Over het leven en ervaringen van Dr. Dan Burisch Transcriptie en vertaling: Hans Bruin Deel
2
Dan Burisch: En hij zou grapjes maken door me ‘Bea-n-y’ (spreek uit als: Bee en nie) te noemen, zo noemde hij me. Will Sheephogan: Bea-n-y? Dan Burisch: Ja, ‘Bea-n-y’, zoals ‘Cecil en Beany’ Will Sheephogan: Oh, ja! (lachend). Dan Burisch: Hij wilde weten wat mijn lievelingscartoon was als kind en ik zei tegen hem: “Cecil en Beany”. En ik liet hem in gedachte zien van wat ik me herinnerde dat Cecil gilde: “Ik kom eraan, Beany Boy”. Hij splitste woorden in lettergrepen, maar z’n lettergrepen waren verkeerd, hij begon me dus ‘Bea-n-y’ te noemen en zo zou hij me ook aanroepen. Ik kan het mezelf horen zeggen, maar hij was het die het zei, maar het was niet mijn cadans, het was niet mijn… ik was het niet. Het was niet mijn inwendige stem… En als hij intensief aan het denken was tijdens het telepathisch contact, omdat hij me voortdurend dingen aan het leren was. Als hij intensief met me in contact zou zijn, moest ik soms letterlijk tegen hem zeggen stop… stop, omdat ik het gevoel had in z’n ogen te vallen. Dat is echt zoals het voelde, ik bedoel, het leek alsof ik naar z’n ogen werd getrokken en begon me misselijk te voelen en daardoor werd hij weer misselijk… Onbekende buiten beeld: Een cirkel. Dan Burisch: Ja precies, het was een terugkoppeling, er was een constante terugkoppeling tussen hem en mij, maar in elk geval… Will Sheephogan: Ja, als pa bleek werd, ik bedoel, toen hij in Vegas was zou hij (telepathisch) contact met de J-Rod hebben vanuit…(?) en hij zou gewoon aan het eten zijn en begon bleek weg te trekken als hij… ze komen om me te halen, ik moet gaan. Hij stopte dan met eten en ging zich omkleden… Dan Burisch: …hij werkte aan de voortstuwingssystemen, is het niet? Will Sheephogan: Nou, zo heette het officieel. In het begin bij EMAD eh… wat pa deed was datgene wat ze daar hadden om te zetten naar onze technologie om het uit te proberen. Dan Burisch: …? Will Sheephogan: Juist, en het lijkt erop dat hij daar moest zijn in het geval dat…(?) Dan Burisch: We hadden eh… Will Sheephogan: Omdat er binnen niets was [omdat er geen bedieningsorganen waren, Vert.], omdat zij het besturen. Dan Burisch: Ze hebben antivries glycol proteïnen die door klieren in de huid worden afgescheiden en hun centra voor hun purperen aarde zijn zodanig dat ze hierdoor in staat zijn het als een geleidend medium in een voertuig te kunnen gebruiken. Ze leggen daar dus gewoon hun hand in en zijn dan verbonden. Van wat ik daar van het personeel hoorde zijn er geen knoppen eh… ik kreeg nooit een kans om zoiets zelf te bekijken van binnen. Will Sheephogan: En weet je, pa zou zulke omstandigheden aangrijpen om ermee naar de J-Rod te gaan, om er een oplossing voor te vinden en als hij ‘s nachts niet thuis was… (?) …laat dit deel maar zitten en doe dit, dit is iets dat jullie kunnen doen, weet je, een toetsenbord inbouwen… (gelach) …dat jullie kunnen gebruiken omdat jullie het niet op dezelfde manier als wij kunnen doen. Marcia McDowell: Je kunt het gewoon niet doen zo. Will Sheephogan: Dus, weet je, je moet het converteren en ik laat je zien hoe je dat moet doen. En daarom moesten ze er apparatuur inbouwen enzovoorts zodat… er zou (letterlijk) een wereld van verschil zijn. Dan Burisch: Dank je wel en omhels je vader van mij. Will Sheephogan: Dat doe ik. Marcia McDowell: Schitterend, heel erg bedankt. Dan Burisch: Dat God hem zegene, iedereen heeft gewerkt… (Tekst in beeld: Will’s vader en Dan hadden allebei verbazingwekkende ervaringen met betrekking tot de van de J-Rod afkomstige telepathie. Maar ze waren niet de enigen. Marcia had ongewone ervaringen in de midden jaren ‘60 en vroege jaren ‘70 in verband met ET-voertuigen, die moeilijk te verwerken zouden zijn geweest als haar vader geen hooggeplaatste koerier voor de originele Majestic-12 was geweest met een uitgebreide kennis van de J-Rods en hun voertuigen. Dit gedeelte is afkomstig uit archieftape waarvan Dan nooit had gedacht dat dit het publiek zou bereiken, aangezien hij een beetje aan het dollen is tijdens enkele ontspannen ogenblikken, tussen serieuze onderwerpen door – maar het voert naar wat verrassende en belangrijke informatie over de jeugd van Dr. McDowell, die in een Majestic familie opgroeide.) Dan Burisch: (lachend) Ik zei dat je aan het denken was aan die ene Startrek film… Marcia McDowell: Oh, ja? Dan Burisch: …waar ze terugkeerden om die vent te vinden die de ‘warp drive’ uitvond… Marcia McDowell: Oh God, die heb ik gezien!
