Mystery Stalks The Prairie

Hoofdstuk 3

Verzoek om hulp van het publiek

De vijf provincies van Montana: Cascade, Chouteau, Teton, Judith Basin en Pondera waren de focus van de ongewone dood van vee dat de wetsdienaren heel lang ‘verminkingen’ noemden, sinds de vroege jaren van 1970 tot 2002, een tijdsspanne van meer dan 30 jaar zonder één enkele arrestatie of beschuldiging van een veeverminkingsgeval (maak daar maar 50 jaar van, tot aan 2019 GEEN enkele dader gevonden! Vert.)

De eerste veeverminking die bij het Cascade County Sheriff’s Department werd gemeld vond plaats op 14 augustus 1974. Terwijl er zich in de weken en maanden daarna wel op zichzelf staande incidenten voordeden, was het pas in de volgende zomer dat het aantal veeverminkingen alarmerend toenam. Maar klaarblijkelijk was wie of wat verantwoordelijk voor de verminkingen was nog maar net begonnen, want gedurende de periode van augustus 1975 tot mei 1976 werden er meer dan 100 mogelijke veeverminkingen gemeld bij het Cascade County Sheriff’s Department.

Het gros van de incidenten deed zich voor tijdens warm weer, in het bijzonder in augustus en september. Verslagen van onderzoeken onthullen dat de meeste verminkingen plaatsvonden tijdens volle maan. Of dat enige betekenis heeft anders dan dat er dan meer licht is om de taak te volbrengen is nog niet duidelijk. Als het, zoals sommige mensen geloven, om een soort sekte gaat die verantwoordelijk voor de verminkingen is, dan kan de stand van de maan daar verband mee hebben.

Het is moeilijk vast te stellen wat het exacte aantal verminkingen is. Sommige van de incidenten bleken het werk van roofdieren te zijn en in andere gevallen was het dier al te lang dood om met zekerheid vast te kunnen stellen wat er was gebeurd. Aan de andere kant is het veilig om aan te nemen dat er een aantal verminkingen niet is gemeld, of uit angst, of omdat de rancher ervan uitging dat het dier was gedood door roofdieren.

In veel gevallen is de exacte doodsoorzaak niet vastgesteld. Ondanks dat het erop lijkt dat de verminkingen voor de dood plaatsvinden, zijn er volgens de veeartsen en pathologen enkele gevallen waarbij het vee blijkbaar een natuurlijke dood is gestorven en na de dood is verminkt.

De mysterieuze voorvallen trokken de aandacht van commandant Wolverton, een hulpsheriff met tien jaar ervaring bij het Cascade County Sheriff’s Department. Hij was in mei 1975 overgeplaatst naar het bureau van de sheriff in Great Falls, nadat hij dienst had gedaan op de Cascade County K-9 Academy ten zuidoosten van Great Falls, een trainingsschool voor politiehonden die hij had helpen oprichten.

Toen de meldingen van verminkingen toenamen vroeg commandant Wolverton toestemming aan zijn chef, sheriff John Krsul, om drie weken van zijn tijd te besteden aan het trachten de zaak op te lossen. “Ik dacht dat ik ze wel binnen die tijd kon oplossen,” zei commandant Wolverton. “Maar de tijd ging voorbij en ik had nog niets opgelost. Er is geen school waar je leert om dit soort onderzoek te doen. Ik heb tot nu toe getracht de feiten op een rijtje te zetten, maar ik heb het nog niet opgelost, dus moet ik informatie missen.”

Wat begon als een onderzoek van drie weken is verder gegaan gedurende bijna een heel jaar, met de volledige goedkeuring van sheriff Krsul. Er waren tijden dat commandant Wolverton en de anderen ontmoedigd raakten, maar omdat sheriff Krsul de verminkingen als deel van de ordehandhaving zag, ging het onderzoek verder. Elke aanwijzing werd bekeken, elke melding onderzocht, maar veel incidenten leverden geen nieuwe aanwijzingen op.

Ontelbare uren, voornamelijk ’s nachts, spendeerden commandant Wolverton en de hulpsheriffs Arne Sand en Ken Anderson aan het patrouilleren op afgelegen landweggetjes, op zoek naar veeverminkers, ongeïdentificeerde vliegende objecten of iets anders dat mogelijk kon helpen de puzzel op te lossen. Slaap werd al snel een zeldzame bezigheid terwijl de drie mannen de continue telefoontjes van bezorgde ranchers die vee kwijtraakten beantwoordden, of van geschrokken personen die vreemde vliegende objecten, felle lichten in de lucht of harige wezens van tweeënhalve meter lengte hadden waargenomen.

