LMHBetonnenICBMdeksels

Na de Bomarc kwamen de Minuteman intercontinentale ballistische raketten. Tegen het midden van de 1960’s werd Alden Cole voor Boeing een storingzoeker op de ondergrondse Minutemanraketten in silo’s rondom de luchtmachtbases Malmstrom nabij Great Falls in Montana, Warren nabij Cheyenne in Wyoming en Minot nabij Minot in North Dakota.

Van 1960 tot 1997 waren de Minuteman I en Minuteman II in service en in 1963 werd de Minuteman raket binnen het verbeterde vliegtuig- en raket- benamingssysteem van het ministerie van defensie officieel de LGM-30 genoemd. De L staat voor Lanceeromgeving en geeft aan dat de raket vanuit een ondergrondse silo wordt gelanceerd. G geeft aan dat de raket is ontworpen om gebruikt te worden tegen gronddoelen. De M betekent dat het een geleideraket is, geen ongeleide. 30 is het volgordenummer van het Minuteman ontwerp binnen de raketinventarislijst van de Amerikaanse luchtmacht. Alle oorspronkelijke Minuteman I en II raketten zijn inmiddels buiten dienst gesteld.

Vandaag de dag is de LGM-30 Minuteman III atoomraket een op land gebaseerde intercontinentale ballistische raket (ICBM). De naam ‘Minuteman’ komt van de benaming Minutemen voor leden van de milities in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. De raket kan tegenwoordig binnen ongeveer 1 minuut gelanceerd worden. De luchtmacht had als plan dat de Minutemanraketten in dienst zouden blijven tot 2020, maar dat kan mogelijk verlengd worden naar 2030.

De huidige Minuteman bezetting ligt op 450 Minuteman III raketten gefabriceerd door Boeing en ze staan in silo’s rondom de luchtmachtbases F.E. Warren, Cheyenne, Wyoming; Malmstrom, Great Falls, Montana en Minot, North Dakota.

Op 25 oktober 2010 plaatste ik (Linda M.H.) op Earthfiles mijn interview met de gepensioneerde luchtmachtkapitein Robert L. Salas over zijn indrukwekkende ervaring op de luchtmachtbasis Malmstrom waar hij op 24 maart 1967 op de Oscar vlucht was gestationeerd, 30 meter onder de grond in een Minuteman raketbunker, toen plotseling tien Minutemanraketten binnen 10 seconden om de seconde op non-actief gingen. Boven de grond had het Security Alert Team 1e luitenant Salas gebeld om hem te vertellen dat er in de lucht een grote, roodgloeiende schijf geluidloos boven de raketsilo’s stil hing. Het verbluffende was dat 1 week daarvoor, op 16 maart 1967, ook op de luchtmachtbasis Malmstrom, de bemanning van vlucht Echo een identieke gebeurtenis meemaakte waarbij ook om de seconde hun tien ICBM’s op non-actief gingen. Lt. Salas hoorde later dat er vanaf ten minste 1966 tot in de jaren ’70 verschillende Minuteman ICBM’s op non-actief of weer op actief waren gezet.

Ondanks dat lt. Salas en anderen met eerstehands kennis over deze UFO-interferenties met Amerika’s meest geheime wapens werden opgedragen een geheimhoudingsverklaring te ondertekenen en hun mond dicht te houden als ze carrière wilden maken, waren er zoveel problemen met de Minutemanraketten en de gloeiende schijven van onbekende herkomst, dat Alden Stockwell Cole bij Boeing de meeste tijd van zijn dienstverband in de jaren ’60 besteedde aan het oplossen van deze vreemdheden op de Warren, Malmstrom en Minot luchtmachtbases.

Alden’s zoon, Martin Cole, nam vanuit zijn huis in Whitefish, Montana contact met mij op na mijn verslag op 25 oktober. Martin vertelde dat hij was geboren in september 1950, maar dat op 8 jarige leeftijd zijn ouders waren gescheiden. Toen Martin in 1965 15 jaar oud werd, bracht hij dat jaar in de zomer en tijdens een paar daaropvolgende schoolvakanties, zijn tijd bij zijn vader op verschillende luchtmachtbases door. Daar luisterde Martin naar zijn vader als die vertelde over de lichten in de lucht, die niet alleen zonder menselijke tussenkomst raketten konden stoppen of opstarten, maar ook in staat waren de zware betonnen deksels bovenop de silo’s van de Minuteman’s op te lichten en ze verderop op de grond te zetten, tot grote verbazing van al het wetenschappelijke en militaire personeel.

