VERMINKTE KOE OP WHIDBEY ISLAND, WASHINGTON Door: Linda Moulton Howe © maart 2013 Vertaling: Paul Harmans Bron: http://www.earthfiles.com
Diane Schneider, eigenaar boerderij in Clinton, South Whidbey Island, WA “Ik zag geen enkele bijtsporen of rijtwonden aan de achterzijde of de nek, dat sluit uit dat het prairiewolven of een meute honden waren.” Carol Barnes, Whidbey Island Animal Control Officer uit Coupville, County Seat
Vaak zijn de insnijdingen in de onderbuik alleen op huiddiepte en dringen niet door in het spierweefsel. Dierenartsen zijn vaak verbaasd door de chirurgische verwijdering van interen organen, inclusief de verwijdering van grote volwassen runderharten en -blazen zonder uitwendige insnijdingen in de karkassen. De typische vermissingen bij de dieren behelzen een oor, de oogbal en het omringende oogweefsel, het vlees van de onderkaak en soms het kaakbeen en de tanden. Vaak is de tong verwijderd die diep in de keel in een verticale, gladde insnijding is weggesneden. Het is gebruikelijk dat het rectum is uitgeboord in een gat dat ongeveer 10cm in diameter en 15 tot 35cm diep is. Soms is de staart in een gladde insnijding dwars door het staartbeen heen verwijderd.
Bij mannelijke dieren is vaak de gehele penis en scrotum verwijderd in een ovale, huiddiepe insnijding. Soms zijn alleen de testikels verwijderd, waarbij de balzak nog intact is zonder gat of insnijding. Bij vrouwtjes zijn vaak de uiers verwijderd in een huidiepe insnijding, of alleen de spenen, waarbij dan bloedeloze, nette gaatjes in de uier achterblijven.
Toen ik mijn onderzoek naar de dierverminkingen begon, was ik de leidinggevende van de afdeling speciale projecten bij de CBS zender in Denver, Colorado, toen KMGH-TV Channel 7. Gepensioneerd Logan County Sheriff Tex Graves uit Sterling, vertelde mij toen vertrouwelijk: “De daders van deze dierverminkingen zijn wezens vanuit de ruimte.” Het kostte me 18 uur per dag, zeven dagen in de week gedurende negen maanden om het te onderzoeken en er een 90 minuten lange special voor televisie van te maken, getiteld: A Strange Harvest. Uiteindelijk vertelde een politieman en onderzoeker mij officieel dezelfde conclusie. Dat was Lou Girodo, hoofdonderzoeker van het advocaten districtskantoor in Trinidad, Colorado en was toegewezen aan het onderzoek naar de vele dierverminkingen in die regio. Lou vertelde mij voor de camera: “Andere onderzoekers en ik zijn tot de conclusie gekomen dat zij die deze dierverminkingen uitvoeren, wezens vanuit de ruimte zijn.” Gedurende deze negen maanden van intensief onderzoek en productie, onderzocht ik ook wat satanische sekten met dieren doen en vergeleek foto’s daarvan met die uit de files van de politie van zowel Arizona als zuid-Californië. De schone, bloedeloze, exacte insnijdingen bij de mysterieuze dierverminkingen stonden in sterk contrast met de bloederige, weerzinwekkende beelden gefotografeerd door detectives bij bekende activiteiten van satanische sekten. Zoals één van de sheriffs tegen mij zei: “Linda, jouw foto’s verschillen totaal van die van ons. Je hebt te maken met iets dat volledig anders is dan satanische sekten.”
15 februari 2013, verminkte koe in Clinton, South Whidbey, Washington
Het wereldwijde dierverminkingsfenomeen van vele tientallen jaren gaat door tot op de dag van vandaag en zo ook op 15 februari 2013, rond 15:00 die middag toen boerin Diane Schneider haar 6 jaar oude koe dood in haar weide in Clinton, South Whidbey Island, Washington, vond waarbij de huid van de linkerwang was weggesneden. Ik ontving op 6 maart 2013 een e-mail van Jim Larsen, redacteur van de South Whidbey Record en een e-mail van Carol Barnes, Whidbey Island Animal Control Officer uit Coupville, County Seat.
