Mystery Stalks The Prairie

Hoofdstuk 12

Onwaar verhaal houdt het publiek voor de gek

Gedurende het gehele onderzoek zochten de Cascade County hulpsheriffs nauwgezet naar de beschikbare meest accurate en feitelijke informatie. Dat was niet altijd even eenvoudig, omdat het geheugen soms misleidend is bij mensen die bang of opgewonden zijn. En mensen vinden het moeilijk, soms, om iets te beschrijven dat slechts weinig anderen ooit hebben gezien.

Ondanks deze duidelijke problemen hebben de wetshandhavers al het mogelijke gedaan rapporten van bewijzen te voorzien. Zij brachten een bezoek aan de locatie van de verminkingen en de waarnemingen en zochten naar elke snipper bewijs. Zij pasten ook leugendetectortests toe.

Soms kenden de wetshandhavers de getuigen persoonlijk en konden instaan voor zijn betrouwbaarheid. En zo nu en dan was het een zesde zintuig dat zich bij de wetshandhavers ontwikkelde, dat hen hielp bij het weten of iemand de waarheid sprak. Het is niet altijd eenvoudig bedrog waar te nemen, maar als er al iemand is die dat het beste kan, dan is het een wetsdienaar.

Er is echter op zijn minst een klassiek voorbeeld van een man die een zeer overtuigend (maar onwaar) verhaal vertelde waarbij hij niet alleen wetsdienaren, maar ook andere mensen voor de gek hield, inclusief een schrijver wiens verhaal, gebaseerd op het verhaal van de man, werd gepubliceerd in een landelijk magazine. De schrijver, die het verhaal onder een auteurschap schreef, vertelde commandant Wolverton later dat hij in die tijd niet wist dat de informatie vals was en had er inmiddels spijt van dat hij dat verhaal had geschreven.

De informatie voor het verhaal kwam oorspronkelijk van een man (waaraan wordt gerefereerd in hoofdstuk 3) en die een gevangene was in een staatsgevangenis in het Middenwesten. Het is niet duidelijk waar hij zijn zogenaamde ‘informatie’ vandaan had, maar vermoedelijk via de geruchtenmachine in de gevangenis. Zijn verhaal bevatte net genoeg informatie, inclusief namen van personen, om het geloofwaardig te maken.

Volgens het verhaal van de gedetineerde waren de veeverminkingen het werk van een sekte geleid door een man in Texas. De man die hij noemde bestond, maar uitgebreid controleren kon hem niet linken aan iets buiten het normale.

Veeverminkingen waren slechts het begin had de gevangene gezegd. Hij beweerde dat het verminken van mensen het volgende zou zijn en reeds was begonnen. Hij zei dat er vier mensen waren verminkt bij het Kozad meer in Nebraska. Commandant Wolverton nam contact op met de sheriff aldaar, die hem vertelde dat er daar geen lichamen waren gevonden en dat er geen meldingen van vermiste mensen in dat gebied waren. Volgens de opinie van de sheriff was het gehele verhaal onwaar.

Sekteleden voerden de verminkingen uit, zo vertelde de veroordeelde, om te kijken of ze er mee weg konden komen. Als ze niet ontdekt zouden worden, dan waren ze van plan op mensen te beginnen, inclusief een aantal prominente figuren in de politiek, de media en Hollywood acteurs. Hij had een lijst waarvan hij beweerde dat er 35 mensen op stonden die gedood zouden worden, inclusief enkelen in Montana. Commandant Wolverton en hulpsheriff Arne Sand, een polygraafdeskundige, reisden naar de gevangenis om de veroordeelde te ondervragen. Hulpsheriff Sand voerde de leugendetectortest uit en de man faalde op bijna elke vraag, inclusief enkele eenvoudige vragen. Toen er later gecontroleerd werd op verschillende aspecten van zijn verhaal, toonde dat aan dat zijn verhaal onwaar was en geen van de voorspellingen die de veroordeelde deed kwam uit.

Het oordeel van de wetshandhavers was, nadat ze met de veroordeelde hadden gesproken en zijn verhaal hadden gecheckt, dat het hele geval een onderdeel was van het plan van de gevangene om overgeplaatst te kunnen worden naar een andere gevangenis met minder bewaking. In de tussentijd veroorzaakte het verhaal onrust omdat het als feitelijk was gepubliceerd in een aantal kranten, inclusief op zijn minst in één krant in het Montana gebied. Wetshandhavers waren bezorgd dat het verhaal onnodige vrees zou bewerkstelligen en zelfs voor paniek kon zorgen.

Een merkwaardig aspect van de situatie in Montana en andere staten, is dat de federale overheid geen enkel onderzoek leek uit te voeren naar de veeverminkingen. Of, als ze dat wel deden, dat ze daar geen informatie over deelden met de lokale beambten.

Tijdens het onderzoek ontving commandant Wolverton een telefoontje van een ambtenaar van het ministerie van landbouw in Washington DC die navraag deed naar de veeverminkingen in Montana. Hij gaf tijdens het gesprek aan zeer geïnteresseerd te zijn en zei dat hij de volgende week naar Great Falls wilde vliegen om met het Cascade County sheriff’s kantoor een overleg te hebben betreffende de incidenten.

