PaulHellyerPaolaHarris

PRINTBARE VERSIE

INTERVIEW MET PAUL HELLYER

Door: Paola Harris

24 februari 2006

Toronto, Canada

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://www.paolaharris.it/english.html

Paul Hellyer is een voormalige minister van defensie en was vice-premier onder Pierre Trudeau in Canada. Hellyer denk dat het goed mogelijk is dat vergevorderde buitenaardse beschavingen vandaag de dag de aarde bezoeken. Vooral de bewapening van de ruimte door de Amerikanen ziet hij als een risico, omdat zoiets wel eens tot betreurenswaardige incidenten zou kunnen leiden.

Op 25 september 2005 beweerde Paul Hellyer publiekelijk in een opzienbarende speech, die de aandacht trok van de heersende en voornaamste kranten en magazines: “UFO’s zijn net zo echt als de vliegtuigen die boven uw hoofd vliegen.” Hij ging verder met te zeggen: “Ik ben zó bezorgd, omdat een intergalactische oorlog het gevolg zou kunnen zijn, dat ik vind dat ik er wat over moet zeggen.”

Paola Harris is een internationaal gerespecteerd UFO-onderzoekster.

Paul Hellyer en Paola Harris tijdens het interview

Paola Harris: Ik wil graag de edelachtbare Paul Hellyer interviewen, hij trad in de openbaarheid met een speech die zeer ongewoon is binnen de politiek. Ik begin dus met hem te vragen wanneer hij geïnteresseerd raakte in het UFO-fenomeen? Wanneer raakte u nieuwsgierig naar wat er in ons luchtruim gaande was? Was dat al toen u minister van defensie was? Was dat een bestaande nieuwsgierigheid vanaf dat u jong was?

Paul Hellyer: Niet echt. Het is vrij recent. Toen ik minister van defensie was kreeg ik wel verslagen over waarnemingen op mijn bureau. Daarin werd zowel aangegeven dat er soms een natuurlijke verklaring voor was en soms niet, maar ik had het in die tijd veel te druk om mij daar zorgen over te maken. Ik was de minister die de afzonderlijke krijgsmachten moest verenigen. De Royal Canadian army, The Royal Canadian Navy en the Royal Canadian Air Force moesten één worden. Dat was werkelijk nog nooit eerder voorgekomen in de Westerse wereld. Robert McNamara, de Amerikaanse minister van defensie in die tijd, zei toen dat het iets was wat alle ministers wilden, maar niet durfden uit te voeren. Het was werkelijk een hele strijd om dat voor elkaar te krijgen.

Paola Harris

Paola Harris: Dat was McNamara onder Kennedy in de jaren 60?

Paul Hellyer: Ja, dat was in de jaren zestig en ik had het dus veel te druk om nieuwsgierig te zijn naar UFO’s en andere zaken. Nog niet zo heel lang geleden begonnen enkele vrienden mij boeken te sturen. Ik had het toen ook nog te druk om die te lezen, of ik dacht dat ik het daar te druk voor had, en dus hield ik dat af en plaatste ze op de plank voor later. Ik moet toegeven dat ik pas geïnteresseerd raakte nadat ik het boek van kolonel Corso had gelezen, dat was een jaar geleden in mijn kleine buitenhuisje in Muskoka. Dat wekte werkelijk mijn interesse en ik wist meteen dat het waar was. Ik zei: “Hé, dit is iets waar ik meer over wil weten, dit is belangrijk en ik wil dat uitzoeken en er zitten een hoop politieke vraagstukken aan vast waar ik over na moet denken.”

Paola Harris: Van wie heeft u dat boek gekregen?

Paul Hellyer: Ik denk dat het Pierre Jeauneau was. Pierre had mij al meer gestuurd. Hij is zeer oordeelkundig. Hij weet dat ik overbelast ben en je hebt mijn bureau zojuist gezien, dus je weet dat dat zo is.

Paola Harris: U bent dan ook een activist op velerlei gebied.