Dan Burisch: En hij was totaal niet wat ze zich van hem hadden voorgesteld. Die gek zat daar maar een beetje te… Marcia McDowell: (is tegelijk met Dan aan het praten) wat ze verwachtten te denken van… hij stond daar… oh ja, en was het niet Geordi die iets over hem zei, dat ie op dit voetstuk stond waar z’n standbeeld was of zo… Dan Burisch: …weggerukt in de toekomst en hij staat daar en ik denk dat hij zich omdraaide en keek in… het was een…(?) Marcia McDowell: Nee, nee, blijf zitten, jij blijft zitten omdat ik het probleem was dat ik… ik ga nu niet terug om te kijken, je bent nog steeds bang dat het beeld niet goed staat. Dan Burisch: Wie kan dat nou wat schelen… Marcia McDowell: Oké, prima maar ik moet behoorlijk deze kant opzitten om in beeld te zijn, dus… Dan Burisch: Moet je hier zitten, laat je eh… Marcia McDowell: Het gaat wel… (enz.) Dan Burisch: Zou dat Cecil B. DeMille zijn? Laat eens zien? Marcia McDowell: Cecil (spreekt het uit als: (Sessil). Dan Burisch: Dat is dezelfde, Cecil. (spreekt ‘Cecil’ uit als Siesel de tekenfilmfiguur) Marcia McDowell: Nee, Cecil! (lachend) Dan Burisch: Ik dacht dat het ‘Cecil en Beany’ waren. Marcia McDowell: Het is niet ‘Cecil en Beany’, het is ‘Cecil’ Dan Burisch: Ik zie niet in waarom ik daar naartoe moet omdat jij steeds op mijn plek zit! (lachend) Dit is mijn archieftape verdomme! (Tekst in beeld: Nu even serieus, het werd tijd voor wat ernstige gesprekken en persoonlijke zaken…) Dan Burisch: Ik sprak met vader heel vaak over buitenaardse beschavingen, over de mogelijkheid van UFO’s en over al die zaken die niet in het nieuws kwamen, weet je. Omdat vaders zekerheid hierover me altijd fascineerde. Dan Burisch: Over welke jaren hebben we het hier? Marcia McDowell: De zestiger jaren… halverwege de zestiger jaren, (tot) halverwege de zeventiger jaren. Dan Burisch: Oké, een tijd van grote veranderingen, halverwege de zestiger jaren… omdat de commissie… Marcia McDowell: Oh ja… Dan Burisch: En de hel is losgebroken, Kennedy word doodgeschoten en… Marcia McDowell: Ja precies, en vader was veel weg. We wisten niet waar of waarom en ik kreeg alleen te horen: “Niet vragen”. Dan Burisch: Ik ben er zeker van, dat in die tijd als hij koerier was, omdat… Marcia McDowell: Ik kreeg te horen dat ik niets mocht vragen, hij zou terugkomen en alles zou goed zijn. Als ik dus de kans kreeg, zou ik hem voortdurend met vragen bestoken, weet je. En hij aarzelde nooit om mij te antwoorden en de antwoorden draaiden altijd om: “Blijf zoeken, blijf graven, je zult het antwoord vinden, blijf graven!” En dat ongeveer halverwege de zestiger jaren! Aan het eind van de jaren ‘60 begon ik te merken dat, waar ik ook ging, ik hoefde alleen maar omhoog naar de lucht te kijken en dan was er een UFO. Er kwam een moment dat ik het aan mensen ging vertellen, ik zei: “Hé… luister naar me.” Dan Burisch: Wil je dit aan de mensen vertellen, wil je dit aan het publiek gaan vertellen? Dit is de vraag, omdat… als je die kant opgaat, weet je, er zijn… het is in bepaalde kringen bekend dat mensen die natuurlijke mediums zijn over de tijdlijn kunnen stappen, rechts, links, op neer: hoe je het ook wilt noemen en dat je dit soort dingen ziet. Anderen hebben een voorwerp nodig om op te concentreren, zoals een camera en dan kunnen ze hen fotograferen, en nadat ze hen gefotografeerd hebben zal de camera fotograferen wat [door het natuurlijke medium vanuit een andere tijdlijn, Vert] in beeld gebracht is, zodat het een accurate