THE RAMEY MEMO

Overgenomen en vertaald uit UFO Magazine, uitgave maart/april 2001

Door: Paul Harmans

TERUG

DE RAMEY MEMO

Het "Roswell Photo Interpretation Team" (RPIT) (Het Roswell Foto Interpretatie Team) bestaat uit een groep vrijwilligers van internationale UFO onderzoekers, enthousiastelingen en computeranalisten, die, zoals reeds eerder gerapporteerd in de laatste jaren, een aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt met het “ontcijferen” van de inhoud van een document dat Generaal Roger Ramey in zijn hand houdt en te zien is op een foto die is genomen door fotograaf James Bond Johnson, op Fort Worth, Texas, op de middag van 8 juli 1947.

De foto, één van de meerdere foto’s die gemaakt zijn door Bond Johnson voor de: “Fort Worth Star Telegram,” vertoont, zoals beweerd wordt, een gedeelte van de wrakstukken, verzameld en afkomstig van een vermoedelijke UFO crash te Roswell, New Mexico, enkele dagen daarvoor.

Generaal Ramey bij de wrakstukken (van een weerballon, dus niet de originele wrakstukken), met de memo in zijn hand.

Deze foto’s moeten het officiële standpunt ondersteunen dat de Army Air Force, in feite geen “vliegende schotel” had geborgen, zoals eerder beweerd was in een persbericht dat 24 uur daarvoor was uitgegeven door het Roswell Army Air Field, maar wrakstukken van een weerballon.

Als directe consequentie van deze weerlegging, kwam er een intense wereldwijde media-interesse op gang. Maar het “Roswellincident” zelf leefde pas weer op zo’n 20 jaar later, toen fysicus en UFO onderzoeker Stanton T. Friedman, werd aanbevolen eens te gaan praten met ene majoor Jesse Marcel, die in juli 1947 intelligence officer was op het Roswell Army Air Field, dat toentertijd de thuisbasis was van het 509ste elite atoombomsquadron, het enige in de wereld. Tot grote verbazing van Friedman, vertelde de nu gepensioneerde majoor Marcel hem dat hij een team had geleid dat de wrakstukken van een vliegende schotel moest opruimen op een ranch nabij Roswell, New Mexico. Doorslaggevend was dat hij vervolgens beweerde dat de wrakstukken die hij vond, niet leken op wat hij ooit eerder had gezien, of in handen had gehad. Bovendien beweerde hij, dat nadat hij in een B-29 vliegtuig naar Fort Worth vloog en verscheen op de foto’s die genomen werden door James Bond Johnson toen de wrakstukken werden uitgepakt in het kantoor van generaal Ramey, deze getoonde wrakstukken de minst interessante delen waren van de brokstukken.

Die samenkomst, tussen majoor Marcel en Stanton T. Friedman, de eerste burgeronderzoeker van het Roswellincident, bleek de aanzet te geven tot talloze onderzoekingen en ondervragingen, met betrekking tot deze affaire. Meer dan tweehonderd getuigen hebben sindsdien hun kleine stukjes toegevoegd, daarmee onderzoekers in staat stellende deze zaak in elkaar te passen. Een zaak die voor de één een waarheid van de eerste orde is en voor de ander een mythisch monster.

Wat onbetwist buitengewoon is, is de buitensporige, lange tijdsperiode die de luchtmacht van de Verenigde Staten er voor nodig had om te onthullen dat de weerballon in kwestie een onderdeel was van “Project Mogul,” een voormalig topgeheim onderzoeksproject van de luchtmacht, ontworpen om het geluid te detecteren van Russische atoomproeven en lanceringen van ballistische raketten.

Bijzondere details van het project werden vrijgegeven op een speciaal bijeengeroepen persconferentie op het Pentagon, op 24 juni, 1997, welke datum samenviel met de 50ste verjaardag van de waarneming van negen vliegende schotels door Kenneth Arnold. Boven Mt. Rainer, in de staat Washington, op 24 juni, 1947.