Paul Hellyer: Dat is juist, Ik ben dag en nacht bezig. Mensen vragen mij wel eens wat ik doe nu ik gepensioneerd ben. Het enige verschil is dat ik nu nog maar zes dagen per week werk en dat is echt zo. Maar ik las het boek van Corso en ik wist meteen dat het authentiek was. Ik vroeg mijzelf af: “Is er iemand bij machte om dit als fictie te verzinnen?” Ik lees slechts een paar boeken per jaar, maar het boek van Corso was zo overtuigend en toch kon ik tot het einde toe niet voor de volle 100% uitmaken of het nu werkelijk fictie of feit was. Ik vroeg mijzelf dus af of er een mogelijkheid bestond dat iemand dit allemaal verzonnen kon hebben. Maar mijn uiteindelijke conclusie was dat dat niet mogelijk was. Dat kon volgens mij niet omdat er daarvoor teveel jaartallen, teveel namen, teveel plaatsen werden genoemd en er waren ook veel referenties die ik als voormalig minister van defensie als legitiem herkende. Opeens werd ik zeer geïnteresseerd en diep bezorgd.

Paola Harris: Ik weet uit een verslag dat over u is geschreven, dat u een vier sterren generaal uit de Verenigde Staten bij u riep om te bevestigen…

Paul Hellyer: Ik ben niet bevoegd te zeggen wie het was of hoeveel sterren hij heeft. Toen ik het boek aan het lezen was, vroeg mijn neef wat ik daar las en ik vertelde het hem. Zoals een groot deel van de bevolking was hij sceptisch en wilde het niet aannemen. Hij ging na een paar dagen logeren weer weg, maar een aantal weken daarna belde hij mij en hij vertelde dat hij met een vriend, een gepensioneerde generaal had gesproken en hem over het boek had verteld. Die zei vervolgens letterlijk: “Elk woord is meer dan waar!” En mijn neef vertelde mij dat hij nu graag dat boek wilde lezen.

Paola Harris: Het boek was een bestseller en het is uitgegeven in het jaar waarin het Roswell-incident haar 50ste verjaardag vierde. Er zijn groeperingen die denken dat Roswell helemaal niet echt is gebeurd, terwijl kolonel Corso in zijn boek en in zijn originele aantekeningen met de titel ‘Dawn of a new Age’ spreekt over het feit dat hij in 1947 in Fort Riley, Kansas een lichaam heeft gezien. Het is dus niet alleen zijn werk op het Pentagon, maar hij zag ook werkelijk een buitenaards lichaam en dat is erg belangrijk. U vertelt mij dat u na het lezen van dat boek over een hoop dingen anders ging denken en dat u nieuwsgierig werd en het als iets serieus overwoog. Overwoog u het als iets serieus omdat het een zaak van nationale veiligheid is of deed u dat als mens, het veranderde de wijze waarop u naar de wereld keek?

Paul Hellyer: Het maakte mij zeer nieuwsgierig en ook bezorgd, omdat ik de politieke consequenties begrijp zodra die overduidelijk aanwezig zijn. Zoals ik al zei, er zijn hierbij allerlei politieke vraagstukken. Ten eerste generaal Twining, generaal Nathan Twining karakteriseerde deze wezens als ‘vijandige aliens’. Dus is mijn eerste vraag: “Worden ze nog steeds gezien als vijandig? En als dat zo is, dan is het Amerikaanse leger er op voorbereid ze te doden”. Dan vraag ik mij vervolgens af wat er gaat gebeuren als ze het opnemen tegen een superieure techniek? Pikken de buitenaardsen dat of zullen ze represailles nemen? Wat zijn de consequenties van iets dergelijks voor de Verenigde Staten en voor de wereld? Het is absoluut enorm belangrijk. En natuurlijk zijn er andere politieke overwegingen zoals: als hun technologie werkelijk zo bijzonder is, zou die dan gebruikt kunnen worden om onze planeet te behoeden voor een milieuramp? We zouden dan kunnen stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen en de ozonlaag kunnen repareren en het smelten van de ijskappen kunnen voorkomen om zo de wereldwijde zeespiegelrijzing te kunnen stoppen en ook de klimaatverandering die zoveel mensen zorgen baart. Dat is dus mijn tweede vraag en mijn derde is natuurlijk dat het een grote zorg is dat de overheid niet de waarheid over Roswell wil vertellen. Ik weet dat. Ik hoorde enkelen van hen niet zo lang geleden nog op de televisie vertellen dat het een weerballon was, dat is nog steeds het partijbeleid. Daar staat tegenover dat tientallen anderen geheimhouding moesten zweren. Dan zeg ik: “Ho, wacht eens even! Je laat mensen geheimhouding zweren vanwege een neergestorte weerballon?”