Ondanks dat de hulpsheriffs ijverig patrouille reden over de vele kilometers lange achteraf gelegen landweggetjes in het uitgestrekte gebied, gingen de verminkingen gewoon door. Teleurstellend was dat de verminkingen altijd in een gebied voorvielen waar de agenten niet waren. “We vroegen ons soms af,” zei commandant Wolverton, “Of zij die de verminkingen uitvoerden, precies wisten waar wij ons bevonden.”

Het groeiende aantal mensen dat multi-frequentie scanners had, maakte het voor bijna iedereen mogelijk de radioboodschappen van de wetsdienaren te horen. Een keer hadden de hulpsheriffs twee oude auto’s en een oude pickup truck aangeschaft, ze zorgden dat ze betrouwbaar reden en rustten de voertuigen uit met telefoons in een poging om onopvallend te patrouilleren. Ze gebruikten de voertuigen gedurende zes maanden, maar waren nog steeds niet in staat iets dichter bij een oplossing van de mysterieuze gebeurtenissen te komen.

Na de oorspronkelijke drie weken van werk aan het probleem en zich de complexiteit ervan realiserend, regelde commandant Wolverton een gezamenlijke bijeenkomst van de media in Great Falls en verzocht hen om te helpen. Hij vroeg de vertegenwoordigers van de lokale kranten, de vier radiostations en de twee televisiestations of zij bereid waren een bericht uit te doen gaan waarin de bewoners van het gebied werd gevraagd of zij elke informatie die ze hadden wilden melden.

Het verzoek werd gesteund en leverde op zijn minst één ongewone aanwijzing op. Een man in een nabij gelegen woongebied belde en vertelde dat zijn zoon in Minnesota was, en als bijbaan of hobby een andere man hielp bij het onderzoek dat mogelijk de veeverminkingen kon linken aan ongeïdentificeerde vliegende objecten.

Commandant Wolverton belde de zoon, die noemde een veroordeelde in de gevangenis in het Middenwesten die er behoorlijk wat van leek te weten. Na correspondentie met de gevangene, reisden commandant Wolverton en hulpsheriff Arne Sand, die een expert met de leugendetector is, naar de gevangenis en spraken met de gevangene. De ondervraging duurde zes uur, maar het was niet zo lonend als de mannen hadden gehoopt. De gevangene faalde bij enkele testen met de leugendetector en een later onderzoek van de informatie van de gevangene toonde aan dat de informatie vals was.

Een deel van het verhaal van de gevangene was dat er een plan bestond om verschillende regeringsfunctionarissen in Montana te doden. Hij vertelde dat er explosieven zouden worden gebruikt om een gebouw in de hoofdstad van Helena op te blazen. Later veranderde de gevangene de locatie van de voorspelde ramp naar Havre.

Ondanks dat commandant Wolverton de gevangene niet geloofde, nam hij de voorzorgsmaatregel om het management van de gouverneur in te lichten. De explosie die zou plaatsvinden voor 1 oktober 1975 deed zich nooit voor.

Tijdens hun lange maanden van onderzoek hadden de leden van het Cascade County Sheriff’s Department de volledige ondersteuning en assistentie van een aantal professionele mensen, elk een autoriteit op het eigen gebied. Onder deze professionals bevonden zich enkele veeartsen die naar de plek van de verminking gingen, het karkas onderzochten, de autopsie uitvoerden en daarna hun professionele mening gaven over de mogelijke doodsoorzaak, de methode van de verminking en andere relevante informatie.

Ondanks hun professionele deskundigheid, waren zij in de meeste gevallen niet in staat de oorzaak van de dood vast te stellen. Maar ze waren het unaniem met elkaar eens dat er een zeer scherp, mogelijk chirurgisch instrument was gebruikt om de voortplantingsorganen, het rectum, uier, spenen, lippen en andere delen van het dier te verwijderen. Bij meer dan één geval theoretiseerden ze dat de incisies waren gedaan door iemand met een uitgebreide kennis van anatomie of met een medische opleiding.

Van onschatbare waarde bij de onderzoeken was het werk van een patholoog uit Montana die op verzoek van het bureau van de sheriff talloze testen deed. Een veepatholoog uit Colorado werd in één geval ook geraadpleegd om de huid te onderzoeken van een verminkt dier. Deze mannen verifieerden enkele belangrijke aanwijzingen, maar de belangrijke vraag wie of wat de verminkingen uitvoerde bleef onbeantwoord.

Een toxicoloog uit Montana heeft talloze tests op monsters afkomstig van de verminkte dieren gedaan, alsook van het gras en andere substanties gevonden in het gebied. Toen hij onderzoek uitvoerde dat boven de mogelijkheden van zijn laboratoriumuitrusting ging, riep hij de assistentie in van een aantal andere labs in andere delen van de Verenigde Staten. Laboratoriumtests werden ook uitgevoerd door de staatsuniversiteit en een lokaal ziekenhuis.