Ondanks de dwingende attentie op een belangrijke verzameling van indrukwekkend bewijsmateriaal uit archieven en documenten, uit verschillende tijdsperiodes, niet ver verwijderd van juli 1947, bleek deze verklaring van de luchtmacht, gebracht door kolonel John Haynes, hoofd van het declassificatie en herzieningsbureau van de luchtmacht in zijn officiële rapport: “Het Roswell rapport: Zaak Gesloten,” enkel die mensen te dienen die al sinds tijden in de hypothese van het mythische monster geloofden. Echter, onder de aanwezige journalisten, die verre van overtuigd waren met de verklaring van de luchtmacht, was Jamie Mcintrye, CNN correspondent militaire aangelegenheden, die aan kolonel Haynes vroeg: “kolonel, hoe wilt u afrekenen met de UFO enthousiastelingen, die zeggen dat ze spreken over 1947, terwijl u spreekt over op mensen lijkende dummies, gebruikt in de jaren vijftig, bijna een decennium later?” Kolonel Haynes had als antwoord: “Tja, ik ben bang dat dat een probleem is dat we hebben met het zo ver terug gaan in de tijd. Ik weet niet wat zij (de getuigen) zagen in 1947, maar ik ben er vrij zeker van dat het waarschijnlijk project Mogul was. Maar als mensen praten over zaken in het verleden, dan weten ze vaak niet meer de exacte datum,... en er werden heel veel dummies gedropt. Er waren 2500 ballonoplatingen, alleen al in New mexico, gedurende een 30jarige periode.

Later in een vinnige reactie, gaf Walter Haut, wiens persbericht als eerste de wereld erop attendeerde dat de luchtmacht een vliegende schotel had gevonden, commentaar op de conclusies van de luchtmacht en zei: “Elke dummie kan een dummie wat vertellen.”

Minder dan een jaar later (na de persconferentie op het Pentagon, op 24 juni, 1997), in mei 1998, werd op verzoek van majoor George Filer, gepensioneerd bij de luchtmacht en directeur van het in Amerika gevestigde Mutual UFO Network (MUFON), James Bond Johnson, wiens verblijfplaats onlangs was gevonden, uitgekozen om één van zijn originele foto’s te onderzoeken, welke hij (George) had gevonden in de bibliotheek van de universiteit van Arlington, Texas. Dit was de bergplaats van vier van de originele negatieven van de foto’s, die genomen waren in het kantoor van generaal Ramey.
Tijdens het onderzoek van de foto, van zo’n 40 x 50 cm. die gemaakt was van één van die negatieven, raakte Bond ervan overtuigd dat hij abnormale objecten en symbolen zag, die andere onderzoekers eerder waren ontgaan, op de zogenaamde wrakstukken van een weerballon.

Om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen plaatste George zijn bevindingen op het Internet en binnen korte tijd begonnen anderen deze beroemde foto’s nogmaals te bekijken. Dit draaide vervolgens uit op de oprichting van het "Roswell Interpretation Team" (RPIT), wiens leden, inclusief Neil Morris, een cruciaal en belangrijk aandeel hebben in de rest van dit artikel.

Bij het kritisch bekijken van elke foto op een hoge resolutie, was het RPIT team ontzet na de ontdekking dat het folieachtige materiaal, dat uitgespreid lag in het kantoor van Ramey, zoals al door Bond Johnson werd gesuggereerd, bedekt was met georganiseerde symbolen en tekens zoals ze worden gebruikt in schrift. Sommige dezelfde symbolen, werden herhaaldelijk gevonden op verschillende delen van de folie, waardoor toeval kon worden uitgesloten. Ook werden in het oog vallende symbolen en tekens gevonden die in reliëf stonden op enkele balken tussen de wrakstukken.

De balken op zich zagen er uit alsof ze hol waren en waarschijnlijk waren gemaakt van een soort keramiek. Het waren geen balken die gemaakt waren van balsahout, zoals gebruikt bij project Mogul, of van een ander soort weerballon.

Al snel, nadat de UFO gemeenschap weer adem kon halen na deze eerste vondst, werd de aandacht gericht op een enkel stuk papier in de hand van generaal Ramey. Aan beide zijden van de Atlantische oceaan werkten RPIT leden, onafhankelijk van elkaar, om de boodschap op dat papier te ontcijferen. Hun gezamenlijke inspanning moest leiden tot een bepaalde mate van overeenkomst, die niet perfect of absoluut behoefde te zijn, maar niettemin bewijs moest opleveren.

Dit is de memo in een andere stand en van een andere foto uit de serie.

Nadat een afdruk van het originele negatief werd gescand met de enorme grootte van 821 megabytes, was het mogelijk vast te stellen dat het om een niet proportioneel getypte boodschap ging. Dit houdt in dat elke letter en elke afstand dezelfde hoeveelheid ruimte in nam. En alle letters waren hoofdletters.

Bond Johnson en Ronald Regehr, een ruimtesatelliet specialist die in Los Angeles woont en mededirecteur is van MUFON, presenteerden hun voorlopige resultaat op een maandelijkse bijeenkomst van MUFON te Orange County. Sommige elementen van de “verborgen boodschap” waren uitgeprint en deze verschenen later in de maart/april uitgave van UFO Magazine.