INTERVIEW

Martin Cole: Mijn vader vertelde mij over de alarmen die ze hadden (op Minuteman locaties) omdat een raketsilo was opengemaakt en dat de betonnen afsluitdeksels die bovenop de raketsilo liggen en weggeschoven kunnen worden bij een lancering, naar één kant waren verschoven. En dat het radioactieve materiaal in de atoomkop dood was.

Linda Moulton Howe: Als ik goed begrijp wat u zegt, dan was het dikke betonnen bovenstuk dat over de silo ligt, opgelicht en opzij gelegd?

Martin Cole: Correct. Met andere woorden, normaal hebben ze rails waarover ze rollen en ze hebben een soort explosie-instrument dat ze in beweging brengt als er de noodzaak tot lanceren is. Het was echter niet bewogen via de rails. Het was gewoon opgelicht en opzij in de modder gezet. Ze hadden geen idee, ze hadden geen aanwijzing hoe dat was gebeurd!

De jongens die daarboven op wacht stonden, de militaire politie (MP’s) waren compleet in shock. En natuurlijk, er was een bemanning beneden in de bunker en ook die waren in shock.

Linda Moulton Howe: Omdat zoiets gewoon onmogelijk was om te doen?

Martin Cole: Ja, ze konden dat niet zonder kranen en materiaal, dat kunnen we zelfs vandaag de dag nog niet.

Linda Moulton Howe: Had het Security Alert Team (SAT) dat boven was, hadden zij iets ongewoons in de lucht gezien rond de tijd dat de bovenstukken van de raketsilo’s eraf waren gehaald?

Martin Cole: Ja, dat was één van de redenen dat mijn vader er naartoe werd gestuurd. Er was een alarm afgegaan. Mijn vader moest naar beneden de silo in om dat allemaal uit te zoeken.

Linda Moulton Howe: En wat ontdekte hij nog meer over het radioactieve materiaal?

Martin Cole: Hij vertelde dat het materiaal in de atoomkop dood was, alsof het was afgetapt. Alle radioactiviteit was weg.

Linda Moulton Howe: Zei hij nog wat zijn conclusie en die van andere Boeing technici was over wat er op de luchtmachtbasis Warren, de Cheyenne locatie, de oorzaak van was dat er gebeurde wat onmogelijk leek, het lichten van de zware bovenstukken van de raketsilo’s en ze in de modder plaatsen en het ervaren van het neutraliseren van het radioactieve materiaal?

Martin Cole: Wat betreft de oorzaak waren ze het er allemaal wel over eens dat het een UFO was. Hen werd allemaal verteld er niets tegen een ander over te zeggen. Er was geen manier waarop dit kon gebeuren. De wijze waarop de elektronica was gesmolten en alles, er was geen manier dat zoiets kon gebeuren zonder dat iemand daar heel gedetailleerd over was.

Linda Moulton Howe: Beschreef uw vader aan u hoe de UFO’s eruit zagen die de mensen rapporteerden?

Martin Cole: Ja. In feite had hij er zelf ook één gezien toen ze naar een andere raketlocatie in de Dakota’s gingen die ook was opengebroken. Hij vertelde dat het een groot, gloeiend licht was. Ze konden niet dichtbij komen omdat niets meer wilde werken.

Linda Moulton Howe: Wat wilde niet werken?

Martin Cole: De vrachtwagens en de auto’s en het materaal dat naar die locatie werd gebracht, dat stopte met werken.

Linda Moulton Howe: Dus uw vader, als een Boeing technicus, trachtte daarheen te gaan om uit te zoeken wat er gebeurde met de raketsilo en hij zat in een vrachtwagen met anderen en de vrachtwagen stopte midden op de weg?

Martin Cole: Ja.

Linda Moulton Howe: Vertelde hij u nog meer details?

Martin Cole: Hij stapte uit en de MP’s waarmee hij altijd meereed stonden daar, met hun mond open en ik denk dat er wat troepen uit de andere voertuigen sprongen en naar de locatie begonnen te rennen. Maar ze stonden er een halve kilometer vandaan toen dat gebeurde en alles wat mijn vader kon doen was daar blijven staan. Hij vertelde dat kort daarna het licht op de een of andere manier wegvloog. POEF! En weg was het.