Ondanks dat de sheriffbureaus in elk van de vijf provincies de zaak onafhankelijk hebben onderzocht, hebben ze wel informatie gedeeld. In sommige gevallen hebben ze elkaar geassisteerd bij onderzoeken om tezamen de mysterieuze gebeurtenissen op te lossen. De leiding over het onderzoek in Teton County lag bij sheriff Pete Howard. Ondersheriff Jerry Skelton had de leiding over de verminkingsgevallen in Judith Basin County, de hulpsheriffs Bob Blades en Tom Lee werkten aan de gevallen in Chouteau County en sheriff Walter Hammermeister deed het onderzoek in Pondera County. Andere provincies in Montana hadden op zichzelf staande meldingen van verminkingen en deelde de informatie ook met Cascade county.

Luchtmachtfunctionarissen waren ook bereid tot samenwerking, voornamelijk omdat er een uitbarsting van waarnemingen van UFO’s en ongeïdentificeerde helikopters aanving. Het publiek was zeer behulpzaam sinds commandant Wolverton’s verschijning in de media. Er waren echter enkele personen die terughouden waren bij het melden van iets vreemds of ongewoons, hoofdzakelijk omdat ze bang waren door hun vrienden belachelijk te worden gemaakt.

Het Cascade County Sheriff’s Department bleef doorgaan met het verzoek aan burgers die iets vreemds gezien of gehoord hadden dat te melden omdat elk voorval mogelijk een puzzelstukje kon toevoegen aan de jigsaw puzzel die de agenten trachtten voltooid te krijgen.

De wetsdienaren van Montana hebben ook gewerkt met agenten uit andere staten waar verminkingen en vreemde waarnemingen hebben plaatsgevonden. Zij hebben zich afgevraagd waarom het een feit is dat de meeste verminkingen in de westerse staten voorvallen. Dat kan komen vanwege het grote aantal vee in deze staten en het uitgestrekte landschap met een lage bevolkingsdichtheid. Van alle staten blijkt Colorado de meeste verminkingen te hebben en de politie van Cascade county heeft vaak gedachten uitgewisseld met de politie van Colorado.

Van bijzonder belang voor de Montana politie was een persbericht betreffende een verklaring van gouverneur Richard D. Lamm uit Colorado. Gedateerd 25 augustus 1975 zegt het artikel oa.: ‘Gouverneur D. Lamm vloog op maandagmiddag naar Pueblo om daar te praten met Colorado Cattlemen’s Association (de vereniging van veefokkers) aangaande de wijdverspreide veeverminkingen die zich in de gehele staat voordeden.’

Lamm noemde de veeverminkingen ‘één van de grootste misdrijven in de geschiedenis van de westerse vee-industrie’ en hij beloofde alle middelen die de staat tot de beschikking heeft in te zetten om de verminkingen een halt toe te roepen en de verantwoordelijke personen te arresteren. “Het is niet langer mogelijk om roofdieren de schuld van de verminkingen te geven,” zei Lamm. “Het is vanwege het bewijs duidelijk dat alleen menselijke mishandelaars verantwoordelijk kunnen zijn voor deze vreselijke misdrijven.” De gouverneur verklaarde dat het instituut voor diergeneeskunde aan de staatsuniversiteit van Colorado had vastgesteld dat de verminkingen door mensen met scherpe messen werden uitgevoerd.

Onder de meldingen uit andere staten bevonden zich de verminking van een varken in Minnesota en vee in Texas en South Dakota. Een sheriff in South Dakota schreef een brief aan het Cascade County Sheriff’s Department en vroeg daarin om informatie betreffende de vergrijpen in dat gebied en hun modus operandi. Er werd behoorlijk wat informatie en kopieën van files met de bureaus in andere staten uitgewisseld waar de verminkingen ook werden gemeld.

De politie vroeg zich constant af waarom bijna alle gemelde veeverminkingen in Montana zich voordeden in het vijfprovincies gebied rondom Great Falls, dat wil zeggen in de provincies Cascade, Chouteau, Teton, Judith Basin en Pondera. Het was natuurlijk mogelijk, zo theoretiseerden zij, dat andere gebieden dezelfde problemen hadden, maar dat die niet gemeld werden. En in veel gebieden werden de gemelde veeverminkingen afgedaan als het werk van roofdieren.

Als goed opgeleide opsporingsambtenaren gedurende bijna een jaar aan een probleem werken en niet in staat zijn een oplossing aan te dragen, dan moet er een omstandigheid zijn, welke nog niet ontdekt is, die nodig is om het mysterie op te lossen.

TERUG naar pagina Overzicht Hoofdstukken

TERUG naar pagina 'Dier- en Veeverminkingen'