De letters van de tekst in het document, zoals ze in die tijd konden worden achterhaald, bestonden uit het Cradle Telephone of Liberty Bell type.

Eerste interpretatie: (Nederlandse versie)

Sleutel:
* Onbekende letter.
. Compleet onbekende letter of bedekt.

[Groot onderstreepte Kop] (bovenaan links)

[Officiële Kop. Stempel] handgeschreven nummers 1513 - tijd van ontvangst?

regels:
1) ...........................ALS DE
2) ...........4 UREN DE SLACHTOFFERS VA. DE.........U VERZONDEN NAAR DE
3) .....TE FORT WORTH, TEX.
4) .......DE “SCHOTEL”?..............L............TE 0984 BERICHTEN
5) NOODKRACHTEN ZIJN NODIG TERREIN TWEE Z.W. MAGDALENA, N. MEX.
6) **D** BEHOEDZAAM SPREKEN...............BETREFT BETEKENIS VAN VERHAAL EN OPDRACHT.
7) BALLONVERHAAL. VERTOON MATERIAAL VAN WEERBALLON GESTUURD OP DE
8) *****EN LAND L****VER TROEPEN.
9) [niet ingevuld.]
10) TEMPLE

Zelfs in deze voorbereidende fase was Rod Regehr voldoende onder de indruk, dat hij niet alleen verklaarde dat deze interpretatie er op duidde dat het leger een ongeïdentificeerde schotel had buitgemaakt, maar dat het er ook op leek dat dit waarschijnlijk het meest overtuigend zichtbare bewijs is van de aanwezigheid van een buitenaards ruimtevaartuig op aarde.

______________________________________________________________________________

Ik zal voor de duidelijkheid ook de originele Engelstalige interpretatie van de memo hieronder zetten. Vaak is, bij het vertalen, uit de context van het verhaal op te maken wat de precieze betekenis van een woord moet zijn. Bij dit soort telegramachtige teksten, waar ook nog eens woorden en letters in ontbreken, is weinig verband te ontdekken en moet je soms naar het juiste Nederlandse woord raden. Ook blijkt uit de Engelstalige afzonderlijke memo-interpretaties, dat er in de Engelse woorden vaak één letter verandert, wat meteen een andere betekenis van het woord inhoudt. Als je de opeenvolgende versies van de Nederlandse vertaling van de memo leest, lijkt het net alsof er hele woorden verkeerd zijn geïnterpreteerd en dat geeft een ongeloofwaardiger indruk dan het in werkelijkheid is. (Paul Harmans)
________________________________________________________________________________

Eerste interpretatie: (Engelse versie)

[Large Underline Header] (top left)

[official Crest] -handwritten numerals 1513- Time of receipt?

1) .................................AS THE
2) ..........4HRS THE VICTIMS OF. THE YOU FORWARDED TO THE
3) .........AT FORT WORTH, TEX.
4) ..........THE “DISK”? .................L...........AT 0984 ACKNOWLEDGES
5) EMERGENCY POWERS ARE NEEDED SITE TWO S.W. MAGDALENA, N. MEX
6) **D** SAFE TALK..............FOR MEANING OF STORY AND MISSION.
7) BALLOON STORY. SHOW “STUFF” OF WEATHER BALLOONS SEND ON THE
8) *****AND LAND L****VER CREWS
9) [blank]
10) TEMPLE

Woorden kleuren het plaatje.

Het werk van RPIT is sindsdien onverminderd voortgezet en hoewel er alternatieve interpretaties voor vreemde woorden en symbolen naar voren zijn gebracht, bleven de sceptici en de debunkers tegenspartelen door belang te hechten aan één sleutelwoord in de memo, dat in algemene overeenstemming is geïnterpreteerd als: SLACHTOFFERS (VICTIMS). Wat bij iedereen meteen de vraag oproept: “wie zijn die slachtoffers?”

Door recente ontwikkelingen is RPIT lid en Amerikaans UFO onderzoeker, Dave Rudiak, volgens de leidend Roswell onderzoeker, Tom Carey, er nu absoluut zeker van dat de memo, die generaal Ramey vast heeft, was geadresseerd aan generaal Hoyt S. Vandenberg op het Pentagon. Deze aankondiging volgt op de analyse van een nieuwe scan, waarin volgens Rudiak verschillende letters van betekenis van de naam van Vandenberg staan, boven de duim van Ramey op de foto.