Diane Schneider was geschokt door de afschuwelijke wond vanwege het wegsnijden van de huid en het vlees op de linkerkaak van haar 6 jaar oude koe, die ze rond 15:00 op vrijdag 15 februari ontdekte. “Het is zo moeilijk te geloven dat dit op klaarlichte dag gebeurde,” vertelde Diane. “We hadden de koe en haar 6 maanden oude kalf nog allebei levend gezien toen we ze een paar uur daarvoor die morgen te eten gaven. Ik heb meer dode dieren gehad, maar ik heb nog nooit een verminking als dit meegemaakt.”
Er werd in een hoop koeienvlaai op 1.80 meter afstand van het karkas van Diane Schneider’s verminkte koe een mysterieuze pootafdruk gevonden en gefotografeerd door de knecht van de boerderij Javier Meja. Pogingen om te achterhalen wat dit spoor kan zijn, zijn nog gaande. Recentelijk vroeg ik Diane hoeveel tijd er tussen het moment zat dat ze de koe nog in leven zag tot het moment dat ze hem dood en verminkt vond.
INTERVIEW Diane Schneider: Het was vrijdag 15 januari. Zoals gebruikelijk voedde we de dieren rond 07:30 of 08:00 ’s morgens en we vonden haar tegen 15:00 in de middag en er was een groot deel van de huid van de linkerkant van de kop weggesneden en verdwenen. Maar ze vertoonde nog geen rigor mortis of zoiets. Ze was nog steeds slap, dus het moet zeer kort daarvoor zijn geweest dat ze dood ging en wij haar vonden. Het was een 6 jaar oude koe en ze had een 6 maanden oud kalf. Ze waren die morgen nog gevoed. We keken over het gehele karkas, maar we vonden geen enkele andere verwonding op haar en er was ook geen grote hoeveelheid bloed. Er druppelde een klein beetje uit de wond, maar er was geen grote plas bloed. Linda Moulton Howe (LMH): Wat was je gedachte toen je ernaar keek? Diane Schneider: Wel, ik dacht dat het erg vreemd was dat dat deel van de huid dat verwijderd was geen gekartelde randen had of iets dergelijks. Ik dacht dat dat heel erg vreemd was. LMH: Weet je of ook de tong was verwijderd? Diane
Schneider: De tong was niet verwijderd. Diane Schneider: Ja, dat is correct. LMH: Ik ben benieuwd of al haar tanden er nog waren? Diane Schneider: Haar tanden waren er nog, geen enkele was weg. We moesten haar omdraaien omdat de persoon van het dierentoezicht wilde controleren of er bijtsporen waren rondom de poten of een andere plek op het karkas, daarom draaiden we haar om, maar er was niets, er was niets gebroken, geen bijtsporen, geen enkele andere verwonding. LMH: Geen sporen op de grond rondom haar van een worsteling, van haar of van anderen? Diane Schneider: Er waren geen sporen van een worsteling.
De weide ligt geïsoleerd LMH: Hoe moeilijk is het om bij de weide te komen? Diane Schneider: Het is niet gemakkelijk te bereiken omdat wij niet aan de hoofdweg liggen. Je moet via een pachtweg om bij het perceel te komen dat enigszins afgelegen ligt. LMH: Hoe ver ligt je huis vanaf de hoofdweg? Diane Schneider: Oh, ik denk dat het iets van 150 meter is. LMH: Een onbekende zou moeten weten dat je daar woont om er te kunnen komen? Diane Schneider: Nou ja, we hebben een bord vooraan de weg omdat we adverteren met het verkopen van eieren. Dus ze hadden kunnen weten waar de toegang is. LMH: Hoe ver is het van de voordeur van je huis naar de locatie in de weide waar je de koe vond? Diane Schneider: Ik zou zeggen zo’n 350 meter. LMH: Het gebeurde bij daglicht op 15 februari ongeveer tussen het middaguur en 15:00. Wat deed je gedurende die uren? Diane Schneider: Ik was voor een deel ervan in het huis en toen ging ik naar buiten naar de andere kant van de boerderij, via een andere weg, dus ik was uit het zicht van dat deel van de