Commandant Woverton en hulpsheriff Anderson werkten verwoed aan het samenstellen van kopieën van hun verslagen en foto’s voor de man. Hij arriveerde echter nooit en er was ook geen verdere communicatie met hem. Het afwezig zijn van enig federaal onderzoek naar iets zo belangrijk voor de veiligheid en het welzijn van het Amerikaanse volk, deed wetshandhavers zich afvragen of iemand in hogere kringen wel of niet op de hoogte was van wat er achter de verminkingen, UFO’s en andere mysteries schuil ging en deze informatie niet openbaarde.

“Noem het intuïtie,” zei commandant Wolverton, “maar ik heb het gevoel dat iemand weet wat er gaande is.” Die theorie is slechts een vermoeden, maar het kan verklaren waarom het officiële Washington de hele situatie lijkt te negeren. Terwijl de federale overheid de situatie negeerde, deden enkele privéorganisaties dat beslist niet.

Een organisatie in Pennsylvania had verschillende honderden incidenten in die staat onderzocht en een woordvoerder voor die organisatie vertelde commandant Wolverton over de telefoon dat ‘er geen twijfel over bestaat dat deze dingen werkelijk zo zijn’. Hij voegde daaraan toe dat UFO-waarnemingen waren gemeld in veel plaatsen ter wereld en dat dat de laatste maanden was toegenomen. Hij was ook zo vrij te melden dat er een vermoeden bestond dat er een link bestond tussen de veeverminkingen en de vreemde harige wezens die in verschillende staten waren gezien. De meldingen van deze wezens in dat gebied, zo vertelde de woordvoerder, waren afkomstig van verantwoordelijke mensen, sommigen waren niet hoog opgeleid en woonden in de binnenlanden waar ze geen krantenartikelen over gelijkwaardige incidenten hadden gelezen.

Montana rancher schiet op een Bigfoot wezen dat in een lichtflits verdween
Een man meldde dat hij van dichtbij op één van de ‘wezens’ schoot met een dubbelloops geweer. Hij meldde dat het verdween in een lichtflits. In sommige gevallen werd waargenomen dat de vreemde wezens kleine dieren in hun armen droegen en sommigen werden gezien in de nabijheid en op dezelfde tijdstippen dat een UFO werd waargenomen. De wezens zijn in bevolkte gebieden en in de bossen gezien, hoewel ze het laatste blijkbaar meer prefereren.

Sommigen werden beschreven met ‘gloeiende ogen’ en mensen hebben gemeld dat de wezens een scherpe geur afgeven, vergelijkbaar met die van rotte eieren. Sommigen werden gezien zwemmend in het water. Zoals bij de Montana gevallen, vertelde de man dat agressieve honden uit angst onbeweeglijk bleven staan en niet naar de wezens blaften.

Eén theorie die werd bestudeerd bij de organisatie in Pennsylvania, is dat de wezens mogelijk een paranormaal fenomeen zijn, zichtbaar voor enkelen en niet voor anderen en dus mogelijk niet-fysiek. Dat kon op zijn minst verklaren waarom mensen de wezens als doorzichtig beschreven en meldden dat kogels hen niet stopten en vertelden dat de wezens recht voor hun ogen verdwenen.

Een andere organisatie, welke uitgebreid onderzoek naar de vreemde wezens doet, is gevestigd in New Jersey. Een man die er in die staat voorheen aan verbonden was, is nu een hulpsheriff in zuidwestelijk Montana en kijkt naar onderlinge verbanden tussen de onderzoeken in Montana en New Jersey. Hij vertelde commandant Wolverton dat onlangs in één maand er een totaal van 244 solide meldingen van UFO’s werden ontvangen uit een provincie in Pennsylvania. Dat gebied, zo zei hij, werd al drie jaar geplaagd door talloze UFO-waarnemingen, gevolgd door veeverminkingen en waarnemingen van harige wezens.

Vergeleken met meldingen vanuit verschillende delen van het land, werd ontdekt dat de ‘wezens’ in aanzien verschillen, maar ze hebben allemaal enkele overeenkomsten. Ze worden gemeld met tussen de drie tot vijf tenen. In sommige gebieden hebben ze hond-achtige tanden en de geschatte grootte ervan varieert.

Een man van een onderzoeksgenootschap in Michigan, vertelde in een telefoongesprek met commandant Wolverton, dat hij ooit op een ‘wezen’ schoot, dat krijste en toen in het moeras verdween. Hij zei dat het spoor dat het achterliet vijftenig en 35cm lang en 25cm breed was. De indruk in de grond was 4cm diep.

De organisatie in New Jersey gebruikt nu computers om de informatie te bestuderen dat tot nu toe over UFO’s, harige wezens en verminkingen is samengesteld. Een reeds bereikte conclusie is dat de incidenten lijken voor te vallen hoofdzakelijk op hete, vochtige dagen in dat gebied.

In elk geval worden de incidenten zeer serieus genomen door hen die ze onderzoeken en elke moeite wordt genomen om het mysterie op te lossen. Echter, bij al het checken dat commandant Wolverton en de Cascade County hulpsheriffs hebben gedaan, zowel hier als elders, is dat er absoluut geen meldingen zijn dat enig menselijk wezen iets is aangedaan door de Bigfoot ‘wezens’.

TERUG naar pagina Overzicht Hoofdstukken

TERUG naar pagina 'Dier- en Veeverminkingen'