In die tijd was Vandenberg plaatsvervangend Chef van de luchtmacht en volgens de “Associated Press” haastte Vandenberg zich, na de berichten van de berging van een schotel bij Roswell, naar de luchtmacht persafdeling in Washington om aktief al het nieuws over de vondst onder zijn hoede te nemen. Dit leidde, tezamen met hernieuwde inspanningen van de RPIT leden, in de laatste twee jaar, om “verborgen” aspecten van de boodschap te ontcijferen, tot de volgende interpretatie die verscheen in het december 2000 nummer van “MUFON UFO Journal.”

De memo luidde nu als volgt:

Tweede interpretatie (Nederlandse versie)

Aan: Vandenberg

1) ............................................OMTRENT OPERATIE OP DE
2) **RAN)CH EN DE SLACHTOFFERS VAN HET WRAK VERZONDEN NAAR DE
3) ***T)EAM TE FORT WORTH, TEX.
4) *****S*S IN DE “SCHOTEL” ZIJ ZULLEN VERZONDEN NAAR A1-8STE LEGER AF**
5) DOOR B29-ST OF C47 WRIGHT AF BIJSTAAN. VLUCHTEN OP ROSWELL. BEVESTIG
6) DAT CIC-TEAM ZEI DIT VERKEERDE BETEKENIS VAN VERHAAL EN DENKT
7) LATER VANDAAG VERVOLGENS UIT TE STUREN PR VAN WEERBALLON WIL WERKEN
8) BETER ALS ZE TOEVOEGEN LAND DEMO RAWIN TROEPEN

Getekend Ramey.

Tweede interpretatie (Engelse versie)

To Vandenberg

1) ............................................NEAR OPERATION AT THE
2) **RAN)CH AND THE VICTIMS OF THE WRECK YOU FORWARDED TO THE
3) ***T)EAM AT FORT WORTH, TEX.
4) *****S*S IN THE “DISK” THEY WILL SHIP FOR A1-8ST ARMY AF**
5) BY B29-ST OR C47. WRIGHT AF ASSIST FLIGHTS AT ROSWELL. ASSURE
6) THAT CIC-TEAM SAID THIS MISTAKEN MEANING OF STORY AND THINK
7) LATE TODAY NEXT SEND OUT PR OF WEATHER BALLOONS WOULD WORK
8) BETTER IF THEY ADD LAND DEMO RAWIN CREWS.

Signed Ramey.

Aanvullende uitleg op deze openbaringen kwam van George A. Filer in het “MUFON UFO Journal”

Generaal Hoyt S. Vandenberg, was in 1947 plaatsvervangend hoofd van de Amerikaanse luchtmacht en werd later chef-staf daarvan. Een overzicht van zijn dagelijkse officiële bezigheden, onthulde dat hij op 5 juli 1947 terugkeerde van Wichita Falls, Texas. Wichita Falls ligt minder dan 200 kilometer van Fort Worth. Op maandag 7 juli staat Vandenbergs agenda vol met UFO rapporteringen en hij spendeert het grootste gedeelte van de dag aan het volgen van de berichten over de berging van een vliegende schotel bij Houston, Texas. Een incident dat later bedrog bleek te zijn. Eén aantekening springt er echter uit, hij vraagt aan generaal Van wat hij denkt dat de vliegende schotels zijn en generaal Van antwoordde: “Enkele vliegtuigen van de Nationale garde waren op missie gestuurd, om op eigen gezag naar de vliegende schotels te zoeken, maar er waren geen toestellen ingezet door HQ AAF.”

Op dinsdag 8 juli, berichtte kolonel William Blanchard aan de wereldpers, dat er een vliegende schotel was geborgen, nabij Roswell. Later in de middag nam Bond Johnson de foto’s in het kantoor van Ramey te Fort Worth, waarbij Ramey een kopie van de ogenschijnlijke boodschap aan Vandenberg in zijn hand houdt en die hij waarschijnlijk zojuist had verzonden.

Vandenbergs agenda meldt dat hij terug kwam van het kantoor van minister Wolverton, om 17.07 ‘s middags en meteen doorging naar secretaris Symington van het luchtmachtkantoor, voor een onderhoud met het presidentiele bestuur. Om 18.20 ging hij naar het kantoor van mr. Leo en daarna naar huis. Het is niet bekend wat er bij het presidentiele bestuur werd besproken.