Paola Harris: Dat is inderdaad niet logisch.

Paul Hellyer: Nou ja, het is niet geloofwaardig! Dus als we over dit soort zaken praten, dan kunnen ze mensen die zeggen dat de crash echt was aanklagen of als niet-betrouwbaar aanmerken, maar ik zou zeggen dat juist de mensen die beweren dat het een weerballon was bijzonder onbetrouwbaar zijn. Dus zie ik het als een cover-up, ik ben ervan overtuigd dat er een systematische cover-up bestaat, een zeer grondige en zeer succesvolle cover-up gedurende een halve eeuw of meer. Een dergelijke cover-up geeft geloofwaardigheid aan Lewis Lapham, de redacteur van Harpers magazine’s en zijn theorie van twee regeringen. Ik neem aan dat je daarmee bekend bent?

Paola Harris: De schaduwregering en de echte regering?

Paul Hellyer: De permanente en de tijdelijke. Hij zegt dat de permanente regering van de Verenigde Staten de top van de ‘500-lijst’ van meest gefortuneerden is en de top van wettelijke personen in Washington die hun wettelijke werk doen en de top van staatsambtenaren, zowel militair als burger en de top-Public Relations bedrijven die hun public relations werk doen of als je het iets ordinairder wilt zeggen: hun propaganda bedrijven. Zij runnen de Verenigde Staten en om de zoveel jaar, en laat mij dat met de vrijheid die ik als voormalig politicus heb een beetje vrij verwoord weergeven, zij hebben een schertsvertoning die men verkiezingen noemt en de permanente regering kiest de acteurs die de bühne op mogen en de scripts, geschreven door de permanente regering, mogen voordragen. Ze trachten de acteurs te kiezen die niet teveel willen veranderen en die doen wat hen verteld wordt, die geven ze het geld om gekozen te worden en niemand anders kan zich daarbij voegen, omdat campagne voeren een geldverslindende zaak is, speciaal in de Verenigde Staten waar astronomische geldbedragen nodig zijn om gekozen te worden. Iedereen die niet de steun van de gevestigde orde heeft, ligt er bij voorbaat uit. Ze noemen het democratie, maar dat is nonsens. Ik ben ervan overtuigd dat we een groot probleem hebben met de landen die we democratieën noemen, waar in feite marionetten dienen in handen van hen die zich eigenaar vinden van de regels van onze gemeenschap en heel vaak maakt het niet uit wie er gekozen wordt, ze veranderen toch niets wat echt van belang is. Dat zijn de fundamentele politieke vraagstukken die mij intrigeren, niet alleen intrigeren ze mij, ik denk dat die eerst opgelost dienen te worden, niet alleen zou dat ten voordele van de Verenigde Staten zijn, maar voor de gehele mensheid, omdat we allemaal achter de Verenigde Staten aan lopen en alles wat zij doen, daar zijn wij bij betrokken.