afbeelding zal zijn van wat daar is. Maar niet wat er op deze tijdlijn is en zo zijn veel van hen… in de UFO-folklore worden deze aangezien als echt, niet de opzettelijke ‘grappen’, weet je… Marcia McDowell: Juist, diegenen die er werkelijk zijn… Dan Burisch: Ze nemen aan dat dit… ze hebben ongeveer geaccepteerd dat dit een interdimensionale sprong is… zoiets als een toegang tot een andere dimensie, welnu, het is een tijdlijn kwestie. Het hangt er alleen van af of je erover wilt praten en… Marcia McDowell: Het is een onvermijdelijk deel van mijn relatie met vader, het is het echt omdat… hij was als de twee zijden van een munt: er was het uitbundige, het uitgaan, het stralende, de feesten, het lachen, het zingen van vader’s liederen en de… door en door leuke rakker en dan was er… detail, focus, concentratie, absolute precisie… Dan Burisch: …Majestic, het is Majestic. Ik bedoel, dat is de wereld waar ik vandaan kom in de tijd dat eh… een nieuwsreporter schimpte, je weet wel, zoiets als: “U WILT ONS LATEN GELOVEN DAT HIJ WERKTE AAN HET GEHEIMSTE PROJECT WAT DE MENSHEID KENT???” (Dan bedoeld waarschijnlijk George Knapp), nou… eigenlijk niet, het is niet het meest geheime project dat de mensheid kent, omdat de mensen ervan weten. Marcia McDowell: Oh nee! Dan Burisch: Eh… maar Ja, het was precies in die tijd en dat was de wereld waar ik in werkte, waar… zelfs als je… Oké, vanaf hier is het recht vanuit m’n hart: zelfs emoties, als je terug gaat en de originele video bekijkt, zul je zien dat er die nauwkeurige beweging is, die ik aan die kinderen liet zien. Er was toen een voor mij andere gerichtheid dan wat er nu gaande is, weet je, we zitten nu in een ander decennium. Dat is nu, maar er werd een aandacht, een precisie van me geëist in S-4, die het nodig maakte dat ik me op die manier gedroeg. Wanneer je gezegd werd je handen in de veilige zones te stoppen kon je dat maar beter wel doen! Weet je, toen ik van je hoorde dat hij die uitbundige uitgaander was, een gewone man, gewoon een vriendelijk type, maar toch was er deze keerzijde die focussering en precisie nodig had, dat is Majestic! Het geeft de eigenschappen aan die je nodig hebt om in een ZP(?) programma te mogen werken. Marcia McDowell: Absoluut, niet al te veel mensen zagen deze kant van hem, omdat hij dit weghield van de familie. Hij wilde de familie hiermee niet belasten. Maar hij en ik spraken altijd over deze onderwerpen en dan zou ik de schakelaar zien. Ik zou de schakelaar zien overgaan. En dan zou ik opeens… weet je wat ik deed… ik zette mezelf in de ‘spons’ stand. Ik zou gewoon al m’n voelsprieten gebruiken en ik zou tegen mezelf zeggen: “Oké, ik ga hiervan niets evalueren, ik ga niet denken wat het betekent, ik ga niet naar de gevolgen hiervan kijken, ik ben het eenvoudig aan het opzuigen, ik ben het aan het absorberen zo snel als ik maar kan en ik zoek later wel uit wat het is, maar ik wil zo veel als ik kan (absorberen)”, ik was dus… Dan Burisch: Je had in de gaten dat er wat belangrijks was. Marcia McDowell: Ik wist het, ik wist het en ik zette mezelf in deze sponsstand zodra ik kon en we zouden deze ongelooflijke discussies met elkaar hebben, absoluut ongelooflijke discussies… Ik weet dat eh… vaders zekerheid over bepaalde zaken maakte dat hij helemaal niet verbaasd was toen ik naar hem toekwam en zei: “Hoor eens, waarom volgen deze dingen me overal waar ik ga. Ik herinner me dat bij het meer… het was eigenlijk grappig omdat… Dan Burisch: Mevrouw Mosselmans. Marcia