Vandenberg moet de boodschap van Ramey rond die tijd hebben gehad, of anders als eerste op woensdag 9 juli. Generaal Vandenbergs agenda meldt dat hij sprak met generaal Doolittle via de telefoon en hem zei om 10.30 bij hem te komen. Hij was samen met Symington en blijkbaar ook met Doolittle om 10.30. Om 10.50 ontmoette hij generaal Eisenhower, chef-staf van het leger en generaal Norstad, van psychologische operaties. Om 12.15 ontmoette hij wederom Symington en door hem werd Vandenberg verteld dat hij de volgende dag op het witte huis werd verwacht. Zijn agenda vermeldt ook: dat hij om 14.15 terug keerde van de verenigde chefs van staven en opnieuw Symington ontmoette. Om 15.40 ontmoette hij de generaals Gardner en Power en kolonel Peterson. Ofschoon hij geen melding maakte of hij de UFO situatie behandelde, is wel bekend dat generaal Doolittle UFO waarnemingen in Zweden onderzocht.

Uit generaal Vandenbergs agenda blijkt dat hij contact had met alle belangrijke militaire sleutelfiguren in Washington, DC, en dat er dus iets zeer belangrijks gaande was. Het moet wel gezegd worden, dat Vandenberg betrokken was bij het feit dat de luchtmacht binnen een paar weken een aparte dienst zou worden, en dat hij fondsen trachtte te verkrijgen voor alle 70 onderdelen. De regering wilde dat aantal terugbrengen naar 55. Het bekend maken van de dreiging van UFO’s kon misschien helpen om het budget voor de luchtmacht te vergroten.

Dat de memo van Ramey melding maakt van twee dingen, namelijk dat er slachtoffers van het wrak waren en dat er een geborgen schotel werd getransporteerd, spreekt boekdelen.

Tom Carey, die samen met Donald Schmitt de verbazende bekentenis van de voormalige radio omroeper van KGFL (Roswell), Frank Joyce bekend maakte, dat boer MacBrazel hem verteld had dat hij, nadat hij de wrakstukken van de schotel ontdekt had in juli 1947, ook dode “kleine wezens” vond, die noch apen, noch mensen waren, geloven dat de bijdrage van Dave Rudiak, waarbij hij het deel van de memo ontcijferde waarin hij, zoals hij zelf zegt, een cruciale zin vond, namelijk: “in de schotel,” veelzeggend is. “Dit refereert aan iets dat erin zat,” zegt Carey, “en ook naar wie het werd verstuurd, namelijk naar generaal Ramey die de A-1 was op Fort Worth.

THE RAMEY MEMO
A British Perspective

By Neil Morris

Overgenomen en vertaald uit UFO Magazine, uitgave maart/april 2001, door Paul Harmans

DE RAMEY MEMO
Een Brits Perspectief

Met maar één enkele uitzondering, accepteren alle Roswell onderzoekers, dat het kleine stukje papier, dat generaal Ramey vasthoudt en dat je kunt zien op de foto’s van James Bond Johnson, die hij nam in Fort Worth, wel eens het enige stukje hard historisch bewijs kan worden, dat wijst op een samenzwering en een doofpot betreffende de gebeurtenissen die vermoedelijk plaatsvonden in New Mexico, gedurende de zomer van 1947.

Verdomd, konden we het maar lezen!

Het feit dat de memo, op de foto’s, tekst bevat, was onderzoekers in het verleden niet ontgaan. In werkelijkheid hadden Stanton T. Friedman en later ook de luchtmacht in hun onderzoek in 1994 hier op gewezen. Verder had de luchtmacht een regeringsagentschap de opdracht gegeven om de afbeelding te onderzoeken, nadat ze in het bezit waren gekomen van een kopie van het negatief van de universiteit van Texas. Totdat het rapport van het agentschap het daglicht ziet, moeten we het doen met de mededeling van de luchtmacht dat er “niets bijzonders” op valt te ontdekken.

Ik moet toegeven dat ik niet op de hoogte was van deze ontwikkeling, totdat Bond Johnson suggereerde dat we wellicht over de schouder van Ramey mee konden lezen, naar wat er op de memo staat. Toen ik eenmaal mijn eigen set foto’s had van 28 x 35 cm. van de vier overgebleven originele negatieven, was dat meelezen precies wat ik probeerde te doen.

Verre van “niets bijzonders” was, dat één woord op het papier onmiddellijk uit de vage regels sprong, namelijk: VICTIMS (SLACHTOFFERS). Deze ontdekking werd al snel opgevolgd door twee andere, een paar regels daar onder en waarvan ik eerst aannam dat er stond WEERBALLONNEN. Andere sleutelwoorden kon men ook zien, namelijk FORT WORTH en VERHAAL. Verder naar beneden, temidden van al dat vage en onduidelijke, was dat niet CRASHES? en leek een ander woord niet op CONVAY (met een A) of was het misschien toch CONVOY?

Zo veel “niets bijzonders.” Ik zat achterover in mijn stoel en uitte enkele typisch Engelse vloeken en overwoog hoe het mogelijk was, dat professionele fotointerpretatie experts, die werkten voor een niet met name genoemd regeringsagentschap, deze details over het hoofd hadden gezien. Of hadden zij ze wel gezien?