In deze tijd, en ik denk dat het wel in de kranten van vandaag de dag zal staan, wil onze nieuwe (Canadese) minister van defensie onder de minderheidsregering van Steven Harper het vraagstuk over de antiraketverdediging heropenen. Meteen gaan mijn voelsprieten uitstaan, we zullen deel worden van deze zaken waarbij een systeem wordt opgebouwd dat is bestemd om ‘onbekende indringers’ onder vuur te nemen. Willen we daar wel deel van uitmaken? Willen we deel uitmaken van iets waarvan we niet weten wat we doen, en dat is hier duidelijk aan de hand. Is onze (Canadese) minister president een ingewijde? Ik ben er zeker van dat hij dat niet is! Is onze minister van defensie, welke een brigadier generaal is, een ingewijde? Welnu, ik ben er zeker van dat hij dat ook niet is. Hij gaat gewoon uit van de volkswijsheid dat we een systeem hebben gebouwd dat ons beschermt tegen vijandige raketten van ‘de hemel mag weten wie’, de partijpolitiek, de cover verhalen en ik zeg dan dat zoiets niet genoeg is. We hebben feiten en cijfers nodig en wat harde informatie voordat we geld en tijd besteden en bronnen, bestemd voor heel wat betere bestemmingen, aanwenden om deel te nemen aan een project dat wellicht helemaal niet goed voor ons is.

Paola Harris: Dus u bent vóór openbaring? Realiseert u zich dat het lijkt alsof u zegt dat u voor openbaring bent? Als u daar voor bent, realiseert u zich dat u dan een groot aantal goed gevestigde organisaties onderuit kunt halen, inclusief de financiële, de religieuze en de politieke instellingen en dat was juist altijd het excuus dat een hoop mensen hadden om ‘het geheim’ geheim te houden? Hoe zou u daar mee om willen gaan?

Paul Hellyer: Ik geloof in het zoeken naar de waarheid. In de bijbel staat dat de waarheid je vrij maakt. Ik denk niet dat er nog een andere benadering is. Ik denk niet dat je naar een leugen kunt leven. Ik ben een religieus persoon en ben absoluut niet bezorgd om een openbaring. Ik ben absoluut vastberaden en we zullen de waarheid vinden en ik denk dat zoiets gewoon natuurlijk is. Het is onvermijdelijk dat er andere wezens ergens in de melkweg of melkwegen zijn die technologisch verder dan ons ontwikkeld zijn en wellicht ook meer spiritueel ontwikkeld. We zouden met hen moeten samenwerken en van hen moeten leren om een betere melkweg of melkwegen te creëren. Dat zijn de soort projecten en principes die we zouden moeten omarmen en niet trachten honderden miljoenen dollars te verspillen, terwijl we miljoenen mensen op deze wereld hebben die van honger of ziekte omkomen. Wat is rechtvaardiger, de zucht naar geld van het militaire industriële complex met honderd miljoen dollar stillen of een honderd miljoen levens sparen van mensen die anders geen kans zouden hebben? We zijn niet echt behulpzaam als we de capaciteiten en bronnen bezitten om hen te helpen en ze een beter leven te geven, maar dat achterwege laten.

Paola Harris: Dan zouden we tot de volgende filosofie kunnen komen. Als ufologe weet ik dat we zeer veel waarnemingen hebben. We tekenen die onophoudelijk op. We hebben er duizenden en duizenden. Dit is een fenomeen dat zich van Zuid-Amerika tot Europa tot Azië voordoet. We hebben genoeg bewijs dat er afwijkende objecten worden waargenomen. Nu komen we bij de filosofie: ‘wat te doen met de waarheid?’ Wat zijn de politieke gevolgen? Dit leidt tot een geheel nieuw gebied dat dr. Michael Salla en Alfred Webre, die erin geïnteresseerd zijn, ‘exopolitiek’ noemen. Bent u het ermee eens dat we in de toekomst samen moeten komen, zelfs als gewone mensen, omdat de politici het niet doen, en zodoende regels ontwerpen betreffende contact?