Toen begonnen de lichten en zaklantaarns en alles weer te werken, dus startten zij hun voertuigen en reden naar de locatie. Hij (Alden Cole) zei dat ze hetzelfde aantroffen. De betonnen deksels waren verwijderd en alle elektronica daarbinnen was verbrand en het radioactieve materiaal was dood.

Linda Moulton Howe: In welk jaar is dat geweest?

Martin Cole: Zo rond 1967, 1968.

Linda Moulton Howe: En Bob Salas had zijn ervaring op 24 maart 1967 en er was een ander incident op Malmstrom in Great Falls in de week daarvoor (16 maart 1967). We weten dat er in 1966 ook meldingen zijn. Er zijn er in feite heel wat geweest en ze begonnen zo rond het midden van de jaren ’60.

Martin Cole: O ja!

Linda Moulton Howe: En het lijkt erop dat uw vader de taak had om met deze UFO-interacties met ICBM’s om te gaan precies vanaf het begin van de installatie van de Minuteman?

Martin Cole: Ja, omdat de installaties van de Minuteman zijn troetelkindjes waren. Hij was hun (Boeing’s) hoofd troubleshooter.

Bemoeizuchtige UFO’s ‘Niet Van Deze Planeet’

Linda Moulton Howe: Wat zei hij tegen u, zijn zoon, over zijn eigen voorstelling van de technologie en dat zij (de niet-menselijke) ons vanuit de lucht bekeken en het vermogen bezaten die zware bovenstukken weg te tillen, de elektronica te verbranden en de radioactiviteit te neutraliseren?

Martin Cole: Zijn idee was dat zij niet van deze planeet afkomstig waren. Zijn theorie was dat in plaats van brandstof en chemicaliën en zo dat wij gebruiken om in de ruimte te komen, zij gebruik maakten van elektromagnetisme om zichzelf zo naar andere plaatsen te drukken. En hij kwam met een andere theorie waarin hij praatte over lasers en hoe lasers protonen zijn die zijn gefocust via een kristal, zoals een robijn of diamant of smaragd of iets dergelijks. En mijn vader had een theorie dat zij de een of andere soort elektromagnetische energie bundelden via een metaalachtige kristal van de een of andere soort. Hij zei dat hij geloofde dat dat de manier was waarop zij hun energie gebruikten.

Linda Moulton Howe: Suggereerde hij dat het idee van een voortstuwingssysteem van een laser gebundeld via een metaalachtige kristal kwam van zijn ondervragingen door militairen en inlichtingenagenten?

Martin Cole: Ik vermoed dat hij niet op eigen houtje op dat idee kwam. Of hij heeft iets gezien dat daar op leek. Alles wat hij zag of deed, het was allemaal eerstehands.

Ondervraging door ‘De Pakken’

Linda Moulton Howe: Ik ben benieuwd of hij ooit verteld heeft dat er iemand kwam, die werkte voor een van de regeringsagentschappen of het Pentagon of welke autoriteit, om de Boeing technici geheimhouding op te leggen over de niet-menselijke aanwezigheid?

Martin Cole: Oh, verdomd ja! Er waren verschillende keren – nou ja, ik denk elke keer, maar er zijn twee keren dat ik mij kan herinneren dat hij gedurende een aantal dagen weg was. Hij vertelde dat hij een deel daarvan bij ‘de pakken’ zat die hem ondervroegen. En, natuurlijk, die kwamen met de bekende dingen: “Je hebt een betrouwbaarheidsverklaring voor dit en dit en dat. Als je die wilt behouden en gelukkig wilt zijn en een goed leven leven, dan houd je je kop!” Dus zei hij enkel: “Ja, ja, oké, laat me naar huis gaan en een borrel drinken.”

Linda Moulton Howe: Op welk niveau van inlichtingen denkt u zaten die mannen waarmee uw vader sprak?

Martin Cole: Hij noemde ze alleen ‘de pakken’.

Linda Moulton Howe: ‘De pakken’ ondervroegen hem en legden hem als Boeing technicus geheimhouding op over problemen met raketten die direct gerelateerd leken aan ongeïdentificeerde vliegende objecten (UFO’s) die boven de ICBM raketsilo’s verschenen?

Martin Cole: Absoluut!

UFO vergelding voor najagende straaljager

Linda Moulton Howe: Herinnert u zich enige andere spectaculaire gebeurtenissen bij zijn onderzoeken naar de problemen met de raketsilo’s?