Ondanks de wet "vrijheid op informatie" bleven de aanvragen om het volledige rapport, waarnaar ook werd gerefereerd in het USAF Roswell rapport van 1994, en dat op aanvraag van de luchtmacht was gemaakt, negatief. Vroege aanwijzingen duiden er op dat het niet gevonden kan worden. Voor zo’n belangrijk rapport vind ik dat verontrustend.

Sinds ik voor het eerst mijn eigen voorlopige interpretatie van de Ramey memo publiceerde in 1998, hebben een aantal andere onderzoekers de uitdaging aangenomen. Enkele zweerden dit even te kraken in een week of twee, of hooguit een maand. We zijn nu twee jaar verder en ik geloof niet, dat iemand kan beweren dat hij de definitieve versie heeft van de tekst, inclusief mijzelf. Ik denk dat alle partijen die er bij betrokken zijn, tegen hetzelfde fundamentele basisfeit aan lopen, namelijk, dat de letters van de tekst in de memo op de foto, juist boven de uiterste limiet van zichtbaarheid zitten, vanwege de emulsie van de film. Dit is een fundamentele eigenschap van de samenstelling van de originele film en geen enkele hoeveelheid van de vandaag de dag beschikbare digitale kneepjes, kan dat veranderen. De eerste details zijn opgesloten in het originele negatief en dat is alle informatie die we hebben, niets meer en daar moeten we het mee doen.

Er zijn andere nadelige factoren betrokken bij het lezen van de tekst. Zo stond Bond Johnson onder druk om de uiteindelijke afdrukken zo snel mogelijk te maken, zodat “Associated Press” ze telefonisch over kon sturen, van Fort Worth naar de Oostkust om ze daar voor de deadline te kunnen publiceren. Het resultaat daarvan is dat de afdrukken werden gemaakt van de nog natte negatieven en als je de negatieven van dichtbij bekijkt, dan kun je zien dat dat resulteerde in kleine fysieke beschadigingen. Sommige vervormingen zijn aanmerkelijk.

Andere factoren die meespelen, zitten in de tekst zelf. De tekst is getypt en daarom uitgelijnd op een regelmatig rooster. Dit maakt het mogelijk de lengte van het woord te onderscheiden, zelfs als niet alle letters te zien zijn. Maar het papier is in vieren gevouwen en laat zich op de foto niet zien als een plat vlak, maar als een complex, gebogen en hoekig oppervlak en bevat veel verstoringen in perspectief, veroorzaakt door deze bochten en hoeken.

Wat voor resultaten zijn er bereikt tot dusverre in het ontcijferen van de tekst van de Ramey memo? Al vroeg in het onderzoek van de tekst maakte ik voor mijzelf afspraken hoe de lay-out en de voorstelling te interpreteren. Door gebruik te maken van hoofd- en kleine letters, tezamen met enkele symbolen, merkte ik dat dit hielp bij het ontcijferen van bepaalde stukken van de Ramey boodschap, of op zijn minst zoals ik het zag. Zoals ik hiervoor al zei, neem deze lezing niet als de definitieve. Ik ben er vrij zeker van, dat net als in het verleden, als er meer onderzoek wordt gedaan, door mijzelf en anderen, de nu volgende interpretatie van januari 2001, nog zal veranderen.

Sleutel:
Hoofdletters = duidelijke interpretatie.

Kleine letters = onderbouwde gissing.

* = onbekende letter.

__________ = compleet onbekend of bedekte tekst.

[ ] = aangenomen tekst, letters niet te zien.

_____________________________________________________________________

Hieronder slechts de Engelse uitvoering, want vertalen is ondoenlijk vanwege de complexe sleutel. Het meeste komt echter overeen met de twee eerdere interpretaties. (Paul Harmans.)
_____________________________________________________________________

Derde interpretatie (Engelse uitvoering)

[Large Underlined Header]
[Top Left]
[Official Seal]
[Handwritten Numerals]
15 33

1)__________________recoVERY Was ROSWELI Head OiC giveN AS THE

2)_________[n]EXt 4hs Exp VICTIMS OF The WRecK and CONVAY ON TO THE

3)_________***at FORT WORTH. Txe.