Paul Hellyer: Ik ben er zeker van dat we iets moeten doen. Ik prijs hen voor hun inzet. We moeten iets positiefs doen in de wijze van samenwerking en Alfred Webre stelde een tienjarige periode van contact en samenwerking voor. Ik denk dat zoiets fantastisch zou zijn en de hemel mag weten waartoe dat zal leiden. Ik denk dat zoiets veel en veel positiever is dan de komende tien jaar spenderen aan het bouwen van een militair systeem dat in staat is een intergalactische oorlog in gang te zetten.

Paola Harris: Die we wellicht niet zullen winnen.

Paul Hellyer: Nee beslist niet. Maar dat is een mogelijkheid die sommige militaire personen nooit in overweging nemen. Zij zeggen dat ze zullen blijven werken totdat ze hebben gewonnen. Ik ken wat dat betreft het militaire denken.

Paola Harris: Het heeft er natuurlijk ook mee te maken dat oorlog geld oplevert. We hebben te maken met een instituut dat leeft van geldopleverende situaties.

Paul Hellyer: Het levert alleen voor bepaalde mensen geld op, maar het stort de rest van ons in armoede. Het zeer eigenaardige monetaire systeem is, zoals je wellicht weet, een levenslange interesse van mij.

Paola Harris: Ja dat weet ik, u hebt enkele economische boeken geschreven. Ik wist niet dat u zo productief was op dat gebied. Boeken zoals ‘het overleven van de wereldwijde financiële crisis’ en ‘een plan van aanpak’. U hebt verschillende boeken betreffende het monetaire systeem geschreven.

Paul Hellyer: Dat is zo’n vreemd systeem waarbij we geld verkwisten om een oorlog te winnen. Maar de manier waarop we dat doen is door steeds dieper in de schulden te komen en dientengevolge heeft het volk elke keer als we weer een oorlog voeren, de extra schulden op zich te nemen, terwijl de weinige mensen die de munitiefabrieken bezitten de begunstigden zijn, maar de begunstigden van de munitiefabrieken zijn niet degenen die vechten. Dat zijn degenen die in oorlogstijden een luxueus leven leiden. Het is het gewone volk dat moet vechten en hun zonen en vaders en ooms en broers verliest en daarna de schulden mag dragen in plaats van hun leven weer op de rails zien te krijgen en hun gezondheid te herkrijgen. Er zijn daarbij enkele kolossale politieke vraagstukken betrokken. Die zijn zo omvangrijk dat ik moeite heb er woorden voor te vinden.

Paola Harris: Welnu, op een algemeen niveau, als u ons advies zou geven, hoe zou dat eruit zien? We zijn op de hoogte van wat u zegt in ons ‘Area-51’ magazine, omdat u zo moedig was president Bush te vragen zijn plannen voor een maanbasis in heroverweging te nemen enzovoorts. Maar op het niveau van gewone mensen, de mensen die zich realiseren dat wat u zegt zeer wijs is en dat wat u zegt de waarheid is. Dus op algemeen niveau, wat voor advies zou u ons willen geven om dingen te veranderen en een betere toekomst te verkrijgen?

Paul Hellyer: Ik denk dat de mensen zich de informatie die beschikbaar is eigen moeten maken. Er is een hoop informatie. Je zei dat het Disclosure Project weinig aandacht van de media krijgt.

Paola Harris: Steven Greer’s Disclosure Project heeft de kwalificaties van een zeer goed georganiseerd ‘media gebeuren’ dat gaat over de waarheid betreffende UFO’s.

Steven Greer

Paul Hellyer: We moeten het Internet gebruiken om het nieuws wereldwijd te verspreiden en moeten dat systeem aanwenden om de mensen op algemeen niveau, actie te laten eisen van hun politieke kandidaten. In Canada vroeg onlangs een groep vrienden aan de regering een onderzoek in te stellen en om met enkele mensen die Greer heeft, en enkele anderen die jij ook kent, te praten. Ik denk dat er in Canada wel aandacht van de media komt.

Paola Harris: Denkt u dat Canada van buiten onder druk gezet zal worden dat niet te doen?