Martin Cole: Wel, hij vertelde mij over een geval waarbij zij (Boeing en het leger) naar een opengebroken raketsilo gingen, en ik geloof dat het in Wyoming (luchtmachtbasis Warren nabij Cheyenne) was. Een straaljager was opgestegen om het te onderscheppen. Maar het contact met de straaljager werd verbroken en natuurlijk, iedereen in het veld was waakzaam en trachtte het toestel te vinden. Toen het toestel werd gelokaliseerd arriveerde mijn vader daar ook toevallig achter enkele andere voertuigen. Het vliegtuig was niet gecrasht. Hij vertelde dat het er in feite uitzag alsof de piloot met de buik naar boven was geland. Hij zei dat de cockpitkoepel eraf was. En hij vertelde dat er aan één kant van de cockpit, juist onder het deel waar de piloot zat, dat daar ongeveer zes of meer gaten van 8cm doorsnede zaten, op een rechte lijn. De piloot was uit het vliegtuig gekomen en zat min of meer in een zitpositie tegen de romp en zijn benen waren onder de knieën weg. Hij vertelde dat de binnenkant van het toestel, onder de piloot, volledig weggesmolten was.

Linda Moulton Howe: Zijn benen onder de knieën waren eraf gebrand?

Martin Cole: Precies! Mijn vader vertelde dat er geen enkele manier was waarop de piloot zelf uit het toestel was gekomen. Het bestond gewoon niet dat hij dat toestel zo had geland.

Linda Moulton Howe: Dus, dit was als een theatrale demonstratie van wie het is in de ongeïdentificeerde vliegende objecten: “Jullie kunnen ons najagen in jullie vliegtuigen, maar dit is wat wij als vergelding kunnen doen.”

Martin Cole: Absoluut, absoluut!

Waarom de regeringspolitiek van stilte en leugens?

Linda Moulton Howe: Was uw vader niet erg nieuwsgierig naar de niet-menselijke intelligentie die achter dit hele fenomeen zit, dat in staat is zich te bemoeien met onze meest geheime technologieën?

Martin Cole: Wel, mijn vader was niet zozeer geïnteresseerd in wie het deden, maar meer in hoe ze het deden. Hij wilde de hardware zien. (Lacht) Hij wilde zien hoe ze het maakten. Hij wist al dat ze ver, ver op ons vooruit waren!

Linda Moulton Howe: Vertelde uw vader wat zijn idee was over de reden voor een politiek van stilte, dat het in principe een leugen is dat wij niet bezocht worden. We zijn niet alleen in het universum en het heeft ook nog eens de mogelijkheid zich met onze meest geavanceerde technologieën te bemoeien en die op non-actief te zetten?

Martin Cole: Hij zei: “Als je zoiets als dat hebt, zou je dat dan toegeven? Wil je wel aan iedereen laten weten dat je jezelf niet kunt verdedigen?” Dat is het wel zo ongeveer. Hij wist dat op een dag iemand het wel zou uitzoeken, iemand zou erachter komen. En een van deze dagen zullen we het zien.

Linda Moulton Howe: Het op non-actief zetten van onze atoomraketten, ervoor zorgen dat ze niet meer werken, zeker stellen dat de makers van de atoomraketten de duidelijke boodschap krijgen: “Wij zullen niet toestaan dat je deze gaat gebruiken.” Is dat ook niet een indirecte manier van zeggen dat je hier niet bent om met ons te vechten. “We zijn niet hier om jullie kwaad te doen. We zijn in feite hier om jullie mensen te stoppen elkaar kwaad te doen met wapens die alles zullen vernietigen.” ?

Martin Cole: Ja, absoluut!

Linda Moulton Howe: Heeft uw vader ooit tegen u gezegd: “Ik begrijp niet waarom de regering dat allemaal stilhoudt?”

Martin Cole: Ja, dat zei hij op de ontkenningen – het maakte hem altijd kwaad. (Lacht) Ondanks dat hij al die jaren voor de regering werkte vertrouwde hij hen nooit.

Linda Moulton Howe: Boeing moet een enorme hoeveelheid informatie hebben over de niet-menselijken en hun technologie afgemeten aan waar de niet-menselijken toe in staat waren bij de raketsilo’s.

Martin Cole: Oh, ongetwijfeld, Boeing was de contractor voor alle raketsilo’s voor de Bomarc en de Minuteman en het onderhoud daaraan en alles. Dus, alles wat de luchtmacht wist, dat wist Boeing – of weet Boeing. Dus, ja, ik zou niet weten waarom Boeing geen groot dossier heeft. Maar dat is waarschijnlijk heel ver en goed opgeborgen.