4)__________w**S** SOrTie *Else* thAT* ONUS raaF T&E A3*m90 landparty

5)_________Sought CRASHEs pOwers are nEEded sITEOne ****S*****locate

6)_________________MIDDAy 509# ToLd newspaPeR sEgMEnt Of STORY Adv ****

7)_____[specifica]lly Thry EVEN PUT for AF WEATATN BALLOONS raDar WERE

8)______________________**** And Land I***denver ofww3

9)

10) *****

__________________________________________________________________

Er zijn nog een aantal interpretaties die onderling iets verschillen. Neil Morris vertelt er het volgende over: (Paul Harmans.)
__________________________________________________________________

Er is een verrassende hoeveelheid van overeenkomsten in de woorden en woordkeus in de diverse interpretaties. Van enkele, daar waar de verschillen groter zijn, moet ik duidelijk maken dat sommige van de interpretaties het rooster lay-out negeren of de letters en daarmee ook de vaststaande lettervolgorde negeren die het gevolg is van zo’n patroon. Er zijn andere voorbeelden van verschillen in de interpretaties, daar waar geïnterpreteerde woorden en meer de vorm van de letters niet kloppen met de voor hen bekende vorm die verderop in de tekst wel duidelijk is te zien.

Maar wat is de boodschap? Kunnen we enkele conclusies trekken uit wat we zien? Verschillende conclusies zijn al naar voren gebracht door anderen, maar hier zal ik mijn eigen conclusies weergeven en hoe ik daartoe gekomen ben.

Als we de tekst van dichtbij bekijken, zien we dat het getypt is. Maar is het getypt op een typmachine of op een telexmachine? Het antwoord daarop kan van invloed zijn op de herkomst ervan. Ik heb geconcludeerd dat het is geschreven op een typmachine en wel met twee redenen. Ten eerste, de boodschap lijkt geschreven te zijn op papier met een vast briefhoofd. In de bovenste linkerhoek van de memo is volgens mij een officieel stempel te zien. Ik heb er onderzoek naar gedaan in een poging het te reconstrueren, hoe zag het stempel er uit? Met welke kenmerken, die geïdentificeerd kunnen worden? Grotere letters zijn ook duidelijk te zien, bovenaan de memo, wat er ook op duidt dat het op vast briefpapier is geschreven.

Telexmachines gebruiken geen losse vellen papier, zij gebruiken papier afkomstig van een rol. Zodra een boodschap binnenkomt, typt de machine dit op papier afkomstig van deze rol. Vaste briefhoofden op zo’n rol zijn volledig onpraktisch, zoniet onmogelijk. Er is echter nog een tweede subtiele aanwijzing, in de tekst zelf, die erop duidt dat de boodschap met de hand is getypt op een typmachine. Aan het eind van de tweede regel is volgens mij een wijziging gemaakt in de tekst. Om deze correctie te kunnen maken is het papier opnieuw in de typmachine ingevoerd, maar niet op precies dezelfde regelhoogte. Een tweede correctie werd ook gemaakt in dezelfde regel en zodoende staan de woorden van deze regel op drie verschillende niveaus. Dat is onmogelijk om met een telexmachine te doen, omdat daar achterelkaar het papier uitdraait. Dus is de memo op een typmachine getypt.

Maar was het een boodschap voor Ramey, of van Ramey? Bewijs om één van deze opties vast te stellen is mager, maar als we proberen ons de situatie van die dag, in het kantoor van Ramey, voor te stellen, dan kunnen we misschien wel een antwoord vinden. De namiddag van 8 juli 1947 kan wel eens een kritisch tijdstip blijken te zijn in het Roswell verhaal. Toen majoor Jesse Marcel het Roswell Army Air Field (RAAF) verliet op weg naar Fort Worth, was het enige bewijs dat hij kon overleggen de weinige wrakstukken die hij, samen met sherrif Cavett, meebracht van de ongeluksplaats. Deze plaats lag meer dan 100 kilometer van RAAF, wat gelijk staat aan een reis van zo’n drie tot vier uur over slechte wegen en buiten bereik van de mobiele radio in die tijd. De onderzoekseenheid die vervolgens naar de ranch werd gestuurd en zo rond 09.00 vertrok, zal dus om ongeveer 12.00 ter plekke zijn geweest. Zelfs als ze gebruik hebben gemaakt van kleine verkenningsvliegtuigen om het terrein te verkennen, waren ze toch aangewezen op de ploeg op de grond en de eerste rapportages daarvan zullen zo halverwege de middag ter beoordeling op RAAF aangekomen zijn. Volgens de geldende tijdzone, lag RAAF één uur achter op Fort Worth, dus 15.00 te RAAF was 16.00 te Fort Worth. Het was kort na 16.00 Fort Worth tijd, dat Bond Johnson zijn foto’s nam, van de wrakstukken, in het kantoor van generaal Ramey. Met dit in het achterhoofd bekijken we de tekst waarin wordt gesproken over VICTIMS being CONVAY TO FORT WORTH (SLACHTOFFERS worden VERVOERD NAAR FORT WORTH). Dan gaat de tekst verder met ADV (advise) (adviseer) THAT THE THRY (theory) (theorie) HAD BEEN PUT THAT WEATATNBALLOONS (weather-station balloons) RADAR WERE RESPONSIBLE FOR THE DEBRIS (ADVISEER DAT DE THEORIE WORDT OPGEZET DAT WEERBALLON VERANTWOORDELIJK IS VOOR DE WRAKSTUKKEN.) De krantenartikelen spreken ook over “vanmiddag” wat er op duidt dat zij pas in de middag informatie van RAAF kregen. In deze context zie ik de Ramey memo als een vorm van een eerste rapportage van het “front” om majoor Jesse Marcels informatie te ondersteunen. Daarom was het noodzakelijk voor Ramey het te lezen, ook al was Bond Johnson bezig foto’s te nemen.