McDowell: Zoiets als Mosselmans, bang om er naar toe te gaan. Dan Burisch: Je kunt dat niet vaak genoeg zeggen. (lachend) Marcia McDowell: Als we daar naartoe gingen, wist ik dat het maar een paar uur zou duren of misschien twee dagen, voordat ze in de lucht zouden zijn… Dan Burisch: Maar je begrijpt dat ze in de lucht zijn, maar ze zijn in de lucht in een andere… (tijdlijn) Marcia McDowell: Ja, ja, maar ik merkte dat het ze wat tijd kostte om te vinden waar ik was, alsof ze me in de gaten hielden… Dan Burisch: Waren ze van het ‘V’ vormige soort of waren ze schotelvormig of… Marcia McDowell: Het waren schotels toen ze bij het meer waren, maar ik had ook een keer deze prachtige ‘V’ toen ik in de auto met vader en moeder zat. Ik had ze gezegd, in hemelsnaam geloof me, deze dingen zitten achter me aan en ma zei: “Ja kind,” of zoiets. Vader mompelde: “Mm…” en ik zat dus achterin en keek omhoog en ik zag er eentje en ik zei: “Kijk nou, willen jullie alsjeblieft omhoog kijken!” We reden, ma keek omhoog en werd bijna grauw. Ze nam het stuur over en vader keek omhoog en zei: “Ohhhh!” En ik zei: “Geloof me alsjeblieft, overal waar ik ga!” En zo volgden we het voor een tijdje, we speelden er enige tijd krijgertje mee en… Dan Burisch: Natuurlijk medium… Marcia McDowell: Ik weet het, het was me al op zeer jonge leeftijd gezegd dat er bepaalde dingen waren die ik moest doen, die ik niet in het openbaar zou doen en het had niets te maken met de gewone dingen die je aan een kind vertelt, weet je. Het is zoiets als eh… weet je, manipuleer geen dingen om je heen met je geest (lachend). Ik groeide ermee op vanaf het begin. Dan Burisch: Je bent er één met het ware bloed, hoe noemden ze hem ook weer in Harry Potter? Marcia McDowell: Oh nee, nee, dat was verschrikkelijk, ik dacht dat het puur bloed was of zo. Dan Burisch: Zeker, jij bent er één van het pure bloed, ik ben een wat, een Muggles (lachend). Marcia McDowell: Maar er gebeurde nog iets wat heel gek was en dit was op hetzelfde moment dat die dingen me aan het volgen waren… en ik hoor deze geluiden nog af en toe tot de dag van vandaag, maar ik hoor een zeer vreemde toon. Het lijkt op een kunstmatig opgewekte toon, die zich van de ene plaats afbeweegt… ik hoor alleen maar die toon die aankomt – ik kan zelfs… het is haast alsof je de toon kunt zien. Dan Burisch: Hij is er niet vanavond? Marcia McDowell: Nee, nee, ik hoor hem normaal gesproken nooit, maar ik hoor ‘m aankomen. Ik hoor hem fysiek naderen zoals je een sirene hoort, alleen, wanneer ie nadert gaat ie elk ander geluid compleet overstemmen tot een punt waar al het andere geluid totaal weg is… ik hoor alleen maar die toon, die door je heen gaat en dan weer weggaat en dan is ie verdwenen. Als ik deze dingen hoorde keek ik altijd omhoog en zou dan altijd wat zien. Ik begon ze dus daarmee te associëren. Dan Burisch: Ik knik omdat ik hier een verband zie met de toon die vanuit het centrum van de Melkweg komt, de ‘Tula toon’ [Veel oorspronkelijke bewoners van Mexico en Zuid-Amerika geloven dat het galactische centrum of ‘Tula’ een frequentie of toon uitzendt die bekend staat als ‘Ge’, en dat deze toon niet alleen lichaam en geest geneest maar ook onsterfelijkheid brengt, Vert.] De ‘A-toon’. Welke frequentie trouwens? Marcia McDowell: Ik weet het niet. Dan Burisch: Goeie vraag. Marcia McDowell: Het is een goeie vraag, de volgende keer dat ik er een hoor moet ik dat onthouden of om het (de toonhoogte) zien te vinden. Ik hoor ze heel onregelmatig tegenwoordig. Vroeger hoorde ik ze heel vaak en ze zouden komen en gaan en dan zou mijn gehoor weer normaal zijn. Maar veel mensen weten niet dat ik een buitengewoon gevoelig gehoor had, ik bedoel, het was zo, dat als ik werkte… Dan Burisch: Oh, ik weet het, ik weet het. Marcia McDowell: Oké, toen ik voor McDonnell Douglas werkte moest ik, als ik naar de fabriek ging vanwege de testen die ze op mij deden, altijd gehoorprotectie dragen en ze zeiden dat mijn gehoor zo gevoelig was en dat ze niet wilden dat het beschadigd zou worden. Hoe dan ook, ik kan me herinneren met de familie in de auto te rijden en dan zouden die tonen komen. En vader was hierin geïnteresseerd, hij was degene die echt geïnteresseerd was en hij zei tegen me: “Als je er de volgende keer een hoort, zeg het dan meteen”, en ik zei: “Oké.” Dus op een keer werd ik overweldigd door een zeer krachtige toon en ik vertelde vader hiervan en hij zei: “Goed, in de auto!” En ik zei: “Oké.” We sprongen in de auto en hij rijdt de oprit af waar hij zegt: “Geef de richting aan, spoor het op, welke kant,” op die manier. Ik zei: “Oké”, hij zei: “Concentreer je, zoek ’t op.” Ik ging zitten, concentreerde me erop en ik zeg: “Rechts, links, een beetje verder, nee… stop.” Zo gaf ik hem een aantal aanwijzingen totdat de auto eindelijk stopte en ik keek hem aan en ik zei: “Het is er nog steeds, het is precies daar, omdat…” Hij schudde zijn hoofd en ik keek hem aan, “Wat is er niet goed?” En hij wees en het was een beveiligde militaire basis. Dan Burisch: In welk deel van het land woonden jullie toen? Marcia McDowell: Achter in het Oosten. Dan Burisch: In de omgeving van Michigan? Marcia McDowell: Nee, ik denk dat het meer in de buurt van Pennsylvania was. Dan Burisch: Hij kon daar niet verder tenzij hij daar officieel moest zijn. Marcia McDowell: Hij keek me aan en hij zei… en ik keek… en het was zo’n half versleten bordje waar er veel van waren.. het was een groot bebost gebied, er waren hekken. Ik herinner me dat de weg eindigde en hij wees naar een klein bordje op een hek… ik keek ernaar, het was zo’n soort bord waar op staat dat je neergeschoten wordt… Dan Burisch: Verboden toegang… Marcia McDowell: …op straffe van, weet je… en hij zei: “We moeten terug.” Dan Burisch: We zullen je heel lelijk aankijken. Marcia McDowell: Ja, hij zei dat we terug moesten gaan. Ik zei: “Oke.” Na die tijd werd er nooit meer een vraag over gesteld en als ik deze dingen hoorde zullen ze…(?) en ze waren met iets verbonden. Moeder vroeg nooit iets, vader en ik hadden er een stille verstandhouding over. (Tekst in beeld: De bijeenkomst, een informele planning sessie voor de ontwikkeling van DVD#2 ging verder en we kwamen op de vraag hoeveel we van de Looking Glass technologie zouden invoegen, aangezien dit veel te maken heeft met ons tegenwoordige onderzoek en ook gevolgen heeft voor de crisis van de opwarming van de aarde.) Dan Burisch: Kunnen we iets zeggen zoals: zouden we een geschikte manier moeten vinden om de van ‘Looking Glass’ afgeleidde technologie toe te kunnen passen, gegeven het feit dat het selectief bepaalde gassen kan verwijderen? We zouden kunnen denken aan het proberen kooldioxide totaal te verwijderen om zo een positief effect te hebben op het probleem van de opwarmende aarde. Marcia McDowell: Ik denk niet dat er een probleem is als je het hierover hebt… de meeste mensen weten ook niet dat je heel kort als J-9 hebt gezeten [in de Majestic 12 commissie als MJ-9, Vert.] Je hebt er voordeel van gehad dat je toegang had tot heel veel informatie. Ze hadden niet gedacht dat je de diagrammen zou onthouden. Dan Burisch: Oh, ze hadden niet gedacht dat ik zelfs maar naar de dossiers zou kijken. Ik stelde me voor dat ze in al die jaren zo eerlijk tegen mij zijn geweest, dat ik dat zo zou willen houden… vandaar de afwezige blik in m’n ogen en ze dachten dat ik aan onderzoek zat te denken! En eh… Marcia McDowell: Ze verwachten van jou dat je denkt. Dan Burisch: Oh ja, en eh… op het juiste moment snuffelde ik de dossiers door. (lachend) Marcia McDowell: Ja, en als je iets leest, onthoud je het. Dan Burisch: Nou, ik onthoud het en ik onthoud het niet, als ik iets lees, lees ik de woorden en ik… het wordt opgeslagen als drie paragrafen en ik zie dan niet flitsende, zich herhalende groepen van dezelfde dingen. Later heb ik alleen maar toegang tot die groepen, het gaat vanzelf. Marcia McDowell: Zo zou je me ook uitleggen waar een boek in de bibliotheek staat bijvoorbeeld, waar je niet gewoon zou zeggen: haal even dat boek, het heet zo en zo. Jij zou zeggen: Ga dat boek met die en die titel halen, het is op die verdieping, op die plank driekwart naar boven, aan de linkerkant. Ga er naar toe, pak het boek, sla het open op bladzijde die en die en kijk drie alinea’s naar beneden en daar vind je wat ik moet hebben. Dit is precies de manier waarop jij iets aangeeft. Dit is dus wat ik bedoel met als je de kans krijgt om door de dossiers te lopen en naar de schema’s te kijken… Dan Burisch: Ik nam alles in me op, zoveel als ik maar in me op kon nemen in die tijd. Ik memoriseerde de kunstmatige, door mensen gemaakte ‘Stargate’ bouwtekeningen en bedieningsinstructies. De ‘Looking Glass’, de ‘Yellow Cube’, die niet gereproduceerd kan worden… Marcia McDowell: Nee, dat is anders. Dan
Burisch: Ook de transport eenheden, een techniek die toen nog
vrijwel in de kinderschoenen stond toen ik voor het eerst in S-4 was
en er vond natuurlijk een ongeluk plaats en die persoon stierf tijdens
het ongeluk. Maar deze dingen werden stap voor stap geoptimaliseerd,
vooral voor toepassingen van het soort: ‘Beam me up, Scotty’.
Ik wil niet zeggen dat ik erin zou willen stappen, weet je, maar het
zou zeer zeker een ommekeer in het goederenvervoer teweegbrengen. (Tekst in beeld: Toen we over de mogelijkheid van geopolitieke veranderingen nadachten en de gevaren die op de loer lagen voor grootmoeder Aarde en discussiërende over de ideeën om Dan’s gememoriseerde schema’s van de LG technologie te gebruiken, spraken we langdurig met de Oudsten en Medicijnmannen van de Lakota en Zuni Pueblo naties. We hadden het zeldzame voorrecht met hen samen in Gebed te gaan, en de heilige ‘Chanupa’ ceremonie met hen te delen, waarna Al Fast Thunder van de Lakota(stam) erin toestemde met ons te spreken onder toeziend oog van de camera en iets van hun wijsheid met ons te delen om ons en alle mensen te helpen…) Al Fast Thunder: Hallo, mijn naam is Al Fast Thunder. Ik ben een van oorsprong Amerikaanse Indiaan en ik ben ook medicijnman voor een natie, de Lakota natie in Zuid-Dakota. Op deze avond van deze prachtige dag, 14 maart in het jaar 2007, zit ik hier met mijn verwant, Dr. Dan Burisch, die naar ons toekomt met de vraag hoe we de menselijke soort kunnen behouden, de mensheid en de mensen. En ik heb deze vragen vanavond in onze gebedscirkel gesteld: er is besloten dat we dit het beste vanuit een spiritueel gezichtspunt kunnen benaderen.
Voor degenen onder jullie, die Dr. Dan Burisch niet kennen, hij is een
voormalig lid van een zeer selecte groep mensen die in ‘Area-51,
S-4’ werkten, de donkere zijde van de maan. En hij hield zich
bezig met de microbiologie van wat bekend staat als een buitenaardse,
genaamd J-Rod uit Zeta Reticula.
En van ons naar u bieden we u onze verontschuldiging aan. We verontschuldigen
ons tegenover de leiders van dit land en aan hen binnen de wereldleiding
en aan de familie Rothschild, aan de leiders hier in de Verenigde Staten,
dat we die rijpheid van een intelligent wezen met een spirituele connectie
zwaar hebben overschat. We hebben uw rijpheid zwaar overschat, daarvoor
bieden we onze excuses aan. Door de voortdurende bewijzen waar uw verstand
en uw hart werkelijk zijn, alleen door uw daden door middel
van publieke aanzeggingen met elke vorm van communicatie over de hele
wereld. De waarheid zal bekend worden en zoals een gezegde in de CIA:
‘De waarheid zal je bevrijden.’ En om die reden
zal de waarheid óók degenen in de wereld die van deze
dingen weet hebben, bevrijden. We zeggen dank aan de leiding van wat voorheen bekend stond als de Majestic 12 groep, van de meerderheid…(?). We danken u voor de pogingen om het geheim te houden en voor ons vast te stellen wat het juiste pad voor ons allen was. En op deze wijze ga ik alle twijfel wegnemen voor diegenen die niet begrijpen wat ze werkelijk zijn: Spiritualiteit en de verbinding met de grote Geest. Aan degenen die van deze dingen weten. Aan degenen van de Cosmos-club in Washington D.C., aan degenen in de vier geledingen van de Illuminatie rond de wereld, aan degenen die deel uitmaken van de Bilderberg groep, aan degenen die in een trilaterale commissie zitten, aan degenen die in de ‘Counsel on Foreign Relations’ zitten [zie link 2 onderaan deze pagina] , aan degenen die verborgen zitten achter hun kasteelmuren, aan degenen die zich onder hun bedden verstoppen en weigeren hun dienstplicht te vervullen – meneer George Bush junior – u stuurt onze kinderen naar het gevaar en we waarderen ten zeerste het feit dat we over moedige mensen beschikken die voor ons opstaan en onze levens verdedigen opdat ik u kan zien en eren en dat ik met u kan spreken. We danken u voor het laten zien van alles wat we niet willen zijn, aan alle oorspronkelijke Amerikanen, soevereiniteit betekent vrijheid van de ‘bescherming’ van een leiderschap dat niet werkt en u probeert te beheersen. Vrij van de bemoeienissen in onze plannen, vrijheid voor mijn kinderen, de ongewapenden en zij die weggeworpen zijn, die nu kinderen hebben, we noemen ze allemaal… ouders die geen dochter hebben. Aan
alle families in de Verenigde Staten bieden we onze verontschuldigingen
aan voor onze leiders toen zij onze soldaten terug brachten, mismaakt,
geen zelfvertrouwen, geen medische zorg, geen zorg voor hun noden. Onze
naties hebben afgevaardigden gekozen om onze behoeften te vertegenwoordigen.
Onze hoofden en onze voorzitters en onze ‘Turtle’ raad hebben
voor het grootste deel zo gefunctioneerd, dat de spirituele
basis van de mensen intact blijft en in harmonie samenwerkt met alles
wat we doen. Onze hoofden maakten zich zorgen om onze mensen, ze maakten
zich geen zorgen over hoe ze van ons konden stelen, ze maakten zich
zorgen hoe de baby’s warm te houden, hoe voor voedsel te zorgen,
hoe voor goede sterke leiders en mannen te zorgen, die onze vrouwen
en kinderen beschermen. Meneer
George Bush junior en senior, ik zou u graag persoonlijk willen zien.