Paul Hellyer: Dat zou kunnen en als ze daar gehoor aan geven dan zal dat zeer teleurstellend zijn. Maar als we het vanuit hier (Canada) doen, dan kan het druk uitoefenen. De communicatie gaat normaal van zuid naar noord. (van Noord-Amerika naar Canada. Vert.) Maar het is ook weer niet helemaal ongewoon als het van noord naar zuid gaat. Sommigen (van de Noord-Amerikanen) luisteren naar de Canadese radio-uitzendingen en dergelijke en als de Disclosure-getuigen hier een goede publiciteit genieten en het lekt over de grens in het zuiden, dan zouden ze (de Amerikanen) aangemoedigd kunnen worden iets te ondernemen. Ik denk dat ze antwoorden van de leden van de regering moeten eisen: “Wat doen jullie met ons geld?” En: “Wat voor projecten bestaan er?” “Wat voor geheime projecten zijn er en wat zijn de militaire consequenties?” En ze moeten andere Amerikanen aanmoedigen om van de leden van de regering te eisen dat ze iets doen. Zien zij de buitenaardsen als vijandig en zo ja, waarom? Toon ons dat dan aan en presenteer het bewijs. Ik denk dat het enige wat we kunnen doen is ministers onder druk zetten en zeggen: “Hé, u bent gekozen om voor onze belangen op te komen, niet om te doen wat de inlichtingendiensten u vertellen te doen.” Zij hebben geen verantwoording af te leggen aan iemand. Het is alleen een stelletje mensen die denken dat zij min of meer de wereld bezitten en ze hebben hun eigen kleine clubje en ze liegen tegen elkaar. En als je je eenmaal die gewoonte hebt eigengemaakt dan beïnvloedt dat hetgeen je het volk vertelt. Wij als volk hebben een grote verantwoordelijkheid en moeten trachten druk op de politiek uit te oefenen en hen vertellen dat de tijd rijp is. Volledige openbaring. We wíllen het weten en pas dan kunnen we beslissen of we ons willen begeven in een project om de wereld te redden in samenwerking met anderen of hen door te laten gaan met het maken van grotere en betere waterstofbommen om bunkers op te blazen en dingen te doen die ertoe zullen leiden dat we uiteindelijk een onbewoonbare of bijna onbewoonbare planeet overhouden en dat lijkt inderdaad de keus.

Paola Harris: Oké, om dit interview af te ronden, u gaf aan dat u bezig bent met het schrijven van een nieuw boek en dat u een hoofdstuk daarin zal wijden aan dit onderwerp. We willen graag wat meer weten. Kunt u ons een idee geven wat u in dat hoofdstuk gaat vertellen of wilt weergeven?

Paul Hellyer: In principe dezelfde dingen die ik nu aan jou heb verteld. Ik vang dan aan met het bewijs in de vorm van mensen die een hoop ervaring op dit onderwerp hebben. Ik ga niet veel voorbeelden geven, omdat je in één hoofdstuk niet teveel kunt stoppen en ik wil het boek niet te fors maken, want ik wil wel dat mensen het lezen. Misschien zo’n acht tot tien van de meest overtuigende mensen die persoonlijke ervaringen hebben en waarmee ikzelf heb gesproken, zodat ik ze woord voor woord kan citeren en kan beweren dat ik het geloofwaardige getuigen vind, waarvan ik vind dat ze de waarheid spreken. Verder geloof ik dat een hoop andere mensen niet de waarheid vertellen en dat de tijd van een volledige openbaring is aangebroken. Ik zal in mijn eigen woorden de redenen geven waarom het tijd is. Ik zal in andere delen van het boek waarin ik over politiek praat, enkele politieke aspecten uitwerken. Er zullen dus een aantal lijnen lopen die dit alles tezamen binden.