Ook geloof ik dat mijn aanname dat het een inkomend bericht is, wordt ondersteund door het feit dat het papier in vieren is gevouwen en zo aan Ramey is overhandigd om het te lezen. Waarom een bericht opvouwen als je van plan bent het te gaan verzenden?

Met een beetje speculatie van mijn kant is het interessant om nog eens naar de foto te kijken waarop Ramey staat afgebeeld met de memo en dan te overdenken dat Bond Johnson, wellicht onbewust, een historisch moment heeft gevangen. Het moment waarop de enorme omvang van het Roswell incident terecht komt op het hoofd van de bevelvoerder van het 8ste onderdeel van de Amerikaanse luchtmacht, namelijk Generaal Roger Ramey.

Commentaar van UFO Magazine:

Waar staan we nu?

In de voorbije jaren zijn er een aantal geharde UFO onderzoekers en enthousiastelingen geweest die vonden dat het Roswell incident zich volledig had geopenbaard en dat het maar het beste was om het als herinnering af te sluiten, of op zijn slechts in de spreekwoordelijke afvalbak te gooien. Hoe dan ook, velen vinden dat we naar andere, recente gevallen moeten kijken.

Maar terwijl cynici beweren dat enkele individuen en instituten een belang hebben bij het in leven houden van het Roswell incident, kan dat niet gezegd worden van Frank Joyce, James Bond Johnson, of de vele vrijwilligers die deel uitmaken van het "Roswell Foto Interpretatie Team", een non profit organisatie.

Wie had, in 1947, kunnen voorspellen dat een onschuldig stuk papier, vastgehouden door de hand van generaal Roger Ramey, vijftig jaar later zijn geheim prijs zou geven aan een paar computeranalisten. Wie had kunnen denken dat het Frank Joyce bijna zo’n zelfde tijd zou kosten, om toe te geven dat er inderdaad niet-menselijke lichamen aanwezig waren op de plaats van de crash. Bedenk dat zonder hardnekkige vastberadenheid en volharding van een aantal onderzoekers er geen enkele onthulling het daglicht zal zien.

De geloofwaardige onderzoeksresultaten, zoals die van Carey en Schmitt, of de RPIT leden, zijn het waard om bekend te maken aan een breed publiek. Wij vertrouwen erop dat onze lezers zullen beamen dat het nodig is dat critici over deze zaak en andere bejaarde zaken, weerstand zullen bieden aan de aanlokkelijke verleiding om onderzoek naar deze zaken te beperken, enkel en alleen omdat zo’n zaak ouder is dan iemands ouders of grootouders. Als er niets van waarde is ontdekt over een bepaalde periode, dan wil dat nog niet zeggen dat nieuw bewijs zich nooit meer aan zal dienen. De Roswell zaak zal zonder twijfel voortdurend door sceptici en debunkers worden rondgebazuind als een bejaarde mythe, die het waard is om te worden weggeschreven als een legende. En zij mogen dan Frank joyce’s opmerkingen afdoen als onsamenhangend gepraat van een seniele oude man, maar er blijft één feitelijk stuk bewijs over, waar zelfs de meest geharde debunker het moeilijk mee heeft.

VICTIMS (SLACHTOFFERS) Eén enkel woord, bestaande uit 7 letters, maar genoeg om de verklaring van de Amerikaanse luchtmacht aan flarden te scheuren en om door te gaan om uit te vinden, of dat woord ook voorkomt in de analyse van een door de luchtmacht gecontracteerd regeringsagentschap. En als dat erin staat dan hoef je geen genie te zijn, om te beseffen waarom dat rapport “vermist” is tot op de dag van vandaag...

TERUG