weide. LMH: Weet je nog in welk tijdsdeel je uit het zicht was? Diane Schneider: Tussen 12 en 14:00 of 14:30, zoiets. LMH: Dat zou dus exact de tijd zijn geweest waarin dit is voorgevallen. Als je in huis was geweest dan had je misschien iets gezien of gehoord? Diane Schneider: Ja, maar op de exacte plek in de weide waar het gebeurd is, precies tussen waar de koe lag en mijn huis staat, daar staat een kleine schuur die direct in de zichtlijn staat. Dus zelfs als ik in huis was geweest dan zou ik dat deel van de weide niet gezien hebben vanwege die schuur, maar ik zou natuurlijk wel iets of iemand gehoord of gezien hebben die op mijn terrein kwam. LMH: Hoe ver wonen de buren weg? Diane Schneider: De dichtstbijzijnde buren wonen aan de hoofdweg, zo’n 150 tot 300 meter verderop. LMH: Heb je hen gevraagd of ze iets ongewoons hebben gezien of gehoord? Diane Schneider: Nee, ik heb hen niets gevraagd, zij zijn nog gekker dan ik ben! (Lacht)
Het 6 maanden oude kalf trachtte melk te drinken bij haar dode moeder LMH: Wat deed het 6 maanden oude kalf? Diane Schneider: Het kalf ging erheen en zoog aan de uier nadat de koe dood op de grond lag. LMH: Heb je dat ooit eerder gezien? Diane Schneider: Nou, ik heb het nooit eerder gezien, maar ik denk dat het niet ongewoon is omdat de moeder nog maar zo kort dood was. Het was nog zo vers. Er was geen enkel ander spoor op het karkas. Geen enkel ander deel van de zachte weefsels was beschadigd of verwijderd.
LMH: Hoe vond je die vreemde pootafdruk? Diane Schneider: Ik vond hem niet zelf. Een van de knechten hier op de boerderij, Javier Meja, vond het in een hoop koeienvlaai. Ik denk dat er anders geen sporen zouden zijn, want de grond is behoorlijk hard. Het lag ongeveer 1.80 meter vanaf de dode koe. LMH: Wat denk je van wie die afdruk kan zijn? Diane Schneider: We kunnen dat echt niet zeggen. Ik vroeg het hem omdat hij alleen die ene foto nam. Hij zei dat de afdruk de grootte van zijn hand had. En hij zei dat het leek alsof twee van de nagels/tenen veel dieper zaten dan de rest van de afdruk. Hij kon zich niet bedenken wat het kon zijn en ik weet het ook niet. LMH: Ik ben benieuwd wat een dierenarts ervan zou zeggen, want het is duidelijk niet het werk van traditionele roofdieren. Diane Schneider: Ja, en de persoon van dierentoezicht, Carol Barnes, stuurde foto’s naar onze locale lijkschouwer die toevallig ook dierenarts is en zij dacht dat hij wel geïnteresseerd zou zijn. Ik denk dat zijn reactie was dat hij zoiets nooit eerder heeft gezien.
Nadat
de koe was begraven, groef een prairiewolf of iets anders de kop van
de koe op Diane Schneider: De volgende dag, op vrijdag 16 februari. LMH: Wat was het gedrag van de kudde nadat je haar had begraven? Diane Schneider: Ze keerden min of meer terug naar normaal gedrag nadat ze allemaal gedurende een behoorlijke tijd heel dichtbij haar karkas hadden gestaan, alsof ze haar wilden beschermen. LMH: En het 6 maanden oude kalf? Diane Schneider: Ze liep niet zoveel te loeien, soms hebben we een kalf dat slecht kan drinken en die loeien veel om hun moeder, maar dit kalf deed dat niet. Ze sloot zich min of meer aan bij de rest van de kudde en omdat ze al eerder hard voer had gegeten, was ze gelukkig al volwassen genoeg om het te overleven. Maar ik was wel een beetje verrast dat ze niet om haar moeder loeide. Toen, groef iets, mogelijk een prairiewolf, een gat en lag de kop van de koe bloot, maar ze vraten er niet van. Misschien dat hetgeen haar opgroef niet van de manier hield waarop ze rook van hetgeen haar had gedood en dat haar huid en vlees van de kaak wegnam.
|
