroeg: “Waar is dat?” Hij zei: “Dat ligt ergens in Nevada.”

Ik herinner mij dus dat hij zei dat, wat deze hot cargo ook was, de volgende stop Groom’s Lake zou zijn.

LMH: Sprak iemand ooit met jou, al was het maar een gerucht, over wat er in die containers zat waarin die UFO zoveel interesse leek te hebben dat het een lichtstraal op de nieuwe C-5 richtte en waarvan jullie allemaal wisten dat er slechts twee containers in stonden?

‘Steve’: Nee, niemand vertelde mij ooit wat de inhoud was. Wij hadden ook geen reden om het te weten. We waren er alleen om wat extra beveiliging te verschaffen terwijl het vliegtuig op de grond stond. Maar toen dat allemaal voorbij was gingen we terug naar ons hoofdkwartier omdat het nog zo’n 40 minuten zou duren eer we van wacht af gingen en er een andere ploeg zou opkomen. We rapporteerden het incident aan onze vluchtsergeant, dat was een master-sergeant en hij luistede en maakte aantekeningen. Dat was het voor die avond, dus we vertrokken en waren van wacht.

AFOSI kolonel waarschuwt Steve

Wel, de volgende dag was ik natuurlijk weer op wacht, van 16:00 tot middernacht, maar ik had een andere opdracht. Ik werkte bij een toegangscontrolepunt van één van de toegangspoorten van de luchtmachtbasis Vandenberg. Ik was ongeveer twee uur aan het werk toen er een stafauto aan de poort kwam waarbij ik werkte. Een man stapte uit, hij was in burger gekleed, hij kwam naar mij toe en liet zijn identificatie zien. Het was een kolonel van de AFOSI, dat is het Air Force Office of Special Investigations.

Maar hij was in burgerkleding. Hij vroeg me of ik die en die was (de ware naam is op verzoek van Steve achtergehouden) en ik zei hem dat ik dat was. Ik vroeg hem of hij wat over het UFO-incident wilde weten. Het enige wat hij zei was: “Jij zag helemaal niets, toch?” Ik zei:”Nee, meneer, ik zag niets.” Toen draaide hij zich om en vetrok. Dat was voor het laatst dat ik iets met die UFO-waarneming had.

LMH: Sprak je vertrouwelijk met één van je maten over dat gesprek en wat voor de duvel het was dat naar die C-5 kwam?

‘Steve’: De twee anderen die met mij de opdracht voor de C-5 hadden, heb ik nooit meer gezien. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit met ze sprak over wat we zagen. Ik kan me niet herinneren dat ik ze ooit weer eens ben tegengekomen. Ik weet niet wat er met ze gebeurd is, maar ik heb ze nooit meer gezien. En het feit dat die AFOSI officier zelfs niet mijn verslag wilde horen, betekent dat hij al wist wat wij gezien hadden. Ze wisten wat er gebeurd was. Hij wilde niet eens horen wat ik te zeggen had. Hij wilde alleen zeker zijn dat ik het tegen niemand ander zou vertellen.

LMH: De afscheiding van mensen die een ontmoeting hebben gehad met iets dat binnen de categorie UFO’s valt, is een bijna standaard operatieprocedure, scheidt deze ooggetuigen, stuur ze naar afzonderlijke bases, zodat ze geen details kunnen delen.

‘Steve’: Ja, dat is wat ik ook dacht, dat zij ergens anders aan waren toegewezen en nogal snel. Of misschien wilden ze niet meewerken met AFOSI. Maar ik als jong persoon in die tijd, en dit was een kolonel van de OSI die mij een order gaf, die zou ik niet gaan vertellen dat ik er wel over wilde praten. Ik ging in die tijd mee met programma.

LMH: Als je toen tegen die kolonel van AFOSI had gezegd: “Meneer, waarom zegt u mij dat ik niet heb gezien wat ik heb gezien,” wat denk je dat er dan was gebeurd?

‘Steve’: Oh, er zouden mogelijk disciplinaire maatregelen zijn gevolgd of zelfs oneervol ontslag. Ze maakten heel duidelijk dat als je niet wilde meewerken dat je dan moeilijkheden kreeg. Weet je, er komt niet zo vaak een kolonel van ASOFI naar je toe. Ze hebben kapiteins en majoors, maar dit was de kolonel himself van OSI.

LMH: Het was dus om jou te intimideren om zodoende je mond te houden?

‘Steve’: Ja, dat is in feite wat het was. ‘Jij zag niets en als je erover gaat praten, nou ja, dat zal niet zo best voor je zijn’.

LMH: Wat voor idee heb jij als je denkt over onze regering, haar beleidslijnen, de AFOSI kolonel die jou opdraagt dat je niet zag wat je zag?

‘Steve’: Wel, ik geloof dat het een buitenaards voertuig van een andere wereld was. Ik denk dat het hetgeen in de C-5 was wilde volgen of er een oogje op wilde houden. Het was duidelijk dat de lading iets was dat aan hen (de buitenaardsen) toebehoorde. Misschien volgde het alleen het vliegtuig en hield dat in de gaten.

LMH: Het was een hot cargo!

‘Steve’: Het was hot cargo, ja, in feite wel. Ik denk dat het iets was dat aan deze buitenaardse wezens toebehoorde en ik moet wel geloven dat het voertuig dat wij zagen onder controle stond van intelligente wezens die niet van deze wereld afkomstig waren, omdat wij niets hebben – en nog steeds niet – dat kan presteren wat dit bijzonder voertuig deed, en dan speciaal zo geluidloos.

LMH: En dat het zo groot was!

‘Steve’: Ja, het was behoorlijk van afmetingen.

LMH: Het feit dat er een lichtstraal naar beneden kwam en dat toen het vliegtuig werd gecontroleerd door de veiligheidspolitie en dat de UFO wegging, suggereert bijna dat er niets werd weggehaald, maar dat werd toegestaan het naar Groom Lake, Area-51 te brengen.

‘Steve’: Ja, daar lijkt het zeker op. Of misschien schakelden de buitenaardsen iets uit of beïnvloedden iets dat in deze containers zat. Het is moeilijk te zeggen wat het doel van deze straal of van het licht was. Ik denk dat de moraal van het verhaal is dat de mensheid het recht heeft meer te weten van wat de regering alleen voor haarzelf wil houden.

LMH: Waarom denk je dat de politiek van zwijgen door onze overheid en andere overheden zolang doorgaat?

‘Steve’: Wel, ze hebben al zo lang tegen ons gelogen dat het bijna onmogelijk voor ze is om ermee naar buiten te komen en toe te geven dat ze al meer 50 jaar hebben gelogen. Ik denk dat overheden bang zijn dat ze het volk niet meer onder controle zullen hebben. De regeringen werken op de een of ander wijze met de buitenaardsen samen en wisselen wellicht informatie uit en daar hebben ze het druk zat mee, ze kunnen het niet gebruiken dat de wereldbevolking hen opdraagt dat de strijdkrachten van de wereld het menselijk ras beschermd tegen de buitenaardsen. Ik denk niet dat regeringen dat er ook nog eens bij willen hebben bij hetgeen ze nu al doen. Het is meer dan ze aankunnen.

UFO PAGINA