Paul Hellyer

Paola Harris: Nou ja, het is allemaal met elkaar verbonden. Het heeft een futuristisch aspect, een filosofie van exopolitiek, van hoe we met deze werkelijkheid moeten omgaan. Met andere woorden: “Laat ons meebeslissen hoe we dit in de toekomst gaan aanpakken!” Ik denk dat dat de reden is waarom wij zo opgetogen zijn dat u hieraan werkt, omdat het mensen ‘hoop’ geeft. We moeten de mensen de hoop geven dat wij een toekomst kunnen creëren. Dan wil ik u nog vragen wanneer dat boek zal uitkomen?

Paul Hellyer: Ik denk dat ik er twee jaar voor nodig heb om het te schrijven. Ik wil er terdege onderzoek voor doen en ik wil het zo authentiek mogelijk maken. Ik heb geen deadline, maar aan de andere kant wil ik er wel zo snel mogelijk aan beginnen en er continue aan werken. Ik hoop het af te hebben voor de volgende presidentsverkiezingen. Het is niet echt daarvoor geschreven, maar misschien heb ik wel enig advies voor de kiezers wat betreft de mogelijke alternatieven, dat ze moeten kijken naar de partijpolitiek zowel in de Verenigde Staten als in Canada. En het zal denk ik mijn laatste poging zijn, dus ik wil het goed doen en de losse eindjes aan elkaar knopen zodat het weer één geheel wordt.

Paola Harris: U noemt de Verenigde Staten en Canada, maar ik wil daaraan toevoegen dat wij u in Europa op de voet volgen, omdat wat hier gebeurt ook zijn reflectie heeft aan de andere zijde van de oceaan en ik denk dat u het voor ons wat dit onderwerp betreft tot één wereldwijde gemeenschap heeft gemaakt, omdat het op iedereen van toepassing is.

Paul Hellyer: Het is een wereldwijde gemeenschap en iedereen heeft ermee te maken en het monetair systeem is universeel. Ik beperk mij niet alleen tot Noord-Amerika, want de zaken waarover wij nu spreken zijn universeel. Het feit dat er in het ene deel van de wereld mensen dood gaan van de honger en in het andere deel mensen wonen die teveel hebben is universeel. Dat is niet gebonden aan geografische gebieden, alhoewel ik mij wel wil concentreren op het gebied dat ik het beste ken. We kunnen een wereld met vrede hebben als iedereen van goede wil is en dat is wat we op het moment missen, die goede wil. We zijn meer geïnteresseerd in het vermoorden van elkaar dan elkaar te helpen, dus hoe kunnen we dat op de een of andere wijze omdraaien en onze prioriteiten opnieuw bepalen en zo de richting van onze levens veranderen en investeren in een emancipatie van de mensheid en die van een ‘ander ras’. Begin met de gedachte: “Laten we aanvangen met het kijken naar een positieve toekomst.” Niet een Utopia, maar iets positiefs. En dat is mogelijk, we hebben de middelen. We hebben de technologie. We hebben alles wat we nodig hebben, behalve de politieke wil om dat te doen. Dat is wat eraan ontbreekt. Generaal Eisenhower waarschuwde ons al, ik denk dat hij op de hoogte was van het UFO-vraagstuk toen hij zei: “Wees op uw hoede voor het militaire industriële complex.” En mogelijk stelde hij vast dat bepaalde informatie, afkomstig van de buitenaardsen, in de verkeerde handen viel en dat we op de een of andere wijze moeten trachten de publieke controle terug te krijgen over wat er gaande is.

Paola Harris: U heeft ons tenminste hoop gegeven en in Europa staan de meesten voor 100 procent achter u en we zullen uitkijken naar uw boek. We zullen een filosofie van exopolitiek op publieke basis moeten ontwikkelen. En iemand van uw kaliber kan de kans op een exopolitiek alleen maar vergroten. Het zal niet alleen ons helpen, maar de gehele planeet. Hartelijk bedankt.

Paul Hellyer: Laten we hopen dat we kunnen samenwerken en iets tot stand kunnen brengen.

Paola Harris en Paul Hellyer

Dit interview is ook op Google video te bekijken en beluisteren:
http://video.google.nl/videoplay?docid=3377864228155746206&q=Paola+Harris+Hellyer