Meneer Richard Cheney, ik zou graag persoonlijk met u willen spreken,
maar u moet me beloven uw geweer thuis te laten. En ik wil een paar
politieagenten erbij met videocamera’s om te registreren wat er
gebeurt, er gebeuren dingen zoals u ziet. En
ik dank u voor uw tijd, ik dank u dat u naar mij heeft willen luisteren
en me de gelegenheid hebt geschonken tot u te spreken en nu wil ik dat
u op pad gaat om voor uzelf het onderscheid te maken wat het goede is
en wat niet. Waarmee vervulde de grote Geest uw hart wanneer u het voelt
en waarmee vervulde de grote Geest uw ogen en uw verstand wanneer u
het ziet. Sta op en wees bemoedigd, sta op en laat uw rechten voor u
werken, uw grote Geest, menselijk verstand. Verwijder de zak over uw hoofd, omdat u niet ziet dat onze leiders twee zakken over hun hoofd hebben. Wees dus voorzichtig wie u volgt, wees voorzichtig voor het mechanisme dat u in het duister houdt, hoe het functioneert. Wees voorzichtig bij die volgende stap, het zou van een steile rots kunnen zijn en ik zie dat u geen parachute heeft. Maakt dus het onderscheid: alleen u zult in staat zijn de waarheid te vertellen en ik zal u tegen uzelf zien liegen… en met dat (gezegd): mijn broeder: Dan Burisch: Dank u. Aan de prachtige van oorsprong Amerikaanse stammen verspreidt over dit land. Zowel voor mij als voor alle mensen, vraag ik dat u elkaar opzoekt, elkaar vasthoudt, en in eenheid op wilt staan, zoals mijn broeder hier heeft gezegd. Streef naar eenheid voor al het leven op aarde in deze kostbare tijd. Wij zien het allemaal, we voelen het allemaal, en we zijn hier allemaal bij elkaar om het te ervaren. Het is een groot geschenk, een grote tijd van uitdagingen of een die we samen kunnen maken. Dank u voor de eer om te mogen spreken. (Tekst in beeld: Nadat we in gebed bijeen waren en deze wijsheid hoorden, gingen we nog meer hoop voor te toekomst voelen, denkend aan de hulp die onze verwanten onder de grote ‘Native American Nations’ en de ‘First Nations of Canada’ ons zouden kunnen verlenen als opzichters en mogelijk bestuur van zulke technologie zoals we die overwegen naar buiten te brengen...) 1. Operatie ‘Raindance’: http://www.rumormillnews.com/cgi-bin/archive.cgi?read=15837 2. Illuminati: http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/illuminati_and_cfr.htm
We willen deze gelegenheid gebruiken om Al Fast Thunder te bedanken, Medicijnman en Oudste van de Lakota Natie, voor het met ons delen van zijn grote wijsheid en ons toe te staan zijn woorden voor de mensen op te nemen... We willen ook Jim Gordon bedanken die ons toestond om zijn prachtige muziek in deze DVD te gebruiken. ‘Coyote Moon’ is te horen aan het begin en einde van de DVD en u kunt ‘The Chief’ horen spelen in het kantoor van Dan toen ik daar naar binnen ging om een geïmproviseerde discussie op te nemen. Om meer over Jim Gordon te leren en zijn muziek, ga dan naar: http://cdbaby/cd/gordonjim We willen ook onze dank uitspreken aan Will Sheephogan, de zoon van Bill Uhouse, voor zijn toestemming om zijn gesprekken met Dan op te nemen over Area-51/S-4 en de SAP programma’s waar hij mee te maken heeft gehad. Voor meer informatie over het voortgaande werk van Dr. Dan Burisch en Marcia A. McDowell, Ph.D. ga dan naar: http://www.eaglesdisobey.net Vele Stemmen, Eén Geest © 2007 door Dan B Catselas Burisch, Sc.D. en Marcia A. McDowell, Ph.D. Alle rechten